Jutter moet met tijd meegaan
TV-
WEER
Muzikale
Walrus
Hogere flipperkunde sterft uit
MAANDAG 8 MEI 2000
COMMENTAAR
Loveletter-virus
De inslag van de digitale liefdesbom 'I love you' trilt wereldwijd
nog na. Naar schatting zo'n 45 miljoen computers raakten door
het virus besmet. De omvang van de schade is moeilijk te bepalen.
Vast staat dat de onbekende virus-maker, volgens deskundigen ze
ker geen gehaaide expert, ongehinderd via internet tot in het Pen
tagon aan toe digitale dood en verderf kon zaaien. De vraag rijst
wie aansprakelijk kan worden gesteld voor geleden schade?
De FBI heeft de jacht op de dader reeds geopend. Hoewel het virus
in Manilla is geactiveerd, betekent dat nog niet dat de digitale ter
rorist van Filipijnse afkomst is. Aangezien het virus vrij simpel in
elkaar stak, zal de FBI er vroeg of laat in slagen de identiteit van de
dader te achterhalen. Maar omdat de meeste virus-makers tieners,
studenten of werknemers in loondienst zijn, zal de schade, die in
de miljarden kan lopen, moeilijk zo niet onmogelijk in zijn geheel
op deze personen te verhalen zijn.
Op wie dan wel? Zeker is dat de makers van antivirussoftware niet
helemaal vrijuit gaan. Het Lovelettervirus was opgebouwd uit een
reeks bestaande en dus bekende virussen. Hoe het virus door de
anti-virus netten kon glippen, is nog een raadsel. Maar dat de anti
virussen absoluut niet de beloofde bescherming bieden, geeft te
denken en kan de ontwerpers veel geld gaan kosten.
Dan is er nog de maker van de software: Microsoft. Het Loveletter
virus verspreidde zich uitsluitend via de e-mailprogramma's Mi
crosoft Outlook en Outlook Express. Microsoft heeft echter onmid
dellijk alle verantwoordelijkheid van de hand gewezen. Op zich is
zo'n houding natuurlijk begrijpelijk. Maar anderzijds stelt de sof
ware van Microsoft gebruikers toch in staat om behoorlijke schade
aan te richten in de bestanden van andere gebruikers.
Er is een mooie parallel te trekken met de autoindustrie die meer
dere keren aansprakelijk is gesteld voor de gevolgen van ernstige
auto-ongelukken. Slachtoffers kregen bij de rechter gelijk toen ze
beweerden dat de ernst van de geleden schade mede een gevolg
was van het specifieke ontwerp van de auto. Die simpele constate
ring kostte de auto-fabrikanten miljarden dollars. Datzelfde kan
Microsoft overkomen. Gebruikers moeten er van op aan kunnen
dat ze niet geterroriseerd worden en tegelijkertijd moeten ze er
gens de geleden schade kunnen claimen.
Het blijft warm
De meizomer wordt deze week
geprolongeerd maar de stabili
teit van de atmosfeer laat enigs
zins te wensen over. In vochtig
warme lucht kunnen vooral in
de middag en avond enkele re
gen en onweersbuien tot ont
wikkeling komen. Hagel en
windstoten zijn daarbij niet uit
gesloten. In de loop van de
week ondergaat het luchtdruk
maximum boven het noorden
van Europa weer enige verster
king. Vanaf de Atlantische Oce
aan dient zich namelijk een
nieuwe hogedrukcel aan. Onder
invloed van het versterkte ho-
gedrukgebied lijkt de atmosfeer
tijdelijk te stabiliseren hetgeen
tot uiting komt in een afname
van de buienkansen en het op
nieuw tot boven de 25 graden
stijgen van de temperatuur. Het
is overigens slechts twee jaar
geleden dat we in deze tijd van
het jaar een werkelijk fantasti
sche meizomer beleefden. De
Bilt meldde 7 zomerse dagen
(25 graden of hoger) op rij. Op
12 mei steeg het kwik bij het
KNMI tot 32,0, op Schiphol tot
31,5 graad. De tweede decade
van de maand (11-20 mei) werd
uiteindelijk extreem zonnig,
warm en droog. Na nachtelijke
temperaturen van rond 13 gra
den wordt het morgenmiddag
tussen 21 en 25 graden. Het
weerbeeld kenmerkt zich tij
dens de ochtenduren door ge
regeld zon. Daarna ontstaan
enkele regen en onweersbuien.
De wind is veranderlijk van
richting en zwak tot matig van
sterkte. Een lichte voorkeur
voor de oosthoek lijkt echter
het meest waarschijnlijk. Tij
dens het afgelopen weekeinde
is het bijzonder fraai weer
geweest met zowel zater
dag als zondag tempera
turen boven de 25 graden.
De maxima waren: Nieuw-
Vennep 27,0/27,1 graad,
Schiphol 26,5/26,9 en
Valkenburg 25,9 en
27,2 graad. Gister
avond ontstonden re
gen en onweersbuien
maar ik had niet de
indruk dat de buien
in onze regio veel om
het lijf hadden. Elders
was dat wel het geval
blijkens de berichten
over wateroverlast in
Zeeuws Vlaanderen en
Tilburg. Daar viel in
korte tijd tussen de 15
en 20 mm.
'Als er iets drijft, pak ik mijn boot'
Geen toekomst meer voor de jutterij? Kom nou! Door de moderne containerschepen mag er dan
minder aanspoelen op de stranden, voor de echte jutter is er altijd wat te vinden. Die conclusie
trekken zaterdag op Texel de meeste aanwezigen tijdens de eerste Dag van de Nederlandse
Strandjutters. „Het jutten is veranderd", zegt Leen van Duijn uit Katwijk, met zijn 33 jaar een van
de jongste aanwezigen. „Zonder terreinwagen redden we het niet meer. Als ik hoor dat er iets op
zee drijft, ga ik er gewoon met mijn boot op af."
MENSELIfai
Vladimir Vladimirovitsj Poetin
De mooiste klanken van het weekend, gehoord in het NOS-jour-
tiaal van gisteren:
'Vladimir Vladimirovitsj Poetin'.
Plechtig uitgesproken. Door een man met een bronzen galm in zijn
stem. Als van een kerkklok. Vladimir Vladimirovistj Poetin zal hem
ongetwijfeld zelf hebben uitgezocht. Of een van zijn vazallen daar
toe opdracht hebben gegeven. Om zijn dag, de dag dat hij wordt in
gezworen als president van Rusland, nog wat extra glans mee te ge
ven.
Extra glans ja, want alles in de feestzaal glanst al volop. Niet alleen
de Sint Pieter in Rome zit blijkbaar zo bartsensvol met goud. Glim
mende en blinkende deuren, pilaren die bijna gloeien. Mooie rode
loper ook, waarop Vladimir Vladimirovitsj Poetin naar binnen mag
wandelen. Maar niet voordat de man met de klokkenstem zijn
naam luid en duidelijk heeft uitgesproken. En niet voordat er trom
petgeschal heeft geklonken en tivee soldaten in die typische stram
me pas, als roestige scharen, heen en weer hebben geknipt. Ja, daar
in Rusland weten ze wel wat een plechtigheid inhoudt.
Ook Jeltsin mag, samen met nog duizend andere genodigden, het
moment van Vladmir Vladimirovitsj Poetin meemaken. Zeer oud
geworden, die Jeltsin. Mat, dof hoofd. Vermoeide ogen. En ook al
beheers ik het Russisch niet, ik kan me niet aan de indruk onttrek
ken dat hij nog even hakkelt ook, in de drie zinnen die hij mag uit
spreken. Uitgeblust, die man.
Vladimir Vladimirovitsj Poetin niet. Maar dat is het hem nou juist.
Zijn naam mag dan klinken als een sprookje (wel eentje overigens
met donkere wouden, veel sneeuw en een arreslee), de man heeft
iets angstaanjagends. Het is zijn blik. Ogen als gloeiende kooltjes.
Strakke wangen, de mond een streep. Uiterlijk zonder emoties. Ook
zijn zinnen klinken monotoon. Strak. Zeg je daar dat jij gaat strij
den voor de democratische waarden kameraad? Mijn zolen, daar
geloof ik geen snars van.
De correspondent van het NOS-journaal, Peter d'Hamecourt (ook
geen onaardige naam) had het vorige week al gezegd. Dat de Russi
sche overheid onder Poetin de greep op de pers had verstevigd. Zou
hij zelf nou ook klem zitten? Op de achtergrond is achter het Krem
lin vuurwerk te zien. Alsof er talloze kristallen bolletjes uit elkaar
spatten. Kijk, daar gaat de toekomst van Rusland, denk ik. Die Poe
tin deugt niet.
Nu luidt de vraag: zit Peter voor een groot glazen raam en is er wer
kelijk vuurwerk op de achtergrond te zien? Of projecteren de hand
langers van Vladmimir Vladimirovitsj Poetin dat op een groot
scherm achter Peters hoofd, terwijl de politie de eerste voorzichtig
protesterende tegenstanders van het plein ranselt? Net zoals vroe-
Het zijn voornamelijk 'krasse
knarren', die zich op het terrein
van het Texelse 'Schipbreuk- en
juttersmuseum Flora' verzame
len voor de eerste nationale jut-
tersdag. In totaal zo'n honderd
aan het strand verknochte figu
ren groepen samen, wisselen
ervaringen uit en dissen vooral
sterke verhalen op.
Het grote aantal grijzende hoof
den brengt Jan Uitgeest van
Flora tot de vaststelling dat het
eigenlijk gebeurd is met het jut
ten. Leuke vondsten zijn er
nauwelijks meer. Gingen vroe
ger tijdens zwaar weer nog wel
eens een complete deklast
overboord, de containersche
pen van tegenwoordig verliezen
zelden wat van hun lading.
Het jutten is bekeken. Je gaat
tien keer naar het strand en je
vindt tien keer niks", consta
teert Uitgeest.
Katwijker Van Duijn schudt het
hoofd. „Onzin. Er is nog zat te
jutten", zegt hij. De afgelopen
winter haalde hij weer allerlei
zaken van het strand. „Red
dingsboeien, hout, noem maar
op." Volgens Van Duijn is het
wel zaak dat een jutter met zijn
tijd meegaat. Wie zoals vroeger
nog steeds vertrouwt op fiets of
benenwagen kan het vergeten.
„Dan ben je natuurlijk altijd te
laat. Bovendien heb je dan een
beperkt bereik en vind je dus
niet veel. Maar ik heb als mede
werker van een vogelasiel ver
gunning om op het strand te
rijden met een auto. Per dag
bestrijk ik een gebied van 66 ki
lometer strand. Daar ligt altijd
wel iets."
Desnoods gaat Van Duijn er
met zijn snelle motorboot op
af, nog voor in zee drijvende
goederen het strand hebben
bereikt. Het toppunt van de
moderne jutterij. „Dan stellen
we snel een bergingscontractje
op. Het levert me jaarlijks toch
zo'n zesduizend gulden vinder
sloon op. Laatst vond ik nog
een transponder die bij elektri
sche voorzieningen wordt ge
bruikt. Dat ding bleek 96.000
gulden waard te zijn. Ik kreeg
vijftienhonderd piek vinders
loon."
Piet Hof uit Groet maakt dat
soort dingen nog maar zelden
mee. „Je vindt niet veel meer
tegenwoordig", zegt Hof, die
vaak te vinden is op het strand
tussen Bergen en Camperduin.
„Een hele tijd geleden lag het
hele strand nog bezaaid met
pvc-buizen. Daar heb je dus
ook niks aan, of je moet lood
gieter zijn."
Elders lijkt het jutten echter
springlevend. In Zandvoort
opent Victor Bol binnenkort het
MuZeeum, een museum waar
jutterspullen ten toon worden
gesteld. En op Ameland bestaat
een officiële jutvereniging die
maar liefst 160 leden telt. Voor
zitter Pieter Jan Borsch (48) re
lativeert meteen. „Een boel
mensen is lid omdat de over
heid enkele jaren geleden het
berijden van het strand met ter-
Jutten blijft mensen boeien. Victor Bol toont de spullen die in het
Zandvoorste juttersmuseum te zien zijn.
FOTO UNITED PHOTOS DE BOER POPPE DE BOER
reinwagens aan banden willen
leggen. Daar gaan wij tegenin."
Op de vraag of het jutten nog
leuk is, antwoorden Borsch en
zijn eilandgenoot Cor de Boer
(58) met een volmondig 'ja'. „Er
gebeurt altijd wel wat. Laatst
had ik nog een stuk hout van
zestien meter. Dat zijn toch leu
ke dingen", zegt De Boer. „Het
leeft ook nog steeds. Ga 's mor
gens vroeg maar eens naar het
strand: zeker weten dat er al
sporen in het zand staan. Is er
al weer iemand een rondje ge
weest."
De vondst van een flinke partij
'cocaïne' staat het duo nog heel
goed bij. „Dat is van het strand
gehaald en door iemand ge
proefd. Die wist zeker dat het
coke was, want het tintelde op
zijn tandvlees. Dat was dus een
mooie vondst. Bleek het uitein
delijk gewoon Koopmans bak
meel te zijn, door een paar
kwajongens in van die kleine
zakjes gestopt. Die knapen heb
ben de lol van hun leven gehad,
moetje maar denken", zegt
Borsch.
Gezamenlijk vinden de jutters
dat ze eigenlijk best goed werk
doen. Met enige regelmaat wer
ken de jutters nauw samen met
de overheid. Meer dan eens
worden gevaarlijke substanties
zoals drugs door jutters veilig
gesteld. Dat daar niet of nauwe
lijks een financiële vergoeding
tegenover staat, stoort de jut
ters.
Op Terschelling leverde iemand
enkele jaren geleden voor een
miljoen gulden aan cocaïne af
op het politiebureau. Gevonden
op het strand. De politiecom-
mandant liet weten dat het niet
de gewoonte was een vinder te
belonen, maar maakte in dit ge
val een uitzondering. „Die man
werd 'afgestiekeld' met een
bosje bloemen van vijftien gul
den. Dat is toch belachelijk",
zegt Jan Uitgeest. „Ze hadden
'm beter tien procent kunnen
geven", schampert zijn broer
Klaas.
Een woordvoerder van de jut
ters laat even later breed grijn
zend weten dat de eilanders er
van geleerd hebben. „Toen er
laatst weer op veel eilanden
drugs aanspoelden, werd er op
Terschelling helemaal niets ge
vonden. Maar de jutters reden
er even later wel allemaal in een
iets grotere jeep."
marten visser
Walrus Moko vermaakt
de bezoekers van een
zee-aquarium in Japan
met een deuntje op de
Alpenhoorn. De 300
kilo zware walrus
maakte vorige maand
haar debuut en is
sindsdien een enorme
publiekstrekker voor
het aquarium.
FOTO EPA
YOSHIKAZU TSUNO
Ze drinken priklimonade, zijn
vaak hoger opgeleid en van een
uitstervende soort: flipperaars.
Op een stralende zondag doken
ze gisteren voor de Nederland
se kampioenschappen de zalen
in van centrum de Torenstee in
Numansdorp. Neerlands be
roemdste flipperaars, minister
Zalm en concertpianist Daniël
Waaijenberg, lieten verstek
gaan, maar 's werelds beste
'pinballer' was er wel: Albert
Nomden uit Wildervank, sinds
1998 wereldkampioen.
Super geconcentreerd spelen
de deelnemers hun spel. Sire
nes loeien, monsters schreeu
wen en lampen flitsen aan en
uit. Voor Nomden hoeft die he
le kermis niet. „Het liefst zet ik
het geluid uit", aldus Nomden,
die twintig uur per week flip
pert. Het gaat hem om 'de bal-
beheersing, spelvariatie en het
vervullen van de opdrachten
die de kast je geeft'. Want flip
peren is niet eenvoudigweg de
bal zolang mogelijk in het spel
houden. „Het flipperspel kent
diepere lagen. En dat is meteen
het probleem van de moderne
flipperkast. Veel mensen begrij
pen er niets van. Op de kasten
zelf staat slechts een minimale
uitleg. Daar kun je als passant
in een snackbar of café nauwe
lijks mee uit de voeten. Dat is
het voordeel als je een kast
thuis hebt. Dan kun je je er he
lemaal in verdiepen. Er zijn
kasten met een uitleg van twin
tig A4-tjes!" Secretaris Jurgen
van de Peppel van de Neder
landse Flipper Vereniging (750
leden) heeft thuis op zolder ze
ven kasten staan. „Zodra dat
balletje gaat rollen, is het alsof
ik in een film zit. Een film bo
vendien die ik zelf regisseer",
aldus Van de Peppel. Er zijn
ook leden met vijftig kasten. En
in Limburg woont een meneer
die zijn inpandige zwembad
heeft laten leeglopen om er flip
perkasten te plaatsen.
In sportkantines, snackbars, ca
fés en studentensociëteiten zijn
de flipperkasten nauwelijks
meer te vinden. Van de Peppel:
„Het aantal kasten neemt dra
matisch af. Stonden er in '92
nog zo'n tienduizend flipper
kasten in Nederland, nu zijn
het er nog hooguit tweedui
zend. Gokautomaten leveren
nu eenmaal veel meer geld op
voor de exploitanten. Ze vergen
ook minder onderhoud dan de
mechanische flipperkasten."
Kundig brengt Van de Peppel
het balletje over van de ene
naar de andere flipper. En ja,
zachtjes de kast schudden mag.
Moet zelfs. „Elke topper doet
dat. Het is de kunst de bal net
dat zetje in de goede richting te
geven zonder dat de kast op tilt
slaat."
Tot grote verrassing van de or
ganisatie was hef een vrouw die
gisteren de Open Nederlandse
Kampioenschappen op haar
naam schreef. De Duitse Clau
dia Gerlach versloeg iedereen,
inclusief regerend wereldkam
pioen Nomden. De Nederland
se Flipper Vereniging telt
slechts honderd vrouwelijke le
den en had een speciale wed
strijd voor vrouwen uitgeschre
ven omdat vrouwen niet opge
wassen zouden zijn tegen man
nelijke flipperaars.
Een oneindig saaie strandwandeling
Je moet aan zee geboren zijn om te kunnen verha
len van de onuitsprekelijke saaiheid van een
strandwandeling op zondagmiddag. Aan de ene
kant de zee, aan de andere kant de duinen en ach
ter je een spoor van jengelende kinderen die liever
schelpen zoeken en van duintjes springen clan er
behoorlijk het tempo in te houden. Daarom neem
ik vandaag mijn vlieger mee. Niet zomaar een
vlieger. Nee, een Spectra Sport Kite, met twee
handvatten en een agressieve stroomlijn die aan
een zuchtje wind voldoende heeft om als een ko
meet langs de hemel te gaan.
We wandelen vanuit ons huis door het duinpad
naar het strand. Een loopje van een minuut of
tien, maar waarom zou je niet al in de duinen
je vlieger oplaten? Omdat de wind zuidwes
telijk is en wij in westelijke richting lopen, is
het enige ongemak dat ik achteruit moet lo
pen om het nylon in de lucht te houden. Ik
ben nog geen tien seconden onderweg als ik
voel dat ik etgens tegenop loop, dat vervol
gens omvalt en waarvan ik op het onder
been, het middenrif en het rechterarmpje
stap. Terwijl mijn echtgenote mijn krijsende
zoontje monstert op botbreuken en ander in
wendig letsel wijs ik haar op de onachtzaam
heid om zo maar iemand achter mij te laten
stilstaan. Nog een geluk dat ik net tien kilo ben
afgevallen.
Het gekrijs duurt tot aan het strand, maar ver
der schijnt hij er weinig aan over te hebben ge-
DICK VAN DER PLAS
houden. De hobbel van de zeereep wordt, met het
dundoek strak in de lucht, moeiteloos genomen,
maar pas op het strand wordt het beste van de
vliegeraar gevraagd. Het is hoog water, het ziet bij
dit mooie weer zwart van de mensen en het strand
is een meter of twintig breed. Het touw van mijn
vlieger is dertig meter lang. Ik probeer hem rechts
van me te houden (we lopen in noordelijke rich
ting, op wat normaal het rustige gedeelte tussen
twee badplaatsen moet zijn), maar omdat de wind
af en toe wat wegvalt, ontkom ik soms niet aan
een flinke ruk aan het draad om kunstmatig wat
thermiek te creëren. Op die momenten scheert de
Spectra Sport Kite met een angstaanjagend geraas
tot enkele meters boven het zand, totdat ik hem
met mijn andere hand weer stijl omhoog jaag. De
keer dat ik dat niet op tijd doe, schampt het puntje
van de linkervleugel de snor van een willekeurige
passant. „Een sergeant-majoor", licht ik mijn ge
geneerde echtgenote in. „Dat afschuwelijke ge
vloek herinner ik me uit mijn diensttijd.
Met de zuidwestelijke wind loop ik nu in elk geval
recht vooruit, maar moet ik wel voortdurend om
hoog kijken wat de nerveus gesneden vlieger doet.
Dat is gevaarlijk voor mezelf, omdat de eerste
Duitsers ook dit deel van het strand alweer hebben
bezaaid met hun kuilen. Maar ook voor het vele
ongedierte dat in de vorm van honden rond mijn
benen cirkelt. In de film A fish called Wanda is de
rode draad dat de schoothondjes van een oude da
me één voor één op een verschrikkelijke j
aan hun eind komen. Zo'n zelfde soort hondje
stamp ik, met de blik strak op de Sport Kite, tot
aan de ruggengraat in het mulle zand. „Nog een
geluk dat hij tien kilo is afgevallen", probeert mijn
vrouw de onthutste eigenaar duidelijk te maken
dat het hier een geluk bij een ongeluk betreft.
Hoe meer we op het niemandsland tussen de beide
badplaatsen komen, hoe smaller het strand wordt.
Dat heeft aan de ene kant te maken met een twee
de duinenrij die in de wintermaanden spontaan is
opgekomen, en aan de andere kant met het nog
steeds wassende water. Met mijn blik strak op de
hemel gericht merk ik dat pas als ik met mijn zon
dagse broek en zwarte schoenen (die mijn echtge
note in de loop van de week wit ziet uitbijten van
het zout) tot aan mijn knieën in de branding loop.
Vijftig meter verderop zie ik in mijn linkerooghoek
hoe twee paarden spontaan beginnen te steigeren
en op hol slaan, vlak nadat ik er op bewonderens
waardige wijze weer in geslaagd ben om mijn vlie
ger uit een steile duikvlucht te halen.
„Levensgevaarlijk, als mensen op het strand ko
men met dieren die ze niet in de hand hebben",
mopper ik tegen mijn eega.
Die zégt niks maar trekt met een resoluut gebaar
de handvatten met de touwen uit mijn handen,
laat de Spectra Sport Kite neerstorten, windt het
touw op en laat mij de vlieger de rest van de wan
deling dragen.
Ik loop nog zeker een half uur te mokken voordat
ik daar de redelijkheid van inzie.
De universiteit van Soui
na in de Verenigde Stat
een eredoctoraat u itger igd
ELISABETH ROSMUS
wekte met haar publica
het nazi-verleden van h Dpt
plaats Passau zoveel on
gen bij de burgers vant jj
stad op dat zij zich enki
geleden genoodzaakt zi rujL
Verenigde Staten te vei rda
Rosmus publiceerde in
tachtig tegen de zin var anc
meentebestuur van
cumenten over de wein
rol die de inwoners van
onder de nazi's hadden
speeld. Zij moest de tor
de archieven via de ree
dwingen. In Passau we|jj]
mus als bevuilster vanl
nest voortdurend het Ie
gemaakt.
:die
top
net
ide
w
lor
De politie van de Guate
hoofdstad Guatemala-S die
vrijdag een eind gemaa
lijdensweg van een 36-
vrouw die sinds haar 21
sloten had gezeten in cU/l,
van haar ouderlijk huis.
ders hadden hun 22-ja ïenj
ter OLGA gevangen gez
zij haar een 'SCHURFT
SCHAAP' vonden. Olg
zag pas weer daglicht
organisatie voor de meijiaal
ten had gehoord over d
Na de bevrijding van h;
ter vertelde Marta Mor;
zij indertijd niet wist w«
de geestelijk gestoorde
sieve Olga aan moest,
als gelovige niet hebbe Jek
dochter 'de weg van de
zou inslaan en haar fan epi
schande zou maken. Ui ing
zoek in een ziekenhuis
dels gebleken dat de di tie
lemaal geen psychisch! en
men heeft.
ten
Als Linda
Wagema-
kers ko
mende za
terdag in
Stock
holm het
Eurovisie
Songfesti
val wint,
zal ze haar
prijs niet
uit han
den van CHARLOTTE Itye
krijgen. De winnares val
jaar heeft ruzie met de jpü
toren van het jaarlijkseFeS
tijn. ,,Het enige wat zijfji11
nisatoren) van mij wilds^11
dat ik boeketten bloemFes
reikte. Ik ben geen bloeren
meisje. Als zij zo iemaiftu
moeten ze maar MissZ»aa:
bellen", zei Nilsson, dit
jaar in Jeruzalem won
liedje 'Take me to yourj
Ik wil niet zeuren, malp^
tijn wordt dit jaar in Z#erl
houden, omdat ik vorigp01
gewonnen. Daarom natj11
ik op een andere man8j®u1
plaats in het programrrp^
ben", aldus de zangerefHi
ga ni sat ie betreurt hettfP3
de zangeres. ,,Zij vergif™
door niet deel te nemeif"
het festival is niet bed#18-
haar platen de wereld i|
ren."
De Franse fotograaf JE
alias James AndansonJ
bekendheid heeft gekrl
zijn foto's van vorsten «T
sterren, is in Midden-FÉ
dood aangetroffen in zir
brande auto. Andanson
sinds donderdag vermi l
tegen zijn vrouw gezegi c
naar het postkantoor gi
keerde niet terug. De p I
heeft na het eerste ondl
meegedeeld dat zij erv< e
dat de 54-jarige fotogr|
moord heeft gepleegd, i
graaf begon als puber z: l
ère bij een fotolaborato
de jaren zestig werd hij I V
graaf aangesteld bij he!
kaanse persbureau Ass r
Press. In de jaren zevei
te hij naam maakte als c
zo'. Hij kon dagen 'in h1
liggen' voor hij een fotc
Andansons wist als eni I
een foto te komen van ii c
scheepsmagnaat Aristc
assis op diens doodsbej
een cameraatje te gevel
schoonmaker in de zwa
waakte kliniek waar hejL
De Britse
premier TO
NY BLAIR
heeft zijn
melkboeren
de kapper
van zijn
vrouw ge
vraagd ge-
heimhou-
dingsverkla-
ringen te te
kenen. Daarmee wil hij
cy van zijn gezin beschj
gen ongewenste public]
maart voorkwam Blairs
Cherie dat een voormal
van het echtpaar haar
publiceerde. Volgens
heeft iedereen die bij
thuis in Downing Stree
ren aflevert, de verklan
kend.
