'Zelfs een afscheidsbrief kon niet
WEER
Het Gesprek van de Dag
Avondklok werkt niet
II
Elvis redt kind, krijgt baan en vernoemde schoolgang
DONDERDAG 6 APRIL 2000
COMMENTAAR
Burgemeester J. Boone van Gouda denkt met de instelling van een
avondklok een einde te maken aan de overlast van de jeugd. In
Gouda zou de Marokkaanse jeugd in de wijk Korte Akkeren de
buurt vooral 's nachts terroriseren. De allerkleinste jeugd zou door
oudere broertjes gebruikt worden om via dakraampjes huizen leeg
te halen. Het is de bedoeling van Boone kinderen onder de twaalf
jaar. overigens pas na twee uur 's nachts, van straat te weren.
Het lijkt er op dat de burgemeester een uiterst ondoordacht voor
stel heeft gedaan, enigszins inspelend op populistische geluiden in
de probleemwijk. Er kunnen vraagtekens worden gezet bij zijn be
leving van de werkelijkheid. Zo erkent zijn eigen politie dat er pro
blemen in de wijk bestaan, maar zij hoort er van op dat er 's nachts
zeer jonge kinderen door de wijk zwerven. Navraag bij buurtbewo
ners wijst uit dat er zeer verschillend wordt gedacht over de ernst
van de overlast.
Het is bovendien uiterst twijfelachtig of een maatregel als een
avondklok voor kinderen onder de twaalf jaar enige zoden aan de
dijk zet. Het zijn natuurlijk op zo'n laat tijdstip niet alleen kleuters
en jonge kinderen die verantwoordelijk zijn voor overlast en her
rie. Als een avondklok de oplossing zou zijn dan zou die voor de
gehele jeugd moeten gelden tot tenminste zestien jaar.
Maar een avondklok biedt geen oplossing. Het doel heiligt de mid
delen niet. Het is schieten met een kanon op een mug. Omdat een
aantal raddraaiers in een bepaalde leeftijdscategorie overlast ver
oorzaakt, kun je onmogelijk de hele leeftijdsgroep met een preven
tieve maatregel straffen. De oplossing is om de raddraaiers zelf aan
te pakken. De politie moet ze dan 's nachts van straat halen en
thuis afleveren. Werkt dat niet dan moeten ze 's nachts worden
opgesloten.
Als de ouders vervolgens hun verantwoordelijkheid weigeren te
nemen, moet er met ze gepraat worden. Helaas bestaat er geen
wettelijke mogelijkheid om ouders te dwingen beter op hun kinde
ren te passen. Totdat de wet wordt aangepast, moet de politie 's
nachts meer surveilleren. Bij risico-wedstrijden wordt er extra po
litie ingezet. Waarom niet op risico-tijdstippen?
De guts van Bill Gates
Kijk nou eens, daar heb je Bill Gates! De topman van Microsoft die,
sinds eergisteren is dat officieel, zo'n beetje de halve wereld heeft
bedonderd, uitgewrongen en bejat. Die sindsdien de koers van Mi
crosoft flink heeft zien kelderen en binnenkort de ene miljoenen
claim na de andere op z'n deurmat kan verwachten.
Wat doet die nou hier, fullscreen in mijn huiskamer? De man
waarbij onze eigen Nina Brink (zullen we haar nou maar weer ge
woon Vleeschdrager gaan noemen?) ineenschrompelt tot een gele
genheidsdiefje! Zij durft zich sinds het World Online-débdcle niet
meer op de televisie te vertonen. Overigens met een voor ons kijkers
heel vervelende consequentie: elke keer weer diezelfde beelden van
dat grijze mantelpakje, die gele sjaal, en vooral: die twee duimen
triomfantelijk omhoog, daar word je ook een beetje ziek van.
Een ongedwongen orerende Bill! Een ontspannen grapjes makende
Gates!Zou die man dan geen schaamte kennen?
Even luisteren waar hij het over heeft. Dat het allemaal niet waar is
natuurlijk. Dat Microsoft altijd eerlijkof in ieder geval te goeder
trouw heeft gehandeld. Of in ieder geval dat hij zelf er nooit iets van
enige kwalijke praktijken heeft geweten.
Niks hoor.
Sinds ik een paar jaar geleden aan filantropie ben gaan doen...
,,lk heb ervoor gezorgd dat in zoveel procent van de Amerikaanse
bibliotheken een internetcomputer staat..."
„Ik vind het belangrijk om de biotechnologie te stimuleren... Een
vaccinatieprogramma tegen polio bijvoorbeeld in India..."
En toen kwam dat kleine versprekinkje. Juist bij die ene kwinkslag
die de kijkers even moest doen vergeten dat deze Goede Man slechts
met de ene hand geeft wat 'ie met de andere hand heeft gejat.
Hij legde uit hoe nuttig die filantropische polioprikken zijn, hoewel,
zo vervolgde hij, hij had gezien hoe zo'n Indiase peuter met een
schreeuw te kennen gaf dat die het nut van die prik nog helemaal
niet inzag.
Hahaha!
Alleen zei Bill screen (scherm) in plaats van scream (schreeuw).
Even Freud erop loslaten hoor.
Twee mogelijkheden. Of Bill zit er toch een beetje mee dat hij op al
onzer tv-schermen is, terivijl hij het liefst in bed lag met zijn favo
riete Starwars-dekbed over zijn hoofd. Of hij is zo door en door ver-
computerd, dat hij denkt dat mensen geen gezicht hebben, maar
een beeldschermpje met een knipperende cursor als mond.
Wat denkt u?
Geregeld zon
De samenleving in Scandinavië
wordt de laatste tijd ernstig ont
wricht door uitzonderlijk zware
sneeuwval. De afgelopen dagen
viel er in Oslo en omgeving zo'n
drie decimeter en ook in Lap
land lijkt er maar geen einde te
komen aan de sn^euwwinter
van 2000. In Sodankyla, het be
langrijkste Finse weerstation in
Lapland, ligt momenteel 1,20
meter sneeuw. Dat is een voor
april historisch dikke laag. Het
record bedroeg 1,16 meter in
1993. In maart viel er vooral in
noordelijk Noorwegen intens
veel sneeuw. In Tromso en om
geving bedroeg de aanwas twee
meter. In combinatie met flink
wat wind ontstonden huizen
hoge sneeuwduinen en wallen.
Inwoners van de Noorse stad
konden alleen maar hun huizen
bereiken of verlaten via het
dakraam. Bij ons geen sneeuw -
wat in april overigens nog mak
kelijk kan- maar rustig en droog
weer. Het weerbeeld wordt dan
ook bepaald door een hoge-
drukgebied waarvan het cen
trum zich morgen ten noord
westen vart Den Helder be
vindt. Ten opzichte van dinsdag
hadden de barometers vanoch
tend al een winst geboekt van
circa 30 hPa. In het weekeinde
komt het hogedrukzwaartepunt
boven Scandinavië te liggen
waardoor de wind uit het oos
ten gaat waaien. Morgen zijn er,
net als vandaag, perioden met
zon. Na een koude nacht stijgt
de temperatuur morgenmiddag
tot 13 graden en er waait niet
meer dan een zwakke wind uit
noordelijke richtingen. Op za
terdag is er opnieuw geregeld
zon, weinig wind en dan wordt
het 14 graden. Ook op zondag
en maandag is het fraai weer.
Daarna komt het hogedrukge-
bied op het midden van de
Oceaan te liggen. De kans op
bewolking en regen neemt
dan weer toe en de tempera
tuur gaat enkele graden zak
ken. Gisteren was een over
wegend bewolkte en koude
dag. Op Schiphol werd het
slechts 7,5, bij Bloemendaal
8,4 graad. Uit het wolken
dek viel een enkel licht
(hagel)buitje. De afgelo
pen nacht werd
het koud met 5
graden vorst op
de Veluwe. Schip
hol meldde om 7
uur een stand van
-1,2 graad.
Vertrouwen in Foster Parents Plan maakt plaats voor verbittering
Kijk nou naar die foto's. Lees de brieven van hun pleegkind uit Haïti. Alles ademt betrokkenheid. Niemand die en
thousiaster was over Foster Parents Plan dan Marjanne en Rob van der Laan uit Oost-Graftdijk. Ze zijn zelfs bij
'hun' jochie op bezoek geweest. Maar hun vertrouwen in Foster Parents sloeg om in verbittering. „Toen ze ons
schreven, dat ze stopten in de wijk waar ons pleegkind woonde, wilden ze meteen een ander kind voor ons uitzoe
ken. Maar we konden ons jongetje toch niet laten barsten? Hij was nog maar dertien."
t'lli.'
A al
Toch kon het niet anders,
meent Foster Parents Plan. Fe
bruari 1997: Rob en Marjanne
van der Laan zijn in Haïti, het
armste land van het Westelijk
halfrond. Samen met de drie
Haïtiaanse adoptiekinderen die
bij hun in huis woonden en een
camerateam van het KRO-pro-
gramma Spoorloos zoeken ze
naar de echte ouders van hun
jongens.
Na de opnamen van de emotio
nele hereniging bezoeken ze in
de sloppenwijk Cité Soleil ook
hun Foster Parentskind Israel
Garconvil die dan twaalf jaar
oud is. „Voor mijn gevoel ken
den we hem al jaren", vertelt
Marjanne. „Vanaf 1991 hadden
we hem financieel gesteund.
We schreven hem regelmatig en
via Foster Parents kregen we
ook weer brieven van hem te
rug. Het contact is altijd heel
goed geweest. Ik weet nog dat
hij meteen mijn naam riep toen
we elkaar voor het eerst echt
ontmoetten. Heel ontroerend."
Voor haar liggen de foto's van
de ontmoeting. Een plaatje van
Israel met zijn Hollandse visite
en een paar foto's van het jon
getje met zijn moeder die een
handeltje bestierde in plastic
emmers en teiltjes. Van haar
heeft Marjanne nog een paar
emmers gekocht. Op een ande
re foto staat ook de medewerk
ster van Foster Parents die de
Noord-Hollanders destijds be-
Uitzicht op de Haïtiaanse wijk Cité Soleil.
„Omdat het zo gevaarlijk was in
die wijk, konden we daar niet
heen zonder plaatselijke hulp
verleners. Dat was niet overdre
ven, hoor. Overvallen en bero
vingen komen daar veel voor."
Ze herinnert zich ook het kan
toor van Foster Parents waar ze
een gesprek hadden met de di
recteur van Haïtiaanse afdeling.
Die legde uit wat er werd ge
daan met bijdragen van 135
gulden per kwartaal van Hol
landse ouders.
Augustus 1997: De post bezorgt
een brief in Oost-Graftdijk
waarin Foster Parents Plan aan
kondigt dat het werk in de slop
penwijk Cité Soleil wordt afge
rond. „Bij de uitvoering van
hun werkzaamheden hier wer
den onze medewerkers gehin
derd door criminele bendes",
staat er. Een waarborg, dat het
geld verantwoord besteed zou
worden, was er niet meer,
schreef FFP.
„Daarmee werd onze band met
ons pleegzoontje Israel abrupt
doorgesneden", vertelt Marjan
ne van der Laan. „Het voelde
net of je je eigen kind verliest.
En het ergste vind ik dat we niet
eens een afscheidsbrief aan
hem konden sturen. Want Fos
ter Parents schreef dat zo'n
brief niet zou aankomen."
„Het werd ronduit grof toen ze
meteen op de proppen kwa
men met het plan om direct
een ander Foster Parents kind
voor ons te zoeken. Alsof je je
band met zo'n kind net zo ge
makkelijk weer opbouwt. In
hun brieven schreven ze dat ze
in Cité Soleil veel hadden be
reikt. Als bewijs kregen we fo
to's van gebouwen."
„Maar wij zaten met onze ge
dachten bij ons jongetje. Die
was nog maar dertien. Die zou
het echt niet redden zonder
hulp. En hij was niet de enige.
Kijk maar. Hier heb ik een sche
ma waarin Foster Parents
schrijft dat ze in 1997 in deze
wijk 150 gezinnen hielp, dat ze
300 kinderen naar school kon
sturen en 150 kinderen medi
sche zorg verleenden. Wat is er
met die kinderen gebeurd?"
„Na heel veel vijven en zessen,
kon ik toch voor elkaar krijgen
dat ze een afscheidsbrief bij de
school van Israel zouden afle
veren. Ze hebben ons nog ge
beld om ons ervan te overtui
gen dat we verder moesten
gaan met een ander kind, maar
ons vertrouwen is weg. Natuur
lijk kan ik me voorsteflen dat
het werk te gevaarlijk wordt.
Dat hebben we zelf gezien.
Maar ze hadden ons wel eerder
kunnen vertellen dat ze er een
punt achter zouden zetten. Dan
hadden we de gelegenheid ge
had om het goed af te bouwen.
Nu hebben we gebroken met
Foster Parents."
April 2000: Weekblad Nieuw Re-
vu meldt dat bewoners van de
wijk Cité Soleil de Nederlandse
organisatie van Foster Parents
Plan voor de rechter dagen om
dat ze inzicht eisen in de beste
ding van ontwikkelingsgelden.
De stichting 'Habitat pour Haï
ti' zou bewijzen hebben dat het
mis is met de hulpverlening
door Foster Parents op Haïti.
De feiten achter deze beschul
digingen zijn haar onbekend,
maar de kritiek verbaast Mar
janne van der Laan niet. „Uit
onze ervaringen met Foster Pa
rents kun je opmaken dat het
contact tussen het Nederlandse
hoofdkantoor en de vestiging
daar op zijn minst slordig ver
loopt. Briefcontact gaat moei
zaam en andere berichten ko
men maar mondjesmaat over."
in het Amstelveense kantoor
van Foster Parents Plan weer
spreekt woordvoerster M. van 't
Hek alle kritiek. „Pas in de zo
mer van 1997 is de beslissing
genomen om uit Cité Soleil weg
te gaan, dus de adoptie-ouders
eerder informeren kon niet. Dat
besluit viel overigens nadat bij
na alle andere internationale
hulporganisaties zich daar ook
hadden teruggetrokken. Het
was voor iedereen te gevaarlijk
geworden. Maar het was een
heel moeilijke beslissing."
Dat de kinderen in de sloppen
wijk destijds plotseling aan hun
lot zijn overgelaten, is niet
waar, meent Foster Parents.
„Toen ons vertrek onvermijde-
Fe 1
Maltezen boos
op McDonald's
McDonald's heeft een klacht
ontvangen van de Maltese voet
balbond. De bobo's vinden dat
in de tv-reclame van McDo
nald's de draak wordt gestoken
met de nationale voetbalploeg.
In de gewraakte spot wordt ge
zegd dat het elftal van Malta de
hoop op de finale van het Euro
pees Kampioenschap nog niet
op heeft gegeven. Een rij voet
ballers in het shirt van Malta
staat voor de kassa bij McDo
nald's, in de hoop om met de
Euro 2000-actie van de fast
foodketen een kaartje voor de
finale te winnen.
Een Maltees stoorde zich bij
een bezoek aan Nederland aan
de reclame en lichtte de pers op
het eiland in. Nadat een grote
krant aandacht aan de reclame
had besteed, kreeg McDonald's
Malta een klacht van de natio
nale voetbalbond.
Volgens een woordvoerster van
McDonald's Nederland kregen
de klagers een fax met excuses.
Van boze opzet is volgens haar
dan ook geen sprake: „Het is
puur toeval dat we voor Malta
hebben gekozen. In de reclame
wordt ook IJsland genoemd,
maar daar hebben we niets van
gehoord."
McDonald's beweert dat de ac
tie zou zijn gestopt als men de
klacht eerder had ontvangen.
Zondag werd de reclame vol
gens plan beëindigd- Net op tijd
voor McDonald's, dat zo niet in
een moeilijke positie raakte.
Het is een gedenkwaardige
week voor de 16-jarige Elvis Lo
pes Tavares. Zaterdagavond
redde hij het leven van de twee
jarige Amerson Hasselmeyer,
door de peuter op te vangen
toen die van vier hoog van het
balkon van zijn huis aan de
Rotterdamse Jozeflaan tuimel
de. Sindsdien is het leven van
Elvis totaal veranderd.
Eerst was er alle publiciteit
rond zijn heldhaftige optreden.
Interviews, een gesprek op de
radio, zelfs een tv-item. Keer op
keer moest hij uitleggen hoe de
redding in zijn werk was ge
gaan. Hoe hij zoveel tegen
woordigheid van geest had
kunnen opbrengen om de peu
ter in zijn armen op te vangen.
Hij werd bedolven onder de fe
licitaties. De dankbare moeder
van Amerson deed hem een
horloge cadeau, dat hij voorlo
pig maar niet draagt. „Omdat ik
er zuinig op wil zijn." Op
school eerden ze Elvis door een
gang naar hem te noemen. En
toen kreeg hij ook nog een baan
aangeboden.
Het gekke is dat Elvis nauwe
lijks weet hoe het allemaal in
zijn werk ging. Hij stond op
straat, hij ving het vallende kind
op, en dat was het. „Ik zag 'm
vallen", vertelt hij eerder verle
gen dan trots. Het was vooral
een kwestie van goed reageren.
Net als een doelman die de bal
op zich af ziet komen, bereken
de hij de afstand, de snelheid,
deed een pas naar links, een
pas naar rechts. En toen hield
hij de peuter in zijn armen. „Hij
was behoorlijk zwaar. Ik heb
nog steeds last van mijn rech
terarm. Die kan ik niet spannen
en niet strekken."
Pas later hoorde hij van Amer-
sons moeder de toedracht. Het
kind was vanuit de woonkamer
naar het balkon gescharreld, op
een stoel geklommen en vervol
gens over de reling gevallen.
Zonder Elvis' tussenkomst zou
Amerson zijn val waarschijnlijk
niet hebben overleefd.
De vergelijking met een keeper
maakt hij niet toevallig. Elvis is
gek van voetballen. Hij speelt al
jaren bij Leonidas, de laatste
tijd in het eerste. „Hij zou graag
prof worden. Dat is zijn
droom," zegt Arjan Veerman,
locatieleider van praktijkschool
De Vijverpoort waar Elvis tot
deze week in opleiding was.
Was, want sinds gisteren heeft
hij een baan bij Daka Sport. Die
kwam uitgerekend deze week
uit de lucht vallen. Hij is er blij
mee. Kan hij geld verdienen.
Maar vergeten zullen ze Elvis
niet gauw op de Vijverpoort.
Voortaan zullen ze elke dag zijn
naam kunnen lezen. Op een
naambordje in een gang die
naar hem wordt vernoemd. De
Elvis Lopes Tavares-gang. Veer
man: „Dat eerbetoon komt
hem wel toe. Dat heeft hij dik
verdiend."
In de dertig en nog alleen
Paarvorming wordt, wanneer je tegen of in de dertig
bent, niet alleen vanzelfsprekender maar ook defini-
ken. Meer dan de helft van de Nederlandse paren
heeft elkaar gevonden binnen een straal van tien kilo-
tiever. Alleenzijn krijgt zelfs iets verontrustend omdat meter van hun eigen leefomgeving. Dertigers maken
iedereen om je heen zich min of meer duurzaam als
stel gaat vestigen. Tegelijkertijd wordt het veroveren
van een nieuwe relatie rond de dertig moeilijker om
dat je al een heel verleden aan 'exenhebt opgebouwd,
en met jou al je alleengaande leeftijdsgenoten. Ieder
een is door schade en schande wijs geworden en zijn
argeloosheid kwijtgeraakt. Er is argwaan in je hart,
kieskeurigheid in je hoofd, en een allesoverheersende
onzekerheid oi>er de vraag: bestaat de ware eigenlijk
wel?
Pratend met de dochters over vriendinnen
die ik vaak al heel lang ken, leuke, sportieve
meiden, die er niet in slagen de juiste part
ner te vinden, besluit ik doorgaans de ge
dachtewisseling met de uitroep: 'Eens komt
de dag'. Dat was, met dank aan Leni Saris,
vroeger in dit huis een gevleugelde uit
roep als de ene of de andere dochter lief
desverdriet had, omdat een vriendje het
had uitgemaqkt, of de betreffende doch
ter zelf er niets meer in zag. Als er dan
na het uithuilen tobberig werd getivij-
feld of er ooit nog wel iemand aan de
horizon zou verschijnen, riep ik: 'Eens
komt de dag', want een mens moet, ook
op het gebied van de liefde, nooit wan
hopen.
Geef je ogen in je eigen omgeving de
kost, is nog altijd het meest effectieve
advies voor mensen die een partner zoe-
HELEEN CRUL
de meeste kans op een geslaagde ontmoeting in de
kroeg bij een Qiu welijksjfeest van vrienden, in het be
drijfsrestaurant en op het sportveld. Ook de super
markt wordt als springplank naar een relatie steeds
belangrijker.
Alle alleengaanden, steeds drukker bezette carrière
makers van beide geslachten, hebben niet elkaar ge
meen dat ze tegen sluitingstijd nog snel even bood
schappen moeten doen. De drank- en de groentenaf-
deling zijn bij uitstek de plekken om elkaar tegen het
lijf te lopen. Potentiële partners lopen rond op een be
grafenis, staan bij de parkeerautomaat of stappen in
dezelfde trein. Voor dertigers die niet willen wachten
op een wonder, zijn er nu speciale 'datingbureaus'.
Sommige bureaus leggen het et niet zo dik op, en or
ganiseren lunches of zeilweekends. andere brengen
wensen en ambities nauwgezet in kaart en zetten ef
fectieve koppelingsprocedures in gang.
Ontmoeten is één ding, maar dan wordt het pas echt
moeilijk. Eenmaal dertig, laat je de ontwikkelingen
niet meer zo op zijn beloop als toen je twintig was.
Het tijdperk van smachten en wachten is voorbij. Het
ontluiken van liefde moet een handje worden gehol
pen, derhalve moet de kunst van het verleiden effec
tief worden toegepast, zo lees ik in boekjes en bladen
over dit onderwerp, je krijgt maar een keer één kans
een eerste indruk te maken, en die eerste indruk is
van doorslaggevend belang voor het verdere verloop
van het contact.
Uit onderzoek blijkt dat de beoordeling van die in
druk nog steeds wordt beheerst door onuitroeibare
clichés: mannen kijken vooral naar benen, billen en
borsten. Vrouwelijke dertigers zijn wat het tnannelij-
ke uiterlijk betreft ook veeleisend: het overgrote me
rendeel wil een fris ogende kerel met een platte buik
en brede, gespierde schouders. Een man mag best eco
logisch verantwoord leven maar dat ivil zij niet aan
zijn schoenen of kleding zien. Een potentiële kandi
daat kan de goede indruk vervolgens alsnog verknal
len door haantjesgedrag: het te koop lopen met een
auto, een gesprek over voetbal, of nog erger: seksuele
prestaties.
Vrouwen willen een gesprek dat ergens over gaat.
Mannen zijn op hun beurt niet zo kieskeurig: alles is
goed. over make-up en kleding praten uitgezonderd,
evenals zeuren en zielig doen. Gezelligheid, lol en
vriendschap staan als start voor een avondje samen
of een nieuwe relatie zowel bij mannen en vrouwen
hoog genoteerd, maar mannen verwachten eerder
seks dan vrouwen. Een vrouw moet niet te keurig
maar ook niet te hoerig zijn.
De tijden mogen dan veranderd zijn, de codes die het
culturele baltsgedrag tussen mannen en vrouwen ter
roriseren nauwelijks. Bij alle goede raad mis ik het
advies dat ik de vriendinnen van mijn dochters zou
willen geven, namelijk lak te hebben aan alle verant
woorde veroveringstechnieken en zich wat spontaner
op te stellen onder het motto: wie niet waagt, wie niet
wint. En vooral gewoon door te gaan met blijmoedig
te leven. Wie al te graag verkering wil, krijgt het niet,
zeiden ze vroeger al op het schoolplein. Eens komt de
dag dat er iets moois en min of meer blijvends op
bloeit. En die dag komt altijd onverwachts.
lijk was geworden, hebl
de lopende programmal-
gen maanden afgeboui
loop van 1998 hebben
stukje bij beetje teruggi
ken." De organisatie zii
het weinig diplomatiek fca
de betrokken ouders
aan een ander kind vooftie
len. „De procedures d:
zijn inmiddels verandert d,
Het verhaal dat een bi
veld, waarvoor geld is
meld, nooit is a
niet, stelt Van 't Hek.
ervan kan iedereen op okC
temet-site bekijken. Dal
betreuren we het dat weL
tiek nu via de media te IJ
krijgen, zonder dat de n
die ermee naar buiten kl
dat eerst aan ons hebbep
gelegd. Dat doet ons scljer
terwijl er nog heel veel tfit
is in ontwikkelingsland^
Die mening deelt ze dai.
met Marjanne van der ij
„Het is jammer dat de
kelingssamenwerking o
manier in het nieuws k
beaamt die. „Hopenlijkfm
buitenwacht door dit sa
kwesties de Derde Weret
de rug toe. Maar zelf hef
nu gekozen voor een klfa
particuliere organisatie fdë
tief is op Haïti. Want he{
tuurlijk bij de wilde spiij
dat er in deze tijd van r'
nog steeds mensen honj
hebben."
MENSELI
Voor het eerst sinds 1931
teren in de dierentuin inr
de oudste van Duitslandr
OLIFANTJE geboren. Del.
ling duurde negen uur. llv
en kind maken het goedf.
jarige moeder Pang Phaj
de baby 668 dagen. Panf
was in 1987 een geschel
Thailand aan de toen 75r
oude stad. De vader, dief,
dierentuin in Texas kwarf,
1998 overleden. De Berj1
Zoölogische Tuin werd ii
gesticht. De laatste olifari
werd geboren heette IndQ
werd bij de bombardemX*
de Tweede Wereldoorlog!
Een Ameri
kaanse rech
ter heeft gis
teren het TE
LEVISIEHU
WELIJK tus-
sen de miljo
nair Rick
Rockwell en
Darva Conger
ontbonden.
Rockwell
(42) had
Conger uit
vijftig kandidates in de
show Who Wants to Marti
timillionaire gekozen en
staande de uitzending vi
bruari met haar in het hi
.getreden. Maar de Carib
huwelijksreis die er onm
op volgde was een fiasct
dens de reis hadden bru
bruidegom elkaar nauwf
meer gezien. Ondanks h
en waarderingscijfers za
siemaatschappij Fox vai
herhaling af toen bleekt J t
Rockwell in 1991 een sLp
bod was opgelegd wegei
handeling en bedreiging11
vroegere verloofde. Con{
klaarde dat haar echtgei
daar tevoren niets over h
teld. Nadat de scheiding
gesproken zei Conger da
van plan was om ooit no|
woord met haar ex te wi!
}n i
'DE MEIDEN VAN 5',
soap van NET 5 die vrijdf
het laatste moment werf!
schort, zal op een later tf
zeker worden uitgezond®
van Westerloo, directeuiP
NET 5, heeft dat gister»
weten. Wanneer en hoe*
echter nog niet zeggen.
eer John de Mol heeft laj
schemeren dat hij het op
dere lokatiewil proberen
ik voel er meer voor om o®™
wachten tot de rust is tefon
keerd. Dan gaan we eenéi li
praten met de buurtbewf
het stadsdeel", aldus V»
terloo. NET 5 besloot vril
start van 'De meiden vaif
stellen, nadat onrust v
staan onder de bewonerl
Linnaeusstraat in Amstel
het programma wordt hei
van vijf meiden gevolgd!
mera's.
ferl
di
