ezwaar tegen dagverblijf 'kwijt' 'Ik leer nog altijd dingen
Video toont Voorschoten in zijn zondagse pak
Regio
JDAC 8 NOVEMBER 1999
chef erna straatsma. 071 -5356437.plv -chef judy nihof. 071-5356416
achter het stuur
iORP Een voorbijganger zag zaterdagmorgen vroeg mid-
p de Achthovenerweg in Leiderdorp een auto, die met
nde motor stilstond. In de veronderstelling dat de be-
der onwel was geworden, meldde hij zijn ontdekking bij de
e. Agenten ontdekten dat de automobilist, een 61-jarige
ier van Leiderdorp, laveloos was en in slaap was gevallen,
jbewijs van de man is ingetrokken.
raken in Voorschotense flats
jcHQTEN In een bejaardenflat aan de Richard Wagnerlaan
je t jrschoten hebben inbrekers gisteravond hun slag gesla-
lijl an de voorzijde van de flat werd een raam geforceerd. Het
-Ik s helemaal doorzocht. De inbrekers gingen er vandoor
g en aantal sieraden. De avond ervoor werd op soortgelijke
Vle ingebroken in een flat aan de Rembrandtlaan. Ook hier
1 renen sieraden,
dei
adevergoeding voor winkelier
iaar Hooymans Groenten- en Fruithandel heeft volgens
neente Wassenaar recht op een flinke schadevergoeding,
nkel in de Molenstraat is 'zwaar getroffen' door de bouw-
Ed aamheden in het centrum van Wassenaar, aldus de ge-
j is te. Winkelier Hooymans heeft zelf berekend dat hij een
Ka (schade heeft geleden van bijna 75.000 gulden. Zijn winkel
reet naast de bouwlocatie. De gemeente overweegt om de
D lier een voorschot van 60.000 gulden te geven.
1 reacties op enquête
woude Zoeterwoudenaars reageren massaal op de en-
over de veiligheid. Op basis van de 'stapels' die tot nu toe
nkomen, verwacht de gemeente zeker 1500 formulieren,
het aantal reacties dat twee jaar geleden binnenkwam,
«je vorige enquête werd gehouden. In totaal zijn driedui-
*e' ormulieren verspreid. Tot volgende maandag kan nog
n gereageerd. Het onderzoek maakt deel uit van het inte-
'eiligheidsbeleid van Zoeterwoude.
ir van Haaften in Leiderdorp
orp» Tijdens een ontmoetingsochtend voor vrouwen in
rdorp op woensdag 24 november spreekt Noor van Haaf-
'nsl ;kend van de Evangelische Omroep, over 'De seizoenen
leven'. De ontmoetingsochtend is een initiatief van chris-
vrouwen uit Leiderdorp. Onder het genot van een kopje
kan over het thema, en over de bijbelse boodschap, van
et t hten worden gewisseld. Tevens is er een boekentafel, ver
door evangelische boekhandel De Schatkamer uit Leiden,
ng: 9.30 uur in gebouw De Menswording, Heelblaadjes-
Leiderdorp.
voorschoten maarten dessing
Het eerste shot. Huize Bijdorp
verschuilt zich achter eiken en
een slootje waarover een pitto
resk bruggetje is gebouwd. Het
tweede licht de kapel van het
klooster in Voorschoten uit:
stralend onder een hemelsblau
we lucht. Dan een close-up van
'de torentjes en de pinakels',
die commentaarstem Frits
Bloemink aanwijst. „In 1879
werd hier het rooms-katholieke
instituut Onze Lieve Vrouwe
van Lourdes gevestigd. Een in
stituut voor jonge juffrouwen
van den deftigen stand", vertelt
hij.
De video Voorschoten, parel
aan de Vliet toont het dorp in
zijn zondagse pak. Het ene
beeld is nog feeërieker dan het
ander. Het Ambachtshuis, de
Laurentiuskerk, de historische
panden in de Voorstraat
nergens is een wolkje te zien.
De makers, de Wassenaarse
broers Erik en Stef Kenens, kre
gen er zondagmiddag in het
Cultureel Centrum aan de Prin
ses Marijkelaan een lang en
hartelijke applaus voor. Ieder
een die had meegewerkt aan de
film, was daar aanwezig voor de
première.
„Door zo'n video zie je dat er
nog een hoop mooie dingen
hier zijn", merkt Leo Groene-
wegen op. Zoals meer toe
schouwers had hij veel land
goederen en monumenten ge
zien waarvan hij zich het be
staan zo dicht in de buurt niet
realiseerde. Ook wist hij niet
dat een aantal voor Voorschote
naren toegankelijk zijn. „Het
valt mij altijd op hoe weinig de
De broers Kenens merkten dat de Voorschotenaar veel van zijn dorp houdt. „Meer dan de Wassenaarder."
mensen van hun eigen dorp Voorschoten aan het eind van
weten", zegt Teun Waltman,
molenaar van de Knipmolen.
„Misschien dat de video daar
aan wat verandert."
De 85 minuten durende band
wil een tijdsbeeld geven van het
de twintigste eeuw. Maar hij
bevat veel historisch materiaal.
Oude beelden van de Blauwe
Tram die van Haarlem naar
Den Haag liep. Prenten van
Kasteel Duivenvoorde. De
schilderijen van de Heren van
Wassenaer die in het kasteel
hangen. Zelfs een reclamefilm
uit 1916 van de voormalige Zil-
verfabriek Van Kempen-Begeer
aan de Leidseweg. Desondanks
zegt Stef Kenens, de camera
foto taco van der eb
man: „Het is erg jammer dat er
weinig oud materiaal over
Voorschoten te vinden is."
De twee broers moesten het
hebben van toevallige vond
sten. En van de bereidwilligheid
van de bewoners, die gelukkig
groot was. „Ik heb gemerkt dat
de Voorschotenaar heel erg veel
van het eigen dorp houdt. Veel
meer dan de Wassenaarder. De
reacties tijdens het filmen de
afgelopen twee zomers waren
uitermate positief."
Ook wethouder Verschoor
vindt Voorschoten, parel aan de
Vliet een 'prachtig tijdsbeeld,
met veel verwijzingen naar het
verleden'. Hij nam het eerste
exemplaar van de band in ont
vangst, die de gemeente gaat
gebruiken om het dorp te pro
moten. In zijn dankwoord
toonde Verschoor zich ver
heugd dat de monumenten van
het dorp zo in de belangstelling
staan. Ook de tentoonstelling
"Voorschoten en haar historie',
onlangs in het Ambachtshuis,
trok 700 bezoekers.
Na twee films over Wasse
naar weken de broers Stef en
Erik Kenens voor hun volgend
project uit naar Voorschoten.
Stef Kenens: „We doen dit pro
ject in onze vrije tijd. Dus het
moet wel behapbaar blijven.
Een stad als Leiden is dan te
groot." Voorlopig is deze video
de laatste film van de broers.
Tijdens het maken overleed
hun neef Alfred, die altijd de re
search deed. „Nu komt het he
lemaal op ons tweeën aan", al
dus Stef Kenens. „En kost het
toch veel tijd."
In Voorschoten, parel aan de
Vliet, zit 216 uur filmen, 280 uur
monteren en 2371 kilometer op
en neer rijden naar alle locaties.
„Maar het is een mooie hob
by." De film is te koop bij ver
schillende boekhandelaren en
fotowinkels in Voorschoten,
Wassenaar en Leidschendam.
irhoentje mag vrijwel zeker uitbreiden
Leiderdorpse (81wil voorlopig niet stoppen bij het Rode Kruis
1ude jan preenen
ijkt uitbreiding van kinderdagverblijf het Water-
e in Zoeterwoude nog in de weg te staan. Lijkt,
ir is door L. Kamphues bezwaar gemaakt tegen de
m van de Stichting Kinderopvang Zoeterwoude.
heeft geen enkele ambtenaar het schriftelijke pro-
n deze bewoner van de Zwaluw gezien.
mand gereageerd. Maar het
blijft natuurlijk een vreemd ver
haal", zegt J. van der Sman van
de commissie voor beroep- en
bezwaarschriften.
Dat vindt ook Kamphues, die
zegt 'wel degelijk' op tijd te
hebben gereageerd. „Ik heb
voorlopig bezwaar gemaakt te
gen de bouwvergunning en be
nadrukt dat ik via mijn jurist
nog met een nadere onderbou-
ormale procedure is dat
cretaris van de commis-
bezwaar op mijn bu-
5 jg. Maar ik heb niets ge-
En als ik niets heb, is
n principe ook niet
worden gebouwd. De
n hadden uiterlijk vori-
)uw dinsdag binnen moe-
eef en tot nu toe heeft
wing zal komen." Volgens Van
der Sman is zo'n procedure
heel gebruikelijk.
De Stichting Kinderopvang
Zoeterwoude wil het kinder
dagverblijf aan de Westeindse-
weg in Zoeterwoude-Dorp uit
breiden met vier lokalen. Die
extra ruimte komt aan de ach
terkant van de huidige accom
modatie. De kosten van ver
nieuwing en renovatie bedra
gen 1,4 miljoen. Negen ton was
al beschikbaar en dankzij geld
van het rijk kunnen de plannen
worden verwezenlijkt. Het aan
tal kindplaatsen moet in 2002
dan wel zijn uitgebreid. Nu zijn
er 65, dat moeten er 93 worden.
Eerder dit jaar hebben ge
meente en provincie de bezwa
ren van omwonenden en het
bezwaar van het verzorgings
centrum Huize Emmaus tegen
wijziging van het bestemmings
plan al ongegrond verklaard.
Lange tijd zag het er naar uit
dat ook tegen het verlenen van
de bouwvergunning voor de
SKZ massaal protest zou wor
den aangetekend. Uiteindelijk
is alleen Kamphues overgeble
ven, als hij tenminste kan aan
tonen dat hij zijn bezwaar
schrift tijdig heeft ingediend.
Net als andere bewoners van de
Zwaluw, de Bennebroekweg en
de Grutto is hij het niet eens
met veranderingen aan het Wa
terhoentje: „Er is al zo weinig
groen. Het laatste stukje ver
dwijnt nu ook. Bovendien
wordt het nog drukker op deze
wegen die toch al zo smal zijn.
Penningmeester J. de Goede
van de SKZ is 'blij dat er geen
bezwaren zijn binnengeko
men'. „En wat de heer Kamp
hues betreft, voor hem is het
vervelend. Hij moet dat dan
maar uitvechten met de ge
meente. Dat niemand verder
heeft gereageerd, duidt er ken
nelijk op dat we pas met een
goed verhaal naar de bewoners
zijn gegaan. We hebben gezegd
dat we er alles aan zullen doen
om zoveel mogelijk groen te be
houden. Aan die toezegging
zullen we ons houden."
Een leuk idee: om de
inwoners van Voorschoten
mee te laten denken over de
toekomst van het Van der
Hoevenpark. Inmiddels is de
stembus dicht en lijkt het
erop dat een deel van
meedenkers voor niets
hebben meegedacht. Da's
minder leuk. In de
Oegstgeestse wijk Morsebel
hebben de autobezitters een
probleem. Ze kunnen hun
auto's niet voor de deur
kwijt. Een luxe-probleem,
waar we niet sarcastisch over
zullen doen.
De stemming van veel stemmers
in Voorschoten kan de komende
weken flink worden bedorven. Zo'n
driehonderd mensen verkeren nu
nog in de veronderstelling dat zij
echt hebben mogen meedenken
over de keuze van de projectontwik
kelaar voor het Van der Hoevenpark
langs de spoorlijn Leiden-Den
Haag. Zij hebben een stem uitge
bracht op een van de vijf gegadig
den die de afgelopen weken tijdens
een tenstoonsteliing hun ideeën
hebben uitgedragen voor bebou
wing van de voormalige sportvel
den.
Van alle kanten is benadrukt dat de
stem van de burger zwaar zou tel
len. Er was sprake van een unieke
aanpak. Nooit eerder is de burger zo
betrokken bij een project. Kortom,
het toppunt van democratie.
Net nu de stembus is gesloten,
dreigt zich echter een probleempje
voor te doen. Waarschijnlijk hebben
niet alle kandidaat-projectontwik
kelaars aan de randvoorwaarden
voldaan. Als dat inderdaad zo is,
zullen zij van verdere deelname
worden uitgesloten. Dat betekent
dat degenen die op hen hebben ge
stemd naar hun inbreng kunnen
fluiten. Weg stem, weg inspraak,
weg democratie, weg burger. Alleen
niet weg weg, want die zal er dan
toch wel komen en waarschijnlijk
nog in meervoudsvorm ook, net als
de huizen.
Het zou hetzelfde zijn als wanneer
burgers na de gemeenteraadsver
kiezingen te horen krijgen dat enke
le partijen worden gediskwalifi
ceerd. Nou maakt dat misschien
niet zoveel uit, omdat veel gekozen
politici nu ook onzichtbaar zijn en
alleen tijdens de stembus-strijd in
actie zijn gekomen, maar toch.
Verpest onze mooie polder niet. Da's een boodschap als een... koe, zogezeid. Maar wat te denken van de drager van die
boodschap: een bord dat het zicht op bomen, lucht en boerderij - al is het maar een klein beetje - ontneemt? We moeten
er niet aan denken dat dit voorbeeld navolging krijgt van de andere milieu-, natuur-, vogel-, insecten- en groenclubs die
er zoal bestaan. Zoals daar zijn: Stichting'Het Zuid-Hollands Landschap, Belangenvereniging A4/HSL, Vereniging Milieu
defensie, Landelijk Platform HSL Nederland, NIVON, Vereniging Natuurmonumenten, IVN, Comité Doesbrug, Stichting
Grote Polder Groene Hart, Stichting Natuur en Milieu, Zuid-Hollandse Milieufederatie, Greenpeace, Wereld Natuurfonds,
Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging, Jeugdbond voor Natuurbescherming, en Vogelbescherming Ne
derland. Want naar de natuur geschilderde vogels en bloemen zijn toch ook voor hen geen acceptabel surrogaat, mogen
we hopen? foto wim dijkman
Zoals het voor verkiezingen gebrui
kelijk is dat deelnemers worden ge
controleerd, zo had het ook voor
het Van der Hoevenpark voor de
hand gelegen dat de projectontwik
kelaars grondig waren onderzocht.
In elk geval hun ontwerpen.
Zoiets is immers nooit wegen voor
komt een hoop teleurstelling.
Barre voettocht
Over sommige dingen moet je niet
sarcastisch doen. Zoals over die
mensen in de Oegstgeestse wijk
Morsebel, die net in hun nieuwe
huis zijn getrokken en meteen steen
en been Idagen dat ze hun tweede
auto niet voor hun deur kwijtkun-
nen. Let wel: hun tweede auto.
Neen, niet sarcastisch doen. Dat is
niet eerlijk. Die mensen hebben
voor weet ik veel hoeveel ton een
huis gekocht, in Oegstgeest, een
hartstikke dure gemeente ook nog.
En ook al moeten ze tijdens de koop
hebben geweten dat voor elke wo
ning niet meer dan 1,3 parkeer
plaats is gereserveerd: je beseft niet
hè, van tevoren, hoe ver honderd
meter met de benenwagen is.
Let wel: we moeten ook nog incal
culeren dat het een barre, barre
voettocht is. Op z'n best over een
stoep die meer weg heeft van een
klimwand dan een wandelpad. En
op z'n slechtst door een volledig on
bestrate straat - zeg nou zelf, dat
kan je dan toch geen echte straat
noemen.
Trouwens, dan die stratenmakers
zelf ook nog eens een keer. Zitten
natuurlijk net daar hun werk te
doen waar jij moet wezen. En tot
overmaat van ramp: het bouwver-
keer. Die 0,005 parkeerplek die er
dan nog is, wordt ingepikt door een
leverancier van voorverwarmde
badkamervloertegels!!! Hebben zij
soms weet ik veel hoeveel ton be
taald voor een huis met 1,3 parkeer
plaats in de Morsebel? Nee toch ze
ker? En hun wagen wordt natuurlijk
gewoon betaald door de baas. Die
van de nieuwe bewoners van de
Morsebel ook wel, maar dat lease-
gebeuren geldt alleen maar voor de
eerste, en niet voor de tweede auto.
Kijk, daar zit 'm nou net het ver
schil...
Nee, het is een regelrechte ramp.
Een luxeprobleem, dat weten de
nieuwe Morsebellers ook wel, maar
toch: een ramp. Want dacht je dat
de politie ook maar een beetje reke
ning houdt met de schrijnende situ
atie ter plekke? Welnee. Sta je -
noodgedwongen! - met twee wielen
in het gras geparkeerd (waar eigen
lijk een stoep zou moeten liggen,
maar goed, daar zeuren we nog niet
eens over), krijg je nog een bon ook.
Is dat nou rechtvaardigheid?
Zeg nou zelf, over zulke dingen
moet je toch niet sarcastisch gaan
zitten doen?
jan preenen
afkevan der tooien
nienke ledegang
Ze heeft het enthousiasme van
iemand van 18, ook al is ze 81.
Ten overvloede bewijst ze dat
nog eens als het interview al
lang achter de rug is en ze naar
de krant belt. „U moet er ook in
zetten dat wij een pop hebben.
Anne. Daarop oefenen wij de
mond- op mondbeademing.
Het is een pop zo groot als een
mens. Onmisbaar, hoor, want
reanimatie is ontzettend be
langrijk."
Diny Wakka is een synoniem
voor betrokkenheid. Al 35 jaar
is zij lid van de EHBO-vereni-
ging Meerburg in Zoeterwoude-
/Leiderdorp. Aan stoppen
denkt ze nog lang niet. Dit jaar
kreeg de Leiderdorpse een gou
den bondsinsigne plus oorkon
de voor jarenlange trouwe
dienst aan het Rode Kruis. Ze
was verrast, ze was er ook heel
erg blij mee, maar aan de ande
re kant is ze uiterst nuchter ge
bleven: „Als het moet, dan doe
je het ook." Het spreekt immers
toch voor zich dat je mensen
helpt, vindt ze.
Niet alleen zij is in al die jaren
amper veranderd. „Ook bij het
Rode Kruis is in 35 jaar niet zo
veel vernieuwd. We moeten
nog steeds reanimeren, druk
verbanden aanleggen en stabie
le zijliggingen oefenen. Nou
goed, de brancard is verdwe
nen, daar doen we niets meer
mee. Maar de rest is er nog. Ik
weet intussen natuurlijk heel
erg veel, maar ik leer er nog al
tijd dingen bij. Iedere week
komt een arts iets vertellen over
een bepaald thema, bijvoor
beeld over onderkoeling of kin
deren."
In 1964 begon Diny Wakka.
„Ik had kleine kinderen en
vond dat ik iets van eerste hulp
moest weten. Toen vanuit onze
parochie in Meerburg vrijwilli
gers werden gevraagd voor de
EHBO Meerburg heb ik me op
gegeven. In 26 lessen haalde je
je EHBO-diploma. Omdat dat
diploma iedere twee jaar moet
worden verlengd, ben ik bij de
vereniging gebleven. Na zes jaar
ben ik penningmeester gewor
den. Dat doe ik nog steeds, ik
verzorg inmiddels 29 jaar de fi
nanciën."
Een jaar of vijftien heeft ze
ook een verbandpost gehad.
„Dan kreeg je zo'n EHBO-bord
op je huis en moest je bijvoor
beeld helpen bij ongelukken.
We woonden op de kruising
van de Kastanjelaan en de Ber
kenkade, daar gebeurde nogal
eens wat. Was het ernstig dan
belde je een ziekenauto, was
het wat minder ernstig dan
hielp je zelf zo goed je kon.
De Leiderdorpse kan zich nog
heel goed herinneren wanneer
ze voor het eerst eerste hulp
moest bieden. „Het was een
man die een aanrijding had ge
had met een auto. Hij had zo'n
wond boven zijn wenkbrauw
dat je het bot kon zien. Het
bloedde verschrikkelijk. Ik
moest echt even mijn tanden
op elkaar zetten. Maar als het
moet dan doe je het wel."
EHBO is 'echt een hobby' van
Diny Wakka: „Natuurlijk zal ik op den duur moeten stoppen, maar ik
vind het nu nog veel te leuk."
haar geworden. „Het moet raar
lopen wil ik een avond over
slaan. Ik vind het leuk dat de
cursussen nog steeds zo druk
bezocht worden. Dat komt
doordat steeds meer bedrijven
van hun werknemers verlangen
dat ze een EHBO-diploma heb
ben, maar ook omdat onze be-
gincursus altijd in januari van
start gaat. De meeste cursussen
beginnen in september. Veel
mensen hebben er in januari al
een of andere cursus opzitten
en gaan dan EHBO doen."
Diny Wakka is niet alleen
EFIBÖ. „Ik heb altijd een hoop
vrijwilligerswerk gedaan. We
namen regelmatig kindertjes in
huis van wie de moeder over
spannen was, of overleden.
Dan hadden we drie weken
lang Amsterdamse meisjes over
de vloer. Ik nam er altijd twee
tegelijk, dat is toch veel gezelli
ger? Mijn dochters vonden het
ook prachtig. Ik heb dat een
jaar of tien gedaan.
„Ik zal nooit vergeten dat we
een Hongaars meisje hadden.
Haar ouders woonden hier in
Leiderdorp en werkten iedere
foto hielco kuipers
dag, want ze hadden zo'n
heimwee naar Hongarije, dat ze
zo snel mogelijk het geld bij el
kaar wilden hebben om terug te
gaan. Overdag kwam hun
dochtertje dan bij ons. Dat was
zo rond 1954."
„Mijn werk bij het zuigelin
gen- en kleuterbureau hier in
Leiderdorp beschouw ik nog
steeds als een van de belang
rijkste activiteiten in mijn leven
Ik deed assistentiewerk; ik
woog baby's, vulde hun status
in, deed ogentests. Heel een
voudig, maar heerlijk om te
doen. Daar ben ik veertien jaar
terug mee opgehouden. Met
pijn in mijn hart, maar mijn
man was erg ziek en ja... dan is
de keuze snel gemaakt."
Wakka kijkt niet alleen terug
op een leven vol vrijwilligers
werk. Ze blikt ook vooruit. „Ik
kan alles nog", zegt ze, „De
EHBO wil ik zeker nog een aan
tal jaren blijven doen. Natuur
lijk zal ik op den duur moeten
stoppen, maar ik vind het nu
nog veel te leuk. En leerzaam.
Dat is toch heel wat voor ie
mand van 81?"
t
