Alkemade moet zijn goudmijntje koesteren
Votte: 'Ik ben geen lafaard'
Sport
Lugdunum?
ATERDAG 23 OKTOBER 1999
chef willem spierdijk, 071-5356464, plv.-chef janet van dijk, 071-5356463
|n Leiden en wijde omstreken zit een aantal water-
pologrootmachten; De Zijl/LGB en LZ 1886 in Lei-
jen, AZC in Alphen en Donk en Gouwestaete in de
Goudse regio. Maar uitgerekend Alkemade, wat
prestaties betreft tot voor kort toch een onbeteke
nende vereniging, is hofleverancier als het om
jeugdintemationals gaat. Volgens jongerenbonds-
(oach Peter van den Biggelaar is dat minder opmer
kelijk dan het lijkt. „Ze zijn bij Alkemade zo slim ge-
Leest om een goede coach met een duidelijke visie
op de jeugd te zetten. Dat lijkt voor de hand liggend,
maar bij de meeste clubs werkt het betere kader al
leen met senioren."
Die 'goede coach' is Jim van Es. Onder zijn leiding
nerd anderhalfjaar geleden het meisjesteam van Al-
lemade, dat nu de basis vormt van het vrouwen-ze-
iental, Nederlands kampioen. Hij bagatelliseert zijn
agen inbreng en spreekt uiterst lovend over zijn
loormalige pupillen. „Het feit dat er nu zo'n hele
roede lichting staat, berust voor een groot deel op
jeval. Met Heidi Elsgeest en Bernadette Roeloffs
en ik acht jaar geleden begonnen. Zij hebben een
aar zwemvriendinnen bij de club gehaald, enthou-
iast gemaakt en vervolgens op sleeptouw geno-
oen. Door hun karakter en overtuiging zijn ze sa-
oen zo ver gekomen. Ze hebben er heel veel tijd en
nergie in gestoken. Met wedstrijden en zwem-, po-
i-en kringtrainingen erbij, zijn ze bijna elke dag in
juw. Wat is er voor een trainer nou mooier dan
iet een stel talenten werken, die ook nog eens hard
allen werken. Daarin schuilt hun kracht."
Ie centrale ruimte van sportcentrum De Twee-
prong in Roelofarendsveen heeft met palmboom-
es, gekleurde verlichting en rieten stoeltjes meer
eg van een mediterraan café dan van een Holland-
t kantine midden in de provincie. Alleen geven de
imen uitzicht op een sportzaal, een tennishal en
tn overdekt zwembad in plaats van zonovergoten
itte stranden. Met de haren nog nat van het
Joorwater puffen vijf jonge vrouwen uit aan een
(el in een hoek. Twee bestellen er een frikadel spe-
aal, niet echt voer voor topsporters, de anderen
mden het bij een AA'tje. Het gesprek gaat over
idpakken. Die worden door waterpolosters versle-
n als banden van raceauto's. De kledingsponsor
«ft een nieuwe lading toegezonden maar de ma-
blijken te groot. Dat krijg je wanneer tengere 16-
17-jarigen bij de breedgeschouderde senioren
tkomen.
i Heidi Elsgeest haar snack heeft verorberd en Jim
n Es komt ter sprake, dan blijkt dat de trainer wel-
gelijk een enorme invloed op het succes heeft ge
il. „Hij is heel emotioneel. Van Es kan ontzettend
vallen maar ook complimenten uitdelen. En hij
et precies hoe ver hij bij ieder van ons kan gaan.
j heeft mij bijvoorbeeld zo ver gekregen, dat ik me
n beetje schaam als ik een training moet missen,
denk dat ik nooit recreatief zou kunnen poloën."
itis deze instelling die door zowel Van den Bigge-
ir, Van Es als de huidige trainer Wilco van der
euvv wordt geroemd. „Vergis je niet, het gaat hier
it om topsport. Jongeren willen zo veel en er is
kzo veel afleiding en daarom is het zo knap dat
deze groep, waarin echt ook wel eens wrijving
was, de neuzen dezelfde kant op staan", aldus Van
Es.
Na de verrassing van het behalen van de nationale
titel, kon het met het jeugdteam twee kanten op. De
speelsters zouden kunnen uitwaaieren en hun kwa
liteiten bij andere, hoger uitkomende clubs verder
ontwikkelen. Of de toch al ingespeelde groep zou bij
elkaar kunnen blijven in een poging bij de senioren
naar de hoofdklasse door te stoten. Aangezien het
niet om een willekeurige clubje meiden ging, maar
om een innig team dat jarenlang waterpololief en -
leed deelde, werd voor dat laatste gekozen. En dat is
niet zonder gevaar, ondanks de aanstelling van een
oud-international in de persoon van Van der Zeeuw
als trainer. Van Es: „We hebben ze tot nu toe binnen
de deur weten te houden, ondanks dat ze van alle
kanten worden benaderd door andere clubs. De
druk zal alleen maar groter worden als promotie uit
de huidige tweede klasse uitblijft. Dan zullen de be
teren waarschijnlijk de verleiding niet kunnen weer
staan om naar een andere vereniging te gaan. En
dat zou toch doodzonde zijn, maar aan de andere
kant ook onvermijdelijk."
Van den Biggelaar is het daar roerend mee eens.
Zijn hart zegt hem dat zijn leerlingen uit Alkemade,
die hij een keer per week in het zwembad van de
KNVB in Zeist traint, beter bij elkaar kunnen blijven.
„In de topsport is geen plaats voor sentimenten. Als
je stimuleert dat ze bij elkaar blijven, krijg je van de
verenigingen op het hoogste niveau weer het verwijt
dat je ze in hun ontwikkeling tegenhoudt. Daarom
is het zo ontzettend belangrijk dat ze uit die tweede
klasse komen en het liefst binnen een a twee jaar
daarna samen de stap naar de hoofdklasse kunnen
maken. Dan bestaat er voor zeker twee van hen zelfs
de kans op een plaats in het nationale team. Er zit
dus een hachelijke tijd aan te komen, waar ik me
zorgen over maak."
Aan het hoektafeltje in de Tweesprong giechelt het
vijftal wat over vriendjes en schoolonderzoeken.
Door hun opgewektheid lijkt het alsof Elsgeest,
Roeloffs, Rianne Hogenboom, Marian Wesselius en
Heieen Schoo onwetend zijn van het naderende on
heil. Er zijn al wel wat fricties, maar die bestaan uit
het vrijaf krijgen van school voor trainingen (bij het
Leidse Bonaventura lukt dat wel, bij de Veense Jo
hannes de 23ste mavo gaat dat stroever) en dat
sommige ouders problemen hebben met het feit dat
ze hun dochters zo weinig zien. Dat valt in het niet
bij de angst om binnen afzienbare tijd uit elkaar te
vallen. Daar blijken ze zich toch terdege van bewust.
Heidi Elsgeest, wiens oudere zus Debby wel bij Al
kemade vertrok en nu bij Donk speelt, zegt; „Ik
denk dat we allemaal zoiets hebben van: samen
proberen de hoofdklasse te bereiken en wie weet is
er dan voor een enkeling een plaatsje in Oranje
weggelegd. Maar als dat om wat voor reden niet lukt
dan wordt het tijd voor moeilijke keuzes."
Die lastige en misschien onvermijdelijke afweging
wordt ook nog eens beïnvloed door de waardering
die de groep krijgt in de eigen leefomgeving. Bij het
behalen van het jeugdkampioenschap, was het feest
in het dorp en zat de burgemeester op de tribune.
„Maar voor de rest gaat alle aandacht, ook van
sponsors, zeker in zo'n kleine gemeenschap uit naar
Wilco van de Zeeuw en het vrouwenteam van Alkemade. Vanaf links: Brenda Hogenboom, Rianne Hogenboom (voorgrond), Monique Nugteren, Heidi Elsgeest, Bernadette
Roeloffs, Sylvia van der Meer (voorgrond), Miriam Wesselius en Heieen Schoo. Alleen Nugteren en Van der Meer zijn geen jeugdintemationals evenals Daniëlle Wesselius die
op de foto ontbreekt. Jorien Bongers staat ook niet op de foto maar behoort weer wel bij Jong Oranje. foto taco van der eb
het voetbal", ervaart Van Es. Roeloffs: „We werden
nationaal kampioen maar zelfs het plaatselijke huis-
aan-huis-blad vergat ons gewoon. Zo gaat dat hier.
Balen." En Van der Zeeuw voegt daaraan toe: „Ze
hebben hier niet door dat er iets bijzonders aan de
hand is, maar binnen de club zijn ze erg enthousi
ast."
Vooralsnog is er geen vuiltje aan de lucht en ver
loopt de race van het Veense goudmijntje richting
vaderlandse top voorspoedig. Na drie duels staat Al
kemade met zes punten op een gedeelde eerste
plaats, al moet de strijd met de directe concurren
ten nog worden uitgevochten. Verder staat in 2000
een jeugd EK op het programma gevolgd door een
WK voor waterpolosters onder de twintig jaar. Van
der Zeeuw is ronduit optimistisch over het bereiken
van de doelen, zoals de stappen richting hoofdklas
se. „Wat snelheid en felheid betreft, moeten ze nog
bijleren en fysiek moeten ze ook zeker nog groeien.
Op de foto lijken het misschien allemaal tengere
meisjes, maar als je hun gestalte vergelijkt met nog
maar een paar maanden geleden dan zie je toch al
een groot verschil. Echt, de hoofdklasse in drie jaar,
dat gaan we hier beleven."
roelofarendsveen
loman leefmans
liner staat onder druk bij FC Utrecht
Wotte is morgen toe aan
i9ste wedstrijd op de bank
"C Utrecht. Het is mis-
zijn laatste, want in Gal-
lard is het schavot weer
f lin gereedheid gebracht,
ex-trainer van FC Lisse en
(Den Haag voelt zich onder
gezet. Niet zo zeer door de
malloten die hem vorig
;inde na de 4-1 nederlaag
'"'in Maastricht stonden
wachten, als wel door 'de
ibare onderstroom' bin-
iiiis. Hij merkte het al toen
met 12 punten uit 5
ijden hoog op de rang-
tond, maar er vervelend
gedaan over de speeltrant.
voeding gegeven aan de
Ik wist gewoon: ze zit-
wachten op een serie
resultaten. Men wrijft
die kringen nu in de
ja, meer zeg ik daar
ver. Wie ben ik om het or-
?am van FC Utrecht aan
ak te stellen? Ik ben de
maar. Mijn taak is het
ie uit deze spelersgroep te
en als dat niet lukt, moet
arop worden afgerekend,
het is een te simpele
en lelling van zaken om altijd
iner van alles de schuld te
De hoeveelste ben ik die
Utrecht onder vuur ligt?
inde? Dat kan toch geen
meer zijn."
i viel me op dat de stem-
na MW heel snel om-
Soms vermoed ik ophit-
Van mensen die op mijn
uit zijn. Ik heb het idee
ze goed uitkomt nu het
Hinder gaat. Het is vooral
ïikkelijk voor de spelers,
er die met trillende knie-
spelerstunnel uitlopen. Ik
oen ik voor FC Utrecht te-
het geen gemakkelij-
izou worden. Er valt hier
svel iets te zeuren. In no
an het cynisme de kop
en. Het negativisme
dan een enorme lading,
andere kant kun je hier
genieten als het mar-
Het publiek heeft ons
eren naar een overwin-
tageschreeuwd. Ik heb
brieven gekregen en
tarnen. Een fan beloofde
hij speciaal voor mij een
*k zou ophangen. Ik
m verteld dat hij wel niet
d Se zou zijn."
kan goed relativeren,
ik thuiskom staan er
Het schavot staat weer eens klaar in De Galgéwaard. Ditmaal voor trainer Mark Wotte.
twee kinderen op me te wach
ten en dat vind ik net even be
langrijker. Maar ik trek me dit
allemaal wel aan. Ik werk me
kapot voor deze club. Ik had
ook de handdoek in de ring
kunnen gooien. Mijn schouders
ophalen en zeggen: geef de
poen maar, ik ben weg. Maar zo
steek ik niet in elkaar. Ik ben
geen lafaard. Ik vind het jam
mer dat Hans van Breukelen
nog steeds zijn visie moet be
vechten binnen de organisatie
en 'dat ook ik kennelijk niet van
iedereen het vertrouwen geniet.
Het sterkt me wel om er juist
vol tegenaan te gaan."
„Ik heb een goed gesprek ge
had met de spelers. We hebben
elkaar de waarheid gezegd en ik
zal daar rekening mee houden.
Ik word gesteund door de tech
nische staf en de technisch di
recteur. En het bestuur heeft
me nog niet ontslagen. Ze zijn
niet tevreden met nul uit vier,
maar dat ben ik ook niet, dus is
dat begrijpelijk. Ik heb dinsdag
een aantal vragen beantwoord,
waaruit zij concludeerden dat
er nog steeds een basis is om
verder te gaan. De opdracht
luidt: probeer het tij te keren,
het liefst zo snel mogelijk."
„We zijn profs, we worden
goed betaald, we moeten er dus
alles aan doen om het tij te ke
ren. Ik heb de nadruk gelegd op
speelse elementen in de trai
ning. Sommige spelers verwe
ten mij dat ik te veel tactische
trainingen gaf. Me te veel fo
custe op de komende tegen
stemder. Dat heb ik me aange
trokken. Ik ben gedreven in het
klaarstomen van een ploeg voor
de wedstrijd. Sommige spelers
vinden dat fijn, anderen wor
den daar liever een dag voor de
wedstrijd pas mee geconfron
teerd. Het is de kunst een mix
te vinden. We moeten vooral
plezier krijgen in trainen en
voetballen. De druk wordt
steeds groter, maar we moeten
niet overdrijven. Het is nu net
of we op een degradatieplaats
staan, terwijl we toch echt
twaalf punten hebben."
„Ik houd van aanvallend
voetbal, maar je kunt toch niet
'sturm und drang' spelen als je
daar de spelers niet voor hebt?
Mijn aanvallers willen dat we
meer de nadruk leggen op aan
vallen, mijn verdedigers willen
dat we de nadruk leggen op
verdedigen. En dan is er nog de
clubvisie: strijd leveren, zo snel
mogelijk de bal in het straf
schopgebied van de tegenstan
der pompen. Ik mag de realiteit
niet uit het oog verliezen. Tegen
MW hebben we geprobeerd
om een stuk gewaagder te voet
ballen. Ging niet. Achterin één-
op-één spelen bleek levensge
vaarlijk. Je zet wel druk, je cre-
eert wel kansen, maar de coun
ters vlogen ons om de oren.
Mijn ploeg is nog niet toe aan
zo'n speelwijze."
Als er geen vertrouwen meer
was had ik al lang mijn koffers
gepakt. We zijn alleen Michael
Mols kwijt. Ik kan me voorstel
len dat onze supporters teleur
gesteld zijn over het voetbal in
balbezit, maar het is en blijft
schipperen. Ik heb geen pure
vleugelspitsen en Marinus Dijk
huizen heeft de pech dat hij on
voldoende wordt ondersteund
omdat John de Jong niet in
vorm is. Aan mij de taak om
daar zo snel mogelijk verande
ring in te brengen. En dat gaat
me lukken als ik' de ruimte
krijg"
„De keuze is aan de toe
schouwers. Ik hoop alleen dat
ze de ploeg zullen ondersteu
nen, want juist nu zijn we ge
baat bij de twaalfde man. Als ik
als Kop van Jut wordt gebruikt,
dan moet dan maar. Ik heb een
brede rug en een dikke huid."
Lugdunum, vorig jaar gedegradeerd uit de eerste klasse, bezet dit seizoen met drie punten uit zes wedstrijden
de voorlaatste plaats. Trainer Rob Beunder kondigde afgelopen maandag na het verlies van zijn ploeg tegen
VELO in deze krant maatregelen aan. Beunder voelde zich in de steek gelaten door zijn spelers en tevens een
roepende in de woestijn.
Rob Beunder, drie dagen na zijn emotionele betoog:
„Het is niet verstandig nu uitspraken te doen. Dat kan je pas doen
als je veilig bent en ik heb nog 16 wedstrijden te coachen. Ik moet
mijn best doen om Lugdunum niet te laten degraderen. In mijn
hele leven als coach ben ik niet gedegradeerd. Vorig jaar was de
eerste keer. Ik kan weinig doen. Iedereen weet dat Lugdunum een
goede amateurvereniging is - amateur met grote letters. Ik ga
maatregelen nemen, maar ik moet het eerst aan de jongens vertel
len en dat gebeurt pas volgende week. Afgelopen dinsdag hebben
ze een gesprek gehad waar ik niet bij was. Ik hoop dat daar wat
uitgekomen is."
Kees van Tongeren, aanvoerder van de Kikkers:
„Het is geen geheim dat we kwa.liteit tekortkomen. Er zijn een
paar jongens bijgekomen en we dachten dat we het redelijk voor
elkaar hadden. Het leek dat we als team sterker waren geworden.
Maar misschien verwachten we wel te veel. Er zijn veel jongens bij
die van een lager niveau komen. Tijdens een wedstrijdbespreking
wordt gevraagd of iedereen het snapt en dan doet niemand zijn
mond open. Maar in het veld komt dan ineens niemand zijn af
spraken na. Het gebeurt ook dat spelers wegvallen door blessures,
zoals Henk de Cler. Maar ik begrijp niet dat er jongens te laat ko
men, die daardoor niet in de basis worden opgesteld. Als je twee
minuten te laat komt, kan je ook tivee minuten te vroeg komen.
Dinsdag hebben we gepraat en we zijn er redelijk uitgekomen. Ik
heb bepaalde dingen aangegeven en daar werd op gereageerd, zij
het lauwtjes. Er moet wat gebeuren, want ik ben ook 32 jaar en
niet meer staat om iedereen op sleeptouw te nemen. Ik wil graag
positief blijven, maar Ton de Rooij en ik drinken al een paar jaar
de gifbeker leeg. En het beeld van de derde klasse? Daar kan ik niet
meer tegen.
Elftalleider Koos van Egmond:
,Als ik die jongens op de training zie; dan gaat het er hartstikke fel
aan toe tijdens een partijtje. Op zondag zie je daar niets van terug.
Het zijn moeilijke tijden, ook vooreen elftalleider. Ik weet maar al
te goed wat er kan gebeuren. Kijk maar naar Roodenburg. Dat is tekst gertjan van geen
doodzonde en het moet niet dezelfde kant op gaan.foto. archief
Ron van Poelgeest, voorzitter van Roodenburg, dat in korte tijd
van de eerste naar de vierde klasse afzakte:
Bij Roodenburg was er nogal wat aan de hand. Zowel met de spe
lersgroep als op bestuurlijk niveau. Wij hebben het tij niet kunnen
keren. Lugdunum heeft altijd een trouw kader gehad, dat de club
steunt. Ze zouden pas een probleem hebben als daar de klad in
komt.
Bart van Leeuwen, voorzitter van UVS dat in het verleden vaak
is beschuldigd van het ronselen van spelers bij de buurman:
„Het is niet te hopen dat ze verder wegzakken. Ik sta echt niet te
juichen en zeker niet omdat het de buurman is, maar ik kan er
niets aan doen. Het zou me juist plezieren als er in Leiden twee
hoofdklassers zijn. Kijk maar naar de Bollenstreek, waar zes
hoofdklassers in een straal van tien kilometer zitten. Het is overi
gens niet zo dat het met Lugdunum per definitie slecht gaat, om
dat het eerste niet goed draait. Al weet ik uit eigen ervaring dat het
doorwerkt binnen je vereniging. Wij halen trouwens niets weg bij
Lugdunum. Nou ja oké, Menno Ooijendijk is naar ons toegeko
men. Dat zal altijd blijven, wij raken weer spelers kwijt aan de
Bollenstreek-clubs. Ooijendijk wilde wel eens kijken of hij het
hoofdklasse-niveau aankon.
Albert Kalkman - trainer van DSO dat tweede staat in derde
klasse - bracht Lugdunum drie seizoenen geleden naar de eer
ste klasse, maar werd een jaar later bedankt voor bewezen
diensten:
„Ik denk dat ze toen een fout gemaakt hebben. Ik had, met Wil
Henskens als hulptrainer en Koos van Egmond, de zaak aardig op
de rails. De achterliggende oorzaak van mijn vertrek weet ik niet,
maar er werd verteld dat ze elke twee jaar een andere trainer wil
den. Vreemd, want Fer Nij huis zat er vijfjaar. De continuïteit haal
je er zo wel uit. Wat nu gebeurt heb ik een beetje aan zien komen.
