Internetfront tegen
snelheidscontroles
C
Slecht nieuws
236
ZATERDAG 8 JULI 2000
'We pikken het niet langer'
Het aantal snelheidscontroles en bekeuringen voor te hard rijden stijgt
razendsnel. Tegelijk groeit ook de weerstand tegen de controles. Op internet zijn
tal van pagina's te vinden met lijsten van controlepunten. Om de sportieve
automobilist te beschermen, zo heet het. „We hopen een jront te vormen tegen de
inquisitieachtige geldklopperij", staat bijvoorbeeld te lezen op
www. tuftufclub. com.
nelheidscontroles en be-
i trapte automobilisten die
er zich over opwinden. Een
oud probleem met een moderne uit
laatklep: internet. „Het is best dat er
regels zijn", zegt Frank Jacobs van de
Tuf Tuf Club uit Eindhoven, „maar in
Nederland worden snelheidslimieten
alleen misbruikt om honderden mil
joenen uit de zak van de automobilist
te kloppen. Dat pikken we niet langer.
We moeten een daad stellen."
Michael Sannes uit Haarlem reed al
jaren geleden rond met kladlijstjes in
zijn auto. Hij probeerde alle flitsers
bij te houden, maar het werden er te
veel. In 1996 begon hij daarom met
de pagina www.speedradar.com. In
middels wordt deze pagina, waarop
bijna alle controles staan vermeld,
maandelijks door 80.000 mensen be
zocht. Voor informatie, maar ook om
nieuwe controles door te geven. „Die
meldingen verschijnen direct op het
net. We zijn altijd actueel", zegt San-
nes.
Michael Palmen van Radio 538"
spreekt van 'een bijzonder .soort
saamhorigheidsgevoel'. Ongeveer een
jaar geleden begon dj Rick van
Velthuysen op de zender met meldin
gen van radarcontroles. Een luiste
raar belde een waarschuwing door,
de discjockey gaf de controle door in
de uitzending. Imhidd'élö 'haalt de
zender met groté fegelrriaat' luiste
raars in de uitzending om te attende
ren op radarcontroles.
Ook het informatiesysteem RDS,
dat tekstberichten naar het digitale
scherm van de autoradio verzendt,
wordt gebruikt om controles te mel
den. „Iedere weggebruiker vindt het
prettig wanneer hij wordt gewaar
schuwd voor een flitser. Wie. belt met
een melding, verwacht dat medeweg
gebruikers dat ook doen", denkt Pal
men. „Zo heb je er ook zelf wat aan."
John Bennink van het Korps Lan
delijke Politiediensten (KLPD) in
Driebergen lacht êr om. Hij kent de
meldingen op internet en via de ra
dio. „Wij hebben ook jonge mensen
in de wagens, en die hebben zelf Ra
dio 538 aan staan. Het schijnt dat er
leuke muziek wordt gedraaid. Is een
controle daar eenmaal gemeld, dan
heeft het niet veel zin meer om te blij
ven staan en dus zoeken ze gewoon
een andere plek."
De internetpagina's vindt Bennink
nog minder zorgwekkend. „Daar
staan zoveel palen op, dat de lezers ze
volgens mij toch nooit allemaal kun
nen onthouden. Bovendien wordt ge
sproken over palen op plaatsen waar
ik ze in ieder geval nog nooit heb ge
zien." De KLPD kondigt ook snel
heidscontroles aan. „Maar we heb
ben het dan over een traject", zegt
Bennink. „We zeggen nooit bij welke
hectometerpaal we staan. Dan is het
effect weg."
Daling
Op de A2, A9, A12 en A27 wordt dage
lijks gecontroleerd. Normaal rijdt op
snelwegen ongeveer twintig procent
te hard. Dat is op de A2 inmiddels te-
Een eind vorige maand op de A10 vernielde - in brand gestoken - flitspaal (kosten: 180.000 gulden). Bij
schrift op de internetpagina van Frank Jacobs: 'Een goed voorbeeld van 'creatief met autoband', een veel
voorkomende methode om bekeuringen te wreken. foto jmw www.tuftufclub.a
ruggedrongen tot ongeveer zes pro
cent. „Het aantal overtreders is dras
tisch gedaald", zegt Bennink trots.
„Helaas moeten we dat eerst in de
portemonnee laten voelen, maar op
de lange duur heeft de maatregel wel
effect. Het wil er bij de meeste men
sen niet in dat je een grotere kans
loopt om bij een ongeval betrokken te
raken, als je te hard rijdt. 'Ach dat ge
beurt mij toch niet', is de reactie. Als
ze niet langzamer rijden vanwege de
veiligheid, dan moeten ze dat maar
doen om geen bon te krijgen. Het ef
fect is hetzelfde."
Dat het verzet tegen de controles
groeit, realiseert ook Bennink zich.
„Het weer en het verkeer, daar wordt
op verjaardagen over gesproken. Als
slimme jongens dan wat willen ver
zinnen om onder een bon uit te ko
men, dan mogen ze dat wat mij be
treft proberen. Ik snap het wel, auto
rijden geeft een gevoel van vrijheid en
macht, zeker als dat een-beetje snel
kan. Maar we hebben nu eenmaal 6,5
miljoen auto's in dit kleine landje.
Dan is hardrijden toch echt een pro
bleem."
De internetsite van Frank Jacobs is
eigenlijk bedoeld voor de notoire
hardrijders, waartoe hij ook zichzelf
rekent. Na een aantal jaren in het bui
tenland te hebben gewoond, wist Ja
cobs bij terugkomst niet wat hem
overkwam. In het hele land waren
flitspalen uit de grond geschoten. De
Eindhovenaar doopte zich om tot
Frank 'Flash Back' Jacobs en begon
onder die naam op internet zijn Tuf
Tuf Club.
Op zijn beurt begon hij controle
rende politiemensen te fotograferen.
Zijn pagina is uitgegroeid tot een
bonte verzameling agenten in actie.
Daarnaast geeft hij tips om controles
te ontwijken, er zijn foto's van ver
nielde flitspalen, er is een forum voor
notoire hardrijders en er zijn waar
schuwingen voor actuele controles.
Dagelijks bezoeken zo'n duizend
mensen de Tuf Tuf Club. „En hoewel
we ons eigenlijk richten op de snel
heidsduivels, is het opvallend hoeveel
reacties we juist krijgen van mensen
die helemaal geen hardrijders zijn.
Juist mensen die met een paar kilo
meter te hard worden geflitst, kunnen
daar heel erg boos om worden; 123
kilometer rijden op de snelweg kost
zestig gulden. Daar hebben veel weg
gebruikers him buik goed van vol."
Rotterdammer Jordi van Dalen, de
man achter www.snelheidscontroles-
.com, vertelt hetzelfde verhaal. „Ik
doe het echt niet om de extreme
hardrijders te helpen. Het gaat mij
juist om het voorkomen van die lulli
ge bekeuringen. Soms staan ze te
controleren op tweebaans 50-kilome-
terwegen, waar zelfs mijn moeder
zestig zou rijden. Daar staan ze ge
woon om geld te verdienen en dat
vind ik totaal verkeerd beleid. Je zou
van een bekeuring moeten leren. Bo
vendien is hardrijden ook wel eens
nuttig. Het is een soort uitlaatklep.
Als de agressie er niet zo uit kan, dan
kan dat leiden tot een hele andere
manier van agressie. Dat lijkt mij veel
schadelijker."
Vernielingen
Agressie tegen de flitspalen zelf is in
middels ook een bekend verschijnsel.
Met regelmaat worden palen ver
nield, in brand gestoken of afgezaagd.
„Die kosten 180.000 gulden en de ge
meenschap moet daar voor opdraai
en", zegt woordvoerder Jelle Egas van
het politiekorps Rotterdam-Rijn
mond. Hij noemt een berucht traject
op Goeree Overflakee, waar enige tijd
geleden vijftien palen werden ge
plaatst. Het laatste half jaar werden
twee daarvan volledig van vernield.
„Maar de meeste installaties zijn
inmiddels behoorlijk hufter-proof,"
zegt Egas. „Een kleine groep ergert
zich aan de controles en uit die agres
sie door de palen te vernielen. Maar
die mensen weten we meestal wel te
vinden en er komt toch gewoon weer
een nieuwe paal voor in de plaats."
Of de groep die zich ergert aan de
controles echt zo klein is als Egas be
weert, is de vraag. Alle snelheidsover
tredingen samen leverden de schat
kist vorig jaar 544 miljoen gulden op,
dit jaar zou die opbrengst moeten
stijgen tot 600 miljoen. In 1998 gin
gen 191.000 mensen in beroep tegen
hun bekeuring bij het Centraal Justiti
eel Incasso Bureau (CJIB) in Leeuwar
den. Een jaar later waren dat er
205.000. Het aantal bekeuring steeg in
die periode nog sterker.
Er wordt dus nog niet massaal be
zwaar aangetekend tegen een bon, al
zouden de mensen achter www.stop-
deboetegekte.nl dat wel graag zien. Op
deze site zijn standaard-bezwaar
schriften te vinden. Tekent iedereen
massaal bezwaar aan, dan kan Justitie
zich nooit aan de wettelijk gestelde
termijnen houden, zo is de gedachte.
Een kwajongensstreek, daar lijken
eigenlijk al die internetpagina's op.
Martin Kleinman, Dennis Pestman en
Leon van der Meij uit Groningen
schuilen achter www.flitspaal.nu.
„Alleen al op de ringweg rond Gro
ningen staan twintig camera's",
meldt Kleinman. „Mensen die zo'n
camera voor het eerst zien, schrikken
enorm en trappen vol de rem. Zo zor
gen de camera's juist voor verkeers
onveiligheid."
Op voorhand waarschuwen voor de
flitsers komt volgens het Groningse
trio daarom ook de veiligheid ten
goede. John Bennink van de KLPD is
het daar natuurlijk niet mee eens. We
moeten met zijn allen langzamer
gaan rijden, dót is de enige oplossing.
„Op de A2 bij Breukelen zijn we bezig
met een proef met trajectcontrole en
de eerste resultaten zijn positief.
Gaan we daar toe over, dan hebben al
die waarschuwingen geen zin meer."
Jordi van Dalen kan dat niet ontken
nen. „Wordt die manier van controle
ren ingevoerd, dan stop ik er mee.
Maar tot die tijd blijf ik alle controles
melden."
SANDER R00IJAKKERS
Op de website van de Tuf Tuf Club is ook plaats ingeruimd voor wat
wordt aangeduid met 'Blauwe Blunders'. Oftewel: kritiek op politiege-
drag. De foto hierboven is voorzien van de tekst 'Wie ooit op de bon is
gegaan omdat een trekhaak of fietsendrager het zicht op de kenteken-
plaat belemmerde, kan deze foto vast waarderen'. Rechts een opname,
gemaakt in Nieuw-Vennep. Het bijschrift luidt: 'Radarcontroles dienen
de verkeersveiligheid te verhogen, aldus de Sterke Arm. De flitsauto
(foto rechts) van de politie Haarlemmermeer doet exact het tegenge
stelde. Midden op het trottoir geparkeerd dwingt+iij voetgangers, on
der wie bejaarden, invaliden en schoolkinderen, de rijbaan op te gaan.
Niet alleen levensgevaarlijk maar ook bijzonder hinderlijk voor rolstoel
gebruikers. FOTO'S jmw www.tuftufclub.com
www.snelheidscontroles.com
www.speedradar.com
www.tuftufclub.com
www.flitspaal.nu
www.flitspaal.nl
www.stopdeboetegekte.nl
www.flitsmelding.nl
www.radar.8m.com
www.crosswinds.nl7radarcontrole
www.politie.nl/home/verkeer
Misschien moet Lk vooraf zeggen
wat voor iemand ik ben. Dat kan
schelen, om alles te begrijpen. Ik
zal me overigens beperken tot wat
relevant is. Maar goed, weet dan
dat ik weinig opheb met de mode.
Met elke mode. Nee, je kan mij niet
zeer modebewust noemen. Of lie
ver, ik ben me wel van de mode be
wust, maar dan in het negatieve.
Ba, nu heeft iedereen dit; afschu
welijk, nu zegt iedereen
ineens weer dat.
Jonge meisjes op schoenen van een deci
meter hoogte, en truitjes met obligaat
zichtbare navel. Mannen die erbij lopen of
hun scheerapparaat al een week kapot is,
en die geen geld hebben om het te iaten re
pareren. Een halfdoorzichtige computer;
een takkenbos voor je deur met een lintje
eromheen.... Nee, mijn navel krijgt u niet te
zien. Nu niet, in ieder geval. En als de
scheermesjes op zijn, koop ik nog dezelfde
dag nieuwe. En zo'n takkenbos is iets dat
wij met het grofvuil meegeven.
Het zal een jaar of tien geleden zijn, dat
het 'gehalte' opdook. De eerste die iets
zei in de trant van 'met een hoog Pavarotti-
gehalte', 'met een fors ons-kent-ons gehal
te', 'van een ontroerend euro-gehalte', die
allereerste persoon was waarschijnlijk een
oorspronkelijke en creatieve geest. We zul
len wel nooit meer achterhalen wie het ge
weest is. Maar iemand is ermee begonnen.
Niets dan lof voor deze anonieme taal
schepper. Maar dan begint de ellende. Dan
worden alle minkukels, onnozelaars en an
dere weinig begaafde meelopers wakker, en
denken: kijk, dat kan ik ook. En waarachtig,
ze kunnen het! Het trucje is dan ook niet
zeer moeilijk. Op de plaats van Pavarotti,
ons-kent-ons of euro kun je om het even
wat invullen, en je plakt er '-gehalte' achter.
Klaar! Weer een oorspronkelijke, spranke
lende zin gemaakt. Wat al deze gehalteraars
echter niet beseften, was dat hun lezers en
luisteraars het trucje ook kenden. Meer
nog: ze werden ermee doodgegooid. De ge
haltes vlogen je dagelijks om de oren. En
kele jaren geleden stuurde een lezer van
deze krant me eens een waslijst met van die
gehaltes, uitgeknipt uit de krant. Honder
den en honderden waren het er. Die mode
lijkt intussen bijna uitgewoed. Wat je een
paar jaar geleden drie keer per dag moest
lezen of horen, is intussen verminderd tot
eens per veertien dagen. Maar helemaal
verdwenen is de gehalte-mode nog steeds
niet.
Een ander voorbeeld uit het verleden is
het 'x-aantal'. Inderdaad van voor de
navels en de takkenbossen. Al sinds men
senheugenis verkeert men wel eens in de
situatie niet precies te weten hoeveel er van
iets is. Onze taal heeft allerlei middelen om
dat uit te drukken. Bijvoorbeeld: Hij bezit
vele miljoenen. Of: Hij heeft verschillende
vriendinnen. OF Na heel wat borrels wan
kelde hij naar huis. Eeuwenlang was dat
toereikend. Totdat iemand eens voor de
aardigheid zei: Hij bezit een x-aantal mil
joenen. Geen creatie van formaat, maar
aan de andere kant geheel onschuldig. Was
het daarbij gebleven, dan hadden u en ik er
waarschijnlijk nooit van gehoord. Maar dan
komen de mannen met de kapotte scheer-
apparaten, en de mensen met die takken
bossen, die ook graag een taalkundige tak
kenbos voor hun deur hebben, en dan
wordt het ineens: Hij heeft een x-aantal
vriendinnen, een x-aantal borrels, een x-
aantal dit en een x-aantal dat. Het mag. In
een vrij land mag dat, zonder dwangverple
ging. Maar het is er niet minder vervelend
om.
Het gaat voorbij. Dat is tenminste iets. Al
leen: het is nog niet weg of de volgende
mode staat al voor de deur. De navels kij
ken u nog aan, de scheerapparaten zijn nog
niet gerepareerd, of iedereen lijkt te moe
ten spreken over 'het goede nieuws en het
slechte nieuws'. Geen gesprek lijkt meer
normaal te kunnen beginnen. De norm is
nu: ik heb goed nieuws en ik heb slecht
nieuws. Iemand brengt de koffie binnen,
en jawel: 'En hier is dan het goede nieuws'.
Het slechte nieuws is dat ons strijkijzer er
mee ophield, maar het goede nieuws is dat
ze in de winkel konden vaststellen dat we
ons vergisten. Of het slechte nieuws dat de
stofzuiger kapot is, en het goede nieuws dat
we een nieuwe gekocht hebben. Of het
goede nieuws dat er geen slecht nieuws is.
Die kan je trouwens ook omdraaien. Ik heb
geen idee waar dat eindeloze gegoochel
met goed nieuws en slecht nieuws vandaan
komt. Het interessert me trouwens weinig.
Ik zou liever weten wat ertegen te doen is.
