Harige clown brengt publiek op de knieën
liji
?r
'We gaan nog niet naar nog lange niet...
De magie van een bolhoed
V
100% Isis hoogtepunt
op sfeervol New Frontier
Cultuur Kunst
vv
(DAG 17 JULI 2000
portatie in 1943
ij in het artikel van afgelopen zaterdag over de herdenking
joodse weeskinderen met een foto-expositie in het Leids
leentearchief is een storende fout geslopen. De bijna vijftig
>n werden niet in 1948 gedeporteerd, zoals in dit stuk ver-
ij staat, maar op 17 maart 1943.
ianse diva verscheurt partituur
kresLï Omdat het orkest enkele malen niet op het juiste
nent inviel tijdens haar optreden, heeft de Spaanse zange-
ilontserrat Caballé vrijdagavond vlak voor het eind van het
cert de partituur van de dirigent verscheurd. De dirigent,
landgenoot José Collado, had haar verteld dat het gebrek
synchronisatie te wijten was aan een 'foutje in de partituur'.
n het aan het begin van het concert van het Roemeense ra-
orkest mis ging, nam de zangeres dat nogal laconiek op,
irtoen het vlak voor het einde voor een tweede maal fout
raakte Caballé zo geïrriteerd dat ze voor de ogen van de
eduizend toeschouwers de bladmuziek verscheurde.
I Rowling krijgt eredoctoraat
oen» De Britse schrijfster J.K. Rowling heeft een eredocto
lin de letteren gekregen van de universiteit Exeter waar ze
ook studeerde. Reden voor de academische onderscheiding
et enorme succes van de boeken over de tovenaarsleerling
iy Potter. Rowling, die 1986 afstudeerde in de Franse letter
de met als bijvakken Grieks en Duits, hield haar gehoor voor
Enge bang te moeten zijn kansen te grijpen en vergissingen te
Humj ken. De nieuwste Harry Potter brak alle verkooprecords in
dindt ferenigde Staten en Groot-Brittannië. Rowling verdiende al-
vorig jaar al een slordige 15 miljoen pond (ruim vijftig mil-
niet» gulden),
gewe
hoor.
rang op Splotsz
ofarendsveen"» André Manuel schreeuwt het uit tijdens het
i et reden van zijn band Krang op het festival Zomersplotsz in
o| ilofarendsveen. Het bestuur van Splotsz koos het zekere voor
ei onzekere en besloot het festival in een grote tent te hóuden,
s i bleek een juiste beslissing, want vooral later op de avond
ide tent goed gevuld. Het publiek zag naast Krang optredens
bands Racoon, UJ en de Travoltas, foto taco van der eb
ike ntoonstelling over textiel
rERDAM Vijf kunstenaars en ontwerpers houden in het Cen-
m Beeldende Kunst in Rotterdam de tentoonstelling TXX. De
istenaars hebben zich in het kader van 'Het jaar van de tex-
'laten inspireren door technische innovaties in textiel. De
j a (wordt tegenwoordig ingevroren voor gebruik in de lucht-
ruimtevaart en er wordt kleding ontwikkeld met ingeweven
inecellen die de mens in staat stelt tijdens het lopen te foto-
jferencommuniceren en te navigeren. De tentoonstelling is
m ien van 30 september tot 31 oktober. Aansluitend hierop or-
liseert Studium Generale van de technische Universiteit
ft een congres over de ontwikkelingen van textiel in de sport.
teriar
idi
L.
uifje terug in Iran
Voor het eerst sinds de islamitische revolutie in 1979
jen de avonturen van Kuifje in Iran weer worden gepubli-
rd. Het jongerenblad Gonbad-é-Kaboud brengt tijdens de
newakantie uittreksels uit de avonturen van de stripheld en
ihond Bobby. Voor de islamitische revolutie waren Kuifje en
)by erg populair in Iran. Maar na 1979 verdwenen alle Kuif-
ipboeken om onbekende redenen uit de bibliotheken.
Regen maakt voortijdig eind aan VSB-avondspektakel
leiden ropy van der pols
,,Oh, heerlijke zomer", klinkt
het uit volle borst vanaf het
deinende waterpodium voor
Vroom Dreesmann. En zo
waar, de verzamelde koren we
ten met hun imposante stem
geluid even het loodgrijze wol
kendek aan stukken te zingen.
Een blauw stukje hemel wordt
gedurende een kort ogenblik
weerkaatst in het water van de
Stille Rijn in Leiden. Op de bo
ten, kaden, bruggen en het ter
ras gaan armen de lucht in. Ap
plaus weerkaatst tussen de ho
ge gevels, zaklampen trekken
een lichtspoor.
Helaas, de weergoden lieten
zich niet zo gemakkelijk paaien
afgelopen zaterdagavond.
Reeds na een uur - het concert
was nog niet halverwege -
moest het VSB-avondspektakel
afgebroken worden vanwege de
onstuitbare regen. Maar een
welbesteed uur was het. Voor
muzikanten, koorleden én toe
schouwers.
Voor velen gaat het gezellige
avondje al uren eerder van
start. Ruim voor het begin van
het concert stroomt het publiek
reeds toe. Schuilend voor plot
selinge buien staan de toe
schouwers gebroederlijk bijeen
onder de winkeloverkappingen.
Met bier en wijn houden zij de
stemming erin. Een enkel boot
je koerst ondertussen richting
het waterpodium. En terwijl
boven de gevels de hemel alle
tinten grijs laat zien, zorgen
langs de waterkant felgekleurde
paraplu's voor een bonte aan
blik.
De repetities waarop velen
hopen, blijven vanwege de re
gen uit. De muzikanten en
koorleden verzamelen zich
noodgedwongen in het stad
huis, in afwachting van wat er
komen gaat. Maar om half tien
Heel wat mensen hadden zich zaterdagavond rond het 'waterplein' voor V
takel te kijken en luisteren.
klinken dan eindelijk de verlos
sende woorden door de luid
sprekers naast het podium: het
VSB-avondspektakel gaat door.
Een paar minuten later zoeken
de koorleden, afkomstig uit Lei
den, Den Haag, Rotterdam en
Brielle, en de muzikanten van
het Rotterdams Symfonisch
Blaasorkest hun plekje op het
drijvende podium. Waarna het
zingen en musiceren kan be
ginnen.
En hoe. Met een oorverdo
vende paukenslag - een gebalde
vuist richting de weergoden -
wordt het concert ingeluid. 'O
Fortuna', het bekende stuk uit
de opera 'Carmina Burana' van
Orff, schalt over de grachten.
Onmiddellijk gevolgd door
'Music' van John Miles. En mu
ziek, dat krijgt het publiek. De
snelle, opzwepende maten van
deze Night of the Proms-favo-
riet doen het terras van Annie's
verjaardag op en neer deinen.
Kleine zaklampjes, die als alter
natief voor het vuurwerk zijn
rondgedeeld, gaan op en rond
het water de lucht in. En hoe
wel nog maar om de sound
check gaat, zit de stemming er
al goed in.
officiële aftrap gegeven. Voor
op het podium blaast een trom
pettist zijn solo. Zijn zilveren
instrument blikkert in het licht
van de schijnwerpers en veder
licht sliert het ijle geluid over de
hoofden van het verzamelde
publiek, om daarna weg te drij
ven over het water van de Stille
Rijn. Waarna het koor, onder
leiding van dirigent René Ver-
hoeff, van zich laat horen. Al bij
de eerste maten van Verdi's Sla
venkoor draait Verhoeff zich
richting het publiek en gooit
zijn armen enthousiast de lucht
in. Zijn oproep kan op massale
bijval van het publiek rekenen.
Uit volle borst wordt meege
zongen. Bootjes deinen heen en
weer en zelfs de bomen voegen
zich naar het één-twee ritme
van het muziekstuk. De takken
ineengestrengeld wiegen ze
zachtjes in de wind heen en
weer.
Inktzwarte wolken zorgen
voor een dramatische omlijs
ting tijdens 'Hymn to the fallen'
uit de bekende film 'Saving Pri
vate Ryan'. Een klein jongetje
zwaait traag zijn rood-wit-blau-
we vlaggetje heen en weer. En
tijdens de wegstervende laatste
maten begint ook de hemel
mee te wenen.
Een kort beraad volgt. Het
publiek, dat er de stemming in
houdt met een luidkeels 'we
gaan nog niet naar huis, nog
lange niet, nog lange niet',
wordt beloond. Met nog meer
verve dan voorheen, zet het
koor 'Rythm of life' in. Carlo
Balemans, dirigent van het Rot
terdams Symfonisch Blaasor
kest, zwaait met zijn paraplu
boven zijn hoofd de maat.
En het hek is helemaal van de
dam wanneer het 'Schedellied'
wordt gezongen. „Zaagsel en
groene zeep", klinkt het in het
hartje van Leiden. Het is een
uitbundige afsluiter. Want di
rect na afloop van de meezinger
laat presentator Etienne Ver
hoeff weten dat het VSB-
avondspektakel moet worden
beëindigd. „Het is te koud voor
de muzikanten om te spelen en
het dreigt opnieuw te gaan re
genen." Maar het publiek, dat
geeft niet op. „Zaagsel en groe
ne zeep", klinkt het die avond
nog in menig Leidse kroeg en
huiskamer.
theater recensie
marc floor
Quidam van Cirque du Soleil, op parkeerterrein
van Ahoy' Rotterdam. Gezien: zaterdagavond.
Nog te zien komende zes weken van dinsdag tot
en met zondag.
'Circus van de Zon' luidt de Neder
landse vertaling van Cirque du Soleil,
maar met een circus in de traditionele
zin heeft het weinig meer te maken.
Geen tijgers, olifanten, directeuren
met hoge hoeden of andere gedateer
de acts, maar een moderne mix van
ballet, acrobatiek en theater. Mis
schien dat het Cirque du Soleil nog het
beste is te omschrijven als de som van
Efteling, Parade en Chinees Staatscir
cus.
Het evenement is voor tenminste
zes weken - het worden er zeker meer
- neergestreken in Rotterdam met de
voorstelling 'Quidam'. Met die show
stond het vorig voorjaar ook al in Am
sterdam. Rotterdam heeft zich inge
spannen om het circus ook naai' deze
stad te halen en slaagde daarin.
Het Cirque is een evenement in de
categorie Van den Ende-musicals,
waarvoor mensen met busladingen uit
het hele land worden aangevoerd. De
entourage is er ook naar: de grote,
sprookjesachtige circustent die nu is
opgericht naast Ahoy heeft een in
drukwekkende entree met een flinke
overdekte foyer waar tegen pittige prij
zen wat gegeten en gedronken kan
worden. De champagnebar (een glaas
je kost 15 piek) moet het idee van een
chique avondje uit completeren, waar
op ook een meute personeel van de
sponsors wordt getracteerd.
Maar het gaat natuurlijk om de
show, en die is dik voor elkaar. De ver
haallijn van 'Quidam' is uiterst dun,
maar hinderlijk is dat niet. Een man
zonder hoofd, volgens het Cirque sym
bool voor de anonimiteit van de stad,
komt een huiskamer binnen en laat
zijn bolhoed achter. Een jong meisje
zet hem op, waarna haar krantlezende
vader en breiende moeder met stoel
en al de lucht in zweven. De hoed
blijkt de poort tot een magische we
reld, waarop meisje en publiek de ko
mende twee uur worden getracteerd.
En je mag rustig stellen dat die we
reld echt magisch is. Alleen al de twee
eerste acts laten je stil van bewonde
ring achter op je stoel. Met zijn Ger
man Wheel, een manshoge construc
tie van twee evenwijdige stalen ringen
die met het lichaam alle kanten op
worden gestuurd, weet de Duitse ar
tiest Chris Lashua niet alleen een im
ponerende act te bieden, maar ook
een vernieuwende.
De vier 15-jarige Chinese meisjes die
na hem komen met een diabolo-act -
op een touwtje tussen twee stokjes di
rigeren ze een spoel tot de indrukwek
kendste bewegingen - hebben dat wat
minder, maar hun vaardigheden zijn
zo achteloos en groot, dat je er geen
genoeg van kunt krijgen.
En zo blijft het doorgaan. Een stoet
evenwichtskunstenaars en krachtpat
sers trekt voorbij, waarbij technische
perfectie en sprankelende originaliteit
steeds op de voorgrond staan. De bes
te tradities van het oude circusconcept
worden verpakt in een nieuwe, spits
vondige jas. Zo is er wel acrobatiek in
de nok, doch niet aaneen trapeze
maar aan twee tot op de grond reiken
de rode lappen. En door een ingenieu
ze constructie van een zevental kranen
aan het dak, komen nieuwe artiesten
doorgaans niet de piste inlopen maar
invliegen.
Het enige minpunt vond ik - maar
misschien dat kinderen mij tegenspre
ken - de clownsact. Niet van de zwarte
straatartiest Mark Ward, die als een bollig, hinderlijk het glad verlopende
vaardige spreekstalmeester de acts vi- spektakel onderbrekend, en veel te tra-
sueel aan elkaar weet te knopen, maar ditioneel voor een zo modern evene
van de drie Pipo's die steeds uit vloer- ment als Cirque du Soleil, dat het fc-
luiken springen om met veel lawaai nomeen circus inderdaad zonnig het
kinderlijke stukjes op te voeren. Te ou- nieuwe millennium intilt.
rtje Doperwtje wint straatmuzikantenconcours Gouden Pet
susanne lammers
waait guur en het regent
lig. 'Windvlaag' (een accor-
r.l twee violen en een gitaar)
ll op het winderigste hoek
ind de Pieterskerk, aan het
van de Nieuwsteeg. De
van een Schots levenslied,
mgen met een scherpe
i. is te ingewikkeld om lang
itil te blijven staan, en de
ge gitaarklanken van Car-
'amos komen uit een luwer
ie Hi staat maar twintig
en verder, onder de grote
n van het Pieterskerkhof,
rbij hem lijkt het zomerser.
Nationaal Straatmuzikan-
incours 'De Gouden Pet'
onder het grijze weer. Pu-
i genoeg, maar wie met een
iplu gewapend is, oogt ge-
n niet zo vrolijk.
'de markt, waar de gebrui-
t-shirtjes verkocht wor-
is de sfeer ook niet erg
nkelend. De klarinet van
ng Danglers klinkt vanuit
verte veelbelovend, maar
de overkapping van de
nbeursbrug blijkt enige
k, "igheid met de andere helft
het duo, de gitariste. Een
ingezet nummer wordt ab-
afgebroken: zij houdt het
gezien, drinkt nog een
uit de halflege fles witte
on meutert nog wat na. Hij
geroutineerd zijn instru-
in. Het publiek maakt het
ig uit. Dat spoedt zich
de Burgsteeg in.
"ks lokt de Burcht, met cu-
kraampjes, rechts de
jandse Kerk, ook met cu-
'kraampjes. Maar onder
IIJde lindeboom in een hoek
Bertje Doperwtje steelt de harten van het Leidse publiek met zijn 'Ik wil alleen maar jou'.
foto taco van der eb
van het pleintje wordt eindelijk
muziek gemaakt. Een bassist,
een altiste, een violist en een
violiste spelen smeuïge zigeu-
nermuziek die grote bijval
krijgt. De zon breekt zowaar
een beetje door bij de smach
tende klanken van de primaria.
De andere drie mijmeren een
beetje voor zich uit, lijken weg
te dwalen van de hoofdmelo
die, maar dat is schijn. NAP be
staat uit knappe muzikanten
die een fonkelende Hongaarse
Dans van Brahms spelen en het
pleit niet voor de oren van de
jury dat ze niet in de finale
staan.
Om half vijf druppelt de
Beestenmarkt langzaam vol. De
Vivo's proberen de boel op te
warmen met jazzy klezmer, car-
nevaleske latin en muzikale
geintjes. De volwassenen kleu
men, de kinderen dansen. Reg
gae voor sax en klarinet en iro
nische levensliederen begelei
den de hamburgers en andere
meeneem-menu s waarmee
men de tijd kort tot eindelijk de
zes finalisten aantreden. Drie
groepen, drie einzelganger. Het
publiek kiest.
De folkgroep Windvlaag, met
het Schotse liedje en een Ne
derlandstalig loflied op de dro
ge haring, Viskaja, een gitaar
band met de evergreen van
CSN&Y's 'Teach your children'
en de volstrekt bezopen, maar
daarom nog niet oninteressante
Kalvinators. De zanger heeft
Baudelaire-achtige kwaliteiten
en het nummer 'The River'
heeft iets onbeschrijflijk onheil
spellends.
Veel publieksvriendelijker
zijn de solisten. De twintigjarige
Ingiit van der Meer uit Zeeland
voldoet helemaal aan het beeld
van de straatmuzikante. Met
haar lange blonde haren en vale
spijkerbroek lijkt ze zo weggelo
pen uit de jaren zestig. Ze heeft
een mooie stem en een mooie
uitstraling en zij krijgt de derde
prijs. Ook Ben Jur heeft een
echte straat-act. Hij praatzingt
grappige blues en beschikt niet
alleen over een gitaar maar ook
over een roze kistje vol toeters
en bellen. Hij mikt op de kod
digheid en raakt een snaar. Met
zijn liedjes over bejaarden in
het verkeer en spannende va
kanties in de jungle krijgt hij de
tweede prijs.
De echte lieveling is Bertje
Dopeiwtje, die zijn harige knie-
en en zijn bijna agressieve uit
straling uitbuit. Hij heeft groene
klompen waarmee hij hard kan
stampen, en een felle blik die
zijn groene hoedje doet verble
ken. Dwingend instrueert hij de
geluidsjongens, hupt en springt
over het podium en hij brengt
zijn grootste vrouwelijke fan op
de rand van uitzinnigheid met
het larmoyante 'Dokter Bibber',
beter bekend als Bonnie St.
Claires 'Dokter Bernard'. Het
pleit is dan al beslist, zijn lief
deslied 'Ik wil alleen maar jou'
is eigenlijk niet meer nodig" om
met vlag en wimpel te slagen
voor de Gouden Pet. De groot
ste muzikale clown met straat
manieren legt zelfs het ritme
van de regen het zwijgen op.
Dancefestival biedt meer dan club-om-de-hoek-DJ's
amsterdam sacco koster
De ruim tienduizend bezoe
kers van New Frontier Engi
neered lieten zich door het
weer niet uit het veld slaan.
Organisatoren Mojo Concerts
en Chemistry hadden de
slechtste pleicken van het
drassige veld laten bedekken
met stro en houtsnippers. Bo
vendien waren de afstanden
tussen de zes tenten niet zo
groot als op bijvoorbeeld
Dancevalley met zijn dertien
podia.
Het is te hopen dat het Am
sterdamse Bos in de toekomst
beschikbaar blijft, want deze
uitstekende sfeervolle locatie
kan hét kenmerk van New
Frontier worden. Eén tent
was gereserveerd voor vijf van
de populairste dj's: Dutch
Heroes. Het is natuurlijk lo
gisch en terecht dat Ronald
Molendijk, Dimitri, Remy,
Michel de Hey en Jean pre
sent zijn op elk groot dance-
evenement. De tent was con
stant afgeladen, maar New
Frontier had veel meer te bie
den dan dj's die - met alle
respect - wekelijks in de club
om de hoek te horen zijn.
Zoals de Engelse 2-step
pionier MJ Cole, die dit week
end ook op het North Sea
Jazz Festival speelde, wat iets
zegt over zijn muzikale bena
dering. Met drummer, bassist
en vier vocalisten bracht Co-
Ie, die zelf de toetsen en elek
tronica bediende, een mix
van 2-step, nu soul en voor
zichtige houseboats. Ondanks
het uitstekende materiaal van
het volgende maand te ver
schijnen album 'Sincere'
slaagden de gedreven muzi
kanten noch de fantastische
zangeres Elizabeth Troy er in
sfeer te creëren in de nog niet
voor een kwart gevulde main-
stage tent.
Die eer was weggelegd voor
Dubfire en Sharam Tayebi,
twee Iraniërs uit Washington
DC, die als Deep Dish garant
staan voor kwalitatief hoog
staande house in de breedste
zin van het woord. Ieder af
zonderlijk brachten de twee
geconcentreerde en expres-
sieloze dj's een mix van sub
tiele deephouse, clichéloze
clubhouse en steviger tech-
house grooves, daarbij voor
een deel puttend uit eigen re
pertoire. Eén van de hoogte
punten van de dag.
Een groot deel van het pu
bliek had reikhalzend uitge
keken naar de terugkeer in
Nederland van Roni Size's
Reprazent. In oktober komt
eindelijk het langverwachte
tweede album uit, waarvan
op New Frontier veel tracks
werden uitgeprobeerd. De
aangekondigde hiphop bleef
achterwege: drum 'n' bass is
nog steeds waar het om
draait, al geven Size, Krust, dj
Die en Suv daar wel hun ei
gen draai aan. De ritmische
experimenten sloegen verras1
send goed aan bij het uitgela
ten publiek, dat even tevoren
nog in de vierkwartsroes van
Deep Dish verkeerde.
DJ Sasha was inmiddels be
gonnen met zijn drie uur du
rende set in de Earth tent. De
sfeer was voortdurend uit
bundig en de muziek van
hoog niveau. Sasha maakte
evenals Deep Dish gebruik
van Underworld's 'Cowgirl',
zij het in de vorm van een
frisse remix.
Voor het meest verrassende
hoogtepunt zorgde 100% Isis.
Als afsluiter op de mainstage
wist zij twee uur lang de aan
dacht vast te houden met een
stevige set waarin de nadruk
lag op techno-achtige house.
Hoogtepunt was daarbij haar
huidige persoonlijke favoriet,
Josh Wink's 'How's your eve
ning so far', een daverende
remake van 'French kissin',
de houseklassieker van Lil-
'Louis. De ervaring van een
set als deze maakt elk dance-
festival compleet.
