I Tarzan herleeft in theater Voor Cas Jansen is er leven na de soap Cultuur Kunst Mini Maxi in Luxor met show van 7 miljoen Nesko trefzeker in 'Col Canto' Opera Aïda in Maastricht Maastricht Na de successen van Nabucco en La Traviata in de twee voorafgaande jaren, wordt in september in Maastricht de opera Aïda van Verdi opgevoerd. De opera in het Maastrichtse Expositie en Congrescentrum MECC wordt uitgevoerd door de Opera Royale de Wallonië. Het MECC verwacht tijdens de voor stellingen op 1, 2, 3, 8 en 9 september in totaal 20.000 toeschou wers. In sommige stukken staan naast de solisten nog eens 150 koorleden op het podium. Het koor is bij de Aïda een belangrijk onderdeel van de opera. Tijdens de triomfscène staan er zelfs tweehonderd mensen op het podium. De Luikse opera neemt driehonderd muzikanten mee. Duitsland krijgt geroofde kunst terug moskou Duitsland blijft erop aandringen dat Rusland kunst voorwerpen teruggeeft die Russische soldaten na de Tweede Wereldoorlog als buit naar hun land hebben meegenomen. De Duitse minister van cultuur, Naumann, is momenteel in de Russische hoofdstad om een mozaïek en een commode over te dragen die vroeger in het Catharinapaleis bij St. Petersburg stonden. In ruil voor de kunstvoorwerpen krijgt Duitsland 101 tekeningen terug die Russische militairen in 1945 uit een muse um in Bremen hebben gehaald. Artiesten zingen slaapliedjes Amsterdam Dertig Nederlandse en buitenlandse artiesten z gen op 8 juni in het Concertgebouw slaapliedjes. Ze zullen in pyjama gekleed zijn. Voor de gelegenheid is er een dresscode: ook het publiek moet in nachtgoed verschijnen. Het concert is een initiatief van Leoni Jansen, die zelf ook zal zingen. Onder de artiesten zijn verder Stef Bos, Bart Chabot, Angela Groothuizen, Astrid Seriese, Nilgün Yerli en Najib Amhali. Met zijn allen ver tegenwoordigen ze de muziekstromingen pop, klassiek, wereld muziek en cabaret. De artiesten rekenen niets voor hun optre dens. De opbrengst van de voorstelling gaat naar Novib, voor de financiering van een project in Zuid-Afrika. 'Een echte levenskunstenaar: hij blijft mijn held' insHet oude Luxor aan de Rotter damse Kruiskade had met Paul de Leeuw als gastpro- grammeur al een grote naam binnengesleept voor 2001. Het nieuwe Luxor dat momenteel op de Kop van Zuid herrijst heeft nu hetzelfde gedaan met Mini Maxi. Het internatio naal vermaarde theaterduo zal volgend voorjaar gedurende Padrie maanden het nieuwe on derkomen inwijden met een 'aal voor de gelegenheid akte serie shows onder de titel 'City'. Het nieuwe Luxor wil niet nger een theater voor de Rijnmond zijn, maar één met een nationale uitstraling, zoals bij- oorbeeld het circustheater in >n c >cheveningen. Dat moet ook ,n Kunnen met een orkestbak ivaar het Rotterdams Philhar- monisch met gemak inpast en met ruim 1500 stoelen voor het publiek. Dus pakt Luxor ook meteen flink uit, en gooit voor de ope ningsshow er maar liefst 7 miljoen gulden tegenaan, een ongekend bedrag voor een :eur produktie die drie maanden staat. Duur, weet ook Luxor- directeur Rob Wiegman. ,Want we moeten het terug verdienen in 77 voorstellin gen. Maar dat gaat allemaal lukken, let maar op.Gevolg is wel dat de kaaltjes tussen de 95 en 125 gulden zullen kosten, maar dat hoort alle maal bij de landelijke allure die het nieuwe Luxor wil gaan uitstralen. Voor dat geld bieden Mini Maxi een uitgebreide en geva rieerde serie shows, die aan sluiten bij het programma van 2001, het jaar waarin Rotter dam Culturele Hoofdstad is van Europa. De shows, die grotendeels nog ontworpen moeten worden, staan onder regie van Jos Thie, de man waarmee Mini Maxi eerder de produkties 'Scherzo' en 'Split' maakten. Daarbij zal el ke show een internationale gast hebben, zoals onder meer het Groot Circus van Shanghai en de Franse theatermaker Philippe Genty. De orkestbak zal worden bezet door de luchtmachtkapel. De 77 voorstellingen van Mini Maxi in het nieuwe Luxor beginnen volgend jaar in april. Het duo voelt het als een thuiswedstrijd, want ze hebben een grote band met Rotterdamse theater. „Wij hebben elkaar ooit in het oude Luxor ontmoet," vertelt Mini. Acteur Edward Koldewijn is al vanaf zijn vroegste jeugd geïntrigeerd door Tarzan. Met name de door Johnny Weismuller ge schapen jungleprins - de voormalig zwemkampioen heeft van 1932 tot 1948 in maar liefst twaalf Tarzan- films gespeeld - heeft zijn fantasie altijd geprikkeld. „Tarzan staat voor Vrij heid, voor Sterk en Eerlijk, voor een duidelijke grens tussen Goed en Kwaad. Tarzan is altijd de baas, Ja ne begrijp hem en als hij even genoeg van alles heeft slingert hij aan zijn liaan de bossen in. Wat is er mooier dan zo'n leven?" amsterdam monique brandt De komende maand gaat een oude droom van de Tarzan-fan in vervulling. Vanaf 1 mei speelt Koldewijn in Amsterdam de hoofdrol in het theaterstuk Lord of the Jungle, geregisseerd door Bob Ruyzendaal. Kolde wijn heeft zichzelf door een jaar intensieve training getransfor meerd tot een gespierde Tar- zan-kloon. En het podium in het nieuwe en knusse Plantage Dok Theater is omgetoverd tot een ruim bemeten boomhut, zij het wel eigentijds voorzien van keukenkast, trimfietsjes en tele visie. Het verhaal draait dan ook niet om Tarzan zelf, maar om Theo (Koldewijn), de uitermate bevlogen voorzitter van de Johnny Weismuller Fanclub. Aan de vooravond van het tien jarig bestaan van deze vereni ging geraken Theo en zijn Ans (Ingrid Weissgerber) in een ern stige huwelijkscrisis. Het leven van het tweetal heeft immer in het teken gestaan van Theo's gespierde held. Maar van de ene dag op de andere weigert Ans het spel nog langer mee te spelen. Ze wil geen Jane meer heten maar gewoon Ans, en hoopt dat haar echtgenoot zijn zeemleren schaamlap eindelijk eens verruilt voor een ordinaire boxershort. En ze heeft al hele maal geen zin meer om Theo's oerfantasieën in te vullen. Vol op drama dus, beloven Kolde wijn en Weissgerber, die nog druk aan het repeteren zijn. Het idee was afkomstig van Koldewijn, die ermee naar re gisseur/schrijver Bob Ruyzen- WÊ_ j Regisseur Bob Ruyzendaal, actrice Ingrid Weissgerber (Jane) en acteur Edward Koldewijn (Tarzan) brengen Tarzan weer tot leven. daal stapte. Het oorspronkelijke plan was een stuk over Johnny Weismuller zelf. De zwemmer- acteur heeft immers een even turbulent als tragisch leven ge leid, zo weet expert Koldewijn. Zo redde de zwem- en jungle heid ooit vijftien mensen van de verdrinkingsdood, won hij verschillende malen olympisch goud en speelde hij na zijn Tar- zan-periode in meer dan veer tig Jungle Jim-films, een soort jungle-held in tropenkostuum. Maar de koene mensenred der was in het echte leven min der assertief dan zijn omvang deed vermoeden, en zijn goed gelovigheid leidde uiteindelijk tot zijn tragische neergang. Zo werd hij van zijn kapitaal be roofd door een vriend, verdwe nen de inkomsten van zijn bio grafie vervolgens geheel in de zakken van de co-auteur en werd hij door de ene na de an dere echtgenote verlaten. Aan het eind van zijn loopbaan werd hij gestrikt om lekke zwembaden te verkopen. Uit eindelijk kwam hij berooid te recht in Las Vegas, waar hij voor één dollar zijn Tarzan-yell liet horen. Hij stierf in 1984 aan keelkanker, nadat hij zijn lotge noten in het ziekenhuis tot wanhoop had gedreven met zijn eens zo ijzingwekkende schreeuw. Want uiteindelijk was Weismuller in zijn eigen mythe gaan geloven. Een mooi verhaal, maar zie al die feiten maar eens in een to neelstuk te gieten. Dat was ook de gedachte van regisseur Bob Ruyzendaal. Met enige moeite wist hij Koldewijn ervan te overtuigen dat het roer om moest. Ruyzendaal: „Een stuk over Weismuller zou uitmon den in een opeenvolging van louter anekdotes; leedvermaak dus. We besloten het daarom naar deze tijd toe te halen. Het stuk gaat uiteindelijk over mo derne iconografie, over de vraag hoe ver een fan wil gaan in de verering van zijn of haar idool. Daarmee wordt het ver haal universeler. Voor de een is Ajax het middelpunt van zijn le ven, de ander heeft honderden teddyberen. Ik zag laatst een programma over iemand die zich Meneer Pinguïn noemt. Die loopt de hele dag in een pinguïn-pak en heeft in iglo in zijn woonkamer. Sterrenvere ring lijkt in plaats te zijn geko men van religie. Maar er schuilt ook schoonheid in de passie waarmee de fans hun idolen vereren. Dat wilde ik laten zien." De regisseur zelf heeft geen speciale affiniteit met Tarzan. Integendeel zelfs. „Het gegeven is natuurlijk belachelijk: een blanke man die heerst over Afrika en superieur is aan alle oorspronkelijke bewoners. Weismuller zelf is een lieve, charmante en simpele man, die toevallig goed kon zwemmen. foto gpd/jeroen poortvliet Maar die verhalen zijn gewoon racistisch." Ook Weissgerber, die zich inmiddels in een pan tervel heeft gehesen, is in we zen niet gecharmeerd van Tar zan, laat staan van zijn alter ego Weismuller. „Ik was meer van Ivanhoe. Maar daar heb ik sinds mijn jeugd niet meer naar gekeken omdat ik bang was dat de herinnering kapot zou gaan." Koldewijn laat alle kritiek op zijn held gelaten over zich heen komen. Zijn geloof in zijn held kan wel tegen een stootje. „Weismuller sprak weinig, maar dat was ook zijn kracht. Hij was zo fascinerend, een echte levenskunstenaar. Hij blijft mijn held." Lord of the Jungle is van 1 tot en met 20 mei (behalve op zondag) te zien in het Plantage Dok Theater aan de Plantage Dok Laan 8-12, om de hoek bij Artis. Kaarten te bestellen via Uitlijn, tel. 0900 - 0191. muziek recensie maarten baanders Concert: 'Col Canto' door Nederlands Studenten Kamer Orkest (Nesko). Ge hoord: 28/4 LAKtheater Leiden Het concert van het Nesko be gon met een teleurstelling: 'An na Karenina', een gloednieuwe compositie van Klaas ten Holt, kon niet gespeeld worden we gens ziekte van de soliste, de sopraan Roswitha Bergmann. En dat terwijl het Nesko dit stuk juist een centrale plaats op het programma had gegeven, zoals de titel 'Col Canto' laat zien. Maar gelukkig bleef er genoeg mooie en goed uitgevoerde muziek over om het concert te laten slagen. Mendelssohns Ouvertüre 'Die Hebriden' klonk onver wacht door de nogal zware op vatting die dirigent Bas Pollard van dit doorgaans lichter ge speelde stuk heeft. Er werd zorgvuldig, helder en trefzeker gespeeld. Alle partijen waren goed te volgen, ook in het laat ste gedeelte, als de nootjes el kaar razendsnel opvolgen. Zorgvuldig was ook de dyna miek, die een stevig reliëf kreeg. Wat het orkest in 'Die Hebri den' nog moest vinden, was eenheid in klank. In Schön- bergs Kammersymphonie nr. 2 kwam deze juist bewonderens waardig goed tot stand. De in strumenten waren goed in evenwicht en vormden een mooi geheel. De Kammersym phonie is een loodzwaar stuk. Vooral het eerste deel is soms op het huilerige af. Ook in het tweede deel overheerst zware dramatiek, ondanks lichtere, opzwepende elementen. Het orkest wist uitstekend zijn weg te vinden in deze ingewikkelde compositie, bracht de stem ming ervan goed over en liet vloeiend en helder horen hoe de muzikale motieven zich ver plaatsten van de ene partij naar de andere. De overgangen van lyrische melodieën naar sprin gerige nootjes, van heftige naar ingehouden passages verliepen soepel. Een even zorgvuldige uitvoe ring kreeg Sinfonietta van Pou- lenc. De originele mengeling van humor, lyriek en speelse ernst die deze componist ken merkt, was ruimschoots aanwe zig. De wendbaarheid van het orkest leidde tot een uitgespro ken afwisseling van zachtheid, springerigheid en lichte melan cholie. De vele onverwachte lij nen en accoorden kwamen tref zeker op het publiek af. Alleen in de laatste twee delen ging hier en daar iets van de spits heid bij de strijkers verloren, maar dit was een detail dat al leen maar op kon vallen omdat alles voor de rest zo goed klonk. 'oormalig Goede Tijden-acteur als politieman Eddy in 'Lek' wsterdam monique brandt Cas Jansen: „Uiteindelijk móest ik weg bij 'Goede Tijden Slechte Tijden'. Het werd een sleur/' foto gpd/evert elzinga vlak bij mijn huis. Heel dichtbij dus. Door me er meer in te ver diepen besefte ik pas echt dat criminaliteit niet zo ver weg is als we allemaal zo graag den ken." Het feit dat Cas Jansen ander half jaar geleden door Jean van der Velde benaderd werd voor de hoofdrol in 'Lek', ziet de ac teur nog steeds als een droom die is uitgekomen. Jansen was net twee maanden geleden weg bij 'Goede Tijden, Slechte Tij den'. Twee jaar lang waren de studio's in Aalsmeer zijn thuis basis geweest. Toen besloot hij te vertrekken. „Ik wilde wel eens iets anders. Toen ik er in kwam nam ik me voor het een jaar te doen. Dat werd iets lan ger, maar uiteindelijk móest ik weg. Het werd een sleur. Aan een film werk je een bepaalde periode en in die periode stort je je er ook helemaal in. Dan is het afgelopen en ga je verder met andere dingen." „Soap gaat maar door, er komt geen eind aan. Al heb ik altijd heerlijk gewerkt: de koek was op. Daarbij is bekendheid leuk, maar op een gegeven mo ment komen al die kwisjes en panels je je strot uit. Ik wilde ook wel eens anoniem door de stad rijden of rustig in een kroegje zitten en wat schrijven. Maar dat was er niet meer bij." Na zijn vertrek bij de soapse rie heeft Cas Jansen overigens niet stilgezeten. Naast 'Lek' speelt hij ook een kleine rol in de tv-serie 'All Stars', gemaakt naar de gelijknamige film, beide van Jean van der Velde. Die rol vloeide voort uit zijn rol als Ed dy. Daarnaast schrijft/produ- ceert hij, samen met een vriend, korte filmpjes. In okto ber opent het duo een eigen website waarop de films te zien zullen zijn. Van het beruchte zwarte gat waar iedereen hem voor waarschuwde, is dus geen sprake geweest. „Toch was ik dolblij dat Jean bij me aanklopte. Hij zag wel wat in me en wilde een paar da gen met me repeteren. 'Als het niets wordt, dan is het jammer, maar we proberen het', zei hij. Fantastisch natuurlijk. Met ge wone audities weet ik namelijk geen weg. Rampzalig. In een half uur kan ik niets met een tekst die ik me nog niet eigen heb gemaakt, met een regisseur die ik niet ken, in een benauw de ruimte. Ik kan zo niets be wijzen. Jean gaf me rust en ver trouwen. En het werkte." 'Oudgediende' Victor Löw is naast Jansen te zien als Jack, Eddy's stotterende jeugdvriend die zich heeft weten op te wer ken tot een zware crimineel. Ook zijn er rollen weg voor Gijs Scholten van Aschat, Jacob Derwig en Thomas Acda als zijn partner Franco. Jansen moest even slikken toen hij het lijstje met tegenspelers voorge schoteld kreeg. „Het is me erg meegevallen. Ik heb een maand samen met Victor gerepeteerd. Als acteur stond hij voor mij echt op een voetstuk. Ik vroeg me af wat hij van mij vond als soapacteur. Maar het bleek dat hij heel veel afleveringen van 'Goede Tijden Slechte Tijden' had bekeken. Hij had veel be langstelling voor hoe we in so apseries werken, en ontzag voor het aantal scènes dat we moeten opnemen. 'Twintig scè nes per week? Fantastisch!' Dat brak het ijs." Volgens Jansen hebben de meeste mensen nog steeds een verkeerd beeld van het werken als soapacteur. „Het is vreselijk zwaar. Er wordt in een heel hoog tempo opgenomen. Ik heb er erg veel van geleerd. Ik leer bijvoorbeeld vreselijk snel teksten, al ben ik dyslectisch. Bij 'Goede Tijden Slechte Tij den' móest je gewoon. Je kon het je niet permitteren om je tekst niet te kennen. Daarbij heb ik geleerd emoties snel op te pakken. Dat is allemaal van pas gekomen." Nu de film is voltooid, leunt Jansen bepaald niet achterover. „Stilzitten, dat is niets voor mij." De komende zomer wordt er weer een reeks 'All Stars' op genomen. Daarnaast heeft hij tal van andere plannen. Het theater in, bijvoorbeeld. „Ook ga ik weer schrijven, en mijn ei gen filmpjes opnemen. De website komt er aan. We ont wikkelen programma-ideeën. Ik zou graag eens willen regisse ren. Zo is er van alles dat ik nog wil doen. Televisie staat in prin cipe even laag op mijn lijstje, tenminste, als het gaat om een langlopende serie of een soap. Ik hoef niet meer zo nodig met mijn kop op de buis." leiden Rembrandt, Lucas van Leijden, Willem van de Velde de jonge, Jan van Goyen, Tinus van Doorn... bekende en minder bekende meesterwerken uit Stedelijk Museum De Lakenhal wapperen in een eigen tijdse versie aan de Leidse Pieterskerk. Kunstenaars van Kunstcentrum Haagweg 4 hebben gisteren met man en macht gewerkt aan het verfraaien van de enorme steigers bij de kerk. foto henk bouwman

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 29