'De gemeente heeft niel altijd correct gehandeld Da's onze zoon Schone Schijn AUGUSTUS SEPTEMBER 9 14 15 17 23 27 29 OKTOBER NOVEMBER 10 18 22 DECEMBER l 3 10 11 16 JANUARI FEBRUARI 22| MAART 1 25 APRIL 2 9 27 28 MEI 27 29 31 JUNI VRIJDAG 31 DECEMBER 1999 Rembrandt: Verloren zoon of gepasseerd station? foto mauritshuis/pr De gezamenlijke Leidse winkeliers verenigingen zullen op 2 januari 2006 de winnaars van de kleurwedstrijd (6 tot 12 jaar) bekendmaken. Het regent op het evenementenplein aan de Beestenmarkt. De wethouder van cultuur wordt getreiterd door een rondzingende microfoon terwijl hij het Leidse Rembrandtjaar geopend probeert te verklaren. „Hiep hiep Hoera."' Dat is het sein voor de jon gelui van alle Leidse basisscholen om massaal hun Rembrandtballonen op te laten. En met het opstijgende Rembrandtblauw, -geel, -rood en -groen vervliegen alle dromen. Grootser dan dit mogen we het niet verwachten. De initiatieven om het verjaardags feestje van Leidens godenzoon iets meer grandeur te geven dan een koek en zopiefestijn zijn nu al gestrand. Geen Rembrandthuis, geen bezoe kerscentrum, geen audiovisuele mid delen. geen kinderhoofdjes. In Wei- mar hebben ze Goethe goed ver wend, in Leipzig wordt Bach de lieve ling, maar niemand in Leiden be kommert zich genoeg om Rem brandt. Misschien komt het doordat die twee andere steden de plaatsen zijn waar de Duitse kolossen zijn gestor ven. Rembrandt is 'alleen maar' in Leiden geboren. En het vertrek van grote geesten heeft meestal een gro tere impact op het publiek dan de aankomst. U gelooft het niet? Weet u nog wat u deed toen JFK werd gebo ren? I rest my case. En toch voelen ook wij een sterke herdenkingsbehoefte. Het herden- kingsvuur voedt ons, bindt ons, maakt ons allemaal meer Leidenaar en een beetje Rembrandt. In sommi ge delen van Irian Jaya worden be langrijke stamhoofden traditioneel vijf jaar na hun dood weer opgegra ven. Van hun schamele resten wordt met cassavemeel een papje gemaakt en voor een primitieve eucharistie viering verdeeld over hun stamgeno ten Opdat zij in hen voortleven. Wij ontwikkelde mensen hebben dat gesublimeerd. We kopen boeken, cd-boxen bij het Kruidvat en gaan georganiseerd plaatjes kijken. Voor ouderverering, maar sinds we kun nen klokkijken. hebben we het her doopt in het veel sjiekere 'cultureel verantwoordelijkheidsbesef. En er is de drang om te profileren natuurlijk. De plaatsvervangende trots heeft de betrokkenheid met de Leidse schilder, zijn werk en zijn tijd allang overvleugeld. (Iemand nog een paardentram?) Leiden is de moeder die in het theater geen oog heeft voor het acteerspel, maar liever naar de ster op het podium wijst en haar ap plaudisserende buurman toever trouwt: ,,Da's mijn zoon." Maar Rembrandt is allang van Am sterdam of van Den Haag of van bei de. De verloren zoon is een gepas seerd station. Wat moeten wij dan doen met onze overgebleven herden kingsbehoefte en profileerdrang? Dit: We nemen een voorschot op de toekomst in plaats van een optie op het verleden. Vanaf 1 januari 2000 gaan we alle veelbelovende kunste naars uit binnen- en buitenland naar Leiden lokken. Ze mogen hier doen wat ze willen, zolang ze maar ook hier doodgaan (denk aan JFK). Maak Leiden een aantrekkelijk plek om te leven en uiteindelijk te sterven. Zet borden langs de A4 en A44 bij de af slag Leiden: 'Die here, live forever Dan kleeft er aan Leiden ook niet meer dat odium van een stad waar je met hellebaarden de stadspoorten uit wordt geprikt, omdat je het waagde buitengewone originaliteit en daden drang met elkaar te combineren. Richt die vermaledijde meelfabriek in als hedendaags kunstencentrum met een hippe naam, toegesneden op het internettijdperk. Fêteer de kunste naars op champagne, Creëer contro verse, zeg dat ze fantaaaéstisch zijn. Maar houd ze in godsnaam hier en maak alvast wat ruimte bij begraaf plaats De Zijlpoort. Investeren in de toekomst heet dat. Als ze hier dood gaan kunnen wij ze claimen. En met een beetje geluk herdenken we rond 2200 elke dag een kunste naar. U moet het zo zien: Ie verliest geen godenzoon, je wint een hele ge neratie hemelbestormers. Zodat we later als trotse ouders kunnen zeg gen: „We hebben het altijd al gewe ten." PA81Q CABENDA Afscheid van Tjitte Weber, directeur van de Leidse Volksuniversiteit K&O Tjitte Weber „Dat ik straks dingen kan blijven doen voor K&O en de gemeente is wellicht ook om het verleden recht te zetten." foto hielco KI twee directeuren - een zakelijke én een artistieke - te duur was. Ze hadden mijn visitekaartjes nota bene al laten drukken! Ik was echt stomverbaasd." Weber kon ook niet goed opschieten met ambtenaar Smulders, destijds pro jectleider en beoogd zakelijk leider van de Stadsgehoorzaal, maar volgens hem was er geen sprake van ruzie. Het eind van het liedje was dat Weber weer al zijn tijd aan K&O kon wijden, maar dan zónder muziekconcerten in de stadsgehoorzaal. Petra Unger, de nieuwe directeur van de Stadsgehoorzaal, ging zich met de programmering bezighou den. Weber: „Een donkere periode was dat, onder wethouder Langenberg en mevrouw Zierikzee. En dan die verbou wing van de Stadsgehoorzaal: daar was ik altijd al op tegen. Ze hadden hem al leen moeten opknappen, moeten schil deren en van andere stoelen moeten voorzien. Het was een oude zaal met een perfecte akoestiek. Het is nu een zaal die niet meer kan tippen aan de zaal van vroeger. Iedereen met wie ik jaren lang een goede relatie had, zoals de technicus en de familie die de horeca verzorgde, is verdwenen." K&O raakte de afgelopen jaren tot We- bers verdriet ook een flinke hap subisi- die kwijt. „Jaren geleden hadden we meer dan zes ton, en toen was de gulden nog wat waard. Onder Langenberg was het nota bene nog maar 150.000 gulden: een wurgstokje. De huidige wèthouder heeft dat weer wat opgekrikt tot 250.000 gulden. Wat ik ook belangrijk vind: Pechtold heeft toegegeven dat de ge meente in het verleden niet altijd even correct gehandeld heeft met K&O en met mij. Dat ik straks dingen kan blijven doen voor K&O en de gemeente is wel licht ook om het verleden een beetje recht te zetten." Met de huidige cultuurwethouder kan hij het goed vinden. „Ook met zijn colle ga's, mevrouw De Jong en Schepman, trouwens. Dat zijn zulke fantastische mensen: open en eerlijk. Onder Langen berg was dat wel anders. Pechtold vindt wel dat K&O een cursusinstituut moet worden en daarvan denk ik: dat is pra ten in de ruimte. De volksuniversiteit is ook muziek en toneel. Maar we gaan eerlijk met elkaar om." Weber was na het debacle met de Stads gehoorzaal wel 'de kluts kwijt', maar hij kwam niet in de leegte terecht. Hij stort te zich op iets volkomen anders: Neder lands leren aan alleenstaande minderja rige azielzoekers (ama's). Dat blijft hij ook na zijn vut doen. „Zij hebben mijn liefde. Die mensen hebben zoveel mee gemaakt in het verleden, het is ver schrikkelijk. Ik neem hen mee naar onze concerten in de Kapèlzaal en zij vim dat fantastisch. De lessen Nederlani volgen ze in hun schoolvakantie en i woensdagmiddag. Ze zijn zó gemoti veerd, het is gewoon heerlijk om aaij mensen les te geven. Ik vind het fan| tisch." De lessen maakt hij zelf. „Vergeet nil kom uit het onderwijsvak en studeei pedagogiek en psychologie, omdat n vader vond dat pianist geen vak was, Weber doet meer: hij neemt de jongt regelmatig mee de stad in leert hoe z zich in het verkeer moéten gedragen vertelt hen wat de gewoontes in Ned land zijn en leert ze met geld omgaa krijgt een vertrouwensband. Hij zam kleren voor hen in, of koopt die. „Ze hebben echt helemaal niets als ze hi| komen. Het opvangcentrum doet he veel voor ze, maar een beetje hulp vi buitenafkan nooit kwaad." En als de ama's naar een ander opva centrum worden overgeplaatst, hou ze vaak contact met hem. „U moet 1 me maar niet kwalijk nemen, maar 1, toen u belde, was ik wat kortaf omd; een van de jongens tijdens het afsch de tranen over zijn wangen liepen. C zo'n moment gaat hij voor." CAROLINE VAN OVERBEEKE Hij vertrekt als directeur, in zover re is het een afscheid, maar hij blijft op vrijwillige basis werken voor de gemeente en de Leidse Volksuniversiteit K&O. Zijn grote passies, klassieke muziek en Ne derlands leren aan alleenstaande minderjarige azielzoekers (ama's), hoeft hij niet opzij te zetten. Als een vader bekommert hij zich om 'zijn' ama's. Koopt een jas als het regent, een paar schoenen als die nodig zijn voor de jonge Afrika nen. „En ik laat ze die schoenen zelf kopen, geef hen wat geld. Want integreren moét." Na 32 jaar is hij zijn werk bij K&O nog steeds niet beu, ondanks 'een donkere periode' onder een vorige cultuurwet houder. Directeur Tjitte Weber (62) maakt vanaf 1 januari gebruik van een vutregeling, maar heeft met de gemeen te en zijn bestuur afgesproken dat hij een deel van zijn werk blijft doen. „Maar dan op een vrijwillige basis. Je zult zien: ik krijg het drukker dan ik het nu heb!" De bestuurlijke en financiële taken laat hij graag over aan zijn opvolger, die nog moet worden benoemd. „Ik heb een be langrijke stem in de sollicitatieprocedu re. Het zou natuurlijk niet verstandig zijn om iemand te benoemen die de zelfde passies heeft als ik." Weber is sinds 1968 onlosmakelijk ver bonden aan de in 1945 opgerichte Leid se Volksuniversiteit K&O, een vormings instituut met cursussen, lezingen, con certen en excursies. Door de beroemde Marinus Flipse opgeleid tot concertpia nist is muziek zijn grote passie. Als di recteur van K&O was Weber lange tijd verantwoordelijk voor de klassieke mu ziek in de oude Stadsgehoorzaal. In zijn werkkamer hangen nog steeds zwartwitfoto's van bekende muzikanten en dirigenten, hoewel K&O de concer ten in de Stadsgehoorzaal sinds enige jaren niet meer programmeert. Weber komt ook niet vaak meer in de Stadsge hoorzaal. „Er is daar veel lichte muziek, middle of the road. Dat is niks voor mij." Hij vervolgt, niet zonder trots: „De lunchconcerten van K&O in de Kapel- zaal aan de Oude Vest lopen als een trein. Ook de concerten in Wassenaars raadhuis De Paauw, waarover ik advi seer, zijn altijd uitverkocht." Maar de grote series klassieke muziek in de oude Stadsgehoorzaal, waar Weber jarenlang voor verantwoordelijk was, behoren tot het verleden. „De diversiteit en de bezetting van die concerten: dat was geweldig. Ja, dat is voorbij en dat doet nog steeds ontzettend veel pijn." Toen de gemeente onder de toenmalige wethouder Pex Langenberg in 1996 be sloot de muziek bij K&O weg te halen en onder te brengen bij de gemeentelijke Stadsgehoorzaal, werd Weber overge haald daar artistiek directeur worden. Maar een half jaar na zijn benoeming werd hem te verstaan gegeven dat hij kon vertrekken. „Mevrouw Zierikzee, de rechterhand van Langenberg, zei dat O I Arsenaal brengt Leidens ontzet als Z_ *t I tonee.lstuk op De Burcht. Leids popfestival Pleinpop afgelast wegen geldgebrek Veel belangstelling Noordwijks Straattheater Festival. Wethouder Pechtold wil Leids Uitbureau (centrale kaartverkoop) Directeur Engelsman, Volkenkunde, wil kunstverkoop uit depots. 81 Kunstenaars ontwerpen zintuigentuin voor Nieuw Buitenzorg in Leiderdorp. Warmondse galeriehoudster Clara Sikking wint regionale cultuurprijs Zilveren Veer. Tjitte Weber vertrekt begin volgend jaar als directeur K&O. RMO toont Japanse collectie in 'Rituelen en schoonheid'. Hoofdconservator Volkenkunde Forrer wil deel collectie kwijt. Leids Dukkerijmuseum heropend aan Hoge Morsweg. Lakenhal verwijdert tamponfoto van Leidse kunstenares Beumer. Afscheid Leidse organist Joop Brons. LVC wil gaan verbouwen. Nieuwe vleugel voor Oudheden (RMO). Slotmanifestatie Marinus van der Lubbejaar in Lakenhal. Lakenhal mag uitbreiden in Scheltemacomplex. Leids muurgedicht verwijderd en opnieuw aangebracht (zonder paarse achtergrond) aan Johan de Wittstraat. Interesse ieugd voor muziekkorpsen neemt af. Bijna voltooide Indonesië-afdelmg van Museum voor Volkenkunde open voor publiek. Oorlogsaanwinsten Leidse Lakenhal nader onderzocht. Tentoonstelling 'Beestenspul' in Museum Boerhaave. Reeks miniboekjes over Leidse figuren: eerste over Mary Bey. Onbeweeglijk bleven ze eronder, de skeletten van de mammoet, het reuzenhert, de Camarasaurus, de Aeropteryx en andere onuitsprekelijke types in het Leidse museum Naturalis. Ondanks de bezieling waarmee de Leidse Chistelijke Oratorium Vereniging Ex Animo 'een muzikale bezinning op de schepping' bracht op 7 november tijdens de uitvoering van 'Die Schöpfung' van Haydn. foto taco van der eb 6 Beelden in Leiden en regio steeds vaker beklad en vernield. Volgens glasfirma: 'cadmium in Leids vredesmonument'. Toch geen cadmium in vredesmonument maar wethouder zit met vandalisme in zijn maag. 1 Q Gedenksteen Van der Lubbe in Leipzig X O onthuld. Leidse keramist W.C. Brouwer hield er NSB-denkbeelden op na. Eeef en Coo winnaars Leids cabaretfestival. Gedenksteen Van der Lubbe bij Morspoort onthuld. Leidse archeologen vinden mummiekist bij Sakkara in Egypte. Opening 'De Dageraad van de moderne kunst' in Leidse Lakenhal. Extra subsidie van 50 mille voor LVC. Benefietvoorstelling Leidse Schouwburg brengt 13.500 gulden voor Kosovo op. CBS: Leiden geeft per inwoner 300 gulden aan cultuur uit. Filmopnames Kruimeltje in Leiden. Grote rol Leiden in Japanfeest 2000. Geert Mak, Eerik Menkveld en Dirk van Weelden winnen prijzen Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in Leiden. Shakespeares sonnetten voorgedragen in Leiden. Leids Rondtheater wint Top-(amateur) theaterprijs. Opening expositie 'Het is gebeurd met de gulden' in Koninklijk Penningkabinet. Ex-LeidenaarTeun Hoeks exposeert in Breda en Groningen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 50