eiden Regio
Vreemdelingendienst is
onderbezet en overbelast I uitdaging?
Een pelgrim voor het goede doel
Schoolslag heen, rugslag terug. Al 25 jaar
ELCID
roenLinks mist B en W
Monumentendagen
Carrier
'Ik weet nu een beetje
de weg in Leiden
©AC 19 AUGUSTUS 2000
PABLO CABENDA
nLinks-raadslid Van den
vindt het maar vreemd,
meester en wethouders
eiden geven elk jaar weer
over de Open Monu-
en'dagen, maar schijnen
zelf verstek te laten gaan
stad zijn monumenten
het grote publiek opent.
Jen werd dit jaar de derde
unentenstad in Neder-
Bijna tweehonderd pan
ierden in mei op de Rijks-
unentenlijst geplaatst en
ouder van cultuur Pecht-
letuigde op papier en in
zijn liefde voor de histori-
stad met zijn oude pan-
Maar nu de Open Monu-
wdagen naderen (9 en 10
mber) lijkt het - aldus Van
losch - alsof niemand van
ollege thuis geeft. Pechtold
n collega's zullen eerder
r- dan rijksmonumenten
dichtbij bekijken, want
de stadsbestuurders is be-
eptember een verblijf op
geboekt.
^conditioning
Je voelt
je goed in
?en Carrier
klimaat!
iweg 7, 2314 XP Leiden
-545 56 56. fax 071-541 08 44
Internet www.webercool.nl
•mail: mailbox@webercool nl
Van den Bosch wijst erop, dat
de raadsleden elk jaar weer met
klem wordt verzocht tijdens de
monumentendagen aanwezig
te zijn in het stadhuis. Dan
kunnen ze geïnteresseerden
een rondleiding geven. „Bij be
langrijke evenementen in de
stad is altijd een vertegenwoor
diger van het college aanwezig.
En in het verleden is het meer
malen voorgekomen dat wet
houders officieel op bezoek
gaan bij monumenten die voor
het eerst te bezichtigen zijn",
weet Van Den Bosch. En dus
vraagt hij opheldering.
Volgens een woordvoerder
van de gemeente valt het met
die afwezigheid nog bijzonder
mee. „De meeste wethouders
zijn het grootste gedeelte van
de zaterdag gewoon in het stad
huis." Zondag vertrekt het vol
tallige college naar de hei. „Er
was lang van tevoren het plan
opgevat om met het college in
de nieuwe samenstelling fun
damenteel van gedachten te
wisselen. Dat moest dus zo
vroeg mogelijk gebeuren. En ja,
dan krijg je een agendapro
bleem. Het was een kwestie van
afwegingen maken en 10 sep
tember kwam als enige moge
lijkheid uit de bus."
Het GroenLinks-raadslid is
niet helemaal tevreden met het
antwoord. „Je zegt als stadsbe
stuurder toch ook niet: Op 3 ok
tober ga ik 's ochtends effe een
harinkie happen en verder
doen we er niets aan?" Boven
dien vraagt Van Den Bosch zich
ook nog af hoeveel afspraken
niet zijn afgezegd voor de hei-
dagen en of B en W de Monu
mentendagen niet bij uitstek
geschikt vindt om burger en
politiek dichter bij elkaar te
brengen.
De gemeentewoordvoerder
weet alleen dat burgemeester
Postma niets heeft hoeven ver
zetten. Maar voorlopig moeten
de vragen van Van Den Bosch
wachten tot de eerstvolgende
collegevergadering op 29 au
gustus. De meeste wethouders
zitten nu niet op de hei, maar
zijn wel op vakantie.
Zuid-Afrikaan Geldenhuys haalt met Europese wandeltocht geld op voor leukemie-patiëntjes
LEIDEN PABLO CABENDA
Voor de grap zegt hij wel eens: „Als ik 's
ochtends opsta ben ik 59. Als ik 's avonds
naar bed ga, ben ik 95." Peter Geldenhuys
uit Johannesburg heeft al 3.500 kilometer
dwars door Europa getrokken op twee
krukken en met veertig kilo bepakking op
zijn rug. Sinds hij op 29 maart uit Napels
vertrok ging hij te voet door Zwitserland,
Oostenrijk, Duitsland en nu zit hij ergens
tussen Leiden en Den Haag. Met zijn tour
de force wil Geldenhuys geld ophalen voor
kinderen die aan leukemie lijden en een
beenmergtransplantatie nodig hebben.
Hij laat een Zuid-Afrikaanse vlag pontifi
caal achter zich wapperen, heeft een reus
achtige rugzak aangesnoerd, loopt - vanwe
ge een mislukte operatie - op twee krukken
en draagt een T-shirt met een meer dan le
vensgrote foto van Lauren Bansield, het
meisje met leukemie waar hij geld voor op
haalt. Zeggen dat Geldenhuys een opval
lende verschijning is, is een understatement
Op straat in Utrecht vroegen ze waarom
hij er zo 'funny' uitzag. „Ik zei: „Als ik er
gewoon zou uitzien, zou u me dan aan
spreken?" En daar is het Geldenhuys juist
om te doen. Met mensen praten en ze zo
op de hoogte brengen van het geval Lauren
Bansield en al die andere kinderen met leu
kemie. Hij hoopt dat harten en beurzen
dan opengaan voor de dure beenmerg
transplantaties.
Hij heeft al contact gehad met diverse
Rotary's, Lions en andere liefdadigheidsin
stellingen. Hij heeft gesproken met de pers,
is op het Jeugdjournaal geweest en krijgt
nog steeds telefoontjes op zijn mobiel van
uit Duitsland. Resultaat tot nu toe: 15.000
gulden. Dat is nog lang niet genoeg.
Volgens Geldenhuys kost een beenmerg
transplantatie In Zuid Afrika 180.000 gul
den. Daarvan is 140.000 gulden al betaald,
waar nu 15.000 bijkomt. De rest moet tus
sen Den Haag en London bij elkaar worden
gesprokkeld. De pelgrim voor het goede
doel heeft al zes tochten op zijn naam
staan, waaronder één dwars door Zuid Afri
ka en één door Noord Amerika. Als het
moet, loopt hij zelfs op het water. Op de
boot van Durban naar Europa, het eerste
traject van zijn tocht, wandelde hij elke dag
tien kilometer op het dek. „Deels om fit te
blijven, deels om de aandacht van de ande
re passagiers te trekken."
En als hij na vijfduizend kilometer zijn
einddoel London bereikt in november,
hoopt hij multimiljonair Richard Branson,
eigenaar van Virgin Airlines nog te spreken.
De man die ook zijn ticket terug naar Dur
ban heeft betaald. „In Amsterdam heeft
een jong getrouwd stel gratis en voor niets
hun bed aan me afgestaan. Toen voelde ik
me wel een beetje opgelaten. Want ik slaap
gewoonlijk in goedkope pensions en ho
tels." Hoewel een kerk zo nu en dan als
slaapplaats ook uitkomst biedt.
Als de omstandigheden dat toelaten blijft
hij in sommige plaatsen wat langer hangen.
Dan wil het wel eens gebeuren dat hij niet
aan de vereiste 30 kilometer per dag komt.
„In Sassenheim had ik teveel wind tegen.
Maar in één dag haalde ik in de Leidse re
gio op straat al tachtig gulden op." En dat
is meer dan in drie dagen Amsterdam.
Geldenhuys doet het ook om te bewijzen
dat een invalide nog geen leven vol frustra
tie hoeft te leiden. Tien jaar geleden moest
hij na een val een zware rugoperatie onder
gaan. Die mislukte. Hij raakte gedeeltelijke
verlamd. Als invalide kon de Zuid-Afrikaan
se wandelaar geen werk vinden. Zijn huur
ligt 40 gulden hoger dan zijn maandelijkse
uitkering. Dus besloot hij op zijn eigen ma
nier geld te verdienen.
„Mensen vragen me wel eens wat mijn
handicap is. En dan zeg ik voor de grap:
Sorry, ik speel geen golf. Invalide is iets wat
je bent. Een handicap is iets dat je ervan
maakt. En het hangt helemaal van jezelf af
wét je ervan maakt. De dokter heeft gezegd
dat als ik zo doorga, ik binnenkort in een
rolstoel zit. Het kan me niet schelen. Ik
maak op deze manier iets van mijn leven.
Op dit moment kan ik mijn schouders niet
meer voelen en mijn voeten doen pijn.
Maar ik ga pas met pensioen als ik 90 ben.
Eerst nog een boek over mijn ervaringen
schrijven." Een titel heeft hij al: 'It can be
done'.
Mensen die een donatie willen doen of
Geldenhuys willen spreken op zijn tocht
door Nederland kunnen hem bereiken op
06-12041520.
'Liever niet bellen met vragen over verblijfsvergunning
--I OCA
SFhVCVT
Kunststof Raamfabrikant b.v.
Tel.: (071) 331 53 61
Internet: www.vanderploeg.nl
kunststof ramen
De vreemdelingendienst van de politie Hollands Midden
is vrijwel onbereikbaar. Sinds de balie in Leiden op 10
juli werd gesloten, moeten vreemdelingen in deze regio
bellen naar de helpdesk in Alphen aan den Rijn. Maar
daar wordt de telefoon meestal niet opgenomen.
trale. „Dat is de druppel die de
emmer doet overlopen", zegt
een politiewoordvoerder. Alles
bij elkaar zorgt dat voor een
overbelasting van een onderbe
zette dienst.
De vreemdelingendienst legt
nu de hoogste prioriteit bij aan
vragen voor een verblijfsver
gunning of verlenging daarvan.
„Daarmee zijn de grootste be
langen gediend." Het hoofd
van de vreemdelingendienst, R.
Kool, garandeert dat alle aan
vragen binnen de wettelijke ter
mijn worden afgehandeld.
LEIDEN ONNO HAVERMANS
Meerdere problemen spelen de
vreemdelingendienst parten.
De personeelsbezetting staat
onder druk door een hoger
ziekteverzuim dan gebruikelijk.
Daarbij hebben sommige me
dewerkers vakantie, terwijl het
juist in de zomer vaak drukker
is dan in de rest. van het jaar.
Ook moet de dienst nog wen
nen aan de nieuwe werkwijze
zonder inloopspreekuur.
En dan zijn er nog technische
problemen met de telefooncen-
„Mensen die een poosje niks
horen moeten dus niet in pa
niek raken. En vooral niet gaan
bellen", aldus de woordvoer
der. „Wanneer ze niks horen,
gaan mensen bellen hoe hun
zaak ervoor staat. Heel begrij
pelijk. Maar daardoor komen
anderen er weer niet door
heen."
De dienst is intussen druk be
zig om tijdelijke oproepkrach
ten in te werken. „Het is de be
doeling dat er zo snel mogelijk
een 'achtervang komt'. Maar
het is heel gespecialiseerd werk,
dat erg secuur moet worden
uitgevoerd. Dus die uitzend
krachten heb je niet van van
daag op morgen achter de tele
foon zitten."
Dat de balie in Leiden is op
geheven, is volgens de woord
voerder niet de oorzaak van het
probleem. „Ook op het spreek
uur ontstonden opstoppingen.
Sommige vragen geven nou
eenmaal een hoop werk. Als het
dan drie kwartier duurde, hiel
den die mensen de boel ook op.
De telefonische helpdesk moet
de vraag juist beter reguleren.
Iemand die met een ingewik
kelde vraag belt, kan op een
rustig moment worden terugge
beld en formulieren kunnen
worden opgestuurd. Maar dan
moet je er wel doorkomen, ja."
Op TV West-teletekst
staan meer dan
30.000 vacatures
van het Arbeidsbureau.
24 uur per dag op pagina 700
TV West-teletekst
rouw Zandvliet (67) heeft
na het Kanaal overge-
nmen. Tenminste, als je
kilometers bij de zwem-
aagse over de jaren bij el-
optelt. Dan komt ze met
48 kilometer nog maar 17
ïeter te kort. Maar voeg
nog al die kilometers aan
ie ze sinds de jaren vijftig
woensdag trouw met de
esclub heeft afgelegd, en
tit je toch wel aan een nat
irtje Calais-Dover. En aan
espectabele afstand wordt
iar nog eens 2 kilometer
ivoegd. Dat is ze aan de
itie verplicht. Want Greet
Ivliet is één van de weinige
ïemers die de vierdaagse
olang'zwemt als hij be-
vijfentwintig jaar.
an te bedenken dat het er
niet in zat. Verleden jaar
den en heupoperatie en
lemia haar parten. „Maar
ik iedereen zag zwem-
imoest ik ook gewoon. Ja,
et het niet. Je krijgt er toch
keer weer een soort kick
hè." Het badpersoneel
haar zachtjes laten zak-
nhet water, want het trap
je af levert tegenwoordig wat
problemen op. En bij zwembad
De Zijl geven ze mevrouw
Zandvliet, die een beetje een
instituut is geworden, stan
daard een uurtje eerder de ge
legenheid om tijdens de Vier
daagse haar dagelijkse 500 me
ter te zwemmen. Om de drukte
te vermijden. „Want die jeugd,
die schopt je." En het zou niet
de eerste keer zijn dat ze met
een paar blauwe plekken uit
het water komt. „Vroeger was
500 meter zwemmen een mak
kie. Nu is het een beetje zwaar.
Die 10 minuten waarin ik het
vroeger deed, zijn wel twintig
geworden. Maar het is geen
wedstrijd. Dus ik maak me er
ook niet druk over."
Ze heeft altijd al gezwommen.
Vroeger nog in De Overdekte
aan de Haarlemmerstraat.
Toen het nog drie centen kost
te om je door het water te laten
omhelzen. En toen ook al in
groepsverband. En nu nog, el
ke woensdagochtend in het 5
Meibad damestrimmen. ,,'t Is
ontspannen hè. Schoolslag
heen, rugslag terug. En dikke
pret. Het moet ook. Je moet in
Greet Zandvliet met inschrijvingen van de Leidse Zwemvierdaagse van 25 jaar.
beweging blijven. Van de dok
ter moet ik eigenlijk ook met
een stok lopen. Maar dat doe ik
niet. Daarvoor voel ik me nog
veel te jong."
En of het nou mooi weer is of
dat de regen met bakken uit de
hemel komt tijdens de vijfen
twintigste Vierdaagse, het
maakt mevro'uw Zandvliet niet
veel uit. Nat ben je toch al. Al
hoewel. De periode 1990-1994
was een slechte. Veel regen,
veel wind. Iets dat gelijk zijn
weerslag heeft op het aantal
deelnemers. In 1993 werd het
diepterecord gemeten: 670.
Niet te vergelijken met de glo
riedagen aan het begin van het
zwemevenement, toen rond de
tweeduizend mensen hun
baantjes kwamen trekken.
Toen de zomers zo heet waren
dat je de tegeltjes onder je voe
ten voelde branden. Die aan
tallen haalt de Vierdaagse nu
helaas niet meer. Maar die cij
fers zijn wel min of meer rond
de duizend bezoekers blijven
hangen. Het heeft misschien
niet alleen met de matige zo
mers te maken. Volgens Zand
vliet laat de jeugd het een beet
je afweten.
Maar ook al zitten de jongelui
meestal toch in het andere bad
te klieren, de jeugd moet het
maar voortzetten. Want de vijf
entwintigste keer wordt voor
Greet Zandvliet meteen ook de
laatste. Het is mooi geweest.
Als ze heel eerlijk is moet ze
toegeven, dat het toch een
beetje te zwaar is geworden. En
het zilveren jubileum is een
ideale gelegenheid om ermee
te stoppen. Er volgt geen groot
feest maar haar man neemt na-
FOTO HIELCO KUIPERS
tuurlijk wel een bloemetje mee.
Voor die tijd is het nog even
letten op de weerberichten en
maar duimen. „Ik krijg toch al
tijd weer de kriebels. Dan zit je
naar het weerbericht te luiste
ren en hoor je die temperatu
ren. Dan denk je: „Oh, als 'ie
maar niet zakt, als 'ie maar niet
zakt."
De 25-ste zwemvierdaagse
van Leiden heeft plaats van
maandag 28 augustus tot en
met vrijdag 1 september in
zwembaden De Zijl en De
Vliet. Deelnemers kunnen
zich nu al voor 7,50 gulden in
schrijven bij de kassa's. Zij
moeten vier van de vijf avon
den vijfhonderd meter zwem
men om de vierdaagse te vol
brengen.
PABLO CABENDA
nln
Het Leidsch Dagblad volgt
de belevenissen van vijf eer
stejaars tijdens de ElCid-
week. Marianne Oudmijer
(scheikunde) kan helaas
niet meer dansen. Rutger
Laurentius (rechten) moet
inkopen doen voor de KMT
van Minerva.
„Zondagochtend heb ik al KMT en ik heb
een hele lijst boodschappen. Die moeten al
lemaal worden gedaan en ik wil nog een
beetje uitrusten ook, dus ik ben vanmiddag
al naar mijn ouders in Nieuwegein gegaan.
Daardoor mis ik het slotfeest, ja, dat is wel
jammer, maar dat haal ik later wel in. Eerst
de KMT (kennismakingstijd), daarna komt
het wel goed.
De EICid-week was een hele goede erva
ring. Vanmiddag hadden we een leuke pick
nick in een park. We kregen twee grote bol
len met kaas en worst en een flesje wijn er
bij. 's Morgens heb ik van de informatie
markt wat souveniertjes meegenomen: een
chipknip van de Rabobank waar ik niet eens
een rekening heb, een dienblad van Amstel
en sponsjes van de SP.
Er gingen trouwens sowieso veel mensen
uit mijn groepje vroeg naar huis. Ik wil ook
uitgerust aan de KMT beginnen. Dat zal wel
minder lol zijn dan deze week, maar ach...
ontgroening moet gewoon gebeuren. Het
lijkt me niet echt leuk, maar ik red me wel.
Er wordt af en toe best fel op gereageerd
dat ik lid ben geworden van Minerva, maar
dat maak ik toch zelf uit. Als ik me daar nou
prettig voel, het is mijn eigen keuze. Dat
wordt ook wel gerespecteerd hoor, maar je
hoort meteen opmerkingen van 'balletje'
enzo. Nou ja, daar lig ik niet wakker van.
In huis is het heel erg leuk. Het is een ge
mengd Minerva-huis, waar achttien men
sen kunnen wonen. Ik denk wel dat ik er
mag blijven. Ze moeten nog over me stem
men, maar zoals ik het nu kan peilen is het
waarschijnlijk wel in orde."
„Sorry... ik kan u niet goed verstaan... kunt u
wat harder praten? Nee, dit gaat echt niet. Ik
sta nu bij de bioscoop en die loopt net leeg,
het is veel te druk op straat."
„Ja, dit gaat beter. Ik sta nu in een winkel.
We zijn vanmiddag naar de film geweest in
de bioscoop tegenover Minerva. Trianon? Oh,
heet die zo. Ze draaiden de film Scary Movie.
Soms heel erg flauw, maar wel leuk. Er zitten
elementen in van Scream en still know what
you did that summer, die heb ik toevallig ge
zien toen ze in Rotterdam draaiden.
Vandaag was er geloof ik een informatie
markt, maar die heb ik gemist. Het was nogal
laat, na gisteravond. Ik heb nog wel ontbeten,
maar toen zijn we al naar de picknick gegaan.
Niet veel actiefs vandaag. Nu gaan we op een
terrasje zitten, tot we naar de barbecue mo
gen. Daarna is er nog een feest, maar ik heb
gisteren bij iemand achterop de fiets gezeten
en toen ben ik met mijn knieën heel hard te
gen een paaltje geramd, dus dansen zit er
niet in. Ik kan amper lopen, dus ik heb mijn
vriend gevraagd of hij me na de barbecue
komt ophalen. Wel jammer, maar ach... alles
heeft zijn positieve en zijn negatieve kanten.
Wel vervelend als je eerst een uur moet lo
pen naar een Caribisch feest in het clubhuis
van Asopos de Vliet, de roeivereniging in Lei
derdorp, en dan niet kunt dansen op die ge
weldige muziek. Dat was dus gisteravond.
Maar al met al was het best een leuke week.
Ik heb wat mensen leren kennen en ik weet
nu een beetje de weg in Leiden. Maar als ik
het centrum uitloop is het nog steeds: waar
ben ik?"
