Laatste paters weg
uit Huize Beresteyn
Regio
Eigen douche mee
Bestuurlijke chaos compleet in
verzorgingshuis Rustenborch
vaardigheidsritten ouderen
Haarlemmertrekvaart akkoord
met fietspad naar Kwaakhof
ANDAG 6 MAART 2000
terwoude De grap nam
1 grotere vormen aan dan
ri van Leeuwen had bedacht.
1^ beheerder van het sport- en
[Ji eatlecentrum De Klaverhal in
Steiwoude dacht dat zaal-
-■ tballers uit Leiden zaterdag
I kleine, handzame douche-
JL^jne zouden meenemen om
na hun wedstrijd te kunnen
^derJoe'60-ln gedachten had hij
n ui voor a' 60,1 P,aatsJe gereser-
d bij de ontmoetingsruimte.
gebouw dus.
^laar zaterdagmiddag werd
otaal verrast toen een wagen
ruin v'j* meter Pa' voor
t v igang van het centrum aan
j londsdrafweg werd gezet.
ivist niet wat ik zag. Een
plete installatie." Leide-
e re s Hen'< en Jo^n Po'
t len er schoon genoeg van
iJjjP ie hun lichamen na het zaal-
iballen niet konden wassen.
5 Wwoordelijk daarvoor is de
sDrc ,ne"abacterie' die de dode-
iu veteranenzie^e veroor-
J jin. Toen het waterleidingbe-
WZHO de bacterie enkele
en geleden in De Klaverhal
we e^e' werden prompt de
heruimten afgesloten.
Natuurlijk hadden we daar
t nn 'P voor"' a'dus Siebert.
eist ar het 's n'et 'eul< a's ie
tte zweten en je na afloop
jonder de doucne kunt. Nor-
blijven we hier uren aan de
n bangen. Lekker wat drinken
gaat0oral dollen. Zo doen we
dingy achttien jaar." Of om met
Leeuwen te spreken: „Het
lbar$jd een rivaliteit tussen de
er blsen achter de bar en de spe-
Zij zijn de stadsmensen, wij
plussers in Alkemade,
i, Leiderdorp, Oegstgeest,
•hoten en Zoeterwoude
woensdag 5 april een
e kans om hun rijvaardig-
te laten testen. In de
pingskerk aan de Van
estlaan in Leiderdorp
i oudere automobilisten
leeld op hun kennis van
ils. Bovendien krijgen zij
de boeren. Ze wilden ons wel
eens een lesje leren."
Siebert: „Bij wijze van grap
zeiden we op een gegeven mo
ment dat we onze eigen douche
wel zouden meenemen. Wim
geloofde dat niet. Die dacht, dat
het echt weer van die Leidse
bluf was. Dat wilde ik niet op
me laten zitten. John en ik zitten
in de bouw. Via sloop- en as-
bestbedrijf Van Diemen konden
we wel wat regelen."
Daarom werden De Klaverhal
en Van Leeuwen zaterdagmid
dag overvallen met een giganti
sche mobiele douche. Het, kou
de, water werd met de brands
lang uit dat deel van de leidin
gen gehaald, dat niet is besmet.
Vervolgens werd het water met
een geiser opgewarmd. De Zoe-
terwoudenaars bedankten voor
de eer. Zij waren tijdens het
voetballen al afgedroogd. „Bo
vendien wonen we hier om de
hoek." De Leidenaars gingen
echter spontaan uit de (boven)
kleren, al .vonden ze het wat te
ver gaan om er onder het toe
ziend oog van televisie- en foto
camera's een project Ié De Bus
van te maken.
Wim van Leeuwen speelde
het spel vrolijk mee door bladen
met pils aan te voeren. „Ach, er
is niemand ziek geworden of
aan die legionalla overleden.
Dan kun je zo'n grapje natuurlijk
niet maken. Nu wel." Donder
dag wordt bekend of de dou
ches weer legionellavrij zijn.
Siebert: „Als dat niet zo is, ko
men we zaterdag gewoon weer
met die cfouchewagen terug."
foto henk bouwman
een gehoor-, reactie- en ogen-
test. Daarna gaan ze de straat
op en krijgen ze tips om hun
rijstijl te verbeteren.
Vorig jaar bestond er te wei
nig belangstelling en moest van
het initiatief worden afgezien.
Liefhebbers kunnen kiezen
voor de ochtend of de middag.
Zij kunnen zich aanmelden bij
J. Remmerswaal, C. de Hout
manplantsoen 7, 2253 W Voor
schoten.
oegstgeest erna straatsma
De bestuurlijke chaos in het
rooms-katholieke verzorgings
huis Rustenborch bereikte vori
ge week een hoogtepunt. Na
een jaar van interne ruzies en
het verbreken van de fusie-on
derhandelingen met het nabu
rige verpleeghuis Van Wijcker-
slooth zegde de ondernemings
raad het vertrouwen in het be
stuur op. Ze ziet de afgelopen
periode als een 'verloren jaar'
en hoopt op een snelle 'red-
ding'.
OR-voorzitter T. Bik is de
wanhoop nabij. Ze hoopt dat
het bestuur de motie ter harte
neemt en aftreedt. „En dat we
dan mensen kunnen vinden die
ons uit de brand kunnen hel
pen." Directe aanleiding voor
de motie van wantrouwen is de
benoeming van interim-direc
teur Stuurman, per 1 maart, te
gen alle adviezen in. Het be
stuur hult zich tot op heden in
stilzwijgen over de crisis in Rus
tenborch.
De problemen beginnen bij
het aantreden van het huidige
bestuur, begin vorig jaar. Die
bestuurswisseling valt vrijwel
samen met het vertrek van inte
rim-directeur Horstmanshof.
Zij is het die in 1998 een eerste
aanzet doet om te komen tot
een fusie met Van Wijcker-
slooth. Die fusieplannen blijken
bepalend in het ontstaan van
de latere problemen.
Bestuurslid J. Krom volgt
Horstmanshof tijdelijk op. Het
personeel is in de veronderstel
ling dat hij waarneemt tot er
een geschikte kandidaat is ge
vonden voor een interim-direc
teur. Later blijkt dat Krom al
snel tot een volwaardig direc
teur is benoemd: zonder dat de
ondernemingsraad zich daar
over heeft kunnen uitspreken.
Deze heimelijke benoeming
komt pas een half jaar later aan
het licht.
Voor die tijd, op 12 maart
1999, tekenen Krom en de di
recteur van Van Wijckerslooth,
J. de Soeten, een intentieverkla
ring om uiterlijk eind maart
2000 te fuseren. Krom doet dat
nog in de functie van bestuurs
lid, maar laat na het tekenen
van het papiertje meteen weten
wat zijn ambities zijn. „Hoe zou
je het vinden als ik die stoel
straks van je overneem", zou
hij tegen de directeur hebben
gezegd. De verpleeghuis-direc
teur reageert verrast. „Het ver
velende was dat we daarvoor
onderhandelden als partijen die
geen persoonlijke belangen
hadden bij een fusie. Ik zou
april 2000 met de vut gaan en
Krom had een interim-functie.
Maar vanaf dat moment wist ik
dat ik met iemand zat te praten
die wél een persoonlijk belang
had bij de fusie."
Krom zelf zoekt in de zomer
van 1999 de publiciteit met ver
wijten aan het adres van De
Soeten. Hij stelt dat de buur
man zijn 'verpleegunit' inpikt.
Dit zou betekenen dat Rusten
borch niet kan uitbreiden en de
exploitatie van het verzorgings
huis in gevaar komt. De Soeten
beaamt dat de verpleegunit ei
genlijk bij Rustenborch hoort,
maar dat Van Wijckerslooth de
unit veel sneller kan realiseren.
Hij ziet geen probleem, omdat
er immers een fusieplan in de
maak is.
Tijdens de ruzie over de ver
pleegunit laat Krom weten
voorlopig niet meer te voelen
voor een fusie, omdat hij niet
kan samenwerken met De Soe
ten. „Hij stelt ons telkens voor
voldongen feiten", aldus de di
recteur. Daarna onderneemt
Rustenborch geen nieuwe po
gingen meer om de voorgeno
men fusie met het verpleeghuis
te bewerkstelligen.
Zowel de ondernemingsraad
als de cliëntenraad komen er in
de zomer achter dat Krom, van
oorsprong register-accountant,
al in maart heimelijk is be
noemd tot directeur. Er is geen
inspraak van het personeel ge
weest, zoals die is vastgelegd in
de Wet op de Ondernemingsra
den. De cliëntenraad zegt het
vertrouwen op in het bestuur.
„We zijn gewoon bedonderd",
aldus een van de leden.
De ondernemingsraad wint
een rechtszaak over de onjuiste
benoemingsprocedure: het be
stuur heeft de regels van de Wet
op de Ondernemingsraden
overtreden. Pikant detail is dat
de voorzitter van Rustenborch
zelf als rechter werkzaam is in
het Haagse Paleis van Justitie.
Bik: „Hij heeft ons meteen na
de uitspraak laten weten dat hij
niet van plan was om een nieu
we benoemingsprocedure op te
starten. Dus we hadden niets
aan die uitspraak." Want het
verzoek aan de kantonrechtër
om het arbeidscontract met
Krom ongeldig té verklaren
wordt niet gehonoreerd.
Wie zich afvraagt wat Krom,
Huijgens en de andere be
stuursleden drijft moet het zoe
ken in hun rooms-katholieke
afkomst. Alle bestuursleden
staan bekend als traditionele
katholieken', die zich zorgen
maken over de signatuur van
het verzorgingshuis. Die zou
wellicht verloren gaan bij een
fusie met Van Wijckerslooth,
dat vroeger overigens verbon
den was met Rustenborch. Het
verpleeghuis vormde, tot een
jaar of tien geleden, een katho
liek verbond met Rustenborch
in Oegstgeest en het Elisabeth
Gasthuishof en Roomburgh in
Leiden.
Krom zoekt na de zomer zelf
leden voor een nieuwe cliën
tenraad en let daarbij vooral op
de katholieke achtergrond van
kandidaten. Op 'uitnodiging' -
ook de verkiezingen verlopen
niet geheel volgens de regels -
aanvaardt P. Hendriks het voor
zitterschap. Hij is geen bewo
ner of familielid van een bewo
ner, maar als misdienaar ver
bonden aan het verzorgings
huis. „Daar waar dat binnen
mijn vermogen ligt wil ik mijn
bijdrage leveren om de katho
lieke identiteit van het zorgcen
trum te behouden", schrijft hij
in het huisblad van Rusten
borch.
De ondernemingsraad vindt
de signatuur geen hoofdzaak.
Bik: „Jammer dat het daar
steeds over moet gaan. Er is
nooit sprake van geweest dat
wij van ons geloof af willen,
maar je moet het ook niet over
drijven. Van 151 bewoners zijn
er maar 61 katholiek.'
Hendriks legt begin maart
'om gezondheidsredenen' zijn
voorzitterschap neer. Zijn ver
trek valt samen met de kritiek
op de plotselinge benoeming
van interim-directeur Stuur
man. Die benoeming volgt kort
na het plotselinge, en tot op he
den onopgehelderde vertrek
van Krom.
Stuurman is directeur van
huize Roomburgh, waarmee
Rustenborch per 1 april mee wil
gaan samenwerken, en staat
volgens de ondernemingsraad
bekend als een voorstander van
een 'groot, zelfstandig verzor
gingshuis', zoals dat bijvoor
beeld kan ontstaan door een fu
sie tussen Rustenborch en
Roomburgh. Dat maakt hem
niet de onpartijdige interimma
nager die Rustenborch zo hard
nodig heeft, vindt de OR.
Dat de OR uiteindelijk een
motie van wantrouwen indient
komt volgens Bik ook door de
bótte weigering van voorzitter
Huijgens om rekening te hou
den met personeel en bewo
ners. „Ik was en ben nooit van
plan geweest om advies te vra
gen aan de OR', heeft 'ie tegen
ons gezegd. Nou ja, dan snap je
het toch gewoon niet? Zeker
niet na die rechtszaak, die we
gewonnen hebben."
De Soeten vergelijkt het be
stuur van Rustenborch met een
spookrijder. „Ze rijden de snel
weg op, horen iedereen toete
ren en zien iedereen ter waar
schuwing de lichten aandoen.
Ga terug, zegt iedereen, maar
nee hoor, ze blijven gewoon
doorrijden."
Opgeruimd staat netjes. In
Zoeterwoude zijn ze het daar
heleméél niet mee eens,
zeker niet als het om
bommen gaat. In Leiderdorp
hebben ze zo hun eigen kijk
op rommel: je moet het eerst
maken voor je het kan
opruimen. En daar doet de
gemeente dan ook haar
uiterste best voor.
Zoeterwoude heeft een heel origi
nele manier bedacht om het
Groene Hart groen te houden. De
gemeente wist natuurlijk allang dat
er in 1940 een blindganger op een
weiland bij de Meerburgerwatering
is gevallen, maar hield ogen en oren
dicht. Tot zich vorig jaar iemand
meldde die weliswaar niet met ei
gen ogen had gezien dat het oor
logstuig was gedropt, maar dat wel
van 'horen zeggen' had van de eige
naar van het land. En die ander had
zelfs op de bom staan dansen.
Dus kon Zoeterwoude er niet langer
omheen om het Explosieven Oprui-
mings Commando van de Konink
lijke Luchtmacht in te schakelen.
Dat dook allereerst in de archieven
en vervolgens in d? grond. Dat wil
zeggen tot zes meter, terwijl ieder
een weet dat de blindganger zich
zelf als een mol een weg heeft ge
graven naar grotere diepten. Eerst
met steun van de quicksteppende
landeigenaar, vervolgens met be
hulp van koeien en schapen die hier
al die jaren vrolijk hebben staan
stampvoeten.
In theorie kan Zoeterwoude natuur
lijk altijd nog verder laten zoeken,
maar daar is de gemeente helemaal
niet mee gediend. Je gaat immers
niet de weg en het weiland plaveien
voor Leiden, dat zo snel mogelijk de
Grote Polder, onderdeel van het
Groene Hart, wil inpikken. Daarom
had Zoeterwoude met een explosief
slotoffensief willen komen als de
Leidenaars daadwerkelijk zouden
oprukken. Nu het 'nieuws' is uitge
lekt troost het dorp zich met de ge
dachte, dat er nu letterlijk een bom
ligt onder de annexatieplannen van
Leiden.
Bende
„De gemeente Leiderdorp maakt
voortaan korte metten met het afval
dat in de buurt van wijkcontainers
slingert."
Eerste zin van een gemeentelijk
persbericht. Da's stevige taal. Dat
zien we graag: een plaatselijke over
heid die korte metten maakt. Slag
vaardig optreedt. De handen uit de
mouwen steekt.
Die handen horen in dit geval bij C.
Nagtegaal, containermedewerker
van de afdeling Uitvoering Openba
re Ruimte. Aardige man, zo te zien
op de bijgeleverde foto. Grijzende
slapen, stevige gemeentepet, snor.
Als u hem met z'n speciale nieuwe
gemeenteauto door uw straat ziet
rijden moet u absoluut even naar
hem zwaaien. Beter: biedt hem een
kopje koffie aan. Heeft de goede
man wel verdiend.
Vraag hem dan meteen even hoe
veel uur per week hij hier nou mee
kwijt is. En hoeveel die nieuwe auto
heeft gekost. En wat er zoal aan
benzine ingaat. Wij van Randver
schijnselen weten al dat het ant
woord op de eerste vraag 36 uur is,
en op de tweede 45.000 gulden.
Maar het is misschien beter als u
het uit de eerste hand heeft.
Een lief prijsje. Maar wat zou het. Er
„Rotgezicht hè", roept de te
lefoniste van Mariënhaven
meteen. Onderwerp van ge
sprek: de zendmast van
Dutchtone op het dak van het
Warmondse huis voor psy-
chogeriatrie. Zeer onlangs
hadden we een foto in de
krant van zo'n zelfde zend
mast, op hetzelfde dak, maar
dan van concurrent Libertel.
Die vindt iedereen, van de te
lefoniste tot de monumenten
commissie aan toe, wél hart
stikke mooi. Omdat hij is
weggewerkt in een lief toren
tje. Een eindje verder op dat
zelfde dak staat dus die van
die andere telefoonmaat
schappij. Open en bloot in al
zijn metalen afzichtelijkheid.
Hoe zit dat? Adjunct-direc
teur Seijsener legt uit. „Dat
deel van het gebouw is geen
monument. En wij hebben er
toestemming voor gegeven,
want ja, de budgetten in de
gezondheidszorg worden
steeds krapper." Zevenen-
halfduizend per jaar krijgt het
tehuis van Dutchtone. Dui
zend gulden minder dan van
Libertel, maar ach, alle beet
jes helpen. Maar vind Seijse
ner het zelf ook geen rotge
zicht? „Neu. Ik vind het niet
storend." foto hielco kui
pers
is in ieder geval weer 's een pro
bleem opgelost in Leiderdorp.
Goeie beurt dus, van de gemeente.
Want ach, iedereen is immers al
lang weer vergeten hoe het komt
dat het zo'n bende is rond die wijk
containers? (Dat de gemeente de in-
gooi-gaten zo klein had gemaakt dat
er geen vuilniszakken in passen?)
„Met de aanschaf van de auto geeft
de gemeente burgers overigens
geen vrijbrief om er een bende van
te maken", eindigt het persbericht.
Maar wie maakt er nou eigenlijk
echt een zooitje van?
JAN PREENEN AFKE VAN DER TOOLEN
foto hielco kuipers
Huize Beresteyn aan de Voorschotense Leidseweg.
'Onderhoud is niet meer op te brengen
Huize Beresteyn aan de Leidseweg in Voorschoten gaat
in de verkoop. De vier paters Montfortanen die nog op
het landgoed wonen zijn niet meer in staat het hoofdge
bouw en de bijgebouwen goed te onderhouden. Met het
vertrek van de paters verdwijnt ook het rusthuis dat in
Beresteyn is ondergebracht. In twee paviljoens kunnen
mensen weer op adem komen, bijvoorbeeld na een ope
ratie. „Ziekenhuizen uit de hele regio verwijzen patiën
ten hierheen", zegt pater Keunen. „Voor hen zal er nu
niks meer zijn."
VOORSCHOTEN
Pater Keunen verwacht dat
Huize Beresteyn in de loop van
volgend jaar leegkomt. De pa
ters verhuizen dan naar andere
kloosters van de Montfortanen
in Nederland. Die zijn onder
meer te vinden in Oirschot en
Nijmegen.
Volgens Keunen leeft 'sinds
ruim een jaar' de wens bij de
huidige bewoners om Huize
Beresteyn van de hand te doen.
Nu is de knoop doorgehakt.
„Het is niet anders", stelt hij
nuchter vast. „Het is zo'n groot
gebouw. Het is niet op te bren
gen om alles behoorlijk te on
derhouden. Ook financieel
niet." Het is geen makkelijke
beslissing geweest, laat Keunen
doorschemeren. „Sommigen
zitten hier meer dan 25 jaar. Er
ligt toch een stukje van je le
ven."
Ook de Bond zonder Naam,
die haar hoofdkantoor heeft op
het landgoed, moet een ander
onderkomen zoeken. Daar is
genoeg tijd voor: het huurcon
tract loopt tot volgend jaar au
gustus. De Bond - die zich inzet
voor de bevordering van de
naastenliefde - wil graag in deze
regio bliiven, vertelt directeur J.
Diependaal: „We zijn een klein
bureau met vier mensen, waar
van er twee in Voorschoten wo
nen, een in Rijswijk en een in
Zoetermeer."
Het nieuws kwam voor Die
pendaal niet als verrassing. „Ik
zit hier twee jaar en heb in die
tijd het aantal bewoners zien
teruglopen van tien naar vier.
Gelukkig niet allemaal door
overlijden overigens. Het was
dus duidelijk dat we op termijn
zouden moeten verkassen. Niet
naar een dure toplocatie, want
we zijn natuurlijk wel een beet
je een stoffige club. Hoewel we
bezig zijn ons imago wat te ver
anderen."
Op Beresteyn repeteert ook
het Voorschotens Christelijk
Vocaal Ensemble. „Het is voor
ons heel erg jammer", zegt de
voorzitter van het koor. „We
hadden de beschikking over
een ideale ruimte: een vrij
staande kapel die nauwelijks
werd gebruikt." Een alternatief
heeft het koor nog niet. „We
hebben wel een paar tips ge
had, onder meer over het ande
re klooster in Voorschoten, Bij
dorp. Daar gaan we de komen
de tijd achteraan."
Het oudste deel van Huize
Beresteyn, dat is genoemd naar
de toenmalige Haagse eigenaar,
dateert uit 1830. Sinds 1893
deed het pand onder meer
dienst als kostschool. In 1954
kwam het landgoed in handen
van de Montfortanen die er een
priesteropleiding en een kloos
ter vestigden. Bij gebrek aan
studenten stopten de Montfor
tanen in 1984 met de opleiding.
Daarna richtten de paters zich
op het rusthuis.
Vier bewoners van de Haarlem
mertrekvaart zijn bereid grond
te ruilen, te kopen of te verko
pen om de aanleg van een
nieuw fietspad mogelijk te ma
ken. Het gaat om een fietspad
naar het nieuw te bouwen
Oegstgeestse wijkje De Kwaak
hof, een deel van Poelgeest
waar ongeveer vijftig huizen ko
men.
De eigenaar van Haarlem
mertrekvaart 3 moet voor het
fietspad zijn garage opofferen.
Hij mag op kosten van de ge
meente elders een nieuwe
neerzetten, omdat anders de
aanleg van het fietspad in ge
vaar zou komen. Het afbreken
van de oude garage en het
neerzetten van een nieuwe kost
de gemeente ruim 8000 gulden.
Een grondruil maakt de trans
actie compleet.
Aan de eigenaren van Haar
lemmertrekvaart 4, 5 en 6 ver
koopt de gemeente in totaal bij
na 190 vierkante meter grond.
Daarmee kunnen ze de tuinen
vergroten en kan een betere en
heldere erfscheiding tussen de
huizen aan de Haarlemmer-
trekvaart en de nieuwbouw in
de Kwaakhof worden gemaakt.
De grondverkoop levert
Oegstgeest in totaal 36.225 gul
den op. Dat is te weinig om de
kosten te kunnen betalen. De
gemeente betaalt, naast de
nieuwe garage van 8000 gulden,
alle notariële kosten van ruim
12.000 gulden en een aanzien
lijk deel van de nieuwe erf
scheiding om een goede aan
sluiting te maken tussen de be
staande achtertuinen en het
bouwplan Kwaakhof. In totaal
37.000 gulden. De bijna 20.000
gulden die de gemeente op de
grondtransacties moet toeleg
gen, wordt betaald uit hogere
verkoopprijzen voor de huizen
in de Kwaakhof.
Het autoverkeer moet de
Kwaakhof via de nog aan te leg
gen Lange Voort-brug in en uit.
Colden Delicious
