Met Lotje de halve wereld rond
Passanten
Ml
Zomer 2000
neekweek
^egint met
ootschouw
Stompwijk
(DAG 5 AUGUSTUS 2000
;ijd
;el
duizend boten hebben zich dit
lor de 65ste editie van de
de week ingeschreven. Nog nooit
de was het aantal inschrijvingen
ot. In totaal verschijnen
»e eer 1800 zeilers tussen vandaag
i' gende week donderdag aan de
let aantal boten in de Splash-
is het grootste met 140
ij vingen.
eekweek werd gisteravond
oneel geopend met een
chouw van alle meevarende
n in het centrum van Sneek bij
terpoort. Volgens G. van der
'an het wedstrijdcomité is de
1 van het aantal deelnemers
„Het is één van de weinige
inementen die nog in de lift
Uh
ial is er in 25 klassen
el :hreven. Naast de Splash-klasse
er dit jaar ook veel Lasers
lO^neek, zo'n 110 boten verdeeld
d ier klassen. Er zijn zestig
ijvingen voor de Flits-klasse e
scbr de Pampus-klasse. Zaterdag
voor het eerst officiële
vedstrijden georganiseerd
i Holland en Friesland voor de
tl- en Flash-boten.
tioneel komen de meeste
kers naar Sneek toe voor de
zeildag' op de woensdag. Deze
ordt al sinds 1814
aniseerd en daaruit is de
week ontstaan. Er worden dan
mensen verwacht.
Mini Sail'
haven van
heveningen
n van de vijf 'aanloophavens'
ail Amsterdam houdt Scheve-
'n van 18 tot en met 22 augus-
;n 'Mini Sail'. Vijf grote
:hepen, zogenaamde Tall Ships,
n als de grootste publiekstrek-
ifmeren in de Eerste Haven van
•sersplaats. In de Tweede Haven
plaatsgemaakt voor tientallen
pe jachten, vissersboten en his-
toe schepen. De meeste sche-
unnen tijdens de 'Mini Sail'
en bezichtigd.
Leids gezin beleeft 'de droom van iedere zeezeiler'
De gewone dingen zijn voor even heel
bijzonder. Net terug van een halve we
reldreis met de Lotje twee, genieten de
leden van het Leidse gezin Hermans vol
op van de moderne gemakken van het
leven. „Een knop omdraaien en meteen
licht hebben, boodschappen halen voor
normale prijzen. En wat dacht je van de
was doen? Hier draai je daar je hand niet
voor om, maar aan boord heb je altijd
energieproblemen.
Precies 26 maanden nadat ze van die
plek vertrokken, hebben Liselotte God-
dijn en Machiel Hermans hun zeilschip
weer aangemeerd in jachthaven Zijl
zicht, vlakbij hun woning in de Meren-
wijk. Met hun zoons Martijn (10) en
Bartjan (8) legden ze de afgelopen twee
jaar 14.000 zeemijlen af en deden ze 145
havenplaatsen aan. Op een brandje en
enige averij na, voltooiden ze de lange
tocht zonder problemen: „We hebben
zelfs geen verkoudheid gehad." Morgen
middag varen ze op De Zijl nog een
rondje voor een 'welkomscomité' van fa
milie en vrienden en dan pakken ze hun
normale leven weer op.
Voor Machiel Hermans houdt dat in dat
hij weer aan de slag gaat als interimma
nager via een bureau in Amstelveen; Li
selotte Goddijn begint aan een studie
voor binnenhuisarchitecte en hun zoons
gaan 'gewoon' naar school. Vooral voor
de jongste zal dat wel een verandering
betekenen, „Hij was nog een kleuter
toen we weggingen. Hem heb ik op de
boot zelf moeten leren lezen, met een
doe-het-zelf lespakket van de Wereld-
school in Lelystad. Dat was best pittig",
zegt z'n moeder. Maar ze heeft het goed
gedaan: haar beide zoons zijn twee keer
overgegaan en zijn dus niet achterop ge
raakt. „Ze zijn eerder vóór, nu ze niet
met veertig kinderen tegelijk maar in een
éen-op- éen-situatie les hebben gekre
gen."
Ie moet de zin, de tijd en de mogelijkhe
den maar hebben om ruim twee jaar met
je kinderen over de wereld te zeilen. Ma
chiel en Liselotte Hermans, beiden veer
tig, deden het gewoon. Zit in het familie-
bloed, vermoedelijk. „Mijn broer is met
haar zus getrouwd en zij zijn ook twee
jaar op reis geweest", zegt Machiel. Hoe
dan ook, hij kon weg van zijn werk, zij
zegde op als maatschappelijk werkster
bij de Robert Fleury Stichting in Leid-
schendam „en voor de kinderen konden
we nog een leerplichtontheffing krijgen.
Ze hadden ook precies de goede leeftijd
voor zo'n reis. Als het pubers zijn, moet
je ze niet meer meenemen. Dan vervelen
ze zich rot en voelen ze zich doodonge
lukkig. De voorbeelden daarvan hebben
we onderweg gezien."
Ze verkochten hun huis aan de Plantage
en huurden een woning in de Merenwijk
om hun droom waar te maken, met de
boot die ze eerder al hadden gekocht. Op
Aruba, waar hij destijds werkte. „Die
boot heb ik nadien zelf naar Nederland
gevaren. Zonder wouw en kinderen,
want dat durfde ik toen nog niet aan.
Maar het bleek gemakkelijk te doen", al
dus Hermans, die na die geslaagde try-
out geen enkel bezwaar meer zag voor
het maken van een wereldreis. „Het ide
aal van iedere zeezeiler."
Even hebben ze daarbij nog overwogen
de wereld helemaal te ronden, maar daar
zagen ze uiteindelijk vanaf. „Omdat je
dan te weinig tijd hebt om aan land te
gaan en bepaalde plekken te zien en om
dat we dan terug hadden moeten gaan
via de Rode Zee, waar veel piraterij voor
komt. Daar zijn het laatste half jaar ze
ven boten overvallen." Nu gingen ze via
Portugal, Spanje, de Canarische Eilan
den en de Kaapverdische eilanden naar
de ABC-eilanden en het Caribisch ge
bied, zonder iets naars mee te maken.
„We hebben geen stormen en geen ziek
tes gehad, zelfs geen verkoudheid",
meldt Machiel Hermans, die voor de
tocht speciaal zijn EHBO-diploma haal
de, leerde hechten en een noodzender
en een grote kist medicijnen meenam.
„Maar die hebben we niet één keer hoe
ven te gebruiken." Alleen de boot liep
onderweg averij op. „Bij Bonaire. Daar
voer een dronken matroos met een
speedboat een gat in ons schip. Die
schade werd overigens onmiddellijk ge-
repareêrd op Curasao, want die matroos
werkte op een groot jacht van een bank
directeur uit Venuzuela en die betaalde
de reparatie meteen uit eigen zak. En we
hebben een keer een brandje gehad aan
boord. Op de terugweg, in Het Kanaal.
Maar dat was snel geblust. Alles was
daarna weliswaar uitgevallen, maar zei
lend konden we de haven van Falmouth
in Engeland bereiken en na wat noodre-
paraties konden we weer verder varen.
Voor het overige hebben we alleen maar
leuke dingen meegemaakt. We hebben
de boot twee jaar zelfs niet af hoeven
sluiten en alleen maar aardige mensen
ontmoet."
Daarbij ging het onder meer om andere
oceaanzeilers die ze tegenkwamen. „Le
den van een steeds groter wordende
cruise-gemeenschap, die uit allerlei
soorten mensen bestaat. Jong, oud, rijk
en arm. Ook arm ja. We zijn mensen te
gengekomen die met een heel laag bud
get de wereld rondzeilden. Die werkten
onderweg in een café of op een grote
boot om genoeg geld te verdienen om
het volgende stuk af te leggen." Maar
ook bij de uitstapjes die ze geregeld op
het land maakten, legden ze leuke con
tacten. „Tijdens de trips door verschil
lende landen in Midden-Amerika, kre
gen de kinderen zomaar t-shirts en an
dere dingetjes cadeau", aldus het stel dat
het onbetwiste hoogtepunt van de reis
Liselotte Goddijn,
Machiel Hermans en
hun zoons Martijn
(links) en Bartjan
(rechts) op de Lotje
twee. De boot is
twee jaar lang hun
huis geweest.
FOTO WIM DIJKMAN
beleefde op de Rio Dulce, een zoetwater
rivier in Guatamala. „Daar kom je in een
totaal andere wereld terecht. Tussen de
Maya's, midden in het oerwoud met pa
pegaaien en brulapen."
Nee, gevaarlijk was dat niet. „Niet ge
vaarlijker dan in dichte mist tussen de
tankers doorvaren over het Hollands
Diep, wat we ook hebben meegemaakt."
Terug in Nederland zal het niettemin wel
even wennen zijn. „Ja en nee", is het
antwoord. „Ja, omdat we opzien tegen
de ellendige verkeerssituatie hier. Nee,
omdat we weer van heel veel 'gewone'
dingen kunnen genieten en geen drie
dollar meer hoeven te betalen voor een
rol wc-papier zoals in het Caribisch ge
bied. Het was heerlijk om weg te zijn, en
als je de kans krijgt moet je dat altijd
doen, maar het is ook heerlijk om terug
te zijn'.
PAUL DE TOMBE
Mensen wonen, werken of vieren vakantie aan het
water. In de rubriek Passanten aandacht voor
personen die een bijzondere band hebben met water.
Naam: Willem Labots (47)
Woonplaats: Leiderdorp
Beroep: goudsmid
Gezien: op het jaagpad langs de Rijn
Wil -ie een beetje schoon worden?
„Ja hoor, ik maak m'n vouwwagen altijd schoon
met water uit de Rijn. We zijn net terug van vakantie
in Frankrijk, nu maak ik hem weer winterklaar.
Doet u nog meer met Rijnwater?
„Ik sproei er m'n tuin mee en gebruik het om m'n
auto mee te wassen. Daarvoor heb ik een dompel
pompje. Met een slang leid ik het door m'n huis heen
naar de voorkant, waar de auto staat. Ik heb altijd
het idee dat m 'n auto beter schoon blijft met Rijnwa
ter dan met leidingwater.
Woont u al lang langs de Rijn?
„Sinds 1982. Een huisje langs de Rijn was al heel
lang een droom van ons, vooral van m'n vrouw."
Dat is vast niet tegengevallen.
„Nee, zeker niet. Kijk maar, iedere dag gaat het zo.
Al die boten die voorbij varen: het is net een levend
schilderij. Wij hebben familie in Putten en die waren
hier tijdens onze vakantie. Ze keken hun ogen uit.
Als zij de gordijnen open doen is het altijd hetzelfde.
Hier is alles anders: als het regent, stormt of als het
eerste ijslaagje er ligt.
Zou u zelf een bootje willen hebben?
„Ik moet er niet aan denken om in zo'n ding te va
ren. Veel te passief. Ik zie ze 's ochtends met de
schoonmoeder en de bouvier spierwit de stad uitko
men en 's avonds komen ze knalrood terug. Ze zitten
ook met veel te veel mensen op dat voordek... nee,
dank je. Wat ook een nadeel is: als je een boot hebt,
dan móet je ieder lekker weekend varen. Want je
kunt hem niet stil laten liggen.
U houdt het bij kijken.
Vooral naar die indrukwekkend grote schepen. Die
tankers met zand, dat vind ik mooi.
TEKST* J ANNEKE DE JONGE
FOTO* WIM DUKMAN
Ach, wat lief.
Een molennestje.
Kijk, lantje, ze wachten op mama.
Die komt straks terug met wat eten.
Kijk ze zitten dan...
Nee, hier blijven,
niet te dichtbij komen.
Dat vindt papa een beetje eng.
Straks komt hun moeder, en
dan moeten we een beetje uit
de buurt zijn.
Kom, we gaan. Mama wacht.
Met het eten.
foto: WIM DIJKMAN tekst: ANTON DIEDRICH
Het Leidsch Dagblad geeft elke dag vijf afdrukken van 'lny
de publicatiedatum - richten aan: Leidsch Dagblad, afdeln
WKÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊ
