Glamour met een knipoog
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 2000
Patricia Paay: huismus en diva
Na twaalf jaar in Amerika
maakt Patricia Paay een
tussenstop in Nederland. Tot
haar grote verbazing werd ze
als een diva door de
(boulevard)pers ontvangen.
Die aandacht buit ze nu uit.
Volgende maand lanceert de
voormalig zangeres een
cosmeticalijn.
Met wapperende jaspanden
zwiert ze het statige kan
toorpand aan de Keizers
gracht binnen. Kleine snelle pasjes, vriende
lijke lach. „Pffff.... sorry hoor, dat we later
zijn. We zaten vast op de gracht." Geen Por
sche die daaraan helpt. Wel een Zappie.
Echtgenoot Adam Curry zoeft binnen op zijn
met motor aangedreven turbo-step. Zonne
bril op, oortelefoontje paraat. „Hai." En weg
Patricia Paay (51) is terug uit Amerika en
vastberaden haar meisjesdroom in vervulling
te laten gaan. ,,Een buurvrouw van ons
werkte vroeger bij de Bijenkorf. Als ze 's och
tends vertrok deed ik altijd even de deur
open. Dan zag ik haar de trap van het portiek
afdalen. Met die prachtige jas, mooi verzorg
de haren en een heerlijk parfum. Ze gaf me
kleine monstertjes cosmetica en daar speel
de ik met de poppen mee. Ik was denk ik
acht jaar toen ik tegen m'n oma zei: als ik
groot ben dan wil ik een cosmeticafabriek
met grote foto's van mij en dan mogen jullie
meehelpen."
De fabriek werd een internetwinkel en de
foto hangt aan de muur van haar kantoor.
Het is een bijna surrealistische portret van
Paay in vol ornaat. Gemaakt door een van
haar huisfotografen. Andere fotografen zijn
niet welkom. ,,Ik ben heel perfectionistisch.
Ik wil er precies zo opstaan zoals ik wil. Ze
noemen me niet voor niets LaPaay." Volle
lach, maar ongenaakbaar. Geen persfoto-
g(aaf.
„Toen ik vorig jaar na twaalf jaar terug
kwam in Nederland, merkte ik dat de bladen
nog steeds heel veel belangstelling voor me
hadden. Ze schreven allemaal over de gla-
mourvrouw en zo. Hu, dacht ik, ik doe hele
maal niks en ik ben nog hartstikke bekend!
Wat nu, zei ik tegen Adam. Waarom niet die
aandacht gebruiken om Lapaay Cosmetics in
de markt te zetten, zei hij. En nu heb ik een
eigen website en een eigen cosmeticalijn die
vanaf november via internet verkrijgbaar is.
Al meer dan honderdduizend mensen heb
ben de website lapaay.com bezocht."
Het is niet de oude roem van de Starsisters
(nummer 1 in acht landen) waarop ze teert.
Paay is glamour met een knipoog. „Allure en
toch dichtbij het publiek." Vinden ze leuk in
Nederland. „Dat hoor ik op straat, lees ik uit
de vele e-mailtjes. Ik ben een vrouw op leef
tijd, altijd heel erg babbelie en zit goed in
m'n vel. Leuk vrouwtje, zeggen ze dan. Prima
toch?"
Ze hield als kind al van verkleedpartijen en
tutten voor de spiegel. „Komedie spelen.
Mijn oma kon erom huilen. Ik vond de aan
dacht wel leuk, maar het was nooit belang
rijk. Ik ben niet verslaafd aan applaus of zo.
Sommige artiesten vinden het echt lekker,
wentelen zich erin. Ze gaan er speciaal de
straat voor op of gaan pontificaal op een ter
ras zitten. Rob de Nijs zuigt de aandacht als
een spons op. Willeke Alberti noemt applaus
een warme deken. Ik ken dat niet. Ik vind het
spel leuk maar ik vergeet nooit dat het een
spel is. Ik wil weg kunnen kruipen in het
anonieme en tevoorschijn komen wanneer
ik wil."
Toegegeven, net in New York, was het wel
even afkicken - ze moest als een nobody door
het leven. „Ik was het zo gewend om her
kend te worden. Vanaf m'n vijftiende trad ik
op. En toen ineens keek niemand naar me
om. Amerikanen zijn sowieso al vrij onbe
schoft. Dan gingen we uit eten, stak ik m'n
hand uit, kreeg ik niks terug! Alleen mannen
schudden daar handen. Vrouwen volstaan
met: hai. Tijdens etentjes zei er helemaal
niemand iets tegen mij. En als dat wel ge
beurde, dan was ik vaak te laat met een En
gels antwoord en was het gesprek al twee
onderwerpen verder. Ik moest het eerste jaar
echt afkicken. Dat was wel goed: back to ba
sics, even op je plaats, zo leuk ben je nou ook
weer niet. Daarna ben ik de Amerikanen
gaan begrijpen en had ik m'n draai gevon
den."
Na twaalf jaar wilde Paay met Adam en
Christina terug naar Europa. „Voor de scho
len. Die zijn in Amerika erg violent."
Engeland
Engeland moést het zijn. „Ik ben erg gesteld
op goede manieren. En die leer je niet in
Amerika. Madonna wilde ook met haar
dochter naar Engeland. De etiketten, de tra
dities. Het is goed als je weet hoe je je moet
gedragen. Ik heb het geleerd van m'n vader.
Je kunt me naast iedereen zetten. Dat is
mooi. Christina gaat nu naar de British
School hier in Amsterdam. We noemen haar
prinsesje. Niet hard boeren, zeg ik wel eens,
want daar houdt de prins niet van."
Ze wonen nu in het beroemde Joffershuis
aan de Keizersgracht. Drie honden en drie
katten dwarsboomden een verhuizing naar
Engeland. „Een wet uit 1912 zegt dat er geen
enkel dier Engeland in mag behalve na een
quarantaine van zes maanden. De dieren
verblijven dan in asielen, waar je ze niet aan
mag raken. Alleen zwaaien mag. Veel bees
ten gaan er dood van verdriet. Echt. Liz Tay
lor heeft speciaal buiten de territoriale wate
ren een jacht gehuurd voor haar kleine witte
hondje. Wij lossen het op met een tussen
stop in Amsterdam. Met een chip in het oor
en een paspoort mogen ze straks wel Enge
land binnen." En dat wordt tijd. „M'n dieren
zijn totaal depressed Veel te weinig ruimte.
Adam vindt Amsterdam helemaal te gek.
Maar ik wil acre's, acres en acres!. Want ik wil
ook kippen en paarden. O, Christina kan zo
goed paardrijden! Laatst heeft ze in Engeland
op polopaarden gereden. Keihard in galop!"
Christina is haar alles. „Ik ben een zaken
vrouw, altijd geweest. Maar ik ben bovenal
moeder. Om drie uur ga ik naar mijn kind.
Wat er ook gebeurt."
In kort bestek legt ze uit dat er twee Patri
cia's zijn. De huismus die niet drinkt, gek is
Patricia Paay: „Ik ben erg gesteld op goede
En die leer je niet in Amerika."
met dieren („zelfs de vissen begroeten mij 's
ochtends"), tuiniert en meubels schildert en
de diva die zich helemaal aankleedt en optut
om zich vol glamour aan de wereld te tonen.
Maar in Amsterdam komt de huismus tekort.
„Ik kan me hier niet terugtrekken, ik wil stil
ler. Als je even uit je werkomgeving kunt
stappen dan heb je een beter zicht op wat je
aan het doen bent." De gedachten gaan uit
naar een landgoedje in het Engelse Kent.
Werken kan ze vanaf elke plek op de aardbol.
Evenals echtgenoot, ex-dj en internetgoeroe
Adam Curry. ,,Adam moet je zien als een
soort verstrooide professor, altijd one step
beyond. Ik heb daar wel respect voor. Ik was
zelf een van de eerste artiesten die reclame
maakte op televisie, de eerste die in de Play
boy stond en nu dan die cosmeticalijn."
Geen speeltje
Het cosmeticabedrijf is geen speeltje van de
slimme internetman voor zijn verveelde, ver
wende vrouw. „Ik kan natuurlijk altijd voor
advies bij Adam terecht, maar het is mijn be
drijf. Ik wilde het helemaal alleen doen. Ik
heb altijd mijn eigen geld verdiend, ben al
tijd financieel onafhankelijk geweest. Dat
miste ik in de VS. Al het geld in LaPaay Cos
metics is van mij. Ik heb er al mijn pandjes
in Amsterdam voor verkocht en heb gelukldg
nooit meer te maken met huurders. Wat een
toestand!"
Nu zitten ze allebei in zaken en hebben ze
het druk, druk, druk. „Liever een man die
lekker bezig is dan een die op je lip zit. In dat
koppie van Adam borrelt het vierentwintig
uur. Soms geef ik er een klap op. Haha! Hij
wil ook dat ik hem waarschuw als hij door
draaft. Wij zijn dikke vrienden die veel lol
hebben. Zo is het ook begonnen. Niks liefde
op het eerste gezicht."
Zij is vijftien jaar ouder. „Ik ben nooit op
jonge mannen gevallen, maar Adam was ou
derlijk. Door de scheiding van zijn ouders
was hij de man in huis. Hij heeft enkel zus
sen en kan heel goed met vrouwen omgaan.
En ik ben wel een stuk ouder, maar ik zal al
tijd een kindvrouwtje blijven. Dat heeft mijn
moeder ook: she never grows up."
Ze is niet bang hem te verliezen aan een
jonge vrouw. „Adam heeft geen oog voor an
dere vrouwen. Ik ben degene die zegt: Kijk
eens! Daar, die vrouw, die tieten!" Voor
Adam hoefde die borstcorrectie dan ook
niet, al vindt hij het nu 'prachtig'. „Ik heb
m'n borsten laten doen in de VS. Toen ik
zwanger was, was ik net een zeug. Enorm. Ik
heb er nog foto's van. Net zo'n Papoea. Toen
ze leeg waren, hingen ze daar maar. Ze wa
ren niet zo mooi als ik gewend was. Ik wilde
ze laten ophalen, maar dat kan dus niet.
Toen hebben ze m'n borsten opgevuld, maar
teveel in verhouding tot m'n lichaam. Ik wil
ze eigenlijk laten verkleinen, maar het schijnt
nogal een moeilijke ingreep te zijn."
Verder is de stralende Paay puur natuur,
verzekert ze. „Kwestie van genen, veel slapen
en lachen, gezond eten, niet drinken, een
goede verzorging van de huid en geen zon.
Ik kom al twintig jaar niet meer met m'n ge
zicht in de zon. Maar als m'n gezicht gaat
hangen dan laat ik een face-lift doen. Ik ben
er helemaal voor. Waarom niet? Je moet na
tuurlijk te allen tijden je eigen gezicht bewa
ren want dat maakt toch je karakter. Dus het
gaat om little nips and tucks. Een onderkin,
overhangende oogleden. Als ik het doe, doe
ik het voor mezelf. Adam is niet zo'n type.
Die zegt: al was je een rompje, dan blijf je
mijn Patricia. Lief toch?"
Intuqie
Ze is er heilig van overtuigd dat haar cosme
ticalijn een succes wordt. Ze vertrouwt op
haar intuïtie („mijn derde oog") en markton
derzoek. „Cosmetica is hier een onderge
schoven kindje. Mensen zijn niet rose of
bruin. Er zijn zoveel verschillende huidtin-
ten." Ze wil van geen flop weten. En als toch?
„Dan ga ik gewoon broeden op een ander
idee en dan keert het succes weer terug. Zo
gaat dat. Het is niet altijd jouw beurt. Ik heb
ook een periode gekend dat ik zegeltjes
moest plaldcen en flessen inleveren om rond
te kunnen komen. Alle dingen die in je leven
gebeuren, hebben een reden." Haar liefde
met Adam was ook voorbestemd. „Bij ande
re mannen was er een leegte in mijn lijf. Het
gevoel niet compleet te zijn. Het gat van Zad-
kine zeg maar. Met Adam was die leegte weg,
hij vervulde mijn kinderwens."
In een voorbestemd leven past geen spijt.
„Je kunt een saai leven hebben en niks on
dernemen en je kunt uitdagingen aangaan.
Ik heb levens. Het lijkt me vreselijk om dood
te gaan en te denken: ik had dit willen doen
en dat en dat."
Ze wil nog reizen door het Verre Oosten,
een boek schrijven over de showbusiness,
leuke dingen doen met haar ouders. „Ze zijn
nog heel vitaal. De commercial voor Lapaay-
Cosmetics heb Ik ingezongen met de Big
Band van mijn vader. Hij is 74 en ik kan me
niet voorstellen dat hij er niet meer zou zijn.
Dan ben je iemands kindje niet meer. Als ik
bij m'n vader ben, behandelt hij me nog
steeds als zijn kindje. Hij knuffelt me en wil
betalen als we shoppen. Als je iemands kind
je niet meer bent, ben je pas echt oud."
Ze is niet gelovig van huis uit, maar be
zocht wel een christelijke school „omdat het
goed was om de Bijbel te leren kennen." God
ziet ze als een hogere macht, „een kracht die
meer van onszelf uitkomt dan van bovenaf."
Maar een hiernamaals? „De ziel is heel sterk.
Ik heb het gevoel dat dingen om me heen
kunnen zweven. Jawel. Van de andere kant:
Ik heb mijn opa aan de vooravond van zijn
dood gevraagd om een teken te geven als hij
dood was, maar dat moet nog gebeuren.
Toch geloof ik dat er meer is dan dit leven.
Dat vind ik wel te gek. Het lijkt me leuk dat
we nog wat te doen hebben. Jij wordt vast
een plaaggeest, zei iemand me. Haha."
Voor het eerst is het even stil. „Weet je, ik
heb nog nooit een dood mens gezien."
MONIQUE DE KNEGT
