'Karbonaadje met ananas
papaya' gaat erin als koek
Te veel energie in Vitesse
Haider en lawines houden wintersporter niet tegen
Vorstelijke
struikelpas
VRIJDAG 25 FEBRUARI 2000
COMMENTAAR
Eén ding is zeker: de naamsbekendheid waarvoor NUON een paar
jaar geleden hoofdsponsor werd van Vitesse, heeft het energiebe
drijf deze dagen volop gekregen. Hoewel niet alle details bekend
zijn van het voetbaldrama in Gelderland, roepen de inmiddels wel
bekende feiten genoeg vragen op. De belangrijkste is natuurlijk of
een bedrijf als NUON zich op deze schaal moet inlaten met spon
soring.
In tegenstelling tot ABN Amro, bekend als sponsor van Ajax, is
NUON namelijk geen gewoon commercieel bedrijf. Ten eerste
heeft het als nutsbedrijf een bijzondere maatschappelijke verant
woordelijkheid, ten tweede heeft het als zodanig (nog) een mono
poliepositie. Ook in de Haarlemse en Leidse regio hebben mensen
voor hun gas, licht en water geen enkele keuze: het is NUON of
niemand.
Dat kan de vraag oproepen of NUON zich überhaupt met sponso
ring zou moeten of hoeven inlaten. De klanten kunnen toch niet
naar een ander, dus waarom zou het zoveel geld moeten stoppen
in een sportief imago? Toch past daar wel enige nuance: over een
paar jaar moeten ook energiebedrijven gaan concurreren op een
vrije(re) markt. Imago is tegenwoordig een belangrijk concurren-
tiewapen en het zou de huidige nutsbedrijven op achterstand zet
ten bij nu al commerciële (buitenlandse) concurrenten als ze pas
het sponsorwapen mogen gaan inzetten op het moment waarop
de markten vrij worden.
Maar al wordt NUON wellicht een gewoon commercieel bedrijf op
een concurrerende markt, nu is het nog een monopolist met een
maatschappelijke functie. NUON heeft er bij Vitesse blijk van ge
geven zich daarvan onvoldoende bewust te zijn. Door de zaak van
kwaad tot erger te laten afglijden, moet het bedrijf nu vele tiental
len miljoenen guldens in Vitesse en het Gelredome pompen. De
afnemers van gas, licht en water moeten dat bedrag opbrengen via
de maandelijke energierekening.
Dat stemt om twee redenen bitter. Nogal wat mensen hebben
moeite om hun energierekening te voldoen en ook zij moeten via
die rekening uiteindelijk opdraaien voor de onverkwikkelijke-blun-
ders bij de sponsoring van een voetbalclub. Daarnaast is duidelijk
dat de raad van commissarissen de afgelopen jaren heeft zitten
slapen. Vooral de Gelderse provinciebestuurders valt daarbij het
nodige te verwijten. Zij kunnen en mogen zich er niet achter ver
schuilen dat zij zonder last of ruggespraak commissaris bij Nuon
zijn. Dat voorzitter 'Karei de Grote' Aalbers, als eerst verantwoor
delijke voor de chaos, inmiddels is weggestuurd, is niet meer dan
logisch. Maar opstappen als commissaris is wel het minste dat de
heren provinciebestuurders nu dienen te doen.
Droog weekeinde
De winter van 2000 is voor
schaatsliefhebbers één groot fi
asco geweest. Op geen enkele
dag kon men de ijzers onder
binden. Zoals het zich nu laat
aanzien komt de gemiddelde
temperatuur in De Bilt over de
periode 1 december tot en met
29 februari uit op 4,9 of 5,0 gra
den tegen normaal 2,6 graden.
Daarmee is het de op zes na
zachtste winter van de afgelo
pen 100 jaar. Nog zachter was
het alleen in 1988, 1995, 1998,
1975, 1989 en 1990. Op 1975 na
allemaal winters dus die tijdens
de laatste twaalf jaar zijn opge
treden. Dat geeft te denken.
Tijdens de afgelopen nacht
heeft een frontale storing in
vooral het zuiden en midden
grote hoeveelheden neerslag
veroorzaakt. Op sommige
plaatsen viel meer dan 25 mm
(Boven-Hardinxveld 34) waar
door de maandhoeveelheden
opliepen tot meer dan 100,
plaatselijk 110 mm. In onze re
gio werd op Valkenburg 16,
Nieuw-Vennep 15 en op Schip
hol 14 mm opgevangen. De sto
ring was actief in het over
gangsgebied tussen koude en
zachte luchtmassa's. In Twente
heeft het enige tijd gesneeuwd:
in Limburg liepen de thermo
meters op tot 11-12 graden.
Dankzij een aan kracht win
nend hogedrukgebied, dat van
west naar oost over Europa
trekt, blijft het dit weekeinde
droog. Het weerbeeld wordt
morgen in de nacht en ochtend
gekenmerkt door plaatselijk
mist. Daarna.laat de zon zich
geregeld zien maar er trekken
later ook enkele wolkenvelden
over. De temperatuur zakt in de
nacht naar waarden rond het
vriespunt; zaterdagmiddag
wordt het 9 graden. Zondag zijn
er perioden met zon en loopt
het kwik op naar een graad of
12. Mandag is het waarschijn
lijk nog heel zacht maar of we
het droog zullen houden is twij
felachtig. De kans is groot dat
het frontensysteem van een
diepe IJslanddepressie tot onze
streken doordringt.
Nog meer regen is er op til
tijdens de maandwisse-'
ling. Dan namelijk zich
ter hoogte van Schotland
een nieuwe depres
sie aan. De tempe
raturen gaan gelei
delijk weer
omlaag. Van
echt voor-
Radiocommericial verademing tussen al het gekeuvel
De kunst van goede radiocommercials maken is niet iedereen gegeven. Dat heeft vooral te maken met het feit
dat het medium voor reclamemakers tal van beperkingen kent. Zo is de zendtijd nogal beperkt en bovendien
is radio een vluchtig medium, dat vaak dient als behang, oftewel achtergrondgeluid dat niet werkelijk tot de
luisteraar doordringt. Om een spot te bedenken die blijft 'hangen' moet je dus heel wat uit de kast halen. Dat
is gelukt met het 'karbonaadje met ananas/papya- spotje' van Hero. „Er is meer in het leven dan jus."
Tijdens Radio 2000, een door
de Stichting Wetenschappelijk
Onderzoek Commerciële Recla
me georganiseerde bijeen
komst, werd de stand van zaken
op het gebied van radioreclame
besproken. Een van de conclu
sies was dat de effectiviteit van
radiospots wordt bevorderd
door verhaallijnen, geluidsef
fecten en product gerelateerde
humor. Een dialoog verzinnen
en dat omlijsten met bijpassen
de muziek of ander geluid is
nog wel te doen, al blinken ra
diocommercials wat dat betreft
niet uit in originaliteit.
De derde factor d(e bijdraagt
aan het succes van een com
mercial levert echter de meeste
problemen op. Want humor is
subjectief: een grap die de een
tot schateren brengt, kan een
ander in hoge mate irriteren.
Het gebruik van humor heeft
dan ook risico's. Altijd bestaat
de kans dat iets wat grappig is
bedoeld, bij de consument he
lemaal verkeerd valt. In het erg
ste geval kan een product daar
door zelfs een negatieve associ
atie krijgen en minder wordt
verkocht.
In creatief opzicht is de radiore
clame voor de Hero-saus Fruit
voor Vlees een verademing tus
sen al het gekeuvel over beleg
gingsfondsen, supermarktaan-
„Er is meer in het leven dan een karbonaadje met jus." foto archief
biedingen enz. De met mals
Rotterdams accent gevoerde
dialoog tussen Harry en me
vrouw Van Zanten is zeer her
kenbaar en daardoor gewoon
hartstikke leuk.
Harry belt op en vraagt wat er
vanavond op tafel komt.
'Een karbonaadje met ananas-
/papaya', antwoordt zijn vrouw.
- 'Watzeggie nou?'
'Een karbonaadje met ananas-
/papaya'.
(Stilte)
-'Dus geen jus?'
'Hè Harry, jij ook altijd met je
jus. Er is meer in het leven dan
jus'.
- 'Zoals wattan?'
'Een karbonaadje met ananas-
/papaya'.
Deze spot, waarmee Hero sinds
eind vorig jaar de concurrentie
dürfde aan te gaan met jus als
de Moeder der Sauzen, is zelfs
in de kritische reclamewereld
zeer positief ontvangen. Het
vakblad ReclameWeek drukte
de dialoog nota bene letterlijk
af als voorbeeld van hoe het va
ker zou moeten. Henny Rol,
strateeg bij het Amsterdamse
bureau Straad dat de reclame
bedacht, vertelt dat de herken
baarheid het uitganspunt was.
,,We hadden het idee dat tussen
vijf en zeven uur heel wat van
dit soort telefoongesprekken
worden gevoerd over het eten."
Marketing-manager Jeroen van
der Stoel van Hero verwijst op
zijn beurt naar onderzoek
waaruit blijkt dat de gemiddel
de Nederlander ondanks het
groeiende aanbod van exoti
sche ingrediënten vasthoudt
aan zijn gewoonte van min
stens vier dagen in de week tra
ditionele Hollandse kost. Dat
wil zeggen: aardappelen, groen
ten, een stukje vlees en natuur
lijk jus. „We proberen ons in
een grote markt te plaatsen,
maar wel door iets extra bijzon
ders te bieden", licht Van der
Stoel toe.
Het echtpaar Van Zanten staat
synoniem voor de culinaire
sleur in ons land. De vrouw wil
wel eens wat anders en heeft
besloten wat variatie aan te
brengen in het vertrouwde me
nu, maar stuit op scepsis van
haar aan jus gehechte echtge
noot. Als je het onderzoek naai
de eetgewoonten van Neder
land moet geloven wemelt het
hier van de Harry's, die meneer
Van Zanten waarschijnlijk het
grootste gelijk van de wereld
geven. Zo van 'vlees en fruit,
dat is toch geen combinatie?'
Met andere woorden: keert het
effect van de spiegel die de con
sument wordt voorgehouden
zich niet juist tégen het pro
duct?
Dat zien we helemaal verkeerd,
stelt reclamestrateeg Rol. „Re
clame wordt nooit zo letterlijk
genomen. Mensen gaan de
confrontatie met hun eigen ge
drag uit de weg, zeker als spra
ke is van enige overdrijving, zo
als in dit geval. Die Harry, dat is
een andere meneer. De luiste
raar zal zeggen dat hij best be
reid is eens wat anders uit te
proberen."
Inmiddels is ook een televisie
commercial opgenomen die
vanaf eind deze maand wordt
uitgezonden. Uiteraard mét de
zelfde meneer en mevrouw Van
Zanten, want deze reclamefor
mule blijkt een gouden greep.
Half miljoen p{
vervalt aan sta
De eigenaar van het
staatslot BP 059278, waan
een half miljoen was gev:
heeft zich niet gemeld. Gij
middag om 17.30
de uiterste datum waaropl
gelukkige winnaar zich mi
lot, een jaar geleden gekoi
een sigarenzaak in Rotten
kon melden. Het geld is ni
de Staat der Nederlanden)
vallen.
Woordvoerder A. de Langl
de Staatsloterij heeft giste
nog wel twee opmerkelijk
foontjes gekregen. Een m<
belde hem op om hem pel
soonlijk te bedanken. Do<
advertentie was hij attent
maakt op een oud staatsli
toch nog goed was voor viht e
gulden. „Hij zei dat hij daierh
goed kon gebruiken. Er mioo
zich ook nog iemand die irer
den in een verhuizing zat. zij
wilde extra tijd om te kijkt var
het lot tussen zijn spullen ers
Helaas voor deze man is d?n 1
Staatsloterij wettelijk verpiel
om het geld na het verstri
van de uiterste datum me
over te maken naar de Staïrlc
Hoe het is gekomen dat hie n
niet is verzilverd, zal altijd e,
raadsel blijven. De Lange
echter wel een vermoeder
hoor vaker dat mensen ve
ten te kijken of er op hun
een grote prijs is gevallen,
er een keer een vrouw gev
die dacht dat ze 25 gulder
gewonnen. De sigarenboeiAA(
moest haar vertellen dat bO-<
miljoer) en vijfentwintig g:ed
De aandacht voor het lot Èlar
er wel voor gezorgd dat rrnen
mensen hun kleine prijzeijt t<
ben geïncasseerd. „Het is
mer," zegt De Lange, „weion
den de prijs liever uitgeke
Wat wij allen missen
OK, ik beken. Ook ik heb ooit bij die rare club gehoord. Nou, club.
Zeg maar sekte. Want zo kan je dat groepje mensen dat weigert zich
te baden in het blauwe licht toch wel noemen.
Mensen zonder tv. Er wonen er wat in de bushbush. Er zitten er een
paar op de maan. Maar cle meesten wonen bij u en mij in de buurt,
gewoon, in de bewoonde wereld.
Zo eentje was ik er ook, lang, lang geleden. Tot ik geen weerstand
meer kon bieden aan elke dag weer die verzekering, dat ik niet wist
wat ik miste. Dat ik dat van gisteravond had moeten zien. Was het
niet om te kunnen beamen hoe goed het wel niet was, dan toch ze
ker om in koor te roepen dat het abominabel was.
Want daar gaat het toch om, bij tv. De gedeelde ervaring - of de ill-
lusie daarvan. Wie zou er nog kijken als 'ie wist dat niemand an
ders keek? Wat is ti> zonder s anderendaags de vraag: heb jij dat ook
gezien?
Kom ik dus tot mijn vraag van vandaag. Heeft u gisteren ook het
Uur van de Wolf gezien? Het was mooi. Had de NPS zowaar een stel
leden bij elkaar geraapt van die sekte zonder tv. Net gewone men
sen. Niet bijzonder mooi. Niet bijzonder lelijk. Niet opvallend intel
ligent. Niet opvallend dom. Met een normaal leven. En toch weer
niet. Want wij tv-kijkerszijn toch maar veruit in de meerderheid.
Toch: ze doen zo te zien dezelfde dingen die wij ook doen. Ze spelen
een een spelletje pingpong. Lezen een krantje. Zitten in de kroeg.
Stukkie hardlopen. Nilcs opzienbarends. Het enige is: ze hebben er
veel meer tijd voor. Omdat ze niet gemiddeld 2,45 uur per dag bui
zen.
Ik heb ook bij die sekte gehoord. En eventjes had ik een flintertje
heimwee, gisteravond voorde tv. Ik moet ze niet te vaak zien, zulke
mensen. Stel je voor, dat ze telkens zouden benadrukken dat ik niet
weet wat ik mis. Zou ik ze misschien nog gaan geloven ook.
Skiërs zijn van de piste afgehaald en moeten, onder leiding van een reddingsteam,
Niets lijkt de enigszins bemiddelde Neder
lander ervan te kunnen weerhouden om
komend weekeinde voor een korte kr okus
vakantie naar de sneeuwgebieden af te rei
zen. De grote touroperators zijn unaniem
in hun berichten: van de ongeveer 600.000
vakantiegangers vertrekt bijna de helft
naar de chalets en de Stuben in de Alpen.
En hoewel de cijfers pas over enkele we
ken bekend zullen worden, is de tendens
overal dezelfde: Oostenrijk blijft minstens
zo populair als het vorig jaar was. Zelfs de
gecombineerde dreiging van FPÖ-leider
Haider plus lawine vermag de toevloed
van Nederlandse skitoeristen naar dat
land niet te dempen.
Opmerkelijk daarbij is, dat er onder de
wintersporters een kentering ten gunste
van de touroperators lijkt te ontstaan: ging
tot voor kort zo'n zestig procent traditio
neel met de volgestouwde gezinsauto en
de skibox op het dak, nu kiest ongeveer de
helft voor een uit-en-thuis door het reis
bureau verzorgde skivakantie. Dit ondanks
het recente treinongeluk in Duitsland. De
vaak monstrueuze files op de Autobahn
wegen daar kennelijk in afschrikwekkend
heid tegenop.
Komend weekeind zal het, wat dit laatste
betreft, ongetwijfeld weer raak zijn in ei
gen land, waar vanaf een uur of drie vrij
dagmiddag de A2 en de Al2 in menig ge
zin een domper op de voorpret zullen op
leveren. De ANWB waarschuwt verder
voor files overal in het zuiden van Duits
land, op de toegangswegen naar de beken
de Oostenrijkse skigebieden en, voor Zwit
serland, in de Sint Gotthardtunnel en de
beruchte rondweg rond de hoofdstad
Bern. Wie denkt via Frankrijk betere zaken
te kunnen doen, moet eveneens oppassen,
want zodra daar de Alpen in zicht komen,
doemen ook de eerste files op.
De dramatische tv-beelden van de afgelo
pen dagen van omvangrijke lawines met
slachtoffers in de landendriehoek Oosten-
rijk-Zwitserland-Italië hebben de Neder
landse skiliefhebber niet kopschuw ge
maakt. De algemene indruk is, bij de tour
operators en de vervoerders, dat men er
op vertrouwt dat ter plekke de nodige
maatregelen zijn genomen om de gasten
voor dit soort ellende te beschermen. Dat
vertrouwen is ook terecht: in alle skicentra
i betekenis is het lawinegevaar en de
Vergeten
Ik woon vlakbij psychogeriatrisch Mariënhaven.
Daar vertoeven ook veel Alzheimerpatiënten. Fiets ik
erlangs, dan denk ik altijd: straks zit ik daar ook en
ben ik alles vergeten. Behalve misschien het eerste
liedje dat ik ooit leerde. 'Er gaat door alle landen een
trouwe kindervrind, geen oog kan hem aanschou
wen, maar hij ziet ieder kind.
Vanwege die angst houd ik elke dag scherp bij of
m'n geheugen nog wel werkt. Ik geloof dat 't nog
vrij goed is, maar twee dingen kan ik slecht
onthouden. Namen willen er maar nier in
blijven. Van mensen die ik al jaren ken, weet
ik soms zomaar opeens de naam niet meer. Ik
wijt het aan het feit dat een naam eigenlijk al
leen maar een toevallige klank is. Je kunt hem
nergens aan relateren. Het is gelukkig wel ge
makkelijk te verheimelijken datje iemands
naam vergeten bent.
Wat ik ook bar slecht onthoud, is waar ik iets heb
neergelegd wat ik gebruikt heb. Ik vind dat een
reuze eigenaardig verschijnsel. Je hebt een schaar
nodig. Bijvoorbeeld om een ongestempelde postze
gel van een briefte knippen. Je pakt zo'n schaar uit
MAARTEN 'T HART
het laatje waar hij altijd in ligt, je knipt de postzegel
uit en vervolgens leg je die schaar even ergens neer.
Een poosje later heb je weereen schaar nodigen wat
blijkt dan: je hebt er geen flauw idee meer van waar
je die schaar hebt n eergelegd. Dus zoek je je kleuren
blind.
Het geldt voor alle soorten van gereedschappen.
Nijptangen, schroevendraaiers, stopnaalden, brief
openers. De enige remedie tegen dit soort vergeten is:
alles wat je gebruikt moet je altijd terugleggen ofte-
rughangen op de plaats waar je het hebt weggepakt.
In feite moet elk stukje gereedschap z'n vaste plek in
huis hebben. Onherroepelijk raak je iets kwijt als je
het na gebruik zomaar ergens dumpt. Ooit heb ik
een prachtige nijptang zomaar ergens neergelegd, en
nooit meer teruggevonden.
Maar waarom zou het nu zo ongelofelijk moeilijk
zijn om te onthouden waar je iets hebt neergelegd
wat je hebt gebruikt? Het is, in mijn geval, niet het
eerste symptoom van Alzheimer want als kind had ik
hier ai de grootste moeite mee. Mijn vader lachte me
altijd uit als ik me gek zocht naar iets wat ik nodig
had. Dan zong hij: 'In den blinde kan ik het vinden
als ik maar weet waar ik het leg.Maar dat is nu pre
cies de moeilijkheid. Achteloos leg je iets neer wat je
gebruikt heb, en een halve minuut later weet je al
niet meer waar je 't gedumpt hebt.
Het eigenaardige is: het geldt niet voor voedsel. Eet je
lopend door het huis een boterham en leg je die even
neer omdat er opgebeld wordt, dan loop je later blin
delings terug naar de plek waar je hap ligt. Haast
nog gekker is dat zulks ook voor dieren geldt. Eet
mijn bokje een koolstronk en weet je hem even af te
leiden met iets dat nog lekkerder is dan zal hij zich
toch na een poosje herinneren: er lag nog een heel
lekkere halve koolstronk. En dan keert hij terug naar
dëplek waar hij die koolstronk at. Heb je die intus
sen stiekem weggehaald, dan zal hij op die plek
hardnekkig blijven zoeken. Hij weet dus: daar lag
mijn smakelijke koolstronk.
Jammer dat bokjes geen gereedschap gebruiken. Wat
zou ik graag onderzoeken of hij als hij een schaar
had gebruikt zich nog zou weten te herinneren waar
hij hem had neergelegd. Ik kan dat in ieder geval
niet, ik moet een gebruikte schaar beslist terugleggen
op de plek waar hij altijd ligt, anders ben ik verloren.
de
prioriteit verheven. Elke zichzelf respecte
rende touroperator heeft de in het gebied
aanwezige hostessen hierover duidelijke
instructies gegeven, die er op neer komen
dat je nooit zonder een deskundige gids of
leraar buiten de piste moet gaan stunten.
Niet minder dan negentig procent van de
lawines wordt immers veroorzaakt door
mensen zelf, zo zegt de ANWB in een in
formatieve brochure hierover: „Vaak zijn
het skiërs of snowboarders die het terrein
niet goed kennen, maar toch off-piste
gaan. Ze skiën een instabiel sneeuwdek
op, de sneeuwlaag breekt achter hen af en
vervolgens worden ze meegesleurd."
In principe ontstaat een lawine doordat
het een korte tijd hevig heeft gesneeuwd,
terwijl de ondergrond onvoldoende hech
tingsmogelijkheden voor die nieuwe
sneeuwmassa biedt. Maar het kan ook ge
beuren dat een plotseling opstekende
wind de verse sneeuw massaal doet op
stuiven, zodat er een wervelende sneeuw
massa ontstaat die zich met een snelheid
van soms 300 kilometer per uur naar be
neden stort. Als eenling ben je in zo een
stuiflawine vrijwel verloren, al is het maar
omdat je door het louter inademen van de
met sneeuwdeeltjes gevulde lucht, die in
het lichaam omsmelt tot een watermassa,
de verdrinkingsdood zult sterven.
Zwem, als de lawine je grijpt, zo lang mo
gelijk met de sneeuwmassa mee en sla, als
je kopje-onder gaat, de armen voor het ge
zicht om aldus een zuurstofbekken onder
je hoofd te creëren. De eerste vijftien mi
nuten onder de sneeuw heb je een overle
vingskans van negentig procent, dus sta er
op dat je, alvorens je de lange latten aan
bindt, een deugdelijke lawine-instructie
krijgt. Draag een pieper op het lichaam
(niet in de rugzak, die kan je verliezen).
Blijf in de groep (bij de meeste skischolen
staat er op ondisciplinair gedrag verwijde
ring, en geef ze eens ongelijk).
Maar genoeg over dit soort sombere per
spectieven. De meeste vakantievierders
hebben niets te vrezen omdat ze braaf op
de (vaak immens uitgestrekte) pistes zul
len blijven. Volg altijd het advies van de
pistedienst, want die is verantwoordelijk
voor de veiligheid. En voor de rest: Hals-
und Beinbruch!
opr
De Spaanse koningin Sofia
woensdag haar dag niet in
Verenigde Staten. Bij een b
aan Hillary en Bill Clinton s
kelde de vorstin op de trap
het Witte Huis. Haar man J
Carlos en de Amerikaanse
dent schoten haar te hulp. I
Clinton en de leden van de
wacht keken onbewogen tc
MENSELIJldi
;ijn
k
De Britse popster ROBBIE
LIAMS heeft een rouwkran
ten bezorgen bij liedjesscf
en gitarist NOEL GALLAGI
van de band Oasis. Willian>la<
vindt de nieuwe cd van Oa
der de maat en zag met de
krans zijn kans schoon ziel
wreken op de groep, die ov
hem negatieve uitlatingen
gedaan. ,,Heb je nieuwe a
gehoord - gecondoleerd",
op het rouwkaartje. Williar
vindt Oasis' nieuwe album
ding On Thè Shoulders Of
Giants, niet origineel. Vol# or
hem gebruikt Gallagher id|en<
van andere mensen uit defde:
popindustrie. Williams doastir
de gelijkenis met de muzi^ee
de legendarische popgroef
Beatles. Williams trad vijf jnnc
geleden nog met Oasis op. Bij
hij zelf groot succes boektjntil
twee hitalbums,-verslechtend
verhouding. Oasis' leadzaifaijc
Liam Gallagher verklaarde
Williams' muziek 'afval' ki
den genoemd. Zijn broer
deed daar nog een schepji
venop door hem de ,,diksti
ser van Take That" te noei
Filmster ELIZABETH TAYl
toe aan een nieuwe liefde
leven. Taylor, die zondag
wordt, deed een oproep vc
leuke man tijdens een inte
met programma Acces Ho
wood. Als iemand kijkt d
mee uit eten wil nemen, z(
dolgraag meegaan", zei Ti
voor de camera. De ster, ai
keer getrouwd geweest, st
eisen aan een vlam. ,,lk z(
steeds een aardige, leuke,
trekkelijke, knappe man n
voel voor humor, compass
genoeg geld om het etentj
betalen", zei ze.
