Alleen de koffiekan staat nog niet klaar
an los zand een kasteeltje bouwen
Ill
Sport
Stand van zaken
in Leidse regio
Scheenkappen?
- tRDAG 19 FEBRUARI 2000
Vrouwenvoetbal is geen stiefkindje meer bij UVS
dochter van UVS-bestuurslid Frans de Jong was
ek op voetbal. Dat was de reden dat De Jong
en seizoenen geleden bij de blauwwitten een
ivenafdeling opzette. „Er zijn wel wat oudere le-
binnen de club die het nog steeds niets vinden,
hun aantal neemt af. Langzaam maar zeker
:n we de waardering gekregen die we verdie-
We horen er helemaal bij. Ik merk ook dat
meer UVS'ers naar de vrouwen komen kij-
het zo lang heeft geduurd voordat de sport
bepaalde mate van volwassenheid bereikte, wijt
ong voor een deel aan zogeheten 'typische vrou-
•problemen'. „Als een jongen verkering krijgt,
hij gewoon voetballen. Vrouwen of meisjes
en op zo'n moment toch vaak aan stoppen.
1 ouderwets, maar in de praktijk is het nog vaak
erder zijn vrouwen veel minder club-gebonden,
lebben nu drie elftallen en ik kan niet met ze-
eid zeggen of dat komend seizoen weer zo zal
Vrouwen zeggen sneller op dan jongens of
nen. Een ongelukkige schop op de training
soms nog maanden na en als je niet ingrijpt,
doedt het de onderlinge sfeer en volgen er af-
ngen. Mannen hebben toch zoiets van; biertje
ten, zand erover."
an is er nog het aparte probleem dat veel vrou-
•oetbal-trainers bij hun aantreden een heel elf-
leenemen van hun oude club. Na een paar jaar
■kt zo'n coach en dan ben je ook weer een heel
kwijt. De vrouwentak van De Sleutels, toch een
liging die zijn naamsbekendheid dankt aan het
«voetbal, is aan dat verschijnsel ten onder ge-
is daarvan verschoond gebleven. Van de Berg
Jong zijn er trots op dat de huidige selectie
ichttien vrouwen een hechte groep vormt waar
g elnks de bijna troosteloze laatste plek in de eerste
nauwelijks een onvertogen woord valt. Op het
Heine veranderingen binnen de club werden
nder gewaardeerd. Bijvoorbeeld dat in het club-
op een groot standenbord ook de uitslagen van
IU! rouwenteam zijn opgenomen, naast die van de
standaardelftallen. „De wil om gelijkheid te
en, is er bij UVS. Bij een wedstrijdbespreking
en wij altijd nog vragen om een kan koffie ter-
Ie er bij een bespreking van de mannen auto-
ch staat. Inderdaad, het gaat nog om kleine za-
Ms het hoofdveld vrij is, spelen wij daarop. Dat
voor kort ondenkbaar."
J'dl; I,
opl
imago van het vrouwenvoetbal is dan wel ver-
maar het niveau is volgens Van de Berg nog
lephavenant meegegroeid. „Dat heeft te maken
iet feit dat nog steeds veel vrouwen die aan
al doen op relatief late leeftijd zijn begonnen,
een meisje op haar zestiende nog de grondbe-
en moet bijbrengen, dan schiet dat vaak niet
oor vrouwentrainers is het zaak om vooral en-
iasme over te brengen en niet aan het spelletje
len schaven. Het is ook niet eerlijk om met een
ïenbril' naar vrouwenvoetbal te kijken. Je mag
[gelijking tussen mannen- en vrouwenvoetbal
niet maken. Het is meer dan alleen het ver
assen man en vrouw. Het is ook een eeuw tra-
egenover pakweg twintig jaar.
De training bij UVS. Van de Berg ziet hoe Brienneke Mieremet aanzet voor een sprint
FOTO mark lamers
De cijfers liegen niet. Ook onder vrouwen is voetbal inmiddels de meest beoefende sport in Nederland. De
opmars ging gepaard met een strijd die nog steeds niet helemaal is beslecht. Nog altijd wordt het
vrouwenvoetbal bij veel clubs, de KNVB en ook in de media als een stiefkindje behandeld. Het mannenbolwerk
dat voetbal nog altijd is, heeft meer dan twintig jaar geleden de deuren geopend, maar echte gastvrijheid moest
worden afgedwongen. Bij UVS is er inmiddels sprake van een bijna volledige integratie en gelijke behandeling,
beweert trainer Albert van de Berg die ook bij UDO, Ter Leede en Alkmania de vrouwentak onder zijn hoede had.
Het wachten is op een meer algemene erkenning.
door I.OMAN LEEFMANS
discussie. Daar kijkt bij ons niemand van op. En ik
ben de enige Ajax-aanhanger in de familie dus dis
cussies zijn er zat."
Mieremet trapte pas op haar zestiende voor het
eerst tegen een bal. „Ik moet het in vergelijking met
Jaclyn ook meer van mijn inzet hebben. Vroeger was
ik echt een meisje. Paardrijden en zo. Voetbal ben ik
pas later leuk gaan vinden. Mijn omgeving heeft daar
over het algemeen positief op gereageerd. Zeker als
je zegt dat je in de eerste klasse speelt. 'Jij? Voetbal?',
vragen ze dan, want er zijn er nog genoeg die zich bij
vrouwenvoetbal van die types met kortgeknipt haar
en een tuinpak voorstellen."
Het chronisch gebrek aan aandacht in kranten en
op tv, daar zijn vrouwenvoetballers en hun begelei
ding aan gewend geraakt. Mieremet: „Mijn zus
speelt in Alecto 1 en mijn broer in RCL 1. Zij trainen
iets vaker, maar ik heb niet echt het idee dat ik min
der fanatiek of op een minder niveau bezig ben.
Toch komen zij regelmatig in het nieuws en ik van
daag voor het eerst."
Trainer Van de Berg ziet het in de toekomst wel
goedkomen met het vrouwenvoetbal. Het spelpeil,
de aandacht en waardering zullen de komende jaren
alleen maar toenemen. Toch zijn er nog van die mo
menten dat het lijkt alsof de klok twee decennia lang
heeft stilgestaan. Dan blijkt dat de aloude minach
ting nog altijd bestaat. „Scheidsrechters die ons
moeten fluiten en dan vooraf nota bene aan mij
fluisterend komen vragen: 'Gelden er bij de vrouwen
andere regels?' en 'Jullie spelen toch ook twee keer
45 minuten?' Dan heb ik echt zin om te zeggen: Kom
meiden, dit heeft geen zin. Laten we maar naar huis
gaan."
„Aan de andere kant moet het echt maar eens af- gingen. Ter Leede heeft zelfs een budget van 'dat
gelopen moet zijn met het beeld dat het gaat om een wil-je niet-weten' hoeveel. Daar worden echt speel-
groepje huismoeders die met de zomer in aantocht sters gehaald. Dat gaat UVS weer te ver."
wat aan hun lijn willen gaan doen onder leiding van
een goedwillende broer of vader. Bij UVS gaat het er Brienneke Mieremet en Jaclyn Leiwakabessy spe-
serieus aan toe, net als bij de meeste andere vereni- len samen in UVS 1 en zijn wat ervaring betreft te
genpolen. Leiwakabessy (haar broer Virgil speelt in
het eerste van Lugdunum) komt uit een echte voet
balfamilie waar zij van kindsaf aan met de mannen
en jongens meedeed. Ze voetbalt dan ook al vanaf
haar negende. „Als we met de familie voetbal op tv
kijken, meng ik me rustig in een voetbaltechnische
Leiden en omstreken
telt momenteel 41
vrouwenelftallen; 18 op
zaterdag en 23 op zon
dag. Deze teams zijn
verdeeld over 22 ver
enigingen. In de stad
Leiden voetballen er
slechts vijf Docos 1,
FC Rijnland 1 en UVS
1, 2 en 3) en in Alphen
zelfs maar twee (Alphia
1 en Alphen 1). Drie
elftallen zijn vertegen
woordigd op landelijk
niveau: Ter Leede 1 en
2 en UVS 1. Nog eens
drie clubs (SJC, RCL en
Allcmania) spelen in de
tweede klasse en de
overige 35 elftallen ko
men uit in de onderste
regionen. Iduna uit Ter
Aar is de enige voetbal
vereniging in de regio
die alleen vrouwen als
leden heeft. Geen en
kele club heeft vier
vrouwenelftallen. Vijf
verenigingen beschik
ken over drie teams:
Alkmania, Ter Leede,
FC Lisse, UVS en Ber-
nardus. Eén club werd
ooit landskampioen:
Alkmania in het sei
zoen 1978-1979. Ter
Leede staat momenteel
tweede in de hoofd
klasse.
e Heederik is trots op Fiks
T
iEEST GERARD BAAS
'a|vas er in Delft een plein
niets mee gedaan werd.
levond zich tussen een
ongezellige flatgebou-
dvei n de wind had er vrij spel.
;n versnelden hun pas
zo snel mogelijk over te
:n lopen. Het plein was
'leederik, manager bij een
ïgbouwvereniging, een
in het oog. De trainster
Oegstgeester korbalclub
louwde ('met mijn team,
n eentje kan ik niks') de
lakte om tot een speel-
waar mensen met een
rt-baan de organisatie en
;elijkse leiding voeren. „Ik
er wel eens langs. Het is
Je ziet kinderen van
ertig verschillende cultu-
ïet elkaar spelen en ook
luders gaan nu veel beter
Ikaar om."
derik vindt de vergelijking
aar werk bij Fiks, dat van
bij een zege op GKV (H)
weert naar de eerste klas-
erdreven maar ze is het er
ens dat er een paar over-
msten zijn. „Met los zand
n we bij Fiks een kasteel-
louwd. Ik kan nu genieten
lijn ploeg en dat was in
£in niet het geval." Haar
indruk was namelijk niet
jsitief. „Ze waren alleen
thzelf en met de scheids-
bezig. Ik wist meteen
ik moest beginnen. Mijn
moeten voorbeeldge-
tonen en om dat in de
te krijgen moet je als
langs de lijn extra rustig
kalme houding brengt
dingen met zich mee.
ïerste is mijn ploeg alleen
met korfbal bezig. Als je
bent, moet je het pro-
niet bij je houden, maar
tegenstander leggen. Dat
lijn ploeg steeds meer en
en nu ben ik trots op ze.
feede weten ze dat ik alles
zeg voor 100 procent
Het is ook de manier
P ik op mijn werk func-
t Daar geef ik leiding aan
oep van vijftien mensen,
ft ze allemaal de zeker
den dat ze meetellen. Je
mensen stimuleren om
Trainster Anke Heederik kan vanavond met Fiks promoveren naar de eerste klasse. foto taco van der eb
net iets meer of iets anders te Heederik vindt wel dat ze veel ik geen groot risico. Ik denk dat
doen dan ze dachten dat ze in vraagt van haar ploeg. „Ze trai- het goed werkt om volwassen
zich hadden. Ik geniet zo van nen twee keer per week, maar mensen verantwoordelijkheid
mijn werk als ik zie dat mensen ze hebben het recht om een te geven. Alleen dan kun je ze
boven zichzelf uitstijgen." baaidag op te nemen. Dat vind optimaal laten presteren. Aan
de baaldag-regel hebben ze bij
Fiks wel moeten wennen, maar
het aantal afmeldingen is mini
maal. Niemand heeft ooit de
grens overschreden."
Ook op een ander gebied
heeft Anke Heederik gezorgd
voor een cultuurverandering bij
Fiks. Tegenwoordig is elke spe
ler gelijk. „Ik geloof er niet in
dat je jonge korfballers moet la
ten wennen aan de sfeer. Als je
met het eerste meegaat als wis
selspeler, betekent dat dat je er
op moet rekenen dat je speelt.
In het begin heb ik wel eens
mijn beste speler uit het veld
gehaald. Wat doet zij nou, zag
je iedereen denken. Maar het
werkte wel. Van hoog tot laag,
al mijn spelers weten dat ze er
bijhoren. Als je als coach eerlijk
bent, krijg je daar van je ploeg
enorm veel voor terug aan inzet
en zelfvertrouwen. Dat vertaalt
zich in progressie en het beter
maken van een ploeg is iets
fantastisch voor een coach. Als
je dat proces meemaakt weet je
dat het het waard is om er zo
veel tijd in te stoppen."
Ooit speelde de 48-jarige
Heederik, moeder van een zoon
van 21 en een dochter van 23,
twee interlands tegen België.
„Dat ik gekozen werd verbaas
de me. Ik zal wel toevallig een
keer goed gespeeld hebben
toen de bondscoach kwam kij
ken." Wanneer het precies was,
weet ze niet meer en wat de
scores waren ook niet. Het
boeit haar niet zo. Het heeft
haar nooit zo geboeid „Korfbal
deed ik omdat ik het leuk vond.
Echt van levensbelang was het
niet voor mij." Bondscoach Ben
Crum vroeg in die tijd nog aan
haar clubcoach bij Fortuna of
ze wel plezier had in het spelen
voor Oranje. „Crum vond mij
maar een rare. Hij had nooit
een international meegemaakt
die niet razend enthousiast
werd over het korfballen voor
het Nederlands team. Ik vond
het ook niet zo gezellig in dat
team. Er was veel afgunst en
onderlinge concurrentie. Com
petitief spelen is geweldig maar
het moet wel normaal blijven.
Lyrisch worden over korfbal zit
trouwens sowieso niet in mij. Ik
heb geen idee waar die oranje
shirtjes liggen."
Sinds 1 januari van dit jaar is het voor alle voetballers verplicht om scheenbescher
mers te dragen. Werkt die maatregel?
Piet Diependaal, scheidsrechter uit Sassen-
heim:
„Ik pas de regel streng toe. Als een speler geen
scheenbeschermers aan heeft, dan doet hij niet
mee. Ik hond bij het warm lopen mijn ogen goed
open, aan een doelverdediger met een
lange broek vraag ik of hij scheenbe
schermers draagt. Het is bij mij één
keer voorgekomen dat voor de aftrap
bleek dat niet iedereen scheenbescher
mers had, het ging om een stuk of drie
spelers, 't Was bij een wedstrijd van
WSB 5 op zondag. Toen zeiden ze:
'Nou, dan gaan we toch naar huis'.
Maar binnen vijf minuten waren ze te
rug, hoor, met scheenbeschermers.
Zo'n actie wordt je niet in dank afge-
nomen, ook niet door de tegenpartij.
^2 Maar ik denk dat het belangrijk is voor
de veiligheid van de spelers, de KNVB
heeft de regel niet gemaakt voor de
winkeliers, maar om ernstige beenbles-
m sures te voorkomen. Sommige scheids-
rech ters durven zich n iet zo streng op
te stellen, die moeten nog een drempel
over. Maar ik heb daar geen moeite
Q Willem Hulsebosch, aanvoerder van
WSB 5:
Twee weken geleden waren er twee
jongens van ons zonder scheenbescher
mers. Eentje was ze vergeten, dat had
zo z'n redenen. We hadden de vorige
avond een feestje gehad. We zijn een
vrij jong team en het gebeurt wel vaker
dat we na het stappen op zaterdag
avond iemand op zondagochtend uit z'n nest
moeten halen. Dan vergeet je snel wat. Maar die
jongen heeft de scheenbeschermers geleend van
een wisselspeler langs de kant. De ander is ge
woon zonder beschermers gaan voetballen. Dat
heeft de scheidsrechter niet doorgehad, omdat
hij zijn sokken heel hoog had opgetrokken. Hij is
klein en dik en heeft nogal dikke kuiten, dus dat
kon wel zo. In de rust is hij naar de kant gegaan.
Ik heb direct tegen de scheidsrechter gezegd dat
hij groot gelijk had. Iedereen weet dat het ver
plicht is om scheenbeschermers te dragen. En we
moeten allemaal toch weer werken op maandag.
Daarom speel ik zelf ook nooit zonder, anders
kun je geen duel ingaan.
Marco van der Plas, aanvoerder van Katwijk,
speelde voor 1 januari altijd zonder scheenbe
schermers:
„Ik heb altijd zonder scheenbeschermers ge
speeld omdat ik er niet tegen kan als ik mijn
kousen bij mijn knie moet vastbinden. Nu ge
bruik ik van die hele kleintjes, waarmee ook de
F-junioren spelen. Tot nu toe zij we één keer ge
controleerd, de scheidsrechter zei er niets van.
Dat kan ook moeilijk want nergens staat in de
reglementen hoe groot ze moeten zijn. Je kan
zelfs met een bierviltje spelen. Of het geen netter
gezicht is wanneer iedereen met opgetrokken
kousen speelt? Heb je die Carlo van Zeist van Ter
Leede wel eens zien spelen? Met die lange stelten
en die kousen die tot halverwege zijn scheenbeen
komen. Dat is pas geen gezicht. Grapje hoor, hij
zit hier te kaarten. Wat is troef jongens?"
Wijnand Rijsdam, lid van de scheidsrechters-
commissie van district West III:
„Het leeft niet erg onder de scheidsrechters, ik
heb er nog niemand over gehoord. Het is ver
plicht, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar
stel nu dat er iemand bij Katwijk 12 tegen Rijns-
burgse Boys 19 zonder scheenbeschermers staat.
Moet je zo iemand dan uitsluiten? Kousen opha
len en voetballen zou ik zeggen.
Arts-assistent op de eerste-hulpafdeling van
het LUMC:
„Zijn scheenbeschermers tegenwoordig verplicht
op het voetbalveld? Daar hoor ik van op, dat
lijkt me een goede maatregel. Ik kan niet zeggen
of we daardoor minder geblesseerden krijgen
hier op de afdeling. Ik denk niet dat daar al cij
fers over beschikbaar zijn.
TEKST JANET VAN DUK/WILLEM SPIERDUK
FOTO HIELCO KUIPERS
