Zakenman valt voor fort
II
WEER
Blunders rond studiehuis
Trees 5 oudste koe van Nederland
DINSDAG 23 NOVEMBER 1999
COMMENTAAR
Het ziet er naar uit dat de voor 6 december aangekondigde scho
lierenstaking tegen het studiehuis bij voorbaat succesvol is. Ten
minste een deel van de inzet van de actie kan op steun rekenen
van veel ouders, docenten, onderwijsambtenaren, politici en zelfs
van de bedenker van het nieuwe onderwijssysteem voor havo en
vwo.
Met het studiehuis beoogden de toemalige bewindslieden Ritzen
en Netelenbos twee vliegen in één klap te slaan. Leerlingen kun
nen kiezen uit vier hoofdstromen van veertien vakken. Dat bete
kent een welkome verbreding van het opleidingsniveau van mid
delbare scholieren. Bovendien worden ze geacht zelfstandiger te
werken en daarmee beter voorbereid te zijn op de aanpak in het
hbo en aan de universiteit.
Die uitgangspunten zijn in beginsel niet onredelijk. Kwalijk is wel
dat de onderwijstop doof en blind bijkt te zijn voor de drie fouten
die telkens bij de onuitroeibare zucht naar vernieuwing worden
gemaakt. De eerste fout is dat bij veranderingen in het onderwijs
niet voor de weg van de geleidelijkheid wordt gekozen, maar voor
het grote, revolutionaire gebaar.
Vervolgens is het tijdstip van invoering veelal te vroeg gekozen. De
derde fout is dat kritiek wordt afgedaan als behoudzucht, en niet
serieus wordt genomen. Deze traditie heeft in de loop der jaren
een enorme kloof veroorzaakt tussen politiek en ambtenarij aan de
ene kant en de scholen aan de andere kant.
Ook bij de invoering van het studiehuis blijken docenten onvol
doende voorbereid, leermiddelen onvoldoende aanwezig en leer
lingen en ouders matig ingelicht. Minister Hermans en staatsse
cretaris Adelmund zijn al twee keer met aanpassingen op het stel
sel gekomen. Het is inmiddels hoog tijd om te stoppen met pap
pen en nathouden, en te luisteren naar de mensen die het studie
huis in de praktijk inhoud moeten geven. Doorgaan in een aan
zienlijk lagere versnelling lijkt vooralsnog de enige verstandige
Een nutteloos spotje
Regelmatig zie je dat spotje in de STER opduiken: een leraar deelt
aan een zo op het oog keurige klas cijfers uit aan leerlingen. Het
schijnt een soort aanprijzing te zijn om het vak van leraar te kiezen,
want aan onderwijzend volk bestaat een steeds nijpender tekort. Nu
vind ik het al een futloos, nietszeggend spotje, maar de weinige wer
vingskracht die ervan uitgaat wordt de laatste dagen meteen de
grond ingeboord door programma's over de chaotische invoering
van het zogenaamde studiehuis in het voortgezet onderwijs. Lera
ren weten er vaak geen weg mee en leerlingen vinden het takenpak
ket veel te zwaar; ze gaan er in december voor, of liever tegen, sta
ken. Nog nooit vertoond.
In Buitenhof zat zondag een topambtenaar van onderwijs, ene R.
Zunderdorp, die dat studiehuis onderzijn hoede heeft. Tikkie te vlot
tiep, naar mijn smaak. Hij deed denken aan een kruising tussen een
vormingswerker en een hopman bij de padvinderij. Die man slaag
de er waratje in de wereld op zijn kop te zetten. Hij vond onbekom
merd dat we die komende staking van de scholieren maar met z'n
allen moesten 'omarmenom het gesprek aan te gaan. Hij sprak
soepeitjes over een mogelijke verbouwing" van het studiehuis. Dus
wellicht een nog grotere bende. Moet je nagaan: dondert-ie eerst
een onvolgroeid en slecht voorbereid plan het onderwijs in en gaat
vervolgens de protesterende proefkonijnen over de bol aaien. Dat er
op het departement van onderwijs nogal eens zonderling en wereld
vreemd wordt gemanoeuvreerd wisten we natuurlijk al lang, maar
zo'n imponerend warhoofd had ik nog niet eerder bezig gezien. Dat
belooft nog wat voor de komende jaren.
Soms denk ik wel eens: als we dat hele departement nu eens voor
een jaartje in een baan om de aarde konden schieten, zou dat niet
een zegen voor het onderwijs zijn?
Gisteravond ging de discussie over het studiehuis en het daarbij
passende ongenoegen weer pitttig verder in de rubrieken Netwerk,
waar de scholieren nu eens aan het woord kwamen, en Den Haag
Vandaag. Tot mijn immens plezier was tussen deze bedrijven door
ook het spotje weer te zien om het vak van leraar aan te prijzen. Het
had iets van slapstick. Zonde van het geld ook. Je moet toch wel gek
zijn om in de huidige situatie het voortgezet onderwijs in te willen
gaan.
November gaat 'zacht' de boeken in
Van zeer zacht naar koud. De
eerste decade van november
kwam in De Bilt uit op gemid
deld 9,5 graden (op 1 november
noteerde Valkenburg 's avonds
17,2 graden); de tweede decade
was ruim 6 graden kouder. De
gemiddelde temperatuur rond
het midden van de maand (tijd
vak 11-20 november) bedroeg
3,2 tegen normaal 5,9 graden.
De maand als geheel zal onge
twijfeld weer als zacht in de
boeken terechtkomen want tot
zeker begin december worden
we geconfronteerd met lucht-
aanvoer vanaf het zuiden van
de oceaan.
Tijdens het komende weekein
de zou het kwik wel eens hele
maal op dreef kunnen raken
met uitersten boven de 10 gra
den. Tussen hogedruk boven
het Alpengebied en de Balkan
enerzijds en lagedruk tussen de
Azoren en Ierland anderzijds
wordt een zuidelijke tot zuid
westelijke stroming verwacht
waarmee luchtmassa's uit de
wateren tussen de Azoren en de
Canarische eilanden onze kant
op komen.
Er is thermisch overigens nog
heel wat mogelijk in deze tijd
van het jaar. In 1929 (inder
daad: het jaar van de Siberische
februariwinter maar ook van de
35,2 graden op 4 september in
Maastricht) werd het op de
22ste nog 18,8 graden in de
Limburgse hoofdstad. Een ta
melijk abrupte temperatuurstij
ging deed zich voor in novem
ber 1947. Op 20 november werd
op Eelde nog -7,6 graden ge
meten; de volgende dag werd
het in Venlo 17,1 en meldde De
Bilt met 15,7 graden een deca
derecord.
Na het druilerige weer van
vooral gistermiddag en avond
(Hoofddorp 5mm) bleef het
vandaag op de meeste plaatsen
droog. Ook morgen valt er geen
regen (hooguit wat motregen)
maar tijdens de ochtend kan
wel op veel plaatsen mist
voorkomen. Morgenmiddag
trekt de mist op of gaat over
in laaghangende bewolking.
De temperatuur komt uit
op maximaal 8-9
graden en de
zuid tot zuid
westenwind
neemt, op de
nadering van een
oceaanfont, toe tot
matig over land en
tot krachtig langs
de kust. Donderdag re
gent het enige tijd, daar
na wordt het een aantal
dagen droog.
'Nacht\>ervoerder' Wim van Denderen restaureert Voordorp bij De Bilt tot partycentrum
Vier jaar geleden was het nog één grote ruïne. Niemand had er een cent voor over. Za
kenman Wim van Denderen investeerde een deel van zijn vermogen in de restauratie
van fort Voordorp bij de Bilt. Morgen komt een leger topambtenaren er samen met
staatssecretaris mevrouw Faber om over het conserveren van cultureel erfgoed praten.
Van Denderen is daar gewoon gast. Hij houdt niet van praten, meer van doen. Dat zou
met monumentenzorg meer moeten gebeuren, zegt de ondernemer.
Het ging hem aanvankelijk he
lemaal niet om het herstel van
een monument. Wim van Den
deren had geen bijzondere be
langstelling voor de geschiede
nis van het 125 jaar oude fort
Voordorp bij Utrecht. Het ging
hem vooral om de stenen. ,,Ben
ik gek op, hou ik van", bekent
de zakenman zonder dralen.
„Wat een bakstenen, dacht ik.
Die wil ik wel kopen". De liefde
voor het gebouw kwam pas la
ter. Zijn grootste liefhebberij is
nu gasten rondleiden is het met
veel zorg opgeknapte complex.
Wim van Denderen, 57 jaar en
energiek zakenman, mag zich
als enige Nederlander particu
lier eigenaar noemen van een
militair terrein. De zeven hecta
re grond met opstallen en
grachten wist hij in 1990 min of
meer onopgemerkt te verwer
ven. Defensie had het spul al
eerder overgedaan aan de Do
meinen, die er wel vanaf wilde.
Maar de provincie Utrecht had
geen belangstelling en ook de
gemeente Maartensdijk zag
geen brood in de bouwval. De
gebruiker, de Nederlandse In
validen Sportvereniging mocht
het voor 3,5 ton kopen, maar
beschikte niet over de midde
len. Van Denderen hoorde dat
bij toeval en wist met de pach
ters een deal te sluiten. Zij zou
den het fort toch verwerven en
aan hem doorverkopen. Als te
genprestatie beloofde de slim
me zakenman een ton in de
clubkas te storten. En zo ge
schiedde. De overheden
schrokken zich een hoedje en
D66 stelde kamervragen. De
krant kopte: projectontwikke
laar koopt het fort.
Wim van Denderen kan er nog
geamuseerd over verhalen. „Ik
deed het met twee broers. Echt,"
in het begin had ik geen idee
wat we ermee aan moesten. Al
ronddolend over het terrein,
kwam de fascinatie. Wat een
bouwwerk. Wat een muren. An
derhalve meter dik. De bouw
kostte in 1869 bijna drie ton.
Omgerekend kom je vandaag
de dag al gauw op een bedrag
Wim van Denderen voor zijn 'partycentrum' Fort Voordorp: „Laat particulieren geld steken in vervallen bui
tenplaatsen en kastelen. Mensen die ergens eigen geld in hebben zitten, letten beter op hun spullen dan een
anonieme overheid." foto michael kooren
van zeker 180 miljoen. Ik raakte
ook in de ban van de rol die het
complex in de geschiedenis
heeft gespeeld en wilde het ge
bouw redden zonder een dui
delijke doelstelling voor ogen te
hebben."
Voordorp maakt deel uit van de
Nieuwe Hollandse Waterlinie,
een cirkel van 68 forten rond
Utrecht. Aangelegd tussen 1881
en 1885. Ooit de belangrijkste
verdedigingslinie van ons land.
Kwam de vijand opzetten, dan
werd het gebied tussen de for
ten onder water gezet. Vanuit
de stelling konden de aanvallers
ook nog onder vuur worden ge
nomen. Drie keer is het fort in
opperste staat van paraatheid
gebracht. In Voordorp was
plaats voor 284 manschappen.
Er is vaak geoefend, maar nooit
op de vijand geschoten. Met de
komst van lange afstandgrana
ten en vliegtuigen had de Wa
terlinie geen strategische waar
de meer. De gewelfde zalen van
de manschapsverblijven wer
den later gebruikt door de
plaatselijke schietvereniging.
De laatste commerciële activi
teit voor de grote verbouwing
was een paintball-bedrijf,
waarbij met verf oorlogje wordt
Zonde van zo'n mooi complex,
dacht Wim van Denderen. „Ik
wilde een gebruik dat meer
recht zou doen aan de geschie
denis. Daarvoor was een on
waarschijnlijke opknapbeurt
noodzakelijk. Maar dit is uniek,
mocht niet verloren gaan. Er
zijn zoveel mensen die dit nog
nooit van binnen hebben ge-
zieji. Die forten zijn altijd ge
heime afgesloten plaatsen ge
weest. Ze stonden niet eens op
de officiële landkaarten ingete
kend. De grote uitdaging was
een nuttige andere bestemming
vinden en het toch een fort te
laten zijn. Het moest goed en
historisch verantwoord gebeu
ren. Dat zou wel een paar cen
ten kosten, maar ik kon wel wat
missen en had er een goed ge
voel over."
Wim van Denderen vergaarde
zijn vermogen als 'nachtver
voerder'. Wanneer iedereen
sliep, doorkruisten zijn bestel
wagens het land. Eerst om re
cepten op te halen bij opticiens
en er geslepen brillenglazen af
te leveren. Hetzelfde verhaal
met kunstgebitten. En later -
daarmee sloeg hij zijn grote slag
- de filmrolletjes voor de ont
wikkelcentrales van Kodak, Ag
fa en Capilux. Er werkten 400
chauffeurs toen de TNT (voor
heen PTT) het bedrijf van hem
overnam.
Wim van Denderen wilde nog
een keer wat leuks doen en
hoopt daarmee ook de funda
menten voor de toekomst van
zijn zoon en dochter te kunnen
leggen. „We hebben er wel wat
voor overhoop moeten halen",
zegt hij nu vier jaar later. „Het
.lekte overal. Het fort was over
woekerd door bomen. De wor
tels hadden veel metselwerk
ontwricht en de waterhuishou
ding totaal ontregeld. Ik ben
begonnen met het verplaatsen
van 6000 kubieke meter zand.
Eerst moest het vochtprobleem
worden opgelost."
Daarna is met het herstel van
Trees 5 uit Eibergen in de Achter
hoek is met haar 23 jaar de oud
ste koe van Nederland. Het dier
werd gisteren uitgebreid gefê
teerd door het college van burge
meester en wethouders van Eiber
gen. Namens het gemeentebe
stuur kreegt Trees 5 een speciale
koeientaart aangeboden. Eigenlijk
werd de verjaardag te laat ge
vierd, want Trees is op 17 april
1976 geboren. Omdat pas on
langs bekend werd dat de Eiberg-
se de oudste koe van ons land is,
werd ze alsnog gehuldigd. Ook
voor de eigenaar, boer en boerin
Te Braak, is het een verrassing.
„Ik werd onlangs door het Neder
lands Rundvee Syndicaat (NRS) in
Arnhem gebeld met de medede
ling dat ik 'vergeten' was om
Trees 5 af te melden. Toen ik ver
telde dat de koe nog springlevend
was, keken ze toch even vreemd
op." De meeste koeien worden
rond hun zesde jaar geslacht. Ne
derland telt 2,4 miljoen koeien,
waarvan er 10.000 ouder zijn dan
tien jaar. Koeien ouder dan twin
tig jaar zijn een zeldzaamheid.
FOTO ANP
Joop
Tegenwoordig kijkt hij vanuitzijn werkkamer
uit over het Tien An Men-plein van de Ne
derlandse cultuur. Links ziet hij het Con
certgebouw en recht vooruit, aan de over
kant van een voor miljoenen guldens vorm
gegevengrasveld, het Van Gogh-museum.
Als hij iets dichter bij het raam gaat
staan en de blik naar rechts richt, ziet
hij de gevel van het Rijksmuseum.
Iets in mij zegt dat hij zijn hele le
ven lang naar die plek verlangd
heeft. Omdat hij daar hoorde.
Eigenlijk. Erkenning die hij nu
zelf maar heeft gekocht, het
mooiste was natuurlijk geweest
als de gemeente Amsterdam
hem de lokatie had aangeboden.
Maar hij was realist genoeg om
daar niet op te wachten.
Weet u al wie het is? Hij begon zijn
r carrière in een feestwinkel aan de
Amsterdatnse Molukkenstraat. toeval
lig de buurt waar ik ben opgegroeid. In
gedachten zie ik hem daar achter de
toonbank staan, een handelaar in vro
lijkheid die zich warmt aan de voor
pret van zijn klanten. Het is allemaal
JUSTUS VAN OEL
onschuldig vermaak, het zijn de feestneuzen en de
maskers, de gezellige imitatiedrol en het jeukpoeder
van de jaren vijftig. In honderden huiskamers wor
den zijn mopjes losgelaten op de veizamelde familie
leden. Hij ziet in al die huiskamers dan al theatertjes.
Door hein geprogrammeerd. Want hij is meer dan
een middenstander. Hij is de gezellige oom, die het
liefst overal zelfbij zou zijn geweest: Misschien was
hij nóg liever acteur geworden, komisch acteur, maar
dat is er nooit van gekomen.
Zelf vertelt hij nog graag aan het bezoek hoe hij ooit
als man-met-cape namens een snoepmerk voor le
vend reclamebord speelde. Nog altijd herinnert hij
zich de glimmende kindergezichten die hij toen om
zich heen had. Al bij dat eerste optreden kwam hij er
achter dat hij geen acteur was, maar hij leerde óók
dat zelfs een matig acteur meer teweegbrengt dan de
beste plastic feestneus. Joop verlegde zijn handel
naar acteurs, springlevende feestneuzen waarvoor hij
de zaken ging regelen. Vanaf nu bevoorraadde hij
heuse theaters met een levend assortiment, mensen
met uitstraling, geboren blijmakers die hij oprecht
bewonderde. Joop was gekomen waar hij wilde. Van
de toonbank naar het theater.
En toch, er bleef iets aan mankeren. Erkenning. Nog
steeds werd door Ons-Soort-Mensen over hem ge
praat als een feestwinkelier die eigenlijk nooit iets
anders gedaan had dan zijn feestwinkel groter ma
ken. Als een man die nooit een centimeter was opge
schoten. ook al had hij inmiddels 800 miljoen op de
bank. Daar zat natuurlijk iets in. Eerst had Joop het
scheetkussentje in de huiskamers verruild voor de
bulderlach in het theater, maar hij keerde later weer
terug naar de Nederlandse huiskamers, wederom als
pretleverancier-uit-voorraad. Als de grote man ach
ter tientallen pratende plastic feestneuzen, op miljoe
nen televisieschermen. 'Mission accomplished'. Be
halve die erkenning dan.
Sinds kort houdt Joop van den Ende kantoor op het
Museumplein en kijkt aan alle kanten uit op de
steengeworden nalatenschap van cle grootste kunste
naars ter wereld. Wat zou eraan de hand zijn? In
zijn leven zijn het laatste jaar twee fundamenteel
nieuwe dingen gebeurd. Hij heeft zich ziekgemeld bij
zijn televisiepoot. Ja u hoort het goed: Joop kan we
gens ziekte niet meer met omroepbazen praten. Wat
zijn ziekte behelst, is ook duidelijk: hij wil geen rot
zooi meer moeten maken. Ja, hij heeft het zelf gezegd.
In het openbaar. Joop vind het niet gezellig meer.
Komt dat omdat het volk steeds jonger is geworden
en zijn feestwinkel is ontgroeid? Of is Joop zelf te oud
geworden voor het scheetkussentje?
Binnenkort komt hij met een gratis Sondheim-musi-
cal in de open lucht. Op het Museum-plein. Denk ik.
dagen
]arn
het metselwerk begonnen. Alles
volgens de originele bestekteke
ningen. De smid maakte nieuw
hang- en sluitwerk, de timmer
man zorgde voor authentieke
zware deuren. Inmiddels wist
Wim van Denderen welke be
stemming het fort zou krijgen.
Een breed horecabedrijf. Voor
vergaderingen, feesten en zelf
huwelijksvoltrekkingen. De eet
zaal werd verbouwd tot trouw-
kapel en in het kruithuis zit zijn
eigen kantoor. Op de originele
houten deur staat nog 'gooi je
sigaret op straat voor je de
dood ingaat'.
Wim van Denderen verspijker
de vijf miljoen aan het fort
Voordorp. „Zonder een cent
subsidie." Hij weet zeker dat al
het geïnvesteerde geld weer
wordt terugverdiend. „En met
behoud van een stuk cultuur
dat anders verloren zou zijn ge
gaan", zegt hij niet zonder
trots. „Ik ben er achter geko
men dat de overheid particulie
re zakenmensen meer ruimte
moet geven voor dit soort res
tauraties. Er is nog zoveel te
doen. Stel heldere voorwaarden
en laat het bedrijfsleven z'n
gang gaan. Denk aan mensen
zoals ik, die met een econo
misch plaatje in het achter
hoofd maar met respect voor
het verleden zoeken naar een
nuttige nieuwe bestemming.
Laat particulieren geld steken
in vervallen buitenplaatsen en
kastelen. Mensen die ergens ei
gen geld in hebben zitten, let
ten ook beter op hun spullen
dan een anonieme overheid."
Wim van Denderen leidt zijn
gezelschap door loopgraven,
langs traverses, door een
vluchttunnel, langs de marco
nistennissen om bij de latrines
stil te houden. Achter een glas
plaats is een gerestaureerde
poepdoos te zien. „Ik zoek nog
een etalagepop die z'n knieën
kan buigen om er op te zetten.
Het is geen museum, maar dat
soort kleine dingen vinden de
mensen leuk."
LEON KLEIN SCHIPHORST»
Blijdorp-olifanten
naar Canterbury
Drie grote containers op twee
diepladers. Daarin vertrokken
gistermiddag vijf olifanten uit
de Rotterdamse diergaarde Blij-
dorp via Zeebrugge en Dover
naar Canterbury, hun nieuwe
woonplaats. Het vertrek van de
drie dames en twee kalfjes was
noodzakelijk omdat de koeien
uit de groep niet meer overweg
konden met de drie andere oli
fanten in Rotterdam. Na het
overlijden van de stokoude
leidskoe Sonny werd het oor
log. De twee groepen werden
apart gezet, maar zelfs daarna
provoceerden ze elkaar nog
over de hekken.
Blijdorp wilde de 'eigen' olifan
ten Irma, Douanita en Yasmin
houden. Ook al omdat de een
paar jaar geleden naar het Duit
se Münster vertrokken Bern-
hardine eind deze week weer
terugkomt. Verder verwacht
Douanita begin volgend jaar
haar eerste jong.
Nog 39 dagen en hei
we millennium brer
Reden voor deze kratë
in een dagelijkse seri els,
rug te kijken op bela
gebeurtenissen die p
grepen op correspoi ert Caj
rende data in de afgi n
1000 jaar. Deze weel >rde h
nov 1963: moord op
F.Kennedy; 23 nov
eerste juke-box geïnperhi
leerd; 24 nov 1642:
Janszoon Tasman oihrse
Tasmanië; 25 nov IS
Suriname onafhank
26 nov 1962: TV-uit21
ding Open het Dorp
nov 1852: Ada Baron
computerprogramn
-RDAf
ivissel
verj
i, de
Ween
in c
en we
doud
bev\
aft, ve
ruim
retari:
dat e
ogsl(
cent.
ipei
als
hie
Of
23 NOVEMBER 1889
Het moet in de vroege j<
zestig zijn gebeurd in ee
streng rooms katholiek
bants dorpje. Een boze
stormt het plaatselijk ca.
nen om de dansende b(
op het duivelse van dat '8
ding in de hoek te wijze lerda
café-eigenaar wil zijn kl Sen d
niet kwijt, maar is teveniaakt
vroom man. Hij doet he
Maria in de jukebox en
pastoor een stoel. Zo
bij Brabanders. Op 23 n -
ber 1889 kunnen ze zuile
wikkelingen rond de juln
die dan nog automatic s f
graph heet, niet vermotutter:
een etablissement in Satervc
cisco wordt het prototy
de muziekkast gepresei
De machine is
fonograaf van Edison ei
het apparaat hangen vij
gen waardoor de luistei47-ja
muziekrol kunnen belu
De tijd van de vermaart
litzer is nog ver weg, zo
de rock 'n roll dan nog
de jukebox geassocieer ch«
worden. Het is vooral c
muziek vain bijvoorbee
Miller en andere
de eerste decennia te h
Op de drempel van alw r hei
volgende eeuw geniet d evee
litzer opnieuw een grotB
lariteit. 'Het maakt bij v 31
mensen emoties los', alpÉ^sl
porteur René de Jong
Music Nederland, dat ji.
enige honderden Wurli3
aan de man brengt.
MENSELl
,,De tijd van eeuwige vre
nog niet aangebroken en
mijn laatste woorden ove
stand in de wereld." Zot
G.B.J. HILTERMANN g
dag even voor twee uur i
ste commentaar op de tc
in de wereld voor de AVF
Hiltermann (85) nam gis
afscheid nadat hij tienta
ren elke week voor de AV
der de titel De Toestand
Wereld metG.B.J. Hi Iter
de internationale (politie
atie onder de loep had gi
Gustavo Bernardo José H
mann sprak zijn eerste ci
uit in oktober 1956. Hij
sindsdien naar schatting
2000 gevuld. Daarbij wa
de jaren zeventig ook op
commentator actief. Voa
Televizier nam hij ook or
titel De toestand in de W
internationale ontwikkel
onder de loep. Hiltermar
mentaar was niet altijd c
streden. Vorig jaar juni h
commentator zich bijvoo ,eul
de woede van het Lande
reau ter bestrijding van F
discriminatie op de hals
radiocolumn zei hij toen
asielzoekers „etnische p
teurs" waren en dat etnii
minderheden niets toevo
aan de cultuur.
Koningin Beatrix en kroo bf
Willem-Alexander wonen
welijk bij van de E
kroonprins FILIP op 4d
in Brussel. Dat blijkt uitf|
voorlopige lijst die het B
hof gisteren verspreidde!
Europese vorsten hebber
komst voor de trouwerij*]
en MATHILDE D'UDEKl
COZ al bevestigd. De C
ningin Margrethe, koninfl
Gustav van Zweden en df
koning Harald staan opl
Zij komen met hun echtf
echtgenote. Prins Claus!
niet op de lijst. Aan kroor
is geen gebrek. De Brits'
prins Charles, de Spaans,
opvolger Felipe en Albert! fï
Monaco zijn van de partij
Nepal wordt prins DipenjP
wacht. Ook de Japanse^
zoon Naruhito en zijn vi
ken hun opwachting.
eau
Ami
:ekei
Lirnl