Jdag; e- Bergkamp verlost van protesterend lichaam Ill nchroonzwemmen tegen de stroom in yn< Sport 'Komt dat schóóóót' Nog één keer de magische momenten [lijk vrij. Eindelijk vrij van in het lichaam, van pijn :est. Een aanvaller moet niet als een robotvoet- igen. Op intuïtie naar dat t van brille. Niet gehin- lor de beperkingen van iaam. „Ik voel me heel zegt Bergkamp in het jskamp van Oranje. En it, de aanvaller van Oran- bevrijdende lach. "inkt zo vlak, zo zonder is. En Bergkamp legt de tn ook bijna zonder into- :hter elkaar. Maar in dat netje ligt het gevoel van ivrijde voetballer. Als hij ,et is natuurlijk heerlijk kunnen voetballen." gevoel. „Lekker klagen ee keer moet trainen, lan lig je 's avonds in je dan denk je: goh, dat _jch wel weer effe lekker. ]|s een tijd geleden." is Bergkamp was niet -Je aanvaller van Arsenal Qialf maanden lang gevan- een blessure aan de lies. Eepaalde zijn leven. „Als niet vrij in zijn gaat hij nadenken. En gaat nadenken, is de in- En daarmee jel van zijn spel." Hij kent pomeen als geen ander. B vaker geblesseerd. >-fjailles, juni 1998. Het WK bg maar een paar dagen ergkamp leek verkrampt, en. Hij kwam terug van fcrvelende, slepende bles- /ertwijfeld poogde hij om i niveau terug te komen, ikte maar een paar - zij poie - momenten, n, juni 2000. Euro 2000 voor de deur. Bergkamp (achterover, en neemt de is volkomen ontspan- jp de training, in de oe- komen de magische terug. verschil? Een fitte voet ras vorig seizoen, in de finale van de FA Cup, te- lanchester United. „Toen ik problemen in mijn men, en die trokken door mijn buikspier. Daar ben Is die tijd niet meer van geweest. Het ging soms ns goed, maar nooit opti- Het probleem is dan dat deel van mijn spel weg- Uiteindelijk veel meer. De voetballer zag zijn plafond, maar kon er ineens niet meer bij. Het is de frustratie, de gees telijke pijn, die nog eens extra gaat drukken. „In je hoofd zit het. De meeste mensen zeggen: ik zie het niet aan je. Maar voor jezelf weet je dat je een bepaald deel van je spel niet aankunt. En dat is nou nét het gedeelte van het spel dat het verschil kan maken in een wedstrijd." „Dat is moeilijk, want men taal zet je wel aan tot een top prestatie. Je bent vreselijk ge motiveerd. Maar het wil ge woon niet lukken. Tja, en dan ga je denken. Wat moet ik nou doen. Moet ik er drie, vier maanden uit? Mijn rust pak ken? Moet ik andere methodes volgen, krachttraining of zo? Dan ga je twijfelen. Dat is op zich niet zo vreemd, maar het feit dat je het móet doen, kost al te veel energie. Dat is jammer." „Je gaat er natuurlijk nooit vier maanden helemaal uit. Je weet dat je kunt spelen. Dat het naarmate de wedstrijd vordert wel wat beter wordt. Maar dat het nooit optimaal is. Dat je nooit mooi die bal kunt krullen, of die actie kunt maken. Dat lukt niet. En dat is een frustra tie. Wat dat betreft is het mak kelijker als je iets hebt wat ie dereen kan zien: een beenbreuk of zo. Dat je er wel vier maan den uit móet. Nu denk je: laat ik maar doorgaan, misschien gaat het volgende week wel beter." Dat ging het niet. „Ik kreeg een kuitblessure. En was ik daar weer vanaf, dan kwam er wel weer wat anders. Elk klein man kementje kwam daar vandaan. Uit mijn lies, dat weet ik zeker. Door overbelasting." Hij kent de geluiden over zijn pijngrens. „Of die bij mij hoger of lager ligt dan bij anderen, weet ik niet. „Maar ik heb ge woon doorgespeeld al die maanden. Dan heet je pijngrens hoog te zijn, toch?" Nu is hij vrij „Ik denk dat iedereen dat ook wel ziet." Wat dat betekent? „De dingen gebeuren vanzelf. Je komt op posities waar je wüt komen. En nu kun je daar ook komen. En dan hoef je niet meer te denken: 'ik kan beter naar mijn andere voet draaien, want met rechts kan ik die cur ve niet maken'. Als je terug komt van een blessure ben je Het wordt zijn laatste grote toernooi. Want, zegt Dennis Bergkamp, het zit er dik in dat er na EURO 2000 een streep gaat door het interlandvoetbal. Het WK van 2002 in Japan en Korea is - letterlijk en figuurlijk - te ver weg voor de 31-jarige aanvaller. Het spelen van kwalificatiewedstrijden, in september al weer, heeft geen zin meer. Bergkamp heeft zijn zomers hard nodig om te herstellen. Daarom: nog één keer genieten van de momenten van Dennis Bergkamp. De voorwaarden zijn eindelijk geschapen. De aanvaller is fit én in vorm. doorYPEMINKEMA Dennis Bergkamp: „Als je terugkomt van een blessure ben je veel meer met jezelf bezig. Elke stap kost denkwerk, kost extra energie." foto epa veel meer met jezelf bezig. Elke stap kost denkwerk, kost extra energie. Dan is het lastig om meer oog voor de bal en min der oog voor de loopactie te hebben. Terwijl je juist voor de laatste, beslissende acties vrij in je hoofd moet zijn. Je moet er niet over hoeven na te denken. Twee jaar geleden tegen Argen tinië, die goal, toen was ik al weer wat verder in het toernooi. Heel gek, ik voelde dat de con ditie terugliep, ik zat er tegen Zuid-Korea bijvoorbeeld he-le- maal doorheen. Ik maakte ac ties, en toen dacht ik: ik breek echt weer af. Maar de momen ten kwamen wel weer terug. Bij het WK werd er niet over vorm gesproken. Ik werkte er naar toe om fit te raken. Om een wed strijd te kunnen spelen." De concurrentie Hij hoorde de geluiden. Dennis Bergkamp zou extra gemoti veerd zijn omdat Ruud van Ni- stelrooij al als zijn vervanger werd gepresenteerd. De aanval ler van Arsenal zou er niet meer aan te pas komen op Euro 2000. Afgeschreven. Bergkamp: „Pure onzin. Ik laat me niet door dat soort din gen motiveren. Ik laat me inspi reren door mezelf, door mijn carrière en wat ik daar uit wil halen. Het zou toch vreemd zijn dat ik ineens beter zou gaan spelen omdat twee andere spit sen het goed doen? Dat zou be tekenen dat ik het daarvoor slecht gedaan zou hebben. Dat is toch niet het geval. Ik heb al les gegeven. Het zou ook bete kenen dat ik nu, nu Ruud er niet bij is, gas terug zou kunnen nemen. Nou, daar blijkt ook wel uit dat het niet zo is. Dat het ge woon een flutverhaal geweest is." Zijn carrière, zei hij. Wat wil hij er nog uit halen? Bergkamp: „Ik wil heel graag met het Nederlands elftal ook een prijs pakken. Op clubni veau, en persoonlijk heb ik be hoorlijk wat meegepikt, maar met Oranje zat ik er net tegen aan. Halve finale, kwartfinale." „En laat nou niemand zeggen dat ik weinig hoofdprijzen heb gehaald, want dat is ook weer zo'n verhaal. Ik was er inder daad niet bij, toen we met Ajax de Uefa cup wonnen. En bij Ar senal maakte ik de FA-cupfinal ook niet mee. Maar ik speelde in die twee seizoenen bijna alle wedstrijden. Ik voel me net zo veel winnaar als de anderen." Het droomduo Een leuke, maar niet onbelang rijke bijkomstigheid: voor het eerst in al die jaren zijn de twee grootste spitsen van Nederland tegelijkertijd fit én in vorm. En, gezien de afscheidsplannen van Bergkamp, op de valreep. Het valt mooi samen. Hij is voorzichtig. „Het lijkt er op dat alles goed in elkaar valt. Het zou mooi zijn. Kluivert is helemaal op zijn top, fysiek en mentaal. En ik ook, ja." Een droomduo, dat elkaar nooit raakte. „Tegen Argenti nië, tijdens het WK. De eerste goal van Patrick", herinnert hij zich. „Tegen België, de kwalifi catiewedstrijd. Er zijn inder daad momenten geweest." Praten doen ze niet samen. Ze begrijpen elkaar zonder woorden. „Ik denk niet dat het zo moeilijk is, om in te vullen hoe wij samen kunnen spelen. Als je allebei in topvorm bent, zijn we allebei spelers die elkaar perfect aanvoelen. Dat gebeu ren de dingen vanzelf. Als je meer met elkaar speelt, ga je el kaar ook beter begrijpen. Om dat je allebei op datzelfde ni veau zit. Zo'n laatste actie, ik weet echt niet van te voren wat en hoe ik het ga doen. Tegen Roemenië, in het strafschopge bied, je gaat volledig af op je in tuïtie. En als ik al niet weet hoe ik een actie inzet, zal Kluivert dat ook niet weten. Daar zijn geen regels of afspraken over te maken. Aanvallende acties moet je vrij laten. Ik denk niet dat het zin heeft om aanvallers als robotten bepaalde loopac ties op te leggen. Dat werkt niet." Petje af voor Rijkaard Bij Frank Rijkaard is hij aan het goede adres. Bergkamp: „Het verbaast me dat hij al zó veelzij dig is. Bijvoorbeeld met het analyseren van een tegenstan der. Wat hij had als voetballer, brengt hij ook over als trainer. Het is voor spelers belangrijk dat er iemand voor de groep staat die makkelijk is met woor den, niet telkens hetzelfde ver haal vertelt of onzin verkoopt. Hij verkoopt geen onzin." „Hij legt ook heel veel verant woordelijkheid bij ons neer. Ik denk dat dat bij deze groep wel aanslaat. Deze spelers, die al zo veel hebben meegemaakt, moet je niet als kleine kinderen be handelen. Hij doet dat heel goed. Dat komt vanuit zijn er varing als speler, dat weet ik ze ker. Maar hij kan ook als een echte trainer optreden, soms als een schoolmeester. Dat is weinigen gegeven, zeker op de ze leeftijd. Petje af." Het laatste grote toernooi „Dat zit er wel in. Seoel en To kyo zijn ver weg, maar dat zal niet de voornaamste reden zijn. Je steekt toch behoorlijk wat tijd in het nationale team. En dat niet alleen in de zomer, waar je toch zo'n periode voor opgeeft. Je hebt zo'n zomer ge woon hard nodig, ook al omdat je in Engeland geen winterstop hebt. En dan, door de jaren heen, met de Champions Lea gue, speel je zo veel wedstrij den; dan wordt het fysiek en vooral mentaal heel moeilijk. Ik neig heel sterk om er na dit toernooi mee te stoppen. Dan zal ik ook geen kwalificatiewed strijden meer spelen. Als ik be sluit dat dit mijn laatste toer nooi is, zet ik er daarna ook een punt achter." re houding kost duo plaats in Sydney AAN DEN RUN» 'AN DER HULST worden omschreven als g gestoord. Voor Bianca In ja van der Velde is dat H slechte eigenschap. De synchroonzwemsters van Iphense AZC kunnen niet I te veel steun van de ibond rekenen. Geen Strainer, geen uitzending Sydney; veel mensen wa- 3 hun situatie waarschijn- èstopt. Maar, ondanks de houding van de KNZB, de tweeling in het water loofd nog steeds rechtop, tunt wel kwaad worden, wat heb je daaraan. Of je of je bewijst dat je erbij t Ze kiezen voor het laat- t is zaterdag rond het mid- ur. Het bad van De Ther- is gevuld met twintig |es. Op de kant geven drie 5rs instructie, een vrouw tt video-opnamen en de üsman laat bombastische ek door de speakers schal- Bianca en Sonja van der doen enkele oefeningen, jen naar de kant gediri-. 1 en kijken op een televi- herm naar hun verrichtin- ,Dit gaat te snel. Let op de ;van de armen", wijst club- Ster Els van Duijn aan. En- seconden later volgt een knsing. inca en Sonja van der Vel- ïreiden zich voor op het EK ater deze maand in Helsin- irdt gehouden. Het is een ie laatste trainingen in het :nse zwembad want deze zijn zij in Frankrijk voor foernooi en dan volgt ook ten wedstrijd in Spanje. Op wil de 24-jarige tweeling zien dat de zwembond j het verkeerde eind heeft. Nederlandse ploeg eindig- ij de vorige editie op een ide plaats, net niet vol- jde om aan de kwalificatie- oor de Olympische Spelen Sydney te voldoen. Bij dé ten moest het team - dat nog uit vier vrouwen be- d, inclusief twee reserves - e eindigen. „Het probleem jde ploeg van vier was dat looit op elkaar ingespeeld _Jen. Eerst train je een half piet je clubpartner en daar Bianca en Sonja van der Velde richten zich op de Olympische Spelen van Athene. foto henk bouwman na zwem je in de Nederlandse ploeg met iemand anders. Dat remt je in je ontwikkeling. Als wij vier jaar lang keihard samen hadden getraind dan waren wij friet zijn tweeën naar Sydney gegaan", zijn ze overtuigd. Nu lukte het net niet en de KNZB zette de kwalificatie stop. De bond trok zijn handen goeddeels van de senioren af en besloot zich op de jeugdige ta lenten te richten. „Wij vallen daardoor buiten de boot." Bi anca en Sonja van der Velde krijgen nog wel centrale trai ningen, maar moeten daarvoor wel een beroep doen op de ei gen clubtrainster. „We zijn heel erg teleurge steld. Zeker als je ziet dat de waterpoloërs wel naar Sydney gaan", zegt Bianca. Het water- poloteam zat in een vergelijk bare situatie. Ook daar gaf de KNZB de voorkeur aan de jeugd toen kwalificatie voor Sydney Dat zat er voor de tweeling niet in, terwijl ze wel moeite loos aan de internationale eis voor de Spelen kunnen vol doen. Eerder dit jaar werd een internationaal kwalificatietoer nooi gehouden. De 24 beste duetten plaatsten zich voor Sydney. Volgens de internatio nale krachtsverhoudingen zou het duo op de twaalfde plaats zijn geëindigd. De zusjes boden aan om zelf de reis naar Austra lië te betalen, maar mochten desondanks niet naar de kwali- ficatiestrijd afreizen. Trainster Els van Duijn vindt het onrechtvaardig. „Het is zonde. Ze hebben er vier jaar aan besteed en staan nu met le ge handen. Je kunt ze niet zo maar wegsturen." „Naarmate de Spelen dich terbij komen, wordt het steeds erger voor ons. Je ziet dan toch allerlei mensen naar Sydney gaan. We gaan wel kijken. We onhaalbaar leek. Uiteindelijk willen verder komen en dan kreeg het poloteam in Duits land onverwacht een succesvol le herkansing. moet je zien wat de concurren ten doen", zegt Sonja. Aan het missen van de Spelen kleven volgens de tweeling nog andere dan sportieve nadelen. Ze ko men nu niet in aanmerking voor de zogenaamde A-status, die allerlei faciliteiten met zich meebrengt. Daarnaast zal de jury de zus jes,'omdat ze niet aan de Spe len meedoen, anders gaan be oordelen. „Onze goede naam zijn we kwijt. Maar, we moeten ons hierbij neerleggen. De erg ste fase hebben we gehad. Nu staat het EK voor de boeg en we kunnen niet bij de pakken neer zitten." De tweeling zegt in Hel sinki, waar ze bij de eerste acht willen eindigen, piet op sportie ve wraak uit te zijn. Sonja: „We zwemmen niet voor Nederland, of de bond, maar voor onszelf." Het zwemduo maakte twee jaar geleden de overstap naar het Alphense AZC. Daarvoor woonden ze nog in Nijmegen en kwamen ze voor Cadans uit. De studie voerde de tweeling naar het westen. Bianca volgt in Amsterdam de Academie voor Lichamelijke Opvoeding en Sonja volgt de opleiding com merciële economie aan de heao in Utrecht. „Er zijn een paar topclubs in Nederland, maar dit was de beste voor ons. We wonen hier ook samen in een flatje", aldus Sonja. In Alphen aan den Rijn werken ze nu met een nieuw doel voor ogen aan hun carrière. De Spelen van Athene in 2004. Ze zijn dan 28 jaar, een leeftijd waarop syn chroonzwemsters op hun top zijn. De tweeling traint 25 uur per week; krachttraining, droogtrai- ning (waarbij de bewegingen thuis worden nagebootst) en le nigheidoefeningen. Ze hoeven niet door hun trainster te wor den gemotiveerd. „Ze willen maar doorgaan", aldus Van Duijn. Ze omschrijft de zusjes als sociaal. „Het zijn geen top sporters die alleen maar aan zichzelf denken. Ze zijn blij als ze ook anderen kunnen helpen. Sonja is de galantere van de twee, Bianca is heel sterk." Dat het een tweeling is, heeft volgens haar voordelen. „Ze hebben hetzelfde hoofd, dezelf de armen. Dat oogt allemaal ge lijker. Het is beter dan dat je tij dens een training tien keer ie mands houding moet verande ren omdat ze een kromme arm heeft. De verschillen zijn ge woon minder." Maar dat betekent niet dat ze alles van elkaar aanvoelen. „Hét is niet zo dat als Sonja haar been breekt ik het ook voel. Ik geloof daar niet in. Het is het zelfde als je broer zijn been breekt. Je leeft je dan in wat hij doormaakt en dat vermogen wordt wel vergroot als je vaker met elkaar optrekt." Al bijna 18 jaar nu zijn ze met de sport bezig. In februari leid de dat tot de eerste nationale ti tel bij de duetten. Solo eindig den Bianca en Sonja op de tweede en derde plaats. Om nog beter te kunnen worden wil het duo naar het buitenland. „We proberen voor een jaar een buitenlandse stage te regelen. Er zijn verschillende mogelijk heden", zegt Bianca. De trainster juicht dat alleen maar toe. Van Duijn: „Zij willen verder, maar in Nederland is dat niet mogelijk. Er is hier geen nationale seniorenploeg meer. Ze moeten een andere weg zoeker.." Kees Jansma, de Al phense chef sport van Canal Alles draait om de geloofivaardigheid van de commentator. Hij moet goed voorbe- reid zijn, over een analytisch vermogen W beschikken en vooral niet overvoeren. Bij een groot evenement m bemoeit inderdaad ie- dereen zich ermee. Je w hebt te maken met vijftien miljoen ken- v ners. Als er thuis voor de buis drie mensen Qop de bank zitten vindt de eerste het commentaar slecht, de tweede vindt het juist goed en de derde is het niet opgevallen. Er zijn onlangs zelfs een soort verkiezingen gehouden. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de 'school-Reitsma'. Vroe gen de wedstrijden - toen ik nog bij Studio Sport werkte - om een meer emotionele aan pak dan hadden we daar Evert Ten Napel voor of Hugo Wal ker. Ik vind het niveau in Ne derland redelijk, maar er zou wat meer doorstroming moe ten komen, al besef ik dat ik een beetje mijn eigen graf graaf door dat te zeggen. Frank Snoeks, verslaggever van Studio Sport en colum nist in deze krant: ,,Tien miljoen bondscoaches die ook allemaal een mening over de verslaggeving hebben. Het is een fenomeen dat om de twee jaar bij EICs en WICs op duikt. Het heeft ook te maken met de veranderingen in ons vak. Vroeger stond er maar één camera op het veld gericht en moest de verslaggever - die vaak al een radioverleden had - een soort radiocommentaar geven. Nu staan er camera's in alle hoeken en is het de kunst om 'to the point' te zijn. Maar dat is ook gelijk het moeilijkste van het vak; voorkomen (lat je een overvloed aan informatie geeft. Een commentator moet tegenwoordig weten wanneer hij zijn mond houdt. Meer hu mor? Rik de Saedeleer werd in Nederland vooral grappig ge vonden omdat hij Vlaams sprak. Bij het WK in 1986 zou heel Nederland massaal naar 'de Belg' hebben overgescha keld. Daar geloof ik niets van. Hugo Walker zal bij het komend EK na een conflict bij Studio Sport niet te horen zijn als commentator. Er werd, tevergeefs, een actie op touw gezet om Walkers eigen, humorvolle stijl te behouden. Geen krant of (sport)blad liet die kwestie onvermeld. Hoe komt het toch dat de voetbalverslaggeving op tv bijna net zo vaak punt van discussie is als het voetbal zelf? Natuurlijk, hij was iemand die je in Mexico door een saaie nachtwedstrijd heen sleepte. Maar het is toch een beetje net als met Herman Finkers. Die trekt ook overal volle zalen, behalve in Almelo. Albert Mantingh, de Oegst- geestse commentator van SBS6: „Zeker bij wedstrijden van Oranje moet het commentaar een mix zijn van enthousiasme en een gezonde portie chauvis- me. Dus niet overdrijven zoals Harry Vermeegen, met z'n voornaampjes en gebrek aan kennis. En ook niet zoals Evert Ten Napel die tijdens de halve finale van het WK tussen Ne derland en Brazilië op de hand was van Brazilië met die 'schit terende staaltjes sambavoet bal'. In de voetbalverslagge ving zou wel wat meer humor mogen zitten, maar daar moet je enorm mee oppassen want negen van de tien grappen val len slecht. Rik de Saedeleer vormt een uitzondering, maar zijn stijl van commentaar was in eigen land zeker niet onom streden. Discussie over de tv- verslaggeving is sowieso geen typiscn Nederland fenomeen- .In Engeland gaat het niet an ders. Er komt in Engeland wel meer emotie bij kijken. On langs werd de allerlaatste cup- final ooit op Wembley ge speeld. Hoorde ik Martin Tay lor van Sky zeggen: „Kijkers, mocht ik vandaag een fout maken dan komt dat omdat ik een traan in mijn oog heb." Prachtig. De sfeer overbrengen zonder de entertainer te willen uithangen, daar gaat het om. Wil Buys, tv-recensent van het Leidsch Dagblad: „Als je vijf minuten na het ver laten van een restaurant al niet meer weet hoe de ober er uit zag, dan heeft de man uit stekend bediend. Dan heeft hij niets laten vallen, is hij niet nodeloos op de voorgrond ge treden. is hij vriendelijk en ge degen te werk gegaan en heeft hij begrepen dat het om de combinatie van maaltijd en ambiance gaat en niet de pre sentatie Een goede tv-com- mentator weet te serveren. tekst loman leefmans foto ton kastermans

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 35