'Mijn vader zei: zorg dat je goed wore ruMdt ojJ. Haiku, een dichterlijk snapshot 'Morgen is mama van mi Cultuur Kunst De Dijk naar Swetpop Zoeterwoude WOENSDAG 12 JULI 2000 Supremes stoppen met tournee new york De Supremes willen na nauwelijks een maand hun Amerikaanse herenigingstournee wegens gering succes afbre ken. De groep van Diana Ross vierde in de jaren zestig met hits als Baby Love' en 'You Can't Hurry Love' enorme triomfen. De huidige concertenreeks trekt echter voortdurend halflege zalen. Volgens de Britse omroep BBC willen de bandleden er direct mee stoppen, maar houdt organisator SFX hen aan hun con tract. Kenners spreken van een van de meest mislukte tournees uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Optredens in New York, Wasington en Pittsburgh zijn al afgelast. Theeceremonie in SieboldHuis leiden Theedrinken gaat in Japan iets anders dan in Nederland. Op zondag laten Junko en Peter Benoist, gekleed in traditionele kleding, in het Leidse SieboldHuis zien hoe het er tijdens deze eeuwenoude traditie in Japan aan toe gaat. De theeceremonie wordt gehouden ter gelegenheid van O-Bon Matsuri, het Japans Allerzielenfestival. Bezoekers van de demonstratie krijgen stok jes Japanse wierook mee naar huis. De theeceremonie begint om 14.00 op de eerste verdieping van het SieboldHuis aan het Rapenburg 19. Kinderactiviteiten in Oudheden leiden Kinderen krijgen deze maand extra aandacht tijdens de tentoonstelling 'Astrix en Europa' in het Rijksmuseum van Oud heden in Leiden. De komende zondagen is er speciale aandacht voor volkeren die in de strips van Asterix en Obelix aan bod ko men, zoals de Grieken, de Galliërs en de Vikingen. Kinderen kunnen onder begeleiding knutselen in een 'kunstenaarswerk plaats'. Om 13.00 uur is er een dialezing voor kinderen vanaf 8 jaar, van 14.30-16.30 uur kunnen de allerkleinsten zich laten schminken en om 15.00 uur wordt de film 'Asterix en Cleopatra' vertoond. Op 30 juli komt een Romeinse legionair uiüeg geven over het leven van een soldaat in dienst van de keizer ten tijde van Caesar. De tentoonstelling Asterix en Europa loopt nog tot 1 oktober. Harry Potter breekt verkooprecords new york/londen» Het nieuwste jeugdboek over de tovenaars leerling Harry Potter heeft afgelopen weekeinde alle verkoopre cords in de Verenigde Staten verbroken. In twee dagen tijd gin gen er bijna 3 miljoen exemplaren over de toonbank In de nacht van vrijdag op zaterdag werd de verkoop van het vierde boek over Potter met de titel 'Harry Potter and the Goblet of Fi re' van J.K. Rowling vrijgegeven. Veel mensen stonden uren in de rij te wachten om het nieuwe boek te bemachtigen. Potter maakt binnenkort zijn debuut op het witte doek. De bedoeling is dat alle Potter-verhalen, en dat worden er volgens de schrijf ster zeven, worden verfilmd. Trompettist Roy Hargrove hoofdgast op North Sea Jaz /föuxLt oc öcrft /lö tbn, Trompettist Roy Hargrove (30) is een van de hoofd gasten op het 25ste North Sea Jazz Festival. „Mijn va der zei: als je dan toch mu zikant wilt worden, zorg dan verdomme dat je een goeie wordt." Nou, en of Roy Hargrove dat nog weet. Dertien jaar geleden was het. Op het twaalfde North Sea Jazz Festival werd hij gepresenteerd als nieuwe ontdekking. Samen met saxveteraan Frank Morgan, was de jonge Har- grove bij het trio van pia nist Rein de Graaff gezet. En hij deed mee aan aller lei jamsessies. Eentje met alleen maar grote trompet tisten. Speelde hij ineens met al zijn muzikale trom pethelden: Woody Shaw, Jimmy Owens, Wynton Marsalis.... den haag ton ouwehand ,,Ik stond werkelijk te trillen op mijn benen. Zeventien was ik. En ik was nog nooit in Europa geweest. Sterker nog, het was de eerste keer dat ik buiten Texas was. Ik moest mezelf werkelijk in mijn arm knijpen of het wel echt was. Stond ik met al die grote jazzhelden op één festival. Frank Morgan was niet bepaald vriendelijk voor me. Hij was net uit de gevangenis. Hij kon ongelooflijk tegen me tekeer gaan en een volgend mo ment was hij weer poeslief. Bui ten de bühne heb ik hem zoveel mogelijk gemeden. Maar dat festival was fantastisch. Ik ont moette Dizzy Gillespie, Freddie Hubbard. Ik kon geen stom woord tegen die mensen uit brengen. Toen ik tegenover Freddie stond stotterde ik als een klein kind. En ik wilde al leen maar zeggen dat ik al zijn platen had." De belofte van toen heeft hij ingelost. Hargrove, die inmid- ginner is het nog steeds opwin dend om in de buurt van dat soort grootheden te zijn. Clark Terry, bijna tachtig is nog steeds een meesterlijk trompet tist. Als je hem ziet lopen is het een oude man. Maar met een trompet aan zijn lippen is het een jonge hond. Clark Terry for president." „Tijdens zomercursussen heb ik veel van die man geleerd. Ik zal geen namen noemen, maar daar barstte het van de jonge trompettisten die enorme hoeveelheden noten uitpoep- ten. En dan kwam Clark met maar één noot. Zo'n rake noot die alles verder overbodig maakt. Na een solo waarin ik al les uit de kast had gehaald zei hij alleen maar tegen me: 'Goed zo jongen. En wat nu? Je hebt alles al gespeeld.' Clark is zo ie mand die je laat nadenken over je spel." De liefde voor de muziek komt van zijn vader. „Hij had veel platen. Maar hij had ook een cornet. Ik herinner me dat ik met open mond stond te kij ken als hij dat ding pakte en er op blies. Ik wist dat ik een enor me klap voor m'n hersens zou krijgen als ik het ding zou pak ken. Maar ik herinner me dat ik vaak alleen maar naar de kast keek waar die cornet in was op- Roy Hargrove: „Voor mij als beginner is het nog steeds opwindend om in de buurt van grootheden te zijn." foto gpd/jack guy dels een stuk of tien cd's op zijn naam heeft staan, waaronder het pas verschenen album 'Mo- is. Hij is een van de trekkers van het vijfentwintigste North Sea Jazz Festival. Hij speelt er met ment To Moment' met strijkers zijn kwintet, met de legendari-, behoort tot het beste wat er aan sche organist Jack McDuff en jazztrompettisten voor handen met het Metropole Orkest. „Ik blijf dat leuk vinden, die jazzfestivals. Ik speelde onlangs op een festival in Zwitserland. Zat ik ineens te lunchen met Oscar Peterson, Jimmy Heath en Clark Terry. Voor mij als be- „Na lang zeuren deed mijn vader een keer voor hoe je erop moest blazen. Toen ik negen jaar was mocht ik de cornet meenemen naar het schoolor- kest. Ik blies mee en ik vond het zelf geweldig. Maar ik werd uit gelachen. Ze vonden dat het nergens naar klonk. Ik ben naar huis gegaan en ik heb als een gek zitten studeren. Na twee weken kwam ik terug de diri gent plaatste me direct in het orkest voor gevorderden. En het jaar erop had ik al een solo." „Mijn ouders waren er niet zo happig op dat ik de muziek in wilde. Ik moest maar diplo ma's halen en "zorgen dat ik een echt beroep had. Muziek moest ik er maar bij doen. Dat was een leuke hobby. Toen mijn va der merkte dat het echt serieus was, zei hij: word jij dan maar muzikant, maar zorg er ver domme wel voor d goeie wordt." Hij woont met vroii rig dochterje in I\ „Mijn dochter is heli van muziek. Als ik r pak, begint ze altijd i 'Papa pakt trompe trompettist Wynton heeft hij een grenzelo dering. „Trompettist( doorgaans een eni Maar met Wynton h( een goed contact. Als vraag ik altijd of hij nc ke oefening voor me laatste wat hij me ga A-4tje vol met zestiet Helemaal zwart van Moest ik in één adem dacht dat hij een geit te." „Ik gaf het terug r het niet te spelen was, zijn trompet en lie noodtempo horen da goed kon. Wynton ka les. Ik kan best aardi| spelen, Wynton kan g les spelen wat hij wil. z'n broers nog wel eei hen hoor je dat Wy rustig tien, elf uur pe deert. Met die toui van mij mag ik blij zij elke dag een uurtje ka Maar het moet wel. I een half uur. Dizzy Gi het ooit heel treffend:! dag niet heb gespeeld het. En als ik twee d heb gespeeld, hoort het." Roy Hardgrove Quintet a dag 15 juli met het Metra in de PWA Zaal. En zondi het Paul Acket Paviljoen] nist Jack McDuff. zoeterwoude jan preenen De Dijk treedt zaterdagavond 2 september op in Zoeterwoude. De popgroep is de trekpleister tij dens Swetpop op het voetbalveld van Swetter- hage, de woon- en leefgemeenschap voor ver standelijk gehandicapten. Daarmee hebben de organisatoren opnieuw een topband naar Zoe terwoude weten te halen. Vorig jaar trokken Blof en Rowwen Hèze 2.500 bezoekers. „Op dat aantal rekenen we nu ook. De Dijk vraagt de normale prijs. Het is echt niet zo dat ze ons tegemoetkomen. Toch willen we nog wat geld overhouden voor twee goede doelen", al dus organisator Aart de Jong. In 1999 bleef zestienduizend gulden over voor Swet TV, de omroep van Swetterhage, die in het voortbestaan werd bedreigd. Ditmaal is de opbrengst bestemd voor de kinderboerderij van het centrum en uitbreiding van de snoezel- ruimte in een van de paviljoens. Hier wonen twintig cliënten met een dubbele handicap die het verstand hebben van 0 tot 1-jarigen. Snoe- zelen is een methode om de zintuigen van deze mensen te prikkelen en het reactievermogen te vergroten. In principe-worden kaarten voor Swetpop al leen in Zoeterwoude verkocht. De Jong: „Het moet een Zoeterwouds feest zijn. Vorig jaar was dat zonder meer het geval. We hoefden er niet eens veel reclame voor te maken. Zoiets gaat als een lopend vuurtje door het dorp." Bonsai, aikido, origami. In het kader van vier eeuwen betrekkingen is 2000 uitgeroepen tot Japan-jaar. Een uitgelezen moment om een aantal typische Japanse cultuuruitingen eens kort onder de loep te nemen. In aflevering 14: haiku. Japanners staan bekend om hun eeuwenoude tradities die vaak lang standhouden. Een mooi voorbeeld daarvan is het zeven tien lettergrepen tellende rijmloze gedicht, de haiku. Op de gevel van een Leids huis op de hoek van het Rapenburg-Nonnensteeg staat er een van de Japanse grootmeester Basho: Een woedende Zeel/Tot aan het eiland Sado/strekt zich de Melkweg. In het land van de rijzende zon bestaan maar liefst vijftig haiku- -tijdschriften. Daarin worden jaarlijks zo'n miljoen haiku's ge publiceerd die nog steeds zijn ge baseerd op het oude lettergrepen- -schema 5-7-5. Waren het heel vroeger nog alleen hovelingen, te genwoordig houden zowel grote dichters als timmerlie den zich bezig met deze bijzondere Japanse dichtvorm. Ivo Smits, docent Japan se literatuur aan de Leid se Universiteit, legt uit dat de haiku voortkomt uit de tanka. „Dat is een gedicht dat altijd bestaat uit 31 lettergrepen, vol gens het vaste schema 5- 7-5-7-7. De ene dichter zegt de eerste strofe, de hokku, die be?taat uit ze ventien (5-7-5) lettergre pen, en de andere moet antwoorden in een vers van veertien (7-7) letter grepen." Zo op het eerste gezicht is de haiku gelijk aan een hokku. Maar de overeen komst geldt eigenlijk al leen voor het aantal let tergrepen. Het karakter van een hokku is heel anders. Om dat het een openingsvers is, moet het rijk zijn aan mogelijkheden om de ander voldoende ruimte te Een haiku aan het Rapenburg: Een woedende zee!/ Tot aan het eiland Sa do/ Strekt zich de Melkweg. foto pr geven om te antwoorden. De hai ku is daarentegen krachtig en zelf standig en gaat vaak over een in tense natuurervaring. Smits omschrijft de haiku als 'een dichterlijk snapshot'. Om dit te verduidelijken maakt hij een ver gelijking met de beroemde foto graaf Henri Cartier-Bresson. „Ie dereen kan zijn camera op een onderwerp richten en het knopje indrukken. Maar Bresson wachtte op dat ene ideale moment, waar door zijn foto uniek werd." Niet voor niets noemt Smits de haiku's die de meest beroemde en ge roemde haikudichter Matsuo Basho maakte bij zijn vele reizen 'de snapshots bij een reisverslag'. Hij geeft een voorbeeld: Stilte, rot sen doorboord door de stem van ci caden. „Het klinkt simpel, maar er zit zoveel in", zegt Smits. „Je hoort de stilte, juist door alleen maar het geluid van cicaden te horen. Tege lijkertijd geeft de dichter aan hoe hard dat geluid van deze insecten is. Er is geen sprake van weerkaat sing door de rotsen, maar het tjir pen is veel sterker dan steen. Het gaat er dwars doorheen." Alles bij elkaar ontstaat er volgens Smits een 'haikumoment', het snapshot waarbij je de keuze van het mo ment kan zien als persoonlijke ex pressie van de dichter. Hoewel Japanners altijd hebben geprobeerd om de grenzen van haiku te verleggen is het nooit ge lukt om de lettergrepen in deze dichtvorm te vervangen door an dere. „Dat kan ook niet", zegt Smits, „want deze vijf en zeven lettergrepen vormen de harten- klop van de gehele Japanse poë zie. Zelfs nu, in de 21ste eeuw, is het niet gelukt om daar van af te wijken. Alhoewel veel met het schema 5-7-5 is geëxperimen teerd, wordt er nog steeds mee ge werkt. De verworven vrijheden moeten meer worden gezocht in de onderwerpen. Kijk er niet raar van op als in een moderne haiku plotseling zinsnedes opduiken als 'baseball', 'hot chocolate' of 'Mac- Donalds'." casper wichers Kinderen zingen sterren van de hemel op Leids songfestival leiden susanne lammers Wat een moed. Dat is het eerste dat opvalt. Want ook al zitten je ouders, je tantes, je fanclub in de zaal, de Leidse disco In Casa is groot en er passen heel veel mensen in. Camera's snorren en flitsen. Geroep, gegil, ge draaf. En jij staat daar in je een tje op het podium en het enige dat je doen kunt is zingen. Dat doen ze dan ook alle vijftien alsof er veel meer dan de finale van het Vara Kindersongfestival van afhangt. Schokkend goed zijn ze en de jury had het er erg moeilijk mee. Deze sterren in de dop zingen en dansen werkelijk de sterren van de hemel met de liedjes van het Vara-kinderkoor Kinderen voor Kinderen. De jongste was tien, de oudste der tien en sommige kinderen heb ben zelfs wat je noemt ervaring. Marvin Dee uit Capelle aan de IJssel bijvoorbeeld deed mee aan de musical 'Olivier!', gaat nu meedoen aan 'Kruimeltje' en die musical-ervaring is aan hem af te zien. Met 'Wanneer' (mag ik nou eens alleen) deed hij dit jaar voor de derde keer mee aan het kindersongfestival. Van zenuwen lijkt hij nog nooit gehoord te hebben. Hij heeft een mooie stem en zingt zeer verstaanbaar, beweegt gemak kelijk en zijn klacht van de ach terbank-generatie die de betut teling zat is, klonk ontzettend geestig. Dat vond de jury ook: hij kreeg de tweede prijs. Toen presentator Bert Kranenbarg hem vroeg wat hij daar van vond, zei hij weliswaar een tikje droog, dat dit de derde keer was dat hij de tweede prijs won, maar hij bleef er laconiek on der. De derde prijs was voor Na thalie Mensenga uit Rhoon, die in een beeldige nachtpon 'Droom' zong. Haar droom was een verkapte dagdroom vol hel dendaden, waarin ze de ozon laag repareerde, piraten ver sloeg, en waarin zang, dans en mime een even groot aandeel hadden. Vanaf je achtste mag je mee doen aan het kindersongfesti val, maar de Zuidhollandse fi nalisten waren allemaal ouder. De oudste was Carina de Boer uit Rijswijk, die gewapend met een enorme strooien hoed 'Va kantie in Italië' zong. Haar tweelingzusje Larissa (8 minu ten jonger) deed mee met 'Voorlopig niet verliefd', waarin ze het getrul voor de spiegel en Anne Dekker uit Gouda zingt het winnende liedje, foto mi het gezoen met enge jongens koket van de hand wijst, ook al heeft ze zelf wel een vriendje. Hetzelfde thema bezong Lisi de Schepper uit Alphen aan den Rijn in 'Ik wil het niet'. Meedoen is een serieuze zaak, en hoe ernstig de kandi daten het nemen, is te zien aan de verbluffende professionali teit van de optredens. De lied jes zijn met zorg gekozen, aan alles is gedacht en eigenlijk gaat er ook niets meer fout. Het verst ging de Leidse Babette van Beukering in haar professiona liteit. Die ochtend nog met 40,7 graden koorts in bed, 's avonds op de planken van In Casa. The show must go on. Maar de winnares was onbe twist Anne Dekker uit Gouda. Stem en voordracht in een per fect evenwicht. 'Mama is mor gen van mij' zong het meisje in een scheurende boogie tegen de nieuwe vriend van haar moeder en je moet lie huis hebben om dit lie melijk te maken. De moet er vanaf druipe krengigheid er vanaf en dat lukte de den Anne allemaal prad zong het heel rustig heerst, waardoor de 'Mijn vaders vriendin, je in een heel grote f eten we je op en zoekii andere man, voor ma cies de juiste dreiging 1 Wie ze zelf het beste wilde Bert Kranenlx voor de prijsuitreikin De meesten hielden zi vlakte, maar mede-kandidate noen eerlijk, Anne. Niet i mondje gevallen vulde een aan: 'Ik heb haar gulden gegeven om de gen'. Maar evengoed nam ze de verdiend prijs in ontvangst.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 18