Leiden Regio PAS OP! Leiden heeft zwarte lijst milieubureaus 'Dit lijntje had van mij nog jaren mogen blijven' 'Gehoorverlies, heeft dat te maken met oorsmeer?' Waarin een kleintje groot kan zijn LITO's m VERRE èfi REIZEN WiNKEL Roodenburg: allochtonen meer bij club betrekken jAAANDAG 1 NOVEMBER 1999 hes" Aangifte over en weer leiden Een 23-jarige Leidenaar en een medewerker (35) van een kledingzaak aan de Haarlemmerstraat hebben zaterdag te- gen elkaar aangifte gedaan. De 23-jarige man kwam een kle dingstuk ruilen maar dat werd door de winkelbediende niet ge- accepteerd. Vervolgens werkte de Zoeterwoudenaar de Leide naar de winkel uit. Daarop deed de klant aangifte van mishan deling en de winkelbediende van bedreigirtg. Een 38-jarige man uit Leiden werd opgepakt omdat hij de 23-jarige een mes aan bood om de winkelbediende mee te 'bewerken'. Vechtpartij op Stationsplein leiden Een 32-jarige Amsterdammer is zaterdagavond rond 23.00 uur opgepakt op hét Stationsplein nadat daar een vecht- i partij was geweest. Toen de politie arriveerde, bleek de rust al 1 enigszins teruggekeerd maar wilde de Amsterdammer nog steeds een robbertje vechten. Leidenaar bekent inbraken leiden Een 32-jarige Leidenaar die in Delft voor winkeldiefstal was aangehouden, besloot schoon schip te maken. Hij bekende onder meer een inbraak in een woning aan de Jan van Houtka de in Leiden waar hij audio-apparatuur meenam. In het voor malige Elisabethziekenhuis aan de Hooigracht in Leiden zou de man uit enkele studentenkamers enkele pin-passen hebben ge stolen. Inbrekers slaan toe leiden In een flat aan de Comelis Schuytlaan is afgelopen weekeinde ingebroken. Er werden sieraden en geld meegeno men. De daders zijn op de eerste verdieping aan de achterkant binnengekomen door met grof geweld de slaapkamerdeur te forceren. Aan de Churchilllaan werd geprobeerd op dezelfde manier in te breken. Aan de Nieuwe Rijn is in twee huizen inge broken. In één woning is vergeefs getracht een kluis open te breken. Uit de andere woning is gereedschap weggenomen. robbert minkhorst „Slechthorendheid heeft nog steeds het stigma van een han dicap. Veel mensen komen hier met weerzin", vertelt audioloog Janet van Dijkhuizen op de open dag in het audiologisch centrum van het LUMC in Lei den. „Moet dat nou, reageren mensen. Ik ben nog veel te jong voor een hoorapparaat." Van Dijkhuizen staat in het kantoortje waar de medewer kers van het audiologisch cen trum mensen met hoorklachten overleggen over de aanschaf van een hoortoestel. Niet ieder een wil dat. Leren omgaan met hun gebrek, en in de eerste plaats de erkenning daarvan, is bijzonder belangrijk, maakt Van Dijkhuizen duidelijk. Dus werken er in het cen trum niet alleen mensen in wit te jassen. Een team van maat schappelijk werkers begeleidt de patiënten ook. „Slechtho rendheid grijpt zwaar in. Het kan iemand in een isolement brengen. Wat je veel hoort, is dat mensen niet meer naar feestjes gaan. Want er is toch niks meer aan." Over gehooraandoeningen en over het,, werk van audiologen en keel-, neus- en oorartsen is nog te veel onbekend, vindt de Nederlandse Oorstichting. Daarom heeft zij dit jaar voor het eerst de Dag van het Oor georganiseerd. Aan de uitnodi ging van het audiologisch cen trum om deze zaterdag langs te komen, wordt grif gehoor gege ven. Honderden mensen be zoeken de markt met informa tiestands naast het Leidse Plein in het academisch ziekenhuis en melden zich aan voor rond leidingen door de afdeling. De route die Van Dijkhuizen kiest is dezelfde die iemand met hoorklachten op het centrum doorloopt. Na een verwijzing van een kno-arts of de huisarts ondergaan de patiënten een eerste, vrij eenvoudige hoortest in een zogeheten audiometrie- box. In een geïsoleerde ruimte moeten de mensen met een koptelefoon op piepjes signale ren. Horen ze die, dan drukken ze op een knop. „Dit is een hele belangrijke kamer", zegt Van Dijkhuizen. In deze ruimte wordt meestal de diagnose ge steld. Er is een aparte kamer voor baby's en hele jonge kin deren. Onder toezicht van twee onderzoekers wordt gekeken of en hoe snel een baby reageert op het geluid van bijvoorbeeld een rammelaar. Gehoorverlies, vraagt ie mand, heeft dat ook te maken met oorsmeer? Dat kan, ant woordt de audioloog, „en dat is ook iets wat we eerst zeker wil len weten. De kno-arts kijkt eerst in de oren of er oorsmeer zit. Zo ja, dan wordt dat er eerst uitgehaald." Audioloog Janet van Dijkhuizen legt haar gehoor uit welke onderzoeken het audiologisch centrum in deze ruimte doet. foto dick hogewoning De man vroeg het niet zonder reden, blijkt gauw. „Ik heb een overmatige productie van oor smeer. Elke drie maanden moe ten mijn oren worden uitgespo ten." Van Dijkhuizen legt uit dat mensen voor zulke klachten geen klant worden van het au diologisch centrum. Oorsuizen of tinnitus is wel iets waar het centrum wat aan kan doen. Al is dat niet veel. „Oorsuizen heeft vaak te maken met slijtage van de binnenoren, de slakkenhuizen. Soms heb ben mensen er zo'n last van, dat ze niet meer normaal kun nen functioneren. Het is dan alsof een straaljager in hun hoofd zit. Dat is de ergste vorm." Het gevoel dat een vlieg in hun oor zoemt of het idee dat ergens een machine staat te ronken, komt ook voor. Veelal worden zulke klachten laat gesignaleerd, te laat soms. „Relaties lopen op de klippen. Het gaat slecht op het werk." Wat de klachten verzacht, is een apparaatje in het oor dat zelf een geluid produceert. „Een oorsuismaskeerder pro duceert een ruis. Mensen erva ren dat als een verlichting. Maar het wisselt per persoon. Het is zeker geen garantie voor succes." Een kno-arts kijkt met een microscoop in het oor van een oudere vrouw. Op een teeveetje zijn haar trommelvlies en ge- hoorbeentjes te zien. De vrouw heeft klachten, maar de arts zegt dat het aan haar trommel vlies niet kan liggen. „Me vrouw, u heeft nog een trom melvlies van een meisje van zestien. Het probleem zit waar schijnlijk in het slakkenhuis." Blozend van zoveel vleierij stapt de vrouw uit de stoel. De gemeente Leiden heeft al enkele jaren een zwarte lijst met milieu-adviesbureaus die niet voor de gemeente mogen werken wegens twijfel over hun betrouwbaar heid. „We hebben ervaring met bureaus die al te makke lijk opschrijven wat hun opdrachtgever wil lezen. Die staan bij ons op een zwarte lijst", aldus hoofd milieu Ge rard in 't Veld. leiden ruud sep bodemmonsters te nemen op plekken waarvan bekend is dat De meest eenvoudige manier ze niet vervuild zijn. Zo kreeg waarop milieu-adviseurs kun- de gemeente een keer een rap- nen proberen de zaak te fles- port onder ogen waarvoor al- sen, is door heel gericht leen was bemonsterd boven een nieuw aangelegd riool. Déér was de grond schoon, maar uit nader onderzoek bleek dat de grond er omheen zwaar vervuild was. In 't Veld: „Een bureau dat zoiets doet, krijgt bij ons een stip achter de naam. Daar doen we geen zaken meer mee, en als we van zo'n bureau een rapport onder ogen krijgen, dan zijn we extra alert. Vaak ei sen we dan een aanvullend on derzoek." De milieu-ambtenaar maakte melding van het bestaan van de zwarte lijst op een persconfe rentie die was belegd om de aandacht te vestigen op het nieuwste onderzoek naar de sa nering aan de Noorderstraat en de antwoorden van minister Pronk op Kamervragen over de zelfde kwestie. Uit beide stuk ken komt naar voren dat de ge meente niet gefraudeerd heeft bij de sanering van de Noorder straat: voor de gemeente alle aanleiding om opnieuw een po ging te doen het boek over de kwestie voor eens en voor altijd te sluiten. Milieuwethouder Alexander Pechtold dacht al vaker van de Noorderstraat af te zijn, maar moest vervolgens steeds toe zien hoe de zaak toch weer op de agenda kwam. Die fout maakte hij tijdens de perscon ferentie niet een tweede keer. In plaats daarvan keek hij terug en concludeerde hij dat 'heel veel werk heel vaak is overge daan'. „Bestuurders op hogere niveaus dan de gemeente heb ben te veel zwakke knieën ge toond", sneerde hij. „Daardoor is veel gemeenschapsgeld ver gooid." Volgens de wethouder heeft de hele nasleep de ge meente inmiddels zo'n 100.000 gulden gekost. In 't Veld meldde dat de tijd dat de afdeling milieu zenuw achtig werd van het woord 'Noorderstraat' inmiddels lang verleden tijd is. „Het is een ridi cule zaak geworden omdat nog steeds mensen ondanks alle rapporten er niet van overtuigd zijn dat er iets mis is. Wij lachen daarom. Ik hoop dat het nu al lemaal is afgelopen, maar ge zien de geschiedenis tot nu toe denk ik van niet." Vallende prijzen bij het Business Center wan KPN Telecom tijdens de Daldagen op 3, 4 en 5 november Pocketline Swing" Hi PrePay, met carkit fraaie GSM-telefoon in diverse kleuren inclusief 45.- beltegoed 120 uur J stand-by 230 minuten gesprekstijd carkit voor zelfmontage 9 snelkies- toetsen en alarmfunctie voor afspraak werkt ook op gewone penlite-batterijen Nu voor 199 m- excl. BTW (233,- incl. BTW) tijd dichtbij business center robbert minkhorst Controleur Carolien van Eek tikt een passagier, opgestapt bij het asielzoe kerscentrum, op de schouders. De bus staat stil voor Leiden Centraal. „Moet je er niet uit?" Het meisje veert op en verdwijnt. „Anders blijft ze maar zit ten", verklaart Van Eek haar bemoeie nis. „Een chauffeur ziet zulke dingen niet." Net als ruim dertig anderen neemt zij deze zondag afscheid van de R-bus, het buitenbeentje van het Leid se openbaar vervoer. De lijndienst blijft (Connexxion neemt vanaf van daag de dienstregeling over), maar de controleurs zijn hun baan kwijt. Geen snoepjes meer van Van Eek voor de reizigers. Het zal nooit meer hetzelfde zijn in de bus tussen bedrijventerrein Room burg en het station, maakt Van Eek duidelijk. De lijn blijft en dat is winst, maar die extra service die de kaartje verkopers ruim vier jaar boden, gaat verloren. Van Eek, die nieuw werk krijgt binnen DZB Leiden, verhult haar teleurstelling niet. Altijd maakte ze een praatje met de passagiers. „Straks moeten de mensen gelijk aan de chauffeur betalen. Dan sta je daar in de kou." In de R-bus stapten reizigers in, reed de bus verder en kwam de controleur vervolgens een kaartje afre kenen. Dat gemak is verleden tijd. De diensten van de medewerkers van DZB en Taxi Schutte (die samen de lijn exploiteerden) hebben de be woners van verzorgingshuis Room burg altijd plezier gedaan. Als blijk van hun waardering geven ze bloemen aan de chauffeurs en controleurs, vooraf gaand aan de laatste rit die de bus zal maken. Samen met onder andere di recteuren van Schutte, wethouder Tjeerd van Rij (verkeer), DZB-baas Ge rard Bovens en het 'R-team' zelf zijn ze de laatste passagiers. Wat in 1995 begon als een omstre den project, is inmiddels uitgegroeid tot een waardevolle dienst, vindt Bo vens. „Het begon met niks. Het was een gigantische uitdaging." De bus maatschappij (toen nog ZWN) hief lijn 60 door Meerburg op. Daarmee ver dween het openbaar vervoer uit de wijk. .Aanvankelijk was de R-bus het lege lijntje, maar op een gegeven mo ment begon het te draaien. Als wij dit niet hadden gedaan, was de reguliere buslijn er nooit gekomen." Eerst werd met kleine personenbusjes gereden, later zetten DZB en Schutte touring cars in. „De R-bus betekende een doorbraak." Zeven van de acht mensen van het 'R-team' krijgen via DZB nieuw werk. Chauffeur Henk de Tombe 'verhuist als enige mee' naar Connexxion. En daar heeft hij het 'best wel moeilijk mee', vertelt hij. „Waarom ik wel, en zij niet? Ik heb nog een goed woordje voor ze gedaan, maar dat mocht niet baten." Voor hij tweeëneenhalf jaar te rug buschauffeur werd bij DZB, zat De Tombe ruim vier jaar in de WAO. Twee versleten heupen maakten hem onge schikt als chauffeur van zandtranspor- ten. Deze zondag rijdt hij samen met de andere chauffeurs Richard van Bale- kom en Joop Zwaan nog een keer in de R-bus. „Die laatste, dat doet je toch wel wat. Dit lijntje had van mij nog ja ren zo mogen doorgaan." Met ingang van vandaag is hij chauffeur op de nieuwe lijn 28. Zonder controleurs, maar op dezelfde route met dezelfde passagiers. Leiden heeft een klimaat waar in reisorganisaties bijzonder goed gedijen. Er is geen stad in Nederland waar je er op een i dergelijk klein oppervlak zoveel bijelkaar vindt. Veruit de groot ste en de bekendste is de NBBS, gevolgd door het als maar uitdijende Djoser. Daar naast heb je Unitravel en ten slotte nog LITO. Die laatste is de kleinste en de jongste. Maar heeft met die drie grotere zus ters gemeen dat ook zij gespe cialiseerd is in verre reizen. Aan de vooravond van het tienjarig bestaan geeft directeur Maar ten Kersten aan waarin je als kleintje evenwel ook groot kunt zijn. Ofwel, hoe je je kunt on derscheiden van de rest. Voorafgaande aan die bespie gelingen denkt hij overigens het antwoord wel te weten op de vraag hoe het komt dat er in Leiden relatief zoveel reisorga nisaties zijn. „De meest opval lende overeenkomst is dat ze stuk voor stuk zijn voortgeko men uit de studentenwereld. In die richting moet je het ook zoeken. De universiteit, de vele musea en dan met name na tuurlijk Oudheden en Volken kunde. Mede daardoor staht de stad Leiden van oudsher open voor vreemdelingen, voor den vreemde, voor het verleden, voor andere culturen, voor avontuur. Ik denk dat die in vloeden een gunstige voedings bodem hebben geschapen voor organisaties die verder kijken dan hun neus lang is. Het is ook niet voor niks dat ze alle vier in dezelfde verre vijver vis sen. Hoewel je met de NBBS te genwoordig alle kanten op kunt. Ook naar populaire be stemmingen als Spanje." Dat zijn LJTO aan de Steen straat pas tien jaar bestaat, Bij het ekent h jrocent De Blauwe Steen, die al 700 jaar in de Breestraat ligt. is het symbolische middelpunt van de stad Onder redactie van Ad van Kaam en Eric-Jan Berendsen heeft alles te maken met de op merkelijke omweg die Kersten, 53 jaar toch al, in het leven heeft gemaakt. Als zoon van de hoofd-conservator van het Ste delijk Museum was zijn belang stelling voor kunst en cultuur in het algemeen en voor arche ologie in het bijzonder al op vroege leeftijd gewekt. Maar omdat zijn lerares Nederlands op het gymnasium steevast on der zijn opstellen noteerde dat het hier weer een doorwrocht stukje 'journalistiek' betrof, be sloot hij na school maar direct voor die richting te kiezen. Hij werkte voor Het Vaderland in Den Haag en voor De Stem in Breda. „Maar daar begon het toch te kriebelen. Daar voelde ik op bepaald moment het ge mis aan verdieping. Naast mijn werk ben ik alsnog gaan stude ren. Egyptologie en archeolo gie. In Leiden. Op mijn 40ste was ik klaar." Te laat, zo moest hij ervaren, om nog in aanmerking te ko men voor een baan in die rich ting. „Bij de krant was ik weg, dat vièl niet meer te combine ren. Ik richtte toen het Leids Instituut voor Cultuurstudies op. Gaf lezingen over de pre historie, over de Maya's, over het spijkerschrift. Doe ik nog trouwens. Intussen was ik in aanraking gekomen met de reiswereld, met Djoser. Samen met Peter Zirkzee, de ex-com- pagnon van directeur Van der Velde, heb ik in 1990 LTTO op gericht. De naam is afgeleid van litho. Het staat voor: am bachtelijk werk leveren, in een beperkte oplage en op maat. Dat credo is niet veranderd in de tussentijd. Later ben ik al leen verder gegaan. Inmiddels is er vijf man personeel bijge komen. En groeien we nog al tijd. Niet te hard, want dat wil ik niet. Dat gaat alleen maar ten koste van de kwaliteit." Als egyptoloog sloeg hij aan vankelijk logischerwijs zijn vleugels uit richting Nijl. Later kwam daar het Midden-Oosten bij. Toen Indonesië, India, Thailand, China, Bolivia en Pe ru. Voor een ticket Londen moetje in de Steenstraat niet zijn. „Wél voor een betaalbare reis naar een verre bestem ming. Gericht op de oudere jongere of jongere oudere, zo als je wilt. Dat onderscheidt ons ook van Djoser of de NBBS. Die zijn vooral sterk op de jeugd gericht. Verder staan wij garant voor een beetje cultuur, een beetje avontuur. Maar toch ook voor het echte vakantiege voel van zon, van zee', van ont spanning. Eenvoudige hotels, geen overbodige luxe. Een kleuren-tv of een mini-bar op je kamer vind ik in een land als Indonesië niet passen. In China ook niet, maar daar heb je niet anders. Raar, maar waar." LITO heeft in den vreemde zijn eigen, vaak vaste begeleiders. „Een beter woord dan reislei ders, vind ik. Het zijn echte deskundigen. Ze spreken de taal, kennen het land door en door. Ze zeggen niet waar je moet gaan eten, maar vooral waar je niét moet eten, als je begrijpt wat ik bedoel. Ja, bij onze hotels zit meestal wel ont bijt. Maar zelden of nooit diner. Die vrijheid heb je zelf. Zoals je trouwens binnen onze groeps reizen altijd een grote mate van individuele vrijheid hebt" Om het tienjarig bestaan op ge paste wijze te vieren, komt LI TO in het jaar 2000 met een speciale jubileumreis. „In 2000 is het 400 jaar geleden dat Ne derland en Japan voor het eerst Maarten Kersten dirigeert zijn personeel per Indonesische bedjak de volgende tien jaar In. foto hielco kuipers handelsbetrekkingen aan knoopten. Volgend jaar gaat ook het Von Sieboldhuis open, de Leidse geleerde die wereld beroemd is geworden met zijn Japan-verzameling. Iedereen roept altijd dat reizen naar Ja pan heden ten dage onbetaal baar is. Dat dat minstens tien mille kost. Wij gaan bewijzen dat dat niet zo is. Voor een be drag van onder de zesduizend gulden geven wij in drie weken tijd een compleet beeld van Ja pan. Liever dan in groei-steken wij energie in kwaliteit Ik heb geen zin om met LITO een op geblazen preiknol te worden. Ik ga voor de smaak" AD VAN KAAM Welzijnsorganisatie die de ko mende jaren onder meer voor lichtingsavonden zullen hou den in de wijk. Roodenburg wil 'voor het eind van 2002 zeker 25 allochtone vrijwilligers bij de club hebben. Een ander pro jectdoel is de allochtone ouders zover te krijgen dat ze in de toe komst meer meehelpen bij het vervoer van de jeugdteams. Daarnaast zullen met een spe ciale campagne vijftien nieuwe, zowel allochtone als autochto ne, kaderleden worden gewor ven. Ook moet de uittocht van au tochtone leden naar andere verenigingen worden tegenge gaan. Voorzitter van Rooden burg Ron Poelgeest: „Iedereen die in Leiden-Noord woont zou bij Roodenburg moeten komen voetballen." De gemeente Lei den financiert het project. De 250.000 gulden voor het eerste jaar zijn al rond, voor de rest van de periode voorzag wet houder van sport A. Pechtold geen problemen. Pechtold ziet voor Roodenburg een belangrij ke functie weggelegd op het ge bied van integratie. Pechtold: „sportverenigingen, en zeker Roodenburg, hebben behalve op het sportieve vlak ook een andere, integrerende functie. De jeugd komt er met regels in aanraking en houdt ze betrok ken bij de omgeving." De gemeente bekijkt nog in hoeverre de aanpak ook bij an dere Leidse verenigingen nut kan hebben. Pechtold: „Het bij zondere van dit project is dat het initiatief vanuit Rooden burg zelf kwam." Voorzitter Ron Poelgeest beaamt dat Roo denburg een belangrijke buurt functie heeft, maar stelt dat 'voetbal voorop blijft staan'. Poelgeest: „we willen weer een sterke club worden." VICTOR ENGBERS Het project 'Roodenburg nog completer 1999-2002' is afgelo pen zaterdag officieel begon nen. Een van de belangrijkste doelen is om allochtone buurt bewoners meer te betrekken bij de voetbalvereniging in Leiden- Noord. Roodenburg heeft nu weinig en dan vooral autochto ne vrijwilligers, terwijl 53 pro cent van de jeugdspelers al lochtoon, met name Marok kaans is. De vijf betrokken par tijen; voetbalvereniging Roo denburg, de gemeente Leiden, het instituut voor interculturele ontwikkeling Meander, de Leid se Welzijnsorganisatie en de Sportraad Zuid-Holland, on dertekenden in de bestuurszaal van de vereniging een samen werkingsovereenkomst. Het project loopt tot 2002, het jaar waarin Roodenburg 75 jaar be staat. Voetbalvereniging Rooden burg kampt al enkele jaren met een groot tekort aan man kracht. Op dit moment zijn er slechts 75 vrijwilligers op 450 leden. De instroom van alloch tone bewoners in Leiden- Noord in de afgelopen twintig jaar zorgde ook voor veel al lochtone jeugd bij Roodenburg, maar zonder dat de ouders van deze spelers betrokken raakten bij de club. Volgens Lahbib El- houari van Meander komt dat omdat veel Marokkanen onbe kend zijn met de Nederlandse verenigingscultuur. De druk op de nog overgebleven vrijwilli gers werd daardoor steeds gro ter. Pogingen van de club om zelf de problemen op te lossen lukten niet zodat besloten werd hulp in te roepen. Het project voorziet in vier medewerkers van de Leidse

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 9