tuur Kunst
'We hebben al een eigen sound'
Knappe krachttoer van Imperium
Noordhollands Philharmonisch Orkest
groots en meeslepend in Stadsgehoorzaal
Lakenhal en CBK: met schone lei beginnen
Likje mascara voor de patiënt
iAG 12 FEBRUARI 2000
31,® alland van Li La Lo overleden
■jjfsl dam In Amsterdam is deze week op 89-jarige leeftijd
j Halland overleden. Dit heeft de familie bekendgemaakt.
a jn vrouw Jossy heeft hij ongeveer dertig jaar het jiddisch
:t Li La Lo in Amsterdam gedreven. In de traditie van het
orlogs jiddisch theater brachten zij daar avond aan avond
pertoire, dat ze zelf hadden geschreven en gecompo-
n8e Satire en weemoed gingen samen met een onverbrekelijk
isme en milde ironie. In 1982 kwam er een einde aan het
>t. Jossy overleed in 1986.
iden Harp voor Stef Bos
um Zanger, tekstschrijver en componist Stef Bos krijgt
§eviouden Harp. Bos ontvangt de onderscheiding omdat hij
i kla bijzondere wijze verdienstelijk heeft gemaakt voor de
va[ landse lichte muziek. Zijn bekendste nummers zijn 'Papa'
dit nu later'. Ook dance-dj Eddy de Clercq, zangeres Fay
ÏSt$ j en het duo Rini Schreienberg en Emile Hartkamp heb-
er. n Gouden Harp gewonnen. Schreienberg en Hartkamp
tie niPonisten' tekstschrijvers en producers voor onder an-
1 Frans Bauer, Marianne Weber, Koos Alberts en Corry Ko-
>ijn< De onderscheidingen worden maandag 21 februari uit-
njn t tijdens het Gouden Harpen Gala 2000. De TROS zendt
agen later een registratie uit. De Harpen worden uitge-
oor Conamus en Buma, de vereniging van Nederlandse
s en muziekuitgevers.
i wil
(rac iiantisch Russisch ballet
t.a rc_. Via het Uit-bureau van K&O in Leiden zijn kaarten
ime ïsvervoer te krijgen voor het avondvullend ballet 'Russi-
amlet', op zondag 27 februari in het Lucent Danstheater
Haag. Het dansspektakel is een creatie van de Russische
jgraaf Boris Eifman, die zich liet inspireren door de tragi-
ebeurtenissen rond tsaar Paul I. De voorstelling begint
jb15 uu Voor meer informatie: 071 5141141.
j?? me Moreau in Berlijn
g|i* De Franse actrice Jeanne Moreau is in Berlijn gearri-
■jjj/oor een bezoek aan het 50ste Berlijn Film Festival. Op
^nival, waar ook haar film Mademoiselle (1966) te zien is,
H|reau een Gouden Beer in ontvangst nemen voor haar he-
Hrre. FOTO REUTERS
All of Us in de startblokken voor het grote succes
Vijf jongens en hun
droom: Joëll (18), Joey (20),
Fabrizio (20), Alex (24) en
Eric (23) willen beroemde
popartiesten worden.
'Brand New Start', het eer
ste nummer van hun al
bum, moet harten doen
smelten en de wereld ver
overen. Meisjes van Ne
derland opgelet: All of Us
komt eraan.
AMSTERDAM FERDI DEN BAKKER
Nederland heeft met All of Us
eindelijk een tegenhanger voor
de razend populaire jongens
bands als de Backstreet Boys,
Westlife en 'n Sine. De markt
voor jongensbandjes is in Ne
derland nog zeker niet verza
digd, concurrentie is er binnen
de landsgrenzen niet, de weg
naar succes moet nog worden
geplaveid. Daar hebben de jon
gens van All of Us nu al ruim
anderhalf jaar alles voor over,
ze zetten zich voor 200 procent
in. „Je moet er vol voor gaan.
anders kom je er nooit, maar
we hebben het volste vertrou
wen dat het wel goed komt met
ons", zegt Joey.
De vijf kenden elkaar nog niet
toen ze aan het avontuur van
All of Us begonnen. Nu zijn het
geen vreemden meer van el
kaar, na alle uren die ze inmid
dels samen in hotelkamers en
studio's hebben doorgebracht.
Tussen de repetities, spraakles
sen en dansoefeningen door is
de sfeer uitstekend, en waarom
ook niet? Ze hebben voor de
muziek gekozen, het is hun le
ven, er wordt veel gelachen en
het gaat tot nog toe lekker. Joëll:
„We zijn al zover dat we een ei
gen sound hebben, dat is toch
een van de belangrijkste eigen
schappen die een band moet
hebben. Daardoor zijn we ook
niet meer met andere jongens
bands te verwarren."
Dat Nederlandse publiek
heeft ruim een jaar geleden al
kennis kunnen maken met de
All of Us: op de voorgrond: Alex (24) en Joëll (18), achter (v.l.n.r.) Joey (20), Eric (23) en Fabrizio (20).
FOTO CPD/EVERT ELZINGA
band, toen All of Us mee deed
aan het nationale Songfestival.
„We eindigden daar als voor
laatste en dat was een hele te
leurstelling. In de voorberei
ding ging alles perfect", vertelt
Joëll. Maar op het moment su
prème ging niet alles zoals het
zou moeten. We waren behoor
lijk zenuwachtig, het was ten
slotte ons eerste grote optre
den."
Bij elk optreden komen de
vijf zingend, zonder instrumen
tale begeleiding, het podium
op. Het is volgens hen dé ma
nier om te laten zien dat ze wel
degelijk over voldoende zang
kwaliteiten beschikken. Ze be
seffen wel dat een bestaan als
popartiest in Nederland niet al
te gemakkelijk is. „Als we een
Engelse band waren hadden we
waarschijnlijk sneller aandacht
gekregen. Want iets uit het bui
tenland is natuurlijk veel inte
ressanter dan iets van eigen bo
dem. In Nederland moeten de
mensen 't je echt gunnen, an
ders kom je er nooit", zegt Eric.
Hopend op succes is het voor
de jonge band belangrijk veel
mensen warm te maken voor
hun muziek. Met 'Brand New
Start' hopen ze een breed pu
bliek te trekken. Met de Scho-
lentoer, waaraan ze op verzoek
van SBS 6 meededen, brachten
ze zichzelf al onder de aan
dacht bij hun doelgroep. Het
was bovendien een uitstekende
manier om uit te vinden welke
van de liedjes het beste bij het
publiek in de smaak zou vallen.
Het eigen repertoire bestaat nu
uit r&b, rock, pop, feestmuziek
en ballads. „We zingen ook best
veel covers, maar we willen zo
snel mogelijk een groot arse
naal aan eigen nummers heb
ben, het liefst zelf geschreven
natuurlijk. Maar dat is iets wat
we nog moeten leren", vertelt
Joëll.
Met de single Brand New
Start maken ze ook letterlijk een
nieuwe start. Joëll: „We hebben
sinds het Songfestival zo veel
meer geleerd en zijn zoveel be
ter geworden, nu zijn we echt
klaar voor het grote werk." De
afgelopen weken en maanden
hebben ze hard gerepeteerd. En
natuurlijk hebben de jongens
heel veel media-aandacht over
zich heen gekregen. Het heeft
ze niet afgeschrikt. „Wennen
was het wel, toen we voor de
eerste keer een camera onder
onze neus gedrukt kregen. Je
moet oppassen dat je niet
dichtslaatzegt Alex.
All of Us heeft op dit moment
al een behoorlijke aanhang. De
vijf proberen via e mail en hun
website de fans op de hoogte te
houden van nieuwtjes. Eric:
„Die berichten zijn niet altijd
serieus. Zo hebben we laatst
een vraag aan de fans voorge
legd: wie van ons heeft de
mooiste oren. Nu kunnen de
fans ons alleen van een af
standje zien als we op het podi
um staan, maar ze waren una
niem: AJex had een mooiste
oren."
Onbekommerde
speurmusical
THEATER RECENSIE
DICK VAN TEYLINCEN
Jeugdkomedie Amsterdam speelt Boeven
pak van Ivo de Wijs (tekst) en Joop Stok-
kermans (muziek). Regie Victor van
Swaay Vormgeving: Ronald de Boer
Choreografie: Suzanne Heijne Gezien op
11 februari in de Leidse Schouwburg.
Riny Blaaser en Herry Hubert,
telgen uit oude theatergeslach
ten, richtten in 1987 de Jeugd
komedie Amsterdam op om zo
veel mogelijk kinderen te laten
ontdekken hoeveel plezier je
kunt beleven aan theater. Dat
lukte gisteren goed: de schouw
burg zat ongeveer vol enthousi
ast jong publiek. Ivo de Wijs
schreef een onderhoudend ver
haal en componist Joop Stok-
kermans is natuurlijk ook niet
de eerste de beste. Samen
maakten ze al vijf musicals voor
de groep. Als Willenden gaat lo
geren bij haar tante Max valt ze
van de ene verrassing in de an
dere. Eerst probeert de butler
haar het huis uit te werken, dan
verschijnen er twee Schotse ne
ven waar ze nog nooit van ge
hoord heeft, en een filmster
maakt het wonderlijke gezel
schap compleet. Als ze tante
Max gebonden in de trapkast
vindt, snapt ze al snel dat het
vreemde bezoek te maken moet
hebben met de familieparels.
Dankzij het speurwerk van Wil
lenden en tante wordt uiteinde
lijk iedereen ontmaskerd. Boe
venpak is een pretentieloze ko
medie, waarvan de pittige lied
jes sterker zijn dan het verhaal.
Ivo de Wijs bloeit pas op als hij
mag rijmen en knipogen naar
het volwassen deel van de toe
schouwers. Hilke Bierman (Wil
lenden) trok alle registers van
het traditionele kindertheater
open, met een overdosis ener
gie, een schokkerige motoriek
en veel gezwaai met haar staar
ten. Het lukte mijn deskundige
uit de doelgroep niet daar een
leeftijd aan te verbinden. Ze
zingt uitstekend: een sterk punt
van de hele groep trouwens.
Kwaliteit is er genoeg bij alle
medewerkenden, maar de lat
ligt niet hoog. Boevenpak wil
voor een onbekommerd avond
je uit zorgen, en doet dat ook.
TONEEL RECENSIE
ZULSTRA
>ten deuren' ('Huis clos') van
iartre door toneelgroep Imperi-
en bewerking Frank Brouwer.
1/2, Imperiumtheater, Oude
n Aldaar nog te zien 12/2, 17
- 19/2 en 24 - 26/2
blauwe stoelen en een
gemaakte vloer na is*
lium volstrekt leeg. En
[te is een kernbegrip in
kter van Jean Paul Sar-
instant bevinden zich
I ee vrouwen en één man.
agt lichte kleding, de
lames gaan volledig in
'kleed. Het beeld
daardoor nog killer en
Alle aandacht gaat uit
naar de wijze waarop de perso
nages elkaar benaderen. We
zenlijk voor dit stuk is immers
de voortdurende verandering
van strategie in de benadering
van de Ander. Dat laatste mag
inderdaad met een hoofdletter
worden geschreven, omdat de
ze mensen zichzelf proberen te
zien in de ogen van de Ander.
Sterker nog, de visie van de An
der is bepalend voor de manier
waarop de mens zichzelf ziet.
Hoewel alle drie personages al
dood zijn, staan ze elkaar niet
temin voortdurend naar het le
ven. De vrijheid van de ene
mens is immers een potentiële
bedreiging voor de vrijheid van
de andere mens. Dat gegeven
verbeeldt de achterliggende fi
losofie van het stuk. Angst, een
zaamheid en leegte zijn de sleu
telbegrippen voor het lot van de
mens die binnen dit denkkader
'gedoemd tot vrijheid' heet te
zijn.
Imperium heeft zich dus ge
waagd aan een stevige theater
tekst die het zonder handeling
en zonder enige tijdsaandui
ding uitsluitend, van de onder
linge confrontaties moet heb
ben. Dat is een krachttoer voor
acteurs. De manier waarop Ma-
nita van der Berg, Clara Smit en
Johan van Amerom - drie erva
ren Imperiumleden - dat op
pakken, verdient waardering.
Het is geen geringe opgave om
een dergelijke tekst over het
voetlicht te krijgen. Het resul
taat is onvermijdelijk louter
teksttoneel.
Juist omdat de inhoudelijke ri
valiteit tussen de personages
onderling zo nadrukkelijk aan
wezig is, valt extra op dat de
spelers elkaar voldoende ruimte
laten om te tonen hoe deze
man 't meest aarzelt en steeds
van standpunt verandert, ter
wijl de beide vrouwen hun
strijd via deze ene man spelen.
Daar komen goed gespeelde
momenten in voor. Meer mo
gelijkheden hebben regisseur
en spelers eigenlijk niet voor
handen gehad. Dat is nu een
maal de keerzijde van zo'n brok
filosofisch geïnspireerd tekstto
neel.
>CHONE
=>CHIJN
Jeidse popcentrum LVC
Qoog in de lucht een
aagteken. Je kan hoog
yiyipringen, je komt er
>tbij want er is geen
er naartoe leidt. En nie-
veet eigenlijk wat het
iet. Daar is het ook een
ken voor. Ze zitten er
itje mee, daar in het
e directeur wil het vraag-
en beetje leuk aankleden
er tenminste nog naar
ken. Maar verder...
riest. Dat vraagteken had
erbouwing van het LVC
oepteken moeten zijn.
ma uimte die boven de gro-
i /an het LVC hangt, zou
gesloopt en worden
>verd in een galerij waar-
VC-bezoeker zich kan
,s )uden met de belangrijk-
yyg dteit van stappend pu-
eni ijken en bekeken wor-
tt slopen lukte nog wel,
ieuwe voorzieningen
heel duur en niet reali-
tr. Nu hangt de 'dj-brug'
cht overtuigend non-
neel te wezen. Daar
het, het kan niet anders,
herinneren aan be-
■n ambities die, hoe
3k, nooit zullen worden
Er was geen geld.
leente vond dat de ver-
ig van het LVC niet te-
>cht kosten. Allicht, het
al ruim een jaar op de
MUZIEK RECENSIE
LIDY VAN DER SPEK
Noordhollands Philharmonisch Orkest o I v Alexander
Liebreich, m.m.v Janine Jansen, viool Gehoord 11/2,
Stadsgehoorzaal, Leiden
Groots en meeslepend. In twee woorden
de heftige uitvoering door het Noordhol
lands Philharmonisch Orkest onder lei
ding van de jonge, scherpzinnig dirigeren
de Alexander Liebreich. In korte krachtige
gebaren, elke aanwijzing exact en functio
neel, schildert Liebreich met zijn orkest
een pracht van een drieluik. Als midden
stuk het overweldigende Vioolconcert nr 1
van Max Bruch geflankeerd door twee
programmatische spektakelstukken, de
Ouverture Rienzi van Wagner en Rachma-
ninovs Symfonische Dansen uit 1940.
Hoewel Rachmaninov zo'n honderd jaar
later componeert, lopen de luiken naad
loos in elkaar over. Net als de drie delen in
Bruchs vioolconcert waarin de ambitieuze
Janine Jansen soleert. Dit concert is haar
op het lijf geschreven. De pure noten al
leen al vormen zwelgend mooie, oerro-
mantische muziek. Maar Jansen doet daar
nog een schepje bovenop. Ze trekt de ope
ningsmelodie uit haar tenen, verlengt, ver
zoet, verzacht tot een zilverzijden draad.
Ze speelt van de luisteraar af, naar het or
kest toe. In heftige bewegingen laat zij
haar instrument hartstochtelijk zingen.
Haar toon blijft te allen tijde loepzuiver en
beheerst. Bruch, maar vooral Jansen
maakt de muziek. Ze heeft de neiging om
daarin iets te ver te gaan, maar wel op een
verschrikkelijk mooie manier. Het orkest is
onstuimig in en om haar heen in deel een
en drie, en 'mild en overvloedig' in het te
dere middendeel.
Wagner en Rachmaninov zouden beide
gemakkelijk kunnen ontaarden in klankor
gieën en overtrokken sentiment. Maar Lie
breich bereikt een sfeervol evenwicht.
Schitterend is de celloklank in Wagners
openingsmelodie. Groot koper en tromge
roffel blijven feestelijk spectaculair. Als
filmmuziek zouden de Symfonische dan
sen het heel goed doen. Vorstelijk, vol
kracht betoveren de blazers. De saxofoon
kleurt verrassend in een plechtige melodie
die afsteekt tegen de kabbelende fladde
rende klank van de kleine blazers. Beteke
nisvolle expressieve dansen, ijzingwek
kend mooi gespeeld vol vraag- en uitroep
tekens.
gemeentelijke hitlist voor het
Aalmarktproject. En je koopt
ook geen nieuw pak voor een
oom die al een jaar op sterven
ligt. Vooral als hij van die kant
van de familie is waar je toch al
niet veel mee hebt.
Bij zo'n lange lijdensweg weet
iedereen dat het een uitge
maakte zaak is, maar goed fat
soen dicteert dat je een beetje
behoorlijk lijk achterlaat zodat
je later niets te verwijten valt.
Dus krijgt de patiënt nog een
likje mascara van ijverige vrij
willigers en iemand kent nog
wel een stukadoor die ook heel
goed werk schijnt te leveren.
Het kan niet lang meer duren of
een verzameling vernuftig op
gestelde sinaasappelkistjes doet
straks dienst als podium en de
stroboscoop wordt vervangen
door vrijwilligers die ijverig met
zaklantaarns in de weer zijn.
Een ton. Het LVC kreeg voor de
face lift van de gemeente een
ton. Wat is een ton? Dat is het
bedrag voor de facelift van één
persoon, niet voor een gebouw.
Het is net iets meer dan de
vraagprijs van een New Yorks
dj-coüectief of een maandje
werken voor de nieuwe ge
meentesecretaris (en die trekt
heel wat minder publiek). Een
ton. Laat ik de schrijnende tra
giek van de situatie aan de
hand van een voorbeeld meer
invoelbaar maken.
Twee hippe, zeer gewilde New
Yorkse dj's lopen toevallig langs
het LVC (ja, ik weet het, maar
probeer je het toch voor te stel
len). Directeur Ruud Visser
komt op dat moment naar bui
ten, knijpt in zijn handen en
probeert ze voor een zacht
prijsje te strikken. Kleine pauze.
Daarna barsten de dj's in hoon
gelach uit, lopen door en laten
een beteuterde Visser achter.
Hij weet zich geen houding te
geven en telt zijn parkeergeld
na. Een kwartje tekort. Vlak
voordat de dj's als een stipje
aan de einder verdwijnen draait
één zich om en roept: „We
doen dit weekeinde 'al een pri-
vé-optreden voor jullie minister
van binnenlandse zaken. Die
kan ons wel betalen."
Duidelijk?
PABLO CABENDA
LEIDEN SILVAN SCHOONHOVEN
VERVOLG VAN VOORPAGINA
De Lakenhal en het CBK op één
locatie aan de Oude Vest levert,
volgens de PvdA, een sterk cen
trum voor beeldende kunsten
in Leiden op. „Samenvoeging is
een goede zaak, mits zorgvuldig
aangepakt. Het zou doodzonde
zijn als het samengaan van de
twee goeddraaiende instellin
gen geen winst oplevert. De
som moet meer zijn dan optel
ling van de twee delen", aldus
de PvdA in de gisteren gepre
senteerde notitie 'Naar een
nieuw Leids kunstcentrum'.
Duidelijk is dat de kunstuit
leen, die er niet in slaagt kos
tendekkend te werken, niet in
het PvdA-plaatje van de samen
voeging past. De sociaal-demo
craten vinden dat deze instel
ling heeft gefaald. „De doelstel
ling om via de kunstuitleen een
groter publiek te bereiken
wordt nauwelijks gehaald",
staat in de notitie.
Volgens de PvdA zullen de ta
ken van het nieuwe instituut
grotendeels gelijk zijn aan die
van het huidige CBK en de La
kenhal, maar de partij hecht er
groot belang aan dat de samen
gevoegde instellingen proberen
een nieuw publiek te bereiken.
„De nieuwe instelling moet het
publiek opzoeken, in de wijk,
op de markt."
Hoewel de fractie niet ver
wacht dat een fusie direct kos
tenbesparend zal werken, moet
de samenvoeging op langere
De kunstuitleen bereikt volgens de PvdA alleen hoger opgeleiden.
termijn geld opleveren. Tijdro
vende klussen ids sponsorwer
ving kunnen efficiënter plaats
hebben. Met name het CBK
spint garen bij een fusie, denkt
de PvdA.
Wethouder Pechtold denkt
dat het niet zo'n vaart zal lo
pen. „We zijn net bezig om de
kunstuitleen zonder verlies te
laten draaien." CBK-directeur
C. van Driel zegt in een eerste
reactie dat de Leidse kunstuit
leen voor een groot deel al kos-
FOTO TACO VAN DER EB
tendekkend is. De situatie
waarbij de uitleen helemaal uit
de rode cijfers is, ligt binnen
handbereik. „De opbrengst van
de Leidse kunstuitleen stijgt, in
tegenstelling tot wat de lande
lijke cijfers laten zien."
-
