Met de
Marsret de Groot als herboren
na schoonheidsbehandelins Gooi hem
maar in de voortuin
'Krezip is onwijs tof
Week van de dagbladbezorger
Met dank aan»««
Droomwens
a
Deborah en Agneta komt uit
Mede dankzij de volgende bedrijven
en instellingen konden bovenstaande
droomwensen in vervulling worden
gebracht: het Patronaat, Manege de
Bokkedoorns, Naturique
Schoonheidsresort Spaarnwoude,
Circuit Park Zandvoort en Sloothaak
Autoverhuur.
De droom wens vah Jea n nette
Boezerooy: rijden in een
vrachtauto op het circuit van
Zandvoort.
Zevenhoven is een rustiek polderdorpje waar het Leidsch Dagblad
sinds jaar en dag door de familie De Groot Wordt rondgebracht.
Eerst was de oudste zoon aan de beurt. Hij werd zeven jaar gele
den opgevolgd door zijn zus Noortje.
De studente Levensmiddelentechnologie in Delft stapt ondanks
haar voor bezorgerbegrippen gevorderde leeftijd van 21 jaar dage
lijks op de fiets voor deze klus. Hoewel, dagelijks!? Soms is er een
college 's middags gepland of moet er met medestudenten over-
Margret, de moeder van bezorgster Noortje de Groot, staat altijd voor haar dochter klaar om in
te vallen als ze geen heeft de krant te bezorgen. „En ze wil er nooit een vergoeding voor heb
ben. Waar vind je zulke moeders nog." Als beloning werd Margret een dagje heerlijk verwend
in Naturique Schoonheidsresort Spaarnwoude.
legd worden. In dat geval neemt haar moeder Margret haar taken
waar.
Daarom wilde Noortje ais droomwens haar moeder eens heerlijk
laten verwennen. „Mijn moeder staat altijd voor me klaar. En ze
wil er nooit een vergoeding voor hebben. Waar vind je zulke moe
ders nog"? Zelf praat Margret bescheiden over haar nevenactivi
teit. „Zevenhoven is een echt dorp. Iedereen kent elkaar. Ik maak
overal wel een praatje. Bij de een krijg ik een bloemkool, een
ander stopt een kilo spruiten in mijn
tas. Er is zelfs een vrouw die verse
spaghetti maakt. Kreeg ik laatst ook
nog een pan van mee naar huis.
Kranten bezorgen in Zevenhoven is
dus bepaald geen straf."
Naturique Schoonheidsresort
Spaarnwoude opende deze week
zodoende de deur voor Margret de
Groot om de droomwens van haar
dochter Noortje in vervulling te
laten gaan. De directrice van
Naturique, Coby Bergman, ontving
de niets vermoedende Margret de
Groot met een heerlijk kopje koffie
en dito stuk gebak. Vervolgens
begon de schoonheidsbehandeling
die bijna een hele dag duurde.
Margret genoot zichtbaar. ,,Het zijn
van die dingen die je heel graag wil,
maar waar je jezelf niet de ti)d voor
gunt. Nu zit ik hier en voel ik mij
fantastisch. Ik heb eerst een huid-
I analyse ondergaan. Dat werd
gevolgd door een uitgebreide
gezichtsbehandeling, een masker en
een lichaamspeeling. Ik heb op de
zonnebank gelegen, ik mocht onbe
perkt gebruik maken van de sauna,
het stoombad en het zwembad en
tenslotte volgde er een make-upbe-
handeling. Tussendoor heb ik heer
lijk geluncht Ik voel me als herbo-
|ren. Het was geweldig."
Van het debuutalbum
Nothing Less zijn
inmiddels 220 duizend
exemplaren verkocht
en de single I Would
Stay stond wekenlang
op de eerste plaats van
de hitparade. Kortom
de Nederlandse band
Krezip is hot. Voor het
optreden van Krezip in
het Patronaat, de enige
echte Haarlemse
muziektempel, lagen
de fans op de stoep om
kaartjes te bemachti
gen. Binnen zes minu
ten waren er vijfhon
derd toegangsbewijzen
gekocht. Duizenden
fans uit de regio visten
achter het net.
Ook de gezusters Sonja
en Bea Schadé hadden
pech. De trouwe
bezorgsters van het
Haarlems Dagblad dach- Krezip
ten zich tevreden te moe
ten stellen met het simpel
draaien van de cd op hun slaapkamer. Tot de telefoon ging en de
droomwens om een live optreden van Krezip bij te wonen in ver-
vulling ging.
Sonja Schadé had de avond van haar leven. „Het was onwijs tof.
Eerst dachten we nog dat we er bijna niets van konden zien. Er ston
den allemaal lange mensen voor onze neus. Plotseling werden we
naar voren getrokken en op een bakje neergezet. We zaten er met
onze neus bovenop. Na afloop van het optreden mochten we ook
Bea Schadé beleefden de avond van leven toen z
Haarlem, in de kleedkamer mochten:We hadden t
tekeningen op hebben gezet.
nog in de kleedkamer. Daar had iemand van Het Patronaat
gezorgd. Ik was er nog nooit geweest, maar ik vond het echt k
einde, ledereen van Krezip was heel aardig. Jacqueline Govaert,
is de zangeres, is een heel normale meid. Geen greintje kapsones
Gewoon leuk, De sfeer in de kleedkamer was enorm gezellij
ledereen maakte grapjes. We hadden een T-shirt bij ons
handtekeningen op hebben gezet. Dat hangt nu aan de muu
het enige T-shirt thuis, dat nooit meer gewassen wordt."
De gezichten van Deborah en Agneta (links) spreken boekdelen. Het 'pure genieten' straalt er vanaf.
Met een soepele sprong wipt Deborah Brouwer op de rug van het
paard. Agnetha van Buuren heeft wat meer moeite om via de stijg
beugel in het zadel te komen. Maar uiteindelijk zitten de twee
bezorgsters van respectievelijk het Leidsch Dagblad en het Haarlems
Dagblad hoog te paard in de prachtige omgeving van de
Bloemendaalse Zeeweg waar Manege de Bokkedoorns is gelegen.
Midden tussen de duinen, terwijl in de verte het ruisen van de zee
nog net te horen is.
Deborah en Agneta zijn twee pure paardenliefhebbers. Hun droom
wens luidde daarom simpel 'lekker paardrijden'. En waar kan dat
beter dan in Manege de Bokkedoorns aan de Zeeweg in Overveen
dat al ruim twintig jaar wordt geleid door Klaas Wahlenkamp.
Vooral Agneta voelt zich spoedig thuis op de rug van het paard. Ze
rijdt bijna dagelijks en heeft ook een eigen 'verzorgpaard'. Deborah
heeft ooit aan rodeorijden gedaan. Na een wat aarzelend begin is
ook Deborah snel gewend.
De twee bezorgsters rijden netjes hun rondjes om vervolgens de
paden van de vrije natuur op te gaan. En dat alles onder zeer des
kundige begeleiding. De gezichten van Deborah en Agneta spreken
boekdelen. Het 'pure genieten' straalt er vanaf. „Wat een prachtig
paard", roept Agneta opgetogen om vervolgens haar ouders de hoe
ven van de edele viervoeter te laten zien.
Een ongetwijfeld boeiende biologieles op de
Haarlemse Scholengemeenschap Sancta
Maria wordt even onderbroken als Jeannette
Boezerooij haar spullen inpakt. Terwijl haar
5-HAVO-medeleerlingen in het kader van de
Tweede Fase bezig zijn met, zoals het jargon
luidt, 'zelfwerkzaamheid' vertrekt Jeannette
Boezerooij naar het circuit in Zandvoort.
Onder andere in de Tarzanbocht zal haar
droomwens worden vervuld. Later als ze
achttien is, wil ze vrachtwagenchauffeur
worden. Met de vlam in de pijp naar verre
landen in Europa. Dat is wat Jeannette later
wil.
Voor de ingang van het Sancta is het een
drukte van belang. Niet alleen vertrekt een
tweetal brugklassen voor een korte werk
week naar een gezellige bestemming, ook
staat er een grote vrachtwagen van Sloothaak
Autoverhuur met een ronkende motor klaar
om Jeannette naar het Zandvoortse circuit te
Hoe de film precies
heette is Tim van
Starkenburg inmiddels
vergeten. Hij kwam in
elk geval uit Amerika
en bevatte onder ande
re een fragment met
een krantenbezorger.
Dat staat Tim helder
voor de geest. „Die jon
gen fietste door de
straat en gooide in iede
re voortuin een krant.
Dat leek mij ook wel
wat. Want die brieven
bussen zijn soms zo
klein dat de krant er,
vooral op zaterdag nau
welijks inpast. Daarom
wilde Tim van
Starkenburg gewoon
eens op de
Amerikaanse manier de
krant bezorgen. Op de
fiets, met een schouder
tas vol in plastic ver
pakte kranten.
Deze echte 'krantenbe
zorgerdroomwens'
werd afgelopen woens
dagmiddag vervuld. De
De Hofstraat in
Rijnsburg werd voor de
gelegenheid omgeto
verd tot een straat die zo ergens in de Verenigde Staten had kunnen
liggen. Er was zelfs een echte Amerikaanse brievenbus neergezet om
het geheel nog waarheidsgetrouwer te laten overkomen. Tim, die in
eerste instantie van niets wist, keek verbaasd in het rond.
Even later klom hij echter onverschrokken op zijn fiets. Voor één
keer kregen alle bewoners van De Hofstraat het Leidsch Dagblad
bezorgd. En ook nog op z'n Amerikaans. Er was wel een maar aan
verbonden. Ze moesten hun krant zelf uit de voortuin halen, waar ze
Hopla, gooi 'm maar in de tuin die krant. Wat Tim van
Starkenburg betreft wordt het Amerikaanse systeem van krantenl
zorgen morgen ingevoerd.
door Tim via een zeer gerichte worp in waren gegooid.
Van enige schade was geen sprake. Daar zorgde het plastic voor
Tim? Die vond het prachtig. Wat hem betreft wordt het Amerikaa
systeem morgen al ingevoerd.
Het lijkt zo simpel. Zes dagen in de week de krant op de deurmat. Er komt echter heel wat voor kij
ken voor het zo ver is. Journalisten die op jacht zijn naar nieuws, de opmakers die een pagina inde
len, de technici die de krant drukken en last but not least de bezorgers die bij de uitdeelpost de
krant ophalen om hem vervolgens tijdig bij de abonnee te bezorgen.
Zonder deze laatste schakel zou een groot gedeelte van Nederland verstoken blijven van het gebrui
kelijke rustpunt van de dag. Even lekker onderuit met de krant in de hand. Als het even mis gaat,
bijvoorbeeld door een technische storing en de krant later dan gewoonlijk wordt bezorgd, blijkt
plotseling hoe belangrijk al die gedrukte pagina's zijn. De telefoons van de medewerkers van de
abonneeservice raken op zulke, gelukkig schaarse momenten bijna oververhit. Maar ook dan trek
ken de bezorgers erop uit. Zoals ze altijd maar weer klaar staan om de krant door weer en wind bij
de abonnee thuis af te leveren.
Vandaar eens per jaar de 'Week van de dagbladbezorger' als huldeblijk voor al die trouwe bezor
gers van onze krant. Om deze week extra luister bij te zetten mogen onze bezorgers daarbij tevens
een droomwens opschrijven. Daarvan wordt een aantal in vervulling gebracht. Zo werd in een
straat in Rijnsburg de krant 'op z'n Amerikaans' bezorgd. Verder reden twee bezorgsters op een
paard door de duinen en werd een moeder verwend omdat ze altijd klaar staat als de dochter des
huizes verhinderd is zelf de krant rond te brengen.
Verder mocht Sonja na een concert zelf met de leden van de bekende popgroep Krezip praten en
spijbelde Jeannette Boezerooy een paar uurtjes, met toestemming van haar school overigens, omdat
ze met een grote vrachtauto over het circuit van Zandvoort reed. Dat alles dankzij de loyale mede
werking van de diverse bedrijven.
Sloothaak vond het zo'n leuk idee dat de
directie de wagen gratis beschikbaar stelde.
Waarom wil een 5-HAVO-scholiere eigenlijk
vrachtwagenchauffeur 'worden? „Waarom
niet", antwoordt Jeannette gevat. „Ik heb me
altijd al in auto's verdiept. Ik ben een fervent
Internetbezoeker als het om vrachtwagens
gaat. Even kijken naar de nieuwste modellen.
Ik heb eens met iemand gesproken die een
opleiding Transport en Logistiek volgde. Op
dat moment wist ik het zeker. Ik wilde
vrachtwagenchauffeur worden. Heerlijk rij
den over de grote weg. Omdat je zo hoog zit,
kan je extra veel dingen zien. Het lijkt me
een prachtig beroep."
Achter het stuur van de truck zit Joop van
Ingen. Ruim vijfendertig jaar rijdt Van Ingen
van hot naar her voor Haarlems Dagblad,
IJmuider Courant en Leidsch Dagblad. Hij
doet niets liever. „Het is een virus. Soms lig
ik al om half vier 's morgens te draaien in
mijn bed. Zou ik zo achter het stuur willen
kruipen".
Tijdens de rit naar Zandvoort merkt Joop'
dat zijn duo passagier Jeannette het rijdei
de vingers heeft. Haar kennis van vracht
gens is imponerend. Na een paar ron:
over het mooie circuit van Zandvoort te I
ben gereden, zet Joop Jean nette achter
stuur. Haar hoofd kleurt lichtjes rood, n
de eerste versnelling heeft ze snel gevom
En dan breekt het grote moment i
Jeannette rijdt geheel zelfstandig met
van Ingen aan haar zijde een rondje.
Tarzanbocht wordt moeiteloos genon
waarna de wagen achter de toppen van
duinen verdwijnt. Als de vrachtwagen i
de denkbeeldige finish rijdt, remt Jeann
voorzichtig. „Het was geweldig", stamel
enthousiast terwijl ze door het opengedr
de raam losjes naar buiten hangt. Nogt
jaartjes wachten en het Nederlandse tr
port heeft er een enthousiaste en gedre
chauffeuse bij.
