ruziet met
begeleiders
Cultuur Kunst
Pink Floyd geeft 'The Wall' een likje verf RejSOpera
Johannes Passion
J grijpt je naar de keel
Carver maakt van niets theater
Eenakters op
Fioretticollege
Moeder Melissa verre van bezadigd
Meester van de kleine rollen
DONDERDAG 30 MAART 2000
Rowwen Hèze in Roelofarendsveen
roelofarendsveenRowwen Hèze is dit jaar de grote trekker van
de Lentefeesten van de muziekvereniging Liefde voor Harmo
nie. Op zaterdag 1 april speelt de Limburgse feestband in het
bloemenhandelscentrum in Roelofarendsveen. Kaarten kosten
27,50 gulden en zijn verkrijgbaar bij drogisterij Ed van Berkel in
Roelofarendsveen en kapsalon Domien Koek in Oude Wetering.
Zondag 2 april geeft Liefde voor Harmonie met Musicalgezel
schap Otis een voorstelling voor het hele gezin. De voorstelling
is voor kinderen jonger dan 12 jaar, donateurs en 65 plussers
gratis te bezoeken. Kaarten kosten 5 gulden en zijn verkrijgbaar
bij eerder genoemde voorverkoopadressen.
Schrijver Anthony Powell overleden
londen De Britse schrijver Anthony Powell is op 94-jarige leef
tijd overleden. Powell was vooral bekend door zijn twaalfdelige
roman 'A Dance to the Music of Time'. Powell werkte twintig
jaar aan deze serie, die gaat over een Engelse aristocratische fa
milie vanaf de Eerste Wereldoorlog tot de jaren zeventig. Tot
Powells generatie behoorden ook veelgeroemde Britse schrij
vers als Graham Greene, Evelyn Waugh, George Orwell en John
Betjeman. Uitgeverij De Prom in Baarn is bezig aan een Neder
landse vertaling van de serie, waarin op 3000 pagina's vijfhon
derd personages tot leven worden gewekt. Elk van de komende
vier jaar zullen drie delen, vertaald door Auke Leistra, op de
markt worden gebracht. De VPRO-televisie herhaalt de verfil
ming van 'A Dance to the Music of Time' van 13 tot 28 juni, in
acht afleveringen.
'ss Mulish best verkocht in boekenweek
Amsterdam 'De ontdekking van de hemel' van Harry Mulisch
was het best verkochte boek van de afgelopen boekenweek.
Maar liefst 45.000 mensen schaften zich het speciaal uitgege
ven, gebonden boek van 35 gulden aan. Uitgeverij De Bezige Bij
had het boek vóór de Boekenweek al ruim 300.000 keer gesle
ten. Het thema van deze Boekenweek, Lectori Salutem, is aan
geslagen, concludeert de Stichting Collectieve Propaganda van
het Nederlandse Boek (CPNB). In de Top 100 van best verkoch
te boeken staan 22 titels die aan de klassieken zijn gerelateerd.
Van de echte klassieken werd 'Odysseia' van Homerus in een
vertaling van Imme Dros het best verkocht. Van de aan de klas
sieke wereld rakende boeken ging de Latijnse vertaling van 'Jip
en Janneke' (Jippus en Jannica) van Annie Schmidt het meest
over de toonbank.
Schönberg Ensemble dreigt met rechter
londen louis du moulin
Afgestofte archiefopnamen op nieuwe cd
De Nationale Reisopera kampt met ernstige financiële
problemen. Pogingen om de tekorten het komende sei
zoen weg te werken, dreigen te mislukken omdat er bin
dende afspraken zijn gemaakt met begeleidende orkes
ten. Het Schönberg Ensemble, dat in februari en rriaart
de opera 'The Turn of the Crew' van Benjamin Britten
zou begeleiden, stapt naar de rechter als de Reisopera
blijft bij haar voornemen om deze productie te schrap
pen.
muziek recensie
LI dy VAN der spek
ohannes Passion door Leids Project Koor
Hans Noyens, m.m.v. Nico van der
Weel, tenor (Evangelist), Donald Bentvel-
(Christuspartij), Ulrike Hofbauer, so-
in, Margnet van Reisen, alt. Geert
ierghs, tenor, Mare Pantus, bas en het
lelios Ensemble, Amsterdam Gehoord
29/3, Pieterskerk, Leiden.
iet jaar 2000 begroette zijn eer-
ite Bach-Passion in Leiden. In
le regio zullen de komende we
ien nog vele Passionen volgen,
'ette Ton Koopman de toon
zijn reconstructie van
achs 'Markus-Passion' in
'reedenburg, Hans Noyens
|oont in de Pieterskerk de on-
'ervangbaarheid van de passie
laar het evangelie van Johan-
les. Noyens' interpretatie ge-
ligt van een grote ingetogen-
leid. Het Leids Project Koor
;ingt natuurlijk en zonder pa-
ios, 'kome wat komt'. Aan de-
e sobere versie heeft Noyens
elfs zijn directie aangepast,
'ijn maatvoering is minder
Rillend en zwaaiend en zijn
nkerhand geeft eigen instruc-
Opmerkelijk is het contrast
Lissen de realistische, emotio-
iele opvatting van de evangelist
Jico van der Meel tegenover de
eel meer beschouwende trant
an koor, orkest en solisten,
an der Meels omvangrijke rol
ls evangelist grijpt je naar de
eel. Alles laat hij gebeuren. Je
ïoort' Jezus zwijgen op Pilatus
'Von wannen bist du?', en
'Vorhang im Tempel'
cheurt angstaanjagend in stuk
ken. Je voelt de warmte die Pe
trus zoekt bij het vuur, ziet Je
zus liefdevol zijn moeder toe
spreken. Elke zin, elk woord
komt aan, intens en bewogen.
Het Leids Project Koor heeft
een opvallend warme alt-sectie,
zingt mooi in balans. De kora
len zijn stuk voor stuk transpa
rant en bezonken. 'Bist du
nicht' flitst' naar alle kanten
events het haarscherpe 'Weg,
weg mit dem'. Maar 't mooist
van al is het slotkoor 'Ruht
wohl'. De natuur zelf komt tot
leven in flitsen zonneschijn
ddor flarden morgendauw.
De alt Margriet van Reisen en
de sopraan Ulrike Hofbauer
hebben beiden iets bijzonders
te bieden. Van Reisen doet in
de schitterende aria 'Es ist voll-
bracht' qua timbre en diepgang
soms denken aan de onvolpre
zen stem van Aafje Heynis. En
Ulrike Hofbauer is met haar
jeugdig helle, vibratieloze stem
in staat om een waarachtig ver
driet om Jezus' dood ten toon
te spreiden. Twee veelbeloven
de stemmen die de nog kleine
gebreken zullen overwinnen.
Mare Pantus imponeert in de
bas-aria met koor 'Mein treuer
Heiland' door zijn ontspannen
integere interpretatie. De stem
van Donald Bentvelsen die de
Christuspartij vertolkt heeft niet
een constante kwaliteit maar
ook zijn stijl dwingt respect af.
Het Helios Ensemble voegt zich
bewonderenswaardig in en om
de koorklank. Staande solopar
tijen geven meer klankkleur en
betrokkenheid.
EMI is zonder meer kampioen
als het gaat om het met verve
uitbrengen van eigen archief
schatten. Geen platenconcern
dat zoveel tamtam kan oproe
pen bij het oppoetsen van de
prijzenkast als de aloude Britse
reus. Denk bijvoorbeeld aan de
meer dan geslaagde campagnes
rond de muzikale nalatenschap
van The Beatles (zoals de 'An
thology'-serie).
Na de 'Fab Four' is nu Pink
Floyd aan de beurt, getuige de
release van een kroonjuweel
dat al zo'n twintig jaar op de
plank ligt: 'Is There Anybody
Out There?/The Wall Live'
1980-'81'. Van de oorspronkelij
ke versie, het studioproduct
'The Wall' zijn sinds de ver
schijning in 1979 meer dan 33
miljoen exemplaren over de
toonbank gegaan. Vandaar dat
de verwachtingen rond deze al-
tematieve reprise hooggespan
nen zijn, ook omdat er al in
middels al zo'n vijf jaar een ra
diostilte heerst rond Pink Floyd.
Bij het in werking zetten van
de promotiemachine lag er wel
het probleem dat de vier band
leden niet meer als een eenheid
naar buiten kunnen worden ge
presenteerd. Want een verzoe
ning tussen Roger Waters, de
architect van 'De Muur' die na
'The Final Cut' (1983) onder ei
gen vlag verder ging, en zijn
toenmalige partners Rick
Wright, Nick Mason en David
Gilmour zit er helaas niet meer
in. Waters, die zichzelf in 1990
vertilde aan een eenmalige,
sterrenrijke mega-uitvoering
van 'The Wall' in Berlijn, bekri
tiseerde geregeld de grootscha
ligheid waartoe Pink Floyd tel
kens weer z'n toevlucht zocht
Daarmee gaf hij vooral uiting
aan z'n frustraties over de (on
verminderd succesvolle) voort
gang van 'The Floyd' zonder
hem, die hij voor de rechter had
getracht te verhinderen. Tege
lijkertijd verwoordde Waters de
gewetensnood die aan de basis
stond van het hele multi-me-
diaproject waarnaar 'The Wall'
zou toegroeien: de vervreem
ding tussen artiest en publiek
als gevolg van grootschaligheid,
hebzucht en egotripperij.
Over het geestelijk vader
schap van 'The Wall' valt dus
niet te twisten. Maar daarnaast
was er nog de inbreng van met
name Dave Gilmour als zanger,
gitarist, co-producer en mede
componist van drie stukken
('Comfortably Numb', 'Young
Lust' en 'Run Like Hell').
Gilmour is altijd de eerste ge
weest om af te dingen op de ar
tistieke hegemonie van Big Bad
Roger, ook en tijde van 'The
Wall'. „Puur muzikaal be
schouwd legt Roger het af tegen
mij", aldus de huidige eerste
man binnen Pink Floyd, die
verder Waters' buitengewone
talenten als-denktank, aanjager
en producer graag onder
schrijft. „In de studio was hij op
z'n best, maar van toeren hield
hij niet. Hij was altijd gespan
nen en snel van z'n stuk ge
bracht. Bovendien walgde hij
van een heleboel kanten van de
business, net als wij trouwens."
Met 'The Wall' als boodschap
zou Waters nog een keer met
Pink Floyd maakt pronkstuk van The Wall'.
Pink Floyd de fans gaan opzoe
ken. Groots en meeslepend
moest de drie uur durende 'au
diovisuele ervaring' - aange
kleed door de monsterlijke
poppen en animaties van
hoestekenaar Gerald Scarfe en
het Muurontwerp van Mark
Fisher - worden, maar zeker
geen langlopende reisvoorstel-
ling. Vandaar dat werd gekozen
voor slechts vier halteplaatsen
(Londen, Dortmund, Los Ange
les en New York) voor in totaal
niet meer dan 29 uitvoeringen.
De uitstraling was er niet
minder om. Met het optrekken
en laten instorten van een uit
340 'bakstenen' bestaande
muur van vijftig bij tien meter
kreeg het begrip theatrale roek-
show een nieuwe betekenis. En
de afzet van de dubbelelpee
'The Wall' laaide er weer flink
door op. Als-duurzaam gewilde
geluidsdrager is 'The Wall' de
grootste bestseller 'The Dark Si-
de Of The Moon' (1973) naar de
kroon gaan steken: jaarlijks ko
pen nog bijna een miljoen fans
een exemplaar.
Met het pompen van heel
veel energie en duiten in een li
ve-variant nemen band en pla
tenmaatschappij dan ook ei
genlijk geen enkel risico. De ex
tra charme steekt niet alleen in
het nieuwe omhulsel (66 pagi
na's foto's en tekst), ook in het
bijgepunte geluid van de 110
uitverkoren spoelen (van zeven
concerten), uitgevoerd door Ja
mes Guthrie. Vanuit z'n huis
studio nabij Lake Tahoe be
stookte hij Waters op Barbados
en Gilmour in Engeland met
z'n mixes en ging vervolgens
met hun vaak uitvoerige reac
ties net zo lang aan de slag tot
dat iedereen tevreden was.
De perspresentatie van het
album onlangs in het Londense
Imperial War Museum werd
opgeleukt met beelden van een
Britse televisiedocumentaire
over Pink Floyd als 'bouwfirma'
toen en nu. Ter wille van het
nieuwe visitekaartje blijven
daarin alle heikele kwesties (on
derlinge spanningen, ontslag
Rick Wright, de juridische
vechtpartijen) onbesproken.
Tot en met manager Steve O'
Rourke (al sinds eind jaren zes-
foto gpd
tig) blikt in volle (te)vrede
(nheid) iedereen terug.
Aan een nieuwe krachten
bundeling met inbegrip van
Waters wordt niet meer ge
dacht. Daarvoor heerst er nog
altijd te veel wantrouwen. Dus
toert Roger Waters deze zomer
solo door de Verenigde Staten
en hebben David Gilmour Co
de Pink Floyd-fans voorlopig
niet meer te bieden dan de
hapklare zoethouder, die vanaf
deze week in de winkelligt.
Volgens Louwrens Langevoort,
de vertrekkende intendant van
het Enschedese operagezel
schap, ligt de omvang van het
tekort op dit moment tussen de
1 en 2 miljoen gulden. De oor
zaak ervan ligt met name in de
explosief gestegen transport
kosten (meer dan een miljoen
per seizoen) en de nieuwe ar
beidstijdenwet. Hierdoor zag de
Reisopera zich gedwongen in
toenemende mate een beroep
te doen op freelance medewer
kers.
Ondanks de hoogte van de
schuld ontkent Langevoort dat
er sprake is van paniek. „Abso
luut niet. Het bedrag is nog
steeds zodanig dat we het bin
nen één seizoen kunnen terug
verdienen. De tekorten zijn
trouwens al veel hoger geweest.
Wij zijn op dit moment bezig
men grote inhaalslag. Het be
stuur heeft zich op het stand
punt gesteld dat mijn opvolger
geen lijken in de kast mag vin
den. En daar houden we ons
aan."
Om de begroting in even-
wicht te brengen, moet er fors
op de begroting van volgend
seizoen worden bezuinigd.
Twee opera's konden betrekke
lijk geruisloos worden afge
voerd, bij een derde ontstonden
er problemen. Nadat een po
ging om de opera Combatti-
mento van Monteverdi te
schrappen spaak liep op het
verzet van het begeleidende or
kest (het Combattimento Con
sort Amsterdam), werd onver
biddelijk het mes gezet in Ben
jamin Britten. Met pijn in het
hart, aldus Langevoort, maar er
was geen keus. „Als het bij de
één niet wil, moet het maar bij
de ander."
Over de kansen op succes is
hij optimistisch. Er zouden nog
geen contracten zijn getekend
en de leiding van het Schön
berg Ensemble was al in een
vroegtijdig stadium op de
hoogte van de problemen bij de
Reisopera. Zelfs een eventuele
schadeclaim ziet hij met ver
trouwen tegemoet. „Die zal
aanmerkelijk lager zijn dan wat
de totale productie zou hebben
gekost. We hebben bovendien
de theaters al afgezegd. De
rechter kan ons toch moeilijk
verplichten in de buitenlucht te
spelen."
Bij het Schönberg Ensemble,
gevestigd in Amsterdam, is ech
ter de woede groot. Zakelijk
leidster Rosita Wouda spreekt
van een 'schrijnend en verbijs
terend besluit'. Volgens haar is
er wel degelijk sprake van een
overeenkomst. Mocht de Reis
opera vóór 1 april niet op haar
besluit terugkomen, dan stapt
het orkest naar de rechter.
„We zittén opeens met een
gat van twee maanden in onze
planning. Dat vang je niet zo
maar even op, daarmee zijn tal
loze' mensen gedupeerd. Ik
snap ook eerlijk gezegd niet
waarom het zo moet. Als je te
korten heb, maak je toch een
fatsoenlijk saneringsplan?
Louwrens Langevoort heeft ar
tistiek fantastisch werk gele
verd, maar qua planning was
hij nogal chaotisch. Zo maar
even je problemen afwentelen
op een ander, omdat je opvol
ger toevallig met een schone lei
moet beginnen, is mijn ogen
onredelijk en asociaal."
theater recensie
lisse lesley grieten
Melissa Etheridge
tijdens haar optre
den in Ahoy'. foto
anp/jasper juinen
muziek recensie
louis du moulin
incert. Melissa Etheridge in kader van 'Breakdown Tour'. Met: Melissa
ïendge (zang, gitaar), John Shanks (gitaar), Mark Browne (bas) en Ken
ny Aronov (drums). Gezien: 28/3, Ahoy', Rotterdam.
Van de bedachtzaamheid, die 'Bréakdown' kem-
merkt, is daarom weinig te merken. Waarmee ook met
een de voornaamste verrassing bij deze hernieuwde
kennismaking is genoemd. Want Etheridge mag dan wel
weer haar ouderwetse elan hebben, ze heeft ook haar
dito geluid. Enig verschil met voorheen is de (promi
nente) inbreng van nieuwe drummer Kenny Aronov,
bekend van onder veel meer John Mellencamp en Eury-
thmics en door haar terecht aangeprezen als de beste
ter wereld. Haar twee andere secondanten zijn nog al
tijd bassist Mark Browne en gitarist John Shanks, wiens
aandeel als vingervlugge krachtpatser inmiddels wel is
opgevoerd.
Melissa Etheridge, op haar best in liedjes van bran
dend verlangen en onverdraaglijk hartzeer, blijft als en
tertainer gaan voor de inhoud en wil van opsmuk niets
weten. Alleen wat gordijnen en een minimale hoeveel
heid licht omlijsten haar en haar band ook dit keer. Dat
ze helemaal geen franje nodig heeft komt eigenlijk nog
het best tot uitdrukking als ze in haar eentje de meute
bespeelt: na Neil Young imponeerde niemand meer zo
in Ahoy'. Etheridge is intussen wel toe aan een andere
invulling van haar doorbraakhit (uit 1989) "Like The
Way I Do'. Van deze geheide platmaker, ditmaal als
tweede toegift opgediend, moet toch een altematievere
versie te brouwen zijn?
De aula van het Fioretticollege in Lisse is vrijdag het
toneel van het tweejaarlijkse Eenakterfestival. Het
Stedelijk Gymnasium uit Haarlem won de laatste
editie en verdedigt de wisselbeker tegen het Stede
lijk Gymnasium uit Leiden, het Rijnlands Lyceum
uit Sassenheim en het organiserende Fioretticolle
ge. De leerlingen van de vier scholen spelen een
eenakter van ongeveer een half uur. De stukken zijn
na schooltijd in gemiddeld twaalf weken voorbe
reid.
De acteurs krijgen te maken met een kritisch pu
bliek. De prestaties van de leerlingen worden be
oordeeld door een echte vakjury met theater-en li-
teratuurrecencent Wim Vogel, Tom Claesen van De
Toneelschuur in Haarlem en Ed Bosma, mede-op
richter van de theatergroep Alex d'Electrique. Vol
gens organisator en docent Nederlands, H. Spruijt,
is het niet alleen de jury die het spannend maakt.
„De voorstelling wordt normaal op de eigen school
gespeeld voor een publiek van klasgenoten, ouders,
opa's en oma's. Tijdens het festival kijken de leer
lingen van de verschillende scholen kritisch naar el
kaar." Het publiek mag aan het eind van de avond
prijzen uitreiken voor de beste acteur en actrice.
Het is al de zevende editie van het festival dat
Spruijt organiseert. „Het was eigelijk op initiatief
van een (oud-) leerling. Dat is al zo'n tien jaar gel
den. De reacties waren altijd heel goed, dus we zijn
er gewoon mee doorgegaan. Al is het de laatste ja
ren een tweejaarlijks festival."
Het wedstrijdelement is voor Spruijt onderge
schikt aan de uitwisseling van meningen en ervarin
gen van de leerlingen. „De acteurs praten voor en
na <Je voorstelling met elkaar. Het is op die manier
een ontmoeting tussen de verschillende schoolcul
turen."
Toneelliefhebbers die niets met de middelbare
scholen te maken hebben, kunnen volgens Spruijt
toch een hele leuke avond hebben. „Het is aan te
raden om te komen kijken, want het niveau is hoger
dan het normale schooltoneel."
Het Fioretti Eenakterfestival wordt op 31 maart
(19.30 uur) gehouden in de aula van het Fioretticol
lege aan de Sportlaan 3 in Lisse. De toegangskaar
ten zijn voor 7,50 gulden aan de zaal verkrijgbaar.
SUSANNE LAMMERS
Voorstelling Het Weer door Carver (Leny Breederveld, Ria Ei-
mers, René van 't Hof, Beppie Melissen, Jim van der Woude)
Regie. Mirjam Koen. Gezien 29/3, LAKtheater, Leiden. Nog te
zien: t/m 1/4, aldaar.
Iedereen vraagt het zich wel eens af: hoe zal ik
zijn als ik echt oud ben? Aandoenlijk licht de
ment, totaal verzuurd, of gewoon langzaam uit
dovend? Theatergroep Carver laat in zijn
nieuwste voorstelling vijf 'bejaarde medemen
sen' zien. Carver toont geen schrikbeelden, wel
karikaturen, die desalniettemin dicht bij de
werkelijkheid staan. De vijf krakkemikkige oud
jes doden de tijd in het bejaardenhuis. Ze wach
ten, strompelen wat rond, praten over het weer,
vragen zich af wie de boodschappen gaat doen,
en er gebeurt zo goed als niets.
En om dat bijna niets gaat het. Carver weet
van een mug een dierentuin te maken, onbe
duidendheden worden dusdanig uitvergroot,
dat ze bijna een hele voorstelling kunnen vul
len. Het verhaal is maar een flinterdun lijntje,
het gaat om hoe mensen zich gedragen in een
groep. En dat wordt getoond met veel oog voor
de kleinste details, absurdistische gesprekken
en een fikse dosis slapstick. Het beeld dat Car
ver van de mens oproept, is een beetje wrang,
soms gemengd met ontroering en altijd hila
risch. Eerdere voorstellingen speelden in een
winkel, of op een dansavond voor alleenstaan
den, of gewoon in een huiskamer. Nu dus in de
conversatiezaal van een oudeliedenhuis.
Leny Breederveld schrapt een winterwortel,
snijdt er een stukje af en geeft dat aan René van
't Hof, die begerig aan kwam krukken. Zij kauwt
verwoed, hij neemt er met veel moeite een hap
je uit - zijn gebit laat hem in de steek. Jim van
der Woude excelleert, geholpen door Van 'l
Hof, in een act met een gevallen portemonnee,
terwijl Breederveld verwachtingsvol vals toe
kijkt. Van de typetjes die neergezet worden, zijn
de pinnige heks van Breederveld en de vrolijke,
goeiige sul van René van It Hof het best getrof
fen. De onmachtige ouwe zak van Jim van der
Woude is vooral leuk vanwege zijn stramme,
maar hyperlenige lijf. Maar het meest beziens
waardig is Carver in de ijzeren onverstoorbaar
heid waarmee ze van niets theater maken.
Ab Abspoel 1925-2000
Gewoon je ding doen, wordt tegenwoordig in
modieus Nederlands gezegd. Het is een uit
drukking die als geen ander van toepassing was
op Ab Abspoel, een acteur die ontelbare rollen
heeft gespeeld op toneel, televisie en in speel
films.
In zijn 74-jarige leven (afgelopen dinsdagavond
overleed hij) was hij
veelvuldig te zien in
tv-series als 'Baan-
tjer', 'Maigret', 'Flip
de Tovenaarsleer
ling', 'Herenstraat
10', 'Waaldrecht' en
in speelfilms als
'Het meisje met het
rode haar', 'De lift',
'Spetters' en 'De
overval'. Altijd
speelde Ab Abspoel
een bijrol, maar als
hij in beeld kwam,
kon niemand om
hem heen. Hij deed
gewoon zijn ding.
Sympathiek, zonder poespas, zonder kouwe
drukte.
Hij was dan wel acteur, maar zijn talent had hij
zelf ontwikkeld. Ab Abspoel was autodidact,
een selfmade man. Zijn werkzame leven begon
hij als ambtenaar. Na de oorlog vertrok hij naar
Indië, waar hij vier jaar als militair diende. Tij
dens een optreden van Toon Hermans kreeg
Abspoel de smaak van het toneel te pakken. Na
terugkomst in Nederland zou hij zich aanslui
ten bij diverse amateurtoneelgezelschappen.
Daarbij viel hij op. Toen de mogelijkheid zich
aandiende om beroepsacteur te worden, aarzel
de hij geen ogenblik.
Van het ministerie waar hij werkte kreeg Ab
spoel studieverlof
om te zien of de pro
fessionele toneelwe
reld hem zou beval
len. Het experiment
'slaagde. Via het ge
zelschap Phoenix
kwam hij bij Puck te
recht. Ook was hij
enige tijd verbonden
aan het Rotterdams
Toneel, Ensemble,
Centrum, Studio,
Theater in Arnhem
en het Publieksthea-
ter. Op toneel stond
Abspoel regelmatig
in stukken van Sha
kespeare, Shaw, Gogol en Heijermans. Hij was
niet alleen acteur, maar ook enkele jaren artis
tiek leider van het mede door hem ongerichte
gezelschap Proloog. Ab Abspoel speelde naturel
en was een meester van de kleine rollen.
tekst tom van rijswuk
