Filmmuseum niet naar Rotterdam
Mies begint met je eigen sound
Cultuur Kunst
[chönbrunn Ensemble
)eelt weergaloos mooi
Nominaties Edison 2000
Kunst in een kille,
koude bollenschuur
Treurigmakend geklungel
van beroepstheatermakers
IJDAG 21 JANUARI 2000
enbaar interview met Eva Gerlach Museum werkt wel mee aan nieuw Centrum voor de Beeldcultuur
den» De dichteres Eva Gerlach, winnares van de P.C. Hooft -
ijs, wordt woensdag 26 januari in het openbaar geïnterviewd
boekhandel Kooyker Ginsberg. Gerlach schuwt openbare op-
dens. Ze wordt ondervraagd door de journalist Frenk van der
iden. Ook de Leidse dichter Frank Koenegracht die net de
euwe, door hemzelf geïllustreerde dichtbundel 'Alles valt'
eft uitgebracht, is van de partij. Het openbare interview in de
lekhandel aan de Breestraat 93 begint om 20.00 uur. Kaarten
irveren kan via telefoonnummer 071- 5160503.
panje koopt laatste particuliere Goya
noDe Spaanse staat heeft voor ruim 50 miljoen gulden
schilderij 'De gravin van Chinchon' van de Spaanse schilder
ncisco de Goya gekocht. Het was het laatste schilderij van de
roemde hofschilder dat nog in particulier bezit was. De schil
ling uit april 1800 beeldt Maria Teresa de Bourbon, een nicht
n koning Karei IV, uit. Het bevond zich in de privécollectie
n de familie Ruspoli Morenes. De overheid moest haar recht
n voorkoop gebruiken om het portret uit de handen van een
dere particuliere verzamelaar te houden. Het schilderij wordt
iarschijnlijk tentoongesteld in het Museo del Prado in Madrid
de Academie van Schone Kunsten van San Fernando.
ederlands 'gezicht' Salt Lake 2002
haag De Nederlandse kunstenaar Clemens Briels maakt
(kunstwerk dat als basis dient voor allerhande promotiema-
iaal (affiches, t-shirts, tasjes etc) van de Winterspelen 2002 in
It Lake City. De kunstenaar onthult het schilderij in maart, sa-
en met tienkamper en olympisch kampioen Dan O'Brien in
!\v York. Volgens De Galerie in Den Haag, waar zondag een
itoonstelling met werk van Briels wordt geopend, betekent de
rbintenis met de Olympische Winterspelen een doorbraak
or Briels. Het werk van de kunstenaar wordt omschreven als
mengsel van Europese en Midden-Amerikaanse kunst. „Het
vooral heel kleurrijk", aldus een woordvoerder van De Gale-
7 peciale Oscar voor Warren Beatty
feriy hills Acteur Warren Beatty krijgt op 26 maart een speci-
Oscar voor zijn gehele oeuvre. Dat heeft de organisatie ach-
de Academy Awards' gisteren meegedeeld. De Irving G.
ilberg-prijs die Beatty ontvangt, bestaat al sinds 1937. Beatty
Ie enige die ooit voor een Oscar in de race was als acteur, re-
seur, scenarioschrijver én producent. Dat gebeurde zelfs
lemaal, voor de films Heaven Can Wait (1978) en Reds (1981)
lij ontving voor de laatste film de onderscheiding voor de bes-
Het Filmmuseum Amsterdam verhuist niet naar Rotter
dam, maar werkt wel mee aan het nieuwe Centrum voor
Beeldcultuur in de Maasstad. Dat is de uitkomst van een
gesprek tussen het bestuur van het museum en staatsse
cretaris Van der Ploeg van cultuur.
amsterdam
Het onderhoud had eerder deze dele op te gaan in het beeldin-
week plaats op verzoek van de stituut. Het vond het zogeheten
bewindsman. Het bestuur van Las Palmas-plan van de ge-
het Filmmuseum liet in novem- meente Rotterdam voor het in
stituut niet voldoende uitge
werkt en te onzeker.
Het besluit werd met verba
zing ontvangen omdat de direc
tie van het museum in de ge
sprekken met de andere betrok
kenen te kennen had gegeven
wel iets te voelen voor een ver
huizing. Behalve het Filmmuse
um zouden vier Rotterdamse
organisaties in het centrum
gaan samenwerken: Neder
lands Foto-instituut, Neder
lands Fotoarchief, Nationaal
Fotorestauratie Atelier en V2-
organisatie.
Van der Ploeg heeft nu inge
stemd met het verzoek uit Rot
terdam om ook andere organi
saties op het gebied van beeld
cultuur te laten samenwerken
in het beeldinstituut. In overleg
met de Rotterdamse wethouder
van cultuur Kombrink zal een
projectleider worden aange
steld.
muziek recensie
lidy van der spek
Bachs Musikalisches Opfer door
ibrunn Ensemble: Marten Root, tra-
Johannes Leertouwer, barokviool,
de Hoog, barokcello en Menno van
davedmbel Georganiseerd door
ig Cornelis de Vlaming, gehoord
Oudshoomsekerk, Alphen aan den
Rijn.
werken volgen hem na, dat
aar. Maar, wat zou het voor
in levende lijve niet ge-
j lig geweest zijn om in de
j eeuw deze schitterende uit-
s ing van zijn Musikalisches
ir mee te mogen maken!
barokspelers bij uitstek
den het wat mij betreft kun-
laten bij dit ene werk. De
Sonates (in e voor viool en
tinuo, in b voor fluit en kla-
mbel) voor de pauze ver-
en bij dit meesterstuk,
et stuk is gebaseerd op een
tel thema dat naar het
jnt afkomstig is van Frede-
de Grote, koning der Prui-
Bach componeerde op dit
na een drie- en een zes-
unige ricercare (voorloper
de fuga), een complete
elige triosonate, en een
;s van tien canons die alle
één notenbalk zijn geno-
d. Alle tien moeten op ver-
llende manieren worden
leeld.
dloze malen wordt het the-
herhaald. En elke keer als
bij een van de spelers op-
in een ander intrigerend
gestoken, bouwt nummer
het vernieuwde thema af,
is nummer drie midden in de
bewerkte vorm bezig. En het
klavecimbel fungeert vaak als
de lange draad,.de schering van
het fabelachtige ingewikkelde
en kleurrijke weefsel.
De klavecinist, Menno van
Delft, is vaak solistisch aan het
woord met het 'Thema Regi-
um', dat hij vorstelijk behan
delt. In de zesstemmige Ricer
care en in de Triosonate heeft
Bach het thema zo bewerkt
door onder andere accenten,
tempo en ritme te verleggen,
versieringen en toevoegingen
aan te brengen, dat stemming
en sfeer steeds veranderen. Ob
sessie en weemoed liggen vlak
naast elkaar.
Voortdurend wordt de aan
dacht door een der instrumen
talisten opgeëist. Zonder dat ze
daar overigens moedwillig op
uit zijn. Het is de muziek die
stuurt. De klankkleur van Leer
touwers viool is weergaloos
mooi, van fel dominerend tot
tragisch verstervend.
Opvallend eigenzinnig en
boeiend doseert de cellist Viola
de Hoog haar dynamische ef
fecten, Maarten Roots traverso
maakt een pastorale, liefelijk
ademende toon. En Menno van
Delft legt de geheide zilveren
bodem, waar alles boven, 'onder
en in kan verstrengelen.
Het hondsmoeilijke gedisci
plineerde samenspel van dit
viertal kent technisch en muzi
kaal nauwelijks zijn weerga. Ja,
Bach zou bewonderd hebben.
En zijn.
Amsterdam Een kunstenaar kijkt naar zijn
dames van lichte zeden in de Amsterdamse
galerie Smelik en Stokking. Schilder O. Hooy-
meijerdie sinds 1981 in nabijheid van de
Amsterdamse rosse buurt woont, liet zich
hierdoor inspireren. Hij maakte een drie-di
mensionale hoerenkast met veel roodgetinte
schilderijen. In de galerie aan de Prinsen
gracht zijn vanaf zondag ook 'gewone' schil
derijen en werken op papier te zien van de
hand van Hooymeijer.
FOTO ANP ROBBERT SLAGMAN
Anouk, Mathilde Santing en
Ilse de Lange zijn in de strijd
om de Edison Music Awards
2000 genomineerd in de cate
gorie 'beste zangeres natio
naal'. Paul de Leeuw, Rob de
Nijs en Frank Boeijen maken
een kans in de categorie 'beste
zanger'. De bekendmaking
van de winnaars is op 6 april.
Zangeres Macy Gray is in drie
categorieën genomineerd.
De Edison Stichting heeft de
nominaties in de diverse cate-
goriën deze week bekendge
maakt. Eind volgende maand
wordt duidelijk wie in aan
merking komen voor de twee
publieksprijzen: beste single
van het jaar en beste Neder
landse artiest.
Nieuw dit jaar is de catego
rie 'alternative'. Hier strijden
Zita Swoon, Kom en Guano
Apes om de eer. In de catego
rie Beste Groep Nationaal zijn
dat Junkie XL, Volumia! en
Blof. Voor de prijs 'beste nieu
we artiest/groep nationaal'
maken City tot City, Grof Ge
schut en Billy the Kid een
kans. Jan Akkerman, Hans
Dulfer en Slagerij van Kampen
zijn concurrenten in de cate
gorie 'beste instrumentaal'.
De nominaties voor de an
dere categorieën luidt: Tom
Jones, R. Kelly en Andrea Bo-
celli ('zanger internationaal'),
Macy Gray, Whitney Houston
en Shania Twain ('zangeres
internationaal'), The Corrs, Li
ve en Jamiroquai ('groep in
ternationaal'), Basement Jaxx,
Underworld en Chemical Bro
thers ('dance'), Destiny's
Child, TLC en Macy Gray 'R
&B'), Jennifer Lopez, Venice
en Macy Gray ('nieuwe ar
tiest/groep internationaal').
De uitreiking van de Edi-
sons wordt op 8 april op de te
levisie door RTL4 uitgezon
den.
Valery Gergjev niet weg bij
Rotterdams Philharmonisch
Valery Gergjev blijft het ko
mend seizoen chef-dirigent van
het Rotterdams Philharmonisch
Orkest. Maar het aantal concer
ten dat hij hier zal leiden, staat
nog niet vast en zal naar ver
wachting 'iets beperkter' zijn
dan de afgelopen tien seizoe
nen. Over voortzetting van het
als traditie bedoelde 'Gergjev
Festival' wordt binnen een paar
weken de knoop doorgehakt.
In weerwil van geruchten van
de afgelopen maanden dat
Gergjev 'in Rotterdam zijn lang
ste tijd heeft gehad' hebben or
kest en dirigent deze dagen
overeenstemming bereikt. Vol
gens een ingewijde is het in
middels 'absoluut zeker' dat
Gergjev zich opnieuw aan het
RPhO bindt.
Omdat Valery Gergjev, die
behalve chef-dirigent van het
Rotterdams Philharmonisch
Orkest ook chef is van de Kirov
Opera in St. Petersburg, vaste
gastdirigent van de Metropoli
tan Opera in New York en over
de hele wereld bij tal van ande
re gerenommeerde orkesten op
het verlanglijstje staat, hield
menigeen er rekening mee dat
hij Rotterdam wel eens zou wil
len laten schieten.
Toen hij begin december in
Wenen een concert van de Wie
ner Philharmoniker leidde en
zich in de Doelen liet vervan
gen, werd dat door sommigen
dan ook als het begin van het
afscheid beschouwd. Terug in
Rotterdam sprak Gergjev dit te
gen en liet hij weten over de ar
tistieke kwaliteiten van het Rot
terdams Philharmonisch Orkest
zeer tevreden te zijn en graag te
willen blijven. Een 'dillemma'
waarover hij toen sprak, is ken
nelijk uit de wereld.
onaangevende jazzsaxofonist Chris Potter zondag in Leiden
iburg ken vos
jaar heeft de muziekindu-
behoefte aan nieuwe jazz-
len die die moeilijk verko-
Hde muziekstijl in het zonne-
^noeten zetten. Het afgelo-
jaar was dat bijvoorbeeld
gMsi Brad Mehldau die als
f irov'isator geen grenzen lijkt
Ij ennen. Een generatiegenoot
"hem, saxofonist Chris Pot-
is die eer nog niet toegeval-
maar gezien zijn talent zal
ter waarschijnlijk binnen af-
ibare tijd de aandacht krij-
die eerder zijn generatiege
in, James Carter en Joshua
Wnan te beurt vielen,
inners, critici en medemu-
nten zien in Potter een van
oonaangevende jazzsaxofo-
?n van de toekomst. Ko-
ie zondag, in de Leidse
i- en Jazzweek, speelt de
jonge saxofonist als lid van
loris Teepe Quartet in Mu-
"fhuis 123.
heeft het Joris Teepe
^rtet een succesvol begin
J| de Nederlandse toernee in
yfj, Concergebouw achter de
Vlak voor het optreden in
Voorburgse Theater De
be heeft Chris Potter even
or een interview.
New Yorker, geboren op
wjaarsdag 1970 in Chicago
en opgegroeid in Columbia,
South Carolina, wist al op zijn
veertiende dat hij jazz wilde
spelen. „In het kleine Columbia
was en is nauwelijks jazz te ho
ren, maar door wat ik hoorde in
de kleine verzameling jazzklas-
siekers van mijn vader en op de
radio besloot ik dat de altsaxo
foon mijn instrument moest
zijn."
Een leraar werd gevonden en
sindsdien is het nooit opgehou
den. „In 1989, na de middelba
re school vertrok ik meteen
naar New York om aan de Man
hattan School of Music te stu
deren en in het mekka van de
jazz te spelen." Dankzij de op
merkingsgave van wijlen trom
pettist Red Rodney, die in zijn
jeugd nog met Charlie Parker
speelde, werd de teenager met
een in het diepe gegooid. Als
jongeling wist hij Parker op te
roepen zonder hem letterlijk na
te spelen.
In de jaren daarna is hij te
horen bij belangrijke groepen
als de Mingus Big Band, het
Dave Holland Quintet, Paul
Motians Electric Bebop Band
en met Dave Douglas. Ondanks
zjjn vele werk als sidenmn vindt
hij de tijd om als leider zeven
albums te maken. Op één er
van, 'Moving On', is bijvoor
beeld ook Brad Mehldaute ho
ren. De laatste, 'Vertigo', da
teert al van 1998 en de titel ver
wijst naar een aandoening die
hem ertoe dwong om de zaken
enige tijd rustig te overdenken.
„Mijn gehoor in het linkeroor
is ernstig aangetast, omdat bij
mij de ziekte van Mnire is ge
constateerd. Daarom had ik last
van duizeligheid, maar dat is
een stuk minder geworden en
ik ben er nu een beetje aan ge
wend."
Chris Potter heeft ook zijn ei
gen kwartet waar hij vooral zijn
eigen composities speelt, maar
de meeste tijd gaat op aan werk
in andere bands, zoals deze
toernee met de Nederlander Jo
ris Teepe die ook in New York
woont. „Het lijkt goed te gaan
met de jazz, maar je moet wel
bedenken dat New York heel
anders is dan de andere Ameri
kaanse steden. Ik heb het geluk
dat ik altijd de muziek kan spe
len die ik wil maken."
Hij is niet afhankelijk van
anoniem studiowerk zoals veel
van zijn collega's, hoewel dat
natuurlijk wel goed verdient.
Terwijl de rest van de band,
met de eveneens aanstormende
Amerikaan Johnny King op pia
no en de Spaanse slagwerker
Mare Miralta, doorreist naar
Spanje, moet Potter na Leiden
snel weer terug naar New York.
„Ik speel in een live tv-pro-
gramma met Steely Dan. Dat
zal het meest pop-achtige zijn
dat ik ooit heb gedaan."
Tegenwoordig is Chris Potter
vooral op tenorsax te horen,
hoewel hij in de groep van Dave
Holland alleen de altsax han
teert. Voor deze toernee heeft
hij ook de basklarinet meege
nomen. Over zijn opvallend
veelzijdige geluid op de tenor
sax zegt hij: „Als muzikant blijf
je natuurlijk bijschaven, maar
ik heb nu ongeveer het punt
bereikt dat ik ongeveer klink zo
als ik zou willen klinken. Het
geluid is het belangrijkst. Alles
begint met je sound."
Voor zijn inspiratie luistert hij
naar allerlei soorten muziek.
„De laatste cd's waar ik naar
heb geluisterd, waren van Mes-
sia en en een Afrikaanse slag
werker op wiens naam ik nu
niet kan komen." Voor de ont
wikkeling als instrumentalist
put hij vooral uit het spel van
klassieke saxofonistep als Char
lie Parker, Lester Young, Cole
man Hawkins, Stan Getz, Son
ny Rollins en Joe Henderson.
Chris Potters grootste talent
is echter vooral de originele
manier waarop hij zijn improvi
saties opbouwt zonder terug te
vallen op trucs of clichés.
„Soms gebeurt er iets bijzon-
Chris Potter.
ders als je ontspannen bent en
je je nergens zorgen over hoeft
te maken. Dan kan je je hele so
lo vooruitdenken."
FOTO HANS SIRKS
Joris Teepe Chris Potter spe
len in Muziekhuis 123 aan de
Leidse Middelstegracht 123,
zondag om 15.00 uur.
De gemeente Rotterdam rea
geert teleurgesteld dat het mu
seum niet verhuist. Volgens een
woordvoerster is de gemeente
echter wel blij met het besluit
van het Filmmuseum mee te
werken aan een nieuw Centrum
voor de Beeldcultuur. „Wij
gaan ervan uit dat de extra ge
wenste publieksfuncties van
het Filmmuseum nu toch in
Rotterdam komen." Over het
budget ovelegt Rotterdam bin
nenkort met de staatssecretaris.
Het museum wil meepraten
en -werken aan nieuwe plan
nen voor een beeldinstituut, zo
laat voorzitter D. Istha weten.
„Op basis van zelfstandigheid,
zonder de dwang om naar Rot
terdam te verhuizen", zegt hij.
Omdat er nog geen nieuw in
houdelijk plan ligt, kon hij ook
niet zeggen waar de samenwer
king met het instituut uit zou
kunnen bestaan.
Jaar lang cultuurprojecten in Zuid-Holland
sassenheim pablo cabenda
Connie Eggink, hoofd van de
afdeling grote projecten van
Stichting Kunstgebouw zei het
gisteren al in Sassenheim. „Op
de derde dag schiep God het
water. Later, veel later hebben
de mensen de regie van ruimte
lijke ordening in handen geno
men." De beheersing van het
water speelt een grote rol in de
provincie Zuid-Holland, die
zonder inpolderen, dammen,
dijken en duinen voor een
groot gedeelte niet eens zou be
staan. Het water is dan ook het
uitgangspunt voor 'De Kunst
van Scheppend Water' de ma
nifestatie 'Zuid-Holland Cul
tuurprovincie 2000'.
De manifestatie is een vervolg
op de projecten Cultuursteden
(1994-1998) en Cultuurregio
(1999). Dit jaar is de hele pro
vincie het aandachtspunt voor
de culturele manifestaties die
voorheen in één stad waren ge
concentreerd, zoals in 1997 in
Leiden. Gisteren werd in een
oude bollenschuur aan de Sas-
senheimse Teylingerlaan het
programma uit de doeken ge
daan. In een sfeer waar snert,
straalkachels, en broodjes war
me worst het kille vocht uit
tientallen stukgeslagen ramen
moesten verdrijven, presenteer
de de organisatie de diverse
projecten.
'Pens'
Als aftrap voor voor een jaar
lang culturele bezigheden,
dient het toneelstuk 'Pens' van
regisseur Judith de Rijke. De
Rijke, die stukken heeft geregis
seerd bij het Nationale Toneel
en vorig jaar nog 'Figuranten'
van Arnon Grunberg onder
haar hoede nam, schreef het
stuk speciaal voor de cultuur
manifestatie.
Pens handelt over de lotge
vallen van een familie die ooit
in het bezit was van een bloei
end bollenbedrijf dat in verval
is geraakt. De familieleden wo
nen nog steeds in de in onbruik
geraakte bollenschuur en zijn
allemaal op hun persoonlijke
wijze behoorlijk verknipt ge
raakt. Jaqcues Commandeur en
Annelies de Bie vertolken onder
andere rollen in het stuk dat op
20 april in première gaat en
twintig maal wordt gespeeld op
locatie in de bollenschuur in
Sassenheim.
Internetprijsvraag
Professionals, amateurs en
scholieren worden voor de in
ternetprijsvraag 'Amfibisch Wo
nen' uitgedaagd om nieuwe
woonvormen te ontwikkelen
voor plekken waar een waterige
bodem een belangrijke rol
speelt. Na de prijsvraag op het
internet worden de winnende
maquettes in oktober in Kin
derdijk tentoongesteld. In
schrijven voor 'Amfibisch Wo
nen' kan tot 1 maart 2000, het
inzenden van ideeën tot 1 april
2000. Op de website www.amfi-
bischwonen.nl is alle informa
tie over het project en de in
schrijvingsprocedure te vinden.
Aan 'Amfibisch Wonen' zijn
twee educatieve projecten ver
bonden. In het project Eiland
maken de kinderen van groep
zeven en acht van 26 basisscho
len een eiland waarvoor ze zelf
ook taal, geschiedenis, klimaat,
natuur en milieu verzinnen.
Voor het project 'Surf en Sur5'
worden scholieren van het
voortgezet onderwijs uitge
daagd om binnen het thema
wonen-werken-water een ge
bouw of woning te ontwerpen
op een website op het internet
Museum De Zwarte Tulp in
Lisse organiseert in samenwer
king met de plaatselijke VW
een 'fluisterboottocht' door de
bollenvelden. Een gelegenheid
om het land eens vanuit het
water te zien op maaihoogte.
Tenslotte zijn op 7, 8 en 9 juli
de Zuid-Hollandse waterdagen,
een educatief project waarbij
het publiek een kijkje kan ne
men achter de schermen van
de Zuid-Hollandse waterhuis
houding. „Geen smoesje voor
iets toeristisch recreatiefs", vol
gens gedeputeerde Marcel Vis
ser, „maar een manier om wa
ter cultuurhistorisch onder de
aandacht te brengen."
theater recensie
wunand zeilstra
'Een wandeling door 100 jaar cabaret',
door Pieter van Empelen en Fred Florusse.
Gezien: 20/1schouwburg Leiden.
Een vakman die gaat klooien -
wat een triest gezicht. Ooit, zeg
maar in de jaren zeventig, be
hoorde de groep Don Quishoc-
king tot de veelgeroemde top
van het cabaret. Twee promi
nente leden van die groep staan
nu met een historisch overzicht
over honderd jaar cabaret in de
theaters. Het is geklungel.
Dat wil zeggen, Pieter van
Empelen was en is een goede
pianist wiens bijdrage ook nu
niveau heeft behouden. Maar
die sympathieke Fred Florusse
staat te leuteren, te hakkelen en
is met regelmaat de draad van
zijn verhaal of de tekst van een
lied kwijt. Zelfs bij een eigen
vertrouwd Don Quishocking-
nummer dat ze na de pauze
brengen, raakt Florusse de ver
eiste timing kwijt, waardoor het
effect van het nummer nage
noeg verloren gaat.
Als ze de hele oude garde van
het cabaret behandelen, krijgt
de voorstelling een hoog, nos
talgisch meezinggehalte die nog
het meest aan een bonte mid
dag in de bejaardensoos doet
denken. Heel gezellig waar
schijnlijk en op zichzelf is daar
misschien niets mis mee, maar
je verwacht het niet van deze
mensen in deze professionele
setting van een officieel thea
teroptreden. En als ze dan zelf
ook nog een beter schamper
doen over de matig bezette
schouwburg en het - gezien de
overwegend kalende en grijzen
de hoofden van het publiek -
hoge leeftijdsgemiddelde, krijgt
het geheel zelfs iets irritants.
Na het uiteenvallen van Don
Quishocking zijn de leden van
deze groep nog een paar maal
voor een gelegenheidsproject
bijeen geweest. En dan kon je
steeds van deze grootmeesters
genieten. Deze 'Wandeling
door 100 jaar cabaret' (de geza
pigheid straalt al van de titel af)
is waarschijnlijk ook bedoeld
als vergelijkbaar tussendoortje
van twee voormalige Don Qui-
shocking-leden die de laatste
jaren binnen het vak nog tal
van jong en oude cabaretiers
begeleiden. Alleen lijkt dit tus
sendoortje in een kwartier of
hooguit een half uurtje in elkaar
te zijn geflanst.
Babbelend komen we van
Speenhoff, Pisuisse via Louis
Davids en tijdgenoten tot De
Grote Drie (Kan, Hermans,
Sonneveld) naar de modernen
als Theo Maassen en Hans
Teeuwen. Bovendien zijn hun
bespiegelingen nogal overbo
dig. Heel veel moois is in de af
gelopen tijd op tal van over-
zichts-cd's verschenen en in
cabaretbloemlezingen uitgege
ven.
Onvermijdelijk blijft zo'n ge
schiedenisles tot een aaneen
schakeling van veelal voorspel
bare hoogtepunten beperkt, die
je soms zo goed in de originele
versie kent dat elke afwijkende
vertolking daar meestal bleekjes
bij afsteekt. Kortom, Pieter van
Empelen en Fred Florusse zijn
in een vrij heilloze onderne
ming terechtgekomen. Wat raar
dat deze zeer ervaren theater
makers annex regisseurs zich
niet beter hebben laten advise
ren. Want eigenlijk had hun dit
ontraden moeten worden.
