Ode aan een goudgeel staafje
Tl
WEER
Het Gesprek van de Dag
Chaos terug in Libanon
Onverwachte vangst
DONDERDAG 25 MEI 2000
COMMENTAAR
Met de overhaaste Israëlische aftocht uit Zuid-Libanon is de klok
in aantal opzichten 22 jaar teruggedraaid. Libanon was en blijft de
speelbal van Syrische en Iraanse belangen en wordt nog altijd door
chaos geregeerd. Noord-Israël was en blijft het mikpunt van terro
ristische aanvallen vanaf Libanees grondgebied. De langdurige Is
raëlische aanwezigheid in de vijftien kilometer lange 'veiligheids
zone' heeft bijna duizend Israëlische soldaten het leven gekost.
Dat is de prijs die Israël heeft moeten betalen om de inwoners van
het noorden een veiliger bestaan te garanderen. Aan Libanese kant
zijn vermoedelijk enkele tienduizenden slachtoffers gemaakt.
Premier Barak is er veel aan gelegen te bewijzen dat veiligheid niet
hand in hand kan gaan met bezetting. De aftocht uit Libanon
stond om die reden hoog op zijn agenda en had aanstaande juli
een feit moeten zijn. Door het voorspelbare uiteenvallen van het
met Israël samenwerkende Zuidlibanese leger zat er niets anders
op dan versneld te vertrekken.
Het lot van Noord-Israël en Zuid-Libano'n ligt nu zoals gezegd in
handen van de regimes in Damascus en Teheran die in feite in Li
banon de dienst uit maken en de terroristische groeperingen daar
kunnen maken en breken. Barak zal zich met steun van de inter
nationale gemeenschap allereerst moeten richten op een vergelijk
met Syrië. Inzet voor Syrië is een volledige ontruiming van de Go-
lan-hoogvlakte, maar dat is voor Israël alleen aanvaardbaar in ruil
voor veilige grenzen en afspraken over een ononderbroken water
voorziening.
De tijd gaat dringen en niet alleen om een complete chaos rond de
Israëlische grens te voorkomen, maar ook omdat de coalitie van
Barak afbrokkelt. De ambitieuze premier heeft zich in zijn eerste
jaar vrijwel alleen met buitenlandse politiek beziggehouden en
zich weinig bekommert om de zieltogende nationale economie.
Het begrip voor die prioriteit slinkt niet alleen bij de coalitiepart
ners, maar ook onder de Israëlische bevolking. Dat houdt het risi
co in dat Baraks regering ten val komt en nieuwe verkiezingen een
coalitie opleveren die weer een geharnaste buitenlandse politiek
zal voeren. In dat geval is de klok echt in alle opzichten 22 jaar te
rug.
Koel en wisselvallig
Aan het wisselvallige en koele
weer komt voorlopig geen ein
de. Er was gisteren hoop op een
verbetering medio volgende
week (begin juni) onder invloed
van hogedruk op het Europese
vasteland en lagedruk op het
midden van de Atlantische
Oceaan. Onder invloed van de
ze drukverdeling zou het kwik
aan een opmars kunnen begin
nen. Het Europese atmosfeer
model boort deze ontwikkeling
echter weer de grond in. Men
gaat zelfs uit van een kil scena
rio met hogedruk ten noord
westen van Ierland en lagedruk
boven de Baltische staten. Dat
zou een noordenwind beteke
nen waarmee koude lucht van
hoge breedten naar het Noord
zeegebied wordt gedirigeerd.
Voorlopig houden we het dus
maar op koel en wisselvallig
weer. De Duitse computers zijn
overigens minder kil. Net als
gisternacht heeft het ook d"e af
gelopen nacht weer flink gere
gend. Tot 2 uur waren de hoe
veelheden tamelijk bescheiden:
daarna viel er 5 tot 10 mm. Tot
8 uur vanochtend viel er op
Valkenburg in totaal 11 en op
Schiphol en Nieuw-Vennep 8
mm. De regens werden veroor
zaakt door een activerende
frontale storing. Het weerglas
daalde vanochtend met 3-4 hPa
in 3 uur tijd. Voor morgen ziet
het er wat beter uit. Een enkele
bui sluit ik niet uit maar mees
tentijds zal het droog zijn met
nu en dan zon en temperaturen
omstreeks 17-18 graden. Bepa
lend voor het weerbeeld is na
melijk een hogedrukgebied dat
zich van Frankrijk naar Polen
verplaatst. Op zaterdag veroor
zaakt een nieuwe frontale sto
ring regen en mogelijk ook
veel wind. Aandacht voor
de neerslag van april. Ge
middeld over de maand viel
er in ons land vrijwel de nor
male hoeveelheid neerslag
van 50 mm. In onze regio
viel er in Hoofddorp en
Santpoort-Noord 60 mm.
Hazerswoude 55, Valken
burg 49 en in Nieuw-Ven
nep en op Schiphol
45 mm. De meeste
neerslag viel, niet in
de laatste plaats
door donderbuien
op 29 april, in Gel
derland waar
Brummen op 90
mm kwam.
Frietkotmuseum in Antwerpen 'eerste stap op weg naar erkenning volkscultuur'
Niets is meer Belgisch dan friet en het frietkot. Het goudgele aardappelstaafje en de plaats waar het
wordt bereid, worden wereldwijd beschouwd als de nationale symbolen van het land. Behalve in
België zelf. „Geen toerist gaat hier weg zonder friet gegeten te hebben", zegt Paul Ilegems, conserva
tor van het pas geopende 'Friekotmuseum' in Antwerpen. „De Belg met zijn frietzak is overal legen
darisch. Bekender dan Manneke Pis, maar de Belgen zelf onderkennen dat niet en gebruiken het
niet. Dat is dom en kortzichtig en dat wil ik veranderen. Ik wil de friet en het frietkot de aandacht, de
eer en de erkenning geven die ze verdienen. Dit museum is daartoe de eerste stap."
Het eeuwige leven
„Homo sapiens zal verdwijnen.
„De werkelijkheid is eigenlijk één grote computer.
Wij hebben de onsterfelijkheid binnen handbereik."
Wij kunnen zelf goden op aarde worden.
De Ikon liet gisteravond in het programma Werelden, Technoca-
lyps een zwerm wetenschappers op de kijker los. Allemaal enthousi
aste mannen die menen dat zij het leven bijna overwonnen hebben.
Een uur vol zelfvoldane, pratende hoofden. Mannen die zichzelf
kort na hun dood willen laten invriezen. Zodat hun 'geest', zoals ze
dat zelf noemden, weer tot leven kan worden gewekt als de techniek
zover is.
Want wij worden almaar wijzer en verstandiger, zeiden die man
nen. Per jaar schijnen wij inmiddels onze kennis te verdubbelen. En
dat gaat maar steeds sneller. In die hoek van de wetenschap heet
dat het 'racende Jezus fenomeen', leerden wij gisteravond. Waarbij
'Jezus' niet staat voor de zoon van God, maar een eenheid van ken
nis is geworden.
Over een poosje, zei een van die pratende hoofden,, kunnen wij die
race niet meer op een normale manier bijhouden. Dan gaan de ver
anderingen te snel. Wij moeten computersimulaties worden om te
overleven. Virtuele werkelijkheden in elektronische circuits."Er was
zelfs een wetenschapper die psychedelische drugs gebruikte om zijn
arme hersentjes klaar te maken vooral die veranderingen.
En over vijf miljard jaar schijnt de zon te exploderen. Voor die tijd
moeten wij de ruimte in", zei één van die hoofden. „Virtuele men
sen zullen de ruimte bereizen en koloniseren.Gezien de mensen die
in Werelden ten tonele werden gevoerd zullen dat dan wel allemaal
blanke Amerikaanse mannen zijn. De ruimte is gewaarschuwd.
Het vooruitgangsdenken in Werelden kende geen grenzen. De na
righeid ook niet. „Technologie is de nieuwe religie", zei één van die
hoofden. „De mens is voorbestemd om te heersen over het heelal.
Waar al die haast om ons 'achterlijke' lichaam voor een virtuele
werkelijkheid in te ruilen en onze 'achterlijke' planeet te verlaten
vandaan komt? Na iets minder dan een uur kwam de aap uit de
mouw. „Wijzullen niet herinnerd worden als de verwoesters van de
aarde', sprak één van de wetenschappers hoopvol. Wij gaan de
ruimte in.
Dat de natuur naar de bliksem gaat, de aarde uitgeput raakt en
planten en dieren uitsterven, ja, dat is dan van ondergeschikt be
lang. Daar heb je in de ruimte geen last meer van.
Maar na een uur wist ik één ding zeker. Ik blijf hier. Als ik al de
ruimte in zou willen, dan toch zeker niet met zulke malloten.
Beneden is de variatie groot. In
'Fritkot Max' aan de Antwerpse
Groenplaats gaan de zakken
friet in allerlei maten over de
toonbank. Aan de trap ernaast
hangt een bordje. 'Vrij toegang
tot het Frietkotmuseum. Frie
ten toegelaten'. Boven is de ver
scheidenheid klein. Het muse
um in een kamertje van hooguit
twintig vierkante meter op de
eerste etage bevat slechts een
twintigtal voorwerpen die met
het volksvoedsel van België te
maken hebben. Puntzakken
aan het plafond. Foto's van au
thentieke frietkramen, tekenin
gen, reclame-uitingen (Eddy
Merkx: „Ik eet graag frieten,
maar ze moeten wel licht zijn"),
een frietmedaille en strips aan
de muur. Allerhande frietsnij
ders op een plank. „Die zijn te
koop aan 50 frank het stuk op
elke rommelmarkt. Laat ze dus
in vrede", gebiedt een bijge
plaatst briefje van de hand van
Paul Ilegems.
Ilegems is conservator van het
friettempeltje in de nabijheid
van de Onze Lieve Vrouwe ka
thedraal. Logisch gevolg van
zijn roeping, zoals hij zelf zegt.
De kunsthistoricus heeft er zijn
levenswerk van gemaakt de cul
tuur rond friet en het frietkot in
stand te houden en te bescher
men. Twintig jaar lang al verza
melt hij alles wat ermee te ma
ken heeft. Hij schreef er twee
boeken en een dichtbundel
over en reisde door Nederland
en België met zijn collectie, die
hij dankzij zijn beroep gestaag
kon uitbreiden. „Als docent
kunstgeschiedenis aan de Ko-
Vlaggetjesdag
wordt commercieel
De organisatie van de traditio
nele Vlaggetjesdag heeft de
naam van het evenement ver
kwanseld aan de commercie.
Hoewel de betrokken Scheve-
ningers verzekeren dat ze van
het festijn niet langer een ker
misachtige braderie willen ma
ken, blijken ze wél te zijn ge
zwicht voor het financiële aan
bod van een grote sponsor, een
Nederlands softwarebedrijf. Ge
volg is dat nu ineens moet wor
den gesproken van de 'Bright
Paul Ilegems en uitbater Lefèvre voor Fritkot Max. Op de eerste etage
bevindt zich 'het enige museum waar je met friet naar binnen mag."
foto buro van haute/schuld
ninklijke Academie van Schone
Kunsten ken ik veel kunste
naars. Die heb ik gevraagd of ze
iets konden maken rond het
thema friet en frietkot. De
meesten vonden dat plezant en
voor ik het wist had ik tekenin
gen, schilderijen en sculpturen.
Veel meer dan hier tentoonge
steld worden", zegt hij. „Ik heb
wel zo'n honderd vijftig objec
ten. Die kan ik hier niet kwijt,
maar dit is dan ook slechts een
try out. Om te zien of dit con
cept het publiek kan charme
ren, of er stimulansen zijn om
op grotere schaal te exposeren.
Dat is mijn doel. Friet en het
frietkot moeten vermaard wor
den en dat potentieel heeft het
frietkot wel."
Meer nog dan op friet zelf richt
het museum zich op de berei
dingsplaats van de gefrituurde
aardappelreepjes: het frietkot
dus. Typisch Belgisch straatver
schijnsel, dat diep is doorge
drongen in de cultuur. Er moe
ten een paar duizend van die
barakken, kramen, caravans,
bussen en wagens zijn in Bel
gië, schat Ilegems. Tegenwoor
dig gecultiveerd vanwege de
strengere regels, maar in het re
cente verleden misschien wel
de mooiste uitingen van de pla-
nologiische anarchie in het
land. De 'povere, zelfgebouwde
frietkotten', dreigen echter
langzaamaan te verdwijnen nu
de overheid de neiging heeft ze
op te ruimen. „Zonder oog voor
de nadelige weerslag op het tra
ditionele straatbeeld en toeris
me. Het frietkot is nog niet
dood, maar de charme ervan
gaat weg", betoogt Ilegems.
Om de herinnering daaraan le
vend te houden, heeft hij het
initiatief genomen tot de in
richting van het Frietkotmuse
um, dat niet zomaar toevallig
op de locatie aan de Groen
plaats is gevestigd. Fritkot Max
is vernoemd naar een een van
de eerste frietkraamuitbaters,
die rond 1860 hun intrede de
den in de samenleving van de
Belgen. Overigens niet de uit
vinders van de friet, denkt Ile
gems. „Dat zijn vermoedelijk de
Spanjaarden geweest, die de
aardappel voor het eerst in Eu
ropa importeerden en in de olie
gooiden. Dat idee van bakken
en frituren is hier in de Spaanse
Nederlanden voortgezet." Maar
het krokante staafje ligt de Belg
sindsdien wel het meest aan het
hart gebakken. Allerlei Vlaamse
zegswijzen refereren in elk ge
val aan het gewas waarvan het
wordt gemaakt. 'Patat zijn' staat
voor stomdronken, 'zijn patat
ten afgieten' voor urineren en
wie dan oogt als 'een afgegoten
patat' ziet eruit als een sul, die
'patatten kan gaan planten', of
tewel naar de bliksem kan lo
pen. De Belg zelf kijkt dan ook
wel uit om zijn frieten patat
('dat is bij ons een ongeschilde
aardappel') te noemen.
Zoals hij ze ook nooit als
French fries' zal betitelen. Een
benaming die berust op een
historisch misverstand. „Ge-
creërd door Engelstalige solda
ten die tijdens de Eerste We
reldoorlog frieten associeerden
met de voertaal van het Belgi
sche leger. Een vergissing die
maakt dat Frankrijk de uitvin
ding van de frieten voor zich
blijft opeisen. Al weten ze al
lang dat dat niet zo is. Anders
hadden ze wel een standbeeld
voor de uitvinder opgericht."
Het met de friet versmolten
België moet het voorlopig doen
met het museumpje, 'met de
maat van een frituur'. Hoe klein
dat ook is, voor Ilegems is het
de eerste stap op weg naar de
erkenning van een volkscul
tuur. Bij de opening liet het ge
meentebestuur de initiatiefne
mers Ilegems en Lefèvre, eige
naar van Fritkot Max, in elk ge
val niet in hun eigen vet gaar-
smoren. Integendeel. De Ant
werpse burgemeester Leona
Detiège kwam persoonlijk naar
de Groenplaats. „De eerste ho
gere gezagsdrager die zich ver
waardigde naar een frietkot te
komen om daar een toespraak
te houden. Dat zie ik elders niet
zo snel gebeuren", aldus Ile
gems die zich maar spiegelt aan
wat er met de Belgische bieren
gebeurde. „Ook daar zijn we te
laat mee naar buiten gekomen.
Maar nu is er sprake van een
aardige inhaalslag. Zo moet het
ook met de frietcultuur en met
dit museumpje gaan. Tot er een
echt museum is. In een grotere
ruimte, met een eigen frituur.
Want je moet in een frietkot
museum frieten kunnen eten.
Gebakken door een Belg. Dat is
het meest Belgische dat er is."
paul de tombe
Medeorganisator Hoogenraad
erkent dat dit tot verwondering
kan leiden, maar zegt dat de be
treffende bijdrage van 50.000
gulden onmisbaar is om op za
terdag 3 juni in het havenge
bied weer 'een grandioos ha-
ringfeest' te kunnen houden.
Vroeger stond Vlaggetjesdag in
het teken van het vertrek naar
zee van de haringschepen. De
ze probeerden daarna als eerste
een fikse partij Hollandse Nieu
we naar de wal te brengen. Om
dat het voor de inmiddels reus
achtige schepen te kostbaar is
om al terug te keren wanneer
het ruim nog niet volledig is ge
vuld, stopte bijna vijftien jaar
geleden deze zogeheten
Haringrace. Sindsdien is het de
nationale promotiedag van de
Hollandse Nieuwe.
Ze waren eigenlijk aan het vissen naar kleine visjes om te eten, maar kwamen terug met een gigantische haai. Kroatische vissers tonen het
acht meter lange gevaarte, dat zij gisteren in zee vingen. foto epa tom dubravec
Baby geschrei in Downing Street
Alle Britten zijn een beetje zwanger geweest van Leo,
het nakomertje van de Blairs. De gekte rond de
zwangerschap van Cherie, zo valt in de media te
vernemen, is nu omgeslagen in een nationale
vreugderoes over de boreling die afgelopen zaterdag
ter wereld kwam. Weliswaar is er aan het grote gis
sen (wordt het meisje, wordt het een keizersnee, hoe
gaat het heten?) een einde gekomen, maar een reeks
nieuwe vragen prikkelt de publieke belangstelling.
Geeft Cherie borstvoeding? Houdt ze op met wer
ken? Op wie lijkt Leo? Zal Tony inderdaad af en toe
eerder naar huis gaan?
Honderdvijftig jaar lang is er in de ambtswoning
in Downing Street geen babygeschrei te beluisteren
jeweest. De lol zal daar overigens wel snel af zijn.
want baby's hebben de neiging de eerste zes tot
twaalf weken van hun leven gemiddeld min
stens anderhalf uur per dag te huilen. Het is
een uiterst effectief middel in het licht van
de overleving van de soort: je moet er als
ouders wel aandacht aan besteden. Maar
het betekent een continue aanslag op je
gemoedsrust.
Leo zal altijd weI een bijzondere baby
blijven. Voor de Blairs zelf omdat ze hun
gezin van drie tienerkinderen voltooid acht
ten. De nieuwslezer van RTL-4 noemde hem
zaterdag dan ook 'een ongelukje', hetgeen
mij wat al te boud voorkwam. Het 'morgen
kan ze zwanger zijn, misschien ook nog
vandaag', was. tot begin jaren zeventig van
1 de vorige eeuw. de realiteit van de meeste
vrouwenlevens. Heel veel 35-plus bewoners
HELEEN CRUL
van de westerse wereld zijn dus niet zozeer 'de be
doeling geweest' als wel de loop der dingen.
Nakomertjes blijken in de praktijk bovendien nogal
eens een 'geluk bij een ongeluk' te zijn. Het zijn vaak
de kinderen waar hun moeders het meest van genie
ten. Hoe dan ook: als ongelukje of als 'volslagen ver
rassing' (in termen van zijn ouders) begint Leo aan
zijn leven, en naderhand kan hij precies vernemen
waar hij is verwekt: in hare Majesteits Schotse bui
tenverblijf Balmoral Castle. Britserkan het niet.
Daarmee draagt hij bij aan de ongekende populari
teit van zijn ouders die naast de glamour van het
premierschap, nu het volk, dankzij hun zwanger
schap en ouderschap, ook herkenning en verbon
denheid te bieden hebben. De grappen of liever ge
zegd 'de understatements' van de Blairs zelf, hebben
daar eveneens toe bijgedragen. Zo zou Cherie bij een
marketingstand van de firma Pfizer, fabrikan t van
de Viagra-pil gezegd hebben: 'Maakt u zich geen
zorgen, die hebben wij niet nodig'. Het tastbare be
wijs daarvan is voor de image van een premier na
tuurlijk mooi genomen.
Cherie zelf, als succesvolle advocate, is een boeg
beeld geworden van modern moederschap. Alles
wat zij deed of juist liet voor haar zwangerschap
werd uitgebreid bediscussieerd in de media, met
commentaar van de deskundigen. Vastbesloten liet
zij in een Italiaanse krant weten geen 'Pampers' te
gaan gebruiken, omdat dat zo slecht was voor het
milieu. Ik had de Blairs het voordeel van de tiuijfel
gegeven, maar met die uitlating viel ze door de
mand.
Zwangerschap en bevallen is topsport die je als
vrouw niet aan een ander kunt overlaten. Het echte
zware werk begint echter pas na de bevalling, werk
dat overigens voor een groot deel uit handen is te
geven. Als je dat wilt en als je beschikt over voldoen
de financiële middelen. Nu struikel je in Downing
Street hoe dan ook al over het personeel en reken
maar dat er voor Leo een zwaar gediplomeerde
nanny in uniform aanwezig is. Het feit dat daar
geen Pampers binnen komen, heeft dan ook nauwe
lijks consequenties voor het echtpaar Blair. Cherie
en Tony zullen, zo valt te verwachten, zelf hun han
den niet vuil maken aan het spoelen en wassen van
ecologisch verannvoorde textiel (poep)luiers.
De wetenschap dat zij nu eenmaal geen modale ou
ders zijn, maakt al die roerende, bevlogen verhalen
van Blair zelf over het belang van families en kinde
ren, nogal ongeloofwaardig. Temeer omdat hij zelf
de kans voorbij heeft laten gaan om een omme
zwaai in het denken en doen van mannen te be
werkstelligen door vaderschapsverlof te nemen. Vol
gens insiders durfde hij dat niet aan. Hij zou niet ie
mand zijn die gemakkelijk de macht uit handen
geeft, bang als hij is dat er tijdens zijn afwezigheid
aan de poten van zijn stoel wordt gezaagd Dus
heeft hij, zoals het een goede, traditionele echtge
noot en vader in zijn positie betaamt, er persoonlijk
op toegezien dat moeder en kind met de best moge
lijke, ingehuurde zorg worden omringd. En daar
mee ook de unieke kans verspeeld om bleek, ver
moeid en geeuwend van slaapgebrek in zijn rol als
vader echte herkenning en verbondenheid op te roe
pen bij her volk.
De cd-single van de Deens
naars van het Eurovisie S
tival, de OLSEN BROTH0
in hun geboorteland een q
hit. Van het schijfje met <f
'Fly on the Wings of Love j
in zes dagen tijd 115.000
plaren de winkel uit. Dat is w
record voor het Scandinavi
land, waarmee het grijzeni n
zelfs The Beatles en Abba u|
seert. De broers hebben ni
sloten deze zomer door Du
land, het Verenigd Koninki
VS en Japan te gaan toerei
gen (49) en Niels (45) Ola 'I
ren twintig jaar geleden po H
in hun vaderland. Sinds ei
tijd is muziekmaken voorh iej
weereen deeltijdbaan. lC
tl
De zoni ge
overled ii\
manset o<
ster Da ns
BAR Blil.
CARTl d<
zal woi ig
begravs ill
een kai i r
nen da
kist. Deze wens gaf 'the qi pc
romance'in haar testamer
kennen. Cartland wilde hu ih.
hout uitsparen om het mili im
beschermen. De schrijfste de
voor 723 damesromannetj nf
waarvan een miljard exemi id
over de toonbank gingen,i :a
in besloten kring begraven rd
haar eigen landgoed in hetid.
gelse Hertfordshire. in<
Uitzinnige fans
van popster
MADONNA
hebben een fi
liaal van de
tweedehands-
kledingketen
Oxfam leegge-
kocht nadat
hun idool daar twee zakke;
ren had gedoneerd. De in
den woonachtige Amerikal'g
verscheen onlangs in de1
digheidswinkel met enkele
exemplaren uit haar uitzon
ke garderobe. Zelf kocht
timiljonair een truitje van
den. Het nieuws dat Mado
kledingstukken bij Oxfam
aanbieding lagen, verspre
zich als een lopend vuurtj j.g
de stad en leidde tot een
stormloop op de winkel.
:rd
ai
CHERIE BOOTH, de echti
van de Britse premier Ton
heeft het gevecht met ha«
om een eerlijke verdeling te
derschapsverlof gewon nsi >ej
thans in de rechtszaal. De ht
rechter gaf de advocate gi an
een zaak die zij tegen een
ringsregeling had aangesp do
Booth protesteerde vorige
hoogzwanger van haar innrk
geboren zoon Leo, tegen
we wet op onbetaald oud(
schapsverlof. In Booths p:
ven verliep de strijd voori
schapsverlof minder succ J
De Britse premier weigerd
danks haar herhaaldelijk
kelijk aandringen, overd;
vrij te maken voor zijn zooL
heeft wel zijn werk in de a m
uren enigszins ingeperkt.
De Britse kater SPIKE,
levende kat op aarde, is d
week wel 210 kattenjaren 55-
geworden. In mensenjara ag<
dertig jaar en daarmee he
het Guinness Book of Ree j
gehaald. Normaal gesprol pi
wordt een kat tien tot vijft it 1
jaar. In 1970 werd Spike
een paar gulden gekochti oc
Londense markt. Volgens
baasje heeft hij nog al zijl
den en eet hij het liefst gf lei
terde kip.
film over bokslegende Mt
med Ali. De 31-jarige Am
strijkt naast het astronorr J3*
bedrag van bijna 50 milji
den, ook eenvijfde van de J*1
op. Regisseur van de film J121
chael Mann, die hiervoor n
meer The Insider maakte "k
pol
Voor wetenschappers die
ven belangrijkste WISKIH
PROBLEMEN van deze
kunnen oplossen, heeft
rikaanse Clay stichting ee
zengeld van 7 miljoen do
geloofd. De stichting biel
miljoen dollar (zo'n 2,4 it i
gulden) per probleem. D«
sing van de problemen m
wiskunde een nieuwe im|
ven. De Clay stichting wil
prijs herinneren aan de
mathematicus Hilbert. Ir
presenteerde Hilbert op
gres een lijst met 23 pro
Het oplossen ervan besc
hij als noodzakelijk voori [S|
gang van zijn vakgebied.
he
ii.i«
Lu
