Een ondergewaardeerde
simpele voorstopper
i
Randje BUITENSPEL
get het duel Helmond Sport - Go Ahead Eagles kwam vorige
week een einde aan de betaald-voetbalcarrière van Cees
Marbus (31). De Noordwijker, die nog twijfelt over zijn
volgende loopbaan, houdt het na twaalf profjaren, bijna alle
in dienst van Go Ahead, voor gezien. Hij vindt het een mooi
moment om te stoppen. „Het zit er niet meer in om de
nensen waar voor hun geld te geven. Dat is mijn eergevoel te
na en dus stop ik." Zijn afscheid voor het Deventer
thuispubliek kreeg Marbus vorige week. Het afscheid heeft
hem ontroerd. „Ik heb al die jaren warmte, liefde en respect
gekregen van de fans van Go Ahead."
Elf stellingen voor Cees Marbus
door GERARD BAAS
[ja, dat zou kunnen. Misschien dat ik ver
ier was gekomen als ik op mijn twaalfde
ij een betaald-voetbalclub terecht was
gekomen, maar misschien ook niet. Hoe
tel jongens zijn er niet die wel op die
eftijd een goede voetbalopleiding heb-
•n gekregen en het toch niet hebben ge-
ed?
ferder raakte ik geblesseerd aan mijn en-
lel op een moment dat Go Ahead zesde
itond in de eredivisie. Hans Kraay senior
id net op tv gezegd dat ik een onderge-
iaardeerde voetballer was, die het nog
rer kon schoppen. Na die blessure ben ik
joit meer zo prominent in beeld ge-
eest.
denk dat ik het dan toch anders bekijk.
Cees Marbus is een simpele voorstopper
lit Noordwijk, die op een dag bij een
profclub in de stad waar hij studeerde
nocht meetrainen. Hij heeft een jaar of
lalf bij die club gespeeld en heeft tus
sendoor nog een transfer gemaakt. En
heeft hij ook nog eens een prachtig
ifscheid gekregen van die club, die hem
irbaar is geworden.
Noordwijkers zijn te relaxed om de
echte top te halen.
bevallig had ik het daar laatst nog over
et Mike Zonneveld, die altijd met mij
eerijdt van Noordwijk naar Deventer,
e moesten er even over nadenken, maar
teindelijk vonden we die stelling onzin,
toe veel Noordwijkers spelen in het be
dde voetbal? Zes, op een bevolking van
.000! Welke stad of dorp haalt dat ge-
niddelde? Bij die zes tel ik Edwin van der
en Rob van Dijk - geboren in Voor-
lout maar ze hebben gespeeld voor
ioordwijk - overigens beide voor een half
Zonder SBS6 en FOX8 was de belang-
lelling voor het eerste-divisievoetbal tot
nulpunt gedaald.
loor die zenders is de eerste divisie voor
pelers en sponsors interessanter dan het
ou zijn zónder de tv. Daar kun je niet
imheen. De schade die Sport7 heeft ge-
icht is een beetje hersteld door SBS en
OX. Zonder die factor was de belangstel-
ng van publiek en sponsors tot een be-
lenkelijk niveau gedaald.
De journalistieke interesse voor jou
eft meer te maken met je verbale dan
ït je voetbalcapaciteiten.
Eh ja, dat klopt wel. Ik denk dat journalis
ten altijd net even makkelijker met Cees
Marbus praatten als er wat speelde bij een
club dan met een ander. Ik had er altijd
wat tegen om met nietszeggende cliché-
antwoorden te komen. Niet dat ik zo veel
meer, of zo veel anders vertelde, maar
toch.
Er zijn twee uitzonderingen geweest. De
eerste was in een tijd dat het bij Go Ahead
niet zo lekker liep en mij verweten werd
dat ik meer tijd bij mijn vriendin in Am
sterdam zat dan in Deventer. Dat vond ik
zo laf dat ik even een boycotje heb gehou
den. Bij Volendam ben ik helemaal nooit
interessant geweest voor de plaatselijke
pers. Nooit is aan mij wat gevraagd, maar
ze schreven me vanaf het begin wel de
grond in. Toen het rommelde bij Volen
dam wisten ze opeens wel mijn telefoon
nummer. Mijn antwoorden gingen dus
niet verder dan ja, nee, of weet-niet.
5. De kwestie Volendam heeft jou meer
gekost dan opgeleverd.
Wat het me heeft opgeleverd moet ik nog
maar afwachten als ik straks mijn pensi
oen uit de CFK-pot ga ontvangen. Men
sen denken wel eens dat die kwestie me
meer heeft gedaan dan ik wil toegeven,
maar op mijn erewoord: ik heb er geen
nacht minder om geslapen. Niet toen ik
uit de A-selectie werd gezet en niet toen
de club in zulke financiële problemen
kwam, dat het dubieus was of ik mijn te-
kengeld wel zou ontvangen. In de weken
dat ik met nog een paar man was verwij
derd uit de selectie heb ik wel verschrik
kelijk gelachen. Een tijd lang was ik ge
blesseerd en moest ik officieel revalide
ren. In de fitnessruimte heb ik niet meer
gedaan dan een bakkie koffie drinken en
de leesmap lezen. Toen ik de leesmap uit-
had, heb ik die vrouw achter de bar hon
derd gulden gegeven om een abonne
ment op De Telegraaf te nemen. Dat
abonnement hebben ze nog, dus Volen
dam heeft ook nog wat aan Cees Marbus
te danken.
6. De huidige generatie voetballers
denkt alleen maar aan geld.
Dat is zo. Als je verhalen hoort wat ama
teurvoetballers durven te vragen voor een
Contract dan denk je dat de wereld gek is
geworden. Vroeg of laat komt daar een
omslag in. Clubs zullen in de komende
tijd veel slimmer met inkomsten en uitga
ven moeten leren omgaan en daar heb ik
zo mijn ideetjes over. Op een nacht kon ik
niet slapen. Ik voelde me geïnspireerd en
heb wat marketing-dingetjes op voetbal-
Cees Marbus: „Ik denk dat journalisten altijd net even eerder met Cees Marbus dan met een ander praatten als er wat speelde bij een club."
FOTO KEES VAN HOOGDALEM
Noordwijker Cees Marbus stopt met betaald voetbal
gebied op papier gezet. Zomaar wat me
ningen en plannen. Uiteindelijk is dat een
rapport van een bladzijde of veertig ge
worden. Misschien ga ik daar wat mee
doen.
7. De ritjes naar Deventer zijn dit sei
zoen een hinderlijke onderbreking van
de tijd voor je werk en je gezin.
Ja, sinds twee maanden ben ik de vader
van een mooie dochter. Marèse heet ze.
Daarvoor was het al zo dat ik met minder
plezier naar Deventer reis. Elke dag trai
nen is veel moeilijker op te brengen als je
niet speelt. Ik heb begin dit jaar tegen de
trainer gezegd dat hij maar de voorkeur
moest geven aan een jongere speler als
zijn kwaliteiten niet zo veel onderdeden
voor de mijne. Go Ahead moet toch aan
de toekomst denken en als ik daar zo aan
kan bijdragen is dat meegenomen. De
venter is wel mijn tweede stad geworden.
Ik heb er mijn vrouw leren kennen en er
wonen veel vrienden en kennissen van
#mij. Dus de verveling van die ritjes heeft
alleen maar met de afstand te maken en
niet met de stad Deventer.
8. Als-ie maar geen voetballer wordt, ze
schoppen hem misschien half dood.
Dat gaat niet op voor mijn kind, omdat
het een meisje is. Ik moet zeggen dat ik
daar wel aan dacht toen ze geboren werd.
In die zin dat ik blij was dat het een meis
je was. Gelukkig zal ze dan niet vergeleken
worden met haar vader en haar oom. Het
is dan wel niet zo erg als doodschoppen
zoals in dat lied van Boudewijn de Groot,
maar die aandacht lijkt me toch ver
schrikkelijk voor een kind, dat gewoon
lekker wil voetballen. Laat haar maar lek
ker paardrijden of zo, staat pappa gezellig
aan het hek. Het is voor mij ook goed om
een kijkje te nemen in een andere wereld.
Als ze ouder is, komen er natuurlijk wel
jongens over de vloer. Tegen hun zou ik
nu al willen zeggen dat ze niet moeten
denken dat ik het alleen over voetbal wil
hebben. Een voetbalidioot als schoon
zoon? Liever niet.
9. Het boek 'De avonturen van Cees
Marbus in het profvoetbal' zou een best
seller worden.
Nee, hooguit een boekje met een beperkte
oplage in Noordwijk en Deventer. Zo veel
anecdotes heb ik niet te vertellen. Ik ben
geen Fritz Korbach en bovendien zijn die
verhalen voornamelijk leuk voor de men
sen die er bij waren. Ik heb wel een ver
haal met een lach en een traan, maar zo
extreem opmerkelijk is dat nou ook weer
niet. Ik zou het boek niet hoeven hebben
als het over een ander ging.
10. Er is maar één echte Marbus.
Een leuke slogan, die lekker klinkt. Dat
zongen de Go-Aheadsupporters toen
Bram met Cambuur tegen ons speelde. Ze
zongen het ook toen we in één team
speelden en ik denk dat dat voor mij was.
Ik ben vergroeid met de stad Deventer en
Bram is toch altijd een Noordwijker ge
bleven. Volgend seizoen is het probleem
opgelost wie de echte Marbus is. Cees is
vergeten, speelt dan in Noordwijk-4 of -5
en Bram Marbus van Sparta 1 is de echte.
11. Als je zegt dat je profvoetballer bent,
vallen alle vrouwen voor je. Dat is een
leuke bijkomstigheid.
(Na een denkpauze, gevolgd door een die
pe zucht): voetballers krijgen de meeste
belangstelling van mannen. Je loopt in de
supermarkt, denkt na over je boodschap
penlijstje en allerlei vreemde mannen ste
ken hun duim naar je op. De eerste keren
knik je nog beleefd terug. Na de wedstrijd
zijn de reacties nog iets sterker en ook
daar leer je mee omgaan. Als je woont in
de stad waar je voetbalt, word je vaak ge
leefd. Dat was zeker in Deventer zo. Een
ander ding is dat mensen in de gaten
houden wat je in je karretje legt. Als er
blikken bier in lagen, zag je hen af en toe
met hun wenkbrauwen fronsen. Ik heb
me daar altijd wat van aangetrokken. Het
is ook een van de redenen dat ik het niet
erg vind dat ik stop.
Van de specifieke belangstelling van vrou
wen voor profvoetballers heb ik zelf nooit
zo veel gemerkt. Vrouwen die juist achter
voetballers aangaan, wil je liever niet ken
nen. Mijn vrouw wist bijvoorbeeld niet
dat ik voetbalde. En ik zie vaak dat lelijke
voetballers niet aan de bak komen, dus
uiterlijk moet het ook wel meezitten. Hoe
goed je ook kan voetballen.
MOOIER dan GOUD
Mijn vriend, mijn hond en mijn racket zijn het belang
rijkst in mijn leven. Mijn vriend wilde alleen niet op de fo
to en de hond kan niet stilzitten. Ik heb mijn vriend vijf
jaar geleden ontmoet. Ik heb het met hem getroffen. Hij is
lief en hij geeft me veel support, blijheid en liefde,
hond, een Rottweiler, is een lieve flapdrol. Hij heet Harley en
drie jaar oud. Voor een Rottiveiler is hij heel lief en vriendelijk,
ie tegen andere mannetjeshonden. Maar het is een echt knuf-
Harley is gek op het strand. Daar neem ik hem vaak mee
oe. Hij houdt alleen niet van zwemmen,
naar Nederland gekomen om te tennissen, de eerste keer toen
iw. Ik kom uit Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland. Ik was
helemaal weg van dit land. De mensen zijn heel vriendelijk,
jn jeugdjaren was ik altijd de nummer 2 van de Sovjet-Unie,
'Ana Smashnova. Zij is naar Israel geëmigreerd en heeft zich
naturaliseren. Ik heb echt een legeropleiding gehad. Typisch
Europees. Het was hard werken en we hadden weinig vrijheid.
s was voor mij een manier om aan de armoede te ontsnappen.
igoed en kon daardoor een toekomst opbouwen. Ik kreeg wat
'oor mijn contract bij de sportbond en dat was een extraatje
üjn ouders. Mijn vader is ingenieur en mijn moeder is econo-
it lijkt heel mooi, maar ze verdienen niet veel. Het gaat slecht
■Rusland. Daarom werkt mijn vader nu bij als boekhouder
wfabriek. Ik wil niet meer terug, ik heb het veel tegoed hier.
is is mijn lust en mijn leven. Mijn racket is mijn broocl. Ik heb
net Prince gespeeld, daarna met Yonexx en nu met Head. Ik
ooit internationaal kunnen spelen. Dat komt door een slecht
<delde knieblessure zes jaar geleden. Ik ben wel geopereerd in
I, maar ze hadden niet gezien dat er een kruisband was ge
in mijn linkerknie. In '96 ben ik weer geopereerd in Neder-
Ihga het nu nog een jaartje proberen en kijken hoe ver ik
Ik ben gestopt met lesgeven want dat gaat niet samen. Ik heb
le/7 Yamanouchi twee sponsors. Dië heb ik nodig want in het
speel je voor de punten en hou je er niet veel geld aan over.
'f niet of ik het ga redden. Ik weet wel dat ik mijn
Ien mijn hond vreselijk zal missen als ik in het bui-
'd ben.
GERTJAN VAN GEEN FOTO HIELCO KUIPERS
taterina (Katja) Alexandrovna Nossik werd 23 jaar geleden
d eboren 'n Minsk. Met Ana Smashnova won ze het Europees
ampioenschap tennis voor meisjes tot en met veertien jaar.
Nossik woont sinds drie jaar met haar vriend Rob Versteeg
'Leiderdorp en speelt bij Dekker Tennis in de hoofdklasse.
Op ons favoriete strand te Sit-
ges, even ten zuiden van Bar
celona, hield een vriendelijke
verhuurder van schermen tegen
zon, wind en regen mijn vrouw
en dochter tijdens onze vakantie
nauwlettend in het oog. Gedroeg
de zon zich als een koperen
ploert dan beschermde hij mijn
geliefden met een parasol. Stak
er een verraderlijke wind op
dan spande hij een paravientos
en werden we overvallen door
een bui dan onwouwde hij een
paraguas. Was de kust eenmaal
veilig dan vlijde onze strand-
vriend zich op een bedje en ver
diepte zich in het sportkatern
van de Catalaanse krant El Pe
riod/co. Normaal gesproken zou
ik mij enorm hebben uitgesloofd
om met hem een gesprek over
voetbal te beginnen, maar nu
deed ik er uit alle macht het
zwijgen toe. Vandaag de dag
kun je als Nederlander in Span
je een praatje voetbal maar be
ter vermijden. Wie het waagt
Louis van Gaal, los hermanos
De Boer of zelfs Guus Hiddink
(terwijl die zich toch heel erg
Spaans weet te gedragen) te
noemen; kan rekenen op driftige
wegwerpgebaren. Het geschutter
van FC Barcelona en de degra
datie van Betis Sevilla wordt ons
Hollanders zwaar aangerekend.
Het door Johan Primero
(Cruijff), Johan Segundo (Nees-
kens) en Ronald Koeman opge
bouwde krediet is zo goed als
op.
Maar tegen het einde van onze
vakantie liet ik mij door de
strandbaas uit mijn tent lokken.
Zijn geliefde Barcelona was zo
juist voor de tiveede keer door
Valencia voor schut gezet en wat
hem betrof krasten al die Hol
landers onmiddellijk op. Die
eeuwig verongelijkte kop van
Van Gaal, hij kon hem niet
meer zien. Eh onder het foeteren
op de trainer van Bart;a en diens
gevolg gaf mijn kameraad in het
hete zand een paar imitaties ten
beste. Hij deed Zenden na, die
zich struikelend over de bal te
Vandaag de dag kun
je als Nederlander in
Spanje een praatje
voetbal maar
beter vermijden
pletter loopt op een tegenstan
der. En Kluivert die, na het mis
sen van alweer een kans, wan
hopig het hoofd in beide han
den neemt. En Frank de Böer,
die de bal terugspeelt op de kee
per onderwijl boze gebaartjes
naar zijn medespelers makend.
Ik stond er wat onhandig bij te
grinniken. Toen ik in mijn
krakkemikkige Spaans maar
iets stamelde van: jouw lancl
maakt meer kans op de Europe
se titel dan het mijne', brak op
zijn gezicht de zon weer een
beetje door. Hij was het gloeiend
met mij eens. 'Maar als we
straks de finale in Rotterdam
winnen is dat dankzij Real Ma
drid en Valencia en verdomme
niet dankzij Barcelona
Sinds een jaar of twintig kom ik
geregeld in de stad van Gaudi
en wat mij betreft van vooral Pi
casso. Soms beroepshalve, maar
vaker nog voor mijn plezier en
voor een bezoek aan mijn
vriend Edwin Winkels die
twaalf jaar geleden naar Barce
lona is verhuisd. Sinds enige tijd
woont het gezin Winkels in een
prachtig en kalm deel van Sit-
ges, pal achter de boulevard.
Deze smaakvolle buurt eindigt
een paar straten verderop ab
rupt met een megalomaan
bouwsel: hotel annex apparte
mentencomplex Terramar, het
werk van aannemer Josep Lluis
Nunez, beter bekend als de dik
doenerige president van EC Bar
celona. Toen Louis van Gaal in
Catalonië neerstreek, vond hij
onderdak in Terramar, in een
penthouse met uitzicht op de
Middellandse Zee en op de
meeste holes van de plaatselijke
golfbaan. Maar op een ochtend
zag Van Gaal hoe een enorme
bouwkraan hem zijn wijde blik
ontnam. Nunez begon de uit
breiding van Terramar uitgere
kend bij zijn trainer voor de
deur. Van Gaal sloeg meteen op
de vlucht, maar hij had zich de
moeite van de verhuizing naar
een gunstiger gelegen apparte
ment kunnen besparen. Morgen
kan hij de zojuist geleegde bie
zen immers weer gaan vullen.
In Sitges zal niemand het ver
trek van Van Gaal betreuren.
Vanmiddag geeft 'het stuk chag
rijn' zoals hij aan de Costa Bra
vo wordt genoemd, een perscon
ferentie. Mijn vriend Edwin,
verslaggever van El Periodico, is
ervan overtuigd dat het zijn
laatste als trainer van Barcelona
zal zijn. Vanavond heeft Edwin
een feestje, thuis bij een collega.
Om te vieren dat de krant van
Van Gaal wordt verlost. Wie de
nieuwe trainer van Ban;a
wordt, is volgens de tentenman
op het strand van Sitges een uit
gemaakte zaak. Net als ik had
hij vorige week over de boule
vard kleine Koemannetjes zien
fietsen. En waar kleine Koeman
netjes zijn, kan die ene grote
nooit ver weg zijn.
JAAP VISSER
