Na elke top in een dieper gat Clubliefde Gezondheid Stamcellen redden verbrand oog 'Grotere kans op kanfe bij hoogspanningskabe Overgangsconsulente was al uitgevonden door VIDO MmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊ^ÊÊÊÊÊÊÊÊm MAANDAG 25 SEPTEMBER 2000 In Preggio, niet ver van het Trasimeense meer, is het mooiste plekje van de wereld. Ik zat daar onder de pergola dromerig uit te kijken over het golvende land, toen de ober mij riep. Er was telefoon uit Nederland. Een vriend vroeg mij hoe was. 'Hoe gaat het met je arm, met je rug, gaat het fietsen, alles goed met vrouw en kinderen, vallen de bladeren al, oh ja Ajax heeft met 3-0 van Sparta verlo ren, het is hier aardig weer'. Het gesprek kabbelde voort, maar zoals altijd wanneer Ajax verliest, trok er een weeïg gevoel door mij heen. Ik had geen lol meer in het gesprek en brak het af. Een geval van clubliefdesverdriet. Wat is clubliefde? In het boek 'Italiaanse buren' waarin de Engelse schrijver Tim Parks zijn woonlotgevallen in Italië beschrijft, las ik een definitie: 'Je blijft bij je club, ook al verliezen ze elke wedstrijd en vragen ze steeds meer en treegeld'. Deze definitie is mooi, maar volstaat niet hele maal. Het is erger dan dat. Clubliefde verblindt en ver dringt de waarheid. Ik zal een voorbeeld geven. Youp van 't Hek vertelt in het verhaal 'Een gelukkige jeugd', dat hij in het seizoen '70-71 nog voor vijftig cent de thuiswed strijden van Ajax bezocht. Dat kon toen al een paar jaar niet meer, de jongenskaartjes waren afgeschaft, maar een Ajacied wil niets liever dan de herinneringen uit zijn jon genstijd levendig houden en blijven mijmeren over toen het nog echt goed was. Hoe ontstaat clubliefde? Is het aangeboren of wordt het verworven? Het Ajacisme is mij niet zoals Youp van 't Hek met de paplepel ingegeven, maar ik ben wel geboren en getogen in de Watergraafsmeer in de buurt van het Ajax- -stadion. Alleen de Oosterbegraafplaats scheidde ons van dat prachtige stadion dat als een waar kasteel in de Mid- denmeer stond. Mijn ouders gaven niets om voetbal, mijn vader vond voetballen een nutteloze bezigheid en mijn moeder keek alleen van haar breiwerk op als de spelers, van welke vereniging dan ook, elkaar te lijf gingen, zij kraaide het dan uit van plezier. Mijn vader heeft het Ajax-stadion nooit bezocht. Wij woonden zo dicht bij de Middenweg dat je de bezoekers die in dichte drommen naar het stadion liepen, kon horen schreeuwen en juichen: Op een slof en een oude voetbal schoen wordt Ajax kampioen...Ajax, Ajax, Ajax.... Hij merk te het niet op, evenmin als hij in de gaten had dat Tonnie Pronk, de stopperspil van Ajax aan diezelfde Middenweg een sportzaak had geopend. Wij liepen daar graag naar binnen om een glimp van zijn vierkante gestalte op te vangen. Helaas kan ik mijn vader niet meer vragen waarom dit al les op hem geen aantrekkingskracht had. Hij is overleden en ligt evenals de vader van Johan Cruijff op de Oosterbe graafplaats begraven. Dat is een fijn idee. Net als Youp van 't Hek stonden mijn broer en ik (seizoen '62-'63) op zondagochtend om twaalf uur in de rij om voor vijftig cent een kaartje te bemachtigen. Als wij op tijd waren en voorin de rij stonden, kregen wij er altijd een te pakken. De enkele keer dat wij er niet in slaagden, zat er niets anders op dan vlak voor de wedstrijd van een zwart handelaar een kaartje te kopen of, en daar draaide het meestal op uit, te proberen naar binnen te glippen. Wij moesten ons in dat geval meestal tevreden stellen met de tweede helft. De waakzaamheid van de controleurs, in psychiatrisch jargon vigilantie geheten, daalde pas aan het begin van de tweede helft zover, dat je zonder al te veel problemen onopgemerkt langs ze heen kon en op de tri bune aan de stadskant tussen een vaste groep doofstom me mensen een staanplaats kon vinden. Als de wind goed stond, hadden wij het verloop van de eerste helft aan de hand van het opzwellende gejuich al kunnen volgen. Soms stapten wij dolgelukkig het stadion binnen, maar bleek dat wij ten onrechte in de overtuiging verkeerden dat Ajax voorstond. Wij hadden horen juichen, maar de intensiteit van het gejuich niet op zijn juiste waarde geschat. Het zijn de omgevingsfactoren ge weest die mij verliefd hebben ge maakt op de club. De clubliefde blijft altijd bestaan zelfs als de munteen heid Arena nog verder devalueert en onder leiding van Co Adriaanse de nacompetitie gemakkelijk wordt ge haald. WOUTER VAN EWIJK, psychiater Extra bestraling bij borstkanker Het opnieuw optreden van borstkanker na een borstspa- rende operatie kan aanzienlijk worden verminderd door de plek waar de tumor heeft geze ten, nog eens extra te bestralen. Dat blijkt uit een groot onder zoek in acht Europese landen (waaronder Nederland) en Isra el. Na een borstsparende ope ratie wordt de hele borst nog gedurende een vijf weken du rende kuur bestraald om even tueel achtergebleven kankercel len te vernietigen. Uit het on derzoek blijkt dat de kans dat de tumor alsnog weer opduikt, daardoor met bijna de helft ver mindert. Volgens de coördina tor van het onderzoek, de Am sterdamse hoogleraar prof. Harry Bartelink, zijn de gevon den resultaten zo overtuigend, dat de extra bestraling zo snel mogelijk in de praktijk moet worden toegepast. HENK HELLEMA' REDACTIE RIEN POLDERMAN Nauwelijks onderzoek naar manisch-depressieve stoornissen Hoewel zo'n 150.000 mensen in Nederland lijden aan ma nisch-depressieve stoornissen, wordt deze psychische aan doening vaak niet of te laat onderkend. Terwijl de ziekte goed te behandelen is, zoekt hooguit dertig procent van de patiënten psychische hulp. De ziekte kan het leven volledig ontwrichten. Onderzoek er naar is nog nauwelijks gedaan, mede omdat de farmaceuti sche industrie weinig belang stelling had. Behandelaars uit binnen- en buitenland kwa men vorige week in Utrecht bijeen om allerlei vragen en opvattingen omtrent de aan doening te bespreken. De ziekte is omgeven met een zweem van romantiek. Be roemde patiënten als Van Gogh en Vestdijk zijn daar zonder twijfel debet aan. Beiden leden aan een manisch-depressieve stoornis (MDS). ,,De enige ziek te waarvan iemand soms beter gaat functioneren, namelijk tij dens lichte manische episo den", zegt professor Willem Nolen met een ironische onder toon. Maar na een manie volgt on ontkoombaar het donkere gat van de depressie, dat altijd die per is dan welke top daarvoor ook bestegen is. Vestdijk leed zwaar onder zijn depressies en hoe het met Van Gogh is afgelo pen, is algemeen bekend. Hij was geen uitzondering. Nog al tijd maakt één op de zeven mensen die aan MDS lijden een einde aan zijn of haar leven. Bijna twee procent van de Ne derlandse volwassenen lijdt aan MDS. Zij kennen hevige stem mingswisselingen. Tijdens ma nische perioden zijn zij over dreven vrolijk of prikkelbaar, creatief en onvermoeibaar. Ze slapen weinig, maar worden ogenschijnlijk niet moe. Soms verliezen zij in hun manie het contact met de realiteit, doen onverantwoorde aankopen of maken ruzie met iedereen om hen heen. Een manische perio de duurt een week tot een paar maanden. Typerend is dat daarnaast ook depressieve pe rioden voorkomen. Meestal du ren die langer, een paar weken tot een jaar. In tegenstelling tot andere stemmingsstoornissen duurt het vaak jaren voor de diagnose MDS gesteld wordt. „Ik had een man in mijn praktijk die er al dertig jaar, zonder behandeld te worden, mee rondliep", be schrijft Nolen, hoogleraar psy chiatrie aan het Universitair Medisch Centrum Utrecht, één van zijn patiënten. „Tijdens een manische episode kreeg hij het idee dat geld niet belangrijk was, en betaalde zijn rekenin gen niet meer. Dat kwam uit toen hij wegens huurschuld op straat dreigde te belanden." De familie van de man greep in omdat zij bang was dat hij de zelfde weg op zou gaan als een broer die een jaar eerder zelf moord had gepleegd. Al gauw bleek dat hij al dertig jaar aan stemmingswisselingen leed. •x ,v Van Vincent van Gogh, hier op zelfportret, wordt aangenomen dat hij leed aan een manisch-depressieve stoornis. „Tijdens zijn manische episo- sief werd. Werken lukte nog den knoopte hij allerlei relaties net, tot hij na dertig jaar echt aan, die vervolgens steevast uit de bocht vloog. Ik heb hem stuk liepen wanneer hij depres- lithium voorgeschreven en dat sloeg uitstekend aan." Het is een typerend voorbeeld, zegt Nolen. MDS is erfelijk be paald, sociaal ontwrichtend, de zelfmoordrisico's zijn groot en het duurt soms jaren voor de aandoening aan het licht komt. In zestig procent van de geval len blijkt lithium een probaat middel te zijn. „Tijdens het congres werd een groot Neder lands onderzoek gepresenteerd waaruit blijkt dat lithium nog altijd het beste middel is om MDS te behandelen. Dat lijkt misschien niet opmerkelijk, maar in Amerika zweren ze bij een ander middel. Kennelijk kan de farmaceutische indu strie niet genoeg verdienen aan een oud middel als lithium." Dat gebrek aan belangstelling is er volgens Nolen ook debet aan dat nog maar zo weinig onder zoek naar de ziekte is gedaan. „In de hele wereld zijn maar tien onderzoeken van enige omvang bekend naar de behan deling van depressies in het ka der van MDS, terwijl gewone depressies al honderden keren onder de loep zijn genomen. De laatste jaren verandert dat gelukkig, onder meer door de particuliere Theodore Vada Stanley Foundation, die we reldwijd 20 miljoen dollar per jaar investeert in onderzoek. Ook ons onderzoek naar MDS bij jongeren wordt daar voor een belangrijk deel uit betaald." Gebleken is dat in Nederland kinderen van een ouder met MDS de ziekte jaren later krij gen dan in Amerika. „Dat is heel belangrijk. MDS is tief voor je sociale leven leervermogen. Het veej voorschrijven van Ritali tidepressiva in Amerika oorzaak van de verschil We moeten dus beduch bij het voorschrijven va lijke middelen aan jong erfelijk belast zijn. Daai het belangrijk de ziekte vroeg mogelijk te ondei en te behandelen. Wan mand die ziekte al in di teit krijgt, is het nog vei lijker een relatie op teb of een studie af te rond bij iemand van 25 die a woont en een baan hee Nolen leidt ook een nie derzoek naar MDS ondi lingen. „We weten dat! niet puur erfelijk is, ma ook andere factoren, zo stress, een rol spelen, ige tweelingen blijkenii tot zeventig procent vai vallen beiden MDS teb Dat betekent dat de zie honderd procent gene! paald is. We zijn ontzei nieuwd naar een verkli voor die andere dertigi tig procent." RENS KOLDENHOF Tweelingen waarvan ste een persoon MDS1 die willen meewerken onderzoek, kunnen co opnemen met het UN Utrecht (Astrid van de Tel. 030-250.71.21. Hoornvliestransplantaties bij patiënten van wie de voorkant van het oog ernstig is bescha digd door bijvoorbeeld accu- zuur, zijn altijd problematisch geweest. Transplantaties bleken zelden afdoende, patiënten moesten keer op keer opnieuw onder het mes. Een Taiwanese en Amerikaanse onderzoeks groep lijkt daar nu wat op ge vonden te hebben en publi ceerde gunstige resultaten van een nieuwe behandeling, waar bij het aangetaste oog werd be dekt met een laag hoornvlies stamcellen. Prof.dr. H.J.M. Völ- ker-Dieben, hoogleraar oog heelkunde aan de Vrije Univer siteit in Amsterdam is er en thousiast over. De nieuwe behandeling is voor al van belang voor patiënten van wie niet alleen het hoorn vlies is beschadigd, maar ook de enkele millimeters dunne laag cellen daaromheen - op de overgang van het doorzichtige deel van het oog (hoornvlies) en het wit van het oog. Deze ringvormige overgang heet de 'limbus'. „De limbus bevat zo genoemde hoornvliesstamcel len, die zich óf vermeerderen óf zich specialiseren tot hoorn- vliesepitheelcellen. De laatste zorgen ervoor - via 'verhuizing' - dat de bovenlaag (epitheel- laag) van het hoornvlies voort durend wordt vernieuwd. Ge beurt dat niet dan ontstaan er zwakke plekken in die boven laag met als gevolg een cascade van ellende." Ook na een hoornvliestrans plantatie waarvan de Amster damse hoogleraar in Nederland de meeste, meer dan 2400 ope raties, heeft gedaan, moet het hoornvlies van de donor door hoornvliesstamcellen van de ontvanger, de oogpatiënt, wor den bedekt en daarna steeds weer worden ververst. „Maar bij sommige patiënten zijn ook die stamcellen vernie tigd. Dat is onder meer het ge val bij mensen van wie een oog door een chemische verbran ding, denk aan accuzuur, is aangetast of bij patiënten die vanwege een oogziekte gortdro ge ogen hebben." Bij in totaal 50 patiënten met ernstig ooglet sel door chemische verbran ding heeft Völker-Dieben in haar loopbaan een hoorn vliestranplantatie uitgevoerd. „De resultaten waren teleur stellend. Bij slechts 19 van hen sloeg het eerste transplantaat aan. Bij de rest moest de in greep één of meer ke- ren worden her haald, bij twee patiënten zelfs zeven keer." Bij patiënten van wie ook de limbus is vernietigd, zouden deze stamcellen dan ook 'van elders' moeten worden overge plant. Dat kan uit het nog ge zonde oog van de patiënt of wanneer beide ogen zijn aange tast, uit een oog van een zeer nauw familielid. Völker-Dieben heeft, in haar praktijk als oog arts nog slechts bij negen pati ënten een dergelijke stamcel transplantatie uitgevoerd. „Bij vijf van hen is het transplantaat aangeslagen." Door de nieuwe techniek is dat risico echter aanzienlijk kleiner geworden. „De Taiwanese en Amerikaanse onderzoekers Schematische 'zz.'jn afbeelding van het oog, met daarin (als inzetje) de limbus, foto gpd maar een héél klein stukje van de stamcellaag weg en ver- meerderen deze cellen in het laboratorium. Ze doen dat door de stamcellen te 'zaaien' op een stukje amnionvlies (het vlies dat een embryo in de baarmoe der omhult en dat bij bevallin gen beschikbaar komt.red.). Mede door de groeifactoren die zich in dat stukje placentavlies bevinden, ontstaat er een laag stamcellen die na drie weken zó is uitgegroeid, dat het voldoen de groot is om het hoornvlies te bedekken," Bij het merendeel van de pati ënten uit de pas gepubliceerde studies, 16 van de 20, sloeg het transplantaat aan. Het gezichts vermogen van de beschreven patiënten verbeterde door de hoornvliesstamceltransplanta- tie iets. „Veel van deze patiën ten zullen nog een hoornvlies transplantatie moeten onder gaan om hun gezichtsvermo gen weer tot op een bruikbaar niveau terug te krijgen. Maar juist door die eerdere ingreep hoeft dat geen problemen meer op te leveren." De nieuwe techniek heeft in de oogheelkundige wereld indruk gemaakt, zegt de Amsterdamse hoogleraar. „Het gonst van de actviteiten." In ons land willen Völker-Dieben, dr. G.R.J. Melles (Oogheelkundig Ziekenhuis Rotterdam) en dr. R. Nuyts (Academisch Ziekenhuis Maas tricht) onderzoek naar de hoornvliesstamceltransplanta- tie doen. Het zoeken is nog naar de nodige financiën. „En dat is niet altijd gemakkelijk in dit armlastige land", zegt ze niet zonder een licht-sarcasti- sche ondertoon. HENK HELLEMA De discussie over het gevaar van hoogspanningsleidingen ga foto 'fra a; Mensen die dichtbij hoogspan ningskabels wonen, hebben grotere kans op kanker. Het gaat dan vooral om mensen die wonen aan de kant van de ka bels waar de wind naartoe waait. Dit blijkt uit onderzoek van Britse wetenschappers van de universiteit van Bristol. Daarmee voeden ze de nog al tijd niet bewezen theorie van de Engelse professor Denis Hens- haw. Hij beweert dat de hoog spanningskabels de omringen de lucht in positieve en negatie ve ladingen verdeelt die door de wind worden weggeblazen. Mensen die dichtbij de kabels wonen, ademen die elektrische ladingen in. De wetenschappers uit Bristol bekeken de postcodes van alle vastgestelde kankergevallen in zuidwest Engeland en ten op basis daarvan latief groot aantal met longkanker binnen vie ,'e' meter van een hoogsp 'g kabel woonde. De mei lende bevinding was d ;r kanker vooral voorkwi mensen die woonden Wetenschappers hebb J ker vastgesteld dat kan tistisch gezien meer vo bij mensen die in de bi >r( de hoge stroomkabels re Maar een direct oorza J( band tussen de ziekte blootstelling aan de elf kabels is nooit aangeK De organisatie Care for Women introduceerde een paar weken geleden een 'nieuwigheid' in de profes sionele gezondheidszorg, de Overgangsconsulente. Inmiddels hebben, verspreid over het land, zo'n twintig van deze consulenten hun praktijk geopend. Marjan Karsmakers van de landelijke federatie vrou wenzelfhulp in Utrecht wil graag reageren op dit ini tiatief, en wijst erop dat de overgangsconsulente-be paald niet nieuw is. De consulentes van de VIDO (Vrouwen in de Overgang) zijn al jaren actief op het zelfde terrein als dat waarop Care for Women zich nu begeeft, vertelt de directeur van de federatie, waarbij ook VIDO is aangesloten. Care for Women wil met de Overgangsconsulente voorzien in de behoefte aan informatie en begelei ding. De organisatie werkt op commerciële basis: te gen betaling kunnen vrouwen naast consulten ook alternatieve geneesmiddelen en telefonische infor matie afhemen. Maar de stichting Vrouwen in de Overgang Nederland houdt zich al meer dan 25 jaar met de overgang bezig en valt al meer dan 25 jaar te consulteren over alles wat met de menopauze te ma ken heeft, aldus Karsmakers. VIDO begon destijds als kritische consumentenbe weging, en wil dat nog steeds zijn. De vrijwilligersor ganisatie richt zich op vrouwen die meer willen we ten over de overgang. Ze beschouwt de menopauze als een natuurlijk biologisch proces, waarvan medi- calisering en problematisering in de meeste gevallen onnodig is. Tienduizenden vrouwen wisten sinds de oprichting de weg naar de VIDO te vinden voor ad vies, bijeenkomsten, zelfhulpgroepen, en niet in de laatste plaats om klachten door te geven over beje gening door hun omgeving en door de professionele zorgverleners. Deze klachten variëren van niet ge hoord en begrepen worden tot regelrechte betutte ling en discriminatie op grond van leeftijd of sekse. Karsmakers vindt het best dat Care for Women met professioneel geschoolde overgangsconsulentes de markt op gaat. Maar het heeft haar geërgerd, dat bij de presentatie van het initiatief de overgang wel erg 'in de medische hoek' werd getrokken. „Dat is nu juist iets, waar de VIDO al jaren tegenin gaat: tegen de toenemende medicalisering van de menopauze", aldus Karsmakers. Als kritische consumentenorganisatie is VIDO anno 2000 harder nodig dan ooit, meent zij. De baby- -boom-vrouwen komen massaal in de overgang. Dit is ook de groep die meer geld te verteren heeft dan de gemiddelde Nederlander en allerlei organisaties spelen daar handig op in. Een miljoen vrouwen is in de overgang, van wie er vier op de vijf last hebben van overgangsklachten. Ze vormen een aantrekkelij ke groep voor allerlei commerciële organisaties, zo als de overgangsconsulentes van Care for Women en de farmaceutische industrie, meent Marjan Karsma kers. Bij haar organisatie, federatie vrouwenzelfhulp, ko men wekelijks tientallen vragen binnen over dè grote kwestie van dit moment, hornioongebruik tijdens de overgang, wat moet ik ermee, is dat nu ecl wat zijn de gevolgen op langere termijn, z de alternatieven enzovoort. Vrouwen make kennelijk in groten getale ongerust over de mende medicalisering van hun menopauze den te woord gestaan door VIDO-medewei de overgang zelf aan den lijve hebben onde j®1 en die zowel uit eigen ervaring als uit die va y. andere vrouwen kunnen putten. RIEN POLDERMAN PUZZEL Kruiswoord-min-een Niet het gevraagde woord invullen, maar een woord dat bestaat uit de letters van het gevraagde woord in dezelfde volgorde min 1 letter. (B.v. Omschrijving "dierenverblijf". Antwoord zou zijn "stal", maar ingevuld moet worden "sta"of "tal". Welke van die twee het moet worden, moet blijken uit de kruisende woorden.) Horizontaal: 1. Hoofdzakelijk; 4. veilige bewaarplaats; 7. gezel; 9. Griekse godin; 11. vertaler; 12. beroep; 13. rad; 15. Europeaan; 16. reeks; 18. laddertrede; 19. sluitmiddel; 20. hijswerktuig; 22. veldhospitaal; 25. lichte beschadiging; 27. goed gekookt; 28. totaal; 29. keer; 31. vochtig; 32. wijze; 34. optocht; 35. grasmaand. Verticaal: 1. Ontroering; 2. tuinhaag; 3. vlek; 4. fris; 5. diepte; 6. deel v.e. dier; 8. maatstaf, 10. nuttig; 12. in het vervolg; 14. deel v.d. vinger; 15. waswater; 17. deel v.d. voet; 18. tweetal; 20. kinderen; 21. zangstem; 23. spinnenweefsel; 24. kerkelijke koorzang; 27. korf; 29 varkensvoer; 30. steile rots; 32. bloeimaand; 33. grondsoort. Oplossing van zaterdag: HORIZONTAAL: 1 Meelmot; 8. clean; 10. stuf; 12. node; 14. po; 15. duo; 16. ra; 17. Noe; 19. uzi; 21. une; 22. elp; 23. ene; 25. bel; 26. la; 27. lee; 28. er; 30. tuba; 32. none; 34. onzin; 36. gedogen. VERTICAAL: 2. Ecu; 3. elfde; 4. Ie; 5. manou; 6. ono; 7. esp; 9. kea; 11. tonneau; 13. drillen; 18. oen; 20. zee; 24. eland; 25. benig; 26. ltd; 29. rei; 31 boe; 33. one; 35. zo. HET WEER Nieuwe oceaanstoringen Dankzij een krachtig luchtdruk maximum boven het noorden en een deel van oostelijk Euro pa hebben we een fraai nazo mers weekeinde gehad. Door dat het hogedrukgebied even niet bij de les was (een Balti- sche cel is druk doende de macht over te dragen aan een nieuwkomer boven Lapland) is een storing er in geslaagd tot onze omgeving door te dringen. De afgelopen nacht heeft het op veel plaatsen enige tijd gere gend en hier en daar kwam ook onweer voor. De storing blijkt de wegbereider te zijn voor nieuwe oceaanstoringen die de komende dagen hun opwach ting gaan maken. In de tweede helft van de week krijgt het weerbeeld, met de komst van een actieve depres sie ter hoogte van Ierland, een duidelijk wisselvalliger karakter en zakt de temperatuur naar een graad of 17. Daarmee komt er een einde aan een fraaie na- zomerse periode die op enkele incidenten na enkele weken heeft geduurd. Morgen dringen wolkenpartijen van een volgend storing tot onze omgeving door. Uit het wolkendek kan wat lich te regen of motregen vallen. De temperatuur stijgt tot 17 a 18 graden en de wind waait zwak tot matig uit het zuiden, later uit het zuidoosten. Zowel zaterdag als gisteren stonden bij ons in het teken van veel zon en aangename tempe raturen. Toch waren we zater dag thermisch beter af dan gis teren. Met een aantrekkende oost tot zuidoostenwind werd gisteren namelijk een fractie minder warme lucht aange voerd. Werden zaterdag nog maximumtemperaturen ruim boven de 20 gemeten, gisteren 10 kwam het kwik vrijwe V meer aan de 20 grade |fe zaterdag noteerde Blo i maximaal 22,5 graden n hol 21,8 en Valkenhui 're graden. Op de Britse f werd het in Northolti V nog 25,1 graden. Zwaï I0! troffen ondertussen R lei waar op de luchthave rei ma gistermiddag 44 n fl! werd opgevangen. In ten van de Verenigde kwam het tot sneeuw Je de thermometer hier Ier naar rond de min 10 j Ie

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 14