Sullige' country dansers
steeds professioneler
WEER
Alcoholcontrole piloten
IV
In de rij voor een handtekening van Bart
Weeiv
we(ji
bijl
MAANDAG 17 JANUARI 2000
COMMENTAAR
Op Schipol is een Marokkaanse vlieger betrapt op dronkenschap.
De man was onderweg naar zijn toestel toen de marechaussee
(luchthavenpolitie) hem min of meer bij toeval tegenkwam. Zijn
wat wankele gang verried hem. Een blaastest wees uit dat de veer
tigjarige gezagvoerder stomdronken was. Het incident op Schiphol
is het bewijs dat een alcoholcontrole voor piloten geen overbodige
luxe is.
Slechts weinigen stappen geheel op hun gemak in een vliegtuig.
Hoewel vliegen een relatief zeer veilige vorm van vervoer is, blijft
het voor de mens een wat onnatuurlijke manier van voortbewe
gen. Bijna niemand vindt het echt fijn om in een onder druk ge
brachte aluminiumkoker op tien kilometer hoogte met een snel
heid van duizend kilometer per uur het luchtruim te doorklieven.
Temeer omdat de bestuurder niet zichtbaar is. Als je de kans loopt
dat die onzichtbare iemand ook nog eens dronken is, dan slaat je
helemaal de schrik om het hart.
Burgemeester Van Houwelingen van Haarlemmermeer, die ook de
zorg voor de veiligheid van de omwonenden van Schiphol in zijn
portefeuille heeft, wil dat er zo snel mogelijk een steekproefsgewij
ze alcoholcontrole wordt ingevoerd. De Vereniging van Neder
landse Verkeersvliegers (VNV) daarentegen meent dat de sociale
controle onder verkeersvliegers dusdanig groot is, dat het om een
beperkt probleem gaat. Een alcoholcontrole zou geen nut hebben.
Desondanks worden in de Verenigde Staten periodieke drankcon
troles gehouden. Het feit dat deze controles nauwelijks iets opleve
ren, doet de VNV af als het bewijs dat het om zeldzame incidenten
gaat. Maar je kunt met evenveel recht beweren dat de controles
wel degelijk een afschrikwekkend effect bezitten.
Dat de onderlinge sociale controle niet altijd werkt, mag na het in
cident op Schiphol wel duidelijk zijn. In Nederland zullen vliegers
elkaar er eerder bij lappen dan in landen waar de hiërarchische
verhoudingen in de cockpit veel scherper zijn. Alleen al daarom
valt er veel te zeggen voor preventieve drankcontroles.
Eerst nog zacht, later winters
Het is opnieuw zacht weer ge
worden in ons land. Gistermid
dag steeg de temperatuur op
Valkenburg tot 7,7, in Alphen
a/d Rijn tot 7,2 en in Nieuw-
-Vennep tot 6,9 graden. Van
daag is het nog wat zachter ge
weest en ook morgen verkeert
het kwik met maximaal zo'n 8
graden in een anti-winterse
sfeer. Morgenavond dringt van
het noordoosten uit minder
zachte en drogere lucht Neder
land binnen. Tussen lagedruk
boven Rusland en een honkvast
luchtdrukmaximum ten westen
van de Britse eilanden worden
tijdens de tweede helft van de
week met noord tot noordwes
tenwinden luchtmassa's uit de
poolstreken naar ons land ge
transporteerd. Door luchtaan-
voer over relatief warm zeewa
ter (voor onze kust nog altijd
zo'n 8 graden) verloopt de ver
killing op leefniveau niet al te
drastisch. Overdag wordt het
nog altijd zo'n 4-5 graden en in
de nacht komt het voornamelijk
in het binnenland tot lichte
vorst.
Tegen het einde van de week
wordt de koude luchtlaag der
mate dik en de atmosfeer zo
onstabiel dat de kans op
sneeuw toeneemt. Vooral voor
vrijdag en zaterdag oogt de si
tuatie winters doordat, in de
optiek van het Europese atmos
feermodel, een storing over de
Noordzee trekt. Uitzicht op
standvastig winterweer is er
vooralsnog niet aangezien de
stroming op termijn weer naar
het westen tot noordwesten
neigt.
De hogedrukblokkade op het
midden van Oceaan duurt
voort. Morgen is het dus nog
zacht weer. Bovendien is het
overdag zwaar bewolkt met van
tijd tot tijd wat lichte regen
en motregen. De noordwes
tenwind is matig tot vrij
krachtig, langs de kust enige
tijd hard van sterkte.
Tijdens het afgelopen
weekeinde was het za
terdag rustig weer met
af en toe zon. Op een
enkel licht buitje na
bleef het droog. Gis
terochtend was er
hier en daar een
vleugje zon; daarna
was het bewolkt met af
en toe wat motregen.
Uitzonderlijk zacht was
het op IJsland met
maxima tot boven de
15 graden. Zaterdag
avond werd het in Da-
latangi zowaar 18,5
graden.
Officiële status binnenkort een feit
Het houdt niet op. Steeds meer Nederlanders raken verknocht aan het country- en western-
dansen. De tijd dat naar verluidt alleen sulletjes aan deze dans zouden doen, is allang voorbij.
Binnenkort krijgt de country- en westerndans zelfs een officiële status. „De Nederlandse dans-
wereld heeft altijd heel sceptisch tegenover het countrydansen gestaan. Drie jaar geleden wilde
ze nog niets met ons te maken hebben," zegt voorzitter Herman Falkenberg van de Dutch
Country Western Dance Association. „Maar inmiddels kan ze niet meer om ons heen."
MENSELlje
Een hoop gebakken lucht
Vroeger ging je naar de stad om de dingen te kopen die je nodig had
en verder besteedde je je tijd aan nuttiger zaken. Maar dat is defini
tief voorbij. Met de latere winkelsluiting en al die koopzondagen is
winkelen veel en veel meer geworden. Voor de consumenten komt
het nu neer op 'het voldoen aan een sociale en emotionele behoefte'.
Voor de ondernemers is het niet langer een gevecht met concurren
ten op hun specifieke terrein, maar overdrachtelijk gezien 'een 21ste
eeuwse knokpartij in een café waarbij iedereen met iedereen vecht
om de besteedbare gelden van de klemt'. Tenminste, zo werd het gis
teravond verwoord in het VPRO-programma 'Rooksignalen uit de
nieuwe wereld' dat op allerlei aspecten van het moderne winkelen
inging.
Alles wat tegenwoordig op de markt wordt gebracht, moet om suc
cesvol te zijn 'exclusieve emotie uitstralenzo begreep ik. Het pro
gramma zat boordevol met dat woord. Uiteraard is dat het speel
veld van marketing-strategen, winkel-antropologen en
aroma-goeroes. En ze kwamen dan ook volop aan bod. Het is volk
dat ik wantrouw want ze verkopen zelden iets anders dan hol, En
gelstalig koeterwaals. Handelsreizigers in gebakken lucht, dat zijn
het. Het kopen van een auto blijkt voor alles een emotionele kwestie
te zijn, verzekerde een Duitse expert, 'want de identiteit van de auto
moet samenvallen met die van de klant'.
Een Duitse aroma-specialiste deed uit de doeken dal de lucht in een
bedrijf die van de vrije natuur dient te fijn, omdat de mensen zich
daar het plezierigst bij voelen. Met geurstoffen kom je een heel eind.
Een herenmodewinkel deed alles voorde 'harmonisering van de
zinnen' van zijn clientèle. Het zou ook goed zijn als bedrijven zich
gaan bedienen van regisseurs, zo meende een der goeroes. Winkels
zullen steeds meer de richting van een soort theater opgaan: de
klant moet verrast worden. Getoond werd een winkel die louter
zeep verkoopt en dat presenteert of het banket is.
Velen zoeken de koophuizen op uit een zekere behoefte onder de
mensen te verkeren. Thuis hebben we maar 4,3 minuut per dag
aandacht voor onze partner, zo rekende iemand die ervoor had
doorgeleerd ons voor. Winkelen wordt daarom steeds meer een soci
ale bezigheid. De toekomstige winkelier zou dan ook best eens 'een
soort relatie-therapeut' kunnen worden. God-o-god. Johan Hui-
zinga schreef halverwege de jaren dertig: 'We leven in een bezeten
wereld en we weten het'. Hij wist nog niet half hoe bezeten. Morgen
moet ik bij de groenteman winterpenen kopen. Normaal draaide ik
mijn hand daar niet voor om, maar dat is nu voorbij. Het gaat een
behoorlijk emotionele handeling worden.
De Dutch Country Western
Dance Association (DCWDA),
opgericht in 1991, schat dat
momenteel zo'n 250.000 Ne
derlanders bezeten zijn van de
country- en westerndans, on
der te verdelen in het couple-
dansen en linedansen. Ander
half jaar geleden bedroeg dat
aantal nog maar honderddui
zend. En de groep wordt almaar
groter. „Het hoogtepunt is nog
niet bereikt", zegt Nederlandse
kampioene linedansen Kim
Thijssens uit Roermond, al ver
wacht ze dat de hype ook wel
weer zal overwaaien. „Het line
dansen en coupledansen blij
ven bestaan, daarvan ben ik
overtuigd, maar net als aerobics
zal de aandacht ooit wel een
keer gaan verslappen. Dat kan
niet anders."
Maar voorlopig geniet de 27-ja-
rige Roermondse pr-mede-
werkster nog van alle belang
stelling rond de country- en
westerndans. Onlangs werd ze
Nederlands kampioen in de
hoogste klasse, de 'advanced'
van de 'gewone' categorie. Al
leen een 'superstar' danst nog
beter. Helaas voor Thijssens
waren haar financiële middelen
ontoereikend om naar de we
reldkampioenschappen in het
Amerikaanse Nashville, het
mekka van de countrymuziek,
te gaan. Ivonne van Loon uit
het Brabantse Oss deed dat wel
en werd afgelopen week we
reldkampioen in de lagere klas
se 'novice'.
„Geweldig", reageert de 29-jari-
ge Ivonne van Loon op de vele
steunbetuigingen. „Ik ging er
van uit dat na de terugvlucht
niemand op het vliegveld van
Brussel zou staan. Hooguit een
oom of tante. Maar iedereen
was gekomen. Het leeft enorm
in Nederland, veel meer dan ik
dacht. Keileuk is dat." Ook gis
termiddag tijdens de huldiging
bij haar sponsor, de manege
Stal Swanenberg in het Bra
bantse Schaijk, had de Ossense
kapster geen reden tot klagen.
Dik anderhalf jaar geleden
vroeg haar moeder aan Ivonne
en haar schoonzusje of ze zin
hadden mee te gaan linedan
sen. „Mam, waar heb je het
over? Dat is toch niets voor
ons?", was haar eerste reactie,
maar ze liet zich toch over de
streep trekken en was meteen
verkocht. „Het is heel onge
dwongen," vertelt ze over het
linedansen. „Iedereen helpt el
kaar. Er is weinig onenigheid
omdat er nauwelijks wordt ge
dronken en vechtpartijen ko
men al helemaal niet voor."
Kim Thijssens kent echter wel
één voorbeeld van een uit de
hand gelopen ruzie, maar ook
zij zegt dat over het algemeen
allemaal in goede harmonie
verloopt. Een andere verklaring
dat het linedansen momenteel
zo populair is, is dat het gemak
kelijk is te leren. „Iedereen kan
het. Zelfs iemand in de rolstoel.
Coupledansen, welteverstaan.
Tot een bepaald niveau is het
heel gemakkelijk. Daarna wordt
het een conditieslag."
„Als ik tegen mensen zeg, dat ik
aan linedansen doe, word ik
weieens uitgelachen. Ha, ha. Ze
zien me dan al staan met mijn
handen in mijn broekzakken.
Over het linedansen wordt heel
minnetjes gedaan, net als over
bijvoorbeeld het klompendan
sen. Ten onrechte. Het is hart
stikke leuk en op sommige ni
veaus zelfs erg moeilijk. Maar ik
moet zeggen dat ik me de laat
ste tijd steeds minder hoef te
verdedigen. De countrydans
wordt steeds serieuzer geno-
Ivonne van Loon geeft een demonstratie country line-dancing.
foto cpd cees zorn
„Intussen bestaan er nog wel
allerlei vooroordelen", zegt Kim
Thijssens. ,,'Tuurlijk zijn er ook
sullen die aan countrydansen
doen. Een groot deel van de
linedansers bestaat uit lulletjes-
vollf, al mag ik dat misschien als
pr-medewerkster niet zeggen.
Die mensen dragen van die
chaps (bruine leren broekspij
pen over een spijkerbroek, red.)
grote hoeden en jasjes met
enorme franjes. Helemaal uit
gedost. Net als de Amerikanen
van ons denken dat we allemaal
de hele dag op klompen lopen,
denken zij dat de Amerikaanse
cowboys de hele dag met van
die chaps lopen.
In heel veel gelegenheden
wordt momenteel country- en
westerndansen gegeven. Het is
een echte hype. Kim: „Dat is
een verdienste van het echtpaar
Herman en Ria Falkenberg. Zij
hebben het linedansen in Ne
derland groot gemaakt. Her
man werkte via het ministerie
van defensie voor het Ameri
kaanse leger in Nederland. Op
die manier kwam hij in contact
met de countrymuziek en -
dans."
Door de vele inspanningen van
Herman Falkenberg wordt in
het jaar 2002 het inmiddels
tiende wereldkampioenschap
country- en westerndansen in
het Limburgse Kerkrade gehou
den. Het is dan voor de eerste
keer dat het WK niet in Noord -
Amerika plaatsvindt, maar in
Europa. Kim: „Uiteraard waren
de Amerikanen er niet blij mee.
Maar het is een internationaal
evenement. Amerika kan daar
geen blijvende claim op leggen.
Of Kerkrade het Nederlandse
Nashville wordt? Ik weet het
niet. In Kerkrade worden in ie
der geval al jaarlijks de Europe
se kampioenschappen gehou
den."
Inmiddels kent Nederland al
twee professionele linedansers.
Zij, twee jongens van 18 en 24
jaar oud, verdienen hun brood
met het geven met dansshows.
Daarnaast wordt de country- en
westerndans volgens Falken
berg binnen enkele weken door
de overkoepelende dansorgani-
saties erkend als een officiële
dansvorm. Ook de sportbond
NOC'NSF overweegt de coun
try- en westerndans tot een
olympische sport uit te roepen.
„Voor Sydney is deze erkenning
te laat. Maar misschien dat we
tijdens de Olympische Spelen
van 2004 wel een demonstratie
mogen geven."
DULAN VAN VLIMMEREN
seerd-
in het Kurhauste Schf
uitgeroepen tot Reism yi
de Eeuw. De oprichter g.
vaartmaatsQhappij Mar Pn
werd door zijn collega' g
boven onder anderen F g(
Fransen (Arke) en Albe te
man (grondlegger KLN ,d
tot de vijfentwintig ge-
den behoorden. In het
port werd Schroder on
als een visionair onder r
vanaf 1958 - toen hijr g
DC-3 de eerste vakanti jel
vluchten op Mallorcaj p
voeren - er zeer toe het ge
dragen dat buitenland! >r
kanties voor iedereen! ei
werden. De voormalige g(
dent-directeur van Ma Si
derhalf jaar geleden tr el
rug) kreeg van de circa
wezigen topmensen ui
branche een staande c
zijn uitverkiezing beke
gemaakt. ie
ee
De schatrijke Britse grapr
bezitter NICHOLAS V%
STRATEN moet wande oi
laten op het landgoed k
het duurste huis van G ai
tannië bouwt. De 54-j<
centrieke grondmagna aj
hen. Hij heeft de wand ii<
schreven als ,,walgeli|i
sen tuig van de richel"
Hoogstraten bouwt vol;
Britse krant The Daily
zijn Hamilton Palaceji/l
aan de Engelse zuidku
moet er 30 miljoen por
dan 100 miljoen guide i.
tafel leggen. In het gel jr
een 200 meter lang m »r
een mausoleum waar2 ai
lijke resten en de kuns i
pen die hij bezit, tot hi
7000 moeten blijven I g
Over het landgoed looi a
van ongeveer zeshonde
waarvan wandelaars sir
gebruik mogen maken
Hoogstraten heeft heti
ruim twee meter hoog'
hek, prikkeldraad, een k
een rij diepvriezers afg
Een rehter in Londen li o
een zaak die door de la r
vereniging van langeaf i
wandelaars was aange: i;
bepaald dat het pad vola
bliek open moet blijver st
Hoogstraten moet eenWj
1600 pond en de kostf
proces betalen.
Van de spreekwoordelijke Hol
landse nuchterheid is deze za
terdagmiddag in Roelofarends-
veen niets te merken. Nog voor
half twee, het moment dat Bart
begint met het signeren van het
zojuist verschenen Big Brother-
boek in boekhandel Veenerick,
staan de fans al in de rij. De
winkel in de woonplaats van
Bart is te klein, een groot deel
van de meute wacht geduldig
buiten. Twee ingehuurde bewa
kers zorgen ervoor dat niemand
voordringt of blijft plakken. En
Bart zelf? Die geniet van alle
aandacht. „Nog wel."
Het is de tweede keer sinds hij
ruim twee weken geleden na
een 106 dagen durend verblijf
in het Big Brotherhuis een ont
moeting heeft met fans. Een
dag eerder deelde hij met zijn
voormalige huisgenoot Ruud
handtekeningen uit in een dis
cotheek in Gemert.
Langzaamaan begint de 23-jari-
ge Bart iets te begrijpen van de
hype rondom zijn persoon. „In
het begin was het vreemd. Ik
had er geen flauw benul van dat
zo veel mensen naar het pro
gramma keken. Intussen heb ik
video's gekeken, het boek gele
zen en heb ik kennis gemaakt
Om iets terug te doen voor zijn trouwe fans signeerde Bart zaterdag in
de plaatselijke boekhandel in zijn woonplaats Roelofarendsveen het
zojuist verschenen Big Brotherboek. foto eric taal
met de hele Nederlandse pers.
Iemand rekende mij voor dat
twaalf miljoen mensen nu we
ten wie ik ben."
Bart zit op een hoge kruk, zodat
iedereen hem goed kan zien.
Voornamelijk meisjes tussen de
tien en vijftien jaar duwen hem
in de Veense boekhandel een
boek of papiertje onder zijn
neus voor een handtekening.
Voor iedereen neemt Bart de
tijd. Hij schrijft zijn naam en de
naam van de fan op. En als hij
voor de zoveelste keer op de fo
to moet, slaat hij spontaan zijn
arm over de schouders van zijn
bewonderaar en tovert een lach
tevoorschijn.
Bart is vriendelijk. „Maar dat is
niet moeilijk, want iedereen is
aardig voor mij." Toch kan hij
ook treiteren, zo blijkt als een
meisje giechelend een boek
voor hem neerlegt. Bart tekent
niet, maar leunt met zijn ge
zicht op zijn handen en kijkt
haar indringend aan. Het meis
je kleurt hoe langer hoe roder
en voelt zich ongemakkelijk.
Een bewaker grinnikt. „Wat een
kreng", mompelt hij.
René Koek van boekhandel Ve
enerick loopt met een stralende
glimlach door zijn zaak. De 350
boeken die hij heeft ingeslagen
gaan als zoetje broodjes over de
toonbank. Nooit eerder was het
bij hem zo druk. „Ooit is Youp
van 't Hek hier wezen signeren,
maar hij trok lang niet zo veel
mensen als Bart." Koek kent
zijn beroemde plaatsgenoot
persoonlijk, net als diens ou
ders. Toen het Big Brotherboek
verscheen, was de uitnodiging
aan Bart om te komen signeren
dan ook snel de deur uit. Bart
ging er op in, om zo iets te kun
nen terugdoen voor zijn trouwe
plaatsgenoten. Van de televisie
omroep Veronica mocht het,
als hij er niets aan zou verdie
nen.
Op aanraden van zijn moeder,
die weet dat haar zoon intussen
hartstikke moe is, stopt Bart na
vijf kwartier met handtekenin
gen zetten. Boven wacht hem
nog een stapel gereserveerde
boeken die hij ook nog van zijn
naam moet voorzien. Afge
schermd van de vele fans komt
hij daar bij met een biertje. Bart
beantwoordt op zijn gemak nog
wat vragen, maar over Sabine
(zijn vriendin in het Big Bro
therhuis) laat hij zich niet uit.
„Dat is privé. Vóór Big Brother
vroeg toch ook niemand er
naar?"
Bart neemt zich voor om de ko
mende weken eens rustig na te
denken over wat hij nu gaat
doen. In elk geval moet hij
woensdag naar Keulen voor een
persconferentie over een Duits
Big Brotherprogramma. Verder
neemt Nederlands nieuwe held
zich voor om de vele post van
fans te beantwoorden. Hij wil
ook graag skilessen en andere
buitenactiviteiten geven, zoals
zijn ouders en manager Gabriël
voor hem bedachten. Zij richt
ten voor hem het bedrijf Big
Bart op.
Of er nog andere aanbiedingen
op hem wachten, weet hij niet.
Hij wijst naar zijn twee mobiele
telefoons op zijn bureau die hij
vrijwel onaangeroerd kan laten.
„Er zijn maai- dertien mensen
die mijn nummer weten. Ga
briël regelt dat allema
het eigenlijk helemaal
ressant om te weten o g
biedingen zijn. Intere
vind ik hoe het hoe he
mijn ouders gaat en o
broertje het redt op sc
Wat hij met de 250.0Ö!
gaat doen die hij kreej
ronica weet hij nog sti
Ruud en Willem krijge
15 mille. De rest staal
privérekening. „Geldi S
langrijk", zegt hij. „Ik
het Big Brotherhuis
uitdaging en niet voot
Als ik een telefoontje,
ben gehad met de me
dat er iemand in mijn
ving was overleden, v
een weggeweest."
Beneden in de winkel
de allertrouwste fansj
in de hoop nog een gl:
hun idool op te vange
migen zeggen: wat ee
kul", zegt de elfjarige
van den Haak uit Oud
ring. „Maar Bart is eet
Nederlander en dar. is
leuk om hem gezien tl
ben."
MARIETA KROFT»
Leven uit de frituur
Of ik niet beter kan stoppen met het nutti
gen van kroketten en bamischijven, wilde
een functionaris van de hoofdredactie
van deze krant weten, dan me aan te
melden voor een clinic die ertoe
leidt dat ik in juni weer eens een
halve marathon loop. Alsof de
reuzenpanda van bamboe kan
overschakelen op soepstengels
omdat dat het Wereld Natuur
Fonds beter uitkomt. Via mijn
moeders kant is het bloed in
onze familie door overerving
nu eenmaal verrijkt met frituur
vet.
Mijn vroegste jeugdherinnerin
gen bestaan uit het dagelijks ha
len van een zak patat mét bij een
snackbar die om voor mij van
zelfsprekende redenen "Van 't Zelf
de'heette. Daarvoor gold een vast ri
tueel: Omdat mijn moeder haar
aan huis gekluisterde ouders ver
zorgde, brachten wij een deel
DICK VAN DER PLAS
van de dag bij opa en oma door. Aan het
eind van elke middag trok opa, die vanwe
ge versleten heupen niet meer van zijn
stoel kwam, heimelijk zijn portemonnee
onderzijn broekband vandaan om het be
zoek aan de frietenbakker te financieren.
Na de patat gingen we naar ons eigen huis
voor de broodmaaltijd (tussen de middag
hadden we al warm gegeten), waar mijn
moeder steevast voor ons nog een kroketje
of een frikadel bakte omdat het anders op
de boterham maar een flauwe boel werd.
Wij hielden thuis we! van een hartigheid-
je, zoals zij dat mocht uitdrukken.
In mijn middelbare schooltijd zat opa
(oina was al overledenin een verpleeg
huis bij ons om de hoek en haalde ik mijn
ilagelijkse zak friet op weg naar huis bij
een leverancier die eigenlijk jan van der
Plas (geen familie) heette, maar wij alleen
kenden als Jan Patat. Daarna naar huis
voor de broodmaaltijd met beleg van Mo
ra en Beckers. Mijn snackhoogtijdagen be
leefde ik in militaire dienst waar 's mor
gens om half tien bij de koffie de frikadel-,
len, kroketten en hamburgers al in een
warmhoudkastje op ons lagen te wachten.
Niets lekkerders dan een kop koffie en twee
broodjes frikadel op je nuchtere maag.
Het onweerstaanbare van deze snacks was
dat ze al kant en klaar op je lagen te
wachten. Om die reden kon ik ook nooit
een automatiek voorbijlopen waar je voor
een gulden een luikje kon opentrekken
met daarachter een halfzachte, lauwe na
sibal, Ook bij het bezoek aan de bedrijfs
kantine van deze krant wenken de reeds
gefrituurde Kwekkeboom-kroketten je met
grote stappen voorbij het salade-eiland
met de rauwkost.
De opa in dat verpleeghuis-om-de-hoek
werd door mijn moeder dagelijks opge
zocht met een riante boodschappentas
waarin van alles zat om de uitgebalan
ceerde maaltijden van de diëtiste aan te
vullen. Stukken rook- en leverworst,
schaaltjes gele en bruine vla, maar vooral
veel in handzame stukken gesneden frika
dellen en mini-kroketjes, die verstopt in
Tupperware-schaaltjes als meegesmokkel
de drugs aan opa werden gevoerd. Toen
hij aan het eind van zijn leven het bed
moest houden en vrijwel in coma was ge
raakt, ging zijn mond nog open als mijn
moeder er de meegebrachte frituunvaren
voorhield. „Pa hield nu eenmaal altijd al
van een hartigheidje", vertrouwde zij dan
het verbijsterd toekijkende verplegend per
soneel toe.
Of dit alles niet een ongezonde levenswijze
bevordert?, zal de moralistische lezer op
dit punt wellicht willen opperen. Mijn opa
ging als achtjarig jongetje rwar zee, deed
tientallen jaren als stuurman op de visserij
het zwaarste werk dat er bestond, nam el
ke dag graag een paar borrels en had de
hele dag een vuistdikke sigaar in zijn
mond.
Hij werd 97. Maar hij was wel zo slim om
zich nooit op te geven voor welke hard-
loopclinic dan ook.
De ook in
land zeerp
ziekenhuis
verliest opt
belangrijke
heta;
vertrek van
Clooney V
en Juliann*
lies (Nurse
way), houd [r
Kellie Mart
voor gezien
die de rol
dente Lucy
vertolkt, tfi
einde van
zoen „ietsji
gaan doen
het entertai
persbureai
