De grote herenslip mag
niet onder in het schap
M
P
TV
WEER
i
Geld in het water
Eerste Wereld Veganisme Dag in Nederland
63
li
ZATERDAG 30 OKTOBER 1999
COMMENTAAR
Het doet bijna onwezenlijk aan: heel terecht constateert de Am
sterdamse wethouder Stadig dat mede door de grote overheids
subsidie (via de onbeperkte hypotheekrenteaftrek) een eigen huis
voor de gewone man in zijn stad vrijwel onbereikbaar is geworden,
vervolgens stelt hij als remedie een extra overheidssubsidie voor.
Dat is immers de kern van zijn plan om de komende vier jaar
tweeduizend mensen met een middeninkomen een renteloze le
ning te geven als het nieuwbouwhuis van hun dromen te duur
voor hen is.
Amsterdam is niet de enige stad die kampt met het probleem dat
de middeninkomens na hun speurtocht naar een eigen huis uit
eindelijk buiten de stadsgrenzen belanden. Ook steden als Haar
lem en Leiden raken daardoor, zoals Stadig vaststelt, een groep in
woners kwijt die van groot belang is voor de leefbaarheid.
Maar of een extra subsidie een oplossing is, is een andere vraag.
Een in het oog springend bezwaar is de ongelijkheid die de rege
ling teweeg brengt. Tweeduizend Amsterdamse gezinnen krijgen
een leuke subsidie, tienduizenden gezinnen in dezelfde omstan
digheden - en met dus in principe dezelfde rechten - krijgen die
niet. Nieuwbouwprojecten hebben door de enorme belangstelling
al jaren onvermijdelijk het karakter van een loterij. Maar om daar
nog eens een extra loterij met een prijzenpot van 50 miljoen ge
meenschapsgeld aan toe te voegen, is op zijn minst een twijfelach
tige gedachte.
Een doorslaggevend bezwaar is echter dat de regeling geen gezin
extra in de stad houdt. Stadig beperkt de subsidie tot nieuwbouw
huizen die maximaal 340.000 gulden mogen kosten. Die liggen
weliswaar buiten bereik van iemand met een halve ton bruto per
jaar, maar zijn wel degelijk betaalbaar voor wie wat meer verdient.
Met andere woorden: die huizen tot 340 mille worden toch wel
verkocht aan middeninkomens. Het enige effect van de renteloze
lening is dat ook mensen met een lager middeninkomen zich kun
nen inschrijven voor deze huizen. Een deel van hen zal in de prij
zen vallen. Maar dat gaat dan onvermijdelijk ten koste van de
mensen die zónder subsidie dat huis ook hadden kunnen kopen.
Die zullen hun heil dus alsnog elders moeten zoeken.
Afgemeten naar het doel - middeninkomens voor de stad behou
den - worden die vijftig miljoen dus gewoon in het water g
Verrukkelijk cabaret
De prijs voor de mooiste Lulletje-Rozenwater W-act van de afgelo
pen week behoort zonder enige twijfel te worden toegekend aan mi
nister Bram Peper van binnenlandse zaken. Dat interview donder
dagavond laat vlak voor zijn huis metPim van Galen van Den
Haag Vandaag' kan straks zo als Nederlandse inzending naar het
jaarlijkse W-festival in Montreux. En het moet dan wel heel raar lo
pen willen we daar de Zilveren Roos mislopen. Verrukkelijk cabaret
was het. Ik heb nog even scherp gekeken of hier niet Van Kooten en
De Bie met pruiken in de weer waren, want tot een dialoog van der
gelijk hoge kwaliteit komt het zelden in de actuele politiek, maar
nee, de heren waren het echt.
Het ging om Pepers declaratiegedrag toen hij nog burgemeester van
Rotterdam was en de inpikhouding die hij aan de dag zou hebben
gelegd waar het talrijke cadeaus betrof die voor de gemeente waren
bestemd. Het gesprek tussen verslaggever en minister ging ongeveer
als volgt. Verslaggever: 'Maakt u zich nu geen zorgen, want de fei
tenPeper:Die zijn er niet. Er zijn helemaal geen feiten'. Ver
slaggever: 'Dus er hangen bij u thuis geen schilderijen aan de muur
en er zitten geen bloembollen bij u in de tuin die eigenlijk voor de
gemeente bestemd waren; er zijn geen drankgelagen aangericht op
kosten van de gemeente, er is niet gesjoemeld met credit-cards?' Pe
per: 'Nee, nee, geestig, hè?' Verslaggever: 'Maar hoe komt dat dan in
de wereld?' Peper: 'Mensen hebben soms een geweldige fantasie'. En
zo ging dat maar door. Van Galen deed zijn uiterste best om, bij
wijze van spreken dan, Peper ertoe te brengen dat althans één tul
penbol in de verkeerde grond zit: 'U heeft de naam af en toe een wat
verstrooide professor te zijn, heeft u misschien in uw verstrooidheid
af en toe dingen mee naar huis genomen....?' Maar de minister bleef
schitteren in de rol van de vermoorde onschuld. Een Oscar waardig.
Sinds eind september doet in Rotterdam een speciale commissie,
bijgestaan door externe accontants, onderzoek naar deze kwestie. Ik
heb zo'n vermoeden wat de uitkomst zal zijn. Er zullen slordighe
den worden geconstateerd en onachtzaamheden, zeker, 'maar van
misbruik, van flagrante schending van de regels is ons niet geble
ken'. In de bijlagen van het rapport zullen gewone stervelingen zich,
denk ik, wel verbazen over de weelde die er binnen die regels moge
lijk is.
wil buys
Zachte winter...
Onderzoeker gaat gangen na van winkelende mens
Een kruidenier die slim dacht te zijn, zette lekkernijen voor huisdieren op ooghoogte voor vol
wassenen omdat hij daarop het meest verdiende. Gote zakken hondenbrokken konden wel on
derin, die kocht men immers vanzelf wel. Toch liep het dierensnoepgoed niet lekker. Er werden
camera's geplaatst bij het schap en wat bleek? Geregeld beklommen kinderen de rekken om de
hondenkoekjes van het schap te graaien en bejaarde vrouwen stonden met een rol huishoudfolie
moeizaam blikjes van het schap te meppen. De supermarktondernemer had zich nooit gereali
seerd dat juist kinderen en ouderen verwenproducten voor hond of kat kopen. De artikelen wer
den lager op het schap geplaatst en prompt steeg de verkoop.
Het verhaal toont aan dat veel
winkeliers niet goed weten wat
er in hun zaak gebeurt of dat
denken te weten aan de hand
van lesjes uit marketingboeken.
Zoals het cliché dat je impulsar
tikelen moet neerzetten waar
de meeste loop is. In het druk
ste gangpad dus. Kan helemaal
averechts werken. Een groot
warenhuis plaatste een rek met
aanbieding-sjaals vlak bij de in
gang, zodat iedereen het wel
moest zien. Maar de meeste da
mes liepen door of vervolgden
hun weg nadat ze er even wa
ren blijven stilstaan.
Niet omdat de sjaals niet deug
den, maar omdat ze af en toe
van achteren werden aange
raakt door binnenkomende
mannen die stug doorliepen.
De vrouwen voelden zich daar
niet prettig bij en lieten de aan
biedingen schieten vanwege de
'blijf-van-mijn-achterwerk-fac-
tor'. Toen het winkelmanage-
ment dat eenmaal in de gaten
kreeg, werd het rek naar een
rustiger gangpad verplaatst en
verkochten de sjaals wel goed.
Bij een drogisterij is dat ook uit
getest. Sommige producten
worden pas gekocht als mensen
zo'n twaalf seconden de tijd
hebben genomen de etiketin
formatie te lezen. Als je die pro
ducten plaatst in gangpaden
waar je hooguit vier seconden
ongestoord kunt staan, doen ze
het aantoonbaar slechter dan
op plekken waar je als klant
nauwelijks gehinderd wordt.
Voor winkeliers is dit soort in-
formatie goud waard. Want de
winstmarges in de detailhandel
zijn miniem en de inkoop- en
bedrijfskosten verschillen nau
welijks, zodat het verschil tus
sen succes of mislukking vaak
in kleine dingen zit. Die bepa
len of de klant zich behaaglijk
voelt in jouw winkel, of hij im
pulsartikelen ziet en koopt en
of hij nog eens terugkomt.
Daarvoor moet je de klant wel
goed kennen. Vroeger was dat
niet zo'n probleem bij de win
kel om de hoek, maar winkels
zijn daar tegenwoordig te groot
voor en klanten komen niet
meer zo trouw in dezelfde zaak.
Steeds meer winkeliers zien
daarom in het kassastrookje de
manier om de klant te leren
Naast een dameskledingzaak gedijt een computerwinkel. In veel damesmodezaken lummelen de meewinke-
lende mannen maar wat rond of vervelen ze zich stierlijk. Een uitstapje naar de buurman met leuke software-
spelletjes is dan een uitkomst. foto gpd
kennen. Het analyseren van al
die duizenden aankopen levert
een berg nuttige informatie op,
maar de winkelier ziet niet wel
ke klanten de zaak mijden en
welke artikelen het nog beter
zouden kunnen doen.
Volgens de Amerikaan Paco
Underhill is er maar één manier
om daar achter te komen: door
de gangen van de klant letterlijk
na te gaan. Mensen waarnemen
dus, ltijken hoe ze de winkel na
deren, binnenkomen, waar ze
stilstaan, aan welke producten
ze even snuffelen, welke ze op
pakken en vervolgens weer
neerzetten, hoe lang ze in de
zaak blijven en wat ze kopen.
Winkelantropologie noemt Un
derhill de wetenschap die hij
zelf al twintig jaar bedrijft. Niet
op de universiteit, maar in op
dracht van winkelketens en fa
brikanten. Het doel van het on
derzoek is uiteraard zuiver
commercieel, maar de gege
vens zeggen veel over het men
selijk gedrag. Via zijn bedrijf
Envirosell stuurde Underhill
duizenden uitzendkrachten en
studenten winkelcentra in om
mensen ongezien te achtervol
gen en domweg te turven. Ook
bekeken zijn spionnen duizen
den uren videobanden. Under
hill heeft nu uitvoerig verslag
gedaan van zijn ervaringen in
de loopgraven van het winkel
bedrijf in het boek 'Waarom we
kopen wat we kopen. De we
tenschap van het winkelen.'
Die wetenschap begint al voor
de winkelvoordeur. Hoe bena
deren mensen een zaak, hoe
hard lopen ze, waarom stoppen
ze wel voor de ene etalage,
maar niet bij de andere? De
conclusies van Underhill zijn
vaak verrassend, soms ook voor
de hand liggend. Zo ziet de
consument een winkel die van
'opzij' wordt benaderd eerder
dankzij een uithangbord dan
door een opdruk die op de
voorgevel is geplakt. Logisch,
maar toch komen dit soort fou
ten nog vaak voor, weet de on
derzoeker. Verrassend is wel de
uitkomst dat banken geen goe
de buren zijn voor winkels. Wie
langs een bank loopt, blijft na
melijk doorlopen of versnelt
zijn pas vanwege de oersaaie
uitstraling. De etalage van de
buurman wordt daardoor ook
minder goed opgemerkt, zo
heeft Underhill ervaren.
Opvallend is ook dat dameskle
dingzaken en computerwinkels
wél goede buren van elkaar
kunnen zijn. In veel damesmo
dezaken lummelen de meewin-
kelende mannen maar wat
rond of vervelen ze zich stier
lijk. Een uitstapje naar de buur
man met leuke softwarespelle-
tjes is dan een uitkomst. Na
tuurlijk kan ook de damesmo
dezaak zelf meer doen aan
mannen-entertainment, meent
Underhill. Zet maar een sport -
video aan en je hebt geen kind
meer aan die kerels. Daar zit
een slimme redenering achter.
Underhill heet namelijk uitge
plozen dat vrouwen in het ge
zelschap van mannen gemid
deld 4 minuut 21 in een bepaal
de winkel blijven, terwijl alleen
winkelende vrouwen er 5.02
minuut doorbrengen. Vrouwen
voelen zich kennelijk opgejaagd
als de echtgenoot erbij is. Voelt
de man zich er op zijn gemak,
dan kan ze meer tijd (en geld)
besteden. Maar zet dan de
'mannenbankjes' niet bij de in
gang neer, adviseert Underhill,
want zo'n stel onderuitgezakte
kerels schrikt de vrouwelijke
clientèle af. Eén dameszaak
presteerde het de mannen te
parkeren vlak bij het rek won-
derbra-beha's. Dat artikel liep
daar niet echt goed.
Maar de winkelwetenschap is
in beweging. Komt door de
emancipatie. Werkende vrou
wen racen tegenwoordig meer
door de supermarkt dan vroe
ger, toen het boodschappen
doen nog een ontsnapping uit
de vier muren van thuis was.
Mannen passen over het alge
meen minder broeken en trui
en aan voor ze tot aanschaf
overgaan. Ze hoeven ook niet
•per se alle kleding te voelen en
uit te vouwen. Wel geven ze in
de supermarkt eerder toe aan
gezeur van de kinderen.
De consument mag tegenwoor
dig grillig en ongrijpbaar heten,
wie alle metingen van Underhill
vergelijkt met zijn eigen winkel
gedrag, komt schrikbarend veel
overeenkomsten tegen. Winkels
die het goed doen, hebben toch
ergens over nagedacht. Met die
wetenschap kun je zelfs onge
wenste klanten wegjagen, ^en
winkelier die veel last had van
hangjongeren, joeg ze niet weg
met politie of honkbalknuppels,
maai- met muziek van Manto-
vani.
O ja, waarom die grote maten
herenonderbroeken niet onder
in het schap mogen liggen? Die
worden gekocht door mannen
met dikke buiken en die kun
nen niet zo makkelijk bukken.
Paco Underhill, Waarom we
kopen wat we kopen. De we
tenschap van het winkelen.
Uitgeverij De Boekerij, Am
sterdam. ISBN 90 225 2642 9.
Omvang 267 pagina's, prijs
f29,90.
Uitzonderlijk vorstarme winters worden vaak voorafgegaan door
een minder dan normaal dalende oktobertemperatuur en aan uit
zonderlijk strenge winters, zoals 1942, 1947 en 1963, gaat een
scherpe temperatuurdaling in oktober vooraf. Dat zijn twee van in
totaal drie stellingen die volgens klimaatanalist Van Mourik uit De
Bilt min of meer opgaan. Vorig jaar steeg de gemiddelde oktober
temperatuur, uitgezet langs een rechte lijn, 2 graden: van 8,9 naar
10,9. De conclusie was toen dat de winter zacht zou gaan worden
hetgeen dus ook het geval is geweest. Dit jaar is er sprake van een
licht dalende trend: van circa 11 naar 10 graden. Om die reden
komt Van Mourik tot dezelfde conclusie als een jaar geleden: de
winter van 1999-2000 maakt een grotere kans om zacht uit te val
len. Er is evenwel geen reden tot wanhoop als men sneeuw en ijs
wenst, want het blijft statistiek. Iedere winter kent zijn eigen
voorgeschiedenis. De normale temperatuurdaling in oktober
bedraagt 5 graden: van 12,5 aan het begin naar 7,5 graden aan -i|,
het einde van de maand.Vandaag lijkt een thermische uitschie-
ter te gaan worden. In een zuidelijke stroming stijgen de tempe
raturen tot waarden tussen 15 en 20graden en wellicht gaat het
kwik in zuidelijk Limburg wel iets over de 20 heen. Gis- Vl
termiddag werd het in Hoensbroek bij flink wat zon al
19,7 graden. Een warme dag aan het einde van de over-
gangsmaand oktober is niet uniek. Op 31 oktober 1925
werd het in Maastricht 23,3 graden. Het weerbeeld
wordt vandaag gekenmerkt door wolken afgewisseld
door zonneschijn. Later op de middag en vanavond
kan een storing afkomstig uit de Canarische regio
een beetje veroorzaken. De naar zuid ruimende
wind is meest matig en aan de kust vrij krachtig, van
avond mogelijk krachtig. De komende nacht en zon
dagochtend veroorzaakt een oceaanfront opnieuw
enige regen. Daarna klaart het op en met maximaal
13-14 graden is het minder zacht.
jan visser
Nederland beleeft maandag
voor de eerste keer de Wereld
Veganisme Dag. Restaurants in
het hele land hebben die dag
veganistische gerechten op het
menu en in diverse plaatsen
worden informatiebijeenkom
sten gehouden en gratis recep
ten uitgedeeld.
Veganisme gaat een flinke stap
verder dan vegetarisme. Naar
schatting 20.000 Nederlanders
eten net als vegetariërs geen
vlees, vis, gevogelte en eieren.
Daarbij drinken ze nooit melk,
blijven ze af van honing en dra
gen ze absoluut geen wol of leer
aan hun lijf. Ze weigeren deze
producten uit protest tegen die-
renuitbuiting.
Veganisten willen op 1 novem
ber vooral bekendheid geven
aan hun manier van leven. Voor
de gelegenheid heeft de Werk
groep Veganisme Dag een spe
ciale brochure gemaakt over de
redenen om veganist te wor
den.
Volgens Cornelie Bakker van de
werkgroep neemt het aantal
Nederlandse vegetariërs en ve
ganisten de laatste jaren toe.
„Ik heb geen precieze cijfers,
maar het is duidelijk dat na al
het gedoe met kippen en var
kens steeds meer mensen de
keuze maken om gezond te
gaan eten", aldus Bakker. „Ve
ganisme moet door deze dag
een bekender woord worden bij
een groot publiek. Verder is de
actie gericht op mensen die al
bewust omgaan met voedsel.
Voor hen is de stap naar vega
nisme kleiner dan voor mensen
die erg hechten aan hun lapje
vlees."
Engeland is het grote voorbeeld
voor Alle Dieren Vrij en de Ne
derlandse Vereniging voor Ve
ganisme, de initiatiefnemers
van de eerste Wereld Veganis
me Dag in Nederland. De Brit
ten kennen sinds 1994 World
Vegan Day. In Engeland wonen
ongeveer 240.000 veganisten.
Tot nu toe heeft de Werkgroep
Veganisme Dag toezeggingen
binnen van 45 restaurants. De
ze eetgelegenheden garanderen
op 1 november minstens een
veganistisch gerecht op hun
menukaart. Op de internetpagi
na www.veganisme.non-profït-
I
De alimentatieclub
jongens waren we maar, oude jongens.
We zaten met zijn vijven in de kantine
van deze krant. Vier journalisten en ik.
De redacteur van deze pagina zat er
bij. En een man die voor meer bladen
r heeft geschreven dan ik rollen heb ge
speeld. En een oude sportjournalist
met zo'n twintig Tour de France-jaren
achter zijn naam. Bij elkaar waren weal
gauw een kleine driehonderd jaar. Vijf
mannen die hun fiele leven hun boter-
hammenworst uiteen vacuüm cellofaan
tje eten.
Waarover spraken zij? Over cholesterol,
de goede en de slechte, en hoeveel je
maximaal mocht hebben. Over de korte tijd
die ons restte tot onze zeventigste verjaar
dag, over de laatste verzamelbundel inter-
vieivs van een collega. En over een gepensio
neerde hoofdredacteur, die laatst nog even
op de krant was geweest. Weet je nog wel
oudje.
JOOST PRINSEN
En ineens kwam het gesprek over iets waar mannen
van tussen de vijftig en zestig veel verstand van heb
ben. Niemand die er zoveel van weet als de oude lul
len: alimentatie. De een hoefde het alleen nog voor
zijn ex te betalen - „en hoeveel jongens, dat willen
jullie niet weten". De ander had nog twee studerende
kinderen op zijn rug, dus dan wisten wij het wel. Ja
natuurlijk, dan wisten wij het wel. We kenden alle
maal de uitspraak over de Amerikaan die zo rijk was
dat hij niet eens wist dat hij een dochter op de uni
versiteit had.
De Tour de France-man nam het woord„Maar het
kan altijd nog erger. Ik ken een vent die alimentatie
moet betalen voor zijn hond.„Dat meen je niet.
„Wis en waarachtig en niet zo zuinig ook. zeshon
derd gulden in de maand.Het leek mij zo'n bedrag
dat begonnen was als veertig gulden; in de verhalen
was dat cijfer langzaam opgeklommen tot zestig en
daarna was er ergens onderweg een nulletje bij geko
men. Zoals tweedehands-autohandelaren een wagen
met 180.000 op de teller terugkatzen naar 140.000
voor ze hem doorverkopen aan andere handelaren
die er 90.000 van maken en hem daarna via via met
45.000 op de teller aan de man brengen.
En toen zei er een: „Ik kan het je nog sterker vertellen.
Ik ken een acteur die met een gescheiden vrouw met
twee kinderen getrouwd was. Haar ex moest natuur
lijk alimentatie voor die kinderen betalen maar er
was voortdurend gesodemieter. Dan betaalde die ex
niet op tijd, dan kwam hij amok maken. Dus die ac
teur zegt op een gegeven moment: „Weet je wat, ik
echt die kinderen dan zijn we van al dat gelazer af
Zo gezegd zo gedaan. Maar een paar jaar later krijgt
die gozer ruzie met zijn vrouw en gaat er met een an
der vandoor. Gevolg: hij moet nou alimentatie beta
len voor twee kinderen die niet eens van hem zijn!"
Deze anekdote zorgde voor veel vrolijkheid aan onze
tafel. We waren geen van allen Einstein maar zo stom
om te betalen voor een hond of voor kinderen die niet
van onszelf waren, nou nee. Not us. Zo wijs waren we
wel Stakkerig wijs waren we. Wij namen nog een
toetje, cholesterol of geen cholesterol. En daarna
ruimden wij af- afval in de bakbordje op de sta
pel- en gingen tevreden aan het werk.
MILLENNIUM
nog
dagen
(U
l.'STER
epar
chte
atiën
enhu
nten.
laid p
»o<
meel
et pei
etrd.
lor
ni^
Pla J
ing k<
1 oor di
ïtrokl
tngW,
gin
tpi.TS
Nog 63 dagen en het
we millennium breekt
Reden voor deze krant
in een dagelijkse serie
rug te kijken op belan]
gebeurtenissen die
grepen op corresponded
rende data in de afgelo
1000 jaar. Deze week:
okt 1400: Geoffrey Cha
overleden; 26 okt 1974:
gin gijzelingsdrama Scl
veningse gevangenis; 2
okt 1886: inhuldiging
heidsbeeld; 28 okt 19
begin drooglegging VS
okt 1837: geboortedag
Abraham Kuyper; 30 ojoeni
1938: Paniek in VS doi
hoorspel.
eh;
NHAA
sting:
:rmei
lieken
:rme<
eest<
voeri
.nl worden de deelnemende
restaurants binnenkort bekend
gemaakt.
Naast de restaurants doen ook
85 winkels en voedselcoöpera-
ties mee aan de veganismedag.
Zij verkopen de groententassen
van Odin en Blöjr aan in totaal
35.000 klanten. De inhoud van
de tassen bestaat op 1 novem
ber uit de gebruikelijke selectie
van biologische groenten aan
gevuld met véganistische ge
rechten.
1 hi
30 OKTOBER 1938
Een jaar later blijkt dat 92
cent van de Amerikanen
kent. Toch is de acteur en
seur Orson Welles dan pas
jaar oud. De bekendheid h
hij voornamelijk te danken
het legendarische hoorspe rs
'War of the Worlds', dat op y
oktober 1938 de lucht inga
Welles 'theatre of the air'
hij het radiohoorspel noen
maakt onderdeel uit van d
kelijkse uitzending van het
Mercury Theatre bij de om
CBS. Als de twee acteurs, c
radioreporters verslag
de inval van marsmannel
aarde, de gelijknamige roi
van de Britse schrijver H.<
.Wells uit 1898 levensecht
bootsen, raken flink wat
kanen in paniek. Over wat
precies gebeurt, lopen de
gen uiteen. Maar een feit i;
in heel Amerika mensen ir
ma de straat op rennen, te
fooncentrales overbelast
en tientallen luisteraars in
shocktoestand in het zieke
huis belanden, omdat ze d
ken dat de martianen daac
kelijk op aarde zijn geland
het toeval dat Welles
zaakt? Over hem gaat het v
haal dat hij van zijn techni
eist dat zij voor het geluid
ritselende bladeren ook rit
lende bladeren nemen. Wi.
bruiken altijd een oude kri
zou de man van het geluid
hebben geroepen. En die
ook als een oude krant, an
woordde Welles.
dSTERC
I 'rzoel
:t pul
LF) o
iendc
atste
eteb
vle
he in
•r, in 1
ilgen:
iruiïn
egt
Monroe-veilir
levert ruim 1
miljoen dollar
t rui d
mg(
eoid
De tweedaagse veilig in Ni 0]
York van eigendommen v<
in 1962 overleden sekssyn
Marilyn Monroe, heeft
miljoen dollar (bijna 30
gulden) opgeleverd. De
bare verkoop, georganisee n.
door veilinghuis Christie's
vond plaats in een overvo
zaal in het Rockefeller Cei
Onder het publiek bevonc
zich onder anderen filmst j
Demi Moore, acteur Tony
tis, supermodel Stephanii
mour en schoenenfabrika
Massimo Ferragamo.
Na de jurk, die ruim 1,2 m
dollar opleverde, werd ooi
andere eigendommen var
sekssymbool grif betaald,
foto's van haar maltezerhi
gingen weg voor ruim 222
dollar. Het rijbewijs dat M
op 29 februari 1959 haald
naar dezelfde koper en let
een slordige 145.000 dolla
Vervolgens kocht het bedi
'Ripley's Believe It Or Not
nog een paar slippers van
zichtig plexiglas voor 85.0
dollar. Een ander topstuk
veiling was de platina rinj
34 diamanten die Marilyn
haar huwelijk van honkb.
gende Joe DiMaggio kree|
sieraad met een geschatte
brengst van 50.000 dollar,
weg voor ruim 1,5 miljoei
den.
Monroe liet na haar dooi
spullen na aan haar ment
begeleider Lee Strasberg,
weduwe van de in 1982 o
den Strasberg, besloot all
morabilia te laten veilen.
Christie's liet weten zeer
heugd te zijn met de opbi
van de veiling. Niet alleen
verkoop van Marilyns spi <r
heeft de Firma een aardigi
visie opgeleverd, ook de
gus voor het festijn leveri
aardige duit op. In totaal
catalogi werden verkocht
85 dollar per stuk, een on
van bijna 2,4 miljoen doll
ANP/OPA
)nd
tjfhoolj.
is al
ndigi
ind
HAAI
ignec
'gen.
Pvc
sen
TT','''
lerzr
oorlij
t dot
iin ka
erb
nu e
chteli
larin1
sluit t
mgekc
etal
en aa
irenai
•r de
arna
jarigi
toej
;elati
ze e
i
ndt
iWUK
Ie rijk
g dvers;
nister
progr
ecteu
drijf F
gesch
bet it
id E
ivormi
^tijds y
dm.
