'Ik kan nooit ophouden
Jeroen Pauw te zijn'
ZATERDAG 29 JULI 2000
Krullenjongen groeit groot
Juist nil cle krullenjongen volwassen is,
verruilt hij RTL Nieuws voor
jongerenomroep BNN. Jeroen Pauiv
over ouder worden, meisjes en televisie.
Het is niet om koket te doen,
maar ik vind mijzelf een jongen.
Ik voel me niet wezenlijk anders
dan toen ik achttien was. Je hebt
mannen die altijd evenwichtig
zijn, nooit keten, 's ochtends bij vertrek naar
het werk hun vrouw een kus geven en op
vrijdag met een bos bloemen thuis komen."
Lange slungel die vrouwelijk beweegt. Hij is
net aan komen scheuren in een Amerikaanse
auto. 'een white trash bak uit Texas. Het par
keerterrein hier is al grijs genoeg'. Sigaret er
bij, benen op tafel. „Toen ik vijfentwintig
was ging ik veel naar de disco en gebruikte ik
drugs. Niet alleen softdrugs. Ook coke, XTC,
alles, behalve dan de spullen waar naalden
aan te pas komen. Ik vond het leuk om alles
te proberen. Als ik nu naar die wereld kijk,
vind ik het dén beetje zielig, ordinair ook.
Dat gaat vanzelf. Ie verandert. Ik woon nu
buiten de stad. Ik heb vroeger nooit kunnen
bedenken dat ik Amsterdam zou verlaten. Ik
ging vier keer per week uit. Nu ga ik één keer
in de vier weken uit. Eten met Manuela. Vol
gende maand ben ik veertig. Soms vind ik
dat erg. Ik realiseer me dat ik over de helft
van het leven ben. Dat ik terechtkom in een
deel waarin je gezondheid je vaker dwarszit.
Ik merk dat m'n lichaam niet meer vanzelf
gaat. Drie jaar geleden heb ik bij een sprong
van een boot alle middenvoetsbeentjes ge
broken. Sindsdien sta ik elke ochtend op met
pijn, hink ik het eerste half uur en kan ik niet
meer rennen. Een rinkelende telefoon of ver
trekkende tram haal ik niet meer. Ik moet
nog een paar operaties ondergaan maar ik
zie er tegenop omdat ze niets oplossen. Het
wordt alleen maar slechter. Mijn lichaam
werkt niet meer als vanzelfsprekend. Het is
natuurlijk helemaal niet ernstig, maar ik rea
liseer me wel wat oude mensen hebben. De
geest wil wel, maar het lichaam gaat niet
meer mee."
Berusting
Hij is ouder en milder. „Vijf jaar geleden nog
kon ik heel bot zijn. Dan wond ik me vrese
lijk op over al die mensen die hun werk niet
goed deden. Onbenullen die geen drijfveer
hebben of het talent missen. Nu interesseert
het me niet meer, ik heb me er bij neerge-
legd."
De krullenjongen is geen angry young man
meer. Opstandigheid heeft plaatsgemaakt
voor groei. „Ik ben beter geworden. Meer
volwassen. Ik heb een breder spectrum, ik
denk beter na, voel meer mee met mensen."
De nieuwslezer Jeroen Pauw heeft zich in het
programma 'Kwestie van Kiezen' ontpopt als
een scherpe, soms vileine interviewer. Hij
kiest zelf de gasten, verdiept zich in hen. be
denkt vragen en dilemma's. „Ik geloof niet in
productieteams die alles voor je voorkoken.
Als je kritisch wil zijn, moet je het zelf doen.
Een interview werkt alleen als je het uit eigen
verbazing, verwondering of kritiek doet." Te
levisiecritici hebben hem bijkans de hemel
ingeschreven. „Ach ja, nou, eh." Hij kijkt
naar de grond, draait op z'n stoel en gaat in
de koelkast op zoek naar frisdrank. „Ik vind
het niet leuk om kritiek te horen, maar met
complimenten weet ik helemaal geen raad.
Wat ik doe is wel iets, maar laten we niet
overdrijven. Het kan in alles nog beter. In
structuur, toon, bodylanguage, alles. Ik hoop
ook dat het beter zal gaan. Ik wil niet zozeer
de beste interviewer van Nederland zijn. Ik
ben niet zo competitief en ambitieus. Ik wil
vooral mezelf verbeteren."
Hij kijkt elk interview terug. „Na afloop
van het programma ben ik meestal geïrri
teerd. Ik heb altijd het idee dat ik het hele
maal heb verknald. Maar als ik het dan terug
zie. valt het meestal mee." Zijn toetssteen is
zijn vriendin. „Ik kijk hoe mijn vrouw rea
geert als ze het programma bekijkt. Ze is al
tijd eerlijk."
Vrijheid
„Ik noem Manuela mijn vrouw omdat ik dat
leuk vind. Ik hoef toch niet getrouwd te zijn
om haar mijn vrouw te noemen? Ik kan geen
volledige trouw beloven. Die belofte kan ik
zeker niet waarmaken. Ik ben er niet blij
mee. Het romantische idioom is heel aan
trekkelijk: één vrouw ontmoeten en de rest
van je leven gelukkig zijn. Maar het past mij
niet. Ik vind het fijn om vrij te zijn in m'n
hoofd. Zo ben ik onze relatie ook ingestapt:
dit is wat je krijgt. Aan jou de keuze of je met
zo'n man je leven wil delen. Het valt heel erg
mee hoor. Ik ben niet monogaam, maar ik
verslijt niet zoveel vrouwen. Van one-night-
stands hou ik al helemaal niet. Denk je 's
avonds in het café de prinses op het witte
paard te ontmoeten, word je 's ochtends
wakker naast het paard.
Alles wat er tussen mij en mijn vrouw en
de liefde gebeurt, bepraten we. Ik bedrieg
mijn vrouw niet en zij mij ook niet. Vreemd
gaan is dus niet aan de orde, dat is toch een
rijkdom?" Eerdere relaties zijn nooit stukge
lopen op zijn verhoudingen met andere
vrouwen. „Het ging fout omdat de vrouwen
vonden dat ik er niet helemaal voor ging.
Wat zij als afstand ervoeren, voelde ik als
vrijheid. Het zal wel bindingsangst zijn en
die zal wel weer te maken hebben met verla
tingsangst. Waar die vandaan komt? Van m'n
ouders? Soms stoot je je hoofd tegen een
plank en kijk je welke plank het was. O, het is
die plank, weet je dan. Maar je schiet er niets
mee op.
Soms ben ik een heel erge hedonist, soms
een enorme tobber. Ga maar eens één keer
met Transavia vliegen, dan word je vanzelf
een mensenhater. Maar als ik er dan een
maal ben, dan is het goed. Geluk is voor mij
niet iets waar ik mee wakker word. Niet iets
permanents. Soms is het er ineens. Het kan
mijn vrouw zijn die ik zie lopen, de motor
van een bootje dat start. Ik probeer het zo
min mogelijk te zoeken, dan gaat het het
beste. Hoe meer mijn vrouw mij loslaat, hoe
gemakkelijker het gaat, hoe gemakkelijker ik
bij haar blijf."
Hij kan goed alleen wonen, (Tot voor vijf
jaar had ik nog nooit samengewoond') maar
niet alleen leven. „Als een relatie over is,
vlucht ik in drank, drugs en meisjes. Ik ben
nooit lang alleen. Ik wil gewoon graag een
meisje hebben. Niet als een verwende man
die op z'n rug ligt en wacht op het eten. Ook
niet vanwege de seks. Ik heb het gewoon no
dig. Ik ben gek op meisjes." Met meisjes be
doelt Pauw vrouwen die hem aan meisjes
doen denken. „Mijn vrouw is een meisje.
Hoe ze zich opmaakt. Kleurtjes opdoet.
Kleuters doen dat. Het is raar dat ouders kin
deren verbieden zichzelf op te maken. Komt
vast voort uit seksuele frustratie van ouders.
Het is eigenlijk veel vreemder dat een vol
wassen vrouw kleurtjes opdoet. Dat frutse
len, de onzekerheden, het open in de wereld
staan, dat zijn meisjes."
Pauw is de enige nieuwslezer met de sta
tus van een ster. Mensen vinden het leuk om
in het gepolijste Hilversum iemand te zien
die lak heeft aan conventies. En Pauw heeft
er geen moeite mee zijn rebellie te etaleren.
„Er is een stroming die zegt dat een nieuws
lezer enkel een doorgeefluik is. Alles wat je
van hem weet, kan tussen jou en het nieuws
staan. Dan zou ik de afgelopen elf jaar dat ik
nieuwslezer was, geen interviews hebben
moeten geven. Maar ik ben ook een mens.
En ijdel. Natuurlijk is het leuk dat iemand in
mij geïnteresseerd is. Maar van de vijftien
verzoeken per maand, doe ik er hooguit één.
En dan ben ik ook eerlijk. Dat vraag ik mijn
gasten in een 'Kwestie van Kiezen' ook. Mis
schien is mijn openhartigheid ook wel een
vorm van exhibitionisme. Maar ik geloof niet
dat wat kijkers van mij weten, afleidt van het
nieuws. Zelf denk ik nooit aan Clinton als
een seksmaniak. Als ik beelden van Camp
David zie dan vraag ik me af of het vredes
overleg gaat lukken. Dan denk ik niet aan si
garen of Monica Lewinsky."
Waardering
Loretta Schrijver vindt hij de beste nieuwsle
zer. „Strak, ze weet precies wat ze vertelt.
Henny Stoel is ook een hele goeie. Philip
Freriks hakkelt, maar hij is aardig. En het
gros van Nederland kijkt toch gewoon of ie
mand aardig is, of het klikt." Paul Witteman
vindt hij een goede interviewer. 'Barend en
Van Dorp' een heel leuk programma. „Daar
gebeurt echt wat. Ik let dan ook niet meer op
of de vraagstelling exact is. Het is net als met
koken. Als het heel erg goed smaakt, let je
niet meer op de ingrediënten, je geniet." Het
NOS Journaal waardeert hij met een zeven.
RTL Nieuws krijgt een half puntje meer.
„Omdat de redactie met minder middelen
en minder geschiedenis op z'n minst een ge
lijkwaardig programma maakt. Maar het kan
veel beter. We brengen veel te veel geneuzel
en volgen veel te veel de kranten."
Op zaterdag 26 augustus presenteren
Pauw en Schrijver hun laatste nieuwsuitzen
ding. Schrijver blijft bij RTL met natuurdocu-
mentaires. Pauw gaat naar de jongerenom
roep BNN. „Niet omdat ik het nieuwslezen
zat ben. Ik sluit niet uit dat ik over tien jaar
terugkom om het nieuws te presenteren of
leiding te geven aan een nieuwsrubriek Ik
stop nu om ruimte te geven aan andere din
Jeroen Pauw: „Bekend zijn, is veel minder aantrekkelijk dan je zou denken."
FOTO OPD ROLAND DE BRUIN
gen. Een wekelijkse talkshow van een half
uur, documentaires en volgend jaar ook een
late-night-show. Bij RTL kreeg ik die ruimte
niet. Bij BNN kan ik experimenteren. Daar
hoef ik niet bevreesd te zijn iemand anders
voor de voeten te lopen, iemand die al zo
lang wacht en aan de beurt is of zoiets." Hij
heeft nog niets met BNN. „Ik ken BNN niet.
Ik keek ook nooit. Wat ik ervan heb gezien
zijn programma's die duidelijk niet voor mij
zijn bedoeld. Het maakt me niet uit. Ik zit
straks met BNN op Nederland 3, een keurige
journalistieke omgeving waar veel mensen
op afstemmen."
Mensen zullen nog wel Manuela' zingen
als ze Pauw op straat of in het café tegenko
men. Maar niemand meer die zal vragen
waar Loretta is of wat voor weer het morgen
wordt. Dezelfde 'onbenullen' zullen hem
met andere lolligheden lastig vallen. „Be
roemd, of beter: bekend zijn, is veel minder
aantrekkelijk dan je zou denken. Je bent
nooit anoniem. Zeker in Amsterdam vond ik
het vervelend om 's ochtends naar de bakker
te gaan. Als ik met iemand heb afgesproken
in een café en ik ben de eerste dan heb ik al
tijd een boek of een krant bij me om mezelf
een houding te geven. Ik kan nooit ophou
den Jeroen Pauw te zijn. Ook als ik over vijf
of tien jaar niet meer op televisie ben. Nee.
dan zou ik liever een bekend schrijver zijn.
Alleen al omdat je dan werkelijk
overal je werk kunt doen. Op een
schip in de Middellandse Zee of
een jaar in een huis in New
York."
MONIQUE DE KNEGT
