assanten
Eems in ballingschap op Galgewater
Familie Schipper aan
het roer van 't Schip
ctn nepsteen
Zomer 2000
Woonboot
Nieuwveen
Katwijkse wijk staat op het water
Een luxe cruiseschip dat op een
zandbank is gelopen. Daar heb
ben de 23 woningen die in de Kat
wijkse binnenhaven permanent
liggen aangemeerd wel iets van
weg. Een woud van betonnen pi
laren houden de kolos op zijn
plaats. Maar mocht dit drijvende
gevaarte ooit de trossen los gooi
en en het ruime sop kiezen, dan
staat er in ieder geval iemand aan
het roer. In de voorsteven van 't
Schip, zoals dit drijvende straatje
heet, woont de familie Schipper.
Wie op het terras van huize
Schipper staat, leunend over de
railing, moet zijn best doen om
zich niet op de voorplecht van
een schip te wanen. Klotsend wa
ter, klepperende zeilen en de zilte
zeelucht. Voor je ligt de binnen
haven van Katwijk, daarachter de
zee. Bootjes tuffen langs, meeu
wen krijsen, de masten van zeil-
jachtjes wiegen gemoedelijk heen
en weer. 't Schip beschikt zelfs
over een vrachtruim. Onder het
wateroppervlak bevindt zich een
parkeergarage, compleet met pa
trijspoorten.
Vier jaar geleden zag Cocky
Schipper de advertentie voor het
experimentele bouwproject in de
krant staan. En ze was op slag ver
liefd. „We woonden al ontzettend
mooi, maar deze kans kon ik ge
woon niet laten lopen", vertelt
Cocky. „Ik ben altijd al een ont
zettend watermens geweest. Tot
mijn sterrenbeeld aan toe: water
man. En dus wonen op het water,
wat is er mooier?"
Ook haar man, Jan Schipper,
voelde er wel wat voor. Als gebo
ren en getogen Katwijkers, eige
naars van een grand café aan de
boulevard, speelde water sowieso
altijd al een rol in hun leven.
Waarom er dan ook niet op gaan
wonen? Dus schreven ze zich in.
Samen met een kleine honderd
andere Katwijkers. En de familie
Schipper bleek een winnend lot in
de huizenloterij getrokken te heb
ben: ze werden nummer vier op
de lijst. „Nummer één nam een
tussenwoning", weet Cocky nog.
„Nummer twee en drie vielen af.
En wij kozen nummer 23. De
voorsteven van 't Schip. Het was
ons blijkbaar gegund."
De reacties op hun verhuizing
wisselden. „Ik denk dat het voor
veel mensen toch net iets te ge
waagd was", vertelt Jan. Al snel
deed dan ook het gerucht de ron
de dat de betonnen palen in de
drassige havenbodem zouden
verzakken. „Grote onzin, dat heeft
de aannemer ons zelf verzekerd.
Ik voel me hier veilig. Sterker nog,
we zitten hier veiliger dan op het
vasteland. Want mocht Neder
land nog eens onderlopen, dan
zetten ze gewoon de sluizen open
en het water blijft hier op hetzelf
de niveau."
Vorig jaar kerst was het eindelijk
zover. De familie Schipper betrok
haar waterwoning. „Een droom
die werkelijkheid werd", verzucht
Cocky. „Iedere dag kijk ik weer
mijn ogen uit", voegt haar man
eraan toe.
En dat zullen ook de meeste be
zoekers doen. Een gigantische
woonkamer met aan alle kanten
uitzicht op de haven, een werkka
mer, vijf slaapkamers, twee bad
kamers, een sauna, een eigen
aanlegsteiger, twee terassen en
een balkon. Zelfs op het meest
luxe cruiseschip zal je een zo
ruim bemeten accommodatie
vinden. „Een Amsterdams grach
tenpand is mooi", vertelt Jan
Schipper. „Maar dit is nog beter."
De familie Schipper op de voorplecht van het gestrande huis. foto wim dijkman
kDEF
DERDAG 10 AUGUSTUS 2000
Mensen wonen, werken of vieren vakantie aan het
water. In de rubriek Passanten aandacht voor
personen die een bijzondere band hebben met water.
Naam: Meneer (88) en mevrouw (81) Hooy-
mans
Beroep: gepensioneerd, zelfstandig bollen-
kweker geweest
Woonplaats: Oegstgeest
Gezien: langs het Oegstgeesterkanaal, vlak
bij de tolbrug
Werpt u vaak het hengeltje uit?
Hij: „Nooit. Alleen mijn vrouw vist. En ik let op of ze
niet in het water valt.
Zij: „Ik zit hier vaak te vissen jaJe kan er lekker bij
zitten en het is heerlijk rustig. De dokter zegt altijd:
als je zenuwen hebt, moet je gaan vissen. En nu heb
ik er de tijd voor. Toen hier nog zes kinderen rondlie
pen, kon ik niet even met mijn hengel gaan zitten.
Hij: „Ze is bekend over de hele wereld hoor. Als hier
een Triton-rondvaartboot langsvaart, kondigen ze
haar altijd aan als de 'vissende oma van Oegstgeest'.
Japanners, Italianen. Allemaal maken ze foto's en
filmopnamen. Zo gaat ze de hele wereld rond.
Staat er vanavond vis op het menu?
Zij: „Nee, we eten ze nooit op. Ik gooi ze in de em
mer, waar ze de hele dag rondzwemmen en 's
avonds gooi ik ze weer in het water terug.
Hij: „Ik vind het soms maar een gekke bezigheid, dat
vissen. Ik zeg altijd maar zo: het is gewoon wachten
op iemand die je nog nooit hebt gezien.
Hoe lang woont u hier al?
Hij: „Ik woon hier al mijn hele leven. 88 jaar inmid
dels, vandaag is het mijn verjaardag. Ik ben gewon
nen en geronnen op de boerderij hierachter, de Mari-
ahoeve.
Zij: „In dit huis wonen we nu 56 jaar.
Nog steeds tot alle tevredenheid?
Hij:AbsoluutHet is het mooiste plekje van Europa.
Er komen de hele dag bootjes langsvaren. Leuk volk
is dat. Altijd groeten ze je. En moet je het uitzicht
zien, prachtig toch. Al dat groen hier tegenover. En 's
zomers staat er een lekker briesje. Als iedereen op
apengapen ligt, dan is het hier nog heerlijk toeven.
Het valt gelijk op: een vreemde eend in
de bijt. Wie in Leiden onder de Rem-
brandtbrug door komt varen en even
links in de richting van de botenverhuur
kijkt, ziet direct dat grote betonnings-
vaartuig liggen. De Eems? Die ligt nor
maal gesproken toch aan de Oude Vest?
„Klopt", zegt Ingrid Appels die samen
met schipper Rein de Raad de M.S. Eems
bestiert. En nee, het uitzicht aan de Ou
de Vest beviel ze eigenlijk nog best. Het
duo vertrok naar het Galgewater vanwe
ge de werkzaamheden aan de walkant
vlakbij de Haven, die al weer enige tijd
geleden werden uitgevoerd. En sinds
dien is de Eems in ballingschap. Appels
zegt dat het water bij de walkant op de
oude stek te ondiep is geworden.
„We hebben gemeten, op sommige
plekken staat nog maar enkele decime
ters water. Daar kunnen we niet meer te
recht. We willen onze schroef niet ver
spelen", zegt Appels. Ze wil dolgraag
naar de oude plek maar het kan niet,
zegt ze.
Een curieuze kwestie, bij de gemeente
houden ze vol dat er niets aan de hand
is. En in de buurt rond de Oude Vest
hebben mensen gezien dat er puin in
het water is verdwenen.
„Het is er allemaal weer netjes op
diepte gebracht en er zijn zelfs drie pa
len geslagen", zegt M. Welsh van de ge-
collega die er nog wel zit, kan zich niet
voorstellen dat de gemeente iets aan de
diepte van het water heeft laten veran
deren. „Bij vernieuwing van walkanten
is het niet gebruikelijk dat we gelijk de
diepte meepakken. Puin in het water?
Waar gewerkt wordt, vallen spaanders.
Ik kan er geen zinnig woord over zeggen.
Behalve dan dat we natuurlijk niet
moedwillig puin in het water laten stor
ten", probeert hij.
Toch nog maar eens contact gezocht
met De Eems. Wanneer hebben de eige
naren poolshoogte genomen? „Nou",
zegt Appels. „Dat was nadat de aanne
mer gebaggerd had en de boel had opge
leverd. Er zijn drie palen geslagen. Ik heb
het vermoeden dat de aannemer alleen
het stukje tussen die palen en de wal
kant heeft schoongemaakt."
Voorlopig komt ze geen steek verder
en is de Eems nog even 'zwervend'.
„Maar we willen in ieder geval in sep
tember weer heel graag op onze eigen
plek liggen", zegt ze.
Oproep voor het ingenieursbureau:
kan er niet even iemand met een peil
stok langs de Oude Vest om te kijken hoe
het staat met de diepte échter de nieuwe
meerpalen? Meten is weten.
ANNETVAN AARSEN
De Eems keert voorlopig niet terug naar de Oude Vest. foto wim dijkman
meentelijke havendienst. „We hebben
de eigenaren van de Eems daar diverse
malen op gewezen. Wij menen dat ze ge
woon weer terug kunnen. Dat is ook be
ter want aan de Oude Vest hebben ze al
hun aansluitingen. Aan het Galgewater
is het meer een kwestie van bivakkeren."
Nee, hij heeft zich zelf niet bezig gehou
den met de werkzaamheden, die door
een aannemer zijn uitgevoerd. „Het in
genieursbureau weet er meer van."
Maar niet op dit moment, de ambte
naren die het project aan de Oude Vest
hebben begeleid, zijn op vakantie. En de
jó jfel is geen mens vreemd. Maar als
ra voor kiest om op het water te gaan
ten, doe je dat toch alleen in een
si nboot van hout. Toch? Niet dus.
'f. rijkers Hans en Truus Varkevisser
len met hun drie kinderen welis-
r op het Additionele Kanaal maar
duplex aan het Sandtlaanpad is
steen.
hun doorzonwoning opvalt, hoort
'levisser wel vaker van dagjesmen-
Dat hij een besluiteloos type is,
:ekt Varkevisser echter pertinent
n. „Mijn vrouw en ik hebben juist
bewuste keuze gemaakt. Dit is ei-
lijk geen echt stenen huis", legt de
rijker uit. „Maar dat zie je pas als
chtbij komt. Het materiaal dat we
ben gebruikt heet steenstrip. Zo'n
bestaat uit halve steentjes afkom-
uit Bretagne. We hebben hier
alf jaar geleden bewust voor geko-
omdat we duurzaam wilden bou-
Daarvoor hadden we een kleine,
ten boot. Leuk hoor, maar in één
>rd onderhoudsintensief. Je bleef
lderen. Toen we een grotere boot
hten vanwege de kinderen hebben
die hiermee bekleed. Tot grote te-
lenheid. Het spul is hartstikke iso-
nd en ziet er mooi uit."
dacht de buurman op de hoek:
ziet er goed uit, dat wil ik ook?'
cevisser schudt zijn hoofd. „Nee
Arie de lange en hebben het idee
samen bedacht én samen uit-
Vandaar dat onze huizen er
uitzien. Dat is dus geen toe
komt de eer toe aan mijn
die heeft de leiding gehad
project."
woning op het water zou de Kat-
niet meer willen ruilen voor een
aan wal. „We hebben een keer
gehad in Rijnsburg.
wij willen ons 'stenen' huis niet
kwijt. Ook vanwege de sfeer. De
tien woonarken hier vormen sa-
een heel leuk buurtje waar ieder-
kent."
Waar Drecht en Aarkanaal verdwijnen
Opgaan in elkaar
Verandert wel de naam
Niet het water
Een huwelijk van eeuwen
De sluis is ambtenaar
Haar haar stroomt golvend
Boven haar gewaad, haar
Ogen stralen
Hij zucht eens zwaar
En klemt zich vast
aan hoop op later
nvragen - uitsluitend per briefkaart, uiterlijk een week na plaatsing en onder vermeld) i
2300 AB I.eiden. De vijf uitverkorenen krijgen Ingelijst' binnen drie weken thuisgesm
Terwijl de waterwegen
Elkaar omstrengelen
Komt de liefde aandrijven
Vaart langs
Ligt even stil
En zakt dan langzaam
De Amstel in
Maar ooit, ooit kijk je opzij.
