en
thee
op bed
)e zandku
|eVOORBUGAAN
klompen, uitvoeringen
Leiden Regio
STADSGEZICHT
Het oude pand van Peek Cloppenburg aan de Breestraat, waar de vader van Jannie werkte. In de Bree-
straat stapte zij als jong meisje ook op de tram. foto archief
Veel voor mensen die een goe
de baan hadden. Zo heb ik veel
voor collega's van mijn vader
gewerkt. En de een zei het te
gen de ander.
In 1945 ben ik getrouwd. Mijn
man was een kleine, zelfstandi
ge groentenboer. Hij had een
pakhuis in de Koddesteeg, vlak
achter de Marekerk. De groente
bracht hij per kar rond. Dat heb
ik zelf ook nog een hele tijd
moeten doen. Het gebeurde in
1962, ik weet het nog als de dag
van gisteren. Mijn man kreeg
een zwaar ongeluk. Hij werd
aangereden door een auto. Hij
brak zijn enkel en moest boven
dien een hersenoperatie onder
gaan.
Ik zat toen met de moeilijkheid:
wat moet ik met die groenten
doen? Ik ben toen zelf met de
groentekar langs de deuren ge
gaan. Zeven maanden lang.
Heel ingrijpend was dat. 's
Avonds eerst de wagen opla
den, een driewieler. En dan lo
pend de wijken rond, door weer
en wind. Een ochtendwijk en
een middagwijk. 's Ochtends de
Oude Vest en de Oude Singel,
met de zijstraatjes. En 's mid
dags de buurt rond de Narm-
straat en de Kruisstraat, en de
singels. Zwaar, loodzwaar was
het. Ik moest met die kar altijd
die hoge brug over bij de Oude
Singel, bij de kruising van de
ene Mare naar de andere Mare,
die brug waar je overheen moet
als je vanaf de Steenstraat
komt. Elke keer dat ik daar
langs kom, moet ik daar weer
aan denken. Gelukkig is mijn
man helemaal hersteld van het
ongeluk. Toen hij weer beter
was kon hij de wijken zo weer
overnemen. En hij had toen
nog meer klanten dan daar
voor. Alleen uit medelijden met
mij. De mensen waren erg aar
dig en erg lief voor me geweest.
Naast al dat werken was er ook
genoeg tijd voor ontspanning
hoor. Zo ben ik in 1938 ben ik
lid geworden van gymnastiek
vereniging Concordia, een da
mesvereniging. Een vrij grote
vereniging, zo 250 tot 300 leden
gemiddeld. Je had de kleuters,
die in de Drie Octoberstraat
gymden op zaterdagmiddag, de
aspiranten. En verder had je
nog de zogenoemde sub-leden,
de meisjes van 16, 17 jaar. En
de dames.
Toen ik lid werd, bestond Con
cordia net twintig jaar. Ik had
een vriendin die was lid en die
zei dat ik een keer moest ko
men kijken. Met haar ben ik
naar het jubileumfeest geweest.
Ik was gelijk verkocht en ben
meteen lid geworden. We de
den ook wel wat toestelwerk,
ringen, of brug of iets derge
lijks, maar echt toestelminded
was ik niet. Vooral de muziek
vond ik leuk, of liever de oefe
ningen die op muziek worden
gedaan. Ik vind het nog altijd
mooi als ik 'Die Schone blaue
Donau' hoor of iets dergelijks.
Muziek waar we de oefeningen
op deden. Die oefeningen de
den we onder leiding van me
neer Nievaart die elke maandag
kwam. Later gebeurde dat on
der leiding van meneer Leger
stee. En nog later onder leiding
van Nel Krauwel. Elk jaar was er
een uitvoering, waar we de oe
feningen dan voor publiek de
den. Uitvoeringen in de Stads
gehoorzaal, met bal na. Het was
zwaar feesten.
Ik hield me niet alleen met gym
bezig. Nee, ik had gelijk een
taak binnen de vereniging. Dat
zit blijkbaar in me. Overal waar
ik kom, wordt ik actief. Ik kan
niet stil zitten. Bij Concordia zat
ik meteen elke maandagavond
met een boek op mijn schoot,
contributie te innen. Met
kwartjes tegelijk. Op de Pieters
kerkgracht, het gymnastieklo
kaal, een gemeentelijke zaal. De
leden kwamen dan ter plekke
betalen. Nu gaat het elke drie
maanden per acceptgirokaart.
Hoe dan ook, binnen een paar
jaar zat ik in het bestuur. Tot
1988, toen de vereniging zeven
tig jaar bestond. Al die tijd ben
ik bestuurslid geweest. We had
den een groot jubileum georga
niseerd. Alleen een receptie,
geen uitvoering. De Stadsge
hoorzaal was inmiddels al zo
duur, die was bijna niet meer te
betalen. Een receptie. Op die
avond heb ik een koninldijke
onderscheiding gekregen. Een
grote verrassing. Zag ik daar in
eens de burgemeester staan
met zijn ambtsketen om. Ik
krijg er nog kippenvel van als ik
daar aan denk."
uit de Leidsch Dagblad
ANNO 1900
Maandag 30 April
NOORDWIJKERHOUT - Het hotel 'Het Rechthuis',
alhier, dagteekent al uit het begin der vorige eeuw.
Toch is het zijn ouderdom niet aan te zien; het werd
door de eigenaars steeds goed onderhouden. In den
laatsten tijd is het veel verfraaid, voornamelijk de
omgeving. De groote ruimte er vóór, bezet met zware
iepen, wier kruinen straks beschutting bieden tegen
de felste zonnestralen, is afgezet door een flink ijze
ren hek. Daarbinnen zijn perken aangelegd met hya
cinten, tulpen, naricssen, enz. die thans in vollen
bloei staan, en gemakkelijke zetels noodigen als
vanzelf tot plaatsnemen uit. Daarvan wordt door
hen, die onze plaats vooral per fiets doortrekken,
een ruim gebruik gemaakt.
Die nieuwe aanleg heeft de kom van ons toch reeds
liefgelegen dorp veel verfraaid. Het bezoek van
vreemdelingen, waarschijnlijk ten gevolge van de
uitstekende grindwegen, neemt steeds toe, is op
Zon- en feestdagen zelfs druk, en daarvan zal stellig
ook wel iets ten goede komen aan het hotel 'Het
Rechthuis', welks keuken en kelder reeds een geves-
tigden naam hebben.
ANNO 1975
Dinsdag 29 april
RIJNSBURG - Het burgemeesterloze
tijdperk van Rijnsburg is voorbij. Met
ingang van 16 mei is drs. W.K. de
Roos, nu nog eerste burger van Barra-
deel, een gemeente in Friesland, die
wordt gevormd door vijf dorpen, be
noemd. De heer De Roos is éénenvijf
tig jaar, getrouwd en heeft twee zoons:
Wilfred, veertien jaar en Peter negen
jaar. De nieuwe burgemeester is gere
formeerd en lid van de Anti Revolutio
naire Partij.
LEIDÈN - Als het voorstel van de Leid-
se wethouder Van Aken er door komt,
zal de eventueel vrij te maken winst,
zo die in de jaren 1973, 1974 en
1975 is gemaakt door de Stedelijke
Lichtfabrieken (SLF), worden gestort
in een te creëren 'regiofonds'. De be
doeling is om uit deze pot in de toe
komst allerlei regionale zaken te beta
len. Het Leidse voorstel is gedaan aan
de gemeenten die zich destijds bereid
hebben verklaard mee te doen aan een
streekenergiebedrijf Rijnland. Leiden
trok zich onlangs uit die gemeen
schappelijke regeling terug tot onge
noegen van een aantal buitengemeen
ten.
LEIDEN -WD-er Elzenga was giste
ren het enige Leidse raadslid, dat
stemde tegen de bouw van de Hof-
landbrugtussen Leiden Zuid-Westen
het Voorsphotense Noord-Hofland in
het kader van de aanvullende werkge
legenheid. De reden, dat hij voor het
douceurtje van zes miljoen, dat door
LEIDERDORP - Wandkleden en macramé Interesseert moeder,
maar de peuter in de kinderwagen heeft veel meer belangstelling
voor onze fotograaf. Hij schoot dit plaatje in het atelier van Rien
van der Nat, die zijn ruimte beschikbaar stelde aan Leiderdorpers
die onder leiding van Mary Plooy en Lisa Meyers wandkleden
vervaardigden. foto archief leidsch dagblad
het rijk beschikbaar is gesteld, wilde bedanken, was dat de brug
bestemd is voor openbaar vervoer en voetgangers, bromfietsers en
wielrijders. "Ik ben tegen de bouw van de brug, omdat we ons vast
leggen op de slagbomen, die er op de brug komen (en die alleen
geopend kunnen worden, wanneer er bussen moeten passeren -
red.) en we geen enkele garantie hebben, dat ze eraf kunnen wan
neer we dat willen". Wethouder Waal had kort tevoren meege
deeld, dat de voorwaarde waaronder de subsidie is verleend, dat de
brug in het kader van het experimenteerproject zal worden ge
bruikt. En dat betekent, dat daarmee het openbaar vervoer bevor
derd moet worden.
Foto's iri deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een ingevulde cheque (geen
overschrijvingskaart) ter waarde van vijf gulden (voor een exemplaar van 13 Bij 18 ln zwart wit) op te sturen naar het Leidsch
Dagblad, t.a.v. Leidsch Dagblad Archieven, postbus 54, 2300 AB Lelden of door contante betaling aan de balie van het leidsch
Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. U ontvangt de foto binnen drie weken.
Hooge Huys
verzekeringen
Opleidingstraject
voor MBO-ers
Kijk voor deze en andere vacatures op
www.hoogehuys.nl bij het onderdeel Schade
of bezoek onze stand op de Business World,,
vacaturebeurs voor Zoetermeer e.o.
bij Dekker Zoetermeer
vrijdag 12 mei van 19.00 tot 22.00 uur
zaterdag 13 mei van 10.00 tot 17.00 uur
Info: (0721519 81 41
pst raat.
FOTO HIELCO KUIPERS
ie van Vliet-Kikkert werd op
gaai in de Magdalena Moonsstraat
^Joren, recht tegenover de Dui-
en Lodestraat, op nummer 26. Het
Xp met in totaal drie kinderen
luisde al snel naar de Leuven-
iHrilt, een straat verder. Na de
^™bg werd zij in de stad vooral
iet and vanwege haar vele activi-
In als vrijwilligster, voor zorg-
um Haagwijk waar zij op de
ontspanningsmiddagen de eettafel
en de koffie verzorgt, voor Tafeltje
Dekje, voor De Bloedbank, ver
pleeghuis Zuydtwijck en de collec
te voor de kankerbestrijding.
Maar in de aflevering van De din
gen die voorbijgaan vertelt ze over
haar jaren op de buitenschool in
Katwijk, over haar baan als werk
ster en over de groentezaak van
haar man.
i k!c1' kT^T^I "CHVT Leidenaars blikken
Li iiT i 1 terugophunverleden
lag, des te beter was het voor je.
Er zaten veel kinderen op die
school. Een strenge school
trouwens. Zo mocht je niet
snoepen van de schoolleiding.
Je raakte uit je eetritme als je
snoepte, zeiden ze. En dat was
niet zo goed voor de gezond
heid. Ik had nog een grootmoe
der - in die tijd heette die opoe
- en die kwam wel eens met een
zakje snoep aanzetten. Die
snoepjes deelden we dan toch
gewoon. Voor mezelf bewaarde
ik er dan een paar onder mijn
kussen.
Toen ik na twee jaar terugkwam
op de gewone lagere school had
ik wel een leerachterstand hoor.
Zo hoogstaand was het lesroos
ter in Katwijk niet. Het ging
daar meer om de gezondheid
van de kinderen dan om het le
ren. Ik had er uiteindelijk wel
baat bij, wat mijn gezondheid
betreft. Ik ben daarna nooit
meer ziek geweest. En die leer
achterstand heb ik wel weer in
gelopen.
Na de lagere school ging ik naar
de meisjesmulo, op de Bree
straat. Waar nu het LVC zit.
Daar heb ik de eerste en tweede
klas doorlopen. Maar toen werd
mijn moeder ziek. Helaas
moest ik toen van school af om
thuis te helpen. Ik vond het
jammer. Ik had graag iets willen
doen met geschiedenis, ik haal
de daar ook goede cijfers voor.
Maar goed, ik snapte het wel,
dat mijn hulp thuis welkom
was.
Het bleef niet bij thuishulp, ik
ben ook buitenshuis gaan wer
ken. Stel je je dat eens voor, ik
was toen dertien, veertien! Mijn
eerste baan had ik op de Nieu
we Rijn. Als hulp in de huishou
ding, de hele week. Van 's mor
gens acht uur tot 's avonds zes.
Thee op bed brengen bijvoor
beeld. En 's middags met de
twee kindertjes wandelen.
Daarna het eten verzorgen. Het
was echt een zware baan. AI
had ik de hele dag wel verzor
ging, at ik mee. Nou, aan het
eind van de week kreeg ik twee
vijftig, 's Zaterdags had ik vrij.
Daartussendoor hielp ik thuis.
Vooral 's avonds. Dan zorgde ik
dat het eten voor de volgende
dag al klaarstond. Maar op een
gegeven moment zinde me dat
niet meer. Toen ben ik wegge
gaan. Ben ik werkster gewor
den. Ging ik schoonmaken.
Hier een ochtend, daar een
middag. Zo verdiende ik veel
meer. Dat heb ik jaren gedaan.
Kikkert-Van Vliet: „Als het zomer was, zaten we in een grote
lil, in de zon. En 's winters hadden we ook buiten les."
foto mark lamers
weer overstappen op de tram
naar Katwijk. Mijn vader had al
tijd de gewoonte voor de deur
van Peek Cloppenburg even
stil te staan voor hij naar bin
nen ging. Een minuut of vijf.
Dat vond-ie leuk. Even om zich
heen kijken. Kijken wie er langs
liep. Of misschien wachtte hij
ook wel tot ik op de tram stap
te, Gek, eigenlijk weet ik dat nu
nog niet.
In elk geval was het een hele ge
beurtenis, elke dag met de
tram. Zo jong in je eentje rei
zen. Door weer en wind hoor.
En als klein kind moest ik zelf
op het station de goede tram
zien te vinden naar Katwijk, dat
vond ik nog het moeilijkst.
Maar goed, ik wist niet anders.
Voor mij was dat normaal. De
kinderen van nu worden met
de auto naar school gebracht
als ze zeven, acht zijn.
De school lag aan de weg naar
het strand, vlakbij het gemeen
tehuis. Het was letterlijk een
buitenschool, want we waren
de hele dag buiten. Als het zo
mer was, zaten we in een grote
zandkuil, in de zon. En 's win
ters hadden we ook buiten les.
Dan hadden we klompen aan
en droegen we bivakmutsen te
gen de kou. Zo zaten we dan te
leren, 's Middags moesten we
altijd rusten. Op platte stoelen,
zonder kussens of wat ook. Met
een paar dekens. Hoe platter je
tijd iets bijzonders. Het kwam
niet zo veel voor, dat Weidse
kinderen daarnaartoe gingen.
Het was zeker niet iets wat ie
der kind meemaakte. Op mij
heeft het in elk geval grote in
druk gemaakt.
Een jaar of zeven, acht was ik
toen. 's Ochtends ging ik met
mijn vader mee die bij Peek
Cloppenburg op de Breestraat
werkte. Dan zette hij mij daar
op de tram. Dat kleine tramme
tje. Dan moest ik op het station
kjkejnd al bij de Drie Octo-
pn looi ingeschreven toen de
,e van de buitenschool
aanleg voor bronchitis,
us ook. Wij hoorden bij
ekneusjes. Via een andere
ijke instantie - een vrij-
|e instantie, met onder
én dominee Boersma ge-
- kwamen wij in aanmer-
m naar Katwijk uitgezon-
i worden. Dat was in die