»eidse Marathon
Limo soleert naar
parcoursrecord
[sterplaats voor afschrikwekkende laatste zeven kilometer
Tiende editie trekt weinig lopers
r
Juist leuk om als
laatste te finishen
ent stuurde lopers
"Arkeerde kant op
Rode loper
3 JUNI 2000
ctri
de Pool Roman
na afloop van de
ion zwaar aange-
was één van de
ie in de slotfase
en na diskwalifica-
litslag werden ver
at de blunder zon-
op het conto van
atie werd geschre-
volgens racedirec-
1 Scheffer onte-
motoragent heeft
een vrijwilliger
is zeker van die le-
eeft over het inci-
•gd met Nico Mas-
van het betreffen-
Omdat hij er na-
c mee in zijn maag
rouw hem op zijn
wij als organisatie
n hebben nagela-
:ou Nico dat ook
e atleten zijn ver-
ïurd door een poli-
jp de motor. Hij
^e' ir voet bij stuk ge-
hebben. Ik denk
°P volgens paniek is
ee n dat die vrijwilli-
eJ gedacht: ik moet
ïhoofd spreken. Of
hek heeft gestaan,
;nel niet."
dleider Jan van der
•rde kort na binnen-
de eerste mara-
een andere verkla
ring. „Het probleem zit 'm
niet in de hoeveelheid vrijwil
ligers, maar in het feit dat er
te weinig afdoende geïnstru
eerd zijn. Op het laatste mo
ment zijn er nog vrijwilligers
bijgekomen en die mensen
moet je natuurlijk ook goed
sturen. Het is jammer dat dit
gebeurt. Het geeft een beetje
een smet op de wedstrijd. Ik
heb nog twee punten gezien
waar het er niet helemaal
goed uitzag."
Scheffer: „Wat gebeurt is,
heeft niets te maken met het
aantal vrijwilligers. Er waren
nog mensen nodig voor het
skate- annex 10-kilometer-
parcours. Juist dit jaar hadden
we geen problemen. Een
week van tevoren hadden we
alles voor het normale par
cours rond. Iedereen is ook
'knap' geïnstrueerd. We wil
den met extra vrijwilligers al
leen het ideale plaatje rond-
krijgen." Een nieuw idee is
volgens hem wel geboren.
„Misschien moeten we ervoor
zorgen dat er met de eerste
tien lopers iemand mee
fietst."
KNAU-jurylid Wim Sunter
deelt de mening dat er wat
moet veranderen. „Het is be
langrijk dat we om de tafel
gaan zitten en hier goed over
praten. Ik heb gezien dat
sommige vrijwilligers stonden
te dromen in plaats van rich
ting aan te geven."
Poolse 'winnaar' krijgt smartegeld
Geheel volgens verwachting schreef Abraham Limo de
tiende editie van de 3M Marathon Leiden op zijn naam.
Zijn overwinning was afgetekend, maar toch passeerde
de Keniaan niet ais eerste de meet. Die twijfelachtige eer
viel zondag Roman Hudzik te beurt. De onfortuinlijke
Pool liep na ruim 34 kilometer op de kop van de Ter
Haarkade rechtsaf het fietspad langs de Haagweg op, in
plaats van linksaf en onder de Haagweg door. Al voor de
finish realiseerde hij zich, dat hij enkele duizenden me
ters had afgesneden. Erna barstte Hudzik in tranen uit.
der' - plaatste na de Verbeek
tunnel en de Damtunnel uit
frustratie flauwe demarrages.
Pas vlak voor de traditionele
feestvreugde op de Vrouwen-
weg kwam eindelijk de ver
wachte sterke tempoversnel
ling. De Keniaan sloeg ineens
een groot gat en soleerde de
resterende kilometers. Tot zijn
stomme verbazing kwam hij op
de Zoeterwoudsesingel echter
Astatike weer tegen. Nog groter
was het ongeloof bij Limo, toen
hij na zijn zegegebaar op de
Willem de Zwijgerlaan Hudzik
in het finishgebied ontwaarde.
De ontredderde Pool, die de
Ethiopiër had ingehaald en kor
te tijd achter Limo en Panin als
derde man in de wedstrijd liep,
bleek eveneens verkeerd te zijn
gelopen.
Met zijn tijd van 2.11.37 - vorig
jaar goed voor de tweede plaats
in Reims - was Limo op papier
verreweg de beste. In en nabij
Leiden maakte hij zijn rol als fa
voriet volledig waar. De ranke
atleet met startnummer 1 wist
zich lange tijd in het gezelschap
van de laat ingeschreven Ethio
piër Abate Astatike, Gennady
Panin uit Rusland (winnaar
1999) en Hudzik. Blij met dit
trio was hij allerminst. „Ik heb
bewust twee keer ingehouden
om te kijken of ze ook wat kop-
werk wilden doen. Nee dus.
Van start tot finish stond ik er
helemaal alleen voor."
Limo - officieel 39 jaar, maar
volgens zijn begeleider Pieter
Langerhorst 'waarschijnlijk ou-
Zijn landgenoot Piotr Sliwiak,
die vroeg in de wedstrijd voor
even aansluiting bij de kop
groep had gevonden, was in die
opmerkelijke fase sterk terugge
komen. Hij was de enige atleet
die het pijnlijke moment kon
navertellen. „Ik ging daar ook
gewoon naar rechts. Er stond
niemand die ons de weg wees.
Mensen uit het publiek maak
ten me wijs dat ik verkeerd liep.
Toen heb ik Roman nog probe
ren te bereiken, maar die hoor
de me niet. En die Ethiopiër be
greep me niet." Sliwiak snelde
terug naar het juiste parcours
en leek als herboren. Hij haalde
in het slotakkoord Panin nog in
en legde daardoor beslag op de
tweede plaats.
Ook Limo kon zich de grote
teleurstelling van collega-
broodloper Hudzik, die welis
waar 500 gulden 'smartegeld'
kreeg (maar de 2500 gulden
voor de nummer drie aan zijn
neus voorbij zag gaan), voor
stellen. Hij was vorig jaar im
mers leider tijdens de mara
thon van Twente en werd toen
zelf verkeerd gestuurd, waar
door drie concurrenten hem
alsnog inhaalden. De Keniaan
toonde zich - gegeven de om
standigheden - tevreden over
zijn tijd van 2 uur 18 minuten
en 27 seconden. Zeer welkom
was de bonus van 1000 gulden,
die Limo naast zijn prijzengeld
van 7500 gulden ontving, om
dat hij het parcoursrecord
(2.19.27, Dimitri Riyoukhine,
1998) brak.
„Ik had dit jaar liever meege
daan in Rotterdam. Daar zat
men helaas vol. Toen heb ik ge
traind voor Cleveland. Dat was
eind april, maar ik kreeg geen
visum voor Amerika. Het is heel
moeilijk om de goede vorm zes
weken vast te houden. Boven
dien zijn er in deze periode
nauwelijks stérk bezette wed
strijden te vinden. Daarom was
ik blij hier te kunnen deelne
men."
Limo acht zich ondanks zijn
relatief hoge leeftijd in staat om
onder 2.10 te lopen. Hoger aan
geschreven marathons staan
daarom bovenaan zijn lijstje.
Toch acht hij het niet ondenk
baar volgend jaar in Leiden te
rug te keren. „Het is een snel
parcours. Alleen is er geen te
genstand; en dat heb je nodig
voor goede tijden." Zijn advies:
„De organisatie moet startgel-
den gaan betalen om sterkere
lopers aan te trekken."
Vrouwen
Vier vrouwen bleven tijdens de
klassieke afstand lang bijeen:
Karina Szymanska (winnares
1998) en Violetta Uryga uit Po
len, alsmede de Russische atle
tes Tatjana Perepelkina en Ele
na Sipatova. Na 25 kilometer
plaatste Sipatova een tempo
versnelling. Alleen Szymanska
kon - ogenschijnlijk zonder
moeite - de atlete uit Moskou
volgen. De veel jongere Poolse
wachtte het juiste moment af
en versnelde toen zelf. Ze reali
seerde na 42 kilometer en 195
meter waarvoor ze was geko
men; opnieuw als snelste
vrouw de 3M Marathon lopen.
„Pas toen de halve marathon
erop zat, dacht ik: ik kan het. Ik
heb eigenlijk een conditionele
achterstand, want ik heb kort
geleden de bof gehad." Sipato
va, met haar 45 jaar veterane,
wist wel zeker dat een hoge
klassering tot de mogelijkheden
behoorde. „Ik heb zelfs een
hoogtestage gedraaid in de
voorbereiding op deze mara
thon. Met nog een paar Russi
sche lopers, die hier hebben
meegedaan, hebben we met de
nationale selectie voor de vijf
kilometer meegetraind. Tegen
een eindschot van zo'n jeugdig
persoon kan ik vandaag de dag
niets meer inbrengen."
orspoort kan iedereen terecht voor een gigantische stroom energiedrank
frc an van geen
>rt. Een van de laat-
de zeven poorten,
ïgang gaven tot de
unt tijdens de drie
tstle afstanden van de
T' athon. Energie-in-
fgfj e laatste loodjes wat
aten wegen. Maar
iterplaats voor toe-
en enthousiastelin-
s van de marathon
pikken. Een dagje
waar drank de bo
ert en de chaos de
inspireert voor die
de laatste zeven ki-
"ul iet toevallig dat de
juist bij de Mor-
35-kilometerpunt
een marathon is te
tar wie tot 35 kilo-
last ondervindt van
spieren gaat geheid
in het laatste stukje,
itste zeven kilometer
tandvlees beproefd,
het aan op karakter
iedere loper wat het
voor zijn ogen te
aler om juist dan op
te komen, waar het
ne van de toeschou-
als een gigantische
rgiedrank. Een adre-
die een zuigende
teft en die net dat
kan geven om door
ar de finish. Dat is
vaar pijn lekker aan
weten het en de be-
Huis de Bijlen ook.
lans van der Bijl is
er geworden op ma-
ed. Hij heeft zoals ie-
k' i tribune laten plaat-
h m voor de start
[lieten,
aalven begint de zon
eken, een teken van
extra omzet. Warm-
Si oor dorstige kelen,
iren van De Leino's -
>or feesten en partij-
het niet uit wat voor
is. Zanger/drummer
ck smeert de keel al
en 'bijltje' en warmt
Opnieuw vormde het plein achter de Morspoort een stimulans voor de lopers.
zich zo op voor zijn marathon
optreden van de dag. Met zijn
toetsenist zorgt hij voor bijna
vijf uur nonstop meezingers.
De bezoekers op het terras
zitten nog aan de koffie als het
startschot op de Willem de
Zwijgerlaan heeft geklonken.
Spoedig arriveert de kopgroep
van de tien kilometer, het be-
ginsignaal voor ruim vier uur
lang juichen, klappen en aan
moedigen van de oververhitte
deelnemers. Erg goed beveiligd
is het parcours rond de Mor
spoort niet. Lopers moeten uit
wijken voor fietsers, die de Eer
ste Binnenvestgracht uitkomen
en langs de poort richting
Morsweg rijden. Een Afrikaanse
achtervolger tijdens de halve
marathon wordt bijna van de
sokken gereden, maar hij houdt
zich staande en vervolgt zijn in
haalrace.
Het grote lint van tien-kilo-
meterlopers is dan al lang en
breed voorbij, maar lijkt via een
omweg weer terug te komen.
Het gebied vult zich steeds
meer met mensen, die een me
daille om hun nek hebben als
teken van het voltooien van
hun race. De ruimte voor de lo
pers wordt steeds kleiner en er
vormt zich een tunnel, die nog
het meest doet denken aan de
taferelen op L'Alpe d'Huez tij
dens de Tour de France.
Deelnemers gebruiken de
aanmoedigingen om op geheel
eigen wijze te vieren dat ze hel
den zijn. Rondedansjes, hinke
len en vooral veel zwaaien naar
bekenden en onbekenden.
Maar naarmate de middag vor
dert, worden de gezichten gete
kenden Glimlachen worden
foto mark lamers
grimmiger door de van pijn ver
trokken gelaten, maar de lopers
doen hun best om de steken in
de zij te verbloemen.
De marathondag is nog maar
halfweg, maar het hoogtepunt
dient zich dan al aan. Gerard de
Danser, bekend in Leiden van
wege zijn niet aflatende zucht
de voetjes van de vloer te gooi
en, ijsbeert in zijn zwarte pak al
ruim drie kwartier rond. Hij
heeft een grote bos bloemen in
zijn handen voor zijn vriend Jan
Slingerland, die onder de Mor
spoort 40.000 loopkilometers
heeft afgelegd. Slingerland
heeft zijn pr goed verzorgd. Via
diverse media heeft hij al kond
kunnen doen van zijn prestatie
en ook bij Huis de Bijlen weten
ze middels een afgeleverd brief
je dat Slingerland daar een per
soonlijk feestje komt vieren. In
de afgelopen weken heeft Slin
gerland nog eens 590 kilometer
extra gelopen om die 40.000ste
op het mooiste punt van de
mar athon te kunnen voltooien.
Blootsvoets komt hij onder
de poort door. Slingerlands tra
nen van geluk vermengen zich
met het zweet dat van zijn ge
zicht afgutst. Hij neemt zijn
twaalfde banaantje van de dag
en danst van vreugde op de
klanken van De Leino's. Als hij
een videocamera ontwaart,
trekt hij zijn shirt over zijn
hoofd zoals de Italiaanse voet
baller Fabrizio Ravanelli dat
deed na een doelpunt. Geluk
wensen zijn zijn deel.
Als Slingerland zijn weg heeft
vervolgd, komt organisator
Tjeerd Scheffer even buurten.
Hij weet wat de marathon in
Leiden teweegbrengt, maar is
even afgestapt van de volgmo-
tor om sfeer te proeven. „Elk
jaar sta ik maar in dat start/fi-
nishgebied", zegt hij. „Ik wilde
ook wel eens iets van het par
cours zien. Wat een gekken
huis."
De laatste lopers zijn dan in
aantocht. De klok kruipt naar
half vijf en dat betekent dat de
tijdslimiet in zicht komt. Een
kleine drie kwartier moet ge
noeg zijn om de laatste zeven
kilometer te volbrengen. Poli
tiemotoren escorteren de rijen-
sluiter, die er meer dood dan
levend uitziet. Of hij de aan
moedigingen hoort, is de vraag.
Het is te hopen. De adem van
de bezemwagens in de nek
moet heet aanvoelen, de benen
als was, het lichaam als een zak
aardappelen. Een natte spons
kan het rode hoofd maar een
klein beetje verkoelen. De enige
redding lijkt die fraaie Mor
spoort, die de laatste man de
stad in zuigt en voortstuwt naar
die laatste, afschrikwekkende,
zeven kilometer.
e< iet van dijk
le Leidse marathon
luidend minder deel-
getrokken dan ver-
esduizend lopers en
erd skaters versche
de start, tweeduizend
lensen dan vorig jaar.
isatie hoopte op een
cord van (meer dan)
nd deelnemers.
Scheffer, hoofd van
lisatie, kijkt deson-
'een heel goed ge-
op het Leidse loop-
nt. Problemen deden
elijks voor, bijna nie-
uit en in de EHBO-
dden zich alleen een
aters met schrammen
met blaren. Een gro-
te misser was dat twee wed
strijd-marathonlopers, een
Pool en een Ethiopiër, de ver
keerde kant werden opge
stuurd en een lus te weinig lie
pen.
Scheffer is vooral tevreden
over het verloop van de tien-
kilometerwedstrijd, waar vijf
Kenianen onder het parcours
record doken en samen voor
de eindoverwinning sprintten.
Winnaar Limo (2.18.27) haal
de een minuut van de beste
Leidse marathontijd af, maar
over het algemeen vielen de tij
den op de langste afstand te
gen. De organisatie rekende op
een winnende tijd van rond de
2.16. „We hadden meer poten
tiële snelle lopers dan andere
jaren maar om een goede tijd
te lopen, moeten ze lang bij el
kaar blijven. Bovendien zitten
we met gedeelten in het par
cours die vrij bochtig zijn en in
het zonnetje lijkt het wel alsof
de stad opwarmt, waardoor
het veel warmer aanvoelt dan
18 of 19 graden."
Scheffer hoopt toch, mede
door de inbreng van 'topveld-
coördinator' Huub Pragt, de
komende jaren meer snelle
deelnemers te trekken, zodat
over een of twee jaar in Leiden
tijden van rond de 2.10, 2.12
gelopen worden.
De organisatie gaat de skate-
tocht 'goed evalueren' .nu het
maximumaantal deelnemers
van 2500 bij lange na niet werd
gehaald. Mede door de vroege
start vormt de tocht een zware
belasting voor de vrijwilligers.
Vorig jaar waren er 1500 ska
ters. „Ik denk dat de hype toen
groter was", aldus Scheffer.
Dat er minder lopers aan de
start verschenen - ongeveer
evenveel als vier jaar geleden -
heeft volgens Scheffer te ma
ken met het feit dat de mara
thon voor het eerst in tien jaar
in het Pinksterweekeinde viel,
waardoor veel mensen op va
kantie waren. De loop over de
nog niet geopende brug tussen
Denemarken en Zweden, met
ongeveer drieduizend Neder
landers, was volgens hem een
grote concurrent. Scheffer:
„Het lijkt alsof we instorten,
maar dat is niet het geval, ze
ker als je kijkt naar de getallen
zonder de skaters. Ik denk dat
we het volgend jaar in een klap
weer goed maken."
Vanwege het Pinksterweek
einde leken er ook minder vrij
willigers te zijn dan andere ja
ren, maar uiteindelijk meldden
zich voldoende mensen aan,
bijna 900.
Scheffer: „Vorig jaar had ik
een heel slecht gevoel, omdat
er op het organisatorische vlak
een aantal dingen fout ging.
Nu is het organisatorisch alle
maal goed verlopen, en we
hebben toch ook wat sportieve
succesjes geboekt. En verder
krijg je kippenvel van alle en
thousiaste reacties van de lo
pers bij de finish. Daar doen
we het voor."
leiden Je moet wat doen om op te vallen voor het goede doel. An-
toon Claassen nam de verfkwast ter hand en schilderde op zijn bo
venlichaam een singlet dat hardlopers normaal om de schouders
hebben hangen. Ter hoogte van de navel was plek gereserveerd
voor de 'sponsomaam': Stichting Vluchtelingenwerk in Den Haag.
Op het geschilderde hoofd prijkte het gironummer. De 54-jarige
Wassenaarder hoopte zo geld bijeen te krijgen voor de aanleg van
waterputten in Afghanistan. „En dan moet je wel een beetje opval
len. Ik leef om te lopen, in Afghanistan lopen de mensen om te le
ven. Ze moeten vluchten en doen dat niet voor de lol. Het is oorlog
en in het westen wordt daar weinig rekening mee gehouden." Op
zijn actie kreeg Claassen vele positieve reacties. Het was niet de eer
ste keer dat hij zich liet 'sponsoren'. „Een paar jaar geleden heb ik
me tijdens de marathon van Rotterdam vol laten plakken met logo's
van bedrijven." Veel last van de verf had hij tijdens het lopen niet.
„Ik ging een klein beetje extra zweten, maar voor de rest merkte ik
er niets van. Alleen is de verf wat uitgelopen. Ik ben tevreden over
mijn tijd. Ik wilde voor de marathon gaan, maar een maand geleden
raakte ik geblesseerd." Claassen finiste op de 'halve' na 1 uur en 45
minuten. foto henk bouwman
De finishklok stond op 4.49.42
toen Bryan Nicholson binnen
kwam. Een mooie tijd om als
laatste binnen te komen, maar
de Engelsman, die al zestien
jaar in Nederland woont, was
niet de allerlaatste. Rekening
houdend met de netto-chiptijd
was Ernst Gudelhöfer uit Bonn
namelijk de enige echte lang
zaamste finisher van al die ma
rathonlopers die hun 42 kilo
meter officieel in vijf uur moch
ten afleggen. De Duitser kreeg
dan ook in zijn ultieme vijfhon
derd meter de traditionele be
geleiding van een legertje vrij
willigers. Zijn officiële tijd was
5.01.55.
Nicholson was van de twee
'hekkensluiters' de meest strijd
bare. „Volgend jaar loop ik de
marathon in vier uur zei de
48-jarige inwoner van Lelystad
terwijl hij door zijn vrouw werd
opgevangen. „Ik had last van
mijn knieën, en dat is het enige
waarom ik nu zo laat ben. Let
in 2001 maar op mij."
„Ben ik laatste?", vroeg Gu
delhöfer, 49 jaar, op het mo
ment dat de organisatie al bezig
was om het finishgebied op te
ruimen. „Is het zo? Ach dat is
niet zo belangrijk. Vorige week
liep ik in het Eiffelgebergte ook
een marathon. Ik wandelde de
bergen op en liep naar bene
den. Daar heb ik nog een half
uur langer over gedaan. Dat
was pas echt zwaar. De volgen
de keer ga ik iets harder trainen
en dan gun ik een ander de eer
om laatste te worden. Het is
toch ondanks alles erg leuk om
met zo'n groep juichende vrij
willigers over de finish te gaan.
Dat geeft een leuke opkikker en
dat plezier mag een ander ook
eens meemaken
„Vroeger liep ik de marathon
onder de drie uur. Dat is zo'n
vijftien jaar geleden. Dat lukt
me natuurlijk nooit meer. Mijn
vriendin liep hier vandaag ook,
ik hoorde dat zij er 3.38.00 over
gedaan heeft. Dat vind ik nou
leuk. Ik ben trots op haar. Wat
zegt u? Jaloers? Nee hoor, zo ie
mand ben ik niet."
