Reizigers zonder bestemming Gesprek van de Dag Een doorzichtig Europa Big Brother II krijgt 'een scherper lijntje' W VRIJDAG 28 JULI 2000 Commentaar De Europese Unie wil dat het publiek niet langer toe gang krijgt tot belangrijke documenten over het geza menlijke veiligheids- en defensiebeleid. De Europese superminister Solana bepaalt wat 'belangrijk' is of niet. Dat betekent dat Nederlandse stukken voortaan vanuit Brussel het etiket 'geheim' opgeplakt kunnen krijgen. Stukken die tot nu toe volgens de normen van de eigen Wet openbaarheid van bestuur (WOB) wel mogen wor den vrijgegeven, komen dus achter slot en grendel. Nu blinkt Brussel al niet uit in doorzichtigheid. Het de mocratisch niveau van de besluitvorming in de hoofd stad van Europa is uitermate treurig te noemen. Het Europees parlement speelt een rolletje langs de zijlijn. De discussie inzake de nieuwe regels voor openbaar heid is zelfs geheel buiten het parlement omgegaan. De kwestie is op ambassadeursniveau afgedaan. Een dikke meerderheid van de lidstaten heeft geen moeite met de nieuwe regels. De Nederlandse regering heeft zich samen met de Fin nen en Zweden terecht hevig verzet tegen de nieuwe regelgeving. Terwijl de Brusselse papiermolen op volle toeren brochures uitspuugt over de zegeningen van een verenigd Europa, wordt de helderheid van de be sluitvorming steeds meer geweld aangedaan. Natuur lijk zullen er gefundeerde argumenten bestaan om be paalde documenten inzake veiligheid en defensie ge heim te houden. Maar er bestaat straks geen enkele de mocratische controle op de bureaucraten die de stuk ken tot 'geheim' bestempelen. De WOB is in Nederland inmiddels een groot goed ge worden. Die dreigt nu te worden uitgehold. Talloze malen is bewezen dat geheimhouding de democrati sche rechtsstaat geen enkele dienst bewijst. Geheim houding stimuleert louter het wantrouwen van de bur ger. Wat heeft Europa te verbergen van zijn burgers en wie is dan die 'vijand' die onze veiligheid wil ondermij nen? Nederland dient zich daarom niet neer te leggen bij de nieuwe regelgeving. Een land dat zijn burgers serieus neemt, mag democratisch verworven rechten van zijn inwoners niet opofferen aan het politieke ideaal van Europese eenheid. De burger heeft getuige de opkomst voor de Europese verkiezingen niet zoveel op met Brussel. De maatregel van Solana en de zijnen isoleert de bureaucraten in Brussel nog verder. Wandelende tak op gezicht Een tweede groep doodgewone Nederlan ders zal zich vanaf 14 september vrijwillig honderd dagen laten isoleren, in de hoop in navolging van 'Big Bart' een kwart mil joen gulden binnen te slepen. Kortom; Big Brother is terug. De tweede lichting bewo ners van Het Huis is nog onbekend, maar het nieuwe presentatieduo kon gisteren tij dens de presentatie van de winterprogram- mering van Veronica wel worden voorge steld. Omroepster Esther Duller en ex-RTL Live presentator Beau van Erven Dorens vervangen Daphne Deckers en Rolf Wou ters. Van Erven Dorens is nog met vakantie, maar Duller, „loopt inmiddels de deur plat bij de redactie om zoveel mogelijk kennis te vergaren." De 'Big Brother Bijbel' van de hand van hoofdredactrice Hummie van der Tonnekreek heeft zij inmiddels uit. De in houd? „Die is alleen bestemd voor de pro grammamakers. Voor de makers zal het trouwens geen ge makkelijke klus worden om de kijkcijfers (met bijbehorende mediahype) van vorig jaar te evenaren, laat staan te overtreffen. Het succesvolste internationale tv-product van de afgelopen jaren zal in het tweede bedrijf dan ook wat wijzigingen ondergaan. Zo zullen er nóg meer camera's in het huis in Almere gemonteerd worden ('nu komt écht iedere vierkante centimeter in beeld') en moeten de bewoners - tien in plaats van negen - dit keer volledig 'back to basics'. „Nee, ze hoeven ook dit keer geen kippen te slachten," zegt Hummie van der Tonne kreek. „Big Brother is meer dan het botte slachten van een kip, het is een levensstijl." Volgens de hoofdredactrice stellen niet al leen de kijkers, maar juist de bewoners prijs op meer ontberingen in isolement. „Juist door dat back to basics-concept worden kandidaten aangetrokken. Het verblijf in het huis wordt een stuk zwaarder." Bovendien zoeken de makers naar meer sterke persoonlijkheden. „Vorig jaar kwam het wel voor dat een bewoner in het huis niet uit de verf kwam, maar later in de stu dio ineens van het scherm afspatte", aldus Van der Tonnekreek. „Daarom letten we nu extra op of een persoon zijn persoonlijk heid voor het voetlicht kan brengen. Dat we op meer conflicten in het huis uit zouden zijn, vind ik te gemakkelijk. Maar vorig jaar was Big Brother iets te pastel. We hopen daar nu met een etsnaald een scherper lijn tje in te brengen." Van der Tonnekreek erkent dat de onbe vangenheid van kijkers en bewoners, die grotendeels de aantrekkingskracht van de eerste reeks verklaarde, niet is te regisseren. „Desondanks is Big Brother nog altijd een gigantisch concept, en dat zal het de ko mende tien jaar blijven. Hoe denk je dat wij ons voelen als we die global village van Big Brother-huizen aanschouwen? Overal ter wereld staat nu een gele bank! Daar schie ten de tranen me van in de ogen." Nieuw bij Big Brother II is ook dat de kijker geen hoogtepunt meer hoeft te missen. Naast de dagelijkse uitzendingen, zal de re guliere avondprogrammering zo nodig worden onderbroken voor Big Brother 'up dates'. „De kijker hoeft zo echt geen mi nuut meer te missen," aldus een woord voerster van Veronica. BERRIT DE LANGE De nieuwe presentatoren van Big Brother Ester Duller en Beau van Erven Dorens, foto Alexander marks/kastermans fotografie Twee liter bloe kwijt na piereii)1 Het is trendy maar gevaa lijk. Een 18-jarig Brits meisje verloor twee liter bloed nadat zij haar tonj liet piercen. Bij het door boren van de tong werd een bloedvat geraakt. Gemma Danielson werd paniek naar een ziekenh gebracht, waar zij een bloedtransfusie kreeg. D ring door haar tong were niet weggehaald, omdat artsen bang waren dat di tiener dan nog meer blo< 'r zou verliezen. In de kran The Daily Telegraph zeg Danielson dat zij dacht c zij doodging. „Ik verloor steeds mijn bewustzijn.' De vrouw die de piercinj uitvoerde, is zich wild ge schrokken. „Dit is de ste tongpiercing die ik hL, Luchthaven Schiphol kent tweehonderd onzichtbare daklozen Hij ziet er uit als de wereldburger die na een lange vlucht even uitpuft op de bank voor Schiphol Plaza. Wat lichte handbagage naast hem. Zal wel een zakenman zijn, denkt de passant. Niet dus. Pieter (51), dakloos en in de wao, 'woont' op de luchthaven. Al vier jaar. Met nog tweehonderd lotgenoten gaat hij dagelijks anoniem op in de onafzienbare reizigersmassa. Hoewel, anoniem? „Van dat ontmoedigingsbeleid dat hier wordt gevoerd, word je helemaal paranoïde." De 9-jarige David Weteling uit Grootebroek laat een wan delende tak over zijn gezicht lopen. De wandelende tak is samen met vele andere insecten te zien tijdens de Prikke- beendagen in Artis. Tot en met zondag kunnen liefhebbers zich in de Amsterdamse dierentuin vergapen aan de meest uiteenlopende insectensoorten. foto anp Een misdaad Vrijdag 28 juli 1750 overleed Johan Sebasti an Bacli. Ofschoon sindsdien de kalender is veranderd, en je dus niet kunt zeggen dat 't vandaag precies 250jaar geleden is dat hij overleed, bereikte 't Bach-jaar deze week zijn hoogtepunt. Een hele week Bach op Ra dio Vier! Dreigt hier geen over-exposure? Ik ben blij dat het na deze week zo'n beetje af gelopen is. Nu hebben wij, die f echt van Bach houden, hem ho- pelijk weer voor onszelf alleen. Maar, zult u de beschuldigende vinger heffen, u hebt zelfs een Bach-boek geschreven waar van inmiddels de tweede druk bij het Kruidvat ver krijgbaar is. Dat klopt, en 't is verbazingwekkend hoeveel brieven ik ontvang op dat boek. In vrijwel al die brieven wordt mij hetzelfde verwijl ge maakt. Zo schreef Hendrien Schutter: Achterin uw boek trof ik een opsomming van biografen aan. Ik mis daarin echter een verwij zing naar het enige boek dat - mijns inziens - antwoord geeft op alle vragen over het dagelijks leven met en de werken van Joh. Seb. en selijk „Maritale deprivatie," zegt Pie ter, terwijl waterige ogen de im pact van zijn woorden inschat ten. „Ik ben jarenlang door mijn ouders verwaarloosd en mishandeld. Daaraan heb ik deze aandoening overgehou den. En als gevolg daarvan ben ik in de wao geraakt. Vier jaar lang heb ik gewoond in een rij tjeswoning in Swifterbant. Een alleenstaande man tussen voortdurend barende vrouwen. Dat was stierlijk saai. Hier op Schiphol heb Uc me nog geen seconde verveeld. De luchtha ven is een dynamische wereld die 24 uur per dag doordraait. Dit is mijn huis en mijn dagver blijf. Zie mijn aanwezigheid hier maar als een therapie. Het is ontzettend goed voor mijn contacten. Laatst heb ik een leuke groep Portugese studen ten uit Cambridge gesproken." Pieter mag zich dan helemaal thuis voelen op Schiphol, de luchthavenautoriteiten zien voor zichzelf geen opvangtaak en zouden hem het liefst weg kijken. In hun beleving veroor zaken de reizigers zonder be stemming steeds meer overlast. De klachten van passagiers, be zoekers en werknemers stro men volgens de directie van Schiphol binnen. Daarom wordt sinds enige maanden een ontmoedigingsbeleid tegen de daklozen gevoerd, 's Nachts worden slapers gewekt door een speciaal geformeerd mobiel team van de Luchthaven Secu rity en de Koninklijke Mare chaussee. Links en rechts delen ze bonnen uit. De boete: tachtig gulden. Volgende maand wor den de sancties nog verder aan gescherpt. Dan kan daklozen de toegang tot de luchthaven wor den ontzegd. Adjudant der Koninklijke Mare chaussee, Niek Hartog, is niet erg enthousiast over het nieuwe beleid. „Over het algemeen ver oorzaken die gasten geen over last," vertelt hij op de Police- Dagelijks gaan tweehonderd daklozen anoniem op in de reizigersmassa van de luchthaven. foto anp post op Schiphol Plaza. „Maar ja, de meesten hebben geen in komsten en ze moeten toch eten en drinken. Dus hangen ze wel eens rond bij de Burger King om wat etensresten te pakken of plegen ze af en toe een winkeldiefstalletje. Het gaat vrijwel altijd om kleine bedra gen; vijf of zes gulden. Slechts een heel kleine groep veroor zaakt problemen." Als een toerismepromotor zet Hartog de geneugten van de luchthaven op een rijtje. „Voor daklozen is het hier een ideale situatie. Het is droog, warm, in de prullenbakken zit veel eten en er is alle gelegenheid om te slapen. Dat valt niet op tussen de reizigers. Verder zijn er toi letten en douches. Hoewel ik niet de indruk heb dat daklozen daar veel gebruik van maken, want ze stinken vaak als bok kingen. Als we ze hier binnen hebben gehad, moeten we eerst met wc-spray rond." De marechaussee heeft een boekwerkje over tweehonderd vaste 'bezoekers'. Hartog: „Over het algemeen kunnen we wel goed zaken met ze doen op basis van wederzijds respect. Het gebeurt zelfs wel eens dat ze gestolen paspoorten en cre ditcards in de prullenbakken vinden en hier brengen in ruil voor een kop koffie." Daklozen die overdag op de luchthaven verblijven, wordt door het mobiele team nauwe lijks een strobreed in de weg gelegd. Hartog: ,,'s Nachts hou den we wel rondes. Slapers worden gewekt, die vragen we naar hun ticket. In sommige ge vallen schrijven we een bon uit. Die betalen ze nooit. Uiteinde lijk komt er dan een rechterlijk vonnis waar ze zich natuurlijk ook niks van aantrekken. Inte gendeel, ze vinden het prima om een paar dagen te zitten. En daarna komen ze weer terug. Ik begrijp wel dat de luchthaven van de overlast af wil, maar fei telijk is dit natuurlijk dweilen met de kraan open. Vraag mij niet waar de daldozen wel heen moeten, want dat weet ik ook niet." Hartog kent de meeste daklo zen persoonlijk. Van sommigen weet hij ook het verhaal. „Zoals die man van 55 jaar. Prima in het pak. Hij heeft me zijn dra matische geschiedenis verteld. Hij had een goed leven en een eigen zaak. Maar zijn vrouw heeft hem helemaal kaal ge plukt. Ik ben wel zo sociaal voe lend dat zo'n verhaal me aan grijpt. 's Nachts maak ik hem wel wakker, maar een bon schrijf ik niet." Tijdens een korte surveillance rond de bekende hangplekken op de luchthaven blijkt dat de meeste daklozen 'buitenshuis' fs verkeren. Achter de kluisje; b Hal West, door het mobielf jr team aangeduid als Campijic West, zit alleen de Angoles^n vluchteling Pierre wat misn dig om zich heen te kijken. „Vanochtend werd hij voor de diefstal van een kota Delifrance. Vanmiddag zalte hem wel weer terug zien, w hij moet toch eten. Hij is vl teling zonder status, maar Vreemdelingendienst kan met hem aan. We leveren uit aan Angola." Dakloze Pieter wil best verslaggever praten. „Ma: met jou erbij," zegt hij richt Hartog. „Van dat ontmoet' gingsbeleid word je heiemap paranoïde", vertelt hij laten „Elke twee uren gewekt worn is verschrikkelijk. Luister nbt mij: Een goed uitgerust mefii^ een betere medeburger. Diiil waarom laten ze ons niet woon slapen." |dt Met een zaklamp speurt Pijn; talloze vuilnisbakken op dag luchthaven af. „Ik verdien jg( geld bij door de verkoop vaL weggegooide zakjes wiet. Hoofdschuddend: „Wat je maal niet vindt in die bakkj gouden kettinkjes, geld, si[ ten. Het is echt een weggoi maatschappij geworden. vond ik nog een paspoort dn explosieven. Die heb aan d marechaussee overhandig) Pieter neemt een flinke slo het bierblik, voordat hij to< ij komt aan het slot van zijn geloofwaardig klinkende vt haal, dat Niek Hartog even binnen een minuut bevest „Hoe hij eraan kwam weet niet, maar hij kwam inderc bi met een hele zak kruit en ehi gevonden paspoort aan. Pi jongen hoor, ook al kan hij >u schrikkelijk tekeer gaan als hi te veel heeft gedronken." JACOB VAN DER MEULEN Bach, en wel de biografie geschreven door zijn tweede echtgenote: Anna Magdalena. Ik vroeg mij in sterke verwondering af of u be kend bent met deze biografie.En Eva Beek man schreef: Wat mij opviel is dat u in uw boek nergens praat over het werkje dat An na Magdalena heeft geschreven over haar man. "Zo zou ik nog tientallen vergelijkbare citaten uit brieven kunnen geven. Wat mij zo enorm verbaast is dat zelfs nu, anno 2000, velen blijkbaar nog steeds niet weten dat 't boekje dat onder de titel De kleine kroniek van Anna Magdalena Bach is verschenen, helemaal niet door de tiueede vrouw van Bach werd geschreven. Al in zijn Bach-boek van een halve eeuw ge leden schreef Hans Brandts Buys: ,Als mys tificatie nummer één moet de Kleine Kro niek van Anna Magdalena Bach worden ge signaleerd. Van dit boek zijn miljoenen exemplaren in een stuk oftivintig talen ver kocht. Het boek is uitgegeven zonder au teursnaam: men deed het voorkomen alsof Anna Magdalena, Bachs tiveede vrouw, werkelijk een dagboek had geschreven en men dit ontdekt en nu gepubliceerd had. Door deze misleiding is het gif nog werkza mer, want maar een klein deel van de lezers kan de mystificatie herkennen. De schrijf ster, Esther Meynell, heeft met deze publica tie een misdaad begaan die niet is te verge ven. Martin van Amerongen schreef in zijn gees tige boek over de Matthaiis-passion, Zijn bliksem, zijn donder: „De kleine kroniek van Anna Magdalena Bach behoort tot de literaire apocrief en, in 1930 zo handig in el kaar geflanst dat zelfs een gereputeerde, niet onintelligente kunstenares als Jo Vincent ge loofde dat het allemaal waar was. Gelet op het feit dat zelfs Jo Vincent erin trapte, is het dus niet zo venvonderlijk dat er ook nu nog lezers zijn die zich fors om de tuin laten leiden. Maar ik dacht dat ieder een inmiddels wel wist dat Die kleine kro niek puur bedrog is. Daarom heb ik er in mijn Bach-boek niets over gezegd. Had ik dat maar wel gedaan, dat zou mij al die verontivaardigde brieven bespaard hebben. Enfin, langs deze weg kan ik alsnog waar schuwen voor dit lamlendige, sentimentele, drakerige snert-boekje van Esther Meynell. Heeft u het toevallig in de kast staan, haal het eruit en smijt het ogenblikkelijk weg. Van de tweede vrouw van Bach is zelfs geen portret bewaard gebleven. Het enige dat we van haar weten is dat ze dertien kinderen kreeg en van anjers en zangvogels hield. Ge schreven heeft zij nooit. Filmacteur BRAD PITT en JENNIFER ANISTON (Rachel in de komedieserie Friends) trouwen toch, dit weekeinde o| libu. De geruchten gingen al enkele wei maar werden steeds weersproken door paar. Gisteren gaven ze het dan toch toi woordvoerster van Pitt vroeg de pers de cy van 'Hollywoods hottest couple' te re teren. Volgens bronnen dichtbij Anistor en Pitt (36) zijn voor de trouwerij tweeh derd familieleden en vrienden uitgenod h' Pitt was eerder verloofd met Oscar-winr Gwyneth Paltrow. j.-t Wie snakt naar een ruim drie meter h( standbeeld van LENIN, dient onverwijl<uri www.sothebys.com te surfen. Sotheby's via internet een bronzen beeld van de c munistische leider. Het weegt anderhal ton en toont Lenin in zijn jonge jaren in driedelig pak. Sotheby's denkt hooguit ton te vangen voor het beeld, dat afkoml] van een pleintje in Sokolov in het voorn Tsjechoslowakije. Het door ene Relich vaardigde standbeeld wordt aangebode door de Amerikaan MICHAEL GENGER het kort na de onwenteling in een park l vond, verscholen onder stapels d bladeren. Hij mocht het van de plaatst) autoriteiten hebben. Die waren allang t dat ze er vanaf waren, aldus Genger. Bi kan tot 31 juli De liefdadigsheidstichting van Microsoft-oprichter BILL GATES en zijn vrouw MELIN- DA heeft een recordbedrag van 94 miljoen gulden ge schonken voor de hulpverle ning aan daklozen in en rond de stad Seattle. Nooit eerder werd in de VS zoveel geld voor dit doel gegeven. Met een vermogen van een slordi ge 49 miljard gulden geldt de Bill and Melinda Gates Foundation als de rijkste ter wereld. De schenking is onder meer bedoeld voorde bouw van 1500 tijdelijke woningen voor dakloze vrouwen en hun kinderen. Bill Gates komt uit Seattle. De Britse politie heeft gitarist RONNIE WOOD van de Rolling Stones ondervraagd over een 'lijk' in zijn auto. Het bleek te gaan om een kartonnen bord in de vorm van acteur en oud-voetballer Vin- nie Jones, aldus het Britse boulevardblad The Sun. Politie en ambulances omsingelden de Ben- tley van Wood in het zuidwesten van Londen na dat een vrouw het bord, dat dient ter promotie van de film Gone in 60 seconds, aanzag voor een lijk. ,,Ze dacht aan een moord, maar het bord is zo dun dat dat hij dan overreden moest zijn door een stoomwals", vertelde de vrouw van Wood.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 2