bPORT
Ruud Plouvier
komt nooit van
waterpolo af
Randje BUITENSPEL
""1
Katwijk-coach hoeft niet per se te promoveren
Het is lang stil geweest rond Ruud Plouvier. Na zijn
geruchtmakende vertrek bij De Zijl/LGB, nu vijf jaar geleden,
koos de Leiderdorpse waterpolotrainer bewust voor een plaats in
de luwte. Niet dat hij was afgeknapt op het bestaan van
trainer/coach, maar Plouvier moest weer even de zinnen
verzetten en de accu opladen. Omdat het bloed kruipt waar het
niet gaan kan, ging hij begin dit jaar in op een aanbieding van
Katwijk. De tweedeklasser is meteen titelkandidaat.
De Leiderdorpse waterpolocoach Ruud Plouvier. „Spelers kunnen me nog altijd opbellen als ze niet komen trainen. Als ze dat niet
doen, hoef ik hen ook niet te bellen dat ze 's zaterdags niet spelen." foto hielco kuipers
Er kwamen diverse aanbiedingen,
maar Plouvier (39) wimpelde vier jaar
fu lang elk verzoek af. Regelmatig werd hij
gebeld, door de meest uiteenlopende
verenigingen. ,,0f ik nou een nieuw te-
iticli lefoonummer had of een andere werk
gever, ze wisten me altijd wel te vinden.
De telefoon bleef rinkelen. Blijkbaar is
het gemakkelijk om mij te traceren",
zegt Plouvier. „Maar ik wilde gewoon
even niets doen."
Zijn opstappen destijds bij De Zijl/LGB,*
de club waar hij van jongs af aan zelf
speelde, ging gepaard met een hoop op
hef. Gebrek aan discipline binnen en
buiten het bad bracht hem tot zijn be
slissing. Vervolgens werd er flink met
modder gegooid. Henk Harteveld, des
tijds coach van heren 2, verweet Plou
vier dat hij weg was gelopen voor de
problemen en gaf hem nog een schop
na toen hij stelde dat Plouvier een
draaikont was, moeilijk zou zijn en 'net
dat beetje miste om een topcoach te
zijn'. Plouvier op zijn beurt voorspelde
het sportieve faillissement van de ver
eniging, omdat het op bestuurlijk en or
ganisatorisch niveau een puinhoop was.
De Zijl degradeerde dat jaar uit de
hoofdklasse.
Plouvier wil aan het gebeurde geen
door GERTJAN VAN GEEN
woorden meer vuil maken. „Het heeft
geen zin om dat allemaal weer op te ra
kelen. Er zijn fouten gemaakt destijds en
zonder mensen voor hun poten te
schoppen, vind ik nog steeds dat de
grootste fout bij De Zijl ligt." Zichzelf
verwijt hij maar één ding. „Ik had het
niet moeten doen. De Zijl kwam te
vroeg. De accu was nog niet helemaal
opgeladen, nadat ik drie jaar bij Zian
had gezeten."
Hij hield zich sindsdien op de vlakte en
was twee jaar voor uiteenlopende zaken
het aanspreekpunt van Marc van Bel-
kum bij het Oegstgeestse Vivax, dat naar
de hoofdklasse promoveerde en daar
slechts een jaar verbleef. Het tweede
maakte, met Plouvier als coach, de
sprong naar de reserve hoofdklasse.
„Maar die prestaties moeten geheel op
het conto van Mare worden geschre
ven", haast Plouvier zich te zeggen.
Toen zijn plannen als jeugdcoördinator
bij Vivax niet te realiseren bleken, hield
de Leiderdorper het helemaal voor ge
zien. Hij dook zelf weer even met zijn
oude polomakkers het bad in, maar
daar bleef het bij. Totdat hij, na veel
aandringen, ja zei tegen Katwijk.
Dat Plouvier, die na het CIOS in Over-
veen een baan in de telecommunicatie
verkoos boven een leven als sportin-
structeur, 'slechts' bij een tweedeklasser
aan de slag ging, verbaasde iedereen be
halve hemzelf. „Ik kreeg telefoontjes
van mensen die zeiden dat ze het leuk
vonden dat ik weer een club had, maar
zich afvroegen waarom ik in hemels
naam op zo'n laag niveau training gaf.
Maar misschien wil ik wel helemaal niet
vier keer per week training geven en op
zaterdag uit naar Eindhoven of Nijver-
dal. Nu ben ik twee avonden weg en is
de verste uitwedstrijd in Hoom."
Doordat hij niets wist van Katwijk ('be
halve dat ze in Aquamar speelden'), kon
hij blanco aan zijn opdracht beginnen.
„Gelukkig werd pas laat bekend dat ik
bij Katwijk zat. Zo kon ik in de luwte
werken. Ik heb bewust niemand gebeld
uit de regio en speelde oefenwedstrij
den tegen clubs als Alliance. Mijn voor
ganger, Michel van' der Zeeuw, wilde
wel dingen vertellen over de spelers,
maar dat hoefde voor mij niet. Ik wist
niet eens wie er dat jaar daarvoor in het
eerste of in het tweede speelden."
Plouvier was enerzijds getroffen door de
kwaliteit die hij in Katwijk aantrof, an
derzijds verbaasd over het gebrek aan
spelplezier. „Er stond een ploeg die een
vervelend seizoen had gedraaid met
veel blessures. De spelers deden ook
waar ze zin in hadden."
Plouvier trok de touwtjes strakker aan.
„Ik stel regels op en daar stonden ze wel
raar van te kijken. Ik ben rechtlijnig en
daardoor oog ik hard. Maar het is nodig.
Kijk, een uurtje badwater kost een hoop
geld. We trainen om half tien, maar ik
zou wel gek zijn om op dat tijdstip met
inzwaaien te beginnen. Dan komen ze
maar tien minuten eerder en doen ze de
warming-up op de kant. Wie dan om
acht voor half tien komt, kan direct
weer naar huis. Als één van mijn bepa
lende spelers niet traint, speelt hij ook
niet. Dat interesseert me niets. De beste
zeven spelers, zijn niet altijd het beste
team. Ik bereid mijn trainingen voor op
basis van 23 man. Als er dan maar
twaalf komen opdagen, heb ik de ziekte
in. En ze kunnen me nog altijd opbellen
als ze niet komen trainen. Als ze dat niet
doen, hoef ik hen ook niet te bellen dat
ze 's zaterdags niet spelen."
Dat Katwijk onder zijn leiding vierde
staat en uitzicht heeft op meer, verbaast
hem niets. „Wat ik nu ga zeggen is ge
vaarlijk, maar je hoeft niet eens goed te
kunnen poloën om in de tweede klasse
bij de eerste zes te eindigen. Als je je
ploeg conditioneel goed op poten hebt,
lukt dat al. Als je er nog een beetje lijn in
brengt, word je vierde. En als je ervoor
zorgt dat je zeventig procent van de
man-meer-situaties afmaakt, zit je bij de
eerste twee. Ik ben begonnen met sim
pele patronen in de aanval en de verde
diging. Nu gaat alles in elkaar schuiven
en dat is leuk om te zien. De spelers zijn
gaan nadenken over polo en dat is al
heel wat. Voorheen slikten ze alles voor
zoete koek. Nu gaan ze het ook nog be
grijpen. Dat is weer een volgende stap."
Hij acht Katwijk de beste ploeg in de
tweede klasse. Wisselvalligheid - tegen
lager geplaatste verenigingen werd ver
loren of gelijkgespeeld - bepaalt de hui
dige positie op de ranglijst. Dit weekein
de moet Katwijk op bezoek bij koploper
WVZ, dat vier verliespunten minder
heeft. Ook concurrent De Dolfijn wordt
nog bezocht. „Op tempo zijn wij niet te
kloppen, maar in tragere wedstrijden
kost het ons meer moeite om te win
nen."
De gedachte dat Katwijk in de eerste
klasse geen gek figuur zou slaan, wordt
gevoed door de resultaten op een on
derling toernooi in Aquamar met als te
genstanders eersteklassers De Zijl/LGB,
Vivax en Alliance. Katwijk won het toer
nooi in januari. „Jacob Spijker (de
coach van De Zijl/LGB, red.) weet er in
middels alles van. We kunnen verschrik
kelijk goed poloën. Als je van de num
mer 3 van de eerste klasse wint, ben je
er eigenlijk klaar voor, maar ik weet niet
of de vereniging dat ook is. Er is niet ge
noeg aansluiting van onderaf. Het ver
schil met het tweede en met de jeugd is
veel te groot. Misschien is het beter als
we nog een jaartje in de tweede klasse
spelen."
Of hij ook volgend jaar bij Katwijk aan
het roer staat, wil hij nog niet bekend
maken. Hij ziet het wel, de clubs hangen
nog steeds regelmatig aan de telefoon.
„Op weg naar de eerste uitwedstrijd van
het seizoen werd ik al gebeld met de
vraag wat ik volgend jaar ga doen. Dat is
toch niet te geloven. Ik snap best dat
verenigingen op tijd willen zijn met het
benaderen van trainers, maar dit was
wel erg snel."
Door de eerder genomen afstand van
het waterpolo, kan hij alles makkelijker
relativeren. Hij brengt niet meer hele
weekeinden in zwembaden door. Hij
prefereert de rust thuis, bij zijn gezin.
Plouvier heeft een zoon van bijna twee
jaar en voedt daarnaast de twee kinde
ren uit het eerste huwelijk van zijn echt
genote op als zijn ze van hemzelf.
„In de tijd dat ik niets deed, ben ik zelfs
geen wedstrijden meer gaan kijken, ter
wijl ik vroeger stad en land afreed. Het
kan me niet rneer zo heel veel schelen
wat er in de hoofdklasse gebeurt. Dat
heeft ook met het niveau te maken. Als
ik het AZC van nu vergelijk met dat van
tien jaar geleden, zit daar zeven klassen
verschil tussen."
„Als je me vraagt tien hoofdklassespe
lers op te noemen, lukt me dat niet. Ik
had zelf nog nooit gehoord van de jon
gen, die tot speler van het jaar was uit
geroepen. Maar het eerste wat ik doe op
zaterdagavond is pagina 635 van tele
tekst opzetten. En op zondag kijk ik
naar teletekst op omroep Leiderdorp
voor de resultaten van de regionale
ploegen."
„De binding met waterpolo is altijd ge
bleven en mocht die ooit minder wor
den, dan zorgen de verenigingen er wel
voor dat ik binding hou. Want ze blijven
me maar bellen."
MOOIER dan GOUD
Ik heb gekozen voor een verhuisdoos met voet
balspullen. Ik had in mijn carrière niet zonder -
die dozen gekund. We zijn zo vaak verhuisd,
die dozen zijn typerend voor mijn loopbaan,
egint, verwacht je niet dat je zoveel clubs zult krij-
riets plan je niet van tevoren. Het was wel een be-
mze om steeds dicht bij het stadion te wonen. Bij
]e voetbalclubs is dat verplicht, bij andere niet.
k wilde het altijd, om zo min mogelijk tijd en ener-
l't te zijn aan het reizen.
nd het leuk voor later om de tenues te bewaren. De
herinneringen bewaar ik aan PSV en Heerenveen,
heel goede clubs waar ik een leuke tijd heb gehad,
irta-tenue vind ik het mooist. Rood-wit gestreept,
ditioneel shirt. Wij keepers speelden in het groen,
ld ik ook wel mooi.
'e wonen vond ik Friesland erg leuk. Het is er alle-
wr grootser en ruimer. We hebben er vier jaar met
gewoond.
leven ons niets te vertellen over verhuizen. We kun-
verhuizers zelf alle tips geven. We zijn begonnen in
aar. Toen kwam Eindhoven, toen gingen we terug
\assenaar, toen naar Almelo, weer naar Wassenaar,
mre, naar Wassenaar, naar Heemskerk en nu wo-
'in Voorhout. We zochten iets in de buurt van Was
licht bij familie en vrienden. We hebben een beetje
keken en vonden dit wel een leuke omgeving, ook
kinderen. Ze zitten allebei op de lagere school.
we naar Voorhout kwamen, is onze
vier keer van school gewisseld. Voor de
hi is het wel goed om een beetje rust te
enl NET VAN PUK
374 EICO KUIPERS
l'Ami speelde ruim driehonderd wedstrijden in
Btaalde voetbal. De Voorhoutse keeper heeft nog
n contract van een jaar bij Excelsior, waar hij in
zijn profcarrière begon. Op zijn achtste werd hij
van de Wassenaarse amateurclub Blauw Zwart.
l'Ami is 33 jaar oud. Hij is getrouwd met Reyka
Wien hebben zij een zoon, Greg, en een dochter,
Chloë.
De alomtegenwoordigheid van
ons nutsbedrijf is niet alleen
mij een doorn in het oog. Ook Cees
van der Voort, een lezer uit Noord-
wijk, ergert zich paars en geel aan
de Nuon-plaag in de straten van
Leiden en wijde omgeving. Laatst
zag hij bij zo'n tentje waarin zich
werklui schuilhouden die iets on
duidelijks langs de weg doen vier
gloednieuwe Nuon-busjes staan.
.Jammer dat ik geen fotocamera
bij me had", schrijft Van der Voort
in reactie op mijn column van vo
rige week.
Zelf omzeilde ik van de week een fi
le op de A4 door binnendoor van
Hoofddorp naar Abbenes (oprit
A44) te rijden. Aan gene zijde van
de Ringvaart (zelf koerste ik over de
walkant aan de westzijde) telde ik
vijf servicewagens van de geld
schieter van voetbalclub Vitesse.
Vijf keer paars-geel over een pol
derweg van amper tien kilometer.
Wordt het straatbeeld van Barcelo
na en New York beheerst door het
geel van taxi's, hier doen de oogver
blindende busjes van Nuon dat.
Toen ik voor de eerste keer tegen de
Voetbalvereniging Sint Bavo
(WSB) moest spelen, was ik mijn
ouders dankbaar dat ze mij niet in
Noordwijkerhout lieten opgroeien.
„In shirtjes met zulke kleuren sta je
het hele seizoen voor schut", dacht
ik als junior bij het monsteren van
onze tegenstander. Paars en geel,
hoe verzinnen ze het?"
Dat een Gelderse gasboer dezelfde
kleuren voor oorlogvoering in de
Randstad gebruikt, lijkt me tac
tisch dan ook niet zo slim. Ik ga
van al dat paars en geel in elk ge
val behoorlijk in de tegenaanval.
En met mij Cees van der Voort.
Toen Nuon oktober vorig jaar ons
energiebedrijf Rijnland opslokte,
schreef deze gewezen onderwijzer te
Leiderdorp een brief op poten aan
de regionale directie in Alphen aan
den Rijn. Van der Voort ergerde
zich aan de triomfantelijke toon
van het rondschrijven waarmee
Nuon zijn offensief in het westen
des lands toelichtte. Hij wees de di
rectie er op dat een nutsbedrijf de
belangen van het publiek moet die
nen in plaats van een voetbalclub
te spekken.
Paars en geel
hoe verzinnen
ze het?
Van der Voort kreeg antwoord. Niet
van de directie, maar van iemand
van het service-centrum. Die
schreef dat Nuon Vitesse sponsort
om een sterk imago op te bouwen
zodat het bedrijf zijn gas, water en
electra scherp kan prijzen als de
energiemarkt over enkele jaren
wordt geliberaliseerd. Omdat Vi
tesse sportief, dynamisch en onder
nemend is, identificeert Nuon zich
met deze ambitieuze voetbalclub",
luidde het pedante antivoord dat
Van der Voort in november ont
ving.
Als het hobbyisme van de Nuon-
top straks inderdaad wordt door
berekend in de tarieven kan de
helft van Nederland zijn borst nat
maken. Dan zal het koud worden
in het afzetgebied van president
Tob Swelheim die maar blijft vol
houden dat zijn klanten het finan
ciële drama Gelredome/Vitesse
nooit in hun portemonnee zullen
voelen. De miljoenen die Karei Aal-
bers er doorheen heeft gejaagd, mo
gen voor Nuon dan een druppel op
de gloeiende plaat zijn, de multi
national wil dat geld terug. En zo
lang de energiemarkt nog niet vrij
is, en dat zou wel eens tot 2007
kunnen duren, kan Nuon ons op
leggen wat het wil.
Ondertussen vraag ik me af of ze in
Arnhem wel helemaal goed snik
zijn. Hoewel hij ten eigen bate de
boel heeft geflest, als directeur van
de Gelredome én als voorzitter van
Vitesse, wordt Karei Aalbers door
de aanhangers van de gezwollen
provincieclub nog altijd op handen
gedragen. Nadat hij de wijk naar
het mondaine roversnest Marbella
had genomen, werd de sjoemelen
de voorzitter thuis fanatiek be
weend door de harde kern van de
Vitesse-fans.
De strafste Arnhemse supporters
keerden in de Gelredome hun Vi-
tesse-shirtjes binnenste buiten om
het logo van de sponsor onzicht
baar te maken. De domoren besef
fen kennelijk niet dat als Nuon het
licht in hun dome uitdoet het
waarschijnlijk nooit meer aangaat.
Terwijl het publiek om de terug
keer van Aalbers blèrde, zocht Karei
steun bij burgemeester Jesus Gil y
Gil, een nog grotere boef dan hij
zelf. Lotgenoot Gil wordt verdacht
van gigantische fraude en mag
daarom van de rechter niet langer
voorzitter van Atletico Madrid spe
len. Zó ver heeft Aalbers het nog
niet geschopt.
Door heimwee gekweld, keerde Ka-
rel deze week terug naar Arnhem.
Al op Schiphol ging hij schreiend
op de schouders van zijn getrou
wen. Die hieven de hymne van de
Gelredome aan: „Karei bedankt.
Daar willen Cees van der Voort en
ondergetekende zich graag bij aan
sluiten: Karei bedankt. Door jouw
miljoenenverspilling is Nuon ont
maskerd als een onbetrouwbare en
arrogante miljardair. We weten
wat ons te doen staat. Zodra we
vrij zijn onze energieleverancier te
kiezen en er dient zich een goedko
per alternatief voor Nuon aan (al
scheelt het maar een gulden per
maand), dan vliegt de club van
Swelheim er bij ons thuis subiet
uit.
JAAP VISSER
