Blom springt
eruit tijdens
gezapig NK
Jaklofsky blijft geloven in Sydney
Eerste goud voor Christoph Kempen
3
Arens is analytici
strateeg én vecht
Sport
Regenboogtrui gee
Groenendaal vleug<
Kortekaas houdt stai®
Jongmans
geblesseerd
MAANDAG 14 FEBRUARI 2000
- NDA'
GENT PIM VAN ESSCHOTEN
De lach bij de huldiging was er
weer. Maar niet voluit, niet van
harte. De sprong van 6.24 meter
was dan wel genoeg voor weer
een nationale titel, het was
ruimschoots onvoldoende voor
kwalificatie voor de EK indoor
in hetzelfde Gent. „Six-fourty...
Dat is niet ver, dat zou ik mak
kelijk moeten kunnen halen.
Easy. Maar ja..."
In de wereld van verspring-
ster Sharon Jaklofsky gaat veel
mis, te veel om optimaal te
kunnen presteren. Bovenaan
haar lijst van teleurstellingen
staat een reeks van blessures.
Twee seizoenen gingen zo ver
loren. Belangrijke jaren in de
aanloop naar de Spelen in Syd
ney, die voor haar nu eenmaal
meer betekenis hebben dan
voor welke atleet dan ook. Ze is
immers geboren en getogen in
Australië. „The highlight of my
life," omschrijft ze juist deze
Olympische Spelen.
Teleurgesteld in het selectie
beleid 'Down Under', besloot
ze in 1994 gebruik te maken
van haar tweede paspoort, het
Nederlandse. Twee jaar later
sprong ze zich met een nieuw
nationaal record (6.75 meter)
naar de olympische finale in At
lanta. Ook toen al niet zonder
kwaaltjes en klachten. „Ze is
mentaal heel erg sterk, on-Ne-
derlands eigenlijk", zei haar
toenmalige trainer Charles van
Commenee destijds.
Door een knieblessure miste
ze het seizoen '98. Vorig jaar
verziekte een hamstringblessu
re haar indoorseizoen, hield ze
in de zomer een whiplash over
aan een auto-ongeluk en toen
ze eenmaal hersteld was, knal
de ze op een overigens lege at
letiekbaan tegen een bord op.
Met sneeën in kin en arm en
een dik en pijnlijk scheenbeen
als gevolg. Jaklofsky vocht terug
en de KNAU zond haar uit naar
het WK in Sevilla, hoewel ze
niet aan de limiet had voldaan.
Ze faalde in de Spaanse hitte
(hielblessure) en de gevolgen
waren merkbaar in haar porte
monnee. Ze viel buiten het eli
tegezelschap van Delta Lloyd,
werd uit de KNAU-selectie ge
zet. En de bijbehorend auto van
NOC'NSF moest ook worden
ingeleverd. „Ik leef bij de dag,
het verleden telt niet", zei ze
zaterdag in Gent. „En het was
ook niet allemaal slecht in het
verleden."
Jaklofsky denkt niet in tegen
slagen. Ze klaagt niet, is ogen
schijnlijk niet uit haar even
wicht te brengen. Had ze 6.40
meter gesprongen, dan was de
EK indoor een prachtige stap
op weg naar Sydney geweest.
Nu ze niet slaagde, blijft ze la
coniek. „Ik weet na vandaag
wat ik moet doen, technisch
vooral. De explosiviteit bij de
afeet op de balk moet beter."
Tussen Gent en Sydney gaapt
nu nog een gat van bijna een
halve meter, gezien de olympi
sche limiet van 6.70 meter. Per
soonlijke probleempjes (ze wil
er verder niets over kwijt) in
Australië verstoorden de trai
ning in de afgelopen maanden.
Jaklofsky: „Maar dat is geen ex
cuus voor vandaag." Ze heeft
leren omgaan met tegenslag,
het lijkt haar niets te doen. „Zo
ben ik", zegt ze. „Ik heb altijd
op mezelf geleefd, dan leer je
dat wel. Ik laat me ook niet be
ïnvloeden. Zo moet je hele le
ven zijn, ook buiten de atletiek.
Het maakt je een beter mens."
Zo zal ze zich zonder gemor
of geklaag voorbereiden op de
zomer. Inmiddels werkt ze da
gelijks drie uur op kantoor,
want zonder Delta Lloyd,
KNAU of NOC'NSF moet er
evengoed brood op de plank
komen. In de steek gelaten? Een
beetje vergeten? Eenzaam?
„Helemaal niet." Ze neemt de
situatie zoals die is. Dat de fi
nanciële ondersteuning is weg
gevallen, stimuleert haar
slechts. „Ik ga goed trainen en
voor je het weet, heb ik me ge
kwalificeerd. Sydney, I'll be the-
Twijfels kwellen Corrie de Bruin
Een Nederlands kampioenschap atletiek in het Belgische
Gent. Het had iets weg van een karikatuur, een tour de
farce. Zeker als nummers worden aangevuld met buiten
landers, een oer-Hollandse discipline als de 800 meter
slechts drie deelnemers telt en sprintster Esther van
Ooijen tweemaal goud pakt zonder te winnen. Niet al
leen het dak van de Haagse Houtrust verkeert in een de
plorabele staat, maar ook de toekomst van de hele Ne
derlandse indooratletiek is verontrustend.
GENT FRANS DREISSEN
De prestaties in de Flanders
Sports Arena waren navenant.
Weinig verheffend. De enige die
echt aan de gezapigheid op de
Belgische rommelmarkt ont
snapte, was polsstokspringer
Rens Blom. De Sittardenaar
kreeg vleugeltjes en eiste met
een hoogte van 5.60 meter op
de valreep nog een EK-startbe-
wijs op. Blom is dan ook niet
aangewezen op Nederlandse
indoorfaciliteiten. Hij verblijft
vier dagen per week op een
Duits vakantiecomplex en kiest
in Leverkusen het luchtruim.
Samen met Duitse sterren als
Danny Ecker en Tim Lobinger.
Vorig jaar pendelde Blom nog
frequent op en neer tussen Ne
derland en Duitsland. Het
kwam de rust niet ten goede.
„Nu kan ik elke dag trainen,
wat ik wil", zegt de 22-jarige
heao-student. De honkvastheid
komt zijn sportieve scholing ten
goede. „Elke dag gaat het beter.
Moet ook, want anders heb je
niks geleerd. Mijn enige doelen
tijdens het NK waren daarom
winnen en de EK-limiet. Ik wil
per se naar dat toernooi, omdat
ik vind dat ik er thuishoor. Een
goede oefening voor de Spelen
in Sydney, die tegenwoordig
mijn hele leven beheersen."
Had het NK voor Blom nog
een doel, voor veel andere atle
ten waren de indoorschermut-
selingen niet meer dan een test
of een veredelde training (Stella
Jongmans). Marko Koers wilde
na twee maanden training in
Gainesville/Florida weer eens
zijn lichaam prikkelen. „Een
goed gevoel creëren. Tempo lo
pen, scherpte krijgen." Vrijdag
liep hij tijdens een internatio
naal gala een duizend meter,
een etmaal later met slechts
drie kompanen de 1500 meter.
Op zich niet inspirerend, maar
met het oog op het EK, over
twee weken in dezelfde accom
modatie, wilde de onaantastba
re Koers (3.44.65) het NK niet
laten schieten. „Want ook dan
moet ik binnen 24 uur twee
maal aan de bak."
Hordensprinter Robin Kor
ving koestert voor dat toernooi
hoge verwachtingen. Zaterdag
werd hij evenwel overvallen
door problemen met de start en
een vervelend akkefietje met
het startblok. „Ik was opeens
weer de kluts kwijt, ging naden
ken hoe ik in de startblokken
moest, terwijl het eigenlijk een
automatisme behoort te zijn."
De zege (in 7.67 seconden) kon
Korving niet ontgaan. Toch liep
hij nadien met de pest in zijn
lijf rond. „Het had ruim een-
tiende sneller gemoeten. Ik heb
een tijd van 7.50 nodig voor een
EK-medaille. Ik voel me sterk
en kan straks ook heel hard lo
pen. Mits het met die start maar
snel weer in orde komt."
Met de heupspier van Corrie
de Bruin daarentegen komt het
waarschijnlijk nooit meer goed.
De kogelstootster lijkt zich er
mee te hebben verzoend. De
spier is te dik geworden, raakt
daardoor regelmatig beklemd
en veroorzaakt soms helse pij
nen. „Dat belemmert de trai
ning en de prestatie. Eens kij
ken hoe ver ik met deze handi
cap nog kan komen."
Een remedie is er niet. Van
daar dat De Bruin wordt over
mand door twijfels over haar
verdere carrière. „Op 23-jarige
leeftijd denk je in principe nog
niet aan stoppen. Maar als ik
niet meer goed kan presteren,
als ik geen geld meer met de
sport verdien en het niet meer
leuk is, dan komt het einde
toch dichterbij. Ik had gehoopt
op EK-kwalificatie. Maar 17.40
meter is natuurlijk geen af
stand. Dat gooide ik al als B-
meisje. Het is wrang dat uitge
rekend een olympisch jaar een
testjaar wordt. Maar het is niet
anders."
De titel kogelstoten ging met
overmacht naar Lieja Koeman.
De Amsterdamse zette een ste
vige serie neer, met 18.26 meter
als beste afstand. Samen met
hoogspringer Wilbert Pennings
(2.25 meter) en Rens Blom gaf
ze het toernooi enig cachet.
Lang zag het er naar uit dat
tijdens het NK slechts één re
cord zou sneuvelen. Een Bel
gisch nog wel (kogel mannen).
Totdat hinkstapspringster Karin
Ruckstuhl zich meldde met een
afstand van 12.90 meter, drie
centimeter verder dan de oude
topafstand van Annemarie
Rens Blom bij zijn geslaagde poging over 5.60 meter.
Hendriks. Een klein lichtpuntje daarom kon Esther van Ooijen zijn, want de echte winst moest
in een toernooi dat werd geken- 'schitteren' met tweemaal goud ze tijdens het fancyfair-achtige
merkt door veel afmeldingen en (60 vlak en horden). Het is de NK twee keer aan een buiten
weinig uitstraling. Alleen al vraag of ze er blij mee moet landse laten.
GENT WILMAR KORTLEEVER
Als je goud wilt, moet je ervoor lopen.
Christoph Kempen maalde er zaterdag
niet om dat alle finalisten van vorig jaar
afwezig waren op het Nederlands in
doorkampioenschap 200 meter. Het le
verde de jonge Oegstgeestenaar in Gent
zijn eerste titel op bij de senioren. Met
21,74 maakte hij zijn titel ook waar,
want hij trok er de top-20 aller tijden
mee binnen.
Ondanks de afzegging van enkele fa
vorieten moest Kempen vanaf het aller
eerste begin voluit. De jonge sprinter
had gekozen voor het loodzware pro
gramma van 60 én 200 meter binnen
drie uur. „Daarom was het wel jammer
dat ik op de 60 meter werd uitgescha
keld", zei Kempen na zijn tijd van 6,97
op de korte afstand. „Maar ik spaarde
wel krachten voor de finale 200 meter."
In de series had Kempen zich met de
snelste serietijd verzekerd van een goe
de (buiten)baan in de finale. „Die moet
je indoor hebben, anders ben je kans
loos." Voornaamste concurrent Rowdy
Middelkoop lootte de nog betere baan
zes, maar de voorsprong viel opvallend
groot uit. „Het kan nog wel harder",
denkt Kempen daarom. „Maar er zijn
nu eenmaal erg weinig indoorwedstrij-
den en -trainingen."
Het magere Nederlandse indoorsei
zoen is te wijten aan de sluiting van het
Haagse Houtrust Sport, waar eind vorig
jaar stukken uit het dak kwamen vallen
vanwege betonrot. Omdat de gecombi
neerde senioren/juniorenkampioen
schappen noodgedwongen op één dag
werden georganiseerd in het Belgische
Gent, waren diverse onderdelen mager
bezet. Dat gold echter niet voor de 3000
meter voor de vrouwen, waarop Erika
van de Bilt de strijd aanbond met me
de-wegatlete Wilma van Onna. De Leid-
se begon onwennig aan de vijftien
rondjes, omdat ze voor de allereerste
keer aan een indoorwedstrijd deelnam.
Van Onna nam afstand maar in de
tweede kilometer knokte Van de Bilt
zich terug. Vervolgens beleefde ze ech
ter haar tweede primeur: „Ik wilde er
meteen voorbij en afstand nemen,
maar ik verzuurde helemaal. Dat was
me nog nooit gebeurd, zelfs niet op de
baan." Opvallend waren de goede tij
den, want Van de Bilt kwam met 9.18,85
maar vier seconden tekort voor een
persoonlijk record.
Chris Tamminga won afgelopen
weekeinde de verkeerde wedstrijd. Vrij
dagavond versloeg hij tijdens het inter
nationale gala op de Gentse baan nog
makkelijk zijn concurrent Rens Blom.
maar in het kampioenschap waren de
rollen omgekeerd. De Limburger verbe
terde zich van 5,20 naar een hoogte van
5,60, Tamminga sprong beide wedstrij
den 5,40 meter. „De vorm is goed, maar
de echte scherpte ontbreekt", aldus
Tamminga die pas halverwege vorige
week terugkwam van een trainings
kamp in het Amerikaanse Florida. „Dat
komt ervan als je geen enkele mogelijk
heid hebt om indoor te trainen. Maar
die 5,60 kan ik ook springen, misschien
volgende week al wel tijdens de Bubka-
wedstrijd in Donetsk in Oekraïne."
Van de kleine regionale afvaardiging
van vijf adeten kwam verder alleen Ste
ven Tito in de buurt van medailles met
de vierde plaats op de 800 meter. De
eerste drie atleten Bram Som (1.50,61),
Robert Spoek (1.51,89) en Sander de
Korte (1.52,21) waren echter ruim snel
ler dan de de 1.53,79 van de nieuwe
aanwinst van Leiden Atletiek. Ger Wes-
sel (Leiden Atletiek) werd in de series
400 meter uitgeschakeld. In het junio
renkampioenschap was alleen De Spar
taan uit Lisse vertegenwoordigd. Met
een uitstekende hoogtesprong van 1,93
haalde Casper van Sijl voor de Lisser
vereniging een bronzen medaille.
zis
PARUS GUS VAN OOSTEN
Sinds 1996 stopt Maarten Arens
op zijn buitenlandse reizen
steevast een beduimeld notitie
boekje met aantekeningen over
ongeveer honderd judoka's in
zijn koffer. De 27-jarige Haar
lemmer houdt de internationa
le ontwikkelingen consciënti
eus bij en om die reden zal hij
zich zelden meer door een te
genstander laten verrassen.
Arens staat te boek als een
scherpe analyticus, een listige
strateeg en een lastig te werpen
vechtjas bovendien.
De investeringen die Arens
jarenlang in zijn sport pleegde,
betalen zich de laatste seizoe
nen steeds vaker uit. Na zijn
Europese titel in 1995 was het
een tijdje stil, maar vorig sei
zoen won hij het A-toernooi
van Praag, werd hij tweede op
het Europees kampioenschap
en eindigde hij als zevende op
het WK. De laatste prestatie was
goed voor een nominatie voor
de Olympische Spelen later dit
jaar in Sydney.
Over vormbehoud bestaan
geen twijfels meer. Arens won
zaterdag het sterk bezette Tour-
noi de Paris in de klasse tot 81
kilogram. „Ik ben hier vier keer
vijfde geworden, ik wilde zo
graag winnen en dan gebeurt
dit", was zijn verbaasde reactie
een paar minuten na de finale
tegen Djamel Bouras.
Bouras is, na het olympisch
goud in 1996, een volksheld in
Frankrijk. In het sportpaleis van
Bercy werd de Franse judoka
gedragen door achtduizend
chauvinisten op de tribune.
Maar zelfs onder die omstan
digheden was Arens hem te
machtig. De vechtmachine uit
Noord-Holland, opgegroeid in
Wognum, haalde met zijn ge
strekte rechterarm de angel uit
zijn tegenstander en scoorde
een vol punt met een heup
worp.
Arens buit een bijzondere
kwaliteit uit: hij kan zowel links
als rechts judoën en voert zijn
opdracht effectief uit. „Het was
onvoorstelbaar hoe makkelijk ik
Bouras van me kon afhouden",
zei Arens, die zichzelf tot de
kandidaten voor olympisch
goud in de klasse tot 81 kilo re-
kent.
Arens behaalt echter|
leen op grond van een
analyse successen,
misschien wel meer dai
judoka's, grote offers
om zo ver te komen, t
dient Arens voor ieder
zes kilo af te vallen, ee
waar hij het moeilijk m
In de koelkast treft hij
meer dan een kuipje sn
en een paar flessen
water aan. En in de spi otie
hij een man met een
taille en een holle buik.
Voor het toernooi
had Arens niet optim; P
traind, waardoor hij 's o BAL
om kwart over vijf in
nog een half uur in e
bad moest om andeii
kwijt te raken voordat
om half zeven bij
diende te melden. Da
werkt zijn lijf niet alti
want hij wordt regeln
plaagd door kwetsuren N^e
lerlei aard.
Het medisch doss
Arens vermeldt alleen
jaar 1999 een kapotte m
een scheurtje in het ka ust
zijn linkerschouder, tv rs
stekingen, ijzertekort ei s
armoede. Na het WK in
werd hij een week lang
men in het ziekenhuis
een infuus gelegd,
geschrokken toen de
kwam vertellen dat een
king bij mijn slaap d< y,
schieten naar mijn hen ei
zei: hou maar op, ik
nog wel een weekje liggi t'
Een weekje zonder ji
gaat nog wel. Maar ee ;|qo
zonder judo kan Arens ffjng
april verwacht zijn Hea j
ding af te ronden, zi
voorstellen. Hij speelt
gedachte om tot en met
van 2001 door te gaan.
gelijkertijd trekt hem
baan als coach bij
Kenamju aan. Arens, di Sen
met junioren werkt, zal
lijk de taken van de
Cor van der Geest ovei
Arens: „Kenamju moe
groeien als topsport-
dingsinstituut. We denki
richting van een topspo
zoals dat van de zwe
van PSV."
rlaaj
Rott
(TOO
Ari
erd
HEERLEN ANP
De regenboogtrui heeft van Richard Groenendaal een- and< vori
gemaakt. De Brabander voelt zich onoverwinnelijk met h u ii
tricot om de schouders. Bij de laatste Superprestigewedi t is
Heerlen bewees hij dit opnieuw. Met overmacht behaalde
derde overwinning op rij als wereldkampioen.
Groenendaal, die vorige week won in Pijnacker en Han
perprestige), was ook geprikkeld. De 'Belgische' commoi
ploegenbelang en stalorders na zijn wereldtitel hadden 1
tergd. „Ik wilde hier toch nog wel even laten zien dat ik de t
kampioen ben."
Voor Groenendaal, die in totaal tien keer zegevierde,
wedstrijdenreeks nog wel even kunnen doorgaan. Hij vo
met de week beter worden. „Ik weet dat het een keer moet r
den, maar die regenboogtrui geeft mij vleugels. Het is eet
gevoel om hierin te rijden."
Stella Jongmans heeft gisteren
een enkelblessure opgelopen,
bij een valpartij tijdens de 1000
meter van de indoorwedstrij-
den in de Franse plaats Liévin.
De atlete uit Nootdorp, daags
tevoren in Gent nationaal kam
pioene op de 800 meter gewor
den, laat zich vandaag medisch
onderzoeken. Dan zal blijken of
de blessure zo ernstig is dat ze
zich moet terugtrekken voor het
EK in Gent over twee weken.
Jongmans moest in de eerste
ronde uitwijken voor de geval
len Franse atlete Patricia Djaté.
Daarbij kwam ze ongelukkig te
recht op haar enkel. Ze liep,
met toenemende pijn, nog twee
rondjes door en ging toen op de
baan zitten. Zo snel mogelijk
werd er een zak met ijs op het
gekwetste gewricht gelegd,
waarna de enkel zwaar werd in-
getapet. „Ik denk dat het geen
spierscheuring is", aldus Jong
mans. „Anders had ik nooit nog
twee ronden door kunnen lo
pen. Ik kan er alleen maar het
beste van hopen."
Royce Kortekaas is gisteren als
vierde geeïndigd in een run-
bike-run in Waalwijk. Op een
loodzwaar parcours bleef de tri
atleet verrassend dicht bij de
nationale top op dit onderdeel,
dat een afgeleide is van de gro
tere triatlonsport. Kortekaas lag
al vierde na de eerste loopetap
pe van acht kilometer, die over
een zwaar modderparours
voerde. Op de mountainbike
(20 kilometer) won hij snel een
plek, wat hij echter moest beko
pen. Op de afsluitende
loopetappe van vier kilometer
rukte hij alsnog op naar zijn
oorspronkelijke klassering,
ruim twee minuten achter win
naar Huub Maas.
iket
star
.rol
In het Duitse Oberstauff d
wintertriatlete Mariann :es
veld revanche voor haai de
op het Europees kan ru<
schap vorige week. We
loor ze na de vijf kilomi r
pen terrein - de sports
Leiden Atletiek trekt op ns
altijd vast haar langlau rfo
nen aan - maar op de
tainbike (15 km) zette ze
in een voorsprong op
Lang. Tijdens de acht kil |dt
langlaufen kwam de wii ue
de oud-nationaal kampii n.
deze sport niet meer in am
Na drie wedstrijden leid pe
veld ook in de stand
ETU-cup, maar over tvi
ken zal zij in Italië o| en
Lang achter zich moete >n
den om dit circuit te wim
Geen records bij laatste Artesiak
Na 51 edities had de laatste Ar-
tesialoop van Daan Bijleveld en
Theo Visser een mooier einde
verdiend dat afgelopen zater
dag. Ondanks de weersomstan
digheden kwamen 200 hardlo
pers, waaronder veel oude ge
trouwen, afscheid nemen van
de beide organisatoren. Daarbij
werden in de regen weinig op
merkelijke prestaties geleverd
over 5, 10, 15 en 25 kilometer.
„De 56.52 van Vincent Los is op
de 15 kilometer waarschijnlijk
de beste prestatie", dacht Vis
ser. „Maar het was geen dave
rende editie."
Het deelnemersaantal geeft
desondanks aan dat het evene
ment springlevend is. „Wij
stoppen er nu echt mee, maar
we hopen dat een atleti
in Leiden of Alphen de
satie overneemt", aldus
„Misschien dat we da
meedoen, want dat is na
ste keer niet meer gelukt.'
Henk van Velzen is g
in Nijmegen Nederlands' 1
nenkampioen cross gew
Bij de mannen 45+ was d
mondse loper van Leidei
tiek over 12 kilometer d
currentie ruim de baas
Clubgenote Noortje van
pen won zilver bij de V4
ereplaats was er ook vo
Wullems van Leiden Atle
de Rotterdamse Stadio
Vorige week werd ze me
club vijftiende in de 1
Cup veldlopen voor club
teren legde ze de 10,3 kilof
af in 40.27.
