Singoei herhaalt winst op 10 kilomei
Het is druk en chaotisch in rayon
Van 3 naar
53 minuten
Leidse Marathon
'Als ik op het feest
kom, is echt alles af
Vrouwenweg steelt weer de show
DINSDAG 13 JUNI 2000
Alles blijft rustig in hetfinishgebied
LEIDEN GERARD BAAS
Vanaf 12.30 uur stromen uit de
tap van de sponsor alcoholvrije
biertjes. Tot teleurstelling van
vele lopers, die met grote
dorstige ogen afstappen op de
met spandoeken versierde
stand. Het merk straalt hen al
van verre tegemoet, het woord
je 'Malt' is hun in de gauwig
heid en de vermoeidheid waar
schijnlijk ontgaan.
„Er zit toch wel eh...?"
„Alcohol in, bedoelt u", stelt
de bardame voor de zoveelste
keer haar wedervraag.
„Eh ja. Alcohol."
„Nee meneer natuurlijk niet.
Dat is toch helemaal niet goed."
„Nee u heeft gelijk, doe mij
maar zo'n ehbiertje."
„Zo reageren er heel veel",
zegt Voorschotenaar Mark Vei-
hoef, die in de wagen van zijn
werkgever zo'n vijftig vaatjes
van twintig liter koel houdt.
Vijftig vaatjes, waai van er uit
eindelijk twintig worden leeg-
getapt. Als ze nu alcohol zou
den drinken, zouden ze binnen
twee biertjes omvallen en na
een diepe slaap met barstende
koppijn wakker worden. Wij
staan hier om de mensen het
gevoel te geven dal ze even mo
gen zondigen na al die weken
van ontberingen."
Het psychologische effect van
een pilsje is heel belangrijk. ..la.
ook al is hel dan geen 100 pro
cent echt biertje", lacht Ver
hoef.
Of de lopers nu in bescher
ming genomen worden af dal
ze zelf verstandiger /.ijn gewor
den. is niet precies te bepalen.
Zeker is wel dal de I IIBO-post
het dit jaar veel minder druk
heeft dan in andere jaren. I)c
mensen in hun rode jassen blij
ven een slag om de arm houden
('Prijs de dag niet voor het
avond is*), maai zo langzamer
hand durven ze wat voorzichti
ge conclusies aan. De eerste
winst is hel feil dal alle skaters
ongeschonden de linish heb
ben gehaald. \lle skaters? Ja. al
le skaters.
Opeens is ei wal consterna
tie I en deelnemei aan de halve
marathon /ijgt ineen na de fi
nish i-ii moet even op hel gras
van de Willem de Avijgerlaan
tol rust komen. Een heel stren
ge I lil HO'er houdt bij hem de
wacht.
„Mag ik wal vragen meneer?"
„Dat ligt er aan wal."
„Wat is er met deze man aan
de hand."
„Mag ik eerst even mijn werk
doen."
EHBO is een serieuze zaak.
De gekwetste in kwestie is
wat makkelijker benaderbaar.
„Nee joh. vraag gerust maar
wat. Ik ben een beetje moe. De
laatste kilometer wilde ik zo
hard als ik kon. Dat ik nu kapot
ben, vind ik ook wel een beetje
lekker. En de aandacht van de
EHBO komt ook niet verkeerd
uit. Een beetje vertroeteld wor
den kan geen kwaad dacht ik
zo", vertelt Jelle Snoeks uit
Overveen.
En dan keert de rust weer te
rug in het finishgebied. Mensen
komen over de finishlijn, ver
oorzaken twee series van piep
jes, worden geregistreerd en lo
pen door voor medaille, drank
je. hapje en, voor sommigen,
bloemen. Het lijkt de gewoon
ste zaak van de wereld en dat is
het op de tweede zondag in ju
ni in Leiden ook. De marathon
lijkt te verlopen zoals de organi
satie het zich in zijn meest opti
male draaiboek zal hebben
voorgesteld. Dat lopers na de fi
nishlijn naar achteren moeten
doorlopen hoeft maar en keer
gezegd te worden en voor de
rest van de dag houdt iedereen
zich daar keurig aan.
Het is stil in het finishgebied
en dus krijgt het zoontje van de
Russische tolk alle gelegenheid
om zijn baltechniek bij te scha
ven. Hij wil de bal hooghouden,
maar tot meer dan drie keer
achter elkaar is hij ook aan het
einde van de dag niet in staat.
Het drukst bezig is vrijwilliger
Mac van der Klauw, die officieel
verantwoordelijk is voor de uit
slagen maar verder alle klusjes
op zich neemt die in zijn buurt
gedaan moeten worden. Zo
heeft hij bij afwezigheid van
Tjeerd Schefïer wat prijzen uit
gereikt en nam hij even de mi
crofoon van sp reekstalmeester
Teun de Reede over. „Ik raap
alle losse eindjes op", zegt Van
der Klauw, die nu al weet dat
hij 's avonds als laatste op het
Road Runnersfeest zal verschij
nen. „Als ik op het feest kom, is
echt alles af."
Een half uur voor de laatste
lopers finishen is er overleg tus-
sen twee lopende en twee fiet
sende politieagenten. Ook zij
hebben het tot dan toe rustig
gehad. De fietsende agente
heeft een lekkere werkdag ge
had. „Het was een mooi dagje.
In de binnenstad was het leuk.
Daarbij mag je niet vergeten dat
er van je aanwezigheid als poli
tieagent ook een preventieve
werking uitgaat, maar over het
algemeen mag je concluderen
dat er weinig rottigheid was."
LEIDEN EN OMSTREKEN
LOMAN LEEFMANS
Het ideale marathonparcours? Vanaf
de start direct richting Zoeterwoude,
daar zo veel mogelijk lusjes maken en
via de Leidse binnenstad weer terug
naar de Willem de Zwijgerlaan. Ver
geet Leiderdorp en sla Oegstgeest he
lemaal over. Sterker nog: als de sfeer
meter de route bepaalt, zou eigenlijk
de Vrouwenweg 42 keer op en neer
moeten worden gelopen.
Op het asfalt waar ze doorgaans het
sluipverkeer tussen Leiden en Zoeter
woude proberen te weren, wordt zon
dag iedereen onthaald alsof het Ne
derlands team Euro 2000 al had ge
wonnen. Een Oranje-zee van vlaggen,
spandoeken en bewoners met hoe
den, petjes en andere oranjekledij en
dat alles op de klanken van oer-Hol-
landse discodreunen. Alleen de lopers
van de 'volle' marathon mogen het
walhalla van de 3M doorwaden en
Wouter van den Bosch geeft Oegstgeest het goede voorbeeld
aan de gelaatsuitdrukkingen van de
passanten te zien, zorgt de aandoen
lijke sfeer voor een gesterkt moreel.
Het carnaval op de Vrouwenweg kent
dit jaar zijn gelijke niet. De Leidse Ja
cob Catslaan is doorgaans een goede
tweede, maar die straat ligt helaas niet
op het parcours van de 'hele'.
Wat stemming betreft is het eigen
lijk ongelooflijk dat de Leidse Mara
thon - die zich toch meer profileert als
een funrun dan een prestatieloop -
voor een deel door de gemeente
Oegstgeest voert. Alleen op het korte,
nauwe stuk van de Dorpsstraat en bij
café De Gouwe worden kleine feestjes
gebouwd, maar daar staat vijf kilome
ter door verlaten buurten (met name
de Kennedylaan, Haaswijk, Rhijngees-
ter- en Endegeesterstraatweg) tegen
over. Op de ldlometer lange Laan van
Oud Poelgeest staat welgeteld één
toeschouwer langs de weg te klappen.
Zijn naam is Wouter van den Bosch
en hij is twaalf jaar. De meeste lopers
glimlachen zijn kant op, steken hun
duim op of zeggen beleefd: 'dank je
wel hoor'. „Tsja, ik woon hier vlakbij
en ik ging even kijken. Ik begrijp ook
niet dat ik hier alleen sta. Gewoon
maar blijven doorklappen", zegt Van
den Bosch, die zijn dorpsgenoten
voor komende edities het goede voor
beeld geeft.
Daarvoor doet de marathon Leider
dorp aan. Langs de Engelendaal staan
bij de diverse wegafzettingen plukjes
publiek, maar die moesten door de lo
pers worden aangemoedigd om aan
te moedigen. De lange doorgaande
weg hoeft dus ook niet meer in het
parcours zodat automobilisten ook op
de tweede zondag van juni zich ge
woon weer aan de slechte verkeersaf
wikkeling kunnen ergeren.
In het Leidse Noorderkwartier en de
Kooi is meer en enthousiaster volk op
de been, maar daar houden ze er weer
heel aparte ideeën op na over hoe ze
de roadrunners een hart onder de
riem moeten steken. Zowel bij de Su-
matrastraat als veel later in de route
op de Zijl- en Herensingel staat de
electronisch versterkte straatmuziek
zo asociaal hard afgesr"
trommelvliezen hun eiges
rathon moeten verwerkt)
een boeketje rode rozen
tien. Hoe dit de lopers ng(
ren, is een raadsel.
In de Stevenshof eP1
Morsch gaat het er gemot"'
toe. Op de Lage Morswefj!
Stevenshofdreef zetten f
hun tuinstoelen buiten s
kinderen de sponsjes reg4£
de ouders beschaafde s
„Kom op hè, je kan het."F!
Nee, er gaat niets
woude-Dorp. Na het bijArT
warmertje op de VrouwetAii
nog stimulerende erehdre
Dorpsstraat, Veldzichtstp
bachtsherenweg, waanS*
rug richting Leiden gaatj
enkele kilometers later iw
intocht bij de Groenoof
het voorgaande eigenlijk Oi
woudse enclave.
Eindelijk kwamen de an
dere wedstrijdafstanden
van de Leiden marathon
eens goed uit de verf. Al ja
ren liggen er vette premies
klaar voor de hoge klasse
ringen, maar de introduc
tie van tijdpremies lokte in
de tiende editie opeens
veel meer sterke Afrikaanse
en Oost-Europese hardlo
pers naar Leiden. De orga
nisatie bleek goedkoop uit,
want naast de nieuwe top
tijd op de marathon sneu
velde er slechts één par-
coursrecord, op de tien ki
lometer mannen.
LEIDEN
WILMAR KORTLEEVER
De tien kilometer illustreerde
mooi hoe het er tegenwoordig
aan toe gaat in de professionele
atletiek. Aan de startstreep
stonden minstens drie lopers
die nog geen dag eerder in de
voorhoede liepen van de Groes-
beekse Zwitserloop-Dak Run.
Het wedstrijdbeeld werd er
zelfs door bepaald, want titel
houder Philip Singoei had grote
moeite om de kopgroep bij te
houden. Het was alsof zijn
landgenoot Joseph Ngolepus
daarvan wist, want die sleurde
aan kop alsof hij opnieuw haas
was zoals in de Rotterdam Ma
rathon. In die race liep hij uit
eindelijk door om als vierde te
eindigen in een uitstekende tijd
van 2.08.
In tegenstelling tot in Rotter
dam is het Leidse parcours niet
snel vanwege de vele bochtjes
LEIDEN PETER VAN DER HULST
Negentien weken geleden lukte het Wim Dieben
niel om langer dan drie minuten achter elkaar te
rennen. Zondag stond hij opgelucht aan de fi
nish De tien kilometer van de Leidse marathon
had hij afgelegd in 53.47 minuten. „Ik heb daar
mee mijn doel gehaald. Tegen de leerlingen op
school zei ik dat ik 53 minuten wilde halen. Ik
heb het net gered." Met dank aan de Leidsch
Dagblad Marathongroep.
Met zo'n tweehonderd andere lopers meldde
Diehen zich in de winter aan voor het project
I lollen met Han' en dat is hem bevallen. „In het
begin was drie minuten de limiet, maar door de
trainingen ging het heel snel vooruit." Zonder
haperingen kon Dieben daardoor de tien kilome-
lei afleggen. „Het ging precies goed. De eerste
vijf kilometer ben ik bij Tim Brouwer de Koning
(een van de trainers, red.) gebleven. Daarna ben
ik bij de groep weggegaan. Ik ben honderd pro
cent tevreden, ook over de clinics. Het lukt me
nu om lang achter elkaar te lopen. Het moet al
leen nog wat sneller. Dat is mijn volgende doel."
Ruim voor de wedstrijd meldden de lopers zich
zondag al in de Groenoordhallen, waar ze een
gezamenlijke warming-up deden en de laatste
instructies ontvingen. „Degenen die nog naar de
wc willen hebben 9 minuten de tijd", werden de
deelnemers op het laatste moment gewaar
schuwd. Tim Brouwer de Koning hield een korte
pep-talk. „Eén ding mogen jullie niet en dat is 5
seconden na het uur binnenkomen. Ga dan maar
boven de 5 minuten uit", zei hij tegen de deelne
mers aan de tien kilometer.
Even later begeleidden de klanken van Tina
Turner de atleten. Met het nummer 'You're sim
ply the best' zette de sliert van lopers zich lang
zaam in beweging. De strijd tegen de wind en de
hitte kon beginnen. Want warm vond Agaat van
Leeuwen het. „Het ging moeizaam. Ik had het
benauwd en last van een beginnende blaar onder
mijn teen. In ieder geval ben ik onder het uur ge
finisht. Alleen hoopte ik dat het wat gemakkelij
ker zou gaan. Misschien had ik me dan wat seri
euzer moeten voorbereiden. Ik ben net op vakan
tie geweest en dan is het toch weer moeilijk om
de trainingen op te pakken."
Ook Aad Langelaan had zich een andere dag
voorgesteld. De Voorhouter nam deel aan de
trainingen met als doel de halve marathon eens
binnen de twee uur af te leggen. Het lukte hem
opnieuw niet. „Dat heeft waarschijnlijk met de
warmte te maken. Ik wilde een petje meenemen
tegen de zon, maar dat ligt nog thuis. Laatst heb
ik 18 kilometer getraind en daar deed ik 1 uur 36
over. Vandaag ging het niet. Aan het einde van de
Boerhaavelaan ben ik zelfs gaan wandelen. De
Kenianen leiden de dans in de Leidse halve marathon, maar de Tanzaniaan Francis Naali (rechts met nummer
7) zou ze allemaal te snel af zijn. foto mark lamers
en bruggetjes. Ngolepus kwam
er ook niet meer aan te pas
toen het er om ging spannen,
omdat hij zijn enkel verzwikte
op een stoeprand. Singoei daar
entegen had de stijve spieren
net lekker losgelopen. „Ik
vreesde Wilson het meest", zei
Singoei over zijn land- en trai-
ningsgenoot Kigen. „Die is fris,
want hij heeft gisteren geen
wedstrijd gehad." Die inschat
ting was juist, want samen lie
pen ze inderdaad makkelijk
weg bij Ngolepus, Charles en
Wilson Omwoyo (geen familie)
en de Utrechter Mohammed
Baket. In de laatste meters was
Singoei echter makkelijk de
sterkste.
In totaal liepen vijf atleten
sneller dan het één jaar oude
parcoursrecord van 29.05 dat
op naam stond van Singoei zelf,
die dit jaar met 28.44 een prij
zengeld van 3300 gulden incas
seerde: tweeduizend gulden
voor de winst, duizend voor het
record en driehonderd tijdpre-
mie voor een resultaat sneller
dan 29.00. „Het meest blij ben
ik nog met mijn persoonlijk re
cord van gisteren", meldde Sin
goei vervolgens droogjes, daar
bij achterwege latend dat het
parcours in Groesbeek op zijn
minst twijfelachtig is qua leng
te.
Bij de vrouwen domineerden
op de tien kilometer de Neder
landse aüetes en dus kon atle-
tencoördinator Huub Pragt veel
van zijn premiegeld op zak
houden. Wel ontstond er een
fascinerende strijd tussen de
twee beste wegatletes van Ne
derland. Die ging echter als al
tijd aan vrijwel iedereen voorbij
omdat de vrouwen nu eenmaal
anoniem meerennen tussen
mannelijke subtoppers. Wilma
van Onna trok zich daar niets
van aan en bleek aan de finish
in extase: „De gaafste wedstrijd
van dit seizoen", stelde ze.
„Nooit gedacht dat we zo lang
bij elkaar zouden blijven."
Van Onna was na de start
weggelopen bij Nadezhda Wij-
enberg, een voormalige Russi
sche die na haar huwelijk vorig
jaar voor Nederland een start
bewijs veroverde in de olympi
sche marathon. Wijenberg
kwam langszij en het duurde
van zeven kilometer tot op de
Willem de Zwijgerlaan tot Van
Onna een gaatje kon slaan.
Daarover werd ze zo enthousi
ast dat het was alsof ze de hele
dag al met speaker Teun de
Reede was opgetrokken. „Dit is
toch mooi voor de Nederlandse
atletiek? Hier doe je het alle
maal voor."
Ruim achter het tweetal wilde
intussen Erika van de Bilt een
rustige tien kilometer lopen na
een flinke inspanning op de
3000 meter van de Gouden Spi
ke daags eerder. Zij had echter
niet op de Keniaanse Milkah
Chepkieny gerekend. „Die viel
zo ver terug dat ik toch maar
versneld ben", aldus Van de
Bilt die daar ook nog derde mee
werd. „Ik liep zelfs nog harder
dan vorige week in Tilburg,
toen ik vanaf het begin voluit
ging"
Op de 21,1 kilometer was An
ne van Schuppen met dezelfde
klassering heel wat minder te
vreden. „Wat een stomme wed
strijd", riep de Epese mara
thonloopster. Z?d
stand tussen fin®5
post groot en hrij01
coach en echtge^9f
het parcours ve
lang was. „Ik hai
kilometer op mijl!
ter. Ik kan er yL
maar geen hondL
zei hij. Kjc
De tijden vagor
deelnemers gevènc
den om te twijfelde
fideel gemeten) pr£
bleef de winnarefar
tezan, ver achterr6
tijd van 1.11. DtP
Roemeense zichtg
ceren voor het vjge
thon. „De wind
mogelijk", steldeferk
meense. „Ik vonief
niet te lang, in ijz S
zóveel." P
Dat de weerso?L
eerder de belemr1*
waren bleek ookj^
stand van de 1%
op het parcour%
Ethiopiër Tesfaytvd
zaniaan Francis Ve
niaan Keraro jocjnk
en liepen ver wejt"
de hardlopers Si?L
Dominic Kipchur^
ren ze niet snellf„
en 1.05.43, drie j
dan Tola vorig jjer
bleven de enige (Litt
Leiden Marathoitor
keren die voor de Be
mannen (aan zesKai
kilometer vrouwr"
tweehonderd guP^
Onna en Wijenb-
winnaar van de tg
Abraham Limo.
wind en warmf8"
geen vierduizend
duizend minder ir0
Swie Tjiang Tan kijkt tevreden terug op zijn deelna
me aan het Leidsch Dagblad Marathonteam.
foto henk bouwman
laatste kilometers liep het wel weer lekker. Ik ben
niet echt kapot."
Marijke van Meeteren klaagde over 'zware be
nen'. „Je hoort van velen dat ze het vonden te
genvallen. Een superdip heb ik niet gehad. Ik heb
niet gewandeld. Ik ging weg voor een tijd tussen
de 2 uur en de 2.10. Op mijn klokje staat 2.12.20,
maar iedereen is vandaag langzamer." Aan de
clinics lag het volgens haar niet. „Zonder die trai
ningen had ik niet gehaald. Dan zet je niet door."
Swie Tjiang Tan was wel tevreden. „Binnen 2
uur. Ik had het eigenlijk niet verwacht. In het be
gin ben ik bij de groep gebleven. Die liep op een
lichttijd van die 2 uur, maar ik merkte al gauw
dat het langzamer ging dan ik aankan. Bij het sta
tion ben ik gaan versnellen. Het laatste stuk, op
de Maresingel en de Haarlemmertrekvaart viel
me tegen. Toch vind ik het waanzinnig dat ik het
heb gehaald", aldus Tan die zich nu op andere
bezigheden wil richten. „Ik wil het golf weer op
pakken en ga naar de Vierdaagse van Nijmegen.
Daarvan weet ik wat het is. Ik heb daar geen rou
tekaartje nodig om me te oriënteren. Ik weet dan
waar ik ongeveer ben. Vandaag was dat niet zo.
Ik had een kaartje bij me om te kijken hoe ver ik
nog moest."
De tiende marathon van Lei
den begint voor mij, vrijwil
liger bij wegafzetting 232, op
donderdagochtend als ik in
mijn email-inbox een bericht
aantref van Bram Pater. Als ik
bereid ben af en toe wat hek
ken te verplaatsen, heeft hij
nog een geschikt en druk punt
over waar hij nog wel iemand
kan gebruiken, zo schrijft-ie
me. Pater is coördinator van
het rayon 1-3 en zodoende ver
antwoordelijk voor de bezet
ting van alle kruispunten in dat
gebied. En dat zijn er nogal
wat, vertelt hij me twee dagen
later. Rayon 1-3 blijkt het dmk-
ste gebied te zijn waar de lo
pers doorheen komen. Met de
start- en finishplaats op de Wil
lem de Zwijgerlaan op een
steenworp afstand, staat dit ge
bied bekend als druk en chao
tisch, zo verzekert de rayonlei
der me. Weer twee dagen later,
rond kwart over vijf en als alle
lopers zijn gepasseerd, blijkt hij
niets te veel gezegd te hebben.
Zondag 11 juni, 09.17 uur.
Ik kom aan bij wegafzetting
232, op de hoek van de Mare
singel en de Haarlemmerweg.
Ik stel mij voor aan mijn colle
ga voor deze dag, Peet Duives-
teijn. Ik trek mijn gele jack, dat
ik twee dagen eerder van Pater
gekregen had, aan en wacht op
de dingen die komen gaan. Po-
litieagentes Saskia en Herma
zullen ons de gehele dag gezel
schap houden.
09.34 uur. Om de bocht van de
Maresingel verschijnen de eer
ste deelnemertjes aan de
jeugdloop. We hebben de brug
richting Schuttersveld versperd
met een drietal hekken zodat
we er zeker van zijn dat alle
kinderen de Haarlemmerweg
opdraaien, in plaats van recht
door gaan over de Rijnsburger-
singel. Een jongetje van een
jaar of zes vraagt me of ik 'dat
dingetje' aan zijn schoen wat
strakker wil doen. Tien secon
den later is hij weer op weg en
verdwijnt in de grote groep.
10.05 uur. Vijf minuten heb
ben de eerste skaters over het
stuk tussen de start aan de Wil
lem de Zwijgerlaan en wegaf-
Raymond Grimbergen wijst de weg.
zetting 232 gedaan. De hekken
versperren nu de toegang tot
de Haarlemmerweg, die pas bij
de derde doorkomst zal wor
den opengesteld om zodoende
de weg naar de finish vrij te
maken. Veel skaters passeren
de oranje pionnen in het mid
den van de weg aan de linker
kant, waar inmiddels aardig
wat toeschouwers zijn samen
gestroomd. Omdat dit voor een
gevaarlijke situatie kan zorgen,
besluiten we de pionnen in een
trechtervorm te plaatsen waar
door niemand meer vlak langs
het publiek raast.
10.19 uur. De eerste groep ska
ters komt voor de tweede keer
langs, terwijl ik in de tussentijd
even met Peet Duivesteijn heb
gesproken. Hij heeft zelf meer
met voetbal dan met hardlo
pen, vertrouwt hij me toe.
„Maar ik had in de krant gele
zen dat ze nog mensen tekort
kwamen", vertelt het bestuurs
lid van FC Rijnland me. „En
dan zou ik natuurlijk niet goed
bezig zijn als ik een EK-wed-
strijd zit te kijken, en de lopers
in Leiden maar zou laten lo
pen. Dus heb ik me weer als
vrijwilliger opgegeven. Je zit
toch in het sportwereldje hè."
10.30 uur. Even kleine paniek
op de Maresingel als blijkt dat
de kopgroep van de skaters er
al aan komt, terwijl velen nog
aan hun tweede rondje moeten
beginnen. Snel zetten we de
hekken naar de Haarlemmer
weg open, en een minuut later
vliegen de eersten langs me, op
weg naar de finish.
11.01 uur. Op zijn brommer
komt Pater aanscheuren en
overhandigt me een lunchpak
ket. Een bolletje met kaas. één
met ham, een krentenbol en
een kartonnetje sap.
11.46 uur. De eerste mobiele
biertaps zijn gearriveerd en we
spannen nog wat rood-wit af
bakeningslint om de vele fiet
sers tegen te houden. Het lijkt
onbegonnen werk, want ze
slippen er toch doorheen. De
allerlaatste auto's die de wijk
nog uit willen, worden doorge
laten. want de eerste lopers
van de tien kilometer kunnen
binnen een kwartier langsko
men.
12.07 uur. Onder luid gejuich
komt de kopgroep in zicht.
Ook de band die in een trailer
op de hoek zal gaan spelen, is
gearriveerd. Terwijl de kop
groep achttien minuten later
voor de tweede maal ons punt
passeert, proberen de bandle
den hun instrumenten door de
grote groep achterblijvers te
dragen.
13.17 uur. De eerste lopers van
de halve marathon, startnum
mers 5 en 7, draaien de Haar
lemmerweg op, tien minuten
later gevolgd door de eerste
13.28 uur. Onder luide aan
moedigingen van het publiek
sjokken de startnummers 1165
en 4175 over de Maresingel. Zij
doen niet mee aan de halve
marathon - het zijn de laatste
twee lopers van dd
ter.
13.53 uur. Er kom
rijder door de stot a
gescheurd richtiiicl
zetting. Of-ie m
mag. Agentes Sasfeei
hebben het evenfllt
al meegemaakt. Ui jc
ten ze hem erdoijei
voordat hij vermtze
sproken is. „Altijur
wel een smoesje'kl
kia. „Dat ze haaswi
dat ze helemaal nijh
er een marathonLc
het overal is aangflr 1
14.30 uur. De l«ar
wedstrijd over 42kv
195 meter is aan ^e\
lometer bezig alsge
seert. ue
14.31 uur. De wei, i
zullen nu nog slor;
uit het kijken naairai
hoeven in iedertir
hekken meer te to
plaatst. De komeeti
eenhalf uur zal eeat
aan ons voorbij tiWe
men wat vrijwillh
fiets langs met 'bit 1
en weer anderen ao
tingspunt hebbengi
laten. De band spth
publiek slaat de It
gebroken op elkaajoi
17.12 uur. Startir
wordt gevolgd dit
motorpolitie en pu
claxonerende volpi
en toe loopt de Ik
hard, dan wandeltye
hij uiteindelijk uittel
dwenen is, hebbeèn
en ik de hekken wt
plek gezet. Ook lei
keert huiswaarts.ln
Pater zegt later dijw
zijn over het veifc:
tiende marathon (fci
on. „Natuurlijk ék
nog punten vooip
vatbaar, maar alfi.
schouwers hoort
allemaal zijn ze tèp
ben ik om dat tepe
ken?"
rd
TEKST RAYMOND CRI'
FOTO «MARK LAMERS e
Leidlpcigbie,
MorliiinteaiD
