Het kerkhof als wandelpark MS
v<
TV
WEER
Latoya en IJsselmuiden
Het Gesprek van de Dag
Parfumproducenten strijden om geur Maxima
67
DINSDAG 26 OKTOBER 1999
COMMENTAAR
Latoya Rijssen, het veertienjarige Surinaams meisje dat met uitzet
ting wordt bedreigd, mag van geluk spreken dat ze in Edam woont.
Want daar zetelt burgemeester Frank IJsselmuiden, ooit luis in de
pels van de gemeente Amsterdam en de provincie Noord-Holland.
IJsselmuiden, voormalig eerste burger van Haarlemmerliede, laat
zich door niemand de wet voorschrijven. Latoya had zich geen be
ter bondgenoot kunnen wensen.
Nu laat de gedachtevorming over de uitwijzing van een veertienja
rig meisje dat hier al twee jaar lang gelukkig met vader en stief
moeder woont, zich vooral bepalen door emoties. Hoe haalt
staatssecretaris Cohen het nu in zijn hoofd om zon kind terug te
sturen naar Suriname? Sterker nog: ze is juist gevlucht uit Surina
me om aan mishandeling door moeder en stiefvader te ontkomen!
Parallellen dienen zich aan met de uitzetting van de Turkse familie
Gümiis. In een commentaar in deze krant werd gesteld dat een
overheid zich belachelijk maakt als zij haar eigen wetten niet uit
voert. Gümüs voldeed als hardwerkende "illegaal net niet aan de ei
sen voor een permanente verblijfsvergunning. Zijn uitzetting werd
als terecht beoordeeld.
In het geval van Latoya gaat het erom dat haar vader niet kan aan
tonen dat hij voldoende contact met haar onderhield nadat hij zelf
Suriname had verlaten. De Nederlandse rechter beoordeelde het
door een Surinaamse rechter aan de vader toegewezen voogdij
schap van Lotoya als niet rechtsgeldig. En daarmee was de kous
voor Cohen af. Latoya moet terug naar Suriname, desnoods naar
een tehuis.
De vraag is welk belang hiermee is gediend? Zeker niet dat van een
minderjarig kind en evenmin dat van het Nederlandse asielbeleid.
In het geval van Gümüs ging het om een principe. Om de voor
beeldwerking richting andere illegalen. Het geval van Latoya is
meer een treurig incident, een persoonlijke tragedie. Juist voor dit
soort gevallen heeft Nederland een asielbeleid.
Burgemeester Frank IJsselmuiden verwoordt het goed. Hij heeft
het gevoel dat rechtsregels worden uitgevochten over de rug van
een kind. Waar blijft het recht van een kind op een geborgen ge
zinsleven? IJsselmuiden heeft al eerder in zijn loopbaan getuigd
van een groot rechtvaardigheidsgevoel. Vijfentwintig jaar lang was
hij burgemeester van Haarlemmerliede. Promotie naar een grote
gemeente werd hem als 'dwarsligger' lange tijd onthouden. Dat
kon hem niet schelen. Hij geeft met zijn eigenzinnig optreden de
burger weer enig vertrouwen in zijn bestuurders.
Natuurlijk
Bloederige hompen vlees die worden vermalen door een paar ver
vaarlijke kaken. Die onsmakelijke beelden zijn steevast ook de
meest prikkelende die in natuurseries op ti> te zien zijn. Ook de Brit
se animatieserie Walking with Dinosaurs (BBC) ontziet de kijker op
dit punt niet.
Net echt.
Net echt: dat is het sleutelbegrip waar Walking with Dinosaurs om
draait. Miljoenen hebben de makers geïnvesteerd om de dino's die
ooit de aardbol bevolkten via animaties tot leven te roepen. Te re
animeren, zeg maar. Alles kan, sinds Jurassic Park.
Een oog dat knippert tegen de zon. Een staart die sierlijk heen en
neer wiegelt op de kadans van het drafje van een verder nogal lom
pe dinogestalte. Dat zijn de kleine, werkelijk fabelachtig knappe de
tails waar je op gaat zitten letten.
Juist omdat ze niet echt zijn.
Is meteen ook een onweerstaanbaar spelletje: kijken of je ze kan be
trappen op schoonheidsfoutjes.
De vraag dringt zich dan wel op of je nou naar de Wonderen der
Natuur of de Wonderen der Techniek zit te kijken. Maar ach, het
houdt je als kijker in ieder geval bezig. Want laten we wel zijn, de
meeste natuurprogramma 's zijn nogal saai. Om niet te zeggen
slaapverwekkend. De BBC is er wonderwel in geslaagd om ook dat
effect met Walking with Dinosaurs tot op 'net echt'-niveau na te
bootsen.
In Engeland is de serie een grote hit. Wat daarbij helpt: de felle dis
cussies tussen de voor- en tegenstanders van het programma. Gere-
nommerde paleonthologen vliegen elkaar op onvervalst Engelse
wijze in de haren over de vraag naar de wetenschappelijke juistheid
van de animaties. De preciezen wijzen erop dat we nog veel te wei
nig weten van de dino's om ze in levende lijve over het scherm te la
ten lopen. De rekkelijken zien dat - hoe kan het anders - wat genu
anceerder.
De serie komt in december ook op de Nederlandse tv. Benieuwd of
de nuchtere Hollander het kan opbrengen om zes keer een halfuur
het dagelijkse reilen en zeilen van de dino's gade te slaan. Kleine tip.
gebaseerd op recente tv-ervaring: laat de kijkers stemmen welke di
tto aan her eind van elke aflevering wordt afgeserveerd. In bloederi
ge hompen, natuurlijk.
Nog altijd bovenmaatse temperaturen
De neerslagverschillen tussen het oosten en het westen van het land
zijn dit najaar buitengewoon groot. In het Achterhoekse Lichtenvoorde
is van 1 september tot gistermiddag slechts 50 mm gevallen (normaal
voor september/oktober is 122 mm) tegen plaatselijk meer dan 250
mm in Noord- en Zuid-Holland. Uitgeest spant met 291 mm (normaal
170) de kroon. Verder viel in Heemskerk 284 en in Hoofddorp 277
mm. De grote neerslagverschillen komen ook goed tot uitdrukking in
het veld. In het oosten staan veel sloten op een droogje; in het westen
was er recentelijk sprake van wateroverlast door zware regenval. Dank
zij het zonnige weer rond het midden van de maand konden de agrari
ërs hun werkzaamheden weer snel hervatten.
Dezer dagen wordt het weerbeeld bepaald door een krachtig hoge-
drukgebied boven het Europese vasteland. Onder invloed van dit
systeem zijn de neerslagkansen tot het weekeinde gering. Boven
dien is het rustig weer met in de middag toch nog bovenmaatse
temperaturen. Zo komt het kwik morgenmiddag uit op omstreeks
15 graden. Aanvankelijk kan er morgen eerst nog een
enkele bui vallen. Later op de dag blijft het droog met
nu en dan zon. De wind waait uit westelijke richtingen
en is zwak tot matig. Morgenavond krimpt de wind naar
het zuidwesten. Op donderdag komt er geleidelijk meer
bewolking en misschien gaat het later op dag wat mieze
ren. In het weekeinde trekt het hogedrukgebied naar het
oosten waardoor uitlopers van oceaandepressies tot onze
streken kunnen doordringen en regen gaan veroorzaken.
Het blijft aanhoudend zacht voor de tijd van het jaar.
Gisteren zijn er slechts enkele buitjes gevallen. Het was echter wel
meest bewolkt weer. De temperatuur liep in Bloemendaal nog op
tot bijna 15 graden. In zonnig Limburg werd het nog 17 tot 18 gra
den.
jan visser
Architect Van Loon wil saaiheid begraafplaatsen doorbreken
Op Nederlandse begraafplaatsen regeert de saaiheid. Met een beetje goede wil valt er veel te ver
beteren, denkt landschapsarchitect Pieter van Loon. De dodenakker als recreatiepark. Of als
beeldentuin. „En waarom zou iemand geen graf mogen hebben van tien bij tien meter?"
MILLENN1U
„Is het nou echt nodig dat we
met z'n allen terecht komen
onder een strak aanrechtblad
met onze naam erin gebeiteld?"
Helemaal niet, vindt Pieter van
Loon, oprichter/eigenaar van
adviesbureau Hollandschap in
Moerkapelle. Op het gebied van
begraafplaatsen is volgens de
47-jarige landschapsarchitect
veel meer mogelijk dan de
grauwe eenvormigheid hier te
lande.
„Door de vele regels zijn Neder
landse begraafplaatsen hart
stikke saai. De graven liggen
naast elkaar in vakjes en het is
bijna allemaal zwart en grijs",
sombert Van Loon. En dat ter
wijl het zoveel fraaier zou kun
nen. Voor zijn geestesoog zwe
ven ruim opgezette begraaf-
annex wandelparken. Graven in
alle soorten, maten en prijsklas
sen lijken met losse hand over
het landschap uitgestrooid.
Kunstenaars werken er aan een
grote variëteit aan grafmonu
menten. „Zo ontstaan beelden
tuinen vergelijkbaar met die
van het Kröller-Müller-museum
op de Veluwe", mijmert Van
Loon.
„De hiërarchische verschillen
in de samenleving zouden ook
op begraafplaatsen tot uitdruk
king kunnen komen. We accep
teren dat er mensen zijn die in
een auto van anderhalve ton
rijden, terwijl anderen met
moeite 20.000 gulden voor een
autootje bij elkaar kunnen
schrapen. Waarom moeten
mensen na hun dood dan alle
maal in dezelfde kleine ruimte
worden geperst? Als iemand
een ton wil betalen voor een
heel mooi graf dat deel uit
maakt van de openbare groene
ruimte, waarom zou je dat dan
niet toestaan?" Met zo'n duur
graf kan openbaar groen wor
den gefinancierd. En daarom is
het Van Loon om te doen.
Nu de babyboom-generatie
langzamerhand tegen haar ster
felijkheid begint aan te lopen,
ontstaan problemen, maar ook
nieuwe kansen. De komende
decennia zullen in het tamelijk
volle Nederland steeds meer
graven nodig zijn. In combina
tie met de babyboomers als
Pieter van Loon; „Waarom zou iemand geen graf mogen hebben van tien bij tien meter?"
draagkrachtige generatie ziet
Van Loon een markt voor nieu
we ideeën.
„Er wordt ontzettend veel ge
klaagd over het onderhoud van
begraafplaatsen", weet hij na
vijftien jaar ervaring met de uit-
vaartsector. „Daar is best iets
aan te doen. Je zou op vier
plekken in Nederland heel gro
te, goed verzorgde begraaf
plaatsen met elk een eigen ka
rakter kunnen aanleggen. In het
oosten bijvoorbeeld een met
veel bos en aan de kust een met
duinlandschap. Een derde zou
een vlak, weide-achtig karakter
kunnen krijgen en nummer vier
kan moerassig worden, met ter
pen voor de graven."
Van Loon realiseert zich dat
zulke ruim opgezette dodenak
kers duur zijn. Hij is er echter
van overtuigd dat graven best
tegen een forse prijs kunnen
worden verkocht, op voorwaar
de dat mensen er ook iets bij
zonders voor krijgen. „Bij ge
meenten komen zeer uiteenlo
pende wensen binnen. Daar
over wordt nu nog moeilijk ge
daan. Maar als iemand in een
graf van tien bij tien meter wil
liggen en bereid is daarvoor
flink te betalen, wat is daar dan
tegen?
Het is natuurlijk niet de bedoe
ling onder iedere boom een
graf te graven of van begraaf
plaatsen pretparken te maken
met rollercoasters", zegt Van
Loon geruststellend. „Toch is
het heel goed mogelijk om din
gen te combineren. Zo kan een
begraafplaats tevens als wan
delpark dienen." Bij de uitbrei
ding van de Algemene Begraaf
plaats in Hazerswoude heeft hij
daarmee al rekening gehouden.
Dankzij heggen kan de bezoe
ker daar wandelen zonder tus
sen de graven te belanden. Pa
den zijn zo aangelegd dat ze -
„als de tijd er ooit rijp voor is" -
gemakkelijk kunnen worden
aangesloten op het omringende
gebied.
Nieuwe gedachten over be
graafplaatsen vinden echter
niet zo makkelijk ingang. Van
Loon: „In Waddinxveen zou de
begraafplaats worden aange
past. In ons ontwerp hadden
Twee ondernemers zijn in
gevecht over de vraag wie
een parfum met de naam
'Maxima' op de markt mag
brengen. Utrechter Walter
van Gelder denkt binnen vijf
weken zijn 'temperament
volle' geur te presenteren.
Amsterdammer Rudolph Si
mon Muller, die de merk
naam voor een Maxima-par
fum al eerder heeft vastge
legd, is vastbesloten daar een
stokje voor te steken.
Nog deze week stuurt Mul-
lers advocaat Van Gelder een
waarschuwingsbrief. Muller
is in verregaande onderhan
deling met de Leidse par
fumproducent Koninklijke
Sanders BV, bekend van ge
renommeerde luchtjes als
Van Gils en Mexx. „We heb
ben al een hoop geld gesto
ken in het product," zegt
Muller.
Hij is inmiddels gestopt met
zijn andere activiteiten op
geurgebied om zich volledig
op Maxima te kunnen rich
ten. „We waren eigenlijk nog
bezig met een geurtje met de
naam Marilène." Maar Mari-
lène van den Broek, die door
haar huwelijk met prins
Maurits vorig jaar mei in één
klap de populairste 'royalty'
werd, is door Maxima naar
de achtergrond verdrongen.
Muller: „Marilène hebben
we dus maar even in de ijs
kast gezet."
In de strijd met Van Gelder
schermt Muller met de da
tum waarop hij Maxima als
merknaam heeft gedepo
neerd bij het Benelux Mer
kenbureau in Den Haag.
Muller deed dat al op 27 au
gustus, een paar dagen voor
dat de media op hol sloegen
over de nieuwe Argentijnse
liefde van kroonprins Wil-
lem-Alexander. Daarom
koos Van Gelder, die pas op
6 september 'Maxima' be
sloot te deponeren, voor een
gecombineerd beeld/woord-
merk. Dit logo bestaat uit het
woord 'maXima' - met een
grote X - plus in kleine letter
tjes 'Royal Cosmetics'. „Als
ik alleen een naam had gere
gistreerd, zouden mijn voor
gangers dwars kunnen gaan
liggen. Met een beeldmerk
heb je daar geen last van,"
zegt Van Gelder. Hij baseert
op advies van een deskundi
ge van het Nederlands Oc
trooibureau in Amsterdam.
Maar volgens advocaat Bas
Kist van het Amsterdamse
merkenbureau Shield Mark
maakt de Utrechter geen
schijn van kans. „Het doet er
niet toe of je een speciaal
beeldmerk hebt. Muller heeft
gewoon de oudste rechten."
Als Muller de zaak hard
speelt, kan dat Van Gelder
een behoorlijke kostenpost
opleveren. Het parfumflesje
met gouden dop is al klaar,
het parfum zit er al in en het
prototype voor de 'konings
blauwe' verpakking is er ook
al. De Utrechter heeft ook
plannen voor zeep en tand
pasta („Maxima heeft zulke
mooie witte tanden, weet
u"). Van Gelder zit overigens
ook in de telecommunicatie.
Zijn bedrijf Telepoint hoopt
in samenwerking met mo
biel telefoonbedrijf Ben over
vijf weken een actie op touw
te zetten. „Mensen kunnen
dan een prepaid telefoon ko
pen, met in het pakket een
gratis flesje maXima."
Het parfum is voorlopig al
leen te koop als relatiege
schenk voor bedrijven, al
durft Van Gelder wel te ver
klappen dat een flacon van
vijftig milliliter in de winkel
straks waarschijnlijk 89 gul
den moet kosten. Van Gelder
is er veel aan gelegen om
snel met zijn exotische
luchtje a la Gabrielle Sabati-
ni te komen. „De weken voor
kerst zijn een belangrijke pe
riode om je naam te vesti
gen."
Precies daarom wil ook Mul
ler zijn concurrent zo snel
mogelijk de pas af snijden.
Zijn partner, geurfabrikant
Koninklijke Sanders BV, wil
op zeker spelen. Het Leidse
bedrijf denkt pas in 2000 of
2001 te komen met een ste
vige muskachtige Maxima-'
parfum, die met vijftig a
honderd gulden voor een
flesje van 75 of 100 milliliter
in de hogere prijsklasse moet
komen te liggen. „We weten
tenslotte nog steeds niet of
Maxima de juiste persoon is
voor Willem-Alexander", al
dus directeur Robert Sel-
horst van de afdeling 'special
projects'. „Eerst een verlo
ving, pas dan gaan we aan de
slag."
ferdi schrooten
Alles voor de kunst
Ik zat in een aula waar ik nog nooit geweest
was, in een stad waar ik de weg niet wist. De
andere leerlingen kenden elkaar al, ik.was
een nieu wkomer in drie gymnasium en zag
uitsluitend onbekende gezichten. „Addie
Alberts.Aanwezig.„Alderik Bakema.
„Aanwezig"„Johan van Del? isjohan
van Del aanwezig., nee?" De rector
las de indeling van de nieuwe klas
sen voor en ik wachtte tot ook
mijn naam zou worden ge
noemd. Maar het alfabet werd
tot het eind afgewerkt, zonder
dat mijn naam viel Ik bleef als
allerlaatste achter in een leegge
lopen aula. De rector die zijn pa
pieren opruimde keek mij bevreemd
aan. Ik vroeg met dichtgeschroefde
keel wat eraan de hand was. Ver
keerde school misschien? Na enig
zoekwerk bleek ik toch op de lijst te
staan. Als Johan van Del, een haspel-
naam die mijn klasgenoten natuurlijk
ook hadden horen langskomen, en die
mij nog lang zou achtervolgen.
Een paar weken later stond ik in diezelf-
JUSTUS VAN OEL
de aula op het podium, in een zo mogelijk noggê-
nantere positie. Ik had een blokfluit in mijn handen
en iedereen keek naar mij. Mijn moeder, niet geze
gend met een groot inzicht in cle dingen, had mij
stiekem opgegeven voorde muziekavond. De mu
ziekleraardie mij op de piano begeleidde zag zijn
partij helaas voor her eerst en faalde jammerlijk, ter
wijl ik juist mijn gezicht probeerde te redden door al
les drie keer te snel te spelen. En een ongeluk komt
nooit alleen: de leerling die na mij kwam speelde vi
ool. Normaal gesproken steek je daar zelfs met een
blokfluit nog gunstig tegen af- het is in ieder geval
minder vals -, maar niet als die violist Peter Brunt is,
de man die een paar jaar later de jongste concert
meester ooit van het Concertgebouworkest zou wor
den. Imagotechnisch ben je als blokfluitende Johan
van Del dan wel zo ongeveer dood. besefte ik als
14-jarige, nazwetend in de volle aula van het Eerste
Christelijk Lyceum te Haarlem.
Onvergetelijke momenten in een puberleven, en - hoe
is her mogelijk - vorige week woensdag droomde ik
van diezelfde aula. Ik mocht in mijn droom een toe
spraak houden, de aula was verbouwd tot theater
zaal. Op het moment dat ik het spreekgestoelte be
trad. zag ik de zaal voor het eerst als geheel. De wan
den waren niet vlak gemetseld, maar golvend. Vanaf
hel podium meanderde een muur dwars de zaal in.
En alles was betegeld, van de vloer tot aan het pla
fond. Het waren dezelfde tegeltjes die mij in het ge
bouw opvielen toen ik als jongetje voor het eerst het
ECL betrad. Ze hadden vijfentwintig jaar later een
complete theaterzaal overwoekerd, die daardoor vol
komen ongeschikt was als theater. Een theater dat ik
nu meteen toespraak moest gaan openen.
Die droom is ongetwijfeld psycho-analytisch te ver
klaren, zie ook het voorafgaande, maar het wordt
nóg wonderlijker. De volgende dag stond ik werkelijk
in die aula, die inderdaad was verbouwd, en hield
een toespraak ter gelegenheid van de opening van
het Lyceum thea ter. Een makelaar zou eerder spreken
van een mogelijkheid tor theaterzaal', want er is nog
geen tribune, er is nog geen podium, geen geluidsin
stallatie en het aantal lampen bedraagt een schame
le twaalf. Bovendien moeten er van de brandweer
nog perperdure dubbele deuren komen.
De avond eindigde aan een lange tafel, waar dertig
idealisten een ronduit schandalige poging deden om
de Wethouder van Cultuur dronken tevoeren. Ik heb
me door het Lyceumtheater-comité laten beloven dat
we dat - desnoods nog jaren - blijven proberen. Alles
voor de kunst!
nog
dagen
an fr<
FOTO CPD CEES ZORN
we de ingang wat verfraaid, on
der meer door daar de urnen-
tuin te situeren. Daartegen
kwamen allerlei geloofsrichtin
gen in het geweer, tot in de ge
meenteraad aan toe. En dat is
nog maar drie, vier jaar gele
den."
Zijn hoop voor de toekomst
heeft Van Loon gevestigd op
particulieren met veel grond.
„Daar zijn er nog heel wat van.
Bijvoorbeeld op de Utrechtse
Heuvelrug, maar ook elders. Ik
praat geregeld met mensen
over mijn ideeën. Ze luisteren
wel, maar vaak zijn ze nog een
beetje bang. Het wachten is op
de grondbezitter die het spits
afbijt."
ronald frisart
jn dt
•M -uur
:omei
:n Ira
jiote i
üil
jieldp
Vie fr
Nog 67 dagen en het
nieuwe millennium
breekt aan. Reden vj eria.
deze krant om in eet o°rt-
dagelijkse serie tenij 'ed(
kijken op belangrijk Jal,v
gebeurtenissen die 0
plaatsgrepen op con
ponderende data in Jchi
afgelopen 1000 jaar,
Deze week: 25 okt 1
Geoffrey Chaucer otter1
leden; 26 okt 1974:1 elijke
gin gijzelingsdrama em^e
Scheveningse gevai "rhuii
nis; 27 okt 1886: inl unist<
diging Vrijheidsbeel nor ai
28 okt 1919: begin !de x
drooglegging VS; 29 m™c
1837: geboortedag
Abraham Kuyper; 3 Jyjj
okt 1938: Paniek inf
door hoorspel.
r gnjpi
?ns h<
26 OKTOBER 1974 wger
Een van de spannends dl in
gijzelingen uit de Ned ilden
landse geschiedenis is DA, vi
achter de rug, als de p >mité
met een opvallende m inner
plichtige op de proppi dans
komt. De Nederlandei Idbet
Daan Denie en Jan Br >el." 1
wers alsmede de Palei !t gev
Adman Ahmed Nuri e ven-
Algerijn Mohammed!
leden van het kerkkoi
captivi gaudeant' (Op
gevangen zich verhei) -jarig
te hebben kunnen va oide
den dankzij een Bene nde f
ner monnik, bekend i ts eei
broeder Mattheus, dii erlee<
pens in zijn pij naar b rdenl
blijkt te hebben gesm
keld. Na 106 uren zoi
mariniers in de Schei
ningse gevangenis vo versu,
gewelddadige bevrijd t reef
die zonder bloedverg es ree
verloopt. Een zeer ris rt. So:
operatie was het wel, ropee
nert de Haagse dirige am bi
het koor zich vijfentwsij is c
jaar later. Met zijn na pees i
hij liever niet meer in dtte h
krant. „Het is niet zo 'scent
erdoor getraumatisei
bent, maar de angst s j*Oll
toen vergeet je niet n
Hij noemt het 'zuur' iurg
mensen voor wie het rergo
destijds regelmatig o| itrurr
'over onze ruggen pr al ern
den te ontsnappen.
je dat later te begrijpi
Het koor zal de nas
de gijzeling niet dooi ïboge
„De angst had toegeiop. „I
de leden kwamen nie id. 0<
meer. We hebben zeih tot i
50-jarig bestaan, dat
was, niet gehaald."
henk ruul*
op af
n de
rken.
MENSELl
Cc
De Britse acteur ROW
ATKINSON, alias Mr
heeft maandag zijn pt
re sportwagen vol ledig
kreukels gereden. Atk "nde
knalde met zijn MacL !erdai
F1 op een Rover in he 8el
schap Lancashire. De.De n
rige komiek ziet zijn b|es 11
van zo'n slordige twee oor n
joen nu naar schroothle0^ i
gaan. In zijn rol als kli Gl*>'
Mr. Bean rijdt de Bltend
leen in een Mini. Het !ustltl
rijzer waarin Atkinson 'men.-
'in het echte leven' ve ve/[?1(
was een cadeau aan z '^din
na het succes van zijn ,de
grote bioscoopfilm. Ar„..
raakte overigens niet! Hl! L
door het ongeval. Del |ec,al;
stuurstervan de RoveerPon
er met wat lichte vervik.?iari
gen vanaf. h,l de
opg
n .bestoi
Een inwoner van Liml djjks
in een klap 14,7 milj D J
gulden rijker. Hij ofz^ d
in de 920e trekking* "'"r
STAATSLOTERIJ de
van het winnende jac m
nummer. De winnaar
de mee via een banki en
ningnummer. De hoo Jje
van één miljoen in de
loterij viel op een loti jje
werd verkocht door ef
renhandelaar in Grav
jackpot van 14,7 mil
gulden is de op één f e
j ste prijs in de Nederl wg j
loterijgeschiedenis. I)s
hoogste was in janua
de jackpot 18,5 milji
den bedroeg. Dat be< L
I ging toen naar een ir rJ
van Zuid-Holland. Bi 0°n i
i terij van de Eeuw op Jat
cember valt overigenstucjj
nog hoger bedrag te dp
I 20 miljoen gulden.
Son-
