ZATERDAGS i I BIJVOEGSEL I £WII Figurante maakt kans op hoofdrol litten im Lehen. eidsch Dagblad ZATERDAG 19 FEBRUARI 2000 de De Duitse CDU is in zak en as. De voorzitter van de Bondsdag, Wolfgang Thierse, heeft de christen-democraten veroordeeld tot een boete van ruim 41 miljoen mark. Het is de straf voor een serie schandalen die de partij in de ernstigste crisis van haar bestaan heeft gestort. Hoe lang die crisis nog duurt weet niemand. Wie de partij de weg uit het 'labyrint van leugens' kan wijzen, is eveneens onzeker. Partijleider Schauble is afgetreden en beoogd opvolger Friedrich Merz loopt zich inmiddels warm. Angela Merkel, de partijmanager, wordt genoemd als partijvoorzitter, dé hoop van de CDU. Angela Merkel heeft sinds kort voorzuitzichten die geen mens drie maanden geleden had dur ven voorspellen. De algemeen-secretaris van de CDU gold als vlijtig, intelligent, en had zich als minister van familiezaken en milieu in de regering van kanselier Kohl meer dan redelijk weten te handhaven. Ze had alle re den om aan te nemen dat ze nog een aardige carrière voor zich had. Nog een keer minister op een 'zwaar' departement bijvoorbeeld, als de rood-groene regering van kanselier Schroder in haar eigen chaos ten onder was gegaan. Meer zat er niet in, daar was elke kenner van de verhoudingen binnen de CDU het over eens. De 45-jarige domineesdochter had voor de grote sprong voorwaarts twee handicaps: ze is Oost-Duitse en vrouw. Ze was gedoemd een hooguit prominente figurante te blijven in een door West-Duitse mannen beheerste partij. De hoofdrol was voorbehouden aan iemand die misschien minder in zijn mars heeft, maar die een kostuum draagt en geen mantelpakje. Maar dat was drie maanden geleden. Nu blijken de handicaps die haar tot een plaats op de tweede rij hadden veroordeeld, veran derd te zijn in pluspunten. Angela Merkel is dé grote hoop van de CDU geworden. Als Oost-Duitse die pas na de Wende van '89 de politiek actief is geworden, is ze niet betrok ken bij de affaires die de CDU aan de rand van de afgrond hebben gebracht. En als de vrouw die de schandalen tot op de bodem wil uitzoeken, steekt ze gunstig af tegen de heerschappen die dankzij die schandalen en een vrijblijvende omgang met de waarheid verantwoordelijk zijn voor de ondergangs stemming die de christen-democraten be heerst. Come back De vraag is natuurlijk niet of zij de CDU kan redden. Dat is gezien de gebeurtenissen van im De toekomstige top van de CDU: Friedrich Merz en Angela Merkel. Angela Merkel, de hoop van de aangeslagen CDU silhouet van Wolfgang Schauble, nog geen maand geleden gefoto- serd voor een wervende CDU-tekst. De tekst heeft inmiddels een bedoelde andere betekenis en Schauble is sinds deze week minder een schaduw. foto ap michael probst de afgelopen maanden een karwei waar ie dereen, hoe groot zijn reputatie ook mag zijn, zich aan zou vertillen. Waar het om gaat is of zij in staat is de geloofwaardigheid te herstellen die een come-back van de CDU als regeringspartij mogelijk maakt. In november 1999 ziet de toekomst er voor de christen-democraten rooskleurig uit. De Val van de Muur (1989) wordt herdacht en de CDU geniet na van een reeks opzienba rende overwinningen bij deelstaatverkiezin gen. Helmut Kohl laat zich in een niet afla tende serie bijeenkomsten fêteren als de 'va der van de hereniging'. Met de twee andere matadoren van de Wende, de voormalige Amerikaanse president Bush en Sovjet-leider b.d. Gorbatsjov, wordt de ex-kanselier in de bloemetjes gezet, bewierookt en de hemel in geprezen. Hij wordt uitgeroepen tot een van de grote Duitsers van de eeuw. Hij straalt op elke foto, glorieert in vele talkshows en ge niet zichtbaar van de strijkages die hem overal waar hij verschijnt ten deel vallen. Helmut Kohl is op het toppunt van zijn roem en de CDU kan zich koesteren in haar suc ces. Die euforie is van korte duur. Nog geen twee weken later verschijnen er in diverse kranten berichten over een bizarre transactie die ruim acht jaar geleden op een parkeer terrein bij.een Zwitsers winkelcentrum heeft plaatsgevonden. De wapenhandelaar Karl- heinz Schreiber overhandigde de belasting adviseur Horst Weyrauch in het bijzijn van de penningmeester van de CDU, Walter Lei sier Kiep, een koffertje met een miljoen mark. Het was zijn 'blijk van waardering' voor de steun die hij had mogen ontvangen bij zijn inspanningen om Saudie-Arabië van Duitse pantserwagens te voorzien. Het geld werd dankbaar in ontvangst genomen. Het was volgens Schreiber bedoeld voor de CDU. In de boekhouding zal men het bedrag later vergeefs zoeken. Het blijkt een jaar later te zijn verdeeld tussen Weyrauch, Kiep en een andere CDU-functionaris. Duizelingwekkend De transactie op de parkeerplaats is vaak vergeleken met een scène uit een slechte thriller. Wat er vervolgens is gebeurd, heeft nu eens de allure van een koningsdrama, dan weer het allooi van een klucht en vaak het karakter van een absurd toneelstuk. De geldtransactie op de parkeerplaats is achter af gezien alleen van belang omdat ze het be gin is van een serie duizelingwekkende ver wikkelingen. Het bestaan van geheime rekeningen wordt onthuld. Helmut Kohl moet uit zijn zevende hemel neerdalen om toe te geven dat ook hij er 'nevenrekeningen' op na heeft gehouden. Met dat geld, zijn 'krijgskas', fi nancierde hij het netwerk van vazallen, waarmee hij zijn greep op de partij kon ver stevigen. Het bedrag, tussen de 1,5 en 2 mil joen mark, wil hij wel, de namen van de gulle gevers niet noemen. Dat zijn 'eerbiedwaardi ge burgers' die niet bekend willen worden. Kohl vindt dat die wens gerespecteerd dient te worden. Hij heeft hun zijn erewoord gege ven. Dat erewoord wordt het grote obstakel bij de pogingen van de partijtop om in het schandaal 'zonder aanzien des persoons' de 'onderste steen boven te halen'. Kohl blijft zwijgen. Hij trotseert nukkig alle oproepen van zijn partijvrienden. Ook het vooruitzicht van een strafrechtelijk onderzoek kan hem niet vermurwen. Erewoord is erewoord. Dat hij daarmee de partij die hij 25 jaar als een ongekroonde koning heeft geregeerd, zware schade toebrengt, schijnt hem minder te kunnen schelen. Kohl ontketent met die opstelling een machtsstrijd met de partijleiding, met name met zijn ojwolger, Wolfgang Schauble. Het conflict bereikt half januari zijn hoogtepunt als het partijbestuur hem na een dramati sche zitting schorst als erevoorzitter. Dat is een signaal dat Kohl aan het 'denken moet zetten'. Kohl denkt niet lang na. Nog geen twee uur later overtroeft hij het besluit van de partijtop. Hij doet afstand van zijn ereti tel. De breuk tussen de kanselier van de een heid en de partijleiding is volledig. De media zijn het er niet over eens hoe ze het drama moeten inschalen. Een aantal kranten rept opgewonden van een 'vadermoord'. Het weekblad Der Spiegel vergelijkt de voormali ge bondskanselier liever met een oude oli fant die door zijn kudde is verstoten. En ou de olifanten, zo weet de politieke redactie te melden, zijn gevaarlijk. Maar nog niet zo gevaarlijk als Karlheinz Schreiber voor Schauble is geworden. De wapenhandelaar is op de vlucht voor de fis cus naar Canada vertrokken. En vandaar laat hij van lijd tot tijd een stinkbom ontploffen. Als Schauble verklaart hem slechts vluchtig te kennen, wordt hij vanuit Toronto op de vingers getikt. Ze kennen elkaar beter, ver klaart Schreiber stralend. Hij heeft Schauble in '94 zelfs honderdduizend mark doen toe komen. De CDU-voorzitter moet dit toege ven, zoals hij ook moet toegeven dat die ton zoek is. En het wordt nog gekker. Schauble bekent Schreiber later nog eens de hand te hebben geschud. Na die bekentenis is zijn geloofwaardigheid definitief naar de vaan tjes. Maffia achtig De provincie wordt als locatie van criminele activiteiten vaak ten onrechte onderschat. In Frankfurt komt een schandaal aan het licht, dat een 'maffia-achtige' omvang heeft aan genomen. De CDU in de deelstaat Hessen blijkt meer dan 20 miljoen mark op geheime rekeningen in Zwitserland te hebben. Het is zwart geld, waarschijnlijk afkomstig van een eerder schandaal. Dat geld wordt in tranches naar rekeningen in Frankfurt overgemaakt. Voor een deel 'wit gewassen' als erfenissen van in het buitenland levende joodse CDU- sympathisanten. Die emigranten bestaan niet. Ze zijn ont sproten aan de fantasie van penningmeester prins Wittgenstein. Dit schandaal kost de toenmalige CDU-leider in Flessen en voor malige minister van binnenlandse zaken en 'law and order'-fanaat Manfred Kanther, de kop. Hij treedt terug als lid van de Bondsdag. Zijn opvolger in Hessen, minister-presi dent Ronald Koch (42), is een tijdje CDU's hoop in bange dagen. Hij manifesteert zich als de doortastende, onverbiddelijke puin ruimer. Helaas voor de CDU duurt dat niet lang. Vorige week móest ook Koch toegeven het met de waarheid niet zo nauw te hebben genomen. Hij mag nog premier blijven, om dat de liberale FDP graag coalitiepartner wil blijven. Maar hoe lang hij daar op kan reke nen staat in de sterren, al lijken inmiddels ook zijn dagen geteld. Van tijd tot tijd vertoont de affaire absurde trekken. De 'ton van Schauble' bijvoorbeeld is inzet van een conflict waarin beëdigde ver klaringen de belangrijkste wapens zijn. Schreiber heeft de notaris laten vastleggen, dat hij het geld niet aan Schauble, maar aan de toenmalige penningmeester Brigitte Bau- meister heeft overhandigd. Schauble heeft zijn notaris laten noteren dat hij het geld wel degelijk van Schreiber heeft gekregen. Bau- meister zegt in haar verklaring dat Schreiber gelijk heelt. Daarvoor had ze echter de versie van Schauble bevestigd. Op zoek naar het motief voor deze spectaculaire wending meldde het boulevardblad Bild dat 'in CDU- kringen wordt gevreesd dat Baumeister door Schreiber wordt gechanteerd omdat ze een verhouding zou hebben gehad met een we derzijdse vriend'. De rechter die mag uitma ken wie van de drie liegt, is niet te benijden. Over twee maanden houdt de CDU in lis sen haar jaarlijkse congres. Optimisten ho pen dat de partij dan het ergste achter de rug heeft en dat in Essen de wederopstanding kan beginnen. Nieuwe, jongere gezichten achter de bestuurstafel zouden de partij nieuw elan moeten geven. De kansen van Angela Merkel zijn beter dan ooit. PETER VAN NUIJSENBURG

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 45