Leven als God op de Noord Aa
ïngèlijsT
Zomer 2000
Langeraarse
plassen
tNDAG 14 AUGUSTUS 2000
'In het begin kon ik niet slapen door de stilte'
Jaap van der Kooy is op weg naar zijn eiland, de oase waar hij tot rust komt als de dagelijkse beslommeringen hem even te veel worden.
ora en fauna
vliegveld
0f| vliegveld, dat is beton en asfalt.
2tl is verstikkende kerosinedamp en
g, erdovend lawaai. En actievoeren-
1 j liüeugroeperingen. Alleen niet in
enburg. Dat dorpje is altijd al een
tv ie apart geweest,
j, alkenburg staat 'vliegveld' gelijk
'natuurreservaat'. Op het Marine-
(-je [kamp rijdt elke dag vogelwacht
ex natuurbeheerder Rein Zwaan
l. Zoals je op grond van zijn naam
[verwachten, is Zwaan een flora-
ta-fanaat, en bij uitstek vogellief-
>er. Hij beheert namens de mari-
e natuur op en bij het vliegveld.
«flora en fauna is er van een
waarbij liefhebbers hun vingers
ken, met zeldzame en ook be-
gde diersoorten en planten,
renvacht natuurlijk geen natuur
en vliegveld", beseft Zwaan,
ch is het logisch. Valkenburg is erg
ig, en niet toegankelijk voor allerlei
37 liek. De planten en dieren hebben
alle kans om zich te ontwikkelen."
de ongebruikte zuidoostkant van
vliegkampterrein heeft de marine
bos van negen hectare aange-
E5 it. Een dicht moerasbos op drassi-
ti eengrond, dat bestaat uit zuiver
landse boomsoorten als de es, de
de wilg en de eik. De naam: 'tBun-
lorp. Nagenoeg onbekend bij bui-
taanders en zelfs bij marineperso-
Het bos mag ongehinderd voort-
keren, en is dus ruig en ontoegan-
k."Behalve bunzingen, vossen,
b nelijnen, roerdompen en naar ver-
t zelfs kerkuilen, is Rein Zwaan is
tnige die zich er af en toe in waagt.
r-;:l is een ware jungletocht, je gaat
w urvival."
st het bos liggen drie grote water-
it ins met brede rietkragen, waarin
Itvvater wordt gereinigd. De bas-
herbergen groenpootruiters, brui-
f iekendieven, roerdompen, ijsvo-
t 'Zomertalingen (ook op de rode
purperreigers. Ook zag Zwaan
lang geleden een zeearend neer-
e ken bij de verkeerstoren. Maar zijn
'net onder de zeldzame vogels is
teer zeldzame 'griel', een watervo-
die voor zover bekend in 1957 voor
laatst in Nederland broedde.
'lagbomen en de bewaking van het
gkamp wandel je niet zomaar
"bij, maar op afspraak, bij voor
tin groepsverband, is het mogelijk
ten met Rein Zwaan de natuur van
vliegveld te verkennen. Voor wie
°P excursie wil en liever in alle
geniet van de natuur, is er een al-
tatief. Niet via land, maar via het
er. Per boot is de 'natuurhoek' van
riiegkamp tot dichtbij te naderen.
God is verhuisd van Frankrijk naar een
(schier)eiland op de Noord Aa. Zo voelt
Jaap van der Kooy (49) het althans sinds
hij op het 'uiterste puntje' van Zoeter-
woude leeft. Nu alweer zo'n jaar of ze
ven. Tegenover kaasboerderij 't Geertje,
aan het einde van de Weipoort. En toch
maar tien minuten van het hart van Zoe-
termeer en op oogafstand van Stomp-
wijk. Niemand om zich heen. Alleen zijn
eenden, duiven, kippen en roodhalsgan-
zen. En zijn hond Bob. Een rottweiler die
als zijn particuliere bewaker niet alleen
aanslaat als iemand zonder uitnodiging
dit 'paradijsje' betreedt.
„Zalig. Ik heb een bedrijf met meer dan
honderd mensen. Dan wil nog wel eens
iemand bij je uithuilen. De een is over
tijd, de ander heeft huwelijksproblemen;
die tobt daar weer mee. En dan heb ik
het nog niet eens over de zakelijke pro
blemen, die ik tegenkom. Op een gege
ven moment wordt het te veel voor me.
Als ik dan begin te shaken, is het heerlijk
om me even terug te trekken en hier an
derhalf uur bij te tanken. Lekker uitkij-
ken over de polder. Daarna weet en kan
ik alles weer."
Het 'bedrijf bestaat inmiddels uit vijf
tien snackbars en café-restaurants. En
een goed lopende catering. Voor de man
achter de Hendo-zaken gaat het leven
nog altijd even snel als toen hij begin dit
jaar op zijn motor Parijs-Dakar aflegde.
De monsterrit, die zoveel voor hem be
tekent. Voor het eerst bereikte hij de fi
nish, nadat eerder motorpech, of gebro
ken armen en benen voortijdig een ein
de maakten aan zijn aspiraties. „Eén
keer dacht ik dat het helemaal afgelopen
was met me. Verzoop ik bijna in een oa
se. Reed ik midden in de woestijn in een
moeras. Zeven uur heb ik erin gelegen.
Niemand in de buurt. Dan is het leuk
om al die zaken te hebben en bij wijze
van spreken directeur te zijn van een fa
briek in kinderpetjes, maar daar heb je
op zo'n moment in een oase echt hele
maal niets aan. Dan houdt het op."
Parijs-Dakar en al die andere rally's zijn
bedoeld als bliksemafleider voor de don
derwolken in zijn hoofd. Daarin kan hij
de agressie 'voor een heel jaar kwijt'. De
afgelopen jaren op zijn motor, volgend
jaar in een Renault-truck. Van der Kooy
als bestuurder, een Belg als navigator en
een monteur uit Frankrijk.
De ritjes Hendo Leiden-Zoeterwoude
zijn retourtjes naar die andere oase. De
oase van rust en ontspanning. Dat be
gint al als hij zijn 'dikke' auto parkeert
bij 't Geertje en naar de waterkant loopt.
„Stap maar in", zo nodigt hij zijn bezoe
kers uit om in te schepen in een roei
bootje. „Kijk, daar ligt m'n paleisje.
Vroeger hebben ze hier met z'n negen
tienen gewoond. Dat kun je je toch niet
meer voorstellen. Tot twee jaar geleden
was m'n vriendin nog bij me, maar dat is
voorbij. Nu zit ik er alleen. Meestal."
Zijn pluimvee vraagt inmiddels om aan
dacht: wdt alleen?Zoals ook Bob niet
over het hoofd wenst te worden gezien,
maar duidelijk verlegen zit om een aai
over de bol. Van Jaap. De rest kan een
grauw en een snauw krijgen en dan mo
gen ze nog blij zijn. „Ja, ik voel me hier
helemaal thuis, al kon ik in het begin
niet slapen door de stilte. Ik was die
vrachtwagens gewend op de Rijndijk in
Hazerswoude waai' ik bij dat koffiehuis
De Rijnstreek woonde. Ik heb wel eens
overwogen om naar Noordwijk te ver
huizen en een huisje aan het strand te
kopen. Maar daar ben ik al zo vaak ge
weest. En trouwens, in Thailand heb ik
nog een huis aan zee. Daar ben ik ander
half jaar al niet meer geweest. Moet ik
nodig eens gaan kijken. Nee, dit hier is
het. Ik heb er ook nooit spjjt van gehad
dat ik het heb gekocht."
Het kostte hem niet meer dan enkele
tonnen. Een vriendenprijsje. In alle op
zichten. „In 1992 kwam ik hier voorbij
en hoorde ik dat het van iemand uit
Pijnacker was. Ben ik nota bene gebo
ren. ik ben het helemaal gaan uitzoeken.
Bleek dat ik bij een dochter van die fami
lie in de klas had gezeten. Haar vader
was overleden en de boel moest worden
verkocht. Voor mij was het een kans uit
duizenden. Ik kon rechtstreeks zaken
doen, waardoor ik veel andere belang
stellenden te snel af was. De gemeente
wilde me eerst geen woonvergunning
FOTO TACO VAN DER EB
geven. Het zat ze helemaal niet lekker
dat ik dit als buitenstaander had ge
kocht. Gewoon kinnesinne. Later kreeg
ik die vergunning alsnog."
Sommigen verklaarden hem voor gek
dat hij die 'woestenij', dat net niet onbe
woonbaar verklaarde jachtopzieners
huisje had gekocht. „Ik heb er heel wat
aan moeten verbouwen. Gas, water en
licht waren er niet. Die heb ik eerst laten
aanleggen. Leidingen onder het water en
onder het land aan de overkant door. Ik
heb een douche laten maken en er is
centrale verwarming gekomen."
Hij benadrukt dat hij wel degelijk van de
natuur houdt, maar dat hij daarvoor
toch niet hoeft terug te keren naar de tijd
van Robinson Crusoë. Bovendien is het
geen onbewoond (schier)eiland. Van der
Kooy heeft één hectare, de andere drie
zijn van iemand anders.Ach, en zo luxe
is het nou toch ook niet. Heb ik ook niet
nodig. Het is net als in Parijs-Dakar. Tij
dens die wedstrijd eet ik ook geen tour-
nedos Stroganoff, maar halve kippen.
Uit het vuistje."
En als er al frites bijzitten, dan zeker
geen zelfgemaakte. Dé patatboer van de
regio heeft zelf nog nooit één frietje ge
bakken. „Ik bak niet en ik kook niet. Ik
heb een koelkast, maar het enige dat
daarin niet over de datum is, is het
lampje."
JAN PREENEN
Mensen wonen, werken of vieren vakantie aan het
water. In de rubriek Passanten aandacht voor
personen die een bijzondere band hebben met water.
Naam: Henk en Lenie Schipaanboord
Woonplaats: Koudekerk
Leeftijd: Henk 53, Lenie 56
Beroep: Henk werkt bij Bos Beton, Lenie in
de zorgsector
Hobby: varen met de hond Robbie
Gezien: op de Braassem
Is de paraplu tegen de zon of verwachten jullie
nog een buitje?
Lenie: Het is tegen de zon. We honden hem steeds
boven het hoofd van de hond. Hij wil nog altijd
meevaren, maar hij is al 16 jaar oud. Vol in de zon
is te warm voor hem.Henk:De hond heet trou
wens Robbie en hij trekt AOW.
Dat bootje is zeker een echte klassieker?
Lenie: „Ja, hij al 38 jaar oud, ik heb hem van mijn
broer overgenomen."Henk: „De boot is wel vroeger
al van polyester gemaakt. Hij is wel oud maar het
varen gaat nog prima. Het mooiste van alles is, dit
is geen Rabo-boot. We hebben hem tot de laatste
bout helemaal zelf betaald.
Zijn jullie graag op het water?
Henk: „Dit is heerlijk, een tochtje met zijn drieën.
Zonnetje erbij, proviand aan boord, water is zo
rustgevend. Daarvoor hoefik echt niet naar Spanje
of Zuid Frankrijk. Laatst hebben we ook een rondje
IJsselmeer gedaan. Niet met dit bootje, maar met de
auto. Het hele meer rond langs al die leuke plaatsjes
zoals Makkum.
Mag ik nog even jullie echte achternaam noteren
of is die echt Schipaanboord?
Henk: „Het is nu wel toevallig dat we op het water
zitten, maar het is echt zo. Ik heb het ook aan een
agent uit moeten leggen, die geloofde me ook niet.
TEKST LESLEY GRIETEN
FOTO WIM DUKMAN
Midden op de plas
De eenzame visser vist
En vangt slechts stilte
foto: WIM DUKMAN tekst ANTON DIEDRICH
*VAN EGMOND
