Reünie Doe Maar met cd en optredens
Altijd op zoek naar de droom in het hoofd
Verbaal vuurwerk
Lebbis en Jansen
in 'Einde-eeuws'
Cultuur Kunst
Europese tour Cher
Artiesten
massaal
thuis met
millennium
WOENSDAG 27 OKTOBER 1999
chef jan rijsdam. 071-5356444, plv chef caroline van overbeeke 071-5356440
Concerten Stichting Kamermuziek
nieuwkoop De Stichting Kamermuziek in Nieuwkoop begint
met een nieuwe serie van zes concerten. Het eerste concert
vindt aanstaande zondag plaats, om 14.30 uur in de Remon
strantse Kerk in Nieuwkoop. De serie wordt geopend door de
Japanse pianiste Nobuko Nagaoka. Kaarten of abonnementen
voor de hele serie zijn te bestellen bij boekhandel Middelkoop
(tel. 0172-571354).
Try Outs Oranjerockfestival 2000
katwük Jongerencentrum 't Jok in Katwijk roept beginnende
en bestaande bands op zich in te schrijven voor de Orange Try
Outs. De winnaar van deze try outs mag het 'Oranjerock 2000'
festival openen. Inschrijvingen (liefst met muziekcassette) naar
't Jok, Kerkstraat 68c, 2223CR in Katwijk.
LVC Popkwis Estafette
leiden Singles en koppels kunnen aanstaande vrijdag hun mu-
ziekkennis van heden en het verleden testen in de LVC Popkwis
Estafette. Aanvang: 22.30 uur in het LVC zoldercafé. Inschrijven
is niet nodig.
Songwriter Hoyt Axton overleden
victor Hóyt Axton, de zanger-songwriter-filmacteur die onder
andere 'Joy to the World' van Three Dog Night en Steppenwolfs
'The Pusher' heeft geschreven, is gisteren op 61-jarige leeftijd
overleden. Axton kreeg twee weken geleden een zwaar hartin
farct, waarvan hij niet meer herstelde. Nummers van zijn hand
werden opgenomen door artiesten als Elvis Presley, Joan Baez,
Waylon Jennings, John Denver en Linda Ronstadt.
Opnames nieuw album beginnen volgende maand
Er komt een reünie van Doe Maar, Nederlands populair
ste popgroep ooit. Aan de hereniging nemen in ieder ge
val de tweede bekendste groepsleden van weleer deel,
bassist/zanger Henny Vrienten en toetsenman/zanger
Ernst Jansz.
album. In het voorjaar zal de
band een aantal concerten ge
ven, onder meer in Ahoy" in
Rotterdam.
Doe Maar geldt als de band
alkmaar gpd
Onder leiding van dit duo
wordt in november begonnen
met opnames voor een nieuw
die Nederlandstalige pop een
volwassen status gaf. De band
werd in 1978 opgericht en hief
zichzelf in 1984 op tijdens en
kele zeer emotionele afscheids-
optredens in Den Bosch. Doe
Maar ging aan het succes ten
onder, want de aanleiding tot
de stopzetting vormde volgens
de toenmalige groepsleden de
vaak extreem beangstigende
vorm van heldenverering door
de vele fans. Met name Vrien
ten en Jansz, nu beiden 51 jaar,
waren voor Nederlandse be
grippen ongekend grote idolen
geworden. Tijdens optredens
vielen talloze meisjes flauw en
moesten uitgebreide ordedien
sten opdringerige fans uit de
nabijheid van het viertal hou
den. Met de op reggae en ska
liedjes bereikte de
band meermalen de top van de
hitlijsten, zoals met 'De bom'
en 'Pa'. Van Doe Maar zijn mil
joenen albums verkocht.
Vrienten concentreerde zich
na Doe Maar op een solocarriè
re en het maken van muziek
voor televisie en films. Hij ont
ving daarvoor in 1996 een Zilve
ren Harp. Jansz leende zich als
Rex Gildo 1939-1999
Schlagerster leed onder imago
Al 25 jaar wilden de fans van
schlagerster Rex Gildo steeds
maar weer hetzelfde lied ho
ren: 'Fiesta Mexicana', zijn
grote hit uit 1972 met het typi
sche refrein 'Hossa Hossa'.
Met zijn zwarte haar, gebruin
de tint en parelwitte tanden
stond 'sexy Rexy' al die jaren
bekend als het toonbeeld van
fatsoen van de Duitse smart
lap. Het blad Der Spiegel
schreef over Gildo: „Hij doet
geen pijn. Hij zingt schlagers
van het type 'zonder zorgen'.
'Hallo, goed humeur', is zijn
motto."
In 1973 eerde de Oostenrijkse
stad Graz hem met de titel
„voorbeeld voor de jeugd".
Meer dan 25 miljoen platen
wist de 60-jarige Rex met dit
smetteloos imago te verkopen.
De laatste jaren haalde hij de
krantenkoppen echter alleen
nog maar met benevelde live
optredens en processen,
lijf Rex Gildo werd in 1939 in
München geboren als Ludwig
Alexander Hirtreiter. Na het
doorlopen van de middelbare
en handelsschool begon hij
een toneelopleiding. Zijn eer
ste stappen op de planken
maakte hij in 1956. In 1958
speelde hij zijn eerste filmrol.
Twee jaar later belandde hij
met het liedje 'Sieben Wochen
in Bombay' voor het eerste in
de hitparade. Latere hits wa
ren 'Dondolo' (1969) en 'Der
letste sirtaki' (1975). Met de
Deense zangeres Gitte beelde
hij jarenlang het droompaar
van de Duitse schlagerwereld
uit.
Maar daarna kwam het verval.
Zijn in de jaren tachtig uitge
brachte platen flopten. Vol
gens krantenberichten bleven
de verkoopcijfers van zijn laat
ste opnames onder de 50.000.
Ondanks enkele grote shows
op de televisie bleven zijn op
tredens in die tijd beperkt tot
optredens op bedrijfspartijtjes
en bij winkelopeningen.
In de jaren 90 kwam het meer
malen tot processen tussen
Gildo en producenten over
gages. Steeds weer werd de
zanger verweten dat hij tij
dens optredens door drankge
bruik omviel en zijn teksten
vergat.
Over zijn privéleven bewaarde
de zanger steeds het stilzwij
gen. Hij trouwde in 1975 met
zijn nicht Marion. Het paar,
dat een huis bezat aan de
Amersee, bleef zonder kinde
ren. De laatste jaren van zijn
leven leefde Rex gescheiden
van zijn vrouw in een apparte
ment in München, waar hij
een „vriendschappelijke rela
tie" onderhield met zijn 34
jaar jongere privésecretaris.
hamburg De Amerikaanse zangeres Cher begon gisteravond ii
bühne, in het Rotterdamse Ahoy'.
begeleider uit aan onder meer
Boudewijn de Groot en produ
ceerde muziek van andere ar
tiesten. Onlangs maakte hij een
soloalbum met rustige luister
liedjes over zijn Indische verle
den.
Maandag worden tijdens een
persconferentie alle details
rond de heroprichting bekend
gemaakt.
ruswuk anp
Nederlandse artiesten zullen
het millennium massaal in hui
selijke kring vieren. Dit jaar ver
dient slechts een op de tien
zangers, zangeressen en groe
pen een extra cent met een
concert tijdens de jaarwisseling,
zegt Theater- Organisatiebu
reau René Frijters.
Op doorsnee oudejaarsavon
den profiteert de helft van de
Nederlandstalige artiesten van
aantrekkelijke gages. Veel ar
tiesten hebben volgens Frijters
hun hand overvraagd. „Nor
maal vragen ze voor concerten
op oudejaarsavond twee keer
hun normale gage. Dit jaar re
kent men drie of zelfs vier keer
zo veel", verklaart R. Frijters.
Frijters theaterbureau legt in
opdracht van organisatoren van
evenementen contacten met
praktisch alle belangrijke Ne
derlandse artiesten, onder wie
Andre Hazes, Marco Borsato,
Volumia! en Anita Meyer. De
hoge vraagprijs van de artiesten
is samen met de geringe animo
van de Nederlander voor mil
lenniumfestiviteiten en de hoge
kosten van personeel, zaal
ruimte en tenten volgens Frij
ters de reden waarom veel mil
lenniumfeesten worden afge
last. „Ik verwacht dat 90 pro
cent van de artiesten op oude
jaarsavond lekker thuisblijft."
„De grote 'boom' is uitgeble
ven", zegt ook J. Riemeijer, se
cretaris van de Vereniging van
Organisatoren voor Evenemen
ten. Concerten- en Theater Ak-
tiviteiten. „Het merendeel van
de artiesten zit straks gewoon
thuis. Door de overspannen
verwachtingen zijn de kosten
voor ondernemers omhoog ge
vlogen. Men is huiverig gewor
den voor het millennium."
otterdam ben maandag
Frank Gehry, architect van 'het Guggenheim Museum: meester van de chaos
-,r! )e ontregelende en overrom-
7, lelende vormen in de architec-
uur van Frank O. Gehry wek-
en alom bewondering en ver-
azing. De flamboyante vor-
ïentaal vond zijn voorlopige
11 loogtepunt in het opzienba-
en ende Guggenheim Museum in
n ilbao. Frank Gehry (70) was
ven in Nederland, om in het
lederlands Architectuurinsti-
uut (NAi) in Rotterdam de aan
em en zijn werk gewijde ten-
Jonstelling te bezoeken.
Hij zit, op de hoogste verdie
ping van het Architectuurinsti-
lut, met zijn rug naar de Rot-
;rdamse skyline gekeerd. Of hij
Jpk hier, in Rotterdam bijvoor-
I eeld, wel eens wil bouwen? Hij
ijkt verbaasd. Vouwt zijn han
en even, spreidt dan zijn ar-
len en wijst met zijn duimen
aar wat zich achter hem be-
indt, daar, achter het glas, bla-
End in een stralende herfst-
m. Hij kijkt geen seconde om.
Hier, tussen al die bullshit?",
egt hij lachend. „Ik durf er niet
ens naar te kijken."
Bullshit. Dat klinkt natuurlijk
I leteen al erg onvriendelijk,
ver het werk van collega's,
laar zo is het niet bedoeld, ze
niet, maakt hij breed la-
lend duidelijk. Natuurlijk zou
ij hier aan de slag willen.
Waar niemand vraagt me."
Met die misschien wat badi
nerende opmerking en zijn de-
lonstratieve niet willen omkij-
;n probeert Gehry slechts aan
geven hoe hij denkt over de
01 ad en over de plaats die zijn
pzienbarende werken daarin
u memen. Wat moeten ze in het
eefsel van de stad, die over
spelende vormen van op het
"ste gezicht ongecoördineer-
massa's, met her en der uit-
ulpend of ingedeukt beton
an wel staalwerk, opzichtige
aterialen die alle kanten uit-
aaieren of, zoals in Bilbao, ge
bogen in oogstrelende rondin
gen en curven?
„De stad...", zegt hij, en ge
baart met zijn beweeglijke ar
men, „ik houd van de stad. Ik
houd van bouwen in de stad.
De stad is het resultaat van de
2Öste-eeuwse democratie. In de
stad vind je de chaos. Daarom
houdt niemand van de stad. Ie
dereen haat de stad. Maar ik
houd van die chaos. Ik zoek
naar een taal voor de tijd waar
in ik leef. Een taal die de chaos
aankan."
Het bouwwerk moet reageren
op zijn omgeving. Het moet
daarin opgaan. „Pas als dat
lukt, zoals in Bilbao, dan ben ik
tevreden", zegt Gehry. Nou ja,
helemaal tevreden is hij nooit.
„Wanneer ik in Bilbao kom,
dan zie ik meteen alle tekortko
mingen. Dan denk ik wel eens:
mijn god, hoe heb ik 't kunnen
maken."
Sinds zijn ontwerp voor het
Guggenheim Museum behoort
Gehry tot de zeer groten in de
architectuur. Het met titanium
beklede museum, dat door de
reflectie van het licht elk uur
van de dag een andere kleur
aanneemt, is zo opzienbarend
en heeft wijd en zijd zoveel
aandacht getrokken, dat opeens
van alle kanten verzoeken bij de
architect binnenkomen om dit
'kunstje' elders te herhalen. Hij
moet daar wat meewarig om la
chen. Geen denken aan. Hij zal
zich om te beginnen nooit her
halen. „Dat zou een ramp zijn."
Bovendien ontwierp hij het
Guggenheim Museum voor die
specifieke plek in Bilbao. Zo'n
gebouw zou op een andere plek
volstrekt misplaatst zijn.
„Je kunt alles wel tot muse
um ombouwen. Maar het gaat
om de context. Mensen moeten
later zeggen: my god, degene
die dat museum maakte hield
wel erg ve^l van kunst. Kunst is
mijn leven." De dynamiek die
oude beeldhouwwerken uit het
klassieke Griekenland of uit In
dia na zoveel eeuwen nog
steeds uitademen, die dyna
miek en intensiteit wil Gehiy in
zijn bouwwerken leggen.
Zijn eerste ontwerpen als
zelfstandig architect laten met
een zien waar hij op uit was:
met eenvoudige materialen als
kippengaas en golfplaten door
brak hij de gevestigde bouwor
de. Zijn architectuur was anar
chistisch en grensverleggend,
omdat op het eerste gezicht een
flamboyante chaos werd ge
schapen met schots en scheef
door elkaar lopende construc
ties, vervaardigd uit heel alle
daagse, nog nimmer in de regu
liere bouw toegepaste materia
len. Het was een chaos waar
over was nagedacht. „Die een
voudige materialen, daartoe
was ik wel veroordeeld", blikt
Gehry terug. „Ik deed vooral
kleine projecten, experimenteel
met een heel klein budget. Ik
gebruikte die materialen niet
om te provoceren. Het was
noodzaak."
Zo ontwierp hij zijn eigen
woning en andere bouwwerken
in Californië. Hij vond aanslui
ting bij de kunstzinnige avant-
gardisten van toen: Robert Rau-
schenberg, Claes Oldenburg,
Richard Serra, Philip Glass. Het
kippengaas en de golfplaten
verdwenen allengs uit zijn
werk, maar de verrassende vor
men bleven. En hoe. Vloeiende
vormen, harmonische constel
laties van vlakken maken de
bouwwerken vaak een,lust voor
het oog. In het Guggenheim
Museum in Bilbao bereikte die
ontwerpmethode zijn hoogte
punt.
Er doen heel wat verhalen de
ronde over de manier waarop
Gehry ontwerpt. „Lees ze niet,"
zegt hijzelf. Hij beschrijft zijn
ontwerpmethode het liefst als
theater recensie
de manier waarop slaven op
een schilderij van Michelangelo
naarstig in steen hakken, op
zoek naar de juiste vorm. „Ik
heb een droom, en die droom
waart rond in mijn hoofd. Daar
ga ik naar op zoek", zegt Gehry.
„Ik probeer daarvoor de juiste
vorm te vinden, zoals die slaven
van Michelangelo doen."
'The Architect's Studio: Frank
O. Gehry't/m 14 november te
zien in het NAi, Museumpark
25 in Rotterdam.
wunand zeilstra
Voorstelling: 'Einde-eeuws', van en
door Lebbis en Jansen. Gezien: 26/10,
schouwburg Leiden Aldaar nog te
zien: 27/10, twee voorstellingen
(20.15 en 22.15 uur).
Zo, de eerste nieuwjaarswen
sen zijn binnen. Dolf Jansen
en Hans Sibbel doen alsof
het oudejaarsavond is en
sluiten de proefversie van
hun conference dienover
eenkomstig af. Nog achten
vijftig keer kunnen ze oefe
nen, opdat ze optimaal voor
bereid op 31 december voor
de apotheose kunnen zor
gen.
Over belangstelling zullen
ze niet te klagen hebben. De
schouwburg zit vrijwel moei
teloos tjokvol. Omdat je bij
hen weet wat je te zien krijgt,
en de beide heren je eigenlijk
nooit teleurstellen. Er is altijd
enthousiasme, er is altijd
vaart en er valt altijd het no
dige te lachen. Hun kracht zit
vooral in het vermogen om
bij de meest uiteenlopende
zaken een bepaald soort gek
te aan te tonen. Van overbo
dige stickertjes die tegen
woordig overal op schijnen te
moeten zitten, tot de vele
piepjes op computers en bij
verkeerslichten waarmee we
vandaag de dag steeds wor
den geconfronteerd.
Daar wordt dan stevig de
draak mee gestoken of ze
maken zich er alleen maar
vrolijk over zonder diepgaan
de uitspraken daarover te
berde te brengen. Bijvoor
beeld alleen al het noemen
van de term 'arrangementje'
laat de zaal al. lachen. Dat zij
iets zouden zeggen over hun
collega-oudejaarsconfencier
Youp van 't Hek, weet je bij
Lebbis en Jansen gewoon ze
ker. En het gegeven dat je
verwachting uit komt, is
soms haast nog leuker dan
de opmerking zelf.
Normaal blikken de heren
terug op een jaar. Nu nemen
ze voor het gemak maar de
gehele eeuw. Veel verder dan
aanstippen kom je op zo'n
manier niet. Zelfs de actuali
teit komt aan bod. Dat je via
Internet peperdure eicelletjes
van fotomodellen kunt ko
pen, wordt becommentari
eerd. De diversiteit aan on
derwerpen is dan ook groot:
van vele sportterugblikken
tot een analyse van honderd
jaar Polderpop, waarbij An
dre Hazes het nogal te verdu
ren krijgt.
De zaal mag ook nog enke
le Leidse thema's roepen die
door Lebbis en Jansen al im
proviserend worden beant
woord. Dat zijn bij hen de
leukste momenten, omdat je
ziet met wat voor een gemak
ze op het podium staan en
op alles kunnen reageren.
Het is bij hen sowieso de gro
te vraag, hoeveel tekst er ei
genlijk van tevoren vast ligt
en hoeveel er per avond ge
woon bijkomt of afgaat. Wie
zoiets voor elkaar krijgt, heeft
veel bereikt. En nu maar af
wachten, hoe herkenbaar (of
juist niet) het uiteindelijke
resultaat zal blijken te zijn.
