Bonfire laat olympisch vuur branden
Abera in voetsporen legendarische Bikila
Marion Jones komt uit op
drie goud en twee brons
Sydney 2000
MAANDAG 2 OKTOBER 2000
301
Dreamteam III pakt basketbaltitel
basketbal Dreamteam III uit de Verenigde Staten heeft, zoals
verwacht, de olympische basketbaltitel veroverd. Frankrijk
bleek te weinig klasse in huis te hebben om het duel tegen de
spelers uit de Amerikaanse profcompetitie spannend te hou
den. Na een flinke voorsprong met de rust (46-32) wonnen de
tegenvallende Amerikanen uiteindelijk met 85-75. Litouwen
won het brons. De ploeg versloeg Australië: 89-71.
Zweden grijpt weer naast handbalgoud
handbal» Olympisch goud is de Zweedse handballers niet gege
ven. Drie keer achtereen stonden de Scandinaviërs in de finale,
drie keer was zilver het hoogst haalbare. In Sydney bleek Rus
land met 28-26 te sterk. In Barcelona 1992 verloor Zweden met
22-20 van het GOS, toen nog het Gemenebest van Onafhankelij
ke Staten. Vier jaar later kwamen de Zweden één doelpunt te
kort tegen Kroatië, 27-26. Bij de vrouwen was de titel in Sydney
voor de Deense equipe, die Hongarije met 31-27 kansloos liet.
Atleten betrapt op doping
algemeen De Olympische Spelen zijn opgeschrikt door drie
nieuwe dopinggevallen. Een atlete is bij een test buiten de com
petitie om betrapt op het gebruik van verboden middelen. Vol
gens diverse, anoniem gebleven officials zou het gaan om de
Russische Svetlana Pospelova, Europees indoorkampioene op
de 400 meter. De 20-jarige Pospelova werd tijdens de eerste
ronde van de 400 meter in Sydney uitgeschakeld. De dopingtest
werd een paar dagen na deze wedstrijd afgenomen waarbij spo
ren van stanozolol werden aangetroffen. De Armeense gewicht-
li effer Ashot Danielyan moet wegens dopinggebruik zijn bron
zen medaille in het superzwaargewicht inleveren. Ook de Noor
se worstelaar Fritz Aanes is bij een controle positief bevonden.
U r wordt een plekje voor me
Lj vrijgemaakt aan de rand
van het overvolle Tumbalong
Park, de groene long van het
chique, mondaine uitgaansge
bied Darling Harbour. Minu
tenlang heb ik al staan kijken
naar een meters groot video
scherm, maar meer nog naar
al die duizenden mensen die
uit alle hoeken van de stad op
dit veld zijn samengestroomd.
Vele gezichten geschminkt, ve
le lijven gedrapeerd in natio
nale vlaggen.
Het is zaterdagavond, tegen
tien uur. Sydney, van piepjong
tot stokoud, leeft volop mee
met de Australische basketbal-
sters in de finale tegen de favo
riete Amerikaansen. Ik ga op
in een deinende mensenmassa,
die op vijftien kilometer van
het Olympische Park harts
tochtelijk alle bewegingen op
dat mega tv-scherm in woord
en gebaar volgt. Afstandelijke
passie, sportverdwazing van
Australiërs? Welnee, dit is een
pure, massaal gedeelde sport
liefde. En ik geniet mee.
Pa, ma, oma en de kids schik
ken in, mijn staanplaats kan
ik verruilen voor zitcomfort.
Maar niet voordat ik de mij
toegestoken beurspagina 's van
The Sydney Morning Herald
op het klamme gras heb uitge
spreid. Deze familie is op alles
voorbereid van huis gegaan.
Een stapel oude kranten om
het zitvlees droog te houden,
een koelbox om de inwendige
mens gedurende de hele finale
etend en drinkend te plezieren.
Ja zelfs aan de verrekijker is
gedacht. Voor oma?
De adoratie voor de sport in
Sydney kent geen grenzen.
Meermaals heb ik me in de af
gelopen weken verbaasd over
de sportcultuur in deze olym
pische stad. Vooral over de po
sitieve inslag van de sportfa-
naten. Geen gevloek, geen ge
tier voor dichtslibbende toe
gangspoorten bij de stadions,
in de lange rijen voor snack-
tentjes of koffiebars. Integen
deel, juist dan zijn die Austra
liërs met hun typische humor
en taalgebruik op hun grap
pigst.
En ook hier in Tumbalong
Park viert het positivisme
hoogtij, tot en met de laatste
snik in de door de Australische
vrouwen kansloos verloren fi
nale. Vocaal geweld? Welnee.
Opstootjes? Welnee. De koel
box van de familie gaat voor
de laatste keer open. En echt
niet met een zucht van teleur
stelling. Een van de twee nog
resterende blikjes bier wordt
voor mij opengetrokken. Mate,
wij zijn trots op Australië,
proost! Ik ga dit missen....
HANS VOS
Anky Van Grunsven naast
Charles Pahud de Mortanges
sydney anp
De overvloed aan medailles bij de Olympische Spelen
in Sydney heeft grote invloed op de Nederlandse me
dailleranglijst aller tijden. Zo is Anky van Grunsven
met vijf plakken opgeklommen naar de gedeelde eer
ste plaats.
De olympisch kampioene dressuur achterhaalde de
legendarische Charles Pahud de Mortanges, ook al uit
de paardensport, en schermer Arie de Jong. Met hun
vier medailles stegen zwemster Inge de Bruijn en wiel-
renster Leontien van Moorsel naar de met Fanny
Blankers-Koen gedeelde derde plaats. De ranglijst van
Nederlanders met drie of meer medailles is:
I. Charles Pahud de Mortanges, 1924-1928, paardensport
Anlcy van Grunsven, 1992-1996-2000, paardensport
Arie de Jong, 1912-1920-1924, schermen
4. Fanny Blankers-Koen, 1948, atletiek
Rie Mastenbroek, 1936, zwemmen
Inge de Bruijn, 2000, zwemmen
Leontien van Moorsel, 2000, wielrennen
Pieter van den Hoogenband, 2000, zwemmen
George van Rossem, 1906-1912, schermen
Jetze Doorman, 1912-1920-1924, schermen
II. A.D.C. van der Voort van Zijp, 1924, paardensport
Gerard Pieter de Kruijff, 1924-1928, paardensport
Nico Rienks, 1988-1996, roeien
Jacques Brinkman, 1988-1996-2000, hockey
Ronald Jansen, 1988-1996-2000, hockey
Ada Kok, 1964-1968,2
Eeke van Nes, 1996-2000, n
Hannie Termeulen, 1952, z
Bob Maas, 1936-1948, zeilen
Ingrid Haringa, 1992-1996, wielrennen
Marie-Louise Vaessen, 1948, zwemmen
Annemarie Verstappen, 1984, zwemmen
Hubert van Blijenburgh, 1912-1920, schermen
Arnold Vanderlijde, 1984-1988-1992, boksen
4-1-0 5
1-4-0 5
0-0-5 5
4-0-0 4
3-1-0 4
3-1-0 4
3-1-0 4
2-0-2 4
0-1-3 4
0-0-4 4
3-0-0 3
2-1-0 3
2-0-1=3
2-0-1 3
2-0-1=3
1-2-0 3
0-2-1 3
0-2-1=3
0-1-2 3
0-1-2 3
0-1-2 3
0-1-2 3
0-0-3 3
0-0-3 3
Van Grunsven kan paard na ultieme proef met gerust hart met pensioen sturen
In de zeventien jaren dat Bonfire over 's werelds paden
heeft gelopen, was hij voorbestemd ooit een keer het
hoogste te halen voor een paard op aard. Hij moest er op
wachten tot op de allerlaatste dag voor zijn pensioen. En
hij deed het in stijl: met een wereldrecord van 86.05 pro
cent in de afsluitende kür op muziek was er in Sydney
geen twijfel mogelijk. Een afscheid met een gouden
olympische medaille.
krijgen. Ik heb de afgelopen zes
weken bewust van dat gevoel
genoten. Dat wilde ik nooit
meer vergeten. In Atlanta zat al
les tegen. Dan moet je achteraf
tevreden zijn met zilver. Hier in
Sydney zat alles mee. De herin
nering is niet dit goud of deze
kür - die ben ik zelfs helemaal
kwijt op dit moment - maar de
afgelopen zes weken."
Bonfire kan op stal met een
gouden plak. „Eindelijk, hier
heb ik altijd van gedroomd", zei
Van Grunsven. ,,Ik heb zo vaak
paardensport rene banierink/anp
Anky van Gruns
ven wilde het zo
en het gebeurde
zo. Want de ama
zone stelde in de
aanloop naar de Olympische
Spelen haar paard voorop. Voor
haar hield het dressuurleven
immers niet op, voor het dier
wel. Van Grunsven: ,,Het gevoel
dat ik met Bonfire heb gehad,
komt nooit meer terug. Zelfs
niet als ik weer zo'n paard zou
gedacht: ik heb de hoofdprijs, ik
heb de hoofdprijs en dan greep
ik er toch nog naast. Nu durfde
ik er alleen maar op te hopen
en eindelijk is het zo ver voor
Bonfire."
Titelverdediger Isabell Werth
had het nakijken. De Duitse
moest zich deze keer tevreden
stellen met zilver. Het brons
was voor haar landgenote Ulla
Salzgeber. De andere Neder
landse amazones Coby van
Baaien en Ellen Bontje eindig
den respectievelijk als vijfde en
zesde.
Nadat de recordscore voor
Bonfire was uitgesproken, was
de eerste kus van trainer en
vriend Sjef Janssen niet voor
Anky van Grunsven maar voor
het paard. De ruin van middel
bare leeftijd leek het allemaal
weinig te doen, maar Janssen
deed het wel degelijk wat. Toen
hij zijn vriendin omarmde kwa
men er bij de trainer eerder tra
nen dan bij de amazone zelf.
Ook de prins van Oranje, Wil
lem Alexander, was diep onder
de indruk. Hij feliciteerde eerst
bondscoach Jurgen Koschel
('Super, Fabelhaft') en daarna
Van Grunsven. „Dit was echt
fantastisch", vond de prins. „Ik
heb tijdens de proef zo moeten
denken aan Atlanta. Toen was
het ook prachtig, maar stonden
we na afloop toch anders te kij
ken. Nu is het dan toch gelukt.
Echt, prachtig."
Volgens Sjef Janssen hadden
Anky en hij ongemeen ont
spannen naar de dag der dagen
en het moment der momenten
toegeleefd. „Maar toen ik de
ring inging voelde ik plotseling
toch de zenuwen", bekende
Van Grunsven. „Gelukkig was
Bonfire heel ontspannen."
Ze was dan ook vol vertrou
wen, ook nadat naaste concur
rente en titelverdedigster Isa
bell Werth al een ongewoon
hoge 82 procent had gekregen.
Een score die bekend werd ge
maakt op het moment dat Van
Grunsven net de ring inging.
„Niet erg, daar wordt ze alleen
maar fanatieker van", zei Jans
sen. „En Bonfire liep opnieuw
super vandaag. Na het foutje
van dinsdag hadden we beslo
ten rustig en ontspannen te be
ginnen en dan, als hij goed aan
voelde, er een schepje bovenop
te doen."
Aldus geschiedde. En met re
sultaat. Ze was nog niet de ring
uit of bij vader Van Grunsven
ging de telefoon al. „Dat kwam
van huis. Ze hebben daar een
kroeg afgehuurd en ze braken
de tent af. Ik kon er geen bal
van verstaan maar ze waren wel
blij, geloof ik."
Hij was er al zeker van gei?
weest nadat de speciaal gecomt
poneerde muziek met de titefc
'Something Old, Something
New' was weggestorven ojj;
Horsley Park en de ovatie vare
20.000 mensen van de tribunef
rolde. „Maar ja, je moet altijd
nog wachten op de punten.
f
Het mooiste moment was gev
weest, de medaille hing om de
nek van Anky van Grunsven eri
Bonfire had een heel kilo suikek
achter de kiezen. Op de alien
laatste dag van hun allerlaatste
grote wedstrijd gleed er eindeji
lijk een gouden olympisch#
glans over hun al flonkerend^
loopbaan. l<
Van Grunsven was diep geo
roerd. Zo was het afscheid vaij
haar trouwe kameraad bedoelde
zo werd het.
Maase en Van Hest geleidelijk gesloopt in marathon
atletiek frans dreissen
Het was een
prachtige epiloog
van de beste Spe
len ooit. Een slot
akkoord met een
vleugje nostalgie. Gedachten
gingen naar een ver verleden
toen de Ethiopiër Gezahgne
Abera gistermiddag het stadion
binnen marcheerde. Zijn tri
omftocht haalde herinneringen
op aan Abebe Bikila en Mamo
Woldo. Marathongoden in ei
gen land. Ook de naam Abera
zal voor eeuwig in de harten
van zijn landgenoten gegrift
staan. „Dit marathongoud is
voor heel Ethiopië. Ik kan het
amper geloven, 32 jaar na ons
laatste succes bij de Spelen",
glimlachte de winnaar.
Kamiel Maase en Greg van
Hest zullen in Nederland heel
wat minder tot de verbeelding
spreken. Microbioloog Maase
finishte op een eervolle dertien
de plaats (2.16.24). Greg van
Hest, gekweld door maagkram
pen, stelde teleur met een 25ste
plek (2.18.00). „Je bent eigenlijk
gek dat je hier voor kiest. Het
lijkt wel een vorm van sm of
zo", sprak een totaal uitge
woonde Van Hest.
Abera is een bescheiden boer
en een minzame krijger op de
weg. Pas 22 jaar en slechts drie
jaar actief in de sport. Een ab
solute topper met 2.07.54 ach
ter zijn naam. Gisteren smakte
hij na zeventien kilometer in
het gedrang tegen het asfalt. Hij
hield er een pijnlijke schouder
en knie aan over. Maar in de
euforie verdrong Abera de pijn
en reageerde na 30 kilometer
attent tijdens een ontsnapping
met landgenoot Tola (brons) en
de Kenyaan Wainaina (zilver).
In de slotfase raakte de kleine
furie Abera ontketend en legde
een tempo aan de dag dat zijn
medevluchters niet konden bij
benen.
Een mooie triomf voor Abera,
een prachtig slot voor Ethiopië,
dat bij de mannen ook al goud
won op de 5000 (Mollin Wolde)
en 10.000 meter (Gebrselassie).
Veertig jaar geleden maakte
Abebe Bikila zich onsterfelijk
door op blote voeten de mara-
atletiek anp
thon van Rome te
zijn huzarenstukje vier jaar later
geschoeid te herhalen in Tokyo.
Vervolgens triomfeerde Wolde
in Mexico, waarna het heel lang
stil werd op de klassieke af
stand. Tot gisteren toen de klei
ne, lichtvoetige Abera zich
meldde in de sterkst bezette
olympische marathon ooit.
Waar Abera zijn succes uit
bundig vierde, likten Kamiel
Maase en Greg van Hest de
wonden. Uitgeput waren ze.
Van Hest werd na vijftien kilo
meter getroffen door buik
kramp. Maase had na 12 kilo
meter te kampen met een blaar
onder zijn voeten. „Opgeven,
geen sprake van. In een olympi
sche marathon wil je koste wat
kost finishen", sprak het twee
tal eensluidend.
Maase beende het tempo van
de kopgroep tot 25 kilometer
makkelijk bij. Maar aan de voet
van de steile Anzac-bridge ver
loor hij in het gedrang bij een
verfrissingspost de aansluiting.
„En dan loop je dus 17 kilome
ter in je eentje met westenwind
tegen. Met een lijf van 1.90 en
72 kilo is dat geen pretje. Het
voelde aan als windkracht
acht", aldus Maase.
Greg van Hest had de hoop
op dat moment al lang opgege
ven. De Tilburger had bij kilo-
meterpaal 23 de goot opge
zocht vanwege diarree. „Het
duurde alles bij elkaar mis
schien twintig seconden, maar
je bent wel uit je ritme. Boven
dien kreeg ik even later last van
hoofdpijn. Alles doet zeer. Ik
denk dat ik hier behoorlijk lang
van moet herstellen."
Maase dacht daar net zo over.
De nummer acht van het voor
bije WK (10.000 meter) wist niet
exact hoe hij zijn prestatie
moest inschatten. „Ik heb uit
gelopen, ben helemaal kapot en
heb verschrikkelijk veel pijn.
Dat zie je ook aan de tijd. Had
ik me goed gevoeld, dan was ik
zeker hoger geëindigd." Bonds-
Kamiel Maase
op de Harbour
Bridge. De Ne
derlander zou
op de dertiende
plaats eindigen.
FOTO WFA
SOENAR CHAMID
coach Gerard Nijboer was ge
matigd tevreden over Maase,
maar moedigt hem wel aan om
op de marathon door te gaan.
„Daarop heeft hij de meeste
potentie." Hetgeen ook blijkt
uit de uitslag. De Wageninger
hield gerenommeerde namen
als Castro (18de), olympisch
kampioen Thugwane (20ste) en
Bong-Ju Lee (24ste) achter zich.
Reden voor de twee atleten
om toch nog gauw wat olympi
sche sfeer te proeven in het
Holland House. „Alhoewel, ge
zien onze conditie op het ogen
blik lukt dat alleen in een rol
stoel", zei Greg van Hest met
een lach op zijn gezicht.
Marion Jones is in haar jacht op
olympische medailles in Sydney
uitgekomen op drie keer goud en
twee keer brons. De 24-jarige aüete
won zaterdag met de estafetteploeg
van de Verenigde Staten de 4x400 meter. Op de
4x100 meter mislukte haar missie en moest ze
met het Amerikaanse team genoegen nemen met
brons. De Bahama's wonnen het onderdeel, voor
Jamaica.
De Bahama's met het kwartet Fynes, Sturrup,
Davis-Thompson en Ferguson liep de snelste tijd
van 41,95. Jamaica won het zilver (42,13), met
slotloopster Merlene Ottey. De 40-jarige aüete
werd na haar dopingschorsing pas weer vlak
voor de Spelen vrijgesproken en na veel getouw
trek opgenomen in de Sydney-ploeg. De andere
loopsters keurden haar geen blik waardig.
Pas vlak voor de finale kreeg ze een plaats in de
4xl00-equipe. Op de 100 meter eindigde de diva
vierde, nu won ze haar achtste olympische me
daille, al was het weer geen goud.
Amerika verspeelde de eerste twee plaatsen
door een slechte wissel tussen de tweede en de
derde loopster, Torri Edwards en Nanceen Perry.
Sloüoopster Jones ging ongelofelijk hard maar
kon Ferguson en Ottey net niet inhalen (42,20).
Jones nam persoonlijk revanche op de 4x400
meter. Ze bouwde als derde loopster de Ameri
kaanse voorsprong zo ver uit dat het volstond
voor de overwinning. Met Miles-CIark, Henna-
gan en Colander finishte ze in 3.22,62, voor Ja
maica en Rusland.
De Amerikaanse topsprinters Maurice Greene
en Michael Johnson veroverden in de estafette
hun tweede gouden medaille. Greene, de win
naar van de 100 meter, liep met de Amerikaanse
ploeg (met Drummond, Williams, Lewis) een
snelle 4x100 in 37,61, slechts twee benden boven
het wereldrecord. Brazilië eindigde verrassend
tweede (37,90), voor Cuba (38,04). Johnson, die
de 400 meter beheerste, won ook goud in de'
4x400-ploeg (met Alvin en Calvin Harrison er
Pettigrew), die uitkwam op 2.56,36, voor Nigerüji
en Jamaica.
Paula Radcliffe wilde de 10.000 meter van heil
begin beheersen. Met haar typische stijl, zé«
schudt hevig met het hoofd, ging de Britse met-1
een op kop lopen. Alleen de Kenyaanse Tegla Lo-I
roupe, de Portugese Fernanda Ribeiro en del
Ethiopischen Derartu Tulu en Gete Wami kon
den haar hoge tempo volgen. In de laatste ronde-
versnelde Tulu weg van de anderen. Ze finishte
in een olympisch record van 30.17,49, de vierde
tijd ooit. Wami eindigde tweede in 30.22,48, Ri
beiro derde in 30.22,88. Radcliffe greep naast de
prijzen.
De Roemeense Gabriela Szabo scoorde geen
dubbel. De winnares van de 5000 meter had ooi;
graag op de 1500 gewonnen, een combinaüe die
weinig aüeten olympisch hebben gehaald. Szabo
kwam in de eerste twee ronden achterin het veld
terecht en moest uitwijken voor de vallende Brit
se Tullett. Ze lag zo ver achter dat de Algerijnse
Nouria Merah-Benida kon winnen in 4.05,10. De
Roemeense Violeta Szekely eindigde tweede in
4.05,15. Szabo had een geweldige eindsprint,
waarmee ze nog brons greep.
Wereldrecordhoudster Trine Hattestadt won
het speerwerpen. De 34-jarige Noorse vestigde in
haar eerste poging meteen de beste afstand van
68,91. De Griekse wereldkampioene Mirella Ma-
niani-Tzselili werd tweede met 67,51, de Cubaan
se Osleidys Menendez derde met 66,18. De Rus
sische Jelena Jelesjina was de beste bij het hoogJ
springen. Ze kwam over 2.01 meter en had een
betere serie dan de Zuid-Afrikaanse Hestrie Cloe-
te, die ook 2,01 overbrugde. De Zweedse Kasja
Bergqvist en de Roemeense Oana Pantelimore
werden gedeeld derde met 1,99.
De 5000 meter mannen leverde een zege 0{L
voor de Ethiopiër Millon Wolde (13.35,49), vool
de Algerijn Ali Saidi-Sief (13.36,20) en de Marokl
kaan Brahim Lahlafi (13.36,471.
Willem Alexander moet in 2007 aftreden als JOC-lid
Prins Willem Alexander moet in
2007 aftreden als lid van het In
ternationaal Olympisch Comi
té. Dit is zaterdag in Sydney bij
loting bepaald. Anton Geesink
is pas in 2009 aan de beurt om
af te treden.
Voor Hein Verbruggen is
geen moment van aftreden ge
loot. Hij is zogenaamd ex-offi-
cio lid. Hij verdwijnt onmiddel
lijk indien hij geen voorzitter
meer is van de wereldwielren-
unie UCI. Het IOC hield zater
dag een korte extra vergadering
om de nieuw gekozen leden
van de AÜetencommissie als lid
te inaugureren. Verrassend was
dat Sergei Boebka een plaats
kreeg in het hoofdbestuur dat
tot vijftien personen is uitge
breid. Aanvankelijk leek ex-
schaatskampioen Johann-Olav
Koss daarvoor de aangewezen
kandidaat. De viervoudig olym
pisch kampioen (Albertville,
Lillehammer) maakte in zijn
eerste jaar als IOC-lid echte!
nogal een hoop drukte. Da
meerderheid stemde daaronl
op Boebka.
Tot vorig j^ar kon een IOC-licp
tot zijn tachtigste blijven zitten!1
Bij de schoonmaakoperatie na
het corruptieschandaal van Salf
Lake City wetftfet^ie zittingsterf
mijn tot acht jaar beperkt. Om1
niet alle IOC-leden tegelijk te1
laten verdwijnen werd gekozeij'
voor een spreiding over drie ja!1
ren. IOC-leden kunnen zich opf'
nieuw kandidaat stellen.
Anky van Grunsven en Bonfire worden gefeliciteerd door Sjef Janssen, trainer, coach en vriend van Van Grunsven.
FOTO WFA/JACOB MELISSEN
