Wat in het vat zit, verzuurt niet
Zomer 2000
'Hooguit
moet de tv
wat harder'
Kaageiland
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 2000
Rick van Leeuwestijn bestuurt de bierboot
kreten door, gewend als hij is geraakt
aan al die aandacht. In de tien jaar dat
hij het vat nu bestuurt, heeft hij wel ster
kere staaltjes van enthousiasme meege
maakt. „Het is voorgekomen dat auto
mobilisten voor stoplichten naar me za
ten te zwaaien. Dan sprong het licht op
groen en vergaten ze door te rijden, met
als gevolg dat de volgende wagen bij ze
achterop botste."
Dat is een paar keer gebeurd terwijl hij
onderweg was naar een van de waterfes
tijnen ergens in het land, dat moest wor
den opgeluisterd met de Bierboeier. Als
Heineken- of Amstelvat („daarvoor hoef
ik alleen de borden op de zijkant te ver
wisselen")^ het vaartuig van maart tot
oktober te vinden op èen stuk of tien
waterfeesten, variërend van de Roeivier-
kamp op de Amstel en de Stoomdagen
in Hellevoetsluis tot de Vlootdagen in
Den Helder en Sail 2000 in Amsterdam.
De Bierboeier is overal bij. Begeleid door.
Rick van Leeuwestijn, die als.'uitvoerder'
van de Heineken Brouwerijen Evene
menten Service belast is met de zorg
voor het bootje. Hij bestuurt het niet al
leen, maar teert en vernist het ook in de
wintermaanden.
Hij beschouwt het als het 'prettigste' on
derdeel van zijn werk dat verder bestaat
uit het opbouwen en afbreken van
stands bij allerlei gelegenheden waar de
brouwer wat mee te maken heeft. In
toerbeurt met zijn tien collega's reist
Van Leeuwestijn daartoe van hot naar
her, „want het gaat jaarlijks om drieën
half duizend evenementen over de hele
wereld." De meest aansprekende zijn
natuurlijk de Champions League-wed-
strijden, de diverse tennistoernooien
(Davis Cup, New York, Australië), de
Amstel Gold Race en de Vierdaagse.
„Maar we zijn ook op vakbeurzen en
tentoonstellingen en we moeten ook
weieens een enkel barretje neerzetten op
een braderie."
Het is een drukke, gevarieerde baan, tus
sen massa's mensen, vandaar dat Van
Leeuwestijn op momenten hevig ver
langt naar de rust van het water en het
bierbootje, dat hij zonder angst over
Noordzeekanaal, Maas of IJsselmeer
stuurt. „Tot windkracht 5 of 6, want dit
ding kan heel wat hebben." Soms gaat
zijn vrouw mee, of heeft hij andere pas
sagiers („buitenlandse gasten die door
Amsterdam willen varen"), maar over
het algemeen vaart hij alleen. Met als
enige probleem dat het bootje geen toi
let heeft, wat soms tot merkwaardige si
tuaties kan leiden. Zo zag Van Leeuwes
tijn tijdens een sanitaire stop op het land
het vat voor zijn ogen wegdrijven.
„Moest ik hélemaal uit de kleren, om het
zwemmend terug te halen en vroeg in
het jaar is dat geen pretje.
Zelfs dat soort koude douches kunnen
het warme gevoel dat het bootje ook bij
hem oproept, niet wegnemen. De toch
ten zijn vaak lang („soms vaar ik vijftien
uur op een dag, want hij gaat niet harder
dan acht kilometer per uur"), maar hij
maakt ze altijd met plezier. Volkomen
relaxed, luisterend naar de radio, terug-
zwaaiend naar voorbijgangers en veel
vrolijker dan tijdens zijn andere werk
zaamheden, zoals zijn meevarende di
recteur eens opmerkte. Van Leeuwestijn
heeft er een simpele verklaring voor:
„Wat in het vat zit, verzuurt niet."
Groepjes fietsers wenden als op com
mando het hoofd als hij voorbij vaart.
Automobilisten toeteren en stoppen om
hem na te kijken. Toeristen op bruggen
stoten elkaar aan en alle watersporters
die hij tegenkomt glimlachen breed,
zwaaien, roepen en gebaren naar hem.
De één schreeuwt: „Een biertje, een
biertje, ik stik van de dorst." De ander
trekt zijn shirt omhoog en slaat demon
stratief op zijn overhangende buik om
uit te drukken dat er nog wel wat bij kan.
De derde maakt het bekende drankge-
baar en bijna allemaal leggen ze hem
vanuit de boot vast op video of foto. „Ik
ben de meest gefotografeerde man van
Nederland", grijnst Rick van Leeuwes
tijn. „Daar kan geen fotomodel tegenop.
Als ik voor iedere plaat die er van me ge
schoten wordt een gulden zou krijgen,
zou ik binnen de korste keren miljonair
zijn."
Het ligt niet aan zijn uiterlijk dat Rick
van Leeuwestijn (51) zo vaak wordt vast
gelegd: het is de passanten te doen om
de vormgeving van de boot die hij be
stuurt. In dienst van de Heineken Brou
werijen manoeuvreert de inwoner van
Rijpwetering de 'Bierboeier' over de wa
teren van Nederland en dat aparte vaar
tuig maakt al die reacties los. Ze zijn niet
erg origineel, maar wel begrijpelijk, want
waar zie je een bemande bierton over
het water dobberen? „Nergens dus, al
leen hier", zegt Van Leeuwestijn. „Dit is
het enige varende vat ter wereld."
Vroeger werd er 49 hectoliter bier in op
geslagen, nu zit er ruim honderd kilo
Van Leeuwestijn in het vat dat door een
speciale constructie de indruk wekt 'los'
over het water te drijven. In werkelijk
heid is het gemonteerd op een stalen
bootje, „maar dat zie je niet en dat moet
je ook niet zien, want de opzet is dat je
een vat ziet varen", zo omschrijft de
schipper de gedachte achter het recla
me-object dat door de brouwerij wordt
gebruikt voor promotionele doeleinden.
„Het is een uniek ding, met grote publi
citaire waarde, daarom gaan we ook
over het water naar allerlei maritieme
evenementen."
Dat kan moeilijk anders, „want de enige
andere manier is dat het per trein of per
vrachtwagen vervoerd wordt en dat ding
weegt al 4.000 kilo zonder mij", maar
het bierbootje is er ook volledig op inge
richt. Het heeft een marifoon, een draai
bare bestuurdersstoel en een bankje
voor twee passagiers (met een inge
bouwd koelkastje) aan boord en onder
in de kuip is zelfs een ruimte waar Van
Leeuwestijn 'net kan pitten'. Hij slaapt
er niet vaak maar het is weieens gemak
kelijk tijdens lange meerdaagse tochten
naar plaatsen waar hij wordt verwacht
met de Bierboeier, die Amsterdam als
thuishaven heeft.
De tocht van en naar de aanlegplaats in
de haven van de hoofdstad is een bele
venis op zich. In de schilderachtige
grachten trekt het vat meer bekijks dan
de dames die hun geld ook liggend ver
dienen. Met een simpel zwaaigebaar
krijgt Van Leeuwestijn de inhoud van
een rondvaartboot wuivend overeind en
toeristen langs de kant ontpoppen zich
tot professionele mimespelers in een
poging de schipper te verleiden tot het
aanreiken van blikjes 'Heerlijk Helder'.
Hij heeft ze wel bij zich, maar willigt de
verzoeken niet al te vaak in. Alleen brug
wachters en daklozen zal hij zelden
overslaan en kinderen wil hij nog wei
eens een blikje cola geven. Maar voor
het overige vaart hij stoïcijns onder de
Rick van Leeuwestijn is in zijn ton 'de meest gefotografeerde Nederlander".
'Voor geen geld' schiet er meteen door
je heen. Arme ziel die zijn toevlucht
heeft moeten zoeken tot dit plekje aan
de Rhijnfhofweg. Beroerder kan je het
immers niet treffen dan deze woon
booteigenaar in Leiden. Achter in de
tuin ligt de grootste begraafplaats van
de stad. En boven je hoofd dendert
vierentwintig uur per dag het verkeer
van de A44 over de brug.
Bewoonster Marga van Tongeren, die
de boot drie jaar geleden kocht, deelt
die mening absoluut niet. „Dit een be
roerde locatie? Vergeet het maar", zegt
ze. Met haar hoeft niemand medelij
den te hebben. Voor 'geen goud' zou
ze nog weg willen van haar plekje on
der de brug. Ze had met haar boot
kunnen verhuizen naar Roomburgh,
wanneer de nieuwbouwwijk af is. Vier
woonboten krijgen daar van de ge
meente over een tijdje een nieuwe
stek. Maar Van Tongeren zegt met de
grootst mogelijke overtuiging: „Ner
gens krijg ik meer wat ik hier allemaal
heb." De pluspunten van de Rhijnhof-
weg 4 volgen elkaar in rap tempo op.
„Achter het huis heb ik parkeerplaats
voor wel veertig auto's, de boot heeft
zes ruime kamers voor weinig geld en
met die brug heb ik altijd een droog
plekje om te barbecuen."
Maar van die herrie die de A44 produ
ceert, wordt toch geen mens vrolijk?
„Ach, dat verkeer hoor ik niet eens
meer. Nee echt", beantwoordt ze de
ongelovige blikken om haar heen.
„Weet je waar ik last van heb? Van de
stilte boven me als de brug openstaat.
Dat valt pas op." Bezoekers willen de
drukte nog wel eens als storend erva
ren, geeft Van Tongeren toe. Relative
rend: „Maar ja, dié gaan er naar zitten
luisteren. Ik heb nergens last van.
Hooguit moet de tv soms wat harder."
TEKST SUZANNE BARBIER
FOTO WIM DUKMAN
Naam: Leni (58) en Han (56) Nijenhuis I
Beroep: huisvrouw en directielid van et R(
projectontwikkelingsmaatschappij ai
Woonplaats: Lisse ii
Gezien: bij een steiger langs de Drecht,le
hoogte van Leimuiden
Zeilen in de regen, kan het Spartaanser?
„Ons zul je niet horen klagen. We zeilen al tm
ken en dit zijn de eerste spetters. Dit is een opei1
en dan moet je genieten van alles wat je kunti
De zon en de wind, maar ook regen.
tl
Waar heeft de wind jullie zoal gebracht? r
We zijn nu op de terugreis, dat wil zeggen tm r
jachthaven bij de Kaag. We hebben de Vinkevt
plassen als uitvalsbasis gebruikt voor tal van a s
tochten..r
Mensen wonen, werken of vieren vakantli 3'
water. In de rubriek Passanten aandjlt
personen die een bijzondere band hebben m t.
De naam van uw zeilboot, De Liefde, wat is h >i
verhaal daarachter?
„Ha! Dat zou toch zeker een journalist van uw
moeten weten, die zo veel aandacht besteedt ai
Leidse Japanjaar. De eerste Nederlandse bootd
pan aandeed, heette De Liefde. Het toeval wilt
meisjesnaam van Leni ook De Liefde is. Ha ha
We hebben de boot verleden jaar gekocht. Hiji
tachtig jaar oud. We hebben hem zelfgerestaw
We houden niet alleen van zeilen maar ook va
noen. Kanoën vinden we zelfs leuker omdat je
echt in aanraking komt met het water. Verder
ons vooral te doen om de stilte op het water.
t;
Zo stil is het anders niet. a
„Klopt. Tegenwoordig kan iedereen zich een bo e
veroorloven. Het kan ook bijna niet anders ofe >t
komt een vaarverbod op wateren als de Drecht
Kromme Mijdrecht voor motorboten. De groep
sen die niet van oudsher watersporter is en met
te grote snelheid vaart, dijt enorm uit. Ze veroo
ken een golfslag die alles en iedereen tegen des
ramt. Het is niet eens altijd asociaal gedrag tm
meer onwetendheid. Geen benul hebben van
volgen van hun vaargedrag. Je zou ze wateryu\
kunnen noemen, ja. Hoewel, als ik al die dikkt
ken achter het roer zie staan, vraag ik me af of
pie wel een goede benaming is.
Omrand door golven en door lucht
Omzoomd door beuk- en eiken
De meeuwen krijs- en kijken
In vlekkeloze vlucht
De kerkklokken zwijgen
Door zomerzon gesust
Hier heerst slechts diepe rust
Niet ongerust te krijgen
De wereld mag begaan
De wind spreekt in het lover
Zijn fluisterend geruis
Het water kabbelt aan
De wolken drijven over
Wat kost dat nou, zo'n huis?
