en thee op bed )e zandku |eVOORBUGAAN klompen, uitvoeringen Leiden Regio STADSGEZICHT Het oude pand van Peek Cloppenburg aan de Breestraat, waar de vader van Jannie werkte. In de Bree- straat stapte zij als jong meisje ook op de tram. foto archief Veel voor mensen die een goe de baan hadden. Zo heb ik veel voor collega's van mijn vader gewerkt. En de een zei het te gen de ander. In 1945 ben ik getrouwd. Mijn man was een kleine, zelfstandi ge groentenboer. Hij had een pakhuis in de Koddesteeg, vlak achter de Marekerk. De groente bracht hij per kar rond. Dat heb ik zelf ook nog een hele tijd moeten doen. Het gebeurde in 1962, ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn man kreeg een zwaar ongeluk. Hij werd aangereden door een auto. Hij brak zijn enkel en moest boven dien een hersenoperatie onder gaan. Ik zat toen met de moeilijkheid: wat moet ik met die groenten doen? Ik ben toen zelf met de groentekar langs de deuren ge gaan. Zeven maanden lang. Heel ingrijpend was dat. 's Avonds eerst de wagen opla den, een driewieler. En dan lo pend de wijken rond, door weer en wind. Een ochtendwijk en een middagwijk. 's Ochtends de Oude Vest en de Oude Singel, met de zijstraatjes. En 's mid dags de buurt rond de Narm- straat en de Kruisstraat, en de singels. Zwaar, loodzwaar was het. Ik moest met die kar altijd die hoge brug over bij de Oude Singel, bij de kruising van de ene Mare naar de andere Mare, die brug waar je overheen moet als je vanaf de Steenstraat komt. Elke keer dat ik daar langs kom, moet ik daar weer aan denken. Gelukkig is mijn man helemaal hersteld van het ongeluk. Toen hij weer beter was kon hij de wijken zo weer overnemen. En hij had toen nog meer klanten dan daar voor. Alleen uit medelijden met mij. De mensen waren erg aar dig en erg lief voor me geweest. Naast al dat werken was er ook genoeg tijd voor ontspanning hoor. Zo ben ik in 1938 ben ik lid geworden van gymnastiek vereniging Concordia, een da mesvereniging. Een vrij grote vereniging, zo 250 tot 300 leden gemiddeld. Je had de kleuters, die in de Drie Octoberstraat gymden op zaterdagmiddag, de aspiranten. En verder had je nog de zogenoemde sub-leden, de meisjes van 16, 17 jaar. En de dames. Toen ik lid werd, bestond Con cordia net twintig jaar. Ik had een vriendin die was lid en die zei dat ik een keer moest ko men kijken. Met haar ben ik naar het jubileumfeest geweest. Ik was gelijk verkocht en ben meteen lid geworden. We de den ook wel wat toestelwerk, ringen, of brug of iets derge lijks, maar echt toestelminded was ik niet. Vooral de muziek vond ik leuk, of liever de oefe ningen die op muziek worden gedaan. Ik vind het nog altijd mooi als ik 'Die Schone blaue Donau' hoor of iets dergelijks. Muziek waar we de oefeningen op deden. Die oefeningen de den we onder leiding van me neer Nievaart die elke maandag kwam. Later gebeurde dat on der leiding van meneer Leger stee. En nog later onder leiding van Nel Krauwel. Elk jaar was er een uitvoering, waar we de oe feningen dan voor publiek de den. Uitvoeringen in de Stads gehoorzaal, met bal na. Het was zwaar feesten. Ik hield me niet alleen met gym bezig. Nee, ik had gelijk een taak binnen de vereniging. Dat zit blijkbaar in me. Overal waar ik kom, wordt ik actief. Ik kan niet stil zitten. Bij Concordia zat ik meteen elke maandagavond met een boek op mijn schoot, contributie te innen. Met kwartjes tegelijk. Op de Pieters kerkgracht, het gymnastieklo kaal, een gemeentelijke zaal. De leden kwamen dan ter plekke betalen. Nu gaat het elke drie maanden per acceptgirokaart. Hoe dan ook, binnen een paar jaar zat ik in het bestuur. Tot 1988, toen de vereniging zeven tig jaar bestond. Al die tijd ben ik bestuurslid geweest. We had den een groot jubileum georga niseerd. Alleen een receptie, geen uitvoering. De Stadsge hoorzaal was inmiddels al zo duur, die was bijna niet meer te betalen. Een receptie. Op die avond heb ik een koninldijke onderscheiding gekregen. Een grote verrassing. Zag ik daar in eens de burgemeester staan met zijn ambtsketen om. Ik krijg er nog kippenvel van als ik daar aan denk." uit de Leidsch Dagblad ANNO 1900 Maandag 30 April NOORDWIJKERHOUT - Het hotel 'Het Rechthuis', alhier, dagteekent al uit het begin der vorige eeuw. Toch is het zijn ouderdom niet aan te zien; het werd door de eigenaars steeds goed onderhouden. In den laatsten tijd is het veel verfraaid, voornamelijk de omgeving. De groote ruimte er vóór, bezet met zware iepen, wier kruinen straks beschutting bieden tegen de felste zonnestralen, is afgezet door een flink ijze ren hek. Daarbinnen zijn perken aangelegd met hya cinten, tulpen, naricssen, enz. die thans in vollen bloei staan, en gemakkelijke zetels noodigen als vanzelf tot plaatsnemen uit. Daarvan wordt door hen, die onze plaats vooral per fiets doortrekken, een ruim gebruik gemaakt. Die nieuwe aanleg heeft de kom van ons toch reeds liefgelegen dorp veel verfraaid. Het bezoek van vreemdelingen, waarschijnlijk ten gevolge van de uitstekende grindwegen, neemt steeds toe, is op Zon- en feestdagen zelfs druk, en daarvan zal stellig ook wel iets ten goede komen aan het hotel 'Het Rechthuis', welks keuken en kelder reeds een geves- tigden naam hebben. ANNO 1975 Dinsdag 29 april RIJNSBURG - Het burgemeesterloze tijdperk van Rijnsburg is voorbij. Met ingang van 16 mei is drs. W.K. de Roos, nu nog eerste burger van Barra- deel, een gemeente in Friesland, die wordt gevormd door vijf dorpen, be noemd. De heer De Roos is éénenvijf tig jaar, getrouwd en heeft twee zoons: Wilfred, veertien jaar en Peter negen jaar. De nieuwe burgemeester is gere formeerd en lid van de Anti Revolutio naire Partij. LEIDÈN - Als het voorstel van de Leid- se wethouder Van Aken er door komt, zal de eventueel vrij te maken winst, zo die in de jaren 1973, 1974 en 1975 is gemaakt door de Stedelijke Lichtfabrieken (SLF), worden gestort in een te creëren 'regiofonds'. De be doeling is om uit deze pot in de toe komst allerlei regionale zaken te beta len. Het Leidse voorstel is gedaan aan de gemeenten die zich destijds bereid hebben verklaard mee te doen aan een streekenergiebedrijf Rijnland. Leiden trok zich onlangs uit die gemeen schappelijke regeling terug tot onge noegen van een aantal buitengemeen ten. LEIDEN -WD-er Elzenga was giste ren het enige Leidse raadslid, dat stemde tegen de bouw van de Hof- landbrugtussen Leiden Zuid-Westen het Voorsphotense Noord-Hofland in het kader van de aanvullende werkge legenheid. De reden, dat hij voor het douceurtje van zes miljoen, dat door LEIDERDORP - Wandkleden en macramé Interesseert moeder, maar de peuter in de kinderwagen heeft veel meer belangstelling voor onze fotograaf. Hij schoot dit plaatje in het atelier van Rien van der Nat, die zijn ruimte beschikbaar stelde aan Leiderdorpers die onder leiding van Mary Plooy en Lisa Meyers wandkleden vervaardigden. foto archief leidsch dagblad het rijk beschikbaar is gesteld, wilde bedanken, was dat de brug bestemd is voor openbaar vervoer en voetgangers, bromfietsers en wielrijders. "Ik ben tegen de bouw van de brug, omdat we ons vast leggen op de slagbomen, die er op de brug komen (en die alleen geopend kunnen worden, wanneer er bussen moeten passeren - red.) en we geen enkele garantie hebben, dat ze eraf kunnen wan neer we dat willen". Wethouder Waal had kort tevoren meege deeld, dat de voorwaarde waaronder de subsidie is verleend, dat de brug in het kader van het experimenteerproject zal worden ge bruikt. En dat betekent, dat daarmee het openbaar vervoer bevor derd moet worden. Foto's iri deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een ingevulde cheque (geen overschrijvingskaart) ter waarde van vijf gulden (voor een exemplaar van 13 Bij 18 ln zwart wit) op te sturen naar het Leidsch Dagblad, t.a.v. Leidsch Dagblad Archieven, postbus 54, 2300 AB Lelden of door contante betaling aan de balie van het leidsch Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. U ontvangt de foto binnen drie weken. Hooge Huys verzekeringen Opleidingstraject voor MBO-ers Kijk voor deze en andere vacatures op www.hoogehuys.nl bij het onderdeel Schade of bezoek onze stand op de Business World,, vacaturebeurs voor Zoetermeer e.o. bij Dekker Zoetermeer vrijdag 12 mei van 19.00 tot 22.00 uur zaterdag 13 mei van 10.00 tot 17.00 uur Info: (0721519 81 41 pst raat. FOTO HIELCO KUIPERS ie van Vliet-Kikkert werd op gaai in de Magdalena Moonsstraat ^Joren, recht tegenover de Dui- en Lodestraat, op nummer 26. Het Xp met in totaal drie kinderen luisde al snel naar de Leuven- iHrilt, een straat verder. Na de ^™bg werd zij in de stad vooral iet and vanwege haar vele activi- In als vrijwilligster, voor zorg- um Haagwijk waar zij op de ontspanningsmiddagen de eettafel en de koffie verzorgt, voor Tafeltje Dekje, voor De Bloedbank, ver pleeghuis Zuydtwijck en de collec te voor de kankerbestrijding. Maar in de aflevering van De din gen die voorbijgaan vertelt ze over haar jaren op de buitenschool in Katwijk, over haar baan als werk ster en over de groentezaak van haar man. i k!c1' kT^T^I "CHVT Leidenaars blikken Li iiT i 1 terugophunverleden lag, des te beter was het voor je. Er zaten veel kinderen op die school. Een strenge school trouwens. Zo mocht je niet snoepen van de schoolleiding. Je raakte uit je eetritme als je snoepte, zeiden ze. En dat was niet zo goed voor de gezond heid. Ik had nog een grootmoe der - in die tijd heette die opoe - en die kwam wel eens met een zakje snoep aanzetten. Die snoepjes deelden we dan toch gewoon. Voor mezelf bewaarde ik er dan een paar onder mijn kussen. Toen ik na twee jaar terugkwam op de gewone lagere school had ik wel een leerachterstand hoor. Zo hoogstaand was het lesroos ter in Katwijk niet. Het ging daar meer om de gezondheid van de kinderen dan om het le ren. Ik had er uiteindelijk wel baat bij, wat mijn gezondheid betreft. Ik ben daarna nooit meer ziek geweest. En die leer achterstand heb ik wel weer in gelopen. Na de lagere school ging ik naar de meisjesmulo, op de Bree straat. Waar nu het LVC zit. Daar heb ik de eerste en tweede klas doorlopen. Maar toen werd mijn moeder ziek. Helaas moest ik toen van school af om thuis te helpen. Ik vond het jammer. Ik had graag iets willen doen met geschiedenis, ik haal de daar ook goede cijfers voor. Maar goed, ik snapte het wel, dat mijn hulp thuis welkom was. Het bleef niet bij thuishulp, ik ben ook buitenshuis gaan wer ken. Stel je je dat eens voor, ik was toen dertien, veertien! Mijn eerste baan had ik op de Nieu we Rijn. Als hulp in de huishou ding, de hele week. Van 's mor gens acht uur tot 's avonds zes. Thee op bed brengen bijvoor beeld. En 's middags met de twee kindertjes wandelen. Daarna het eten verzorgen. Het was echt een zware baan. AI had ik de hele dag wel verzor ging, at ik mee. Nou, aan het eind van de week kreeg ik twee vijftig, 's Zaterdags had ik vrij. Daartussendoor hielp ik thuis. Vooral 's avonds. Dan zorgde ik dat het eten voor de volgende dag al klaarstond. Maar op een gegeven moment zinde me dat niet meer. Toen ben ik wegge gaan. Ben ik werkster gewor den. Ging ik schoonmaken. Hier een ochtend, daar een middag. Zo verdiende ik veel meer. Dat heb ik jaren gedaan. Kikkert-Van Vliet: „Als het zomer was, zaten we in een grote lil, in de zon. En 's winters hadden we ook buiten les." foto mark lamers weer overstappen op de tram naar Katwijk. Mijn vader had al tijd de gewoonte voor de deur van Peek Cloppenburg even stil te staan voor hij naar bin nen ging. Een minuut of vijf. Dat vond-ie leuk. Even om zich heen kijken. Kijken wie er langs liep. Of misschien wachtte hij ook wel tot ik op de tram stap te, Gek, eigenlijk weet ik dat nu nog niet. In elk geval was het een hele ge beurtenis, elke dag met de tram. Zo jong in je eentje rei zen. Door weer en wind hoor. En als klein kind moest ik zelf op het station de goede tram zien te vinden naar Katwijk, dat vond ik nog het moeilijkst. Maar goed, ik wist niet anders. Voor mij was dat normaal. De kinderen van nu worden met de auto naar school gebracht als ze zeven, acht zijn. De school lag aan de weg naar het strand, vlakbij het gemeen tehuis. Het was letterlijk een buitenschool, want we waren de hele dag buiten. Als het zo mer was, zaten we in een grote zandkuil, in de zon. En 's win ters hadden we ook buiten les. Dan hadden we klompen aan en droegen we bivakmutsen te gen de kou. Zo zaten we dan te leren, 's Middags moesten we altijd rusten. Op platte stoelen, zonder kussens of wat ook. Met een paar dekens. Hoe platter je tijd iets bijzonders. Het kwam niet zo veel voor, dat Weidse kinderen daarnaartoe gingen. Het was zeker niet iets wat ie der kind meemaakte. Op mij heeft het in elk geval grote in druk gemaakt. Een jaar of zeven, acht was ik toen. 's Ochtends ging ik met mijn vader mee die bij Peek Cloppenburg op de Breestraat werkte. Dan zette hij mij daar op de tram. Dat kleine tramme tje. Dan moest ik op het station kjkejnd al bij de Drie Octo- pn looi ingeschreven toen de ,e van de buitenschool aanleg voor bronchitis, us ook. Wij hoorden bij ekneusjes. Via een andere ijke instantie - een vrij- |e instantie, met onder én dominee Boersma ge- - kwamen wij in aanmer- m naar Katwijk uitgezon- i worden. Dat was in die

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 15