lortense was bang te sterven van verdriet
Fame verzandt in soepzootje
ubsidie-aanvragen
jaar recordhoogte
Cultuur Kunst
'Er zullen heel wat nootjes onder de stoelen vallen'
Is het echt?
Weinig bewogenheid in Verdi's requiem
Knappe Ierse muzikanten in Cran
ng izz-pianist Gene Harris overleden
ISl r/oRK De Amerikaanse jazz-pianist Gene Harris is zondag
66-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van nierproble-
15 n. Een van zijn grootste successen behaalde Harris met het
um 'A Tribute To Count Basie' uit 1987, waar hij een gram-
re< -nominatie voor kreeg. De pianist stond al op zesjarige leef
de op het podium. In 1956 richtte hij de band 'The Three
;nl inds' op, die tot in de jaren zeventig een van de succesvolste
j-groepen ter wereld was. Harris deed op verscheidene tour-
is Europa aan. Het album 'Gene Harris Trio Plus One' uit
15 werd in Frankrijk de best verkochte jazz-plaat van dat jaar.
bc, aten en cd-beurs in Leiden
ücl|
ENi De oudste platen en cd-beurs van Nederland heeft op
n*rdag 29 januari plaats in het Antonius Zalencentrum in Lei-
Verzamelaars kopen en verkopen er klassieke singeltjes,
cd's en cassettes, maar ook muziekvideo's en -boeken. Mu-
£e jiefhebbers kunnen op zoek gaan naar 'collector's items'.
1 beurs opent haar deuren aan de Lange Mare 43 van 10.00 tot
™»uur.
ral
iyverest-beklimster Staartjes signeert
De eerste Nederlandse vrouw die de top van 's werelds
jgste berg, de Mount Everest (8848 meter), bereikte, signeert
;rdag haar boek 'Hoog Spel' in Leiden. Katja Staartjes is za-
lagmiddag van 14.00-18.00 uur aanwezig in de in bergboe-
en expedities gespecialiseerde antiquariaat-boekhandel
four aan de Langebrug 34.
een Beatles-borden in Liverpool
3ENHet Britse ministerie van Verkeer heeft de gemeente
irpool verboden borden van de Beatles boven de snelweg te
itsen. Liverpool wilde dat de borden op de belangrijke Britse
[ist lweg, de M6, te zien zouden zijn. Maar de bijzondere beweg-
ij tering naar onder meer Abbey Road zou weggebruikers te
:ki 1 afleiden, stelt het ministerie. Volgens de Britse krant The
32 ïes gaat het om bruin- en witgekleurde borden met daarop
oo tekst 'Liverpool - geboortestad van de Beatles'. Fans van de
•ndarische popgroep gaan nu samen met de gemeenteraad
Liverpool protesteren bij minister Smith (Cultuur). Zij vin-
ihet verbod op Beatles-borden niet terecht, omdat in het
Jje Stratford-upon-Avon wel borden met de tekst 'Shakespe-
Land' boven de weg hangen.
1J1 o
□lit RMEER
ssecretaris Van der Ploeg
spa uur) heeft 734 aanvragen
een subsidie uit de pot van
m< het komende Kunstenplan
iva -2004) ontvangen. Dat is
ecord, zegt zijn ministerie,
lenfcn verzoeken de aanvra-
om bijna een miljard gul-
bijna het dubbele van het
incipe beschikbare bedrag.
b >r jaar geleden werden voor
u lopende Kunstenplanpe-
rert 473 aanvragen ingediend,
gei de huidige 734 aanvragen
Üti ir 450 afkomstig van instel-
i gezelschappen die
niet door het Rijk worden
nc jsidieerd: ongeveer 60 pro
van het totaal,
zamenlijk vragen de instel-
n om 998 miljoen gulden
itic idie. De nieuwe instellin-
wii rcagen samen om 275 mil-
doI gulden, wat neerkomt op
Eb 30 procent van het totaal
el( evraagde subsidiebedrag,
wkomers vragen dus min-
iubsidie dan al gesubsidi-
e aanvragers: gemiddeld
miljoen gulden tegenover
ïiljoen gulden.
Van der Ploeg heeft de aan
vragen voor advies doorge
stuurd naar de Raad voor Cul
tuur.
De staatssecretaris zal in sep
tember beslissen over de Cul
tuurnota 200U2004, zoals het
Kunstenplan officieel heet. De
bewindsman vraagt in zijn ad
viesaanvraag aan de cultuur-
raad om bij nieuwe aanvragers
vooral naar de 'potentiële' kwa
liteit te kijken, zodat niet alleen
de gevestigde orde aan de bak
komt.
Het merendeel van de aan
vragers heeft, zoals vereist,
plannen gemaakt om nieuwe
publieksgroepen te bereiken en
daarvoor geld in zijn begroting
opgenomen. Betrekkelijk wei
nig aanvragers doen echter een
beroep op de zogeheten 2-pro-
centregeling. Daarbij kunnen
organisaties hun subsidie met
2-procent verhogen door extra
publiek uit bijvoorbeeld min
derheden aan te trekken. De
staatssecretaris zal daarom de
instellingen die straks subsidie
krijgen, alsnog in de gelegen
heid stellen van de regeling ge
bruik te maken.
LEIDEN HANNAN NHASS
Alweer voor de dertiende keer
is de Pieterskerk in Leiden dé
cor voor de jaarlijks terugke
rende Scratch Muziekdagen in
het weekeinde van 4, 5 en 6 fe
bruari. Vorig jaar nam geeste
lijk vader Jules van Hessen na
tien jaar dirigentschap af
scheid. Het trio Aad van der
Hoeven, Martin van der Brugge
en Ger Vos neemt het stokje
over. Zoals vanouds komen
ook dit jaar duizenden bezoe
kers de Messiah van Handel,
de musical Highlights en de
opera's van Verdi beluisteren.
De Pieterskerk kan de stroom
bezoekers en deelnemers maar
nauwelijks aan. Ruim 2700
deelnemers hebben zich opge
geven. Het bezoekersaantal
loopt daar parallel aan. Dat het
Scratchen in de Pieterskerk
driedaags amateurmuziek-eve-
nement ook dit jaar een succes
wordt, staat dus al bij voorbaat
als een paal boven water. Wie
het eerst komt, die het eerst
maalt. De deelnemersstop, op
gelegd door de brandweer, zet
de organisatie er niet toe na te
denken over een andere loca
tie. ,,Na dertien jaar zijn de Pie
terskerk en de Scratch Muziek
dagen broertje en zusje gewor
den", aldus Jesca Zweijtzer,
een van de organisatoren.
Het koor en orkest, bijna dui
zend koppen, krijgen één
maand voor de uitvoering de
muziek. Iedere amateurmusi
cus studeert zijn aandeel in.
Pas op de dag van het optreden
wordt gerepeteerd om alles op
een lijn te krijgen. De kans dat
er iets mis gaat is aanwezig,
maar dat geeft niet. De bedoe
ling van scratch, overgewaaid
uit Engeland, is juist het onge-
dwongene. Dus mocht er iets
misgaan, dan wordt er tijdens
het moment suprème gelachen
óf geïmproviseerd. Kortom:
muziek met een kras.
Dirigent Aad van der Hoeven
bijt net als vorig jaar op vrijdag
4 februari de spits af met de
Messiah van Handel. Hij heeft
er zin in. „Het wordt een groot
feest. Iedereen komt met een
vrolijk gevoel. Op zo'n dag
moet je niet puriteins met mu
ziek omgaan, omdat je met
amateurs werkt. Je moet het
een en ander met een grapje
kunnen oplossen."
Martin van der Brugge diri
geert op 5 februari de musical
Highlights. „Als dirigent pro
beer ik de juiste toon te vinden
om het koor te enthousiasme
ren. Bij scratch staat gezellig
heid voorop." Maar het moet
ook weer niet flauw worden,
vindt de dirigent. „Het gaat er
om de juiste balans te vinden.
De kans dat er wat mis gaat is
altijd groter bij live-muziek.
Maar dat is niet zo bezwaarlijk.
Er zijn nog altijd cd's met per
fecte muziek te koop."
Zenuwachtig is Van der
Brugge niet. „Ik vind het wel
spannend, dat mensen bij el
kaar rapen en scratchen. Na
tuurlijk kan er dan wel eens
wat verkeerd gaan. Daarom
zijn er trucjes en afspraken
waarmee je fouten kunt her
stellen. De beslissing om in te
grijpen neem je puur op je ge
voel en heel impulsief."
Ger Vos, die op 6 februari de
hoogtepunten uit de opera's
van Verdi dirigeert, zegt wel
meer met dat bijltje te hebben
gehakt. „De kracht van de diri
gent is de muziek van de com
ponist te interpreteren en de
deelnemers iets te leren. Je
bent bezig iets bij te dragen
aan ieders muzikale beleving.
Er zullen vast heel wat nootjes
onder de stoelen vallen. Als het
in de soep loopt, kan ik aftik
ken en opnieuw beginnen of
gewoon een stalen gezicht
trekken. Ik wil gewoon dat
mensen over de scratchdagen
zeggen: 'Wat was dét fantas
tisch!"
Scratch Muziekdagen in de
Pieterskerk: de Messiah van
Handel: 4 februari om 19.30
uur, Musical Highlights: 5 fe
bruari om 20.15 uur en Hoog
tepunten uit Verdi's opera's:
zondag 6 februari 20.15 uur.
>rï -
Amsterdam Een foto of een kunstwerk? Het laat
ste. Dit schilderij uit 1987 van de Chinese schilder
Li Zi-Jian gaat de hele wereld rond, met nog een
heel stel andefe realistische kunstwerken. De 'tour'
van de Chinees begon in 1993 en eindigt in 2001.
Dit jaar is Nederland aan de beurt. Het werk van de
in 1954 geboren Zi-Jian is nu te zien in het West
fries Museum in Hoom. Vrijdag hangen zijn schil
derijen bij Sotheby's in Amsterdam. De naam van
de expositie: 'Humanity and love'. foto anp
I lositie over Lodewijk Napoleon in Rijksmuseum
tr0 iRDAM FRANgOISE LEDEBOER
ille
en schilderij van Carel Lo-
jk Hansen uit 1807 is de
me ravage te zien die de
oei loffing van een kruitschip
Ijq luari van dat jaar aanricht-
)rc| de Leidse binnenstad. Ko-
Lodewijk Napoleon, broer
jg de Franse keizer, staat be-
eqi t naar de puinhopen te kij-
Hij beperkte zich niet tot
beleefdheidsbezoek, maar
luis ten Bosch inrichten als
•jgj Ihospitaal en stelde midde-
olj U1'
tiji
ter beschikking voor de
itoffers en de wederop-
me koning! Na een bewind
vier jaar decreteerde zijn
/ent' NaPoleon- 1° 181° dat
wijk het veld moest rui-
omdat hij veel te solidair
de Hollanders was. Maar
schilderij over het Leidse
:hip is onderdeel van een
instelling in het Rijksmu-
over de grote verdiensten
'dewijk Napoleon voor de
•uw van het culturele leven
't algemeen en het Rijks-
mm in het bijzonder. Het
ent voor het Amster-
museum, dat dit jaar
tweehonderdjarig bestaan
werd in 1800 gelegd. Op
lei van dat jaar opende in
ten Bosch de 'Nationale
-Gallerij', het eerste natio-
jmuseum in de Nederland-
«hiedenis.
lis Napoléon, die de
'tukken al gauw met 'Lo-
ondertekende en Ne-
idse les nam bij de dichter
irdijk, koos Amsterdam als
omdat hij meende
een nieuwe residentie de
eid in- het door politieke
en verscheurde land zou
ellen. Met zijn echtgenote
?nse de Beauharnais be-
hij in 1808 het Paleis op de
Werk uit de tijd van Lodewijk Napoleon is te zien in het Rijksmuseum in Amsterdam, foto cpd/phil nijhuis
Dam. Hij stelde op 21 april van
dat jaar vast dat daar ook het
nieuwe 'groot Koninklijk Mu-
saeum' als opvolger van de Na
tionale Konst-Gallerij zou wor
den gevestigd.
Tijdens zijn vierjarige bewind
richtte Lodewijk bovendien het
Koninklijk Nederlands Instituut
van Wetenschappen op, een in
stelling die als Koninklijke Ne
derlandse Academie van We
tenschappen nog steeds be
staat. Ook versterkte hij de po
sitie van de Koninklijke Biblio
theek.
In de catalogus vertelt gast
conservator F. Grijzenhout hoe
zeer Hortense Holland in het
algemeen en het Amsterdamse
paleis in het bijzonder veraf
schuwde. „Ze had gehoopt op
Italië, waar ze als een tweede
Maria de Medici de kunsten
nieuw leven had willen inbla
zen. Toen ze hoorde dat de
Franse keizer haar man in
plaats daarvan naar Holland
stuurde, vreesde ze zelfs 'dat ze
zou sterven van verdriet'."
Van het paleis zou ze zich la
ter vooral herinneren dat het
water van de Nieuwezijds Voor
burgwal stonk en dat haar salon
was versierd met een fries van
doodshoofden. Haar huwelijk,
gesloten onder grote druk van
de Franse keizer die zelf een re
latie had met haar moeder Jose
phine, was bovendien zo slecht
dat de koning de doorgangen
tussen hun wederzijdse vertrek
ken in Utrecht en Amsterdam
liet dichtmetselen.
Op de tentoonstelling is een
groot schilderij van Francois
Gérard aanwezig, waarop de
beeldschone Hortense en haar
oudste zoon Napoleon-Charles
zijn afgebeeld met op de ach
tergrond een landschap dat
mogelijk naar de Hollandse
duinen verwijst. Het snoezige
jochie, haar lievelingszoon, zou
in mei 1807 in Den Haag aan de
kroep overlijden. Dat het echt
paar ondanks het slechte huwe
lijk in elk geval meer dan eens
het bed deelde, toont het aan
Gérard toegeschreven schilderij
van hun twee overgebleven zo
nen Napoléon-Louis en Char-
les-Louis-Napoléon.
Op een werk van Charles Ho
ward Hodges uit 1809 is ook te
zien hoe Lodewijk Napoleon
THEATER RECENSIE
sabine van den berg
Voorstelling: 'Fame de Musical' van David De Silva Regie: Koen
van Dijk Gezien: 18/1, Schouwburg Leiden. Nog te zien. aldaar:
vanavond
Boeiend is hij niet te noemen, Fame: de Musical'
die Joop van den Ende uit de grond heeft ge
stampt. Het stuk is zo kinderachtig en achter
haald, dat je in de pauze weg zou kunnen gaan.
De televisieserie 'Fame' was in de jaren tachtig
zeer succesvol. Veel tieners zagen in die periode
ook de speelfilm over de lotgevallen van een paar
kleurrijke studenten aan de Amerikaanse theater
school. Artiesten in de dop die keihard wilden
knokken voor een plaatsje op de felbegeerde
planken. Dat deze thematiek nog steeds velen tot
de verbeelding spreekt, is te zien aan de uitver
kochte schouwburg.
Het succesnummer lokt opnieuw veel publiek
naar het theater. Een publiek dat gretig lacht om
de suffe grapjes van de 'geestige' student en weg-
zwijmt met de 'verliefde' studente. Maar eigenlijk
is deze humor en romantiek gaapverwekkend en
de verdere inhoud van de voorstelling gruwelijk
langdradig. De spetterende dans die je verwacht,
blijft uit.
Rick Atwells choreografie zit goed in elkaar.
Maar bij de uitvoerenden ligt de fout. Slechts
twee van hen beschikken over enige attaque,
over pit. De rest is te traag en sommigen zijn te
zwaar of missen de techniek om de scène op
spitzen aan te kunnen. Samantha'Stegeman be
heerst het klassieke genre wel, en daarvoor is zij
dan ook speciaal gekozen, deze balletdanseres.
Opvallend musicaltalent in deze productie is
Eva Poppink in de rol van Serena Katz. Zij zingt
goed en acteert sterk. Ook als de voorstelling
voorbij is, blijft zij je bij. Voor de rest bestaat de
cast uit een samenraapsel van artiesten die zich
bekwaamden in meerdere kunstdisciplines: dan
sers die acteren, zangers die dansen, en acteurs
die musiceren bovendien. Helaas werkt die ver
snippering ook slordigheid in de hand. De zang
is zeker niet altijd zuiver, de muziek is wat vals en
sommige acteurs lijken zo uit een slechte soapse
rie weggewandeld.
Natuurlijk bepaalt diversiteit nou juist de char
me van Fame', maar het moet geen soepzootje
worden. Het grootste probleem is eigenlijk dat
veel jonge kleinkunstenaars door de auditie voor
deze musical kwamen. Maar dat zich onder hen,
Poppink en minder dan een handjevol anderen
uitgezonderd, geen markante theaterpersoonlijk
heden bevinden. Wellicht zullen sommigen zich
nog in die richting gaan ontwikkelen, maar na
het zien van deze musical valt dat te betwijfelen.
Wat dat aangaat, bevat de boodschap die 'Fa-
me' nu als musical, en dus voor de derde maal,
uitdraagt, een onwankelbare waarheid: roem is
slechts voor een enkeling weggelegd. Ondanks
het bloed, het zweet, de tranen die elke leerling
hiervoor wil betalen.
LI DY VAN DER SPEK
Concert: Verdi's Requiem, door Slowaaks Symfonie Orkest, diri
gent Dwight Bennett. Nationaal Koor van de Oekraïne Dumka.
m m v. Simona Bertini, sopraan, Alia Gorobchenko, alt, Sergio
Panajia, tenor en Taras Shtonda, bas. Gehoord 18/1, Pieterskerk,
Leiden.
muziek recensie Verdi het voorschrijft. Maar links, rechts en ach
terin staan ze op een flinke afstand van het orkest
opgesteld. Toch blijft de klank van de trompetten
erg doordringend en scherp.
De hele uitvoering, hoe indrukwekkend profes
sioneel deze ook was, toonde helaas weinig be
wogenheid. Hoewel Verdi's Requiem niet als sa
crale muziek beschouwd kan worden, heeft het
wel degelijk een passionele geladenheid. Een op
rechte uitdrukking van een religieus componist
met een romantische geloofsbelevenis. Die
meerwaarde wordt pas in de laatste delen recht
gedaan, als de sopraan Simona Bertini met haar
licht gevoileerde, niet al te vibrerende stem het
'Requiem aetemam' zingt in volle overgave.
Waaronder het koor een zeldzaam mooi rouw
kleed legt. Haar stem blijft ook in deze broze zin
nen dragen tot op de achterste rijen van de Pie
terskerk.
De twee vrouwenstemmen kleuren bij samen
zang niet geweldig met elkaar; de mezzosopraan
Alla Gorobchenko heeft een veel doordringender
operastem. Maar in haar solopartijen, ook in
combinatie met het koor, zingt zij gloedvol en
overtuigend. De bas Taras Shtonda maakt indruk
met zijn typisch 'Russische' donkere klankkleur.
De metaalharde onbewogen tenor Sergio Panajia
kan mij echter niet bekoren. Het Dumkakoor im
poneert het meest in pianissimo delen, zoals in
het 'Libera me'. En in evocatieve unisono (een
stemmige) passages waar het Agnus Dei' een
markant voorbeeld van is.
Guiseppe Verdi schreef één kerkelijk werk, een
requiem, dat voor 't eerst uitgevoerd werd in
1874 in de San Marco van Milaan. Verdi deed
voor deze dodenmis geen moeite om zijn muzi
kale opera-idioom om te zetten in een kerkelijke
stijl. Zo spelen de solisten een beduidend grotere
rol dan in andere requiems, en het orkest heeft
een zelfde dramatisch-expressief karakter als in
zijn opera's.
Alle muzikale middelen worden breed ingezet.
De contrasten zijn levensgroot. Dynamische
schakeringen lopen letterlijk van fff naar pppp,
tempo varieert van allegro agitato (heel snel) tot
adagio (langzaam). Ongeveer alle mineur- en
majeur toonsoorten worden gebruikt, obsede
rende ritmen, stortvloeden van snelle zestiende
nootjes, donderende paukenslagen, helse uitbar
stingen van koperblazers.
Het Slovaaks Symfonie Orkest met het Oekra-
iens Dumkakoor is voor geen kleintje vervaard.
Een zee van geweld wordt even soepel geprodu
ceerd als een zacht zoevende wind.
Voor het 'Tuba Mirum' staan de koperblazers
niet uit het zicht, 'lontanza ed invisibili', zoals
zelf oogde. Als de kunstenaar
de waarheid geen geweld heeft
aangedaan om zijn opdrachtge
ver te plezieren, moet de vorst
een fiere man met nobele,
krachtige gelaatstrekken zijn
geweest. De koning had wel ge
regeld last van reumatische
aanvallen, gevolg van een wer
velbeschadiging bij een val van
zijn paard.
Toen Napoleon Bonaparte
zijn broer afzette en het Ko
ninkrijk Holland met een sim
pele pennenstreek inlijfde bij
het Franse keizerrijk, motiveer
de hij dat aldus: „Den troon
van Holland bestijgende, heeft
Uwe Majesteit vergeten, dat zij
(de Majesteit) een Franschman
was; zij heeft zelfs al hare rede
overspannen, en de tederge-
voeÜgheid van al haar geweten
geweld aangedaan, om zich wel
te overtuigen, dat zij een Hol
lander was."
Wie zou niet willen weten
hoe het déze sympathieke
Frans-Nederlandse vorst (1778-
1846) na zijn afzetting is ver-
gaan? De expositie geeft daar
merkwaardig genoeg geen ant
woord op, zodat andere bron
nen uitsluitsel moeten geven.
Lodewijk vestigde zich als graaf
Saint-Leu in het Oostenrijkse
Töplitz, in de hoop dat hij de
Nederlandse kroon met steun
van Oostenrijk zou kunnen her
winnen. Zoals bekend is het
daar niet van gekomen. Na de
definitieve val van Napoleon in
de Slag bij Waterloo ging hij in
ballingschap in Florence, waar
hij de rest van zijn leven door
bracht met letterkundige en po
litieke studies.
De expositie 'een Koninklijk
Museum. Lodewijk Napoleon
en het Rijksmuseum' in het
Rijksmuseum (Stadhouders
kade 42, Amsterdam) duurt tot
en met 25 juni. De openings
tijden zijn dagelijks van 10.00
tot 17.00 uur.
MUZIEK RECENSIE
SUSANNE LAMMERS
Concert: Cran Sean Corcoran (Ierse
bouzouki, zang), Ronan Browne (Uil-
leann pipes, fluit, zang), Desi Wilkinson
(fluiten, zang) en Oisi'n McAuley (viool,
zang) Gehoord. 18/1, Stadsgehoorzaal,
Ironie is een belangrijk be
standdeel van de driekoppige
Ierse band Cran. Voortdurend
zetten ze je op het verkeerde
been. Dat begint al met de
naam van hun nieuwste pro
gramma: Myth en Mystery of
Keltic Music, waar nog bij
komt dat in de folder 'myth'
abusievelijk vertaald wordt
met mystiek. Oei, denk je, Ier
se zweefmuziek, maar als de
heren opkomen en zich voor
stellen is je argwaan snel ver
dwenen.
Cran presenteert een bui
tengewoon aardig en afwisse
lend programma, een staal
kaart van allerhande subgen-
I res van de Ierse volksmuziek
met een beknopte en geestige
uitleg bij elk nummer.De sfeer
in de Stadsgehoorzaal is gezel
lig, maar zo ontspannen als er
op het podium geouwehoerd
wordt, zo geconcentreerd ma
ken ze muziek. Veel dansmu
ziek, maar daarnaast ook bal
lades, in het Gaelic natuurlijk.
Soms zijn er een paar couplet
ten vertaald in het Engels,
maar meestal geven zanger
Sean Corcoran of fluitist Desi
Wilkinson alleen een in- of uit
leidinkje waarin kort thema
tiek en herkomst van het num
mer verteld wordt.
Knappe muzikanten zijn
het. Dat geldt niet alleen voor
Ronan Browne die de Uillean
pipes bespeeld, een ingewik
kelder, maar vooral veel gea-
cheveerder versie van de
Schotse doedelzak. Ook Cor
coran met zijn platte bouzouki
en Wilkinson met zijn keur
aan fluiten voelen zich thuis in
het hele spectrum van Kelti
sche muzikale stijlen. Gastvio-
list Oisin McAuley maakt de
klank voller en warmer en zijn
vocale bijdrage had ik niet
graag gemist.
De liedeten zijn vaak a ca-
pella, en door de vierstemmig
heid krijgen ze spanning. Hun
samenzang is ongekunsteld,
maar heel effectief. Fraaie har
monieën met soms een subtiel
open einde, die duidelijk ma
ken dat ze muzikaal niet van
de straat zijn. Crans repertoire
is boeiend en origineel: van
het weemoedige heimwee-
liedje van de emigrant, de 'ze
ven vreugden van Maria' tot
de ode op de aardappel - het is
allemaal even verrassend.
Het meest bijzondere echter
was de knagende instrumenta
le ghost song', met fluit en
Uillean pipes. In dit slag liede
ren bezoekt een gestorven ge
liefde de achtergeblevene, een
wat unheimisch idee, zoals
Wilkinson onmiddelijk toe
geeft. De combinatie van
schrille pijpen en hese fluit
klinkt vreemd en vertrouwd
tegelijk, een prachtig staaltje
onaardse muziek.
Wispelwey heeft Australië aan zijn voeten
De Nederlandse cellist Pieter Wispelwey is in Au
stralië misschien nog wel bekender dan in zijn
geboorteland. Gisteravond waren zeker duizend
belangstellenden naar Sydney's gloednieuwe Ci
ty Recital Hall gekomen voor zijn soloconcert.
Met het Nederlands Dans Theater (NDT)
vormt Wispelwey dezer dagen de Nederlandse
inbreng die het jaarlijkse Sydney Festival wat
meer cachet moet geven, na tegenvallende be
zoekersaantallen vorig jaar. Gisteren slaagde die
opzet alvast wonderwel. Wispelwey's uitvoering
van Benjamin Brittens ingewikkelde meesterwerk
'Three Suites for Solo Cello' werd door Austra
lisch publiek en media met gejuich ontvangen.
„Een meesterlijke vertolking", meent de Syd
ney Morning Herald. De Australian Financial Re-
view vond enige tijd geleden al dat Wispelwey
'via zijn cello met het publiek spreekt'. Overigens
deed Wispelwey dat deze avond niet alleen met
zijn cello. Hij ging tot verbazing van alles en ie
dereen ook zelf in gesprek met de Australiërs
door hen uitgebreid uit te leggen wat ze in de
suites van Britten allemaal konden verwachten.
Wispelwey maakte grappen en grollen en gaf
blijk van zijn persoonlijke interpretatie van Brit
ten's muziek. Het concert duurde daardoor een
half uur langer dan gepland, maar niemand die
er om maalde. Het publiek genoot.
