Drugsscene Wallen steeds agressievei
Af,
Gesprek van de Dag
Zomerrel met Italië
Sean Connery tot
ridder geslagen
Reparatie wasmachine loopt uit op gijzelij
DONDERDAG 6 JULI 2000
Commentaar
Over het verloop van Euro 2000 heerste maandag nog
euforie. De verwachte rellen tussen hooligans bleven
goeddeels uit. Zeker in Nederland kon dankzij de massa
le maar beheerste inzet van de politie tevreden worden
teruggeblikt. Maar nu, een paar dagen later, is er een di
plomatieke rel uitgebroken tussen Nederland en Italië
waarbij zelfs de wederzijdse premiers er aan te pas moe
ten komen om de zaak te sussen.
Een Italiaanse televisieploeg werd zondag bij de finale
gearresteerd toen zij een groep Italiaanse gehandicapten
bij de Kuip filmde. De journalisten zouden door ste
wards en politie zijn geslagen en geschopt, terwijl zij
niets anders dan hun werk deden. Volgens de politie is
deze lezing bezijden de waarheid. De journalisten wer
den in hechtenis genomen omdat ze stennis schopten,
nadat ze weigerden te stoppen met filmen. De gehandi
capten zouden hier om gevraagd hebben.
De Nederlandse ambassadeur in Italië is inmiddels op
het matje geroepen. Buitenlandse zaken heeft excuses
aangeboden aan de Italiaanse "ambassadeur in Neder
land. Kok heeft met zijn collega Amato gebeld om esca
latie van het door de Italiaanse media opgeklopte inci
dent te voorkomen. Wat begon als een incident lijkt on
danks de goedbedoelde poging van Kok volledig uit de
hand te lopen.
Het is volstrekt onduidelijk wat er nu precies is gebeurd.
Beide partijen halen er van alles bij. Van het 'brute' op
treden van de Rotterdamse politie eerder in het toernooi
tot de slechte behandeling van gehandicapten op de
luchthaven. De Nederlanders beweren op hun beurt dat
de komst van zo veel gehandicapten niet zou zijn aange
kondigd en dat de begeleiders van de gehandicapten-
groep zich van het begin af aan agressief gedroegen.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Euro
2000 moest een smetteloos succes worden en het is niet
ondenkbaar dat de stewards en de politie gespannen
waren voor de grote wedstrijd van zondag. Maar de Itali
aanse verwijten dat Nederland wel het Chili van Pino
chet lijkt en niet in de EU thuis hoort, slaan natuurlijk
nergens op.
Een onderzoek naar wat er precies gebeurd is, moet dui
delijkheid brengen. Pas daarna zullen de gemoederen
bedaren. Ook voor de Italiaanse media is het na Euro
2000 komkommeren. De ingrediënten van een mooie
zomerrel - gehandicapten, voetbal en staatsgeweld - zijn
ruim aanwezig. De Italianen zijn meesters in het drama
tiseren. Laten we hopen dat de uitslag van het onderzoek
nog even op zich laat wachten.
Straat in Schiedam
vernoemd naar ABBA
In Schiedam, in de nieuwe Zweedse woonwijk Sveapar-
ken, wordt een straat vernoemd naar de wereldberoem
de popgroep ABBA. Volgens de fanclub en de Zweedse
ambassade heeft de band die nog nergens ter wereld.
Aan de 'ABBAborg' ging overigens een kleine rel vooraf.
Want de Schiedamse straatnamencommissie was met
voorstellen als Kellgrenholm, Fjelddal en Kirunaborg ge
komen. Veel te lastig voor de bewoners maar ook voor de
PTT, oordeelde de raad in mei. Het advies luidde: verzin
maar wat anders en kijk eens naar wat bekender Zweden
als ABBA, Astrid Lindgren, Olof Palme, en bij voorbeeld
Pippi Langkous. Het college trok daarop het voorstel in.
Nu zijn er dus de nieuwe straatnamen. En Pippi Lang
kous komt er ook; dat wordt weliswaar geen straat, maar
een basisschool.
Thatchers handtas meer
dan 350.000 gulden waard
Een onbekende heeft 101.000 Britse pond (ruim 350.000
gulden) geboden voor de handtas van de Britse oud-pre
mier Margareth Thatcher. De beroemde tas wordt deze
week voor het goede doel geveild op het internet.
Thatchers tas was een stille getuige van vrijwel het gehe
le premierschap van de IJzeren Dame. Vaak gebruikte zij
het accesoire om haar redenering kracht bij te zetten.
De tas is het pronkstuk van een verzameling handtassen
van beroemde vrouwen die te koop is op de website ww-
w.handbag.com. De tassen worden geveild ten bate van
de bestrijding van borstkanker. De veiling duurt nog tot
13 juli.
Het was al zes maanden be
kend dat het zou gebeuren,
maar Sean Connery beleefde
gisteren toch „een van de
meest trotse dagen" van zijn
leven. De acteur die James
Bond echt bekend heeft ge
maakt, werd in zijn geboor
teplaats Edinburgh gerid
derd door de Britse koningin
Elisabeth.
Sir Sean, een uitgesproken
Schotse nationalist, kwam
opdagen in Schots kostuum
en werd tijdens een ceremo
nie in het Schotse parlement
met een zwaard lichtjes op
zijn schouders getikt door
de in het blauw gestoken
vorstin. De voormalige 007
heeft lange tijd moeten
wachten op de erkenning
van Buckingham Palace van
zijn positie als 'beroemdste
zoon van Schotland'. Dat
was voornamelijk het gevolg
van zijn nationalistische
sympathieën. In 1997 ging
de eer nog aan hem voorbij,
omdat hij al jaren de Schot
se Nationale Partij steunt,
die voorstander is van onaf
hankelijkheid van Engeland.
Nu het toch zover was,
noemde Connery zijn ridde
ring een „grote eer voor
Schotland."
Uit frustratie over de minach
ting die haar ten deel viel heeft
een 42-jarige vrouw uit het En
gelse gehucht Charlton Mack-
rell, in de buurt van Somerset,
dinsdag een wasmachinerepa
rateur enkele uren gegijzeld.
Volgens de Daily Telegraph van
gisteren kreeg de vrouw zes we
ken geleden panne met haar
wasmachine. Toen na twee af
spraken en drie weken vergeefs
wachten eindelijk een monteur
bij de afgelegen woning langs
kwam, bleek een nieuw onder
deel nodig om het apparaat aan
de praat te krijgen.
Intussen zag de gescheiden
moeder, Therese O'Dell, zich
genoodzaakt haar was en die
van haar 8-jarige dochtertje
met de hand te doen. Toen na
een week het benodigde onder
deel eenmaal was gearriveerd,
leek het eind van de eindeloze
handwasjes is zicht. Mooi niet,
zo bleek, want bij de eerste de
beste draai liep de wasmachine
opnieuw in de soep en raakte
ook het wasgoed geruïneerd.
Het duurde vervolgens weer
een week voordat een monteur
de schade kwam opnemen. De
man meldde doodleuk dat voor
de reparatie nieuwe onderdelen
nodig waren. O'Dell nam daar
op een dapper besluit. Ze zei de
monteur dat hij de pot op kon
en niet naar huis mocht voor
dat de zaak was geregeld. Me
vrouw O'Dell blokkeerde de au
to van de servicemonteur, maar
stond de verbouwereerde man
toe een telefoontje naar zijn
baas plegen. Die wilde ecl
niet garanderen dat de wa
chine, die in augustus 199
gekocht, zou worden gere
reerd.
Daarop nam de politie dej
tie in ogenschouw. Een va
agenten toonde begrip vou
fmstraties van mevrouw
Hij nam contact op met hi
paratiebedrijf en legde de
nog eens uit. Binnen 24 ui
stond er vervolgens een ni
wasmachine in Charlton N
rell. Het bericht in de Dail
legraph vermeldt niet of h
paraat het deze keer heeft
houden. In huize O'Dell la!
nog negentien handwasje!
wachten.
Bewoners beschermen zich met ijzeren ketting tegen junks
Op krukken sleept de Surinaamse junk zich moeizaam over de Wallen. Een mager lijf, ingeval
len ogen. Stanley is al meer dan dertig jaar verslaafd aan hard drugs. Rond 'voedertijd', tussen
vier en zes in de namiddag, hinkt hij over de brug de smalle steegjes in, op zoek naar coke. Als
de oudgediende ziet hoe een jonge Marokkaanse dealer op agressieve wijze Japanse toeristen
lastigvalt, grijpt hij in. „Laat die mensen met rust, man. Gedraag je in mijn buurt."
De drugsoverlast op de Wallen
heeft een nieuw dieptepunt be
reikt. De concentratie van junks
en dealers lijkt groter en grim
miger dan ooit: de karakteristie
ke oude binnenstad ziet zwart
van rondhangende mannen. De
politie heeft het Centraal Sta
tion, de metro en de Bijlmer
schoongeveegd met als gevolg
dat verslaafden zijn terugge
keerd naar hun voormalige uit
valsbasis.
Met een ijzeren ketting, ge
spannen tussen een rij Amster
dammertjes, proberen bewo
ners plassende en poepende
gebruikers van hun stoep af te
houden. „Vooral hun steeds
agressievere houding is beang
stigend", vertelt Minze Koop
man in zijn gebarricadeerde
huis waar hij met zijn vriendin
en twee kleine kinderen woont.
„Als ik tien jaar geleden een
verslaafde vroeg zijn dope er
gens anders te gebruiken, liep
hij rustig weg. Nu word ik be
dreigd. Vorige week nog wilde
een junk mij neersteken. Hij
was opgefokt. Aan zijn pupillen
zag ik dat hij van alles door el
kaar had gebruikt, ik was bang.
De politie arriveert meestal te
laat of komt helemaal niet."
Net als de meeste bewoners
heeft Koopman voornamelijk
last van de jonge generatie: op
geschoten Nederlandse en Ma
rokkaanse jongens die voorbij
gangers intimideren. „Onlangs
is de buurvrouw onderweg naar
de crèche door de politie bege
leid, zodat ze haar kinderen vei
lig kon afleveren. Dit is niet
meer normaal!"
Wijkagent Willem Schild, die al
twaalf jaar op de Wallen werkt
en woont, erkent dat de agres
sie in de drugsscene is toegeno
men. Volgens Schild, gestatio
neerd op het bureau Warmoes
straat, is cocaïne de boosdoe
ner. „Vroeger zagen bewoners
junks één keer per dag om een
portie heroïne te scoren. Dan
hadden ze genoeg en verdwe
nen uit het straatbeeld. Tegen
woordig gebruiken ze voorna
melijk crack, dat is gekookte co
caïne die je kunt roken. Op dit
spul zit geen rem; het smaakt
voortdurend naar meer. Ver
slaafden die voorheen genoeg
hadden aan een paar shotjes
heroïne, hebben nu wel twintig
bolletjes coke per dag nodig. De
geestelijke afhankelijkheid is
enorm."
Door het gebruik van crack
wordt er veel meer gescoord en
gedeald waardoor de overlast
toeneemt. Op de bruggen is het
rond 'voedertijd' een komen en
gaan van duistere types. Behal
ve junks en dealers zijn er de
zogeheten 'pakjesdragers' die
de drugs transporteren en
'geldlopers', loopjongens die de
buit aan de drugsbazen moeten
overhandigen. Als Schild zijn
ronde maakt, wordt duidelijk
dat hij in al die jaren respect
heeft afgedwongen. „Mannen,
we gaan even wandelen", zegt
hij tegen een groep rondhan
gende verslaafden, waarna ie
der voor zich een steeg induikt.
Bewoners klagen over te weinig
agenten in de buurt, maar bur
gemeester Patijn is niet van
plan 'een blik agenten open te
trekken'. Hoewel wijkagent
Schild spreekt over een groep
van 400 verslaafden die hier
rondzwerven, spreekt Patijn
van 40 gebruikers die regelma
tig de openbare orde verstoren.
Harder optreden is nauwelijks
mogelijk: „Gek genoeg maken
junks zich op geringe schaal
schuldig aan strafbare feiten. Ze
schreeuwen, vechten en vervui
len de Wallen, maar ze zijn bij
na niet betrokken bij overtre
dingen als straatroof. We doen
ons uiterste best om de overlast
te beperken, maar ook ik kan
niet ieder opstootje voorko
men", aldus de burgemeester.
Volgens de bewoners komt het
de politiek goed uit dat ver
slaafden zich in de rosse buurt
concentreren. Het is overzich
telijk en de mensen hier zijn
toch wel wat gewend. Boven
dien kent de binnenstad van
oudsher een arsenaal aan pri
mitieve opvanghuizen, zoals
het Leger des Heils en de 'zus
ters' aan de Warmoesstraat
waar junks hun natje en hun
droogje krijgen. Maar zelfs deze
barmhartigheid wordt omwo
nenden te veel omdat het een
aanzuigende werking heeft,
vooral op dagen waarop ver
slaafden hun uitkering krijgen.
Uren voordat het 'Leger' open
gaat, hangen ze al voor de deur,
opgewacht door dealers die in
de aanslag staan om nieuwe
porties crack te slijten.
Joop Hamersma, eigenaar van
bloemenzaak 'Jemi' op de War
moesstraat, is de overiast
spuugzat. „Dagelijks vluchten
toeristen mijn zaak in, omdat
ze worden bedreigd. Personeel
van de Bijenkorf durft bij mij
niet eens meer een bloemetje te
kopen." Nog niet zo lang gele
den gooide hij een emmer wa
ter over een junk heen, omdat
Hooftstraat. Het wordt tijd
rijke mensen drugsoverlas
gen."
CARINE NEEFJES
hij tussen zijn uitgestalde bloe
men stond te piesen. De bloe-
menman heeft maar één oplos
sing: „Laten we verslaafden ver
drijven naar de chique PC
Wethouder wilgebruikersbus
Naast de zogenoemde methadonbussen moeten er in Amstei
ook gebruikersbussen komen, waar verslaafden hun drugs ku
nemen. De Amsterdamse wethouder Ter Horst zei dit deze v
een commissievergadering van de gemeenteraad.
Deze mobiele gebruikersruimten zouden in de binnenstad m
gaan rijden. De wethouder wil de plannen met de buurtbewo1
bespreken. Momenteel telt Amsterdam zeven gebruikersruim
waarvan er drie in de binnenstad en vier buiten het centrum i
In die laatste vier is de aanloop van verslaafden niet groot. De
meeste junks blijven en gebruiken liever in de binnenstad. Mi
daar zorgen zij voor overlast zorgen voor de buurtbewoners.
In totaal moeten er dit jaar vijftien gebruikersruimten komen.
zien de voorkeur van de verslaafden om in de binnenstad te b
ven, lijkt het niet zinvol ze buiten het centmm te plaatsen. Mi1
bewoners in de binnenstad staan niet te springen om nog me 1
verslaafden in hun buurt en bovendien zijn geschikte panden1
het centrum peperduur. Mobiele gebruikersruimten zouden 1
om uitkomst kunnen bieden.
De betovering van het EK
enselijk
Op de A2 stond maandagochtend vroeg nog
steeds een billboard in een weiland met de tekst:
'Oranje veel succes'. En ook elders was Nederland
nog niet helemaal afgetuigd van alle hoop en glo
rie die het EK had moeten brengen. Maar zelfs als
we nu kampioen waren geworden, met alle feest
gedruis van dien, dan was deze week toch lang
zaam maarzeker ook het moment aangebroken
waarop we de normale orde van de dag weer on
der ogen hadden moeten zien. Het is niet alleen
de nederlaag tegen Italië die velen in diepe rouw
heeft gedompeld, maar ook het abrupte afscheid
van cle betovering die het EK had.
Want met het EK werd de dagelijkse werkelijk
heid waarin wij leefden versmald tot één gras
mat en een volksvertegenwoordiging van elf
excellente spelers. Dit puikje van de natie
deed rechtaan onze basisbehoeften: identi
ficatie, zingeving, duidelijkheid. Spelre
gels zijn spelregels, wie zondigt wordt
gestraft. En tegenstanders blijven te
genstanders: één kan er maar winnen.
Vier weken lang was er duidelijkheid
waar het in het leven eigenlijk om
draait. Zo wordt het begrijpelijk
dat voetbal voor velen de rol van
godsdienst en politiek heeft overge
nomen.
Voetbal maakte van Nederland tijde
lijk één natie, zonder tegenstellingen
tussen de Randstad en de provincie en
tussen rangen en standen. Massaal
sprak iedereen opeens over 'we', en be
doelde daarmee Nederland, het ganse
volk. Iedereen kon bovendien zelf zien
wat onze volksvertegenwoordiging
deed en liet, niks geen achterbaks ge
doe in achterkamertjes. Links is bij voetbal links,
rechts rechts en het midden het midden. Dat
wordt niet mee gesjoemeld.
En mochten wij toch nog met vragen en onzeker
heden zitten, dan was daar iedere keer Cruijff, die
het kon uitleggen en de koers aangaf. 'Moeten we
consolideren of doorgaan?' 'Gebruik maken van
de risico's', zegt Cruijff zonder enige aarzeling.
'Niet op safe spelenWees eerlijk, hebben wij dat
ooit premier Kok horen zeggen? Wat zal ik fohan
Cruijff als dagsluiter missen. Kunnen we hém
geen minister-president maken? In Cruijff kan ie
dereen zich herkennen, het is een realist met visie,
hij kent de menselijke natuur, weet dat het spel
gespeeld moet worden en zegt waar het op staat.
Nergens in Europa heeft de EK-periode van meet
af aan zo'n onontkoombare, publieke voetbalgek-
te opgeroepen als juist in Nederland. Die behoefte
aan verkleedpartijen, intense emoties, aan saam
horigheid en vervoering, zegt natuurlijk iets over
ons land, de volksaard en de manier waarop wij
in normale doen geacht worden te leven.
De speciale magie die het EK juist voor Nederlan
ders had, laat zich alleen verklaren door het feit
dat hij ons in staat stelde georganiseerd te vluch
ten uit de bestaande, beschaafde orde en een tij
delijke terugkeer mogelijk maakte naar een pri
mitievere werkelijkheid die velen van ons als au
thentieker, 'echter' ervaren. Naarmate een samen
leving rationeler en geregideerder is, is de behoefte
aan tijdelijke ontsnapping groter. Het is een be
hoefte die Romeinen en Grieken al kenden en ook
organiseerden. Met brood en spelen, en speciale
rituelen, zoals in de Griekse oudheid de cultus
van Dionysus, een God die bij de Romeinen Bac
chus heette.
De jaarlijkse feesten waarmee de aanbidding van
Dionysus gevierd werden, waren bekend en be
rucht vanwege hun heftigheid en zelfs geweldda
digheid. Ze gaven het volk een aanleiding om
zich in de wildernis te buiten gaan aan alles wat
in de bestaande, beschaafde orde, ongebruikelijk
of verboden was. Die orde werd, met behulp van
alcohol en drugs bewust doorbroken en omge
draaid, grenzen in betamelijk gedrag overschre
den en men beleefde korte tijd een soort natuur
staat of Gouden Tijd.
Dionysus was de belichaming van het Andere in
de Griekse cultuur. Via zijn rituelen kon het
'beest' in de mens, de waanzin, de razernij ('ma
nia') tot uitdrukking worden gebracht. Hij was
als god van de roes, onmatigheid en vervoering,
de tegenpool van Apollo, de god van de helder
heid en maat. Door de eredienst aan Dionysus
ontstond er een evenwicht tussen deze twee polen:
het rationele en het irrationele. Dankzij Dionysus
raakte de druk van de ketel af en kon men zich
weer. geheel verzoend, aanpassen aan de regels
van de beschaafde werkelijkheid.
Het EK, met alles erop en eraan, functioneerde
ook als een soort ventilatiemechanisme voorde
menselijke psyche die daarmee tijdelijke genoeg
doening krijgt, en er daarna weer beter tegen kan.
Nederlanders hebben daar kennelijk meer be
hoefte aan dan de inwoners van andere Europese
landen. Dat zegt iets over de ondraaglijkheid van
onze concensusmaatschappij, beschavingsdwang
en weggestopte emoties.
Hoe nu verder, nu het oranjegevoel is verschrom
peld en de betovering is verbroken. Daarvoor zeg
ik vrij naar Cruijff 'Het is belangrijk dat je blijft
schieten'.
vereniging. Hierbij zijn DJ's i
ten die platen draaien in bekende ho
motenten. Volgens DJ Job, voorzitter
van de vereniging, stond Imca 'al jaren
in de kast'. De zangeres is sinds de ja
ren zestig een voorvechtster voor vrij
heid van homoseksuelen. Ze was ook
een van de eerste artiesten die optrad in
homobars. Imca Marina voelt zich 'zeer
vereerd'. ,,Het is een hele leuke titel en
ik hoop dat ik alle homo's een gevoel
van warmte kan geven, een echte moe
der kan zijn."
Een 76-jarige Amerikaanse miljonair
heeft een beloning uitgeloofd van
230.000 gulden voor wie hem in c
tact kan brengen met zijn Zwitsers
jeugdliefde ROSEMARIE LINDNE
man werd 55 jaar geleden in Zwits
land verliefd op de toen 19-jarige
vrouw. Hij was daar in 1945 voor e
korte vakantie na als VS-soldaat in
lijn te hebben gediend. ,,We brach 1
samen twee onvergetelijke weken
door", zo vertelde de Amerikaan te j
het Zwitserse boulevardblad Bliek, jj
geliefden schreven brieven, tot het r
tact op een dag om onbekende red t
werd verbroken. De man is nooit m
getrouwd.
Een Britse gevangene die elektro 'c
huisarrest had, kon de bewaking oi r
pen doordat hij een KUNSTBEEN
heeft. Hij bezocht een pub zonder
de autoriteiten het bemerkten. De
jarige man kreeg begin juni een ele
nische enkelband om, zodat de aut'
teiten hem in de gaten konden hou i
Enkele dagen erna deed de man h£p
kunstbeen af en ging naar de plaat
ke pub. Het bedrog werd per toeval
dekt. De gevangene was telefonisc
niet bereikbaar. De bewakingsdien
ging daarom naar zijn huis, waar hi j,
aanwezig bleek te zijn. De autoritei
hebben het elektronisch huisarrest n
opgeheven. Zij hebben een enkelb B
om het andere been geplaatst.
I
FOTO ARCHIEF
Drugdealers op de bruggen op de Wallen.
FOTO'
