Steward met passie voor
stewardessenuniformen
C
Gesprek van de Dag
Einde boycot genvoedsel
Komische act goed voor wereldtitel goochelen
VRIJDAG 14 JULI 2000
152
Repareren
M.
enseHjjk
van triomf doorgloeide mij toen
Nadien is dat draadje nog vele malen losgescho
ten. De oorzaak is duidelijk. Als de centrifuge
stopt, gaat dat gepaard met zoveel geweld dat
de hele wasmachine in een soort galop raakt.
Daarbij worden zulke krachten uitgeoefend op
al die draadjes dat de meest strak gespannene
telkens losschiet. Om 't draadje wat meer spe
ling te geven heb ik er een stukje snoer tussenge-
zet. Nu wordt 't niet meer strak aangetrokken
als de machine gierend afslaat na 't centrifuge
ren. Probleem voorgoed opgelost.
Na het waanzinnige succes met de centrifuge
heb ik mij ook toegelegd op de reparatie van ka
potte elektrische scheerapparaten, versterkers,
luidsprekers, televisietoestellen. Meestal worden
zulke apparaten geleverd met schema's van hoe
ze in elkaar zitten. Al doende heb ik die sche
ma's leren lezen. Ik kan zo langzamerhand aar
dig uit de voeten met zulke toestellen. Door
gaans is 't repareren ervan toch een kwestie van
een loszittend draadje, een zekeringetje dat
doorgeslagen is, een plekje waar de soldeer 't
heeft begeven. Solderen - waarom hebben we
dat op school nou niet gehad in plaats van
vraagstukken over kogels die omlaag suizen
over hellende vlakken?
De Amerikaanse filmster
DREW BARRYMORE (25) en de
komiek TOM GREEN (28), gast
heer van de naar hem genoemde
MTV-show, hebben
zich verloofd. Over
een trouwdatum
hebben ze nog niets
besloten, liet Barry-
mores woordvoerder
weten. Barrymore
speelde al voor haar
eerste verjaardag in
een televisiecom
mercial. Op 7-jarige
leeftijd was ze in
E.T. te zien. Later
raakte ze verslaafd
aan alchohol en
drugs. De laatste ja
ren figureerde ze on
der meer in Scream
(1996), Ever After
(1998) en nu maakt ze samen
met haar aanstaande opnamen
voor de verfilming van 'Charlie's
Angels'. Green is behalve bij
MTV te zien in de film 'Road
Trip'. Hij werd onlangs aai
balkanker geopereerd ens
er op een één uur durende
zending over de chirurgisc
greep zelf van commentaa
voorzien.
De Britse zanger CAT SI
VENS, alias Yusuf Islam,'
raël niet in. De autoriteite
gerden hem de toegang to'
land toen hij op het vliegv
Ben Goerion was aangekff
Bij de paspoortcontrole Iff
52-jarige zanger erachter!
zijn naam voorkwam op de
van niet-welkome buitenl:
De reden is volgens de kra
Maariv dat de tot de islam
keerde Stevens in 1988w
schijnlijk een schenking!
gedaan aan de extremist
lamitische groepering Har
Cat Stevens werd in de ja'
tig en zeventig van de vori
eeuw bekend met liedjes;
'Morning has broken' en'!
d'Arbanville'.
^-/onunentaar
Na een verbod van bijna twee jaar wil de Europese
Commissie genetisch gemanipuleerd voedsel weer toe
laten. Vanaf de herfst wordt de deur naar nieuwe pro
ducten opengezet. De Europees commissarissen Byrne
(gezondheid) en Wallström (milieu) zeggen dat deze
producten niet gevaarlijker zijn dan gewoon eten en
drinken.
Europa besloot eerder te stoppen met het toelaten van
nieuwe soorten 'Frankenstein-voedsel' als reactie op
aanhoudende twijfels over de invloed op de volksge
zondheid. Om die reden kennen Duitsland, Frankrijk,
Oostenrijk, Griekenland en Luxemburg een nationaal
verbod. Door het verzet van deze landen maakt gen
voedsel in Europa weinig kans.
Volgens de Europees commissarissen bestaat er echter
geen enkel bewijs dat genvoedsel gevaren oplevert. De
producten zijn wat hen betreft weer welkom op voor
waarde dat het etiket vermeldt dat er sprake is van ge
netisch gemodificeerde ingediënten. Ook moet onder
zoek aantonen dat er geen risico's bestaan voor de ge
zondheid en andere niet- gemodificeerde gewassen.
Wallström wil naar eigen zeggen 'politiek leiderschap'
tonen door vooruitlopend op nieuwe wetgeving nu al
de ban te breken. Maar het is zeer de vraag of de Euro
pees commissarissen er verstandig aan doen om in de
ze gevoelige kwestie plotseling spierballen te tonen.
De commissarissen lijken vooral haast te maken omdat
zij vrezen voor de rechter te worden gesleept door de
betrokken fabrikanten. Met name in de Verenigde Sta
ten, waar het meeste genvoedsel wordt geproduceerd,
is grote ergernis ontstaan over de Europese boycot.
Door nu nieuwe aangepaste etenswaren als aardappe
len en tomaten toe te laten, zal de weerzin tegen bio
technologie waarschijnlijk alleen maar toenemen. On
derzoek wijst uit dat tweederde van de Europese con
sumenten geen aangepast voedsel op tafel wil. Een nog
groter percentage wil vooral meer informatie over deze
nieuwe generatie etenswaren.
Het is uitermate onverstandig om in hoog tempo een
beleidswijziging in deze omstreden kwestie erdoor te
drukken. Alleen onafhankelijk wetenschappelijk onder
zoek, een eerlijk debat en een uitgebreide informatie
campagne kan de Europese consument (en kiezer)
wellicht ooit vertrouwen geven in genetisch aangepast
voedsel. Politiek en producenten moeten daar maar op
wachten.
Handtas van 'Iron Lady'
weg voor 353.000 gulden
Een ton in ponden, zo'n 353.000 gulden, heeft hij op
gebracht, de roemruchte handtas van de Britse oud
premier Margaret Thatcher die via het internet is ge
veild voor het goede doel. Gegadigden konden tot ui
terlijk gisteren een bod uitbrengen.
Thatcher had de leren tas, die zij in de jaren tachtig
voor ongeveer 300 pond had aangeschaft, afgestaan
aan een organisatie ter voorkoming en genezing van
borstkanker. De hoogste bieder, investeringsdeskundi-
ge Ian Rushbrook uit Edinburgh, krijgt met de tas een
handgeschreven briefje van Thatcher. „Deze Ferraga-
mo tas is voor vele speciale gelegenheden gebruikt. Ik
wil hem alleen kwijt voor een goed doel." Rushbrook is
een bewonderaar van Thatcher. „Wat zij voor Groot-
Brittannie gedaan heeft was dringend nodig en leek
onmogelijk, maar zij heeft nog geen fractie gekregen
van de waardering die haar toekomt", zei hij.
Thatcher noemde haar fors uitgevallen tas ooit de vei
ligste plaats in Downing Street. Tijdens kabinetsverga
deringen placht zij hem pontificaal midden op tafel te
zetten. Tijdens verhitte debatten klikte zij hem open en
haalde er bijvoorbeeld de tekst van een wet of de laat
ste toespraak van koningin Elizabeth uit te voorschijn.
Haar collega Nicholas Ridley merkte eens bij een com
missievergadering waar men op Thatcher zat te wach
ten op: „Waarom beginnen we niet? De handtas is
hier."
„Hij was het symbool van haar autoriteit en macht, net
als met Churchill en zijn sigaar", zei Samantha Dawe
van de veilingorganisatie.
Thatchers tas bracht verreweg het meest op van de vijf
tien handtassen die ter verkoop waren aangeboden. De
totale opbrengst bedroeg 103.000 pond (363.000 gul
den). Voor een gestreept enveloptasje van Cherie Blair,
de vrouw van de premier, werd 490 pond betaald en
een rood-blauw gestreepte tas van fotomodel Jerry Hall
ging weg voor 720 pond.
AP
In hun komische act mislukken voortdu
rend allerhande goocheltrucs. Scott Nelson
Shawl (34) en zijn partner Muriël Brugman
(29) werden er in Lissabon wereldkampi
oen mee. Het paar uit Austerlitz bij Utrecht
versloeg 140 deelnemers en mag zich nu
winnaar van een Grand Prix noemen. „Een
enorme verrassing", zegt de in Californië
geboren Scott, die vijfjaar geleden in Ne
derland kwam wonen en sindsdien tal van
prijzen won op festivals in ons land. „Nooit
eerder is bij een wereldkampioenschap de
belangrijkste prijs naar een comedy-act ge
gaan." De kersverse titelhouder houdt niet
van klassieke goochelarij. „Ik heb het niet
zo op artiesten die willen imponeren op het
podium en de toeschouwers laten voelen
dat zij niets van hun knappe stunts begrij
pen." Scott ziet zichzelf als een clown. Hij
beschouwt Charlie Chaplin en Buster Kea-
ton als zijn grote voorbeelden. Begonnen
als entertainer in Covent Garden (Londen)
ontwikkelde de Nederlandse Amerikaan
zich gaandeweg als veelbelovend tafelgoo
chelaar, die het publiek op personeelsfees
ten en grote partijen moet vermaken. Eer
ste prijzen haalde Scott op het Zandvoort
Fun Festival en het Straatfestival Rotter
dam. Hoogtepunten in het buitenland wa
ren het behalen van de Shizuoka World
Cup in Japan en een optreden in Monaco
op het Grand Prix de Magique. In Amster
dam werden Scott en Muriël - die sinds
kort als duo optreden - Nederlands kampi
oen in de categorie podiumgoochelen.
„Voor ons was dat een prachtige warming
up voor het WK in Lissabon."
Het optreden in Portugal mocht slechts
tien minuten bedragen. De illusie-act van
de Nederlandse deelnemers bedroeg echter
elf minuten. „Dus moesten we daar een
minuut uit wegknippen." De truc met een
doorgezaagd meisje en een met zwaarden
doorboorde kist vormde het hoofdbestand
deel van het winnende nummer. De jury
was unaniem in haar oordeel en wees Scott
the Magician aan tot beste act van het WK.
De hoofdprijs bestond uit een halve meter
hoge trofee van kristal. Tot verbijstering
van de wereldkampioenen en het publiek
viel de bokaal echter in diggelen. „We heb
ben nu een herinnering die uit duizenden
stukjes bestaat", concludeert Muriël. Scott
kan om het voorval wel lachen. „Het past
bij de vele mislukkingen in onze show."
Het duo hoopt binnenkort een contract te
sluiten voor een serie optredens in Las Ve
gas.
GPD
Scott Nelson Shawl en zijn partner Muriël Brugm!
f0
Als steward bij de KLM is Cliff
Muskiet gewend uniformen te
dragen en privé verzamelt hij
door stewardessen afgedragen
bedrijfskleding. Maar anders
dan vele andere liefhebbers van
uniformen heeft hij ook humo
ristische, om niet te zeggen
non-conformistische trekjes.
„Ik ben niet standaard en dat
wil ik ook niet zijn."
Grote kans dat degene die hem
belt na wat klaroengeschal de
volgende mededeling uit zijn
antwoordapparaat hoort ko
men: „Zijn Koninklijke Hoog
heid Cliff zit op het koninklijke
urinoir. Wanneer straks het toi
letpapier op is, zal hij terugbel
len. Als u na het horen van de
piep uw boodschap doet."
Mocht u ergens op zolder nog
een afgedragen stewardesskos
tuum van een door de tands
des tijds uitgerekte modelijn op
zolder hebben hangen,
schroom niet in te spreken. De
lelijkste stewardessenoutfit is
hem nog mooi genoeg. De da
mes van Austrian Airlines doen
de ogen van Cliff Muskiet als de
roodkapjes van de luchtvaart
dikwijls pijn in de ogen, maar al
wat tot hun bedrijfsuitrusting te
rekenen valt, geldt voor hem als
collectorsitem. Bij herhaling
treft hij van top tot teen in het
rood de Oostenrijkse Luftmadel
op luchthavens. Hoofddeksel,
jasje, rok, panties, schoentjes,
een stier zou ervan op hol
slaan. „Maar hoe erg al dat
rood ook vloekt in mijn kleer
kast, ook dat uniform is welkom
in mijn huis."
De Amsterdammer is in princi
pe zelfs bereid de deur van één
van zijn kleerkasten te openen
voor het tenue van South West
Airlines. Eigenlijk niet om aan
te gluren, vindt Muskiet, die
poloshirts, korte broeken en
gympies van die prijsbreker on
der de luchtvaartmaatschappij
en. Maar vanwege de merk
naam weer wel interessant voor
zijn verzameling. Even voor de
duidelijkheid: voor de bedrijfs
kleding van mannelijk cabine
personeel heeft Muskiet geen
belangstelling. Daar zit niet of
nauwelijks modelijn in. Te veel
meer van het zelfde. Jasje, das
je, zo was het vroeger en nog
steeds zo.
Muskiet ontstak in 1993 in een
niet aflatende verzamelwoede,
die hem geregeld 's nachts tot
opstaan maant. Want zodra hij
er lucht van krijgt dat ergens
aan de overkant een begeerd
uniform op de kop valt te tik
ken, laat Muskiet zich door
'Ik sta er 's nachts voor op'
passen geblazen dat de n
niet in zijn collectie komt
ten tweede omdat luchtv
maatschappijen uit heü
den-Oosten, Zuid-Ameril
China zich tot dusver Oo
disch doof hebben gehot
voor zijn brieven en e-rrit
„Van de tien keer dat ik ft
elektronische post verstu
komt er hooguit één antv
terug. Heel frustrerend et
wel onfatsoenlijk. En dat
het mij gaat om in onbnu
raakte uniformen, die dot
nieuwe modelijn zijn ingi
haald."
Ja, er zijn op de wereld n:
meer van uniformffeaksi
hij. Onlangs kwam hij int
tact met een dame uit he
Zweedse Helsingborg. En
internet ook met twee Au
nen. „Wat ik misschien o
voor heb, is dat ik bij een
vaartmaatschappij werk.
dat in mijn corresponden
wel altijd bij, in de hoopi
mededeling wat meer dei
opent."
Een week of drie geleden
wierf hij in Teheran een i
form met hoofddoekje va
Air, dank zij de bemiddel!
van een hotelgast. En zoi
Muskiet zelf de moeite oi
rustpauze na een vlucht a
gapore te benutten voori
op-en-neertje van in tota;
ven uur om in Hongkong
kostuum van Cathay Pad
te halen. „Ik had dat er gr
voor over. En ook de kosti
het ticket."
Als collectioneur in het gr
moet Cliff Muskiet zich o:
nanciële redenen minder
keurig opstellen dan eeni
wat geleden. Nu moet eeï
geleverd uniform geuren
eerlijk werkzweet, wil hiji
eerst naar de stomerij bn
„Wanneer het uniform er
paar keer is gedragen enr
vies is, gaat het echt zo dr
in. Verpakt in plastic. Hel
gen van een kostuum kon
gauw op twee tientjes. Ga
na wat honderdzeventigi
men stomen mij zou mor
kosten. Even uitrekenen,
een vermogen. Ik vraag u
eens af, waar deze collect
moet eindigen. Ik mag ho
een museum, in Amsterd
omgeving. Dat zou mooi
Maar dan wel onder voor
de dat de collectie mijn ei
dom blijft en achter vitrin
Want ik wil niet dat iemai
z'n tengels eraan komt."
GERARD VAN PUTTEN
Het ultieme risico voor Cliff Muskiet is dat de mot in zijn collectie komt te zitten. Het is 's zomers
altijd scherp opletten dat er niet zo'n ellendepukkel van een kostuumvreter één van zijn kleer
kasten in vliegt. Er mag van hem namelijk geen gat vallen in zijn almaar groter wordende collec
tie van stewardessenuniformen. „Mijn boodschap is dat zelfs het truttigste kostuum voor mij
nog van een ongekende schoonheid is."
Cliff Muskiet: „Ik vraag me wel eens af waar deze collectie moet eindigen. Ik mag hopen in een museum, in Amsterdam of omgeving. Dat zou
mooi zijn." foto anp michel porro
geen tijdsverschil afstoppen.
Dan grijpt hij ofwel naar de te
lefoon of naar de computer
muis om via internet met bij
voorbeeld westwaarts van de
Atlantische Oceaan te onder
handelen. Onderhand heeft hij
naar een eigen voorzichtige ra
ming om en nabij honderdze
ventig kostuums hangen. Ver
deeld over vier kleerkasten.
Muskiet is een beetje de tel
kwijt geraakt, maar van wel ze
ventig luchtvaartmaatschappij
en. En de meeste compleet, in
clusief sjaaltje. „Het meeste dat
ik in huis heb, kon ik gratis op
de kop tikken. En zo was eige
naar Hoppezak van een ver
huurbedrijf van toneelkleding
in Leiden, zo vriendelijk een
KLM-uniform uit 1971 aan mij
af te staan in ruil voor iets dat ik
dubbel had hangen."
Vanaf het prilste stadium van
zijn leven heeft hij een onbe
grensde liefde voor de vliegerij
gehad, Cliff Muskiet. „Dat
kwam zo: op mijn vijfde ben ik
met mijn ouders naar Neder
land gekomen. Nou, wat is er
spannender voor een jochie
van die leeftijd dan een vliegreis
maken van New York naar Am
sterdam?! Ik had me ontzettend
verheugd op die overtocht.
Maar helaas heb ik toen de hele
vlucht slapend doorgebracht.
En aangezien ik dat nooit goed
heb kunnen verkroppen, ben ik
alles gaan verzamelen over wat
los en vast zat aan de vliegerij.
Het begon met luchtvaartplaat
jes en ik tekende op mijn ma
nier het ene vliegtuig na het an
dere. Zo rond mijn vijftiende
was ik bij wijze van spreken niet
weg te slaan uit de Leidsestraat,
waar veel luchtvaartkantoren
zaten. Daar ging ik dan langs
om posters op te halen, dienst
regelingen en oude tickets. Ach,
in die tijd kon ik alles gebrui
ken. Oude kofferlabels, suiker
zakjes, ja zelfs kotszakjes."
Als opgeschoten knaap van
achttien achtte hij zich te oud
voor dergelijke rommel. Behou
dens drie stewardessenunifor
men gaf Cliff Muskiet alles met
de vuilnisman mee. Zo niet zijn
jongensdroom. „Die ging altijd
over vliegen. Gelukkig heb ik
mijn hart kunnen volgen. Toen
ik eenentwintig was, ben ik bij
de KLM in dienst getreden.
Maar pas zeven jaar geleden
ben ik intensief begonnen om
her en der uniformen weg te
slepen. Omdat ik het toch wel
zonde vond om de drie, die nog
in de kast hingen, ook weg te
doen."
Het is een bijzondere hobby en
bepaald geen eenvoudige. Ten
eerste is het voor Muskiet op-
Hef is verbazingwekkend wat je op school leert
waar je later in het leven niets aan hebt. Sinus
en cosinus - je zwoegt er op en jaren later blijkt
dat 't allemaal tijdverspilling was. Ander
zijds zijn er tal van heel nuttige zaken die
'k je op school niet leert. Of heeft u ooit op
school gehad hoe je een stekker moet re
pareren? Of hoe je een fietsband moet
plakken? Veel jongens leren zulke din-
van hun vader, maar er zijn genoeg
die ook als vrouw later hulpe
als 't snoer van hun stof-
is. Volkomen onnodig,
want reparatie van snoeren en stekkers
is een fluitje van een cent.
Uiteraard wordt 't wat moeilijker als de
centrifuge van de wasmachine kapot
blijkt. Je laat een man komen, hij rekent
75 gulden voorrij kosten en 78 gulden re
paratiekosten en is twee minuten bezig om
'm weer in orde te krijgen. Toen dat ge
beurd was, dacht ik, had ik op school ge
leerd hoe zo'n wasmachine in elkaar zit, ik
zou die reparatie stellig zelf hebben kunnen
uitvoeren en dan 153gulden in m'n porte
monnee hebben kunnen houden. Bovendien
zou me dan de ergernis bespaard zijn dat ik
driekwart dag op zo'n man heb moeten zitten
wachten zonder de deur uit te kunnen. Ach,
hadden ze mij op de HBS toch een beetje weg
wijs gemaakt met wasmachines!
Toen de centrifuge weer kapot ging heb ik, hoe
wel wasmachines op school dus niet en algebra
helaas wel op 't lesrooster stond, de achterkant
van onze Zanker intimat de luxe afgeschroefd.
Een geweldige wirwar van draadjes kwam te
voorschijn. Eén flinterdun draadje bungelde
losjes tussen al die andere vastzittende draadjes.
Dat moest de oorzaak van 't falen zijn. Maar
waar moest ik dat zachtjes heen en weer wie
gende draadje weer aan vastmaken? Ik tuurde
en tuurde en zag allerlei holletjes waar zo'n
draadje eventueel weer in vastgezet kon worden.
Maar ja, welk holletje? Ik dacht: zet ik 't vast in
een verkeerd holletje, dan heb je, als ik mis zit,
of kans op kortsluiting, of de machine doet 't ge
woon niet. Kortsluiting is natuurlijk niet zo
prettig, maar vooruit, laten we het risico nemen.
Dus zette ik dat losse draadje vast in een holletje
opzij van demotor van de centrifuge. Laat nu
die machine 't warempel nadat ik de achterkant
er weer opgeschroefd had, meteen weer doen!
Per ongeluk had ik 't draadje dus teruggeflanst
in 't juiste holletje. Wat een geweldige gevoel
