[E
Twist in bollenwereld dient geen belang
'Psychologisch gezien is biechten heel goed'
Meningen
Krant zeurt over Koninginnedag
Koninginnedag was ondanks gezeur
van het Leidsch Dagblad een succes
ANKBORD
In 1874 was Willem III nc
niet getrouwd met Emma
In 1874 was Willem III nc
niet getrouwd met Emma
Het was allemaal perfect in
Pieterskerk op Koninginned
WOENSDAG 3 MEI 2000
De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, bekorten of weigeren. Alleen briev
met een volledige adressering komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, postbus 54,2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
UITGELICHT
Het is niet de eerste keer dat een lezer een krant
verwijt door een negatieve toon een stempel te
drukken op het nieuws. Journalisten hebben
het imago dat ze het leuk vinden als het mis
gaat in de wereld en dat ze in zak en as zitten
als alles op rolletjes verloopt. Die karikatuur
heeft te maken met de es
sentie van nieuws: nieuws is
alles wat afwijkt van het ge
bruikelijke. We hoeven de
lezers niet te melden dat de
zon vandaag weer is opge
gaan. Pas als dat niet ge
beurt, is het nieuws. Moord
is nieuws, oorlog is nieuws,
fouten bij de belastingdienst
of een koersval na de intro
ductie van aandelen World
Online zijn dat ook.
Dat imago speelde ons de afgelopen weken par
ten in de berichtgeving over Koninginnedag. De
heer Rijsbergen uit Leiden verwijt ons, blijkens
onderstaande brief, zelfs 'een eeuwige negatie
ve toon' en vindt het kinderachtig dat een jour
nalist beschrijft hoe hij zonder pasje de konin
gin een hand heeft kunnen geven. 'Koninginne
dag was een groot succes. Met die kop had het
Leidsch Dagblad op 1 mei moeten openen',
schrijft Rijsbergen.
Met dat laatste heeft hij gelijk. De openingskop
van de speciale editie die we al zaterdagmiddag
uitbrachten, luidde niet voor niets 'Ontspannen
Oranjefeest'. De maandagkrant stond ten dele
in het teken van het opmaken van de balans.
Hoe blikken betrokkenen terug op de omstre
den maatregelen in Leiden?
Sinds de bekendmaking dat de koninklijke fa
milie op 29 april naar Katwijk en Leiden zou ko
men, heeft de krant verslag gedaan van de voor
bereidingen, die zoals iedere lezer zelfheeft
kunnen vaststellen in Katwijk geheel anders
verliepen dan in Leiden. In Leiden werd zelfs de
term 'noodverordening' geïn
troduceerd, een maatregel die
geen enkele gemeente eerder
op 30 april heeft ingevoerd. De
krant heeft zich kritisch tegen
over deze gemeentelijke aan
pak opgesteld, maar heeft
steeds voor- en tegenstanders
aan het woord gelaten. Dat is
onze taak.
We zien het echter ook als on
ze taak de feestelijke kant van
Koninginnedag te belichten.
We deden dat door de Uit-krant van 20 april
aan Koninginnedag te wijden en door vanaf za
terdag 22 april dagelijks een Koninginnedagpa
gina in de krant af te drukken. In de Uit-krant
stond de complete route afgedrukt die de stoet
in Leiden en Katwijk zou afleggen, met alle
plaatsen waar het publiek de stoet, met of zon
der pasje, zou kunnen zien.
Het artikel waarin een journalist laat zien dat de
pasjesregeling niet werkte en dat je zonder pas
je bij de koningin kon komen, was informatief,
wars van sensatie en vatte in kort bestek het be
langrijkste nieuws van de Leidse viering samen:
pasjes werken niet, feest niettemin ontspannen.
TON VAN BRUSSEL
HOOFDREDACTIE
Koninginnedag 2000 was een
groot succes. Met die kop had
het Leidsch Dagblad op 1 mei
moeten openen. Maar wat le
zen we op 1 mei in onze krant?
'Zonder pasje toch een hand
van de koningin' en 'Menings
verschil over afsluiten wijk
blijft'. Kinderachtig, een jour
nalist die trots beschrijft hoe
het toch gelukt is om in de Pie-
terswijk te komen. En dat ter
wijl het feest een succes was
dankzij de goede organisatie,
dankzij de Leidse bevolking en
ondanks het Leidsch Dagblad.
Wekenlang overheersten de
berichten over de afsluiting van
de Pieterswijk. Aan de Witte
Singel had het vijf, zes rijen dik
kunnen staan. Maar ik heb tien
tallen mensen gesproken, die
niet kwamen kijken, 'want we
hebben in het Leidsch Dagblad
gelezen dat je er toch niet in
mag'. Terwijl meer mensen dan
ooit dankzij de boottocht de
koningin hadden kunnen zien.
Alleen wist bijna niemand van
die mogelijkheid, zeker toen het
tendentieuze geluid van 'de
binnenstad gaat op slot' door
de landelijke pers was overge
nomen.
Jammer. Honderdduizenden
hadden Leiden op die zaterdag
kunnen bezoeken. Dan was de
noodzaak van de afsluiting van
die ene kleine binnenstadswijk
voor iedereen duidelijk gewor
den, ook voor de voorzitter van
de buurtvereniging. Zelf stond
ik op 29 april op de Breestraat.
Na afloop was het gedrang daar
zo groot, dat ik bijna een kwar
tier geen kant op kon. Kan je
nagaan wat er had kunnen ge
beuren in de Pieterswijk, als het
daar echt druk was geweest.
Het Leidsch Dagblad is de
enige 'echte' krant van Leiden.
Voor veel mensen de enige in
formatiebron voor plaatselijk
nieuws. Een riante positie,
maar ook een zekere verant
woordelijkheid. Natuurlijk kan
een kritisch geluid nooit kwaad,
maar laat ook de andere kant
zien. Zeker als het om een feest
gaat, waarbij heel Nederland
over je schouder meekijkt. Dan
is niemand geholpen met zo'n
eeuwig negatieve toon. Ook de
krant zelf niet.
Een heuse oorlog lijkt zich aan
te dienen in de strijd om de
gunsten van de handelsbedrij
ven in de bloembollensector.
Dat maak ik tenminste op uit
de woorden die burgemeester
Buddenberg
van de ge-
meente Sas- OPINIE
senheim on
langs uitte tij
dens een presentatie ter gele
genheid van de vijfde verjaar
dag van de stichting 'Hou het
Bloeiend'. Deze stichting strijdt
voor het behoud van het eigen
karakter van de Duin- en Bol
lenstreek en streeft de handha
ving van het bestaande bollen-
complex na.
De oorlog waar de heer Bud
denberg over sprak, gaat tus
sen 'de Noord' en 'de Zuid'.
Ter verduidelijking, de Noord
is het gebied boven het Noord
zeekanaal, terwijl de Duin- en
Bollenstreek vereenzelvigd
wordt met de Zuid. En die
Noord en die Zuid die hebben
het niet zo op elkaar: de Zuid is
van oudsher
H. Westerhof is directeur
van de Koninklijke Bond
voor de Groothandel in
Bloembollen en
Boomkwekerijproducten.
Op verzoek van deze
krant schreef hij een
opinie over de strijd die
is ontbrand tussen de
bollengebieden 'de
Noord' en 'de Zuid' over
de vestigingsplaats van
de handelsbedrijven in
de bollensector.
hét Centrum
van de
bloembollen
sector, waar
productie, tussenhandel,
groothandel en sectororganisa
ties gesitueerd zijn. Daarmee
biedt zij onderdak aan het tota
le bollencomplex, een positie
die versterkt wordt door de
aanwezigheid van de Keuken
hof.
De Noord beziet dat alles
met enige jaloezie en heeft his
torisch gezien een veel minder
sterke binding met de sector.
Dat neemt echter niet weg dat
zij met een marktaandeel van
circa zestig procent wel is uit
gegroeid tot het belangrijkste
productiegebied in Nederland.
De Duin- en Bollenstreek staat
daarbij in de schaduw met
slechts tien procent en lijkt in
de komende jaren steeds meer
terrein te verliezen.
Kennelijk is de honger van
de Noord nog niet gestild, want
nu wordt er aan de handel ge
trokken. Het beleid van de pro
vincie is erop gericht om de
handelsbedrijven naar de
Noord toe te trekken, zonder
daarbij aan te geven welke aan-
valsstrategie men daarvoor
volgt. Duidelijk is echter wel
dat d^ handelsbedrijven niet
hoeven te rekenen op goedko
pe aanbiedingen voor grond of
huisvesting en ook zullen er
geen grote zakken met geld be
schikbaar worden gesteld. Wel
ke worst dan wel wordt voorge
houden, is onduidelijk, maar
waarschijnlijk bevat die een
heel laag vetgehalte.
Persoonlijk vind ik het een
erg simpele gedachte dat de
handel zich zou moeten ver
plaatsen naar de plek waar de
productie is. De logica daarvan
ontbreekt te enen male en ook
een onderbouwing daarvan in
de economische handboeken
is ver te zoeken. De handel col
lecteert, verwerkt en distribu
eert ei^moet daarvoor beschik
ken over goed geoutilleerde
bedrijfsfaciliteiten, die goed
bereikbaar zijn. En zolang op
die terreinen door rijks-, pro
vinciale en gemeentelijke over
heden voldoende waarborgen
worden geboden, zal die han-
Met een marktaandeel van circa zestig procent is 'de Noord' uitgegroeid tot het belangrijkste bollenpro
ductiegebied in Nederland. De Duin- en Bollenstreek staat daarbij in de schaduw met slechts tien proeft
foto anp cuido bensi
omdat ze ook andere belaniin
ke economische activite e
genereren, onder andere ir d
verpakkings- en grafische ii
dustrie, bij koel- en prepan ai
bedrijven en niet te vergeel
bij transportonderneminj I
Maar wat voor de Zuid gele le
ook van toepassing op
Noord, zij het met andere l ei
getallen.
De bloembollensector
zijn geledingen levert, zcr
de Zuid als aan de No z
een belangrijke toegevoe ;cl
waarde. Het ware te wer
dat de bestuurders in beidt ns
dat belang onderken iw
en meer facilitair optre d
richting de totale kolom vane
bedrijfstak, zeker waar het
om de belangen van de hai
in de Zuid. Laten we hopen
zij zich daar daadwerk i
voor in willen zetten, in pl"
van het afleggen van we
zijdse oorlogsverklaringen,
leiden alleen maar tot Hoq-
Kabeljauwse twisten,
geen enkel belang dienen.
del zich niet verplaatsen, te
meer omdat Schiphol en de
Rotterdamse haven relatief
gunstig gesitueerd zijn. Dus
kennelijk is er geen vuiltje aan
de lucht: het tromgeroffel uit
het Noorden lijkt aan dove
mansoren te zijn gericht en de
Zuid kan de handel genoeg
zaam in haar armen blijven
koesteren.
Maar juist in die genoeg
zaamheid schuilt het grote ge
vaar. Want om eerlijk te zijn,
de zuidelijke bestuurders heb
ben tot nu toe weinig oog ge
had voor de belangen van de
handelsbedrijven. Zo wordt in
het veel geprezen Pact van
Teylingen de handel niet eens
genoemd. Erger nog, de ver
schillende daarop gebaseerde
gemeentelijke bestemmings
plannen prediken het open
houden van het landelijke ge
bied, waardoor de daar gesitu
eerde handelsbedrijven be
perkt worden in hun uitbrei
dingsmogelijkheden. En juist
dat is funest, zeker in een tijd
van schaalvergroting, ook bij
de afnemers van de handel,
waartoe ketens van tuincentra,
supermarkten en bouwmark
ten behoren. En om die goed te
kunnen beleveren moeten de
handelsbedrijven in de toe
komst kunnen groeien en die
gelegenheid moet ze dus ook
worden geboden. Juist daarin
schiet het veelbesproken Pact
van Teylingen tekort en dus is
daar nog een schone taak weg
gelegd voor de gemeentelijke
en provinciale bestuurders van
het Zuidelijke halfrond, die ho
pelijk nog enige herstelwerk
zaamheden ten behoeve van
de handel zjillen verrichten.
Eigenlijk ben ik dus wel blij
dat de Noord zo hard aan de
bel heeft getrokken. Het heeft
er in ieder geval toe geleid dat
de Zuid is wakkergeschrokken
en oog krijgt voor de positie en
de belangen van de handel. En
die zijn groot: de zuidelijke
handelsbedrijven exporteren
ruim voor 1 miljard gulden aan
bloembollen en ook nog eens
240 miljoen gulden aan boom
kwekerijproducten. Ze zijn een
belangrijke kurk waarop de re
gionale economie drijft, temeer
De biecht lijkt uit het dal
te krabbelen. Het bisdom
Den Bosch constateert
een nieuwe belangstelling
voor het sacrament van
verzoening, waarbij de
gelovige via de biecht
vader aan God vergiffenis
vraagt voor zijn zonden.
Het bisdom heeft mei tot
biechtmaand gedoopt.
Toch lijken mensen meer
in het openbaar hun hart
te luchten dan tegen de
pastoor. Waar gaat men
heen met problemen? En
neemt het biechten wel
toe?
V. Blom, priester van de Sint-
Janskerk in Den Bosch, in het
Algemeen Dagblad: ,,De toene
mende belangstelling vloeit vol
gens mij voort uit de tijdgeest.
Op tv heb je ook tal van pro
gramma's waarin verzoening
en biechten centraal staan.
Denk maar aan All You Need is
Love en Het Spijt Me. Maar het
biechten gebeurt niet meer in
de ouderwetse biechtstoel,
hoor. In een aparte spreekka
mer of in een kapel in de kerk
kan in beslotenheid het sacra
ment met verzoening worden
afgenomen. Ik noem het liever
zo, want opbiechten klinkt zo
zwaar. In verzoening zit het
woord zoen, dat heeft toch een
wat prettiger karakter."
J.J. van den Hoeven, pastoor
bij de Maria Zetel der Wijsheid
in Leiden: ,,Ik werk hier al der
tigjaar en heb nog nooit één
biecht afgenomen. Dat komt
omdat wij een oecumenisch
studentenpastoraat zijn. En het
biechten is toch alleen iets van
het katholieke geloof. Het bete
kent, denk ik, niet dat ze niets
te biechten hebben."
W. Gorissen, dominee van de
Nederlands Hervormde Kerk
in Katwijk aan Zee: ,,Toen de
reformatie kwam tussen Luther
en Calvijn, heeft de protestant
se Calvijn ook de pijn gevoeld
van dat hij niet meer mocht
biechten. Hij kon zijn innerlijke
problemen niet meer kwijt. Óp
die gronde is toen het huisbe
zoek ingesteld, als vervanging
van de biecht. Psychologisch
gezien vind ik het biechten heel
goed. Mensen kunnen hun pro
blemen bij iemand kwijt en
voelen zich weer beter. Maar
het vergevingsgedeelte met de
weesgegroetjes juich ik niet toe.
Bij deze vrijspraak heb ik mijn
vraagtekens, is het daar dan ge
lijk mee afgedaan? Ben je dan
van alles vergeven? In navol
ging van Calvijn proberen wij
met het huisbezoek in de zor
gen van mensen te delen en
hen in hun zonden te begelei
den. Dat gebeurt ook in pro
gramma's als Het Spijt Me of
Catherine. Maar dat vind ik zo
nep en gedwongen. Ik snap so
wieso niet hoe mensen jaren
lang ruzie kunnen hebben,
zonder enig geweten te hebben.
In de bijbel staat dat je onenig
heid nog dezelfde dag goed kan
maken. Het komt door het indi
vidualisme in de maatschappij,
iedereen is maar met zichzelf
bezig en wantrouwend tegen
anderen. Dat het biechten weer
opkomt, vind ik dus wel goed.
Het bewijst misschien dat men
weer om anderen gaat geven en
daar voor uitkomt. Ik zelf vraag
om vergeving bij mijn God,
mijn baas. En bij goede colle
ga's met wie ik een goede band
heb."
M. van Brussel, eindredacteur
bij RTL-4 programma Catheri
ne: ,,In sommige gevallen heeft
de biechtstoel plaats gemaakt
voor ons programma. Mensen
doen hier hun verhaal vanwege
een soort zendingsdrang. Zij
willen voor de camera's laten
zien aan anderen met vergelijk
bare problemen, dat je er niet
alleen voor staat. Ook weten ze
dat ze in de studio lotgenoten
zullen ontmoeten, met wie zij
kunnen praten. Het is een soort
verwerking. In het begin wer
den programma's a la Catheri
ne door deskundigen vaak afge-
De belangstelling voor de biecht neemt toe, maar slechts weinigen stappen ook daadwerkelijjk de biecht
stoel binnen. archieffoto united photos de boer rob Hendriks
raden, maar nu moedigen art
sen hun patiënten juist aan om
het te doen. Omdat het goed
voor je is. Je kunt je problemen
kwijt bij mensen die je begrij
pen. Natuurlijk is het bij som
migen ook puur ijdelheid om
op tv te komen. Er zijn ook heel
veel mensen die afhaken als ze
echt voor de camera's moeten
komen, maar die zie je natuur
lijk niet op tv."
L. van Beek, behandelt de
brieven bij tijdschrift Viva:
,,Het is een modeverschijnsel.
Iedereen komt met zijn proble
men op tv en radio en het be
gint gewoon te worden. De
drempel wordt lager en Viva is
blijkbaar een vertrouwd blad.
Wij krijgen in ieder geval ruim
tien brieven per dag binnen van
mensen die reageren op eerde
re artikelen in ons blad of die
zelf met een probleem komen.
In de rubriek 'Aan Viva verteld'
gaan mensen vaak helemaal
bloot. En dat gebeurt toch me
rendeels met naam en toe
naam. Er kwamen de laatste
tijd steeds meer brieven bin
nen, die wij niet meer konden
plaatsen. Nu is de Viva ook op
internet te lezen en daar plaat
sen wij alle brieven. Het adres is
www.Viva.nl."
H. Evers, pastoor van het
röoms-katholieke studenten
pastoraat: „De rol van het
biechten als sociaal-therapeuti
sche handeling speelt niet
meer. Bij de studenten zag ik
dat zij veel sneller naar een psy
chiater gaan. Vroeger ging je bij
diefstal of geweld naar de pas
toor, nu doe je aangifte bij de
politie. Maar de eigenlijke di
mensie is gebleven. Dat je zo
veel liefde voor jouw God be
waart dat je in diezelfde dymiek
het zelf ook ziet. Het is niet uit
schuldgevoel, maar meer een
religieuze ervaring. Een simpel
voorbeeld: als studenten zien
dat er dingen misgaan in hun
leven dan gaan ze daar met ie
mand over praten. Een psycho
therapeut diept dit gevoel dan
verder uit. Maar als zij een stap
je verder gaan dan komen ze te
recht bij 'de zin van het leven'.
Dit is meer een religieuze vraag
en dan komen ze toch weer bij
een geestelijke terecht. Je ziet
dan ook een toeloop naar be
zinningscentra en kloosters. Bij
wie ik tot bezinning kom? Bij
mijn vrouw."
William (23), barkeeper bij ca
fé/restaurant Alle Hens aan
Dek in Alphen aan den Rijn:
„De barkruk lijkt soms wel een
biechtstoel. Iedereen vertrouwt
je zijn diepste geheimen toe."
M. van de Zon, peuterleidster
van Kinderdagverblijf Jip en
Janneke in Alphen aan den
Rijn: „Kinderen zijn al op jonge
leeftijd met allerlei dingen be
zig. Je moet als ouders je kinde
ren dan ook vaak aandacht ge
ven, anders worden ze druk en
gaan ze ergens mee zitten.
Maar in plaats daarvan zetten
ouders de kinderen voor de te
levisie, omdat ze het zelf te
druk hebben. Vervolgens kijken
die kinderen naar programma's
als Catherine en zien zij dingen
waar ze nog veel te jong voor
zijn. Maar ook het geweld in
sommige tekenfilms gaat wel
erg ver. Daar worden ze natuur
lijk niet beter van. Daar moet je
ze of niet naar laten kijken of
over praten."
Biechten op internet met
www.theconfessor.org.uk.:
„You may consider your sins
silently or, if it helps, you may
type them into the space provi
ded. If you take the latter op
tion, you are assured that all
that you type remains on your
computer and will not be trans
mitted in any way to any one
else. This is between you and
God and your privacy is totally
respected. You are now invited
to make your confession."
(Vertaald: ,,U kunt in stilte over
uw zonden nadenken of, als dat
helpt, kunt u ze intypen in de
beschikbare ruimte. Als u de
laatste optie kiest, weet u zeker
dat alles wat u tikt op uw com
puter blijft en niet naar iemand
anders wordt verzonden. Dit is
tussen u en God en uw privacy
wordt volkomen gerespecteerd.
U kunt nu uw bekentenis
doen.")
NATASJA AUGUSTINUS
Uw rubriek 'Koninklijke Spo
ren' op pagina 19 van uw editie
van 22 april bevatte interssante
informatie, waarvoor hulde.
Toch een opmerking: de ko
ningin die Willem III op 3 okto
ber 1874 bij zijn bezoek aan
Leiden vergezelde, heette niet
Emma maar Sophie, geboren
prinses Van Württemberg. Het
huwelijk tussen beiden was ge
sloten op 18 juni 1839; Sophie
overleed op 3 juni 1877. Willem
III en Emma huwden op 7 ja
nuari 1879, ruim vier jaar na het
door u gemomoreerde bezoek
aan Leiden.
Koning Willem III en konin
gin Sophie leefden van de
ber 1853 gescheiden van
en bed. Hieraan is ind
geen ruchtbaarheid geg
Het bleek echter uit de pn
zoals ook in uw stukje is 1
gegeven. Na afloop van h(
zoek verrtrok de koning
Het Loo, Apeldoorn, terw
koningin naar Huis ten
afreisde.
Natuurlijk schuilt niet a
elk gescheiden optrekker
echtheden een scheiding
tafel en bed, maai- in dit
was het wel degelijk zo.
W.L. H;
Katwijk aai
In het Leidsch Dagblad van za
terdag 22 april werd in de ru
briek 'Koninklijke Sporen' een
citaat uit het Leidsch Dagblad
van 2 oktober 1874 opgeno
men, waarin werd aangekon
digd dat het derde eeuwfeest
van Leidens Ontzet zou worden
opgeluisterd door de tegen
woordigheid van Z.M. de ko
ning en H.M. de koningin en de
koninklijke prinsen.
Om even het geheugen op te
frissen, zo zegt uw redacteur er
bij, betrof het hier een bezoekje
van koning Willem III, koningin
Emma en de prinsen Alexander
en Hendrik. Ik vrees echter dat
het geheugen uw redacteur aar
dig in de steek heeft gelaten.
In 1874 was Emma nog geen
koningin, dat werd zij pas in
1879 bij haar huwelijk met ko
ning Willem III. In 1874
het een bezoek van koninj
lem III met koningin Sc
die in 1877 overleed. De
aanwezige prinsen moetei
geweest prins Willem en
Alexander, overleden in re
tievelijk 1879 en 1884
Wie bedoeld wordt nu
door u genoemde prins
drik is duister. De enige in
nog levende prins Hendri
geen zoon van koning V\
III en kan dus niet in zijn g
bij het Leidse bezoek aan
zijn geweest.
De bij het artikel gepli
foto van Willem III met d<
ge koningin Emma past
niet bij het gebeuren in 18
B.E.F. 't
v
drc
Zaterdag 29 april heb ik, en met
mij vele anderen, gezongen in
de Pieterskerk met het groot
ouderenkoor voor de koningin.
We werden ontvangen met kof
fie en gebak. Daarna was er een
drankje en een warme maaltijd
met nagerecht en ter afsluiting
koffie.
Ik wil hierbij iedereen, o
'Cosbo', bedanken voor d(
fecte organisatie en de ge2
sfeer. We hebben genoti
de koningin met gevolg
goed van nabij kunnen zie
