r
Koffers zijn niet meer zoek, maar vertraagc
Geen Nieuwe Omroep
Gesprek van de Dag
Miljoen rozenblaadjes voor de Queen Mum
Uitvinder van motorwiel
M
WOENSDAG 19 JULI 2000
'M^innmontaai-
Aan de marketingcampagne heeft het niet gelegen. Met
het adressenbestand van Endemol, substantiële spon
sorbijdragen van de Postcode Loterij en KPN én de
steun van tachtigduizend aspirant-leden hoopte De
Nieuwe Omroep (DNO) een vast plekje te kunnen rea
liseren in het publieke omroepbestel. Tevergeefs, zo
weten we inmiddels. Nadat eerder de NOS, de Raad
voor Cultuur en het Commissariaat voor de Media een
negatief advies uitbrachten, heeft nu ook staatssecreta
ris mediazaken Van der Ploeg de aanvraag van DNO in
de prullenmand gegooid. Initiatiefnemers Walter Etty
en Aad van den Heuvel kunnen weer opnieuw begin
nen.
Voor het besluit van Van der Ploeg is veel te zeggen. Hij
heeft zich, net als de eerdere adviseurs, niet laten lei
den door de omvang en draagkracht van de DNO-ach-
terban, maar door de televisieprogramma's die de om
roep op stapel had staan. DNO wilde zich onderschei
den met programma's voor de betrokken medemens.
Een wereldjournaal met elke dag een half uur verslag
geving over natuur, milieu, dieren en historische
schoonheid. Praatprogramma's met een hoger ethisch
gehalte dan Oprah Winfrey of jerry Springer. Een
ethisch reveil, kortom, in het Gooi.
Het leek een kansrijk initiatief. De presentatie van DNO
viel samen met het dreigende vertrek van de Vara uit
het publieke bestel. De uitloop van aansprekende tv-
persoonlijkheden zou het publieke bestel via DNO zo
wellicht kunnen keren.
Maar de Vara bleef binnenboord, waarmee de econo
mische noodzaak om DNO een kans te gunnen alsnog
geheel verdampte. En een inhoudelijke noodzaak was
er eigenlijk nooit geweest. De programma's die DNO in
gedachten had, worden ook al door collega-omroepen
uitgezonden. Hooguit maken de snel verzamelde tach
tigduizend handtekeningen duidelijk dat op het terrein
van betrokken tv-verslaggeving (hoe vaag die term ook
is) een extra impuls in Hilversum geen kwaad kan.
Maar dat rechtvaardigt nog geen nieuwe omroep.
Antonov-vliegtuig in trek
De veiling van een gigantisch Russisch Antonov-vlieg
tuig op het vliegveld van Maastricht heeft tot een ware
stormloop geleid. Bij veilinghuis De Meerman in Veg-
hel hebben zich al ruim honderd potentiële kopers ge
meld voor het toestel dat al drie jaar aan de ketting ligt.
Op het reuzenvrachtvliegtuig werd in 1997 beslag ge
legd door een bedrijf uit Hoofddorp, dat nog geld krijgt
van de eigenaar. Een woordvoerder van het veilinghuis
denkt dat er tussen de honderd belangstellenden
hooguit tien mensen zitten die in staat zijn de Antonov
124 daadwerkelijk te kopen. Dinsdag wordt de kijkdag
gehouden voor potentiële kopers van het toestel dat
tientallen miljoenen guldens waard is.
De Antonov 124, die tot de grootste vliegtuigen ter we
reld behoort, geldt al jaren als een attractie op Maas-
tricht-Aachen Airport. Het toestel domineert de aan
blik van het vliegveld. Het is de bedoeling dat de Anto
nov zo snel mogelijk weer de lucht in gaat. KLM-Exel
wil op de huidige parkeerplaats van het gevaarte na
melijk een nieuw kantoor bouwen.
i-ii-i'm.ii'.miE
Nog vijftien nachtjes slapen en de
heuglijke dag is daar. De Britse
Queen Mother wordt op 4 augus
tus honderd jaar en maakt dan in
een open landauer een rijtoertje
door Londen. Maar daar blijft het
niet bij. Omdat de nog levenslusti
ge oude dame dol is op feesten en
partijen, is er nog zo het een en
ander voor haar georganiseerd.
Drie weken geleden was er al een
besloten feestje voor zeshonderd
genodigden in Windsor Castle,
waar en passant ook nog enkele
andere koninklijke verjaardagen
werden gevierd. En vorige week
werd er ter ere van haar een mis
gehouden in St Pauls Cathedral.
Het hoogtepunt vindt echter van
avond plaats wanneer op de Horse
Guards Parade tussen Whitehall
en St James Park duizenden men
sen en dieren in een bonte stoet
aan haar voorbij trekken.
Het Britse koningshuis mag dan
sinds enkele jaren veel soberder en
ingetogener naar buiten treden,
aan de Queen Mum is die moder
niteit niet besteed. Een koninklijk
feest hoort luisterrijk te zijn. Dus
mag er niet gezeurd worden over
een paar gulden meer of minder,
vindt het feestvarken van wie be
kend is dat ze een gat in haar hand
heeft. Omdat de regering-Blair
weigerde een cent bij te dragen
aan de feestelijke optocht, dreigde
die eventjes een evenement te
worden voor de happy few, met
peperdure sky-boxen voor bedrij
ven om uit de kosten te komen.
Maar een steenrijke exploitant van
parkeergarages greep te elfder ure
in. Hij betaalt nu de hele rekening,
die naar verluidt een kleine twee
miljoen gulden bedraagt.
Maar daarvoor krijgt de Queen
Mum dan ook wat moois te zien,
een uitbarsting van vervlogen ro
mantiek en een hunkering naar
een roemrijk Brits verleden. Vijf
duizend burgers figureren in de
parade, allen actief in een of meer
van de 320 organisaties waarvan
de Queen Mum beschermvrouwe
of erelid is, alsmede 1000 militai
ren uit een van haar regimenten.
Natuurlijk zingt Dame Vera Lynn
een lied en vliegen er enkele Spitfi
res en een Blenheim-bommen-
werper uit de Tweede Wereldoor
log over. Aangezien de Queen
Mum dol is op dieren lopen er in
de stoet kamelen. Aberdeen/An-
gusstieren, Cheviot-schapen. kip
pen en dashonden mee. Zelfs le
vende zeeslakken (in een glazen
kom) trekken aan de jubilaris
voorbij en vanzelfsprekend tiental
len rijpaarden.
De acteur Sir John Mills trakteert
haar op een toespraakje vanuit een
zilverkleurige Rolls Royce. Haar fa
voriete acteur Dick Frances wuift
haar toe vanuit een open landauer
en namens het Tuinfonds van de
National Trust gaat Jerry Hall - de
blonde ex van Rolling Stone Mick
Jagger- verkleed als de godin Flora.
Het kan allemaal niet op. Er is
voor de gelegenheid een duizend
koppig koor samengesteld en de
twaalfjarige jongenssopraan Do
minic Kraemer zingt het lied 'Oh
for the Wings of a Dove'. Onder
wijl worden honderd witte vredes
duiven losgelaten en dwarrelen
een miljoen rozenblaadjes neer
die zijn geplukt door veertig vrij
willigers.
Uit een twaalf meter brede en acht
meter hoge satijnen verjaardags
taart springen -surprise!- zestig
kinderen te voorschijn, onder wie
de zesjarige Ross Malloy. Hij zal
zeggen: „Happy birthday Ma'am.
Wilt u de kaarsjes uitblazen, of zal
ik het voor u doen?" Ross mag het
doen, haalt dan diep adem en
blaast zó hard dat alle honderd
kaarsjes inderdaad uitgaan.
De BBC vond de gebeurtenis niet
interessant genoeg om er een een
live-uitzending aan te wijden, de
commerciële zender ITV neemt nu
de honneurs met alle plezier waar.
Het Britse establishment spreekt
nog steeds schande van de onge
manierdheid van de staatsomroep.
HARM HARKEMA
Victoria O Albert of Claude George Nina C
7819-1907 I Saxe-Coburg-Gotha 14e Graaf v Strathmore I Cavei
Pnns Gemaal 1879-7861and Kinghorne
George V Mary of Teck
7865-7936 17867-7953
Philip Elizabeth II
Charles Lady 7950-
Kerry McLean, uitvinder en ontwerper van deze unieke
motorfiets met één wiel, rijdt door de straten van Walled
Lake in Michichan (VS). Met een motor van 40 pk heeft het
wiel - met een bestuurderszitje dat niet meedraait, een
topsnelheid van 150 km per uur. foto ap
'Het is een puinhoop op Schiphol'
De kans dat een passagier die op Schiphol vertrekt of overstapt niet meteen met zijn bagage wordt verenigd op de
plaats van bestemming, is tegenwoordig groot. De luchthaven kan het forse aanbod aan koffers niet verwerken en
de drukste dagen van het jaar komen er nog aan. „Het is een puinhoop in Amsterdam."
Tergend langzaam draait het carroussel zijn
rondjes. Koffer na koffer wordt uitgespuugd.
Maar die ene is er niet bij. Achtergebleven in Am
sterdam. Storing bij de bagage-afdeling op Schip
hol. Langzaam vormt zich een rij bij de KLM-ba
lie. Op Londen Heathrow kijken ze er niet meer
van op. „Het is al weken hetzelfde", zegt een wat
bitse employee, die voortvarend de gegevens van
de al even bitse passagiers noteert. Hoe ziet de
koffer eruit? Verrassend weinig mensen weten
dat precies. Gelukkig zijn er kaarten met afbeel
dingen van alle soorten en maten. De plaatjes
corresponderen met codes, die in de computer
worden ingevoerd. De zoektocht kan beginnen.
In dit geval is het een routinehandeling. Schiphol
heeft al doorgegeven welke koffers de vlucht naar
Londen niet hebben gehaald. Bagage is tegen
woordig ook niet meer zoek. Dat klinkt veel te
negatief. Op het formulier dat gedupeerde reizi
gers meekrijgen staat dat de koffers 'zijn ver
traagd'. Wie nog niet weet waar in Londen de
nacht wordt doorgebracht, moet maar bellen
naar de KLM klantendienst. Jammer - om het
zacht uit te drukken - dat het nummer de volgen
de vijf dagen (de duur van het verblijf in de Britse
hoofdstad) onbereikbaar is.Ground service' is öf
in gesprek öf neemt niet op. Maar misschien
komt dat wel omdat er zo veel koffers 'vertraagd'
zijn.
Het is waar dat bagage niet vaak meer écht kwijt
raakt. De computer gestuurde afhandelingssyste
men en bijbehorende streepjescodes zorgen
daarvoor. Schiphol kan per uur 4.500 koffers 'be
handelen', maar in de praktijk zijn dat er nu op
piekuren al vaak 6.000. Verkeerd laden komt dan
wel eens voor (even niet opgelet), zodat een pas
sagier bij aankomst in New York te horen kan
krijgen dat zijn koffers in Moskou staan. Maar
een reünie is, zeker gezien het enorme aanbod
en het grote aantal bestemmingen, redelijk snel
geregeld. Zo ook hier. Dezelfde avond nog staat
de 'verloren' koffer in de portiersloge van het ho
tel. Zelfs het sleuteltje dat is afgegeven om in
spectie door de douane mogelijk te maken en
openbreken van het valies te voorkomen, komt
terug. Er is slechts één minpuntje. De koffer ziet
eruit alsof er een stevige vrachtwagen overheen is
gereden. Knel gezeten. Op Schiphol?
„Het is een puinhoop in Amsterdam", weet de
baliemedewerkster van KLM uk op de luchtha
ven Stansted. Ze maakt een notitie over de be
schadigde waar. „Hoe sterk een koffer ook is,
tachtig procent van koffers beschadigen bij het
vliegverkeer", had in Londen een verkoper van
valiezen al gezegd. De afhandeling moet ook
snel. De huidige capaciteit van Schiphol is bij
voorbeeld lang niet voldoende, hetgeen fouten
en storingen in de hand werkt. De berichten van
de laatste dagen bevestigen dat. Northwest, de
Amerikaanse partner van KLM, heeft zelfs extra
mensen ingeschakeld om getroffen passagiers
aan beide kanten van de oceaan gerust te stellen
en te helpen. KLM overweegt de overstaptijden
op Schiphol te verruimen. Op die manier heeft
de bagage een betere kans in hetzelfde toestel te
recht te komen als de eigenaar.
Degenen die de klachten afhandelen moeten
stressbestendig zijn, zo veel is bij terugkeer op
Schiphol wel duidelijk. Het is dan laat op de
avond. De grootste drukte van de dag is al lang
voorbij. Een zakenvrouw zoekt haar koffer die
voor haar uit naar Frankrijk is gegaan. Daar is het
bij de bagage-afhandeling al langer niet fris. Sta
kingen, werkonderbrekingen, het traceren van
een koffer, of het lezen van een fax uit Amster
dam hebben duidelijk geen prioriteit. De man
die zonder bagage uit Milaan Malpensa is aange
komen heeft minder begrip. Hij heeft de volgen
de dag in Amsterdam een belangrijke zakenbe
spreking. Hij moet nog een hotel vinden. Hij
voelt zich hulpeloos, naakt, vies. Een 'jammer
maar- helaas'- houding van het KLM-personeel
wordt dan niet op prijs gesteld. De bezwerende
formule 'we hebben tijd nodig om uw koffer op
te sporen, u hoort van ons' valt ook niet goed.
Northwest is slimmer met het snel geven van een
financiële vergoeding. KLM biedt aan de kapotte
koffer te vervangen - ook service. Alleen is het
voorradige exemplaar een slag kleiner dan het
origineel. „Niet echt een goede vervanger", geeft
de medewerker meteen toe. Hoe nu verder? „U
kunt een klachtenformulier inleveren". Gezien
de talrijke problemen is het druk op de postka
mer van de luchtvaartmaatschappijen. En de
drukste dagen van het jaar moeten nog komen.
HANS JACOBS»
ensciijh
niet de reden, waarom ik het zo lang bij louter de
glazen hield. Ik hield van dat montuur, zoals je van
een dragelijk ongemak houdt of van een bejaard
huisdier dat wat kuren begint te vertonen. Zelfs die
laatste constatering is niet helemaal conform de
werkelijkheid, want het montuur heeft zonder pro
bleem zijn dienst verricht. Ik kan me niet herinne
ren dat de minuscule schroef es bij de poten ooit
zijn aangedraaid, maar misschien is dat gebeurd
als de glazen weer eens werden ververst.
Mode dicteert ons doen en laten of we dat nu willen
of niet. Het montuur voorzag in nagenoeg ronde
glazen en dat is inmiddels danig ouderwets. In toe
nemende mate zag je de opticiens denken, deze me
neer heeft de signalen van de nieuwe tijden niet ver
staan en hij ziet ze misschien ook niet meer zo goed.
Hij is aan een nieuwe bril toe en dan bedoelde de
opticien dus een nieuw montuur. Intussen deed het
fysieke verval waar ieder mens recht op heeft ook
zijn werk. Lezen werd zelfs bij een nachtlampje ber
stensvol watteen inspannende bezigheid. Het letter-
beeld liep schade op. Woorden arriveerden anders
in het brein dan ze van het papier vertrokken wa
ren. Voor de dagelijkse routine was dat geen ramp.
Politiek Den Haag bood al jaren niets opwindends
meer. Als mijn netvlies in de krant eens het woord
'niet' miste, zodat iets honderdtachtig graden an
ders betekende dan er stond, was er geen Ad Melkerr
over boord. Marjetje van Zuijlen ging toch wel haar
gangetje op het Binnenhof. Maar bij een boek van
Thomas Rosenboom of de cd-aanbiedingen in de
folder van het Kruidvast was het knap lastig.
Dan is een filiaal van zo'n brillenpakhuis ideaal
voor een gratis oogmeting. De wijzers slaan inder
daad ver uit, een hele punt erbij naar plus vijf. Ook
met de 'accommodatie' is het matig gesteld. Met de
ze zekerheid verlaat ik de optische supermarkt,
dank omstandig voor de verleende service en beloof
leugenachtig dar ik snel met mijn vrouw terugkom,
omdat die smaak heeft. Geen schuldgevoel overi
gens. die inloopzaken schijnen allemaal dochters
van V en D of Blokker. Die komen toch wel aan
mijn trekken.
Want ditmaal, wist ik, zou de geschiedenis zich niet
herhalen. Er moest na een decennium een nieuw
montuur komen. Daartoe dient de speciaalzaak.
Daar zijn we heel ouderwets in. In de optiek in de
chique winkelstraat lagen de mooiste monturen te
pronk in muuruitsparingen die als een guirlande
door de nering golfden. Alle grote namen van Gaul-
tier tot DKNY. Voortaan bezie ik de wereld vanach
ter ovalen glazen, vervat in een vederlicht montuur
van titanium. Voor U Edele 720 gulden, was gete
kend Calvin Klein. Heus, niet alleen de prijs is an
ders. Neem dat één keer aan van een overgelukkige
brildrager.
De actrice BROOKE SHIELDS
(Blue Lagoon) wil opnieuw het
huwelijksbootje in. De 35-jarige
ster, die eerder met tennisser
Andre Agassiwas getrouwd, pro
beert het deze keer met de tele
visieproducent Chris Henchy
(37). Een juwelier in New York
constateerde dat Shields een
nieuwe relatie heeft. De zaak
kreeg van Henchy de opdracht
een 'klassieke' verlovingsring
van platina en diamanten voor
Shields te maken. Daarop beves
tigde de woordvoerster van de
actrice de verloving. Henchy
heeft Shields afgelopen week
einde om haar hand gevraagd tij
dens een vakantie in Mexico.
Op internet is een broksti
de piramide van CHEOPSti
koop aangeboden. Het aanb
werd ingetrokken nadat de*
antwoordelijken van de site
hadden ingegrepen. Hetisi
niet vastgesteld of het ome
echt fragment van het bero:
bouwwerk in Egypte of omr
vervalsing ging. Het is mei
val illegaal, aldus een woon
der van eBay. De site werkt
de Amerikaanse auto
men om juridische stappen
gen de piramideverkoper te
dernemen. Er was nog maai
welijks op het stuk piramide
boden. Ook de bedragen w*
nog erg laag.
De Nederlandse televisieproducent ENDEMOL heeft een Amerikaanse inte
site over Big Brother gedwarsboomd. De pagina's toonden illegale opnames'
de Amerikaanse editie van de realityshow. De makers staakten de site nae*
brief van Endemol, meldt de Amerikaanse krant The New York Post. De prod
cent dreigde met gerechtelijke stappen. De site, die de draak stak met hetp
gramma, verleende toegang tot twee camera's die 24 uur per dag beelden t®
den uit het complex waarin zich de Big Brother-bewoners laten observeren.!
opnames zijn niet te ontvangen op de officiële internetpagina's van CBS,
Amerikaanse omroep die Big Brother uitzendt.
Pakken verslijt je, maar brillen koester
je. Of beter gezegd, het montuur
waarin zo'n bril vervat is. Een
kleine tien jaar heb ik tot volle
tevredenheid met een ver
trouwd montuur gedaan.
Brillenwinkels fronsten
wel eens de wenkbrau
wen als ik alleen voor
nieuwe glazen kwam
maar niet voor een
nieuw montuur. Dan
keken ze ongeveer zoals
bij de horlogewinkel als
je daar een nieuwe bat
terij voor je nep-Cartier
uit Bangkok wilt kopen.
Maar die brillenglazen
kreeg je uiteindelijk wel.
Nou ja, krijgen? Bij het
klimmen der jaren wor
den je ogen een dermate
mix van vér- en bij
ziendheid dat twee gla
zen die deze chaos
enigszins willen orde
nen op de prijs van on
geveer een modaal maand
salaris komen. Maar dat was
