Hoe meer airtime, hoe beter
I
'Vandaag is het óns feestje'
Ongeloofwaardig Rome
Remia overvalt familie
met barbecuepakket
Gesprek van de Dag
w,
ZATERDAG 12 AUGUSTUS 2000
om me n taar
Pius IX (1792-1878) is met zijn pontificaat van 31 jaar
de langst regerende paus in de geschiedenis. KerWiis-
torici rekenen hem tot de moderne pausen, omdat hij
als eerste niet langer leiding gaf aan een kerkelijke
staat. Rome werd immers in 1870 ingelijfd in het ko
ninkrijk Italië.
De huidige paus is voornemens deze voorganger zalig
te verklaren, en dat heeft de nodige commotie gewekt.
Want Pio Nono, zoals zijn koosnaam luidt, staat als an
ti-semiet te boek. Bij zijn aantreden schafte hij welis
waar het joodse getto in Rome af, evenals de verplich
ting voor Romeinse joden om preken te bezoeken waar
werd geprobeerd hen tot het katholicisme te bekeren.
Maar toen de bevolking van Rome in 1849 een misluk
te poging deed de macht van de dictator te breken, gaf
Pio Nono de schuld van de opstand aan de joden. Het
getto ging weer op slot.
Het anti-semitisme van Pius IX was nog schrijnender,
zo blijkt uit de rel die in 1858 ontstond rond het 6-jari-
ge joodse jongetje Edgardo Mortara. In dat jaar kid
napte de pauselijke politie hem uit zijn ouderlijk huis
in Bologna, nadat een rooms-katholiek dienstmeisje
had bekend het kind in het geheim te hebben gedoopt.
De smeekbeden van de ouders werden genegeerd. Pas
als zij zich zouden bekeren tot het katholicisme, aldus
de paus, konden ze hun kind komen halen, hetgeen ze
weigerden. The New York Times wijdde scherpe com
mentaren aan de kwestie. Keizer Frans Joseph van
Oostenrijk en Napoleon III van Frankrijk smeekten de
paus het kind vrij te laten. Maar Pius IX sprak van een
'interne Vaticaanse aangelegenheid', aangezien het
jongetje naar zijn inzicht katholiek was en niet joods.
Het ontvoerde kind ontwikkelde een hechte band met
zijn gijzelnemer, zo wil de overlevering. Als hij zich
speels onder de rokken van de paus verborg, riep de
kerkelijk leider: 'Waar is het ventje dan?' Edgardo ver
liet Vaticaanstad pas toen hij tot priester was gewijd.
Natuurlijk mogen de katholieken zelf bepalen wie zij
willen vereren en wie niet. Maar de zaligverklaring van
Pius IX zou de openbare schuldbelijdenis van paus Jo
hannes Paulus II over de houding van de kerk van Ro
me ten opzichte van het joodse volk, onlangs gedaan
ten overstaan van televisiecamera's, enigszins onge
loofwaardig maken.
Tijdens de vakantie van de familie Pos uit Epe werd
voor hen bij de buren een groot pakket bezorgd met
wonderlijke inhoud: sauzen, slingers, schorten, etens
borden én borden om de straat af te zetten. Het bleek
een gulle gift van jubilerende sauzenfabrikant Remia,
bedoeld voor een 'Grote Buurt Barbecue'. Remia stuur
de een jubelend persbericht de wereld in: ,,Op zaterdag
19 augustus gaat in de Allendelaan in Epe de hele
buurt met elkaar aan tafel", zo wordt daarin aangekon
digd. ,,De grootste sausfabrikant van Nederland ver
went deze zomer honderd Grote Buurt Barbecues met
een uitgebreid barbecuepakket".
In het persbericht wordt de indruk gewekt dat de fami
lie Pos zichzelf heeft opgegeven. Klein detail: de familie
Pos weet nergens van en voelt er ook niets voor om de
buurt voor een uitgebreid culinair avontuur bijeen te
roepen. „Wij wonen hier in een hofje met drie andere
huizen. Maar we komen met de buren nooit bij elkaar.
We hebben hier nog nooit een buurtbarbecue gevierd
en zijn dat ook zeker niet van plan. Bovendien zijn wij
zelf op 19 augustus verhinderd".
Het echtpaar voelt zich behoorlijk opgelaten. Borden
om de straat af te zetten? „Wat moeten we ermee?", zo
vraagt de vrouw des huizes zich vertwijfeld af. „Wij vin
den het best leuk om zo af en toe te barbecuen, maar
we hebben zelf al de nodige spullen. Nou ja, de sauzen
zijn welkom".
Astrid van der Helm van Evident PR, dat de public rela
tions namens Remia verzorgt, zegt dat er sprake is van
een misverstand. Zij heeft zich inmiddels bij de familie
Pos verontschuldigd. Van der Helm onderzoekt de toe
dracht achter de vergissing. „De familie Pos mag dat
pakket houden, maar hoeft natuurlijk geen buurtfeest
te organiseren. Daartoe kunnen wij moeilijk verplich-
Dagje uit
Snelle stille turboprop debuteert in Nederland
Nog een voorziening reduceert het lawaai v
van Bombardier de zesbladige propellers.
de nieuwste turboprop
foto joep van der pal
Terwijl de supersnelle stille
energiezuinige Q400 Dash 8
aan komt taxiën, dringt zich de
vraag op waarom er geen mi
lieuactivisten zijn uitgenodigd.
PR-vrouw Désirée Breedveld
van Rotterdam Airport zet een
glimlach op. „De discussie over
de luchtvaart wordt al twintig
jaar eenzijdig belicht door wel
willende buurtverenigingen en
actiecomités. Nu gaan we het
eens hebben over de toekomst
van de luchtvaart. Vandaag is
het óns feestje."
Vliegtuigbouwer Bombardier
uit Canada maakt deze maand
een toer door Europa met haar
nieuwste model: de Q400 Dash
8. Het is een turboprop, dat wil
zeggen, een toestel dat de
straalmotoren van een jet com
bineert met propellers. Derge
lijke vliegmachines voor maxi
maal tachtig passagiers zijn
vooral op korte afstanden po
pulair. Helaas zijn ze traag en
maken ze een heidense herrie.
Maar daar heeft Bombardier
wat op gevonden.
Potentiële kopers, belangstel
lenden en de pers stappen in
voor een proefvlucht naar Brus
sel om alle voordelen te erva
ren. Het begint al direct goed
met een maximum peformance
take off. Dat wil zeggen: vol gas
bijna rechtstandig de lucht in.
In luttele seconden koerst het
toestel op kruishoogte. Een
woordvoerder van Bombardier
legt de voordelen van zo'n start
uit: „Op drukke vliegvelden
schiet dit toestel gemakkelijk
even tussen de overvolle
vluchtschema's door. Boven
dien duurt de herrie van het
opstijgen aan de grond maar
kort." Nog een voorziening re
duceert het lawaai: de zesbladi
ge propellers. Luchtschroeven
beschikken doorgaans over vier
of slechts drie bladen. Met zes
stuks kunnen de propellers
langzamer draaien, wat ook
weer aanmerkelijk scheelt in de
herrie.
Kleine gaatjes in de wanden
verraden de aanwezigheid van
tientallen sensoren die de tril
lingen van het toestel registeren
en er direct een anti-trilling op
loslaten. Zij reduceren het ge
luid in de cabine tot het niveau
draaglijk. Op verzoek van het
enthousiaste publiek zet de ge
zagvoerder het noise vibration
system even uit. Onmiddellijk is
een dreunende bromtoon
hoorbaar, alsof er een gras
maaier is gestart.
Al binnen twintig minuten
wordt de bestemming Brussel
bereikt, en dat is wel erg snel,
weten de meest ervaren passa
giers. Manager Arian van der
Werff van Schreiner Airways in
Hoofddorp is opgetogen. Zijn
bedrijf overweegt enkele toe
stellen aan te schaffen. Helaas
zal Schreiner ze alleen inzetten
op de route Brussel-Ni
Van der Werft: „Nederig
gewoon te klein. Een
als deze, is hier niet rei
De getergde bellers
klachtenlijn die wonenl
omgeving van Schiphc
terdam Airport zullen
nog jaren moeten doenjit
venijnige lawaaischopi
van Saab en Fokker.
lijk met het geveinsd
le oor van PR-vrouw
Breedveld. Na de landii
zij als een van de eerstol
vliegtuigtrap af. Ze sni
van kerosine bezwange
lucht op en kijkt vergei
om zich heen. Het lucl
vol duikende, zwevenc
tende en landende toi
„Mijn God, wat was ditl
ééééérlijk."
KEES VAN DER LINDEN
Achtbaanfanaten richten eigen club op
Majkel van Eekeren uit Oosterhout is achtbaanfanaat. Sinds begin dit jaar is hij lid van de European Coaster Club. „Zeg maar een club
voor mensen die net zo gek zijn van achtbanen als ik." Volgende week wordt de Nederlandse afdeling van deze vereniging opgericht,
die wereldwijd 1300 fanatiekelingen telt. In Nederland zijn dat er zeventig, en dat aantal groeit de laatste maanden snel. Dat heeft vol
gens Mark Wijman uit Almere alles te maken met de opening van Six Flags Holland in Biddinghuizen. „Voor Europa een heel aardig
park met een paar leuke banen."
Hij durft er nog niet écht voor uit te
komen. „Als ik iemand in een kroeg
leer kennen, zeg ik eerst voorzichtig
dat ik geregeld naar pretparken ga",
bekent Majkel Van Eekeren. Een fas
cinatie voor achtbanen is immers niet
alledaags en het maakt al helemaal
geen indruk. „Maar als later blijkt dat
ik er écht veel van weet, dan vinden
de meeste mensen het toch wel inte
ressant."
Het begon voor Van Eekeren (27)
toen hij ruim een jaar geleden een rit
maakte in een bijzondere achtbaan in
Engeland. „Dat gevoel was zo gewel
dig. Ik dacht: hier moet ik meer mee
doen. Al snel kwam ik er via Internet
achter dat ik niet de enige was met
deze hobby, en uiteindelijk hoorde ik
van de European Coaster Club. Voor
mij een ideale club. We hebben de
zelfde interesse, willen allemaal zo
veel mogelijk achtbanen zien, en het
is natuurlijk toch leuker om met een
groepje naar een pretpark te gaan
dan in je eentje."
Alle leden hebben een verlanglijstje.
Vooral in Amerika staan veel mooie,
grote, snelle banen. Om nu te zeggen
dat Wijman er al zijn vakantieplan
nen voor aanpast, gaat wat ver. „In
Amerika ga ik ook nog wel naar de
Rocky Mountains. Maar ik denk niet
dat ik al zo vaak naar Amerika zou
zijn gegaan, als ik deze hobby niet
had gehad."
De snelste achtbaan van Six Flags
haalt dik negentig kilometer per uur.
In Amerika wordt op een enkele baan
160 kilometer per uur gehaald, maar
toch zijn de Nederlandse liefhebbers
tevreden met de banen in hun 'eigen'
park. „Het gaat niet alleen om snel
heid", zegt Van Eekeren. „De boch
ten en het hele verhaal er omheen
zijn zeker zo belangrijk. Zelfs het ma
teriaal en de vormgeving vind ik inte
ressant."
Het tweetal loopt in Six Flags direct
op de houten achtbaan Robin Hood
af. Die maakt geen enkele looping en
het is ook niet de snelste baan van
het park. Toch is het de favoriet van
de meeste fanaten. „Het geluid van
hout is heerlijk", zegt Wijman (24).
Daarnaast is ook het parcours be
langrijk. Robin Hood maakt enkele
flinke afdalingen, waarna de karretjes
direct weer snel omhoog gaan. Juist
als de wagens weer gaan stijgen,
komt de passagier even los van zijn
stoel.
Airtime noemen Wij man en Van
Eekeren dat. En dat is belangrijk in
een achtbaan. „In deze baan heb je
heel veel airtime, zeker als je achterin
zit. Je moet sowieso altijd achteraan
gaan zitten", zegt Wijman. „Daar voel
je het meest en ben je het langst op
volle snelheid."
Nachtfobia heet het evenement dat
volgende week het begin van de Ne
derlandse Coaster Club inluidt. In de
vroege ochtend en late avond mogen
de leden exclusief gebruik maken van
enkele snelle achtbanen in het park
in Flevoland. Geweldig vindt Wijman
dat. „In het donker is de sensatie nog
groter. Je hebt geen idee welke kantje
opgaat."
Dat klinkt vreemd uit de mond van
twee jonge mannen voor wie de
meeste achtbanen van Six Flags echt
geen verrassing meer hebben. Zij
kennen de banen door en door.
„Sinds de opening in april ben ik al
een keer of vijftien geweest", schat
Van Eekeren. Vanuit Oosterhout is
het vijf kwartier rijden. „Op een vrije
middag kan dat prima."
Eenmaal op het park gaat de echte
liefhebber voor een minuutje plezier
gerust een uur in de
rij staan. Iedere keer
opnieuw. Om vlak
voor de rit opnieuw
zenuwachtig te wor
den. „Het is een soort
verslaving", zegt Maj
kel van Eekeren.
„Maar daar geef ik
niets om. Ieder ritje is
telkens weer gewei-
dig."
Majkel van Eekeren (rechts) en Mark Wijnman in een acht
baan in Sixflags. foto cpd rob keeris
SANDER ROOUAKKERS
enselijk
Eén van de aardigste anekdotes die ik ken,
werd verteld door Jan de Hartog, de schrij
ver van onder meer Hollands Glorie. In een
televisie-interview sprak hij over zijn vader,
een dominee die streng in de leer was. 'Als
mijn vader ergens een afschuw van had dan
was het liegen. Zelfs het kleinste leugentje
om bestivil was hem een gruwel. Op
een zekere ochtend ontspon zich
tussen mijn ouders de volgende
dialoog:
Vader: Vrouw, vraag mij eens
naar het verschil tussen Niet-
sche en Schopenhauer.
Moeder: Wat kan mij dat
nou schelen.
VaderIk verzoek je drin
gend om mij naar het ver
schil tussen Nietsche en
Schopenhauer te vragen.
Moeder: Goed, wat is het
verschil tussen Nietsche en
Schopenhauer?
Vader: Dank je wel.
Een paar weken later publi
ceerde de dominee in het ker-
keblaadje een artikel dat be
gon met de zin: Een intelligente
k lezeres vroeg ons onlangs naar
het verschil tussen Nietsche en
Schopenhauer. Welnu
j Ik moest aan deze anekdote den
ken toen ik afgelopen zondag
naar Haarlem ging om in de
Honkbalweek de wedstrijd Neder-
tland -Japan te zien. Het stadion
bleek al dagen uitverkocht. Geluk-
kig zag ik een technicus van de tele
visie die ik kende. Hij troonde mij mee naar
de persruimte waar hij me voorstelde als
"televisie-medewerker in algemene dienst".
Om niet al te zeer te liegen zei ik tegen de
jongen die mijn perskaart in orde maakte,
dat ik van deze krant was. De sportredactie
heeft mij weliswaar om geen enkel artikel
gevraagd maar ik kon altijd in mijn eigen
column aandacht aan de Honkbalweek ge
ven. Het verschil tussen dominee den Hartog
en mijzelf is wel schrijnend. Hij had het
krantenartikel en had daarbij een smoes
nodig. Ik had de smoes en heb daarbij een
artikel nodig.
Dat schrijf ik trouwens met plezier. Ik
waande me daar in Haarlem terug in de ja
ren vijftig. Toen zag ik de voetbalwedstrij
den van Wilhelmina ('s Hertogenbosch) op
Sportpark de Wolfsdonken ('Er heerst altijd
spanning en sfeer op de Wolfsdonken'). Dui
zenden mensen, anderhalve politie-agent
en altijd mooi weer. In Haarlem was het
ook volle bak en prachtig weer. Alleen die
agenten heb ik niet gezien. Niet nodig daar.
Mijn buren op de tribune waren afsplitsin
gen van mijzelf. Rechts van me zat een man
die de hele wedstrijd nauwkeurig admini
streerde. Iedere honkslag, iedere vier wijd,
ook die van vage Jappanners als Takao Mi-
zobuchi en Hisashi Takeda, werd bijgehou
den. Hij leek meer in zijn boekhouding ver
diept dan in de wedstrijd. Ik herken dat wel.
Als we op vakantie door mooie gebieden rij
den, kijk ik ook vaak meer in de wegenkaart
dan naar het landschap.
Links van me zat een jongentje in wie ik
mijzelf op twaalfjarige leeftijd herkende. Hij
kwam uit Rotterdam en speelde korte stop
bij de junioren. Zijn favoriete speler was
dan ook onze nationale korte stop Robert
Eenhoorn. Zoals ik bij Wilhelmina fan was
van rechtshalf Verdonck, omdat ik bij de ju
nioren ook op die plek speelde. Maar wat ik
bovenal herkende was zijn gebruik van En
gelse sporttermen. Als onze werper op de
heuvel verscheen riep hij: „c'm on, strike
them out.En toen een linkshandige slag
man het strijdperk betrad, hoorde ik hem
zeggen: „Aha een leftie.Ontroerend.
Nog snel een paar indrukken. Een van de de
sky-boxen (een flesje bieren een bitterbal)
was gehuurd door Haarlems Dagblad. Ik
was even bang dat onze sportredactie was
ingelijfd bij de Upper Ten. Maar dat viel
mee. De tent was afgehuurd door de adver
tentie-afdeling voor hun vaste relaties. On
ze journalisten zaten, zoals het hoort, chag
rijnig voor zich uit te kijken op de perstribu
ne. Die jongens juichen nooit bij een home
run, want dat schijnt niet professioneel te
wezen.
Enige minpuntje van de middag: de muziek
tijdens de veldwisselingen. Die kwam het
niveau 'Hup zei mijn simmetje' niet te bo
ven. Maar je gaat nu eenmaal niet naar het
honkbal om Mozart te horen. Toen de Ja
panners in de laatste inning hun 2-0 ach
terstand tot2-1 terugbrachten, werd het
nog even spannend met alle honken bezet.
„The bases are loaded", fluisterde mijn jon
ge buurman. Maar onze werper gooide een
kordate drie slag en toen konden we alle
maal tevreden naar huis.
Zo, die smoes is ingedekt. Dominee de Har
tog zou tevreden over me zijn geweest.
KONINGIN BEATRIX gaat in januari terug
naar de bovenwindse eilanden van de Neder
landse Antillen. Dat meldt The Daily
op Sint Maarten. De Rijksvoorlichtinj jj
in Den Haag wil het bericht nog niet'
gen, maar toonde zich er niet door ve
De reis zou plaatshebben van 22 tot
24 januari. Koningin Beatrix en prins
bezochten de Nederlandse Antillen
vember vorig jaar, maar het bezoek1
een groot deel in het water door de or
Lenny. Koningin Beatrix beloofde toe
een al te zullen terugkeren naar de B( r,
winden. De eilanden en zijzelf hadde b
immers allemaal zeer grondig op heti
voorbereid en aan beide kanten besto
teleurstelling over de noodzakelijk
'uitgeklede' uitvoeringervan.
De 31-jarige PAUL MCGREGOR heef
huwelijksaanzoek met de dood moete
pen. Hij verdronk, toen hij de rivier dl
zwemmend probeerde over te steken
zijn geliefde te kunnen trouwen. Mc(
en de negentienjarige EMMA PRIEST
kenden elkaar niet meer dan twee wel
maar hij had haar al twee keer vergee r
huwelijk gevraagd. Toen ze een tocht
maakten langs de rivier, vroeg Paul E i<
wat hij kreeg als hij erin slaagde de ri t
over te zwemmen. ,,lk zal met je trom -
was haar antwoord. De geoefende zwi
McGregor dook prompt de Trent in, t*
de stroming gevaarlijk was. Onderweg
dronk hij.
Het echte werk: Pijlsnel omlaag en je maag in je keel voelen.
foto gpd
Veejay, presentatrice
en popzangers FA-
BIENNE onthulde de
ze week in het was
senbeeldenmuseum
van Madame Tussaud
in Amsterdam een
look-alike van popster
ROBIN WILLIAMS.
Williams begon zijn
carrière bij de jon-
gensgroep Take That
maar is nu ook solo
een grote ster. Fabien-
ne heeft hem vaak ge
ïnterviewd voor de mu
ziekzender The Music
Factory (TMF), maar
kreeg nu eindelijk de
kans om hem uitge
breid te zoenen. Het
beeld staat overigens
maar tijdelijk in Am
sterdam. De thuisba
sis van het beeld is,
evenals van de echte
Williams, Londen. Het
beeld is eigendom van Rock Circus, waar
beeldhouwster Cathy Butcher een half jaar
aan Robbie heeft gewerkt.
