De eigen waarheic
van The Beatlef
'We waren allemaal jolig van de wiet'
■«kmyA
- PÜ
*-
##m
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 20
The Anthology: drie Icilo aan duizenden citaten en foto
De Beatles Anthology vertelt het verhaal van The Beatles in de eigen woorden
eigen fotocollecties van de vier bandleden: John Lennon, Paul McCartney, Geoi
Harrison en Ringo Starr, alsmede van drie van hun naaste medewerke
producer George Martin, perschef Neil Aspinall en woordvoerder/perschef Dei
Taylor. De 'autobiografie' gaat 149 gulden in de boekhandel kosten en is van e
imposant formaat. Het boek verschijnt op 5 oktober gelijktijdig wereldwijd
acht talen, waaronder het Nederlands. In de voorverkoop zijn bijna 2 miljo
exemplaren verkocht. Na overleg met Apple in Londen en Nijgh Van Ditmar
Amsterdam heeft deze krant het exclusieve recht gekregen om twee hoofdstukk
eenmalig voor te publicen
y hook or by crook
I'll be last in
This Book'
Zelfs twintig jaar na zijn dood heeft J(
Lennon het laatste woord. Zijn aforisme s
de ultieme pagina van The Beatles Antht
gy. Het eigenhandig geschreven puntdicl
toont Lennons typische Liverpudlian get
voor humor - grotesk, maar nooit gezwol
bijtend maar nooit ten koste van andei
Een man met een groté mond en een k
hart.
Zo iemand kan en mag niet ontbrekei
wat een autobiografie wordt genoemd, m
wat neerkomt op een drie kilo zwaar, cl
nologisch opgetekend ooggetuigever!
over de tumultueuze carrière van vier
gaafde en unieke muzikanten. Zeker niet
het de ondertitel draagt 'The Beaües' St
told for the first time in their own words
pictures'. Paul McCartney, George Harri
en Ringo Starr werden ruim zes jaar gelei
uitvoerig geïnterviewd voor dit omvangr
researchproject, dat verder een gelijknan
videobundel en drie dubbelalbums om
De memoires van Lennon (gestorven
1980) werden uit oude interviews en op
men gehaald, met een stofkammetje bije
gebracht uit tientallen bronnen.
Al in 1969 en 1970 werkte Neil Aspii
destijds directeur van hun eigen platenlé
Apple en sinds 1961 rechterhand van 1
Fab Four, aan een twee uur durende fi
The Long And Winding Road had het verh
moeten vertellen van de tomeloze race n
wereldroem, de revolutionaire opnamete
nieken en de persoonlijke drama's van Jo
Paul, George Ringo moeten schetsen. I
jaar na het uiteenvallen van de band,
1971, was de ruwe versie klaar en werd
getoond aan enkele intimi, onder wie 1
Idle van Mony Python. Die werd zo gei
driftig dat hij de fake-band The Ruües
eerde met collega-komieken en de loopb;
nog eens driftig naspeelde.
Vooral de verwijdering tussen Lennon
McCartney speelde een grote rol bij het n
lukken van plannen om de historie ook
te schrijven. Lennon haalde zowel muzik
(How Can You Sleep) als tekstueel zijn gr
(in de historische interviews in Rolling St<
en Playboy); later werden beide in boekvc
uitgebracht. Aan het eind van zijn leven i
Johns oordeel over Paul echter lankmoedi
geworden.
In 1981 zouden de vier ex-Beatles bije
komen voor een interviewsessie die Aspii
alsnog in staat zou stellen om het projec
te ronden. De moord op Lennon, 8 dece
ber 1980, zorgde voor een voortijdig eii
van deze plannen. De film is nog steeds i
vrijgegeven en de studie van het fenomi
zou uitsluitend worden gestimuleerd dl
journalisten en musicologen. Allerlei asp
ten van de band, tot en met de dag in 1!
waarop John en Paul elkaar voor het ei
ontmoetten, werden geboekstaafd. De tol
bibliotheek omvat inmiddels bijna 3000
tels. I
Begin 1965 maakten The Beatles een tweede
speelfilm onder regie van Dick Lester. Help
werd gedraaid op de Bahama's en in Oostenrijk
en Engeland. Het was een zorgeloze tijd voor de
band. John, Paul, George en Ringo maakten ken
nis met de genoegens van wiet. In dit uittreksel
uit het hoofdstuk Making Help On Pot uit The
Anthology zijn uitspraken van Lennon om au
teursrechtelijke redenen samengevat.
PAUL: Voor A Hard Day's Night hadden we het
script goed geleerd, een serieuze zaak, maar
Help! was meer een soort grap. Ik weet niet of ie
mand ooit het script kende, volgens mij leerden
we het op weg naar de set.
JOHN vertelt dat de band de film niet onder con
trole had. In tegenstelling tot de eerste film A
Hard Day's Night verschafte regisseur Lester bij
na geen informatie. Pas achteraf besefte Lennon
hoe vernieuwend Help was. Hij zag hem als een
voorloper van stripeffecten bij Batman op tv. De
band ontbeet onder meer met marihuana. Vol
gens John kon niemand met The Beatles com
municeren, het was een en al glazige oogjes en
gegiechel.
RINGO: Er werd heel wat wiet doorgedraaid tij
dens het maken van die film. Het was geweldig.
Daardoor hadden we veel plezier.
GEORGE: Brandon De Wilde was een acteur, een
James Dean-type. (Hij kwam in 1972 bij een au
to-ongeluk om het leven.) Hij hield van de mu
ziek van The Beatles en had gehoord dat we een
film op de Bahama's gingen maken. Daarom
kwam hij over uit de VS met een grote zak hasj.
We rookten in het vliegtuig gedurende de hele
vlucht naar de Bahama's. Het was een charter
vlucht, met alle filmmensen - de acteurs en het
filmteam - en we dachten: 'Nee, niemand merkt
het.'
Oostenrijk was het volgende land. Het was de
eerste en laatste keer op ski's voor mij. Het was
echt gevaarlijk. Als tegenwoordig een film wordt
gemaakt, is iedereen verzekerd en mag je zoiets
niet doen omdat het risico te groot is dat je ge
wond raakt en je het budget van de film in ge
vaar brengt. Maar ze brachten ons naar Oosten
rijk, een berg op, gaven ons sneeuwschoenen
(die nooit iemand heeft gedragen), gaven ons
ski's en zeiden: 'Opname 1, actie!' en we kregen
een zet.
RINGO: In een van de scènes spelen Victor Spi-
netti en Roy Kinnear curling, die grote stenen
over het ijs laten glijden. In een van die stenen
zit een bom en wij komen erachter dat hij gaat
ontploffen. We moeten weglopen. Paul en ik lie
pen ongeveer tien kilometer, we renden en ren
den ver genoeg dat we konden stoppen om een
joint te roken voordat we teruggingen. We had
den helemaal naar Zwitserland kunnen lopen.
Als je naar de foto's van ons kijkt, zie je veel ro
de ogen. Ze waren rood door de drugs die we
rookten. En dat waren die keurig geknipte jon
gens!
PAUL: We begonnen al een beetje stoned en la
cherig, in de hoop dat we ons er doorheen zou
den slaan. Er werd veel gegiecheld.
Ik weet het nog goed, een keer in Cliveden (bij
Lord Astor, waar het Christine Keeler/Profumo-
-schandaal plaatsvond). We waren de Bucking
ham Palace-scène aan het draaien, waarin ieder
een met z'n handen omhoog moet staan. Het
was na de lunch, wat funest was, want meestal
werd er ook wijn bij gedronken. We waren alle
maal wat jolig en toen we met ons achterwerk
naar de camera stonden, begon het grote gegie
chel. We hoefden alleen maar om te kijken en
verbaasd te kijken, of iets dergelijks. Maar iedere
keer dat we ons omdraaiden en in de camera ke
ken, stroomden de tranen over onze wangen.
Het is prima om te lachen, maar tijdens opna
men worden de technici kwaad. Ze vinden het
weinig professioneel. En wij dachten: 'Dit is niet
erg professioneel - maar we lachen ons rot!'
GEORGE: We hebben dagen over die scène ge
daan. Er is een pijp met rode rook te zien en wij
hebben het raam open en alle wachten struike
len. De scène duurde eindeloos. Wij waren hele
maal slap van het lachen en ik denk dat we Dick
Lester tot het uiterste hebben gedreven, maar hij
was erg, erg ontspannen, een genot om mee te
werken.
JOHN dacht later dat The Beatles nog veel on
ontgonnen mogelijkheden op filmgebied had
den. Het duurde ook drie of vier platen voordat
zij hun sound hadden gevonden. Met film zou
het net zo gaan, dacht hij. Als Elvis Presley het
kon, waarom The Beatles dan niet?
Copyright: Apple/Nijgh Van Ditmar v
The Beatles op de Bahama's tijdens de opnamen voor de film Help!
Respectievelijk John Lennon, Paul McCartney, Ringo Starr en George
Harrison.
1964: Beatlemania. Parijs: Olympia. Eerste tournee Verenig
de Staten
1965: Onderscheiden met
Yesterday. Shea Stadium
1962: Hamburg, de rock 'n' roll-years. The Cavern Club. Brian Epstein
manager
1963: Contract met Parlophone. Band met producer Geor
ge Martin
