'Nu moet blijken of je van
tegenslagen sterker wordt'
Strenge dopingaanpak bepaalt nieuw wielerseizoen
234
ZATERDAG 26 FEBRUARI 2000
Met de Omloop Het Volk begint vandaag het wielerseizoen in de
Lage Landen. Van alle renners die in Gent aan de start van de
semiklassieker verschijnen, is Erik Dekker de gretigste. Bij de
wielrenner van de Rabobank werd aan de vooravond van het
wereldkampioenschap in oktober in Verona een te hoge
hematocrietwaarde (te dik bloed) gemeten. Dat kan duiden op
gebruik van EPO, maar is daarvan geen bewijs. Dekker ging na
de verdachtmakingen door een diep dal. De
onderzoekscommissie van zijn sponsor pleitte hem vrij. ,,Nu
moet blijken of je van tegenslagen sterker wordt."
Nergens zoveel Nederlandse
wielrenners op een vierkante
kilometer als in de Belgische
gemeente Meerle. Kijk, daar komt Jan Boven
(Rabobank) thuis van trainingskamp. En zie,
dat is Martin van Steen (Farm Frites), die
komt Tristan Hoffman (Jack Jones) opha
len voor de training. Die coureur in dat geel
groene tenue, is dat niet Bart Voskamp in de
kleuren van het Italiaanse Polti, zijn nieuwe
ploeg?
Erik Dekker zit binnen voor het raam en
knikt bevestigend: „Ja, dat is Bart. Hij is mijn
buurman." Lachend: „Het is al één uur, dat
is toch geen tijd om te gaan trainen. De Itali
aanse methode zeker."
Erik Dekker heeft zijn kilometers dan al ge
draaid. Gisteren tweehonderd, vanmorgen
twee uurtjes. Hij is net terug van een trai
ningskamp in Italië en vertrekt overmorgen
voor zijn eerste koers, de Ronde van Mallor-
ca.
Dekker oogt fris en afgetraind. „Ik weeg 69
kilogram. Dat is mooi. Op trainingskamp zijn
de vetpercentages van de renners gemeten.
Ik had slechts zeven procent, maar daarmee
scoorde ik toch nog bij de slechtste drie.
Moet je nagaan hóe goed de anderen er
voorstaan. Voeding is heel belangrijk gewor
den in het wielrennen. Vroeger deden wiel
renners niets anders dan stapelen. Maar te
genwoordig gaat het niet om de hoeveelheid
maar om de kwaliteit van het eten. Rolf Sö-
rensen heeft dat er bij ons een beetje in ge
bracht. Die reed vroeger in Italië en daar wa
ren ze veel verder in de begeleiding. Ik heb
me deze winter aangeleerd alleen water te
drinken en geen frisdrank meer. Bovendien
ben ik radicaal gestopt met chocolade. Ik
vind het heerlijk en omdat we kinderen heb
ben, is het altijd in huis. Maar tegenwoordig
gooi ik het weg."
Eetbeest
Hij was vroeger' een 'eetbeest', at bij zijn
komst in het profmilieu - in het najaar van
1992 - alles wat hem werd voorgeschoteld.
„En Frans Maassen en Jelle Nijdam maar la
chen, die wisten niet wat ze zagen. Ik was als
amateur gewend enorme hoeveelheden weg
te werken, dat hoorde nou eenmaal zo."
Bovendien was hij succesvol, dus waarom
zijn eetpatroon wijzigen? Dekker baarde
toen vooral opzien met een tweede plaats op
de Olympische Spelen achter de in 1995 bij
een val in de Tour de France overleden Fabio
Casarteli en als neo-prof bij Buckler een elf
de plaats in Parijs - Tours.
Zo goed presteerde hij pas eind vorig jaar
weer voor het eerst. Zevende in de Clasica
San Sebastian, zevende ook in de HEW Clas
sic, twaalfde in het Kampioenschap van Zu
rich, tweede in de Ronde van Nederland.
„Misschien", mijmert hij, „misschien is
die verschrikkelijke Tour dan toch nog er
gens goed voor geweest. Zo'n Tour zou ik in
principe niet nog eens willen meemaken.
Aan de andere kant: ik weet hoe ik er ben
uitgekomen. Ik was daarna zó sterk."
Dekker bestrijdt dat het matige presteren
van de Rabobankploeg enkel en alleen kan
worden toegeschreven aan het ontbreken
van de eigen ploegarts, de Belg Geert Lein-
ders. „Het is niet de hoofdoorzaak geweest.
Er zijn tien ritten in een massasprint geëin
digd en daarin hadden wij niks te zoeken. In
de tijdritten komen we ook te kort. Dan
houd je alleen de bergetappes over. Als Mi
chael (Boogerd; FS) daarin niet goed genoeg
blijkt, dan houdt het op. Je kopman valt weg.
Dat heeft z'n weerslag op de hele ploeg.
Leinders werd gemist, maar ook met een su-
perploeg hadden wij die tien massaspurts
niet gewonnen.
Mentaal heb ik vreselijk geleden. Leon van
Bon stapte af na Alpe d'Huez en toen heb ik
even getwijfeld over wat ik zou doen. In het
hotel sprak mijn vrouw de legendarische
woorden: 'Kom maar met me mee naar
huis'. Maar zolang ik geen koorts heb, stap ik
niet af. Als je de etappe hebt overleefd, dan
slaap je een nacht en zie je de volgende dag
wel weer hoe je je voelt.
Het was heel vervelend dat Leinders niet
mee was, maar vooraf was iedereen akkoord
met die andere arts. Om problemen te voor
komen was het nodig om een in Frankrijk
zetelende dokter mee te nemen. Ik dacht
voor de Tour nog: we zien wel hoe het loopt.
Maar het ging niet. Het enige wat we konden
innemen waren die Franse bruistabletten. Je
kunt je afvragen wat gezonder is: zo de Tour
rijden of gewoon je herstelmiddelen nemen.
We hebben als ploeg met elkaar gesproken
en gezegd: we zijn niet goed genoeg. Dan
moeten we ook niet méér verwachten. Daar
is de ploegleiding heel goed mee omgegaan.
Voor hetzelfde geld waren we met twee man
aangekomen in Parijs, maar dat zou een bla
mage geweest zijn. We haalden met zeven
het einde en dat gaf toch nog voldoening, ze
ker omdat Robbie McEwen de laatste etappe
nog won. Nee, niemand die hem dat mis
gunde. Ik weet dat er veel is geschreven over
een slechte sfeer bij ons in de ploeg omdat
Robbie nogal wat kritiek had op ons en wij
daar weer op reageerden. Toch viel de sfeer
wel mee. We zijn verdomme geen vrouwen.
Erik Dekker eindigde vorige seizoen dramatisch
Die zouden over dit soort kwesties weken
kunnen doorzeuren. Wij niet."
Machtig gevoel
Na de Tour de France haalde Erik Dekker
een niveau dat hij alleen in zijn eerste prof-
jaar bereikte. „Het ging allemaal zo gemak
kelijk. In het Kampioenschap van Zürich
ging ik op kop rijden, berg op, berg af en na
een tijdje zag ik dat nog maar tien man kon
den volgen. Een machtig gevoel."
In de WK tijdrit in Treviso werd hij achtste,
een topprestatie die hem sterkte in de over
tuiging dat hij in de wegwedstrijd enkele da
gen later een rol had kunnen spelen. „Ik zeg
niet dat ik had gewonnen, maar mijn vorm
was zó goed dat ik denk dat ik tot diep in de
finale had meegekund."
Maar Dekker zat thuis in Meerle toen zijn
collega's op zondag in het oude centrum van
Verona van start gingen. Gevolg van een te
hoge hematocrietwaarde van zijn bloed, een
dag voor de wedstrijd door de UCI bij een
gezondheidscontrole vastgesteld.
„Hoe ik me voelde die dagen? Vreselijk. Je
werd er elk moment mee geconfronteerd. Ik
was opening van de journaals. Ik zou de toe
komst van de Rabobankploeg, ja zelfs van
het totale Nederlandse wielrennen op het
spel hebben gezet. Er stond elke dag wel een
stuk over in de kranten. Ik had geen zin om
te trainen in die periode. We zijn toen lekker
met het gezin op vakantie geweest in Mexi
co. Even helemaal niks aan je hoofd, heerlijk.
Dat heeft mij moraal opgeleverd. Bij terug
keer ben ik weer gaan trainen."
Hij heeft zich een ongeluk geprakkiseerd
over de oorzaak van zijn te dikke bloed: 52,
terwijl zijn normale waarde 47 is. „Je gaat
denken aan stress of aan vochtverlies als
mogelijke oorzaken. De avond ervoor had de
dokter gemeten en toen was het goed. Maar
wat telt is de waarde van de volgende och
tend. Die controle verliep wel een beetje
vreemd. Alles speelde zich af in één ruimte.
Het was niet zoals het hoorde."
later stelde een door de Rabobank inge
stelde onderzoekscommissie vast dat de
drukband om zijn bovenarm voor een stu
wing van het bloed heeft gezorgd en daar
mee voor een te hoge hematocriet.
„Ik weet wat de mensen ervan denken. Ze
halen hun kennis uit de krant en daarin is de
opinie dat alle renners EPO gebruiken. Ik
weet hoe er wordt gedacht. De enige die
overtuigd was van mijn onschuld, was ikzelf.
Dat is moeilijk. Behalve mijn vrouw heeft
ook de ploeg me gesteund. Er was geen enkel
verwijt of verdachtmaking. Ik ben blij dat ik
het allemaal achter de rug heb. Door die toe
standen ben ik vreselijk gretig. Ik wil meteen
in de eerste wedstrijden goed rijden. Nu
moet blijken of je van tegenslag sterker
wordt"
Na de Ronde van Mallorca is er telefonisch
contact. Dekker is eerder terug gekomen
vanwege een ontstoken verstandskies. Die is
bij thuiskomst meteen getrokken. „En wat
denk je dat me daar op Mallorca de eerste
dag overkomt? Bloedcontrole. Ik had nog
geen meter gefietst of ze moesten me alweer
hebben. Voor de zekerheid heb ik eigenhan
dig een beetje in de bovenarm geknepen, om
te voorkomen dat er zo'n drukband aan te
pas moest komen."
En de uitslag? Lachend: „Ik heb niks ge
hoord, dus het zal wel goed zijn."
FRED SEGAAR
Erik Dekker: „Ik zeg niet dat ik had gewonnen, maar mijn vorm was zó goed dat ik denk dat ik tot diep in de finale had meegekund."
FOTO CPD ROLAND DE BRUIN
Olympische spelen werpen schaduw vooruit
De Rabo-wielerploeg 2000 met onder anderen Michael Boogerd (zittend, derde van rechts).
FOTO ANP COR MULDER
Het eerste wielerseizoen van de nieuwe eeuw,
dat vandaag echt is begonnen met de Omloop
Het Volk, staat in het teken van veel keuzes. De
meeste daarvan worden beïnvloed door de
Olympische spelen deze zomer in Sydney die nu
al hun schaduw vooruit werpen over het pelo
ton.
Niet alleen sportief (vrijwel iedere renner dicht
zich Down Under kansen toe) maar onvermijde
lijk ook op het gebied van de dopingbestrijding.
De felle acties van het Italiaans Olympisch Comi
té (CONI) zullen nog een fikse nasleep krijgen in
de wielersport en zijn ongetwijfeld ingegeven
door de dreigende taal uit Australië, waar de sco
ringsdrift op anti-dopinggebied groteske vormen
heeft aangenomen.
De internationale wielerunie UCI kan geen
nieuwe schandalen gebruiken in haar op ge
zondheid gestoelde dopingaanpak, maar ligt
door de Italiaanse acties nog voor het seizoen
goed en wel begonnen is al weer onder vuur. Een
fiks aantal renners, onder wie Gianluca Bortola-
mi, Gianni Faresin en de winnaar van de Giro
van vorig jaar Ivan Gotti, zijn door het CONI in
de beklaagdenbank geplaatst. Ploegleider Em-
manuele Bombini is met twee collega's al ge
schorst. De verdachtmakingen stammen uit de
jaren van Gewiss, de ploeg waar Bjarne Riis, die
nu twijfelt over stoppen of doorgaan, ook voor
uitkwam. De grote schoonmaak in Italië en het
publicitaire offensief dat daarbij wordt gezocht,
is de UCI een doorn in het oog omdat het slechts
de roep om hardere dopingmaatregelen in de
hand werkt. En dat staat haaks op de op nuance
en voorzichtigheid gestoelde aanpak van UCI-
voorzitter Verbruggen c.s.
Twee grootste
De twee grootste Nederlandse ploegen hebben
gekozen voor een weg die zo weinig .mogelijk
ruimte moet laten yoor bespiegelingen en vraag
tekens over dopinggebruik.
Bij Rabobank werd de ploegpresentatie aange
grepen om uitvoerig het medisch beleid uit de
doeken te doen. In de samenstelling van het
team werd ook geen risico genomen. Geen on
duidelijke buitenlandse aankopen dus. Michael
Boogerd werd, met een nieuw miljoenencon
tract, nog meer als absolute en enige vaandeldra
ger aangewezen en hij kreeg er louter een paar
jonge knechten uit de eigen opleiding bij. Ren
ners die meenden te weinig kansen te krijgen
konden opkrassen. Sprinter Robbie McEwen en
allrounder Koos Moerenhout togen daarop naar
de voormalige TVM-ploeg, waar de hele boel op
de kop werd gezet. De nieuwe hoofdsponsor
Farm Frites wil per se naar de Tour de France en
moest daarom rigoureus afrekenen met het door
dopingperikelen besmeurde verleden.'Na het
vertrek van gezichtsbepalende mannen als kop
man Jeroen Blijlevens, Bart Voskamp, Tristan
Hoffman, Steven de Jongh en Sergej Oetsjakov
werd maar meteen helemaal schoon schip ge
maakt. Farm Frites bespoedigde het vertrek van
een van de oudste sponsors in het peloton
(TVM) en daarmee verdween ook manager Cees
Priem van het toneel. De keuze voor nieuwe za
kelijkheid, onder leiding van Jacques Hanegraaf
en Teun van Vliet, zorgde al voor de eerste mui
terij bij vooral de Belgische clan onder leiding
van Peter van Petegem.
Op de tweede en derde rij van het vaderlandse
profpeloton werden ook verschillende keuzes ge
maakt. Trade Team II Bankgiroloterij bleef in
omvang (tien renners) ongewijzigd en verander
de slechts op drie plekken. Bij Trade Team III
Axa werd het rennersbestand bijna verdubbeld
tot veertien. Allemaal Nederlanders die tegen het
absolute minimum broodfietser zijn.
Ze zullen een zware kluif krijgen aan het eve
naren van het aantal zeges van vorig jaar. Jans
Koerts (toen Cologne, nu Farm Frites) deelde
met negentien overwinningen de eerste plaats in
de internationale zegestand met niemand min
der dan Mario Cipollini. Jeroen Blijlevens (toen
TVM. nu Polti) was derde met 17 en Rudie Kern-
na (Batavus) vijfde met 15 overwinningen.
Rustig
Aan het internationale front bleef het vrij rustig
op transfergebied, zeker wat de toppers betreft.
Van de top 15 van de UCI-ranking bij aanvang
van het seizoen, heeft er maar eentje een nieuw
shirt aan. Het is echter niet verrassend dat deze
naar de naam Davide Rebellin (van Polti naar Li-
quigas) luistert, want hij heeft er een gewoonte
van gemaakt zo ongeveer jaarlijks te verkassen.
Als het aan Frank Vandenbroucke had gelegen
was hij ook vertrokken bij Cofidis. Het Belgische
natuurtalent werd vorig jaar na een schitterend
voorseizoen op non-actief gesteld door de spon
sor omdat hij zich met een onduidelijke kwakzal
ver c.q. paardendokter had ingelaten voor de
medische en geestelijke begeleiding. Vanden-
Broucke werd daar in het najaar plots zo kwaad
over dat hij verklaarde weg te gaan. Maar nie
mand bleek toen nog bereid of in staat een mil
joenensalaris neer te leggen voor de wispelturige
Belg, die uit arren moede maar besloot te blijven.
De vijf meest in het oog springende transfers
(naast die van Rebellin) die wel doorgingen: Blij
levens van TVM naar Polti, Vinokourov van Casi
no naar Telekom, Gontsjar van Vini Caldirola
naar Liquigas, wereldkampioen Freire van Vitali-
cio naar Mapei (dat liefst 39 renners onder con
tract heeft) en Julich van Cofidis naar Credit Ag-
ricole. Laatetgenoemde ploeg is opmerkelijk ge
noeg niet eens meer een Trade Team I (net zo
min als Amica Chips en Cantina Tollo), wat bete
kent dat ze normaal gesproken niet rechtstreeks
uitgenodigd zijn voor de wereldbekerwedstrij
den. Vreemd voor een ploeg met renners als Ju
lich, Vaughters (vorig jaar excellerend in de
Dauphiné Libéré), Boardman, O'Grady en Voigt.
Maar voor de Tour hoeft ploegleider Legeay
waarschijnlijk niet te vrezen, want naast Cofidis
en Francaise des Jeux heeft directeur Leblanc
weinig keus voor de broodnodige Franse deelna
me. Om nieuwkomers als Delatour (Bassons,
Brochard) en Bonjour (Simon en Robin) ziet hij
niet te springen.
Zoals altijd aan het begin van een nieuw sei
zoen, kent het optimisme geen grenzen. Klassie
ke renners als Michael Boogerd, Frank Vanden
broucke en Laurent Jalabert willen het hele sei
zoen prijzen winnen, inclusief Tour, Olympische
spelen en WK, de na driekwart jaar teruggekeer
de klimgeit Marco Pantani denkt aan drie grote
rondes, I^mce Armstrong en Jan Ullrich hebben
behalve de Tour ook de Olympische spelen hoog
op hun lijstje staan. De vraag zal dit seizoen zijn,
wie de beste keuzes maakt.
RENÉ BANIERINK
