PORT
Knobel wil van
geen wijken weten
Brail vindt
kieuw geluk
'KG' leidt Dream Team in dollars
IRDAG 9 SEPTEMBER 2000
door MARCO KNIPPEN
nintonner Chris Bruil dreigde als eeuwige belof-
iar de kantlijn te worden verwezen. Hoewel hij
it enkelspel ooit de mondiale nummer veertien
en winnaar van het Europese circuit werd, bleef
efinitieve doorbraak uit. Zijn bijzondere talent
i tegelijkertijd zijn grootste vijand te zijn. In het
engd dubbelspel vond hij twee jaar geleden niet
er een vluchtweg, als wel een uitkomst. In Syd-
wil debutant Bruil met partner Erica van den
«j el een serieuze gooi doen naar olympisch ere-
itgeroest in de single. Chris Bruil weigerde zich ja-
ng bij deze constatering neer te leggen. „Ik was
wijs en koppig, dacht het allemaal beter te we-
1/ Dus bleef hij dolende - met slechts af en toe een
eve uitschieter, te danken aan zijn natuurlijke
g. Te vaak liet zijn talent hem echter in de steek,
weerhield me om m'n klasse te etaleren. Wat pre-
veet ik niet. Nee, het was zeker geen gebrek aan
en ambitie, maar eerder een aangetast geloof in
kunnen. Geregeld vond er kortsluiting in m'n
ïkamer plaats."
zoektocht naar de juiste remedie leverde niets
ruil raakte steeds verder het spoor bijster, maakte
rije val op de wereldranglijst en werd door me-
n afgeschreven. „Ik realiseerde me dat de absolu-
niet voor mij was weggelegd. Maar wat moest ik
Badminton lag me te na aan het hart om er voor-
via de achterdeur afscheid van te nemen."
I idscoach Martijn van Doorenialen droeg de op-
ig aan. Hij bracht medio '98 een 'aanzoek' over
irica van den Heuvel, de du,bbelspecialiste die
tig een nieuwe partner zocht. „Toen ben ik eens
is gaan nadenken. Ik besprak het voorstel met
ren. Allemaal waren ze unaniem in hun oordeel,
serden ze me deze uitgelezen kans te grijpen."
lil stortte zich in het avontuur. Hij. deed dat niet
il vrijblijvend. „Ik legde mezelf vanaf het begin
ehoorlijke druk op. Juist omdat Erica haar sporen
t dubbelspel had verdiend, wilde ik me ten op-
van haar bewijzen. Ik wilde laten zien dat de
iline me op het lijf was geschreven, dat ik gelijk
le besten kon meekomen. Het gevolg was dat ne-
re energie bezit van mij nam."
j i den Heuvel sleepte hem erdoor. „Erica heeft me
b moeilijke aanvangsfase fantastisch opgevan-
bekent Bruil. „Zij bewaarde het geduld, toen ze
rkte dat ik nauwelijks gewend was om te com-
ceren. Erica twijfelde eerst nog wel aan mijn trai-
arbeid. Zij is immers iemand die zich suf traint,
f 1 ik geregeld andere prioriteiten stel. Gelukkig
j r haar ervan kunnen overtuigen dat ik wel dege-
onderd procent betrokken ben en dat ik me tij-
de trainingen volledig inzet.
lanks de goede samenwerking, werd deze al snel
proef gesteld. Kort na het jawoord gooide een
ilessure bij Bruil roet in het eten. Vier maanden
hij noodgedwongen aan de kant. Maar de ren-
?ng gepaard met succes. Tijdens de open Zwit-
titelstrijd, notabene pas het vierde toernooi
1 Bruil en Van den Heuvel samen actief waren,
door ROB KRAMP
Oud-bondscoach plotseling vertrokken bij RBC
Met het plotselinge vertrek van George Knobel als chef-scout bij
eredivisionist RBC lijkt een abrupt einde gekomen aan een bewogen
loopbaan. Maar de 77-jarige oud-bondscoach van Oranje is nog niet klaar.
„Doorgaan tot m'n tachtigste, dat lijkt me mooi."
door MARK CALDENHOVEN
George Knobel vindt dat hij zijn plicht heeft ge
daan. „Als je niets doet is het erger." Hij kon het
niet over zijn hart verkrijgen dat RBC, zijn club,
een zwaar geblesseerde keeper 'liet stikken'. Jur-
gen Belpaire brak negen maanden geleden beide
benen en werd aan zijn lot overgelaten. Met alle
gevolgen van dien. Voor de Belg dreigt de wao.
Knobel veroordeelde de apathische houding van
RBC en kon prompt inrukken.
„Ik schreef een woedende brief. Daarin hekel
de ik de houding van het bestuur. Misschien ben
ik over de schreef gegaan. Dat zal best. Ik draag
de consequenties. Toen voorzitter Jan Polle
mans, een vriend van me, me op non-actief stel
de heb ik gezegd dat ik de beslissing accepteer. Ik
heb ook gezegd dat RBC een bak 'shit' over zich
heen zou krijgen. Want buiten Roosendaal kent
niemand meneer Pollemans, maar George Kno
bel is nog steeds een naam in Nederland. Ik ga
daar niet 'groot' op, maar het is wel een gegeven.
Dat ik nu het slachtoffer ben interesseert me
niet. Het is te belachelijk voor woorden dat RBC
die jongen in de kou heeft laten staan. Asociaal."
Het leven van George Knobel is een aaneen
schakeling van ontroerende en dramatische mo
menten. Van hoogte- en dieptepunten. „Voetbal
is als het leven zelf. Dan verlies je, dan win je.
Maar zo'n affaire als met Belpaire, dat blijft ra
ken. Dan word ik weer zo'n emotioneel baasje."
Het plotselinge einde bij RBC, waar Knobel als
chef-scout de cirkel keurig wilde rondmaken,
hoort daar bij. Hij is de laatste die dé wenkbrau
wen fronst. „Ik was een jaar of vijf toen ik bij RBC
begon. De kleinste schoenen waren nog te groot.
Nu, ruim zeventig jaar later, weet ik dat de voet
ballerij vol is van valkuilen en klemmen. Niets
verrast me meer."
„Van die brief naar RBC heb ik absoluut geen
spijt. Ik heb nergens spijt van. Ik heb maar één
ding heel erg gevonden, dat Johan Cruijff me is
ontglipt bij Ajax. Met hem heb ik maar twee wed
strijden gewerkt. Dat vond ik misschien wel het
ergste wat ik heb meegemaakt, dat Cruijff naar
Barcelona vertrok."
„Ajax.... Nee, die club had ik niet verwacht. Ik
had bij MW goede resultaten geboekt. Dat zeker.
Daar vloeide, denk ik, ook m'n contract bij Ajax
uit voort. In vijf jaar wonnen we in Maastricht
drie keer van het grote Ajax en speelden we één
keer gelijk. Misschien heeft dat indruk gemaakt,
dat weet ik niet. Nee, ik schrok niet toen Jaap van
Praag, de voorzitter, me belde. Ik heb altijd maar
één motto gehad: doe je werk zo goed mogelijk
dan komt de rest vanzelf. En zo is het gegaan.
Binnen een uur was het bezegeld. Hoewel ik
minder ging verdienen dan bij MW. Ja, serieus.
Al voor het profvoetbal was Zuid-Limburg be
faamd om haar betalingen. Met al die mijnen
was 't een rijke provincie. Ik had een geweldig
goed salaris bij MW."
„Bij Ajax was het iets minder. Dat deed me
niets. Ik kom nog uit een generatie die opgevoed
is met het idee van 'jongen, ge moet altijd zorgen
dat ge uw kost verdient'. Wij, mijn familie, had
den geen hoge verwachtingen. Kijk, tegenwoor
dig praat men over discriminatie, nou wij zijn ge
discrimineerd. Ik woonde in de armste buurt van
Roosendaal. Als je op school kwam was het al:
'hé daar heb je de schoffies van de Baan'. Zo
heette die straat in Roosendaal, de Bredase Baan.
Of je nu netjes was of niet, je kwam van de Baan.
Dat droeg je de rest van je leven als een kenteken
mee. Iedereen stierf van de armoe, je stonk naar
de armoe. Water uit de put halen, naai' een we
tje vijftig meter verderop in 'd'n hof. Ik heb ge
leerd te leven met het minimum. Wij hebben
steeds tegen elkaar gezegd: er kunnen slechte tij
den komen. De vorige vergeet mijn generatie
nooit meer."
„Ik nam bij Ajax ook met minder genoegen
omdat Cruijff daar speelde. Ik ben een geweldige
fan geweest van hem. Nog steeds trouwens. Als
ik tijd had, ging ik naar Ajax om naar hem te kij
ken. Hij was mijn ontspanning. Cruijff was het
voor mij. Dan krijg je niet alleen een aanbod van
Ajax, maar mag je ook met zo'n man werken.
Dan denk je: George jongen, nu heb je het ge
maakt. Maar na twee wedstrijden stapt Cruijff
op. Hup, naar Barcelona. Ik heb het aan nie
mand laten blijken, maar ik vond dat erg. Goh."
„Met Cruijff was bij Ajax ook de chemie weg.
Hij was de jus op de aardappelen. Er was geen
Shaquille O'Neal had geen zin,
Kobe Bryant ging trouwen.
Tim Duncan raakte gebles
seerd, Grant Hill ook. Vier All-
Stars haakten af maar deson
danks verschijnt het zoveelste
Amerikaanse Dream Team op
de olympische basketbalvloer
in Sydney.
De vier werden moeiteloos
vervangen. Allen Iverson werd
niet eens gevraagd. De trucen
doos van de Philadelphia 76-
ers voldeed cum laude aan de
voorwaarden van topsport en
spektakel, maar ging in de
competitie te graag op de solo
toer. Dan liever Vince Carter,
tweedejaarsprof en in Canada
al 'Air' genoemd als opvolger
van hoogvlieger Michael Jor
dan.
Carter, 23 pas, wordt in Syd
ney publiekslieveling. Maar de
katapult van de Toronto Rap
tors heeft concurrenten in
Alonzo Mourning, Gary Pay-
ton en Kevin Garnett. Vooral
van Garnett, beter bekend als
'KG' in het Amerikaanse prof
basketbal (NBA). Hij is on
danks zijn 24 jaar de best be
taalde teamsporter in de USA.
Jaarsalaris: 52,5 miljoen gul
den.
Garnett tekende vlak voor de
staking in de herfst van 1996
een contract van 126 miljoen
dollar in zes jaar. Hij was am
per 20 jaar maar de Minnesota
Timberwolves wilden de ster
van de toekomst absoluut niet
kwijt. De verbintenis van Gar
nett had grote gevolgen in de
NBA. „Dat was het contract",
aldus president Walsh van de
Indiana Pacers, „dat bij navol
ging het faillissement van de
clubs inluidde".
De cao liep af en de clubei
genaren namen een onwrik
baar standpunt in. De salaris
sen moesten geschaald wor
den. Na zes maanden bereik
ten spelersvakbond en eigena
ren een compromis. Onder die
regeling zou Garnett 71 mil
joen dollar verdiend hebben in
zes jaar. En mag hij na afloop
van zijn verbintenis 105 pro
cent van zijn laatste jaarsalaris
gaan verdienen. Ofwel: 28 mil
joen dollar, 70 miljoen gulden.
Garnett werd in 1995 de eer
ste basketballer in meer dan
twintig jaar die direct van de
Vince Carter.
highschool naar de NBA over
stapte. Hij sloeg de universiteit
over en tekende als vijfde piek
bij de T'Wolves voor 5,6 mil
joen dollar in drie jaar. Met
zijn 2 meter 10 was hij de lang
ste small forward van de we
reld. Een slungel van bijna 100
kilo met snelheid, souplesse
en sprongkracht.
Met zijn handtekening
maakte Garnett de American
Dream waar. Hij werd geboren
in Maulding, South Carolina.
Zijn vader zag hij nooit, zijn
moeder was huishoudster in
ploegendienst. Voor de kinde
ren van de wijk in zijn geboor
teplaats richtte hij studiefond
sen op. Zelf betrok hij met
twee jeugdvrienden in Minne
sota een droomhuis op een
stuk grond van vijftien hectare.
Met alles wat hij in zijn jeugd
ontbeerde. Een trampoline,
een jaccuzi en auto's, veel au
to's in allerlei soorten en ma
ten.
In Target Center, het home
van de T'Wolves, is KG een
idool. Voor zijn komst wonnen
de T'Wolves nooit meer dan
foto reuters lou dematteis
29 van de 82 competitiewed
strijden. Met de kaalgeschoren
Garnett stonden de T'Wolves
de laatste twee jaar in de play
offs. „En hij wordt nog steeds
beter", aldus vice-president
basketbalzaken Kevin McHale,
vroeger speler van de Boston
Celtics.
McHale was de man die 126 j
miljoen over had voor Garnett. j
„Ik vond het een verantwoord j
risico", zei hij. „Voor zijn leef
tijd is Garnett bijzonder vol
wassen. Hij bezit verantwoor
delijkheidsgevoel. Als speler is
hij geen egoïst op de vloer. Hij
is een team- en topsporter,
wordt steeds meer een leider j
en is altijd gretig."
Garnett verdient 126 miljoen j
dollar in zes jaar. Uitgekeerd j
in biljetten van één dollar
vormt dat bedrag een lengte
van 19.381 kilometer, rekende
de Minnesota Star Tribune uit. i
Te bedenken dat Mourning j
105 miljoen dollar verdient in
zeven jaar en Payton 85 mil
joen dollar. In dollarbiljetten
kan het trio een paar keer de
wereld rond.
George Knobel: „Doorgaan tot m'n tachtigste, dat lijkt me mooi. Ik voel geen slijtage." foto cpd cees zorn
redden meer aan. En dan komt dat befaamde in
terview, met een weekblad dat volgens mij hoog
uit tien keer is verschenen. 'Deze Week' heette
het geloof ik. Ik mag hier doodvallen dat ik heb
gezegd dat Ajax kapot gaat aan drank en vrou
wen. Dat is pertinent onwaar. Ik zou het niet
eens hebben durven zeggen. Het enige wat ik ge
zegd heb is dat de spelers - laat ik het nu maar
voorzichtig zeggen - een tikje losser gingen leven.
Maar dat kon ook niet anders met drie Europa
cups op zak. Er stonden in die tijd mooie meisjes
bij de training en de spelers werden aan alle kan
ten gefêteerd. Zo heb ik het gezegd. Wat staat er
boven dat stuk: Ajax gaat aan drank en vrouwen
ten onder. Ik heb het een schande gevonden. Het
was een vernedering, voor mezelf en voor Ajax.
Ik heb Ajax nooit willen beledigen. Vooral omdat
ik jaren later nog profijt had dat ik er trainer ben
geweest. Een speldje van Ajax op je revers was in
Azië goed voor een maaltijd. De uitstraling van
die club was immens."
„Dat stuk was mijn ondergang bij Ajax. Van
Praag had groot gelijk dat-ie me ontsloeg. Ik zie
Sies Wever, de reservekeeper, in de catacomben
van De Meer nog met dat artikel op z'n borst
staan. 'Ajax gaat kapot aan drank en vrouwen'. Ik
zeg: 'Sies, ik train vandaag voor de laatste keer.
Het is afgelopen. 'Welnee', roept hij. 'Wat Cruijff
in het verleden allemaal al heeft gezegd.' Ik zeg:
'Sies, het is afgelopen', 's Middags moest ik bij
meneer Van Praag komen."
„Ik heb het héél erg gevonden. Nog steeds krijg
ik uitnodigingen van Ajax. Ik ben nog bij het af
scheid van Bobby Haarms geweest. Dat is bij de
KNVB wel anders. Ik heb dertien duels bij Oranje
op de bank gezeten. Maar je moet volgens de re
gels 19 interlands achter je naam hebben om
voor kaartjes van Oranje in aanmerking te ko
men. Dat is toch niet te geloven. Wat een flauwe
kul. Het is toch idioot dat je met zo'n loopbaan
als ik van de KNVB nog geen stomme toegangs
kaart krijgt voor een interland. Je kunt je toch wel
voorstellen dat ik nog wel eens met de vips wil
praten. Een babbeltje maken met mensen die ik
al tientallen jaren ken. Ik ben tenslotte oud-
bondscoach. Nee, dat is geen gezeur. Ik zou me
nog wel eens tussen de mensen willen begeven
met wie ik altijd ben opgetrokken. Daar is toch
niets op tegen. Ik wil daar best 150 gulden voor
wegtikken. Daar lig ik niet wakker van."
„Ik heb op die functie van bondscoach gesolli
citeerd. Maar het heeft me eerlijk gezegd nooit
gelegen. Het werk ging me snel tegenstaan. Ik
zag nooit het gras. Ik leidde maar zes wedstrijd
jes per jaar. Het was te veel een papieren romp
slomp. Bovendien was niemand in Nederland na
het WK van 1974 in West-Duitsland nog verlek
kerd op Oranje. Bij de eerste wedstrijd na het
WK, in Rotterdam tegen Zwitserland, komen we
met de bus Rotterdam inrijden. Zijn de lichtmas
ten van de Kuip nog niet eens aan. Ongelooflijk.
Er zaten maar 11.500 toeschouwers. Kun je je het
voorstellen, twee maanden na het WK? Zo was
de stemming."
„Vlak voor het EK in Joegoslavië, in 1976, heb
ik mijn ontslag ingediend. Daar werd eerst door
achttien bestuursleden over vergaderd. Het kon
dus niet anders of dat lekte tijdens het EK uit.
Ach, het was al een vervelend toernooi met rode
kaarten voor Van Hanegem en Neeskens. We
werden derde. Van de vier, ja, Maar wel na een
knock-outronde, waarin we Polen, Italië en Bel
gië uitschakelden. Ik was niet eens ontevreden
met brons."
Via opnieuw MW en Beerschot, tot twee keer
toe, belandde Knobel in Azië. Eerst bij de lan
denploeg Hongkong, later bij Seiko. „Ik wist niet
eens waar Hongkong lag. Maar ik heb er fantasti
sche jaren gehad." Bij RBC bouwde hij vanaf
1996 af. „Ik ben bijna 78 jaar. Ik tel toch af nu. Ie
dere dag is er één." Maar een afscheid bij de club
waar hij begon is hem niet gegund. Knobel zelf is
er niet van overtuigd. „Vergeleken bij andere af
faires is deze zaak 'peanuts'. Van de voorzitter
van RBC heb ik begrepen dat hij me wil blijven
consulteren als hij dat nodig acht. Hij heeft zich
alleen achter de beslissing van het bestuur moe
ten scharen. Ook wat mij betreft staat de deur
naar RBC nog steeds open."
„Tuurlijk valt het naderende afscheid moeilijk.
Het voetbalvirus werkt nog steeds. Ik ben verzot
op voetbal. Doorgaan tot m'n tachtigste, dat lijkt
me mooi. Ik voel geen slijtage. Het probleem is
dat ik nu niks heb om naar uit te kijken. Er is
toch niets heerlijkers dan je verheugen op zater
dag en zondag, op wedstrijden, op voetbal. Mijn
vrouw heeft in de afgelopen jaren regelmatig ge
dacht: 'eindelijk, nu gaat ons huwelijk toch écht
beginnen'. Maar dan begon het weer te kriebelen
en ging ik weer. Als het nu echt het einde is? Dan
blijf ik thuis. Maar ik zou het wel héél jammer
vinden."
Chris Bruil: „Gere
geld vond er kort
sluiting in m'n bo
venkamer plaats."
foto cpd mi
chael kooren
versloeg het duo vorig jaar maart twee koppels uit de
mondiale top-vijf. „Het was het eerste bewijs dat er
een mooie toekomst voor ons gloorde."
Inmiddels heeft het tweetal een vaste stek in de we
reldtop veroverd. Dit jaar bereikten Bruil en Van den
Heuvel reeds vier keer de halve finales van prestigieuze
vijfsterren-toernooien. In deze evenementen toonden
ze zich een ware plaaggeest voor 's werelds beste dub
bels. Gaandeweg rukten ze op naar de zesde positie op
de wereldranglijst.
Sleutel tot het succes is de onderlinge verstandhou
ding. „We zijn allebei gevoelsmensen, maar dan wel
met een gebruiksaanwijzing", verklaart Bruil. „Open
heid speelt een centrale rol. Ik ben heel direct naar Eri
ca toe, terwijl zij eveneens zegt waar 't op staat. Zo we
ten we precies wat we aan elkaar hebben, bestaan er
geen onduidelijkheden."
Bruil merkt dat hij in het gemengd dubbelspel zijn
roeping heeft gevonden. „De gedrevenheid straalt er
vanaf, is onvergelijkbaar met mijn periode als enkel
speler. Het grootste verschil met vroeger is dat ik nu
mezelf wil verbeteren, dat ik m'n spel verder wil per
fectioneren. Ik heb nog net geen oogkleppen op, maar
erg ver zit ik er niet meer vandaan. Voor het eerst in
m'n leven gedraag ik mij als een topsporter, en niet als
een veredelde amateur. De puzzelstukjes zijn in elkaar
gevallen; mijn talent is niet langer m'n vijand, maar
een metgezel. Ik straal nog steeds onbevangenheid uit
en gedraag me geregeld als een kleine jongen, maar ik
kan nu m'n gedrag in goede banen leiden. Ik voel me
zekerder, kom overtuigender over. Dat heeft alles met
zelfvertrouwen te maken."
